Biologische vader benaderen of niet?

Wat wijsheid is?

Er samen met je zoon het beste van maken!

Stiefvader zal zijn eigen leven gaan leiden en ik denk dat onontkoombaar is dat het contact verslapt daarin of een belasting wordt. En waarom zou je zoon dat contact meoten hebben. Omdat zijn moeder ooit een relatie met deze man heeft gehad? Daar zou ik dus geen energie in steken. Life goes on. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat er niet incidenteel iets kan, maar iets vasts gaat mislopen. Gewoon, omdat ieder zijn leven weer oppakt.

Biologische vader ligt natuurlijk in principe lastiger.Maar van wat ik lees denk ik dat je heel veel problemen op je nek haalt en zou ik handelen volgens het principe 'rustig laten waar het rustig is.'

Dat je relatie over is, heeft bij je zoon een gat geslagen en ja daar heeft hij last van. Maar dat los je niet op door hem in contact te brengen met een vader met wie hij geen binding heeft, die hem schade toe kan brengen etc. Weet wat je op je nek haalt! Dat hij niet betaalt staat er los van.

Ik zou eerst eens samen herstellen van de breuk en jullie gezamelijke leven invullen.

in steen veranderd

Als de biologische vader zelf niets doet zou ik het lekker zo laten, dat geeft teveel onrust voor je kind, vooral als er weer een papa is die het laat afweten.
Trouwens: dat van die stenen man vind ik geweldig, ik vrees dat ik zelf ook een hoop onzin uitkraam, maar ik begrijp vnl dat je het bij de biologische vader niet veilig vindt voor je kind.
Ga gewoon met z'n tweetjes verder en er komt vast wel weer tzt een leuke man voor je op je pad.

Is er geen broer/opa/vaders van vriendjes waar hij wat meer mee kan optrekken?

mist een papa

Ik had gehoopt dat mijn ex er nog wat langer zou zijn voor mijn zoontje. Hij zei altijd dat mijn zoon voelde als zijn eigen zoon.Ik had zelfs sterk de indruk dat hun band hechter was dan die met zijn eigen kinderen. Maar ik kan niets afdwingen.
Wat betreft zijn biologische vader. Ik weet hoe belangrijk het is dat een kind beide ouders kent. Maar inderdaad, ik zal me (en mijn zoontje uiteindelijk) een hoop ellende op de hals halen.
Ik merk alleen dat hij echt heel sterk de behoefte heeft aan een man om zich heen. Hij heeft geen man in de buurt waar hij vaker mee op kan trekken helaas.

Heel erg bedankt voor het meedenken en de reacties!

En dan moet je dus....

....vooral ook niet geforceerd zo'n man in zijn leven trekken.

Want dan ben je echt zelf een prooi voor foute mannen en daar is je kind echt de dupe van.

Heeft je zoon geen opa, oom of neefjes? Of heb je vriendinnen met aanhang. Er zijn meer mannen in de wereld dan de man waar je zelf mee gaat.

precies Anne j.

Ik dacht ook:" heb je broers?" :-)

scouting

Ze schreef al van niet. Maar geen vaders van vriendjes?
En zet hem op scouting, daar zit hij tussen allemaal mannen.

zonder

Zonder te willen oordelen, viel me op dat je zoontje in zijn ruim 7 jaar (je bent immers 5 mnd bij hem weg)eigenlijk 4 vaders heeft gekend.
Zijn vaderfiguren worden ongeveer draaideurfiguren en eigenlijk doe je de stiefvaders in het algemeen daar tekort mee.
Ik zou toekomende vrienden zo lang mogelijk uit zijn omgeving houden en inderdaad investeren, zoals al genoemd, in mannelijke figuren die om een andere reden bij hem blijven dan de moeder en daardoor misschien langer blijven.
Zo kunnen ze een rustiger band opbouwen.
De bio-vader zou ik buiten beschouwing laten, tenzij beide daar dringend om verzoeken en dan alleen onder iets van begeleiding.

Een andere visie

'Ik vraag me af of hij iets toevoegt in zijn leven?' Zo, dat is een zwaar criterium waar vader onderdoor moet. Toevoegen zou dan betekenen: naast alles wat jij al doet/voor jezelf gereserveerd hebt.

Wat hij toevoegt is dat hij de vader is. Niemand anders is het. Hij is uniek in het leven van je kind.

'We hadden geen relatie en hij wilde geen kindje toen ik zwanger raakte en dat liet hij merken door zich heel onverantwoordelijk te gedragen.'
Je had geen relatie met hem, maar je bent wel zwanger geraakt. En dan verwijt je hem vervolgens onverantwoordelijk gedrag. Getuigt het dan van meer verantwoordelijk gedrag als jij vervolgens besluit om de zwangerschap door te laten gaan en het kindje voor jezelf te houden?

'Toen ik zei dat ik hem er op deze manier niet bij wilde hebben, heb ik nooit meer iets gehoord van hem.' Hij heeft dus gedaan wat jij van hem gevraagd hebt.
En dat doet hij vervolgens, op jouw aangeven, nog een keer: 'Toen mijn zoontje 2,5 jaar was en ik merkte dat hij een papa miste heb ik hem weer benaderd. Hij haalde hem toen om de week op zaterdag op van 11 tot 5. Dit is wat hij zelf voorstelde.'

'Tot 2 jaar geleden, toen wilde mijn zoontje niet meer mee, hij vond het niet leuk bij papa. Ik snapte dat wel, ze hadden niet echt een band samen.'Ja, zo gaat het heel goed: eerst stuur je hem weg, dan beoordeel je dat hij geen band heeft.

'Zijn huis lijkt op een kraakpand, overal rommel en hij heeft geen speelgoed voor mijn zoontje. Vaak vertelde hij allemaal onzin aan hem. Als ze bijvoorbeeld door de stad liepen en een standbeeld zagen, vertelde hij bijvoorbeeld dat dat een meneer was die vroeger geleefd heeft en in steen veranderd is. Mijn zoontje kreeg ook wel in de gaten dat dat onzin was.' Je had ook speelgoed kunnen meegeven aan je zoontje. Maar zelfs dat is niet zo belangrijk: je zoontje en zijn vader hadden de kans moeten krijgen om die band wel op te bouwen. Niet met een ideaalbeeld van een vader, maar met het reële beeld van zijn echte vader. Of dat prettig is of niet, dat kan in d eloop van het leven nog heel veel variëren.
'Nadat ik verteld had dat mijn zoontje niet meer met hem mee wilde heeft hij nooit iets laten horen. Geen kaartje of belletje, ook niet op zijn verjaardag.' En opnieuw doet hij gehoorzaam wat jij zegt.

'Ik zit heel erg in dubio wat wijsheid is. Hij vraagt het afgelopen half jaar wel eens naar hem dat hij hem wel wil zien.' En jij bent ondertussen op zoek naar een man in het leven van je kind. Maar je zoekt een ideale man, zoals jij denkt dat een vader zou moeten zijn. Dat is de vader van je kind niet. Hij beantwoordt niet aan het ideaalplaatje, dan had je beter eerst goed moeten zoeken voordat je zwanger werd. Maar hij is wel de vader, zijn vader.

'Als ik hem toelaat in zijn leven kan dat natuurlijk in mijn huis, dan hou ik zelf toezicht. Maar er komt een dag dat hij weg wil met zijn vader en wat voor invloed heeft hij dan op hem?' Hoe ver wil je gaan met je eigen invloed? Vader onder toezicht gesteld. Band opbouwen met kind onder de keurende ogen van moeder, die daar bepaalde opvattingen over heeft.

Mijn advies: als vader nog een keer aangeeft dat hij zijn kind graag wil zien, zeg dan: "ik ben blij dat je het vraagt, want hij mist echt een vader." En laat vader bepalen hoe en wanneer hij zijn kind wil zien.

Tot nu toe heeft hij braaf alles gedaan wat jij hem opgedragen hebt: als hij mocht komen kwam hij, als hij weg moest blijven bleef hij weg. Het wordt tijd dat hij wat meer ruimte krijgt om zelf te bepalen hoe hij vader wil zijn. Zodat je zoon een kans krijgt om een relatie op te bouwen met zijn echte vader.

Tsjor

Hmmm

Het lijkt me iig prettig voor je kind dat er iets van contact blijft tussen hem en zijn biologische vader. Als ik naar Spoorloos kijk is een ouder/kind-band heel belangrijk en het lijkt me fijn als je zoon iig blijft weten waar zijn vader is.

investeren

Ik lees niets over 4 vaderfiguren, maar 2?
Ik zou toch investeren in contact met vader, het kan ook tandje minder, hoeft niet alles of niets te zijn?
Ik zou ook proberen contact met ex nog wat warm te houden als deze ervoor openstaat. Hij is tenslotte heel belangrijk voor je zoon, mag hij best weten.
En verder inderdaad andere mannen opzoeken, een vader van een vriendje, een clubje waarin hij mannen ziet, kan vanalles zijn.

Cat offtopic

Je hebt helemaal gelijk ik heb het fout gelezen zie ik. Teveel aan mijn hoofd en mijn leesfilter stond duidelijk overuren te draaien. Excuses.

reactie

Allereerst wil ik graag zeggen dat hij gen 4 stiefvaders heeft, maar 1.
Hij was heel belangrijk in zijn leven, hij was zijn papa. Mijn ex bracht hem naar school, voetbalde met hem, werkte aan zijn spreekbeurt, enz Ik vind niet dat hij nu na 5 maanden ineens uit zijn leven kan stappen en niets meer kan laten horen. Mijn zoontje is er kapot van!
Verder wil ik zeggen dat het met mijn zoontje helemaal niet goed gaat. Tijdens mijn relatie met mijn ex is er iets vreselijks voorgevallen met een buurjongetje, maar dat hoort thuis in een ander topic, daar ga ik verder niet op in. Hij was erg depressief en wilde niet meer leven. Ik heb hulp gezocht bij de kinderpsycholoog, waar hij nog steeds naartoe gaat. Na de verhuizing 5 maanden geleden ging het beter met hem. Hij werd opgewekter, gelukkiger.
Nu op dit moment gaat het weer erg slecht met hem. Mijn moederhart breekt als hij verteld hoe ongelukkig hij is en niet meer wil leven.
Daarom ben ik extra voorzichtig in mijn keuzes. Ik wil niets liever dan dat hij gelukkig is! Daarom vraag ik ook naar de mening van anderen hier.
En wat zijn bio vader betreft. Het klopt dat hij steeds precies deed wat ik vroeg. Maar daar zit hem 'm juist! Hij heeft nooit aangegeven dat hij zijn zoontje in zijn leven wil. Hij legt zich er wel heel makkelijk bij neer als ik zeg dat ik hem er op deze manier niet bij wil hebben. Of als mijn zoontje aangeeft niet meer naar hem toe te willen.
Toen hij 2,5 was heb ik hem zelf de vraag gesteld: hoe vaak wil je hem zien? Hij kwam zelf met: 2 zaterdagen in de maand. En niet te vroeg, want hij wou uitslapen, dus niet voor 11uur. Hij kwam vaak te laat, pas om 11:30 á 11:45. Als hij hem echt graag wou zien had hij toch op tijd voor de deur gestaan? Hij zei een keer af op een zaterdag, omdat hij jarig was en vrienden over de vloer wilde. Dat zegt genoeg lijkt mij. Hij had toch ook bijvoorbeeld voor kunnen stellen dat hij hem elk weekend wilde zien? Juist om aan de band te werken? Ik stond overal voor open, stimuleerde het juist, omdat ik het goed vond dat mijn zoontje zijn vader leerde kennen.
Toen mijn zoontje 2 jaar geleden aangaf niet meer naar papa te willen deed hij ook geen moeite aan hem te laten zien dat hij echt van hem hield. Wat ik zei: geen kaartje of belletje, niets. Als hij hem had gemist had hij toch wel wat laten horen?
Ik vraag me af als ik contact opneem met hem en hij komt weer in zijn leven, doet hij dit dan voor mij? Voor ons zoontje? Of omdat hij dit zelf graag wil?
En wat als hij nog meer onzinverhalen verteld? Of hem in de toekomst drugs aanbied? Ik ben bang voor een slechte invloed.

Reactie op Tsjor:
'We hadden geen relatie en hij wilde geen kindje toen ik zwanger raakte en dat liet hij merken door zich heel onverantwoordelijk te gedragen.'
Je had geen relatie met hem, maar je bent wel zwanger geraakt. En dan verwijt je hem vervolgens onverantwoordelijk gedrag. Getuigt het dan van meer verantwoordelijk gedrag als jij vervolgens besluit om de zwangerschap door te laten gaan en het kindje voor jezelf te houden?
Ik vind als je samen onveilig vrijt moet je samen de consequenties dragen. Ik raakte zwanger, dus neem je samen de verantwoordelijkheid voor dat kind. Ik hield het kind niet voor mezelf, ik heb veel pogingen gedaan hem erbij te betrekken. We hebben de laatste 4 maanden van mijn zwangerschap "een relatie" gehad. Dat ging mis, hij hield zich niet bezig met het kind, ging veel drugs gebruiken en feesten waardoor ik alsnog helemaal alleen kwam te staan.
Ik ga het ook bespreekbaar maken met de kinderpsycholoog wat voor mijn zoontje het beste zou zijn.

Heej

Wat triest allemaal. Helaas kun je stiefvader niet dwingen. Hij doet wat hij doet en jij als moeder moet zien hoe je dat oplost. Sterkte.

je verwacht teveel

van biologische vader. Kan ik me helemaal voorstellen, maar als je die verwachtingen los kunt gaan laten, dan help je denk ik ook je zoon.
Maak gebruik van de willigheid van vader, zie er de positieve kanten van. Het geeft jou veel regie, gebruik die. Laat hem toe in je zoons leven maar verwacht er niets van.
Zelfde zou ik omgaan met stiefvader, betrek hem actief maar verwacht er niets van. Jullie hebben de vaders niet nodig! Investeer in een leuk leven voor jullie samen.

Zoon wel

Cat, ik ben het allereerst met je eens dat V. teveel verwacht van de vader. Als zij zegt dat zoon niet meer wil komen moet hij dat niet accepteren, maar duidelijk maken dat hij zoon wel graag ziet. Dat zijn ingewikkelde verwachtingspatronen.
Verder zeg je: 'Jullie hebben de vaders niet nodig!' Het verhaal van V. gaat er juist over dat zoon wel graag een vaderfiguur in zijn leven heeft. Dus 'jullie hebben' mag 'jij hebt' zijn.

Tsjor

Hmmmm

Jullie hebben de vaders niet nodig om samen een goed leven te leiden, klopt natuurlijk wel in de zin van: Laat de verwachtingen los. Bouw jullie leven niet op wat de vaders doen of laten, zorg dat je het los van hun voor elkaar krijgt/hebt. Stel je niet afhankelijk van hun op voor een goed thuis/leven voor julliezelf. Je hebt ze daar niet voor nodig.

Tsjor

Ik schreef heel bewust 'jullie'. Moeder wil een vader voor haar kind. (logisch!) Het kan heel goed zijn dat als moeder het minder 'nodig vindt', de nood voor zoon ook minder kan worden. Het is dan iig niet meer dubbelop, dat kan veel schelen.

Wel heel erg over de band spelen

Cat, dat is wel heel erg indirect. Kan het niet zo zijn dat kind een vader mist? Zoals een kind ook een moeder kan missen?

Tsjor

natuurlijk wel

Zoon zal vader(s) ook zeker missen. Ik lees gewoon een hoop frustratie bij ts, dat zal de boel zeker niet makkelijker maken. Die energie kan ze beter steken in leven dusdanig inrichten met zoon dat vader 'niet nodig' is.