U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ad, ken je de rijdende rechter?
Die zegt aan het eind van de zitting: Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
En dat is precies de houding die jij hebt naar het vrouwvolk op dit forum. Je schaart iedereen onder dezelfde noemer en roept je jezelf uit als de alwetende.
Dat kan ik prima accepteren van de rijdende rechter want die baseert zich op de wet. Jij baseert jouw uitspraken op je persoonlijke mening en een enkele bron.
Ik vind jouw bijdragen meestal leuk, je gebruikt humor die ik begrijp, je bent kritisch op een nuchtere manier die 'we' op oudersonline best kunnen gebruiken.
Maar zodra je de betweter gaat spelen terwijl je er zelf geen ervaring mee hebt, dan haak ik af. En dan kan ik me goed voorstellen dat je allerlei commentaren krijgt. Die verdien je dan ook.
Lente
Ik heb dertig jaar ervaring met het goed houden van een relatie, ik denk dat dat een redelijke staat van dienst is.
Wat niet wegneemt dat ik er nog dagelijks mee bezig moet zijn. Hoogmoed komt voor de val.
Dat laatste klopt zeker
Maar voor de rest klinkt het nu een beetje alsof je je baseert op een steekproef met n=1.
Dat zal vast niet zijn en je zult vast ook wel stellen kennen die de handdoek al bij voorbaat in de ring gegooid hebben.
Ik deel die ervaring echter niet. Ik ken wel stellen waarvan ik altijd gedacht heb: jullie gaan om de verkeerde reden uit elkaar, ondanks relatietherapie en al. Jij gaat straks alleen, of bij die ander echt niet gelukkiger worden. En dan is het jammer als dat achteraf ook zo blijkt te zijn. Ik mis soms weleens wat realiteitszin binnen een relatie. Als je jezelf niet gelukkig kunt maken, kan die ander dat zeker niet. Zoiets ongeveer.
Nounou
Ik ken ze wel degelijk hoor, de stellen die 'alleen maar niet zo gelukkig' waren. En dat weet ik wel degelijk vrij goed omdat ik met sommigen vrij close was en veel over gehoord heb. 'Hij bleek gewoon niet zo goed bij me te passen'. 'Ik ben erachter gekomen dat ik toch een ander type man nodig heb'. 'Hij was lief, maar kon me verder niet genoeg bieden'.
Daarbij heb ik zelf ook echt wel m'n periodes gehad dat ik Zeer Oprecht meende heel ongelukkig te zijn met huidige partner.
Maar hee, inmiddels zie ik eigen aandeel anders/beter. Partner trouwens ook, die na de nodige crisissen ook een veel leukere partner is geworden.
Waarmee ik niet wil zeggen zeker te weten dat we samen blijven. Al wordt de kans daarop steeds groter. Ik 'weet' nu wel dat onze relatie tegen behoorlijk wat stoten kan. En zal zeker niet lichtvaardig op gaan geven. Zo gelukkig als we nu samen zijn, dat had ik op veel momenten echt niet meer gedacht hoor. (En nee hier geen sprake van opoffering van één kant uit, het gaat redelijk gelijk op allemaal, al heb ik dat ook weleens anders gezien....)
saar
Relaties zonder crisissen zijn pas eng... ;-)
En Ad,
Je hebt er nog altijd 2 nodig om een relatie te laten werken. Als een van beiden niet (genoeg) investeert, heb je een probleem. En ook als je, zoals bij ons achteraf het geval was, het probleem niet helder hebt, en dus ook de oplossing niet. We zijn allebei op onze eigen manier aan het knokken geweest, maar soms is dat niet genoeg, of blijk je eigenlijk tegen elkaar te vechten in plaats van samen voor een goede relatie. En dan is het wel heel hard als een verder onbekende op een forum je even wegzet als lichtzinnig.
Het zal best dat er vaak (?) met de juiste hulp en op het juiste moment nog wat te redden was geweest. Maar soms doe je allebei je best en lukt het toch niet. Of doet maar 1 van de 2 zijn of haar best.
En het zal je verbazen, maar het kan dus echt gebeuren dat die boodschap 'ik wil scheiden' voor een van beiden uit de lucht komt vallen. Zoals bij mij. Ja, ik had heus wel door dat het niet lekker liep. Maar ik ging uit van een tijdelijke dip (was ook verklaarbaar op dat moment) en ik ging ervan uit dat we daar wel weer doorheen zouden komen, we waren tenslotte al 27 jaar bij elkaar. Maar ik had niet in de gaten dat het bij hem al veel langer duurde, en dieper zat. Tja, je kunt zeggen dat ik dat wel had moeten zien. Maar als ik ernaar vroeg, of er een gesprek over wilde voeren, was er nooit echt wat aan de hand, was het altijd iets kleins, ging het eigenlijk nergens over. Tot de bom dan toch barstte. En vervolgens truus zich aandiende. Zie dat nog maar eens om te buigen...
Dus, samenvattend, meneer De Botton heeft een mooi maar niet echt vernieuwend betoog gehouden. En jij oordeelt over mensen en situaties die je niet kent. Niet echt een basis voor een spannende online discussie. Ik zou zeggen, tel je zegeningen en knuffel je vrouw nog maar eens een keertje extra. Kan nooit kwaad.
Jouw eigen ervaring , is dat de norm?
Bedoel je nu echt dat jij de rechter mag zijn? Op basis van
"Ik heb dertig jaar ervaring met het goed houden van een relatie, ik denk dat dat een redelijke staat van dienst is."
I rest my case...
Overigens
Wij waren zo'n stel zonder crisissen. Daar waren we ook heel erg lang erg blij mee en trots op. En eigenlijk zijn we dat nog steeds, een stel zonder crisissen, in de zin van ruzies. Zelfs scheiden kunnen wij zonder strijd. De enige keren dat ik echt tekeer ben gegaan waren toen hij vertelde dat hij verlliefd was (dat was met oud en nieuw, dus vlak nadat ze met kerst bij ons was geweest) en toen hij vertelde dat ze een relatie hadden gehad. Wij zijn gewoon geen van beiden goed in ruzie maken, maar worden gelukkig wel steeds beter in praten.
een crisis
heeft naar mijn idee niet zoveel met ruzie te maken, het kan zich in zoveel gedrag uiten.
Een crisis heeft vaak ook weinig met relatie sec te maken. Als je lang samen bent (hier nu ook bijna 20 jaar) dan zijn er nogal wat persoonlijke crisissen die voorbij komen, met uiteraard vaak weerslag op relatie. (Hetgeen mi te vaak persoonlijk opgevat wordt)
Verder houd ik erg van ruzie maken en denk ik dat ruzie bijna net zo goed is voor een relatie als sex.
Maar ja, helaas houdt mijn lief totaal niet van ruzie maken en gaat dat uit de weg. (En wordt nooit boos totdat bom barst etc)
en praten
vind ik ook zo overgewaardeerd.
Ikzelf houd er erg van.
Maar mijn partner weer helemaal niet en is er ook niet goed in. En hij is wel een ietsje beter gaan praten in die 20 jaar 
maar het houdt niet over.
Sommigen zijn er gewoon niet goed in. Het is jammer dat het tegenwoordig als must gezien wordt. Mijn lief maakt je wel weer aan het lachen!
Lente
Jij mag je mening hebben en ik mag mijn mening hebben. Kinderachtig om het daar op te gooien. Je hoeft geen persoonlijke ervaring met dcheidingen te hebben om er een zinnige mening over te hebben. Geloof me je kunt een verdomde hoop leren door alleen dit forum te volgen en daarnaast heb ik net als sommige posters hierboven ervaring met vrienden en familie die uit elkaar gaan om flutredenen. Maar saar mah dat zeggen, maar owee als ik het doe.
I rest my case?
Gatverdamme wat een arrogante kutopmerking.
Dat verwijten jullie mij toch altijd?
Nog zo iemand met een mening
https://www.trouw.nl/opinie/-ik-vind-scheiden-een-nogal-slecht-idee-~a53cebca/
Een vrouw deze keer. Ik zou maar vast een brief naar Trouw gaan schrijven, Lente, waar ze het gore lef vandaan haalt om een (zo'n) mening te hebben.
Trouw
Ik kan dat artikel niet lezen zonder me aan te melden.
Overigens mag iedereen zijn mening hebben, en die ook rond roepen. Het wordt pas een probleem als mensen hun conclusies als waarheid presenteren en daarmee andersdenkenden als onwetenden wegzetten.
Grappig Ad
dat jij nu juist mamavan1 aanhaalt als iemand die vecht voor haar relatie en aan wie het niet ligt dat er iets scheefloopt.
Ik volg dat draadje ook al een tijd en vind juist dat zij een zeer eenzijdig en onvolwassen beeld heeft van een relatie. Alles bij haar lijkt gericht op één ding en dat is het hebben van seks. Al haar pogingen om de relatie vlot te trekken lijken maar één doel te hebben en dat is hem te verleiden tot seks. Terwijl ik uit haar beschrijving een beeld van de relatie krijg waar het ontbreken van seks meer een symptoom is van dieperliggende probleem dan een eigenstandig probleem. Terwijl zij het gevoel lijkt te hebben dat het hebben van seks alles oplost.
Nu ben ik niet iemand die vindt dat seks onbelangrijk is in een relatie. Integendeel! Maar om te denken dat seks de enige manier is om intimiteit en verbondenheid te beleven, dat zie ik als een wat oppervlakkige opvatting over relaties.
En ja, er post nu weer iemand voor wie de scheiding uit de lucht komt vallen. Dat ziet er voor de buitenstaander idd uit als een relatie waar niet voor gevochten is. Daar heb je gelijk in. Tegelijkertijd weten we niet of de andere partij serieuze signalen heeft afgegeven dat ze iets miste in de relatie en dat hij ze niet heeft opgepakt. Ik speculeer daarover niet, want we weten het gewoon echt niet. En vechten voor een relatie moet door beide partijen gebeuren, anders is het doorgaans behoorlijk zinloos.
Aagje
Overigens Ad
Ben ik het in de grond erg eens met de stelling dat je in een relatie met kinderen nog meer de morele plicht hebt de boel op de rails te houden dan zonder. Kinderen verdienen een thuis met 2 ouders die goed voor hen en elkaar zijn. En dat dat niet vanzelf gaat, kan bijna iedereen in een relatie vertellen. En daar hebben mensen in mijn ogen hun stinkende best voor te doen.
Alleen, ik denk dat een aantal van de mensen die het uiteindelijk niet redden, dat ook doen zonder dat de buitenwereld daar zicht op heeft. En ze zijn niet verplicht hun problemen/inspanningen om de zaak te redden met de buitenwereld te delen. En dan kunnen jij en ik er zomaar een beeld van krijgen dat niet strookt met de werkelijkheid.
Aagje
lente (ot)
'Die zegt aan het eind van de zitting: Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.'
Je loopt wat achter, de nieuwe Rijdende Rechter, sinds 1,5 jaar zegt: 'Dit is mijn uitspraak en zo zit het'.
Aagje
Wat mamavan1 betreft heb je wel een punt, maar het probleem blijft hetzelfde. Er gaat iets mis in de balans van de relatie en daar moet iets aan gebeuren. Je kan kwaad worden, onredelijke eisen stellen zolang je de communicatie maar op gang krijgt.
De draad is volgens mij bovendien interessant omdat veel van de scheidingsverhalen beginnen met 'sinds we kinderen hebben is mijn man zo veranderd', maar dan achteraf... Bij mamavan1 gebeurt het bijna 'live'.
Phryne
Simpel te omzeilen door even in een private window te openen maar hier kun je het ook lezen. Zelfde thema:
Nog iemand met een mening
Dan heb ik toch een vraag Ad: waarom heb jij het eigenlijk zo nodig om een polemiek te voeren over scheiden? Het heeft nogal een evangelisch karakter en sorry, maar dat maakt me wantrouwend. Niet eens om het half blinde religieuze (je snelt koppen zonder diepgang. Je hebt Alain de Botton helemaal niet begrepen, Elke Geurts heeft het over iets anders).
De keren dat ik getuige was van zinloos mening-gemeld over scheiden, liep dat steevast af met een scheiding door de polemist in kwestie. Zoals Joost Zwagerman zijn leven lang het evangelie tegen zelfmoord verkondigde en er uiteindelijk vlekkeloos uitvoering aan gaf.
Ruzie maken met al die vrouwen op dit Forum levert je natuurlijk een stoomcursus op voor als het er echt op aan komt.
Doe wat moet man. Er zijn duizenden redenen om wel te scheiden of een relatie te beëindigen.
Maar dat hoeft niet met ruzie.
Je kinderen gaan als het goed is ook eens bij je weg. Je hoopt dat ze dat zonder polemieken en ruziezoeker doen. Dat kunnen ze beter als je ze dat voorleeft.
Geen dwaling maar verlegenheid
Ad Hombre, eerder noemde je Button: 'Een moderne filosoof, die in tegenstelling tot de meeste van zijn vakbroeders, probeert zijn filosofie toe te passen op de echte wereld.'
Ik snap dat je snakt naar een wetenschap die de morele lijnen weer kan uitzetten en dat je daarom waardering hebt voor filosofen die filosofie proberen toe te passen op de echte wereld.
Maar filosofie is vooral juist niet dat, het is vooral een zeer serieus gedachtenspel, waarbij hypotheses en uitgangspunten tot in het oneindige door worden beredeneerd op hun consequenties; om vervolgens evenzovele tegenovergestelde redeneringen op te kunnen zetten. Zeer waardevol om je geest scherp te houden: je blijft voortdurend kritisch. Maar nutteloos als het gaat om het uitzetten van nieuwe morele richtlijnen, want dan zou er één ware en juiste filosofie moeten bestaan.
Ik zou de term 'morele dwaling' niet gebruiken. Het is eerder een moeras, waarin we gekomen zijn op basis van enkele verworvenheden waar we zeer aan gehecht zijn; zoals het individualisme en het secularisme. Economische onafhankelijkheid van partners ten opzichte van elkaar is ook zo'n verworvenheid. En ja, het maakt het gemakkelijker om te gaan scheiden. Maar zou jij willen dat je partner bij je bleef vanwege financiële afhankelijkheid (als een soort lijfeigene dus)? Het stelt wel nieuwe eisen aan de relatie, zeker. Dat is geen dwaling, maar een soort verlegenheid: hoe gaan we daar goed mee om?
Tsjor
Ik zeg niet hetzelfde als jij.
Ik ben het alleen niet eens met de, hier veel verkondigde, stelling dat mensen vast 'erg ongelukkig zijn' voordat ze gaan scheiden.
Ik heb daar verder geen oordeel over.
Ook niet in de gevallen, die ik echt wel ken, waarbij ik zeker weet dat mensen er echt niet gelukkiger op zijn geworden, ook niet jaren na scheiding. Dat vind ik hoogstens wat sneu voor ze. Maar het is zoals het is. Je maakt keuzes en moet het daarmee doen. Je kunt niet in toekomst kijken.
Ik vind het ook helemaal niet 'goed' van mezelf dat ik wél doorgeploeterd heb. Het is gewoon een keuze van me. Die ook gewoon bij me past, ik houd wel van vertrouwd etc.
Ikzelf geloof dat het verder niet zo heel belangrijk is. We kennen te groot belang toe aan relaties en de keuzes die we daarin maken. Blijven, of niet. Het maakt niet zoveel uit. Uiteindelijk moet je altijd verder met jezelf en de uitdagingen die dat opwerpt.
Saar
Allemaal prachtig, maar dat verandert als er kinderen zijn. Daar komt mijn 'evangelisme' vandaan. Er wordt hier vaak veel te gemakkelijk over scheiding gesproken. Mensen laten om de kleinzieligste redenen hun relatie naar de knoppen gaan, vaak met applaus van omstanders. Ik vind dat zeer kwalijk.
En, tsjor, geef me geen college over filosofie alsjeblieft. Dat is betweterig vliegen afvangen. Hou je bij de inhoud.
Saar
Ook niet in de gevallen, die ik echt wel ken, waarbij ik zeker weet dat mensen er echt niet gelukkiger op zijn geworden, ook niet jaren na scheiding. Dat vind ik hoogstens wat sneu voor ze. Maar het is zoals het is. Je maakt keuzes en moet het daarmee doen. Je kunt niet in toekomst kijken."
Klopt helemaal. Mijn enige wens in het leven is houden van en van gehouden worden. Dat heb ik na de scheiding nog niet gekregen. Wat dat betreft is het van "eenzaam in een huwelijk" naar "eenzaam alleen". Maar wel vrij en met een kans op geluk.
Voor mij was "de kans op" belangrijker dan zeker weten dat het nooit meer zou komen. Inderdaad maak je een keuze en kies je daarmee voor de gevolgen.
Het een of t ander
Ik heb inmiddels wel een idee hoe de topicstarter dit ziet; de oppervlakkige uitleg die hij hoort waarom stellen gaan scheiden en zich onbewust van het feit dat je dan niet te horen krijgt wat de echte reden is. Dat werd hier al geopperd.
En twee: ALS je dan de echte reden hoort en die kan behoorlijk heftig zijn, dan doe je gewoon net of die reden verzonnen is. Want iemand die t slachtoffer is van huiselijk geweld en dat ook zegt die verzint het altijd. Zo is het toch Ad?
Voor diegene die het gemist hebben; ik ben gescheiden omdat ik mijn huwelijk ontvlucht ben. Zuiver en alleen om in leven te blijven. En Ad vond het nodig om hier te verkondigen dat dit allemaal uit mijn duim gezogen is. En dat hij altijd gelijk heeft.
Leuke discussie.
Verhuiswagen
"En Ad vond het nodig om hier te verkondigen dat dit allemaal uit mijn duim gezogen is"
Wedden van niet? Hoogstens dat ik twijfelde aan het waarheidsgehalte, het is nl. wel een heel weird verhaal dat je te vertellen hebt.
"En dat hij altijd gelijk heeft."
Link? Citaat? Blijkbaar vind je (en daar ben je niet alleen in) het nodig om mijn woorden te verdraaien en uit de context te trekken. Alles om Ad te beschadigen, he?
"Leuke discussie."
Dat je me nu wraakzuchtig in andere draadjes gaat achtervolgengaat achtervolgen in allerlei draadjes past geheel in mijn beeld van je.
Nog meer dames met een 'axe to grind'?