Bij elkaar blijven voor de kinderen

Paarlen voor de zwijnen?

Heb je eens iets moois bij te dragen, neemt niemand de moeite om ueberhaupt maar te reageren. Beetje teleurstellend. Terwijl de Botton heel zinnige dingen te zeggen heeft over onderwerpen waar het hiet in de echtscheidingsrubriek zovaak gaat. waar de relaties aan kapot gaan. Maar ik denk dat dit forum toch meer geinteresseerd is in kibbelen en elkaar vliegen afvangen dan constructieve ontwikkeling. Misschien wel net zoals dat gaat in al die kapotgaande relaties.

Met alleen een link, is het niet interessant genoeg

Ik heb het filmpje niet gezien. Voordat ik de moeite neem, lees ik liever een samenvatting en een persoonlijke mening waarom het de moeite waard is.

Helaas, jouw naam en het onderwerp waren niet genoeg om het filmpje te bekijken.

Je conclusies over de desinteresse zijn wel typerend voor jou

Lente

of voor jullie

De naam Alain de Botton zou natuurlijk ook iets kunnen betekenen. Een moderne filosoof, die in tegenstelling tot de meeste van zijn vakbroeders, probeert zijn filosofie toe te passen op de echte wereld. Volgens mij iets waar veel mensen iets aan kunnen hebben.

ff geduld

Ik ben pas halverwege de 22 minuten speech ;-)

Tihama, waarom ben jij aan het filmpje begonnen?

De eerste plaatsing van de link?

Of de opvolgende vraag van Ad?

Volgens mij moet je gewoon met Yvan een twee-mans-forum beginnen, lekker samen klagen over al die domme vrouwtjes! Ik denk dat jullie het uitstékend kunnen vinden.

Tip: een forum is niet een persoon of 'ding' met één mening (quote: "ik denk dat dit forum toch meer geinteresseerd is in...")

ps. Ik heb je filmpje trouwens wel bekeken. Ondanks de vele open deuren zeker een boeiend verhaal. Hij kan leuk vertellen.

Tihama

Ja, het duurt wel lang. Mijn slaapritme is nog niet terug, Dus ik kijk dat soort dingen om 4 uur 's nachts :-(

vanwege de link naar de filosoof

de naam van Alain de Botton

Lente

Ik ben gaan kijken voor de tweede zure reactie. Omdat ik ook al een aantal boeken van de Botton heb gelezen (waar ik niet kapot van was, overigens, ik vind hem weinig origineel)

Erg goed

Hij zegt een aantal dingen die ontzettend waar zijn.

Tenminste: waar ik het dus heel erg mee eens ben;-)

Zoals "het onrealistisch is om te verwachten dat je partner maar kan verzinnen wat je denkt of voelt, zonder dat je het zegt". Van ieder ander begrijpen we dat je die persoon moet vertéllen wat je voelt, maar je partner moet maar helderziende zijn.

Of de verwachting dat je geliefde volmaakt is. En als dan de eerste verliefdheid voorbij is, dan veranderen al die halo's in hoorntjes. Terwijl je partner gewoon (net zoals jijzelf) een mix van positieve en negatieve kanten is.

Of het idee dat je je gevoel moet volgen. Dat je niet te veel moet denken. Ik vind dat je juist wel veel moet denken. Een poster op een ander forum heeft de signature: "Luister naar je gevoel, volg je verstand". Terwijl de standaard juist het omgekeerde is. Maar volgens mij klopt dit steeds beter.

En bovenal dat je zelf vooral geliefd wil worden, en dat we daarom zo bang zijn om te laten blijken dat we de ander nodig hebben.

Ik kan nog wel ff doorgaan.

Ik vond het een mooie speech. En nee, het is niet nieuw en origineel, maar het is goed om hier vaker over na te denken.

Weer een relatietopic....

Dacht ik. Dit overigens met alle respect naar iedereen die hiermee worstelt.
Mijn hoofd stond er vanochtend effe niet naar (kan ook Ad, niet alles draait om jou....), want andere ingrijpende dingen op het programma. Dus ik dacht: ik laat deze nog even aan mij voorbij gaan. En nu zit ik in de woonkamer met 3 pubers en een bijna 9 jarige en zoek ik het niet om een filmpje te gaan beluisteren.

Dus Ad, misschien moet je nog een keertje denken.
Calimero

Sorry, Ad

Ik ben er tot nu toe nog niet aan toe gekomen een filmpje van 20 minuten aandachtig te bekijken.

Tihama

Thanks, het is fijn dat in ieder geval iemand er iets aan vindt.

Lezen kan ook

https://www.nytimes.com/2016/05/29/opinion/sunday/why-you-will-marry-the-wrong-person.html?mcubz=3

Het oorspronkelijke artikel. Lezen gaat sneller.:-)

"The problem is that before marriage, we rarely delve into our complexities. Whenever casual relationships threaten to reveal our flaws, we blame our partners and call it a day. As for our friends, they don’t care enough to do the hard work of enlightening us. One of the privileges of being on our own is therefore the sincere impression that we are really quite easy to live with."

"The person who is best suited to us is not the person who shares our every taste (he or she doesn’t exist), but the person who can negotiate differences in taste intelligently — the person who is good at disagreement. Rather than some notional idea of perfect complementarity, it is the capacity to tolerate differences with generosity that is the true marker of the “not overly wrong” person. Compatibility is an achievement of love; it must not be its precondition."

Grondlegger van de 'school of life', filosofie voor het dagelijkse leven.

broer

Ik heb het gezien en doorgestuurd naar mijn broer, om hem aan te moedigen en op te vrolijken, na net weer een mislukte relatie.

aan de hand van de titel

was ik meer op zoek naar het stuk over de kinderen, maar dat werd in 1 zin genoemd aan het einde: bij elkaar blijven voor de kinderen: natuurlijk natuurlijk natuurlijk.(iets in die trant)
Ik was er nieuwsgierig naar en waarom:

Ik ben zo'n type die dat heeft gedaan, wiens kinderen het offer te groot vonden en eigenlijk belachelijk dat ik mezelf onder hen stelde in hun ogen. Een veel te hoge prijs.
De rest wist ik al maar hij niet. Een relatie blijft hard werken.
Mijn ervaring is dan wel dat je dat niet in je eentje redt zonder succesvol te zijn of te verzuipen.

Arrogant Ad

wat een arrogante reactie van jou Ad. Je gooit een link op het forum zonder enige onderbouwing waarom je de inhoud kijkenswaardig vindt, zonder enige uitleg of eigen mening die aanleiding kan zijn voor een discussie en bent dan geïrriteerd dat wij niet alles uit onze handen laten vallen om die te bekijken.
Dit forum gaat één kant uit. Je gooit wat in de groep, soms krijg je een reactie, soms niet. Maar als je geen reactie krijgt, moet je niet de ander de schuld geven dat die niet geïnteresseerd is, maar moet je bij jezelf nagaan waarom je geen reactie kreeg.
En de reden was in dit geval dat gewoon een link niet voldoende is om velen van ons te triggeren actie te ondernemen.
Bovendien zijn wij niet je personeel of slaafjes die springen als jij spring zegt.

Ook gekeken.

Je kan niet zien wie wel of niet gekeken heeft Ad. Ik ging kijken omdat ik dacht meer info te krijgen waarom het "goed" of "slecht" is om bij elkaar te blijven voor de kinderen. Dat leek de hoofdmoot in je openingszin.
Daar ging het juist amper over,zoals Priem ook zegt.

Verder hoorde ik geen info waar ik iets mee "moet"of van geleerd heb.Al jaren zeer gelukkig getrouwd, ik heb dit inzicht van nature:-)
Waardeer wat je hebt en het gras is bij een ander niet groener.

Wil40

Dat was idd maar een klein deel van het betoog, maar het paste mooi bij mijn standpunt in een vorig draadje. Ik vind dat er veel teveel gescheiden wordt. Als je ervoor kiest samen kinderen te krijgen moet je (allebei) je stinkende best doen om je relatie goed te houden cq te repareren.

De Botton zegt dat je in een relatie de kracht moet hebben het beste van elkaar te denken. Dat vind ik een mooi uitgangspunt.

Disclaimer:
- ik weet dat het van twee kanten moet komen
- ik snap dat het soms echt niet lukt

Ik snap nog steeds niet dat sommige buitenstaanders bij een huwelijkscrisis de boel denken te moeten ophitsen ipv te sussen. De inzet is hoog en de schade is groot. Ik vind dat immoreel, maar ja, ik ben natuurlijk een arrogante zak zoals je hierboven kunt lezen.

lezen kun je niet Ad

Ik zei: wat een arrogante reactie
Ik zei niet: Ad je bent een arrogante zak

Maar goed, wie de schoen past, trekke hem aan

Sfera

Ga ergens anders vliegen vangen

Dat bepaal ik zelf

Als ik op jou wil reageren, dan doe ik dat

Ad Hombre.

Bij iedereen in mijn omgeving die gescheiden is, is er sprake van overspel. Al wordt er vaak ontkend, snel na de huwelijkscrisis blijkt er toch een nieuwe liefde te zijn. Naar mijn idee gingen vroeger voornamelijk de mannen vreemd, zij werkten buiten de deur en hadden simpel meer gelegenheid. Als de echtgenote erachter kwam werd dit na het nodige gekissebis in de doofpot gestopt. Vrouwen werkten niet, geen zelfstandigheid en een gescheiden vrouw was toch een beetje "schande'.

De vrouwen van nu hebben eigen inkomsten, hogere functies, zijn niet meer afhankelijk van hun echtgenoot. Ook is er door werken buiten de deur, meer gelegenheid om vreemd te gaan.

Jazeker, het moet dus van 2 kanten komen om het huwelijksbootje te laten varen. Misschien zijn wij mensen helemaal niet geschikt om ons hele leven door te brengen met één partner? Lonkt na enkele of vele jaren sleur het spannende, nieuwe?

Hebben we nu, mannen en vrouwen, meer mogelijkheden om toe te geven aan verliefdheden? Afhankelijk zijn is niet goed, ook niet van je partner. Maar soms heb ik het idee dat we steeds meer uitstralen elkaar ook niet meer nodig te hebben. We zijn zo bezig met onszelf, ons ontwikkelen en ontplooien dat zelfs onze kinderen ons niet meer bij elkaar houden.

wil40

"Naar mijn idee gingen vroeger voornamelijk de mannen vreemd, zij werkten buiten de deur en hadden simpel meer gelegenheid."

Voor iedere vreemdgaande man heb je ruwweg 1 vreemdgaande vrouw nodig. Gelegenheid of niet.

"De vrouwen van nu hebben eigen inkomsten, hogere functies, zijn niet meer afhankelijk van hun echtgenoot. Ook is er door werken buiten de deur, meer gelegenheid om vreemd te gaan."

Dat is niet de indruk die ik hier krijg, eerlijk gezegd. De gescheiden vrouwen klagen nog steeds steen en been over geld en op mij maken ze niet de indruk dat ze in hogere functies zitten (al ken ik wel gescheiden vrouwen in hogere functies).

Ikzelf blijf het een zwaktebod vinden. De prijs is hoog. Voor de kinderen, voor jezelf en je partner, zowel emotioneel als financieel. Vergeet ook niet dat zo'n tweederde van de huwelijken *wel* standhoudt.

Dat zijn misschien niet de meest luidruchtige aandachtstrekkers, maar ze doen mooi het wel. In het ziekenhuis waar ik pas lag werd een oude man binnengebracht. Kon moeilijk praten, liep niet, begreep niet alles meer. Hij werd vergezeld door zijn vrouw, fragiel wezentje. Goed bij de pinken. De verpleger ondervraagt haar over de situatie en is verbaasd om te horen dat ze geheel zelfstandig in een veel te groot vrijstaand huis wonen. Dat fragiele vrouwtje zorgt voor hem. Brengt hem naar de WC, legt hem in bed, haalt hem er weer uit, wast hem. Alles zonder hulp (afgezien van een traplift). Je zou soms wensen dat er wel een god was.

Afhankelijk zijn is een realiteit in een relatie. Als we accepteren dat we afhankelijk zijn van elkaar voor een behoorlijk leven, misschien dat we dan wat meer moeite doen om elkaar gelukkig te maken. Dat kan namelijk. Je kunt elkaar gelukkig maken en terwijl je dat doet zelf gelukkig worden.

En je kunt elkaar en je kinderen diep ongelukkig maken en de puinhoop wegrationaliseren met wat gemijmer over niet geschikt zijn voor monogamie en wat gedoe over 'financiele onafhankelijkheid'. Maar het zijn allemaal leugens, leugens om je eigen falen mee goed te praten.

Ad Hombre

Ik ben nog steeds bij mijn man, voor de kinderen.

Ik twijfel al jaren. Sinds we kinderen hebben werd hij veel moeilijker om mee te leven, liet alles aan mij. Verzoeken om hulp (zwaar met baan, kinderen, huishouden, onderhoud huis etc.) deed hij weinig mee. Gesprekken over taakverdeling eindigen al snel in ruzie. Grote probleem is gebrek aan inlevingsvermogen van zijn kant, erg op zichzelf gericht (doet wat hij wil). Relatietherapie heeft wat geholpen maar eigenlijk niet echt.

Ik heb jaren geprobeerd alles te doen om de relatie beter te krijgen, alles om hem niet te prikkelen zodat hij niet geïrriteerd raakt, alles voor de kinderen.

Is het wijs?

Jij schrijft: "Dat fragiele vrouwtje zorgt voor hem. Brengt hem naar de WC, legt hem in bed, haalt hem er weer uit, wast hem." Ik word er verdrietig van. Ik weet dat als IK zwak ziek en misselijk (of oud) ben en ik heb zijn hulp en steun nodig, dat ik dat volledig kan vergeten. Als ik nu eens ziek ben vindt hij dat ik al teveel vraag als ik een kopje thee vraag. Blijven alle wassen liggen. Zit hij te zuchten.

Als hij er niet is, heb ik zo'n relaxte avondmaaltijd met de kinderen met leuke gesprekken en lol.

Ja, bij elkaar blijven voor de kinderen. Nobel. Ik zal mezelf maar een schouderklopje geven, ter compensatie van de pijn die ik aldoor voel samen te leven met iemand die mij en mijn behoeftes niet ziet (ook niet als ik ze uitspreek), maar wel verwacht dat ik hem aldoor faciliteer maar dat weer niet waardeert.

Ik weet niet of ik er goed aan doe. En ik weet niet hoeveel jaar ik het nog volhoudt. Misschien haal ik het tot ze uit huis zijn.