ben niet welkom bij verjaardag stiefzoon

Je wilt teveel

Ik ben in 11 jaar een keer op de verjaardag van een kind van mijn vriend geweest, de laatste, en alleen omdat dat zo uitkwam. Verder houden we kinderen en (niet meer zo nieuwe) partners gescheiden. Oorspronkelijk omdat de kinderen het niet fijn vonden, maar nu omdat het voor ons ook prettiger is. Laatst kwam zijn zoon voetbal kijken toen ik er was. Dan voel ik me echt het vijfde wiel aan de wagen. Hij heeft ook een heel andere manier van omgaan met zijn kinderen dan ik (en daar ging het ook mis toen we in het begin nog wel probeerden het met zijn allen gezellig te hebben).
Met zijn ex heb ik ook niets, en zij nog minder met mij. Hij gaat er zo nu en dan wel eens langs, en ze mag gerust mijn auto wassen, maar verder hoef ik niet zoveel met haar.
Laat het los ;-)

Phryne

Leuk om jouw reactie te lezen!
Wij zijn dan wel pas 2 jaar bij elkaar, maar we krijgen meer grip op het feit dat we geen nieuwe happy family zullen worden met de dochters. Dat is voor iedereen ontzettend prettig en vooral voor ons tweeën want het scheelt ons een hoop frustratie en verkeerde verwachtingen. Het gaat heel prima zo en we zien wel hoe het zich ontwikkelt.
Wij investeren vooral in elkaar en soms is er iets onverwacht leuks en gezelligs met een dochter erbij. Wat wil je nog meer?

Gescheiden

Hier bijna 5 jaar samen met nieuwe partner. Ook wij hadden houden kinderen en nieuwe partner zoveel mogelijk gescheiden. Dat werkt in ons geval prima. Zowel kinderen als wijzelf zijn er tevreden mee.
En ik weet niet wie het opmerkte, maar dat ik eh ex op verjaardagen kinderen gezamenlijk uit eten gaan heeft niks te maken met idee van gezin in standhouden. Het heeft alles te maken met feit dat onze kinderen het allerbeste zijn dat uit ons huwelijk is voortgekomen en dat we dat graag nog vieren.

Brrr bonusouder

Een bonus is een leuk extraatje. Een echtscheiding is voor kinderen een ingrijpende gebeurtenis. Ga dat niet verdoezelen door zo'n term op te pimpen. Stiefouders en schoonouders zijn termen om mensen aan te duiden die onderdeel van je leven worden die in je leven komen als gevolg van veranderde omstandigheden. Het is fijn als de relatie goed of in elk geval werkbaar is, maar meer hoeft dat niet te zijn. Zeker in eerste instantie.

Sini geeft aan die ex met gemeenschappelijke vrienden te "bespreken".Als je ziet hoe die vrouw hier beklad wordt laat de teneur zich raden. Een beetje naief om te veronderstellen dat dat haar niet ter ore zou komen. Dan moet je al helemaal niet raar staan te kijken als je niet uitgenodigd wordt op een etentje in klein gezelschap.

Sini

Ik zou de relatie tussen jouw partner en zijn ex en hun zoon toch echt aan hun laten. Ook als het gaat om het bespreken van die ex met wederzijdse vrienden. Houd je er gewoon buiten, want jij staat er zeker niet neutraal in.
Ik zou echt de kriebels krijgen als mijn ex met zijn nieuwe vriendin mij gezellig zouden gaan bespreken met vrienden.
Kijk nieuwe partners hebben vaak een ex. Daar is vast veel mis mee, maar ooit was je vriend zo dol op die ex dat ze besloten samen kinderen te krijgen. Dat is mss ook goed om voor ogen te houden. Dat ze niet zo erg kan zijn.

Wat mij opvalt

Is dat je (Sini) alles lijkt te kaderen naar de (h)ex. Het incident met de auto als voorbeeld nemend; wat ik oncharmant vond aan het verhaal was niet dat jij niet uitgenodigd wordt voor t etentje maar dat je vriend niet even vantevoren vraagt aan jou of het goed is als hij daarvoor jouw auto pakt. Je lijkt (!) dat helemaal om te kaderen naar de (h)ex terwijl in dit voorbeeld je vriend ook eea te verwijten viel. En heb de indruk dat dat vaker is, dat je al jouw onvrede over de situatie projecteert op het gedrag van (h)ex. Ik denk dat je jezelf (en dus het hele gezin) daar niet verder mee helpt.

Ja maar Sini

Wat is het dan, dat je nu niet blij kunt zijn voor vriend dat ze samen deze verjaardag vieren? Voor jou is dit lomp, dat snap ik, maar voor hem moet dit toch juist heel fijn zijn?!

En weet je

Het ideaalplaatje bestaat niet. Vind ik zelf ook erg jammer ;-)

Ja maar Sini

Het is niet de eerste hex van een ex die op het forum op haar bezemsteeltje voorbij komt vliegen. Wat je over die vorige hier neer schreef, daar lustten de honden ook geen brood van. Dat zegt toch ook iets over jou: dat je het moeilijk vindt om neutraal naar vorige partners van je geliefde te kijken, of dat je mannen uitzoekt die op nare, heerszuchtige vrouwen vallen - en waarom zou jij daarin dan een uitzondering zijn?

Met een beetje goede wil kan ik me nog voorstellen dat je gepikeerd bent. Ik heb een Eucalypta schoonzus die het presteerde om alle andere (schoon)zussen uit te nodigen voor een vrouwenavondje ter ere van haar verjaardag, maar mij niet WAAR IK NAAST STOND. Toen dacht ik ook zak maar in de merde. Maar eerlijk gezegd zou ik in jouw geval erg opgelucht zijn. Lijkt me een tamelijk moeizaam avondje, zo'n etentje in kleine kring met iemand aan wie je een hekel hebt. Gezellige verjaardag ook voor die knul....NOT.

Jij kunt haar verwijten niet te communiceren, maar jij bijt je in iets onbenulligs vast, en rumineert, dat doet de zaak ook geen goed. En ze zal niet van jouw inbreng,direct of indirect via je vriend, gediend zijn. Naast het feit dat haar kinderen niet de jouwe zijn: je boft dat het met jouw kinderen lekker loopt Ik heb er vier. Had ik alleen mijn jongste twee gehad, dan zou ik mezelf ook de perfecte moeder wanen en misschien iedereen mijn raadgevingen opdringen. De moeizame puberteit van de oudste twee heeft me wel doen inzien dat het voornamelijk geluk is als het goed uitpakt en dat je daar als ouder verdomde weinig invloed op hebt.

Kortom, relativeer, bekijk je eigen aandeel, laat het los, houd je wat meer afzijdig van hun gezinsperikelen en geniet van je avond met je eigen zoon.

Sini

De zondag is alweer bijna voorbij, maar toch even als mosterd na de maaltijd...

Net zoals kinderen bij een scheiding tussen twee vuren zitten, de beide ouders, zo zitten mensen ook gevangen tussen hun vroegere en hun huidige relatie.

Jullie trekken op jullie manier allebei aan hem. Dat moet voor hem heel ingewikkeld zijn. Bij haar wonen de kinderen, zij zal werken op zijn schuldgevoel enz. enz. En jij bent de nieuwe vrouw die ook haar plekje opeist. Dit alles dus nog eens los van het feit van de kinderen...

Probeer echt dat hele verleden van je vriend los te laten. Ik begrijp dat het lastig is, en dat het je relatie en je huishouden binnendringt. Ik weet ook dat het moeilijk is, en dat het naar voelt, en dat je ahw erkenning wilt voor jullie relatie en voor jouw plekje in het leven van zijn kinderen. Maar het frustreert de boel alleen maar.

Echt, echt, probeer dit los te laten. Je zult merken dat het voor jouzelf zoveel relaxter voelt, het scheelt zo enorm veel energie.

Ik heb zelf ervaring met een hele moeilijke ex, en ook met de waarde die het heeft als je dingen los kunt laten... Het leven wordt er echt veel beter op, voor alle partijen...

Probeer ook, hoe moeilijk ook, de problemen van de kinderen van je vriend een beetje daar te laten waar ze horen. Het lijkt me voor je vriend echt extreem moeilijk. Aan de andere kant is het zo dat het ook voor hem zal schelen als er minder frustratie is. En dan zul je ook nog zien dat het waarschijnlijk naar je toekomt als je dingen loslaat....

Klinkt wellicht vaag, maar hier heeft het echt gewerkt.

Ik raad iets aan als mindfulness, of heel veel goede boeken lezen bijvoorbeeld :-)

Sinilind

Leuk om te horen, en wat lief van dat stuk taart :-)♡

Fijn!

Leuk om je bericht te lezen dat de verjaardag goed is verlopen.

Ja, lief van dat stuk taart!

lief

Ontzettend lief van dat stuk taart. Dat is nu groots gunnen in het kleine.

Dan komt de gedacht dat moeder zo erg toch niet kan zijn als zoon zoiets vanuit zichzelf bedenkt en vervolgens ook doet. Dat wil niet zeggen dat er niets speelt, maar is het allemaal zo heftig een zo groots? Ik hoop dat je je achter je oren kan krabben en jouw deel (als in jouw onzekerheid, jouw angsten en misschien zelfs ook jaloezie) in ziet die bijdragen aan alle spoken, en dat de echte problemen anders en misschien wat kleiner zijn zonder die spokengedachtes.

Ik heb het idee dat zodra je (denkt) gekwetst te zijn, jij je terugtrekt en in jouw voorstellingsvermogen zwart-wit gaat denken, wat zichzelf versterkt.

Heb je

Wonderfeel nog bereikt? Ik hoop het voor je! Ik zag een buitengewoon lovende recensie in de krant. Maar ik twijfel, omdat ik je alleen heb gehoord over redelijk ontspannen zitten in de tuin met de hond aan je voeten en een feestmaal op de barbecue klaargemaakt door je zoon en een vriend.

Knap!

Dat vind ik knap van je! Maar wel jammer van de kaartjes en voor de vriend die optrad. En je hebt wat gemist, naar het schijnt. Maar je vriend de auto geven en zelf met het OV gaan is ook weer zo demonstratief.

gezamenlijk vieren voor mij geen probleem, maar voor aanhang?

Wij hebben het vorig jaar met z'n allen gevierd op 'neutrale' locatie, zodat een ieder z'n kennissenkring kon uitnodigen voor de kinderen.
Dit jaar wordt het dan anders; het gaat om de wens van de kids en dat vind ik ook belangrijk, willen nu bij moeder vieren. Voor mij geen probleem, ik ben er als nieuwe partner ook bij, maarrrrr.... wat doe ik dan met mijn familie en vrienden.
Dan maar niet uitnodigen? Ik denk dat ik maar voor die optie ga, hoewel het me toch ook een niet zo fijn gevoel in mn buik geeft. Wij hebben ook weer wat nieuws opgebouwd samen, nieuwe familie/vrienden erbij... maar moet je die dan betrekken bij wat wellicht nog lastig/moeilijk voor hen is... of moet ik gewoon alleen denken aan welzijn kids. Mijn gevoel zegt dat, maar ik weet ook dat mijn eigen kids dan niet zullen komen.... die zijn nog bezig in het nemen van hun stappen in contact met exen van onze kant bv.

Ik nodig van mijn kant maar niemand uit, dan hoef ik ook niemand in verlegenheid te brengen wanneer ze zeggen niet te komen of hen voor die keuze te zetten.

Stiefkind

Begrijp ik dat je stiefkind jarig is en zijn verjaardag bij zijn moeder wil vieren. Jij bent wel uitgenodigd.

Prima toch.

Misschien ben ik niet zo'n familiemens maar ik vind het niet nodig om jouw familie uit te nodigen voor de verjaardag van je stiefkind. Wel op je eigen verjaardag natuurlijk en je eigen kinderen maar waarom bij de ex van je partner voor de verjaardag van je stiefkind? Het is niet zijn familie. Hij heeft ooms en tantes van zijn eigen vader en moeder.

Dus niet gekwetst voelen. Het belangrijkste is dat jij wel uitgenodigd bent.

Vlinder

Tja, ik ben altijd het type die niemand wilt teleurstellen, maar nu je zo neerzet, denk ik ja... er zijn wel weer andere gelegenheden waarbij ze mijn familie zien.
Ik laat het zo... maar wanneer het bij ons gevierd wordt, tja... dan passeer ik mijn kant ook niet en kan iedereen wat mij betreft komen. Maar dat is dan weer onze situatie.
Nu is het bij de moeder, dus het is goed zo.

Just-Me en Patty

Just-me, ik zou het eigenlijk raar vinden mijn vrienden en familie uit te nodigen voor de verjaardag van mijn stiefkind. Stiefkind kent mijn familie goed en iedereen vindt elkaar aardig, daar niet van, maar ik zou ze dus niet uitnodigen. En als de verjaardag bij haar moeder gevierd zou worden, dan zou al helemaal geen haar op mijn hoofd daaraan denken!

Patty, ik zit redelijk in dezelfde situatie als jij, en ik werd na een halfjaar al uitgenodigd bij mijn nieuwe schoonouders. Kort daarna maakte mijn vriend ook kennis met mijn ouders. een probleem. Misschien kan je vriend eens aan zijn ouders vragen waarom ze jou niet uitnodigen of gewoon zeggen dat hij jou volgende keer meeneemt? Kan het zijn dat je vriend in korte tijd veel scharrels gehad heet en dat zijn ouders eerst willen zien of je blijft? Maar ja, na zes jaar heb je dat toch wel bewezen, lijkt me.