Alimentatie

Ja Lanza

Dat is jouw oplossing. Maar die werkgever heeft zijn busjes misschien liever ‘s avonds op het binnenterrein staan.

Ik geloof meteen dat ook mannen in heel veel banen in theorie ook parttime zouden kunnen werken. Alleen: de praktijk is helaas weerbarstiger.

Het heeft met de sector waarin je werkt en met acceptatie te maken.
Mijn man had een werkgever die vond dat je niet parttime kon werken in bepaalde functies. Dan kun je als werknemer dat recht wel afdwingen, maar dat is niet per se gunstig voor je carrière. Ik kan me zo voorstellen dat dat voor sommige mannen wel iets is om even over na te denken.

Lanza

Je weet werkelijk niet waar je over praat. Amen

Er is al veel uitgelegd waarom pt lang niet altijd mogelijk is. Ik zit in de zakelijke dienstverlening en de klanten gaan net zo makkelijk naar een ander wanneer ze daar sneller geholpen worden, het komt dus regelmatig voor dat ik 's middags onverwacht op weg ben naar de andere kant van het land of een ticket moet regelen om zo snel mogelijk in het buitenland te kunnen zijn. Mijn werkgever ziet het al gebeuren dat ik zeg nu even niet omdat ik vanmiddag of morgen vrij ben.

Nu ik gescheiden ben vind ik het prima de oude rolverdeling in stand te houden, het alimentatie systeem voorziet hier prima in. Vanuit dit systeem is er ook geen enkele stimulans hier verandering in te brengen, vrijwillig minder gaan werken/verdienen mag/kan ik niet en zelfs huisvesting passend voor een evt. omgangsregeling wordt onmogelijk gemaakt door dit systeem.

Ik vind het voor vaders zoals ts die na een scheiding graag de zorg verdelen triest dat het systeem de moeders steunt (in enkele gevallen zal vader en moeder verruild moeten worden) en zelfs niet de kinderen beschermen maar blij is wanneer ze geen uitkering hoeven te betalen. De vrouwen hier die ts onderuit halen of met onzinnige opmerkingen komen over pt werken zijn minstens zo erg.

Ik zit ook in de zakelijke dienstverlening. En mijn cliënten weten op welke momenten in bereikbaar ben. Ik heb ook part time werkende mannelijke collega's. Dus ook in de zakelijke dienstverlening kun je prima pt werken.

Dees

Niet persoonlijk bedoeld maar ik heb toch echt wel eens leveranciers laten vallen omdat ik gisteren wat besproken had en er vandaag mee verder moest maar dat die persoon dan weer niet bereikbaar was en een collega er niets van wist. Ook bij ons heb ik het zien gebeuren als wij niet makkelijk genoeg bereikbaar waren. Ik kan de aversie van mijn werkgever op een pt in mijn functie dus goed begrijpen.

Vader van 3

Het is maar net hoe je ermee omgaat. Als ik weet dat een klant contact met mij zoekt op mijn vrije dag of iets per se moet hebben dan dan zorgt ik dat dat af is of dat ik bereikbaar ben. Nog nooit problemen mee gehad. En dat kan dus betekenen dat ik soms een paar uurtjes werk op mijn vrije dag of dat ik mijn werk overdraag.

Dees.

Zegt helemaal niets.

Dienstverlening

is nu juist iets wat door verschillende mensen gedaan kan worden. Als jij bepaalde uren werkt, dan ben jij op die uren oproepbaar en op andere uren is het je collega. Kwestie van inplannen en een urenverdeling maken.

Ik snap dat het voor je ego heel lekker is om te denken dat je onmisbaar bent, maar sorry dat ben je gewoon echt niet. Je zit wel lekker onder de plak van je werkgever zo te horen.

Alleen jammer dat op je begrafenis je werkgever een kort en zakelijk praatje geeft en de dag ervoor alweer een ander heeft aangenomen om jouw 'zeer belangrijke taak over te nemen.

Voor alles een oplossing he?

Lanza, geef jij ooit wel eens iemand gelijk?

Misbruik

Ginny “N=1 Dees. Zegt helemaal niets.”
Hier misbruik je een onderzoeksargument.
Je werk en je klantencontacten organiseren is iets dat je doet. Je vindt het in je eigen motivatie en organasatie (ondersteund door het bedrijf natuurlijk)
Het is niet iets dat er pas is als het blijkt uit een steekproef of onderzoek.

Vergelijk het met afwassen.
Dat dat in de meeste studentenhuizen niet gebeurt wil niet zeggen dat het niet kan. Het is namelijk gewoon iets dat je doet en dat dat kan wordt bewezen in elk studentenhuis waar de keuken wel schoon is. Ook al is dat er maar 1

Exact

Mooi theoretisch betoog.

Willen en kunnen

Inderdaad, niet meer dan dat
Want zolang de studenten afwassen van ondergeschikt belang vinden en werknemers hun continuiteit niet willen organiseren, zal er niks veranderen.
Maar dat gaat dan toch over willen.
Niet over kunnen.

Willen en kunnen

Toen onze kinderen klein waren wilden wij ieder vier dagen werken. Mijn man kreeg met heel veel moeite en gedoe 1 dag per week ouderschapsverlof. Hij heeft daar de hele tijd nog last van gehad. Zijn baas en collega’s trokken dat echt niet. Erg vervelend. Toen het ouderschapsverlof op was wilde hij vast een dag minder gaan werken, maar dat was niet mogelijk. Hij heeft toen een andere baan gezocht waar dat wel mogelijk was. Inmiddels zijn we zeventien jaar en enkele banen verder. Hij heeft een internationaal team van dertig mensen onder zich en is nog steeds 1 dag per week thuis. En ik werk inmiddels vijf dagen, deels vanuit huis. We verdienen nog steeds ongeveer gelijk. Als 1 inkomen wegvalt dan kan alles probleemloos doorgaan. Dat geeft vrijheid in keuzes. Je kunt nog eens iets gaan doen wat je echt superleuk vindt, maar wat wel financiële risico’s met zich meebrengt. Heel fijn is dat.

Hij heeft destijds de keuze kunnen maken om van baan te wisselen omdat ik ook goed verdiende. We zongen het wel een tijdje op 1 salaris uit. Dus tja, als een man minder wil werken is dat zeker niet altijd makkelijk, maar onmogelijk, daar geloof ik niet in. Voorwaarde is wel dat ook de vrouw volle verantwoordelijkheid neemt voor het gezinsinkomen.

Eens

met Pluk. Het is wel degelijk mogelijk en als het echt echt echt niet mogelijk is, dan kun je op zoek naar een andere baan. Dat hoeft niet op stel en sprong, maar je kunt prima uitkijken naar een andere baan, terwijl je in je huidige functie doorwerkt.

Zelf heb ik me zelfs laten omscholen, omdat de baan die ik had voordat ik kinderen had, erg moeilijk te combineren was met kinderen. Ik kon dan ieder moment worden opgeroepen en dan moest ik 24-48 uur ontzettend veel werk verrichten en daarna kon het zo weer een paar dagen rustig zijn, waarna ik weer plotseling werd opgeroepen om NU aan de slag te gaan.

Dit ging niet met kinderen, want ik kon niet steeds in een seconde opvang regelen. Dus ik heb me een jaar laten omscholen en nu heb ik een geregelde baan, waarin pt werken mogelijk is.

Niet pt kunnen werken

Vader van 3, en als jouw expartner nu meer zou willen werken en ook veel en onregelmatig zou moeten werken? Wie is er dan om 18.00 uur bij, ik noem maar een voorbeeld, het Kdv? Die ophaaltijden zijn toch echt harde deadlines.
Jij werkt ft en bouwt ook ft pensioen op, en ik kan me voorstellen dat zij daar ook aan denkt en natuurlijk meer geld nodig heeft nu ze alleen woont.

Ik erger me aan het feit dat sommige partners na een scheiding zich achter allerlei zaken verschuilen zoals werk en afstand. Sorry, off topic.

Pluk

"Voorwaarde is wel dat ook de vrouw volle verantwoordelijkheid neemt voor het gezinsinkomen."

Precies! En daar schort het dus aan, zeker in het verhaal van ts.

'Ik erger me aan het feit dat sommige partners na een scheiding zich achter allerlei zaken verschuilen zoals werk en afstand.' Of kinderen.

Tsjor

Lanza #384

Je hebt vrijwel volledig gelijk. Ik heb niet de illusie dat ik onvervangbaar ben en ben daarom enigzins voorzichtig zodat ik de alimentatie en overige kosten kan blijven betalen.

Watervrouw #391

Erg of topic is het niet. Als iemand, meestal mannen en ook ts, zich hier beklagen over de alimentatie krijgen zij vrijwel altijd en in dit topic redelijk duidelijk te horen dat de situatie van voor de scheiding maatgevend is. Tijdens de relatie werkte mijn ex op haar eigen initiatief niet en dat is volgens het voorgaande dus leidend. Desondanks is er wel een oplossing: de alimentatie is boven bijstandsniveau en samen met de toeslagen kan zij dus rondkomen, als zij tot de kinderen zelfstandig genoeg zijn een eenvoudig te krijgen pt baan neemt en het geld apart legt kan zij een mooi potje opbouwen.

Vader van 3

Als de jongste 12 wordt zal haar inkomen al gaan dalen, de inkomensafhankelijke combinatiekorting vervalt dan kan je netto(!) tot zo'n €200 per maand schelen. (Afhankelijk van je inkomen, hoger inkomen hogere korting)
Staat niks tegenover, ook geen stijging van alimentatie want het komt niet door de scheiding.

Je bent wel

hardleers, vader van drie.

Het geld is voor je kinderen, waar zou je het anders aan willen besteden? Je nieuwe lover? Weekendjes weg met haar en je ex als oppas voor de kinderen?

Het liefst had je haar berooid achter gelaten met de volledige zorg van de kinderen er nog eens bovenop? Heb je enig idee hoeveel geld je hebt bespaard, al die uren dat je ex-vrouw als schoonmaakster en kinderoppas thuis was? En hoezeer het jouw carrière had bepaald als je niet de gelegenheid had gehad die ft uren te maken? Je ex heeft jouw carrière mede mogelijk gemaakt en vervolgens mag ze het zelf uitzoeken?

Heb je enig idee hoe egoïstisch je overkomt?

Flavia

Met 12 hebben kinderen geen continue zorg meer nodig en in het geval van ts en mij kan ex dus meer gaan werken. Zonder scheiding had dit ook gemoeten.

Lanza,
Ik volg je weer niet, heb ik ergens beweerd dat de alimentatie niet voor de kinderen is? Verder ga ik er in dit topic niet op in. Jouw reactie is eerder van toepassing op de ex van ts.

Vader van3

Ik ben het niet met je eens, in de brugklas hebben ze meer begeleiding nodig dan in groep 8 is mijn ervaring en wat ik om me heen hoor.

Ik ben erg blij met mijn flexibele werkgever zodat ik kan helpen bij huiswerk. Lichamelijk hebben ze minder zorg nodig maar geestelijk deste meer. School verwacht dan niet dat je daar komt helpen maar wel dat je dat thuis doet.

Helemaal mee eens

Flavia

Oneens

Hier kijk ik toch anders tegen aan. Helpen bij huiswerk kan prima na werktijd en soms is dat inderdaad nodig, maar basisschoolkinderen hebben juist overdag veel meer tijd nodig. Pas aan het eind van de basisschool begin je ze langzaam los te laten, kunnen ze af en toe ook even alleen thuis zijn. Het is niet voor niets dat veel kinderen op de basisschool nog bso, tussenschoolse opvang of voorschoolse opvang hebben. Eind van de basisschool laten veel mensen dat langzaam los en vo kinderen redden zichzelf veel meer. Op de basisschool hielp ik ze bijvoorbeeld iedere dag maar school toe (niet het fysieke brengen, maar wel het klaar maken), met pubers kan ik gemakkelijker eerder beginnen met mijn werk. Ook werd er op de basisschool veel meer een beroep op mij gedaan, door school, maar ok door de kinderen zelf. Ziek kind, was thuis blijven. Studiedag van de leraren en zoek maar een oplossing. Op het vo is dat niet meer.

Bij mijn oudste heb ik veel tijd in de begeleiding van huiswerk enzo gestoken. Bij jongste doe ik niets, tenzij ze hulp nodig heeft. Soms vraag ik me zelfs wel eens af of de hulp die we geneigd zijn te blijven geven niet meer voor onszelf is dan voor onze kinderen. Dat we het stiekem lastig vinden om los te laten. Die kinderen worden al zo snel groot, dit kunnen we nog voor ze doen. Pleisters plakken is minder nodig, maar de schoolpijn willen we voor ze oplossen. Bij oudste was ik veel te veel bezig het gras voor haar voeten weg te maaien. Ik wilde dat het perfect was voor haar en dat het beste eruit zou komen. Qua cijfers op korte termijn helpt dat, maar ik merk dat jongste veel zelfstandiger is.

Iets meer on topic vind ik dat ieder voor zich zoveel mogelijk afhankelijkheid zou meten zien te voorkomen. Dat is een persoonlijke mening, dus iedereen kan daar anders over denken, maar er kan altijd iets gebeuren en ik denk dat mensen zich vaak te afhankelijk opstellen. Of de zorg teveel bij een persoon laten liggen of de financiën en als het dan mis gaat, ligt het altijd bij de ander. Als we gewoon allemaal op allebei de gebieden onze eigen verantwoordelijkheid nemen, heb je het meer in eigen hand.

Flavia

Volgens jou klopt het systeem dus niet en zou je meer korting moeten krijgen wanneer de kinderen 12+ zijn en je dus minder kan gaan werken? Tot hoe oud moeten kinderen volgens jou gepamperd worden?

In het geval van ts is zijn onvrede dus wel terecht, hij heeft geen of weinig mogelijkheden te schuiven met financiën en kan dus niet pamperen. Hij mag nog van geluk spreken dat zijn ex het co-ouderschap niet tegenwerkt met het argument dat zij meer tijd heeft de kinderen te pamperen. Ik kies ervoor, gesteund door het alimentatie systeem, dat mijn ex alle tijd heeft om de kinderen te pamperen maar krijg dan verwijten als egoïst naar mijn hoofd.

Mijn ex gaat overigens geen last hebben van terugvallende combinatiekorting, zij werkte niet en had dus ook niets. Alles wat zij nu verdiend is extra.