U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Alimentatie
Beste allemaal,
Mijn vrouw wil scheiden.
Kortom scheiding en co ouderschap staat voor de deur.
Ze werkt sinds kort 3 dagen in het onderwijs en ik heb werk voor 5 dagen.
Als ze evenveel werkt als mij dan verdient ze evenveel.
Maar ze wil dat niet en krijgt nu veel toeslagen. We schrijven elk 1 kind bij ons in.
Volgens de berekening moet ik haar 300 euro per maand gaan betalen? Ik vind dit absurd want als ze haar werk capaciteit zou benutten verdiend ze evenveel.
Wat kan ik hier tegen doen?
Niet onvergelijkbaar
Ik kan al die verschillende vormen niet uit elkaar houden. Heb je wel een samenlevingscontract, maar geen geregistreerd partnerschap? Wat bij geregistreerd partnerschap geldt wel de onderhoudsplicht in de vorm van partneralimentatie tot 12 jaar na de scheiding:
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/bijstand-verhalen-ex-partner
In principe ziet je plaatje er net zo uit als bij TS: eerst blijf je de norm van een alleenstaande sociale uitkering houden; vervolgens kan het zijn dat je hogere kosten hebt voor wonen, die komen er dan bovenop. Dat bedrag is voor jezelf. Daarna gaan ze kijken naar de behoeften van de kinderen, dat wordt verdeeld naar zorg en inkomen. Ex van anoniem heeft niks, dus anoniem betaalt al die kosten. Stel dat er dan nog iets overblijft, dan is dat in principe beschikbaar voor partneralimentatie.
Het is precies hetzelfde.
Ik weet niet waarom de gemeente niet bij je aangeklopt heeft. Maar misschien moet je even heel anoniem blijven.
Tsjor
De invulling onvergelijkbaar
@M Lavell: ik besef dat de invulling van de situatie inderdaad onvergelijkbaar is, maar als iets dergelijks voor een rechter komt, is juist die invulling heel lastig mee te nemen. We zijn het hier van oudsher zo gewend dat moeder thuisbleef om voor de kinderen te zorgen en vanuit die situatie is de wetgeving/jurisprudentie ontstaan.
Nu werken er steeds meer moeder, al dan niet parttime en steeds meer vaders nemen (een deel van) de zorgtaak op zich, maar we gaan er wel vanuit dat diegene die minder werkt automatisch zorgt of heeft gezorgd. En we nemen ook aan dat dat een bewuste keuze is, dat zie je hier ook terug in verschillende reacties. Vervolgens gaan we er ook vanuit dat dat na een scheiding vergelijkbaar moet blijven. Ik zeg niet dat dat jouw mening is, dat heb ik even niet scherp, maar je ziet het wel als je naar die alimentatieberekeningen en uitspraken kijkt.
Stel dat ik wel getrouwd was geweest en nu co-ouderschap, dan had ik net als topicstarter alimentatie moeten betalen, want zie mijn verhaal maar eens hart te maken en exen gooien bijna standaard met dit soort modder. Ik was de fulltime werkende persoon dus ook na onze relatie had ik moeten betalen. In mijn geval zou ik dat niet terecht vinden en het geval van topicstarter is misschien minder extreem, maar ook daar kennen we de achtergronden niet en ik begrijp zijn frustratie
Voor mij is
het heel normaal dat ik na acht uur werken langs de supermarkt fiets om boodschappen te doen, dan 1 of 2 kinderen ophaal, dan ga koken en daarna afruimen, opruimen schoonmaken, dan 1 of 2 kinderen in bed stop en pas om een uur of half 9/ 9 in de avond klaar ben.
Waarom zou dat voor een vader dan anders moeten zijn? Het werk is niet klaar na je werk, zo werkt het nu eenmaal als je kinderen hebt.
onzin
'De voornemens zijn goed, de meeste stellen willen wel delen, maar de uitvoering is mager. De traditionele verdeling sluipt er toch weer in. Lees de link in 219
Er is weinig handreiking in de praktijk over hoe dat nou moet, dat delen. Weinig voorbeelden en, last but not least, de stellen hebben het er vooraf te weinig over (wie gaat dan wat doen en hoe??)'
Maar wie zegt dat een stel niet doet wat ze allebei willen? Ongeachte wie wat doet. En waarom zou per definitie alles precies gedeeld moeten worden? Als voorbeeld: mijn man vindt het fijn om na het eten nog even bezig te zijn (eten laten zakken ofzo, geeeen idee, zijn ding), dus hij wil dan niet direct gaan zitten, maar gaat wat dingetjes doen: aanrecht schoonmaken, was ophangen, iets met de kinderen (en dan niet aan een tafel) enz. Ikzelf ga na het eten liever even zitten, krantje lezen, journaal kijken enz. Dat heeft dus helemaal niets met onze 'rollen' te maken, niets te maken wie wat en hoelang en hoeveel die dag gedaan heeft. We doen gewoon wat we op dat moment willen. En hij maakt zich dan ook vaak nuttig 
. En verder: hij werkt 5 dagen, ik 3. Afhankelijk van de leeftijdsfases van de kinderen nam ik een aardig deel van de zorg en het huishouden op me gedurende de dagen dat ik niet werkte. Logisch. Kinderen naar bed brengen deden we ca. om de beurt. Boeide hem verder ook niet of de dag dat hij de kinderen naar bed bracht of hij wel of niet gewerkt had. Op zaterdag doe ik ook meestal boodschappen, omdat ik geen zin heb om dagen vooruit te denken. Hij heeft een hekel aan boodschappen (ik niet echt), dus hoeft hij in principe nooit te doen? Niet gedeeld? Boeiend. Wij vinden het logisch en prima. Ik heb een bloedhekel aan kasten, kamers enz. uitmesten. Hij vindt dat ontspannend, dus dat doet hij af en toe. Ondanks dat ik meer tijd heb ivm mijn 3 daagse werkweek. Alweer: boeiend... Hij had er een hekel aan om op het schoolplein te staan sociaal wezen, ik vond het wel geinig. Mijn ding dus. Wij hebben ons nog nooit maar 1 sec daadwerkelijk bezig gehouden met de vraag wie nu feitelijk wat deed of meer. Wij deden en doen de dingen wie zin en tijd heeft. En ja er moet wel eens wat: nou dan doen we het samen als we allebei geen zin hebben.
Koude som
Anoniem "maar je ziet het wel als je naar die alimentatieberekeningen en uitspraken kijkt."
Ik zie dat niet. Ik zie een berekening die op geen enkele manier rekening houdt met hoe de echtelieden de zaken voordien hadden georganiseerd en of ze het daarover met elkaar eens waren.
De KA berekening gaat over de kinderen.
De PA berekening gaat over het beschermen van de maatschappij.
Trouwen is, voor wat de Staat betreft, je belofte om financieel voor elkaar te zorgen.
Als tussen de echtelieden een van de twee verzaakt dan kun je scheiden, maar je zit wel vast aan dat deel van het contract dat over de Staat gaat.
Even lezen
bieb "Maar wie zegt dat een stel niet doet wat ze allebei willen?"
Je moet even die link lezen.
Het is onderzocht.
"wie zegt....?"
De respondenten uit het onderzoek zeggen dat.
M Lavell
"Ik zie een berekening die op geen enkele manier rekening houdt met hoe de echtelieden de zaken voordien hadden georganiseerd en of ze het daarover met elkaar eens waren."
Er is niet één berekening die altijd geldt en altijd gehanteerd moet worden. Er zijn meer rekenmodellen om geld en zorg te verdelen. Uiteindelijk ga je als 'stel' zelf over de verdeling, voor zover je het met elkaar eens bent in het convenant.
En daarbij kun je er samen voor gaan om rekening te houden met de organisatie vóór de scheiding. Of rekening te houden met de inkomsten uit KB en KGB en zorgtoeslag, al zijn die tijdelijk.
Is het een vechtscheiding, dan wordt het verhaal anders.
Dat convenant wordt daarna wel getoetst door de rechter. Als je het huidige bezit zeer onevenredig verdeeld hebt, kan de rechter die verdeling weigeren/aanpassen.
De verdeling in geld en zorg na de scheiding geeft wel ruimte om het op eigen wijze in te vullen. Zolang niet een van de ouders in de bijstand belandt. Dan gaat weer een andere regel in werking.
Het is jammer dat TS niet meer reageert.
Mijn vermoeden is dat in de berekening geen rekening gehouden is met de inkomsten uit KGB, die voor de vrouw in dit geval hoger is dan van de man. Of dat vrouw alle kindkosten (niet verblijfsgewonden) betaalt, waaraan de man dan meebetaalt door KA te betalen aan de vrouw. Dat kun je zo afspreken maar het moet niet.
Variatie beperkt
Sas "Uiteindelijk ga je als 'stel' zelf over de verdeling, "
Uiteindelijk gaat de rechter erover. Die hanteert bij toetsing de koude formule.
Je kunt als "stel" eindeloos variëren zolang je maar boven die door die formules gestelde minima blijft.
In het geval van Anoniem: als hij na hun relatie afhankelijk zou zijn geweest van een uitkering, dan was zij verplicht geweest PA te betalen.
Als haar ex wel zin/mogelijkheden had gehad om hun kinderen op te vangen, dan had zij daarvoor KA aan hem moeten betalen.
En in het geval van TS: zij kunnen niet met elkaar overeenkomen dat de kinderen het voortaan maar met een beetje minder moeten doen dus dat hij helemaal niks betaalt.
Ja er valt eindeloos te variëren - hoe meer geld je hebt, hoe vrijer je kunt variëren - maar binnen de door de wet en koude formules gestelde grenzen.
Welke koude formule bedoel je eigenlijk?
En welke gestelde grenzen?
Bij mijn echtscheiding kwam de mediator met drie verschillende methodes. Wij hebben de meeste simpele gekozen: wat blijft er onderaan de streep over per ouder? En hoe compenseer je dat bij een 50/50 zorgverdeling?
De gemeenschappelijke kindkosten waren een stuk lager op die manier. Ze waren vooral realistisch.
Wat jij zegt over het geval van Anoniem, is hetzelfde wat ik zeg. Met bijstand wordt het anders.
Over het geval van TS: ik zeg nergens dat de kinderen het met minder moeten doen. Dat maak jij ervan.
Trouwen
'Trouwen is, voor wat de Staat betreft, je belofte om financieel voor elkaar te zorgen.' Geregistreerd partnerschap ook. Volgens anoniem krijgt haar ex nu bijstand. Dan is het toch merkwaardig (maar gelukkig voor haar) dat ze geen PA hoeft te betalen. Dat is wel de situatie van TS.
Tsjor
Lanza
Serieus? Het gaat hier om de situatie met een thuisblijvende partner. Dus jij hebt er geen probleem mee om dat allemaal te doen, terwijl je partner thuis gezond en wel op de bank ligt. Geweldig. Ik hoop dat je dat ook vol blijft houden.
Maar nu wordt mij ook duidelijk wat me stoort aan je reacties: je laat steeds een deel van het verhaal weg en komt dan meteen reactie die net langs het verhaal gaat, maar recht op je doel af: de promotie van je eigen moraal. .
Tenzij je hier plechtig belooft, dat je partner echt op de bank mag blijven liggen, niet hoeft te werken, niets in het huishouden hoeft te doen, en dat jij het dan geen probleem vindt om alles te doen, terwijl je, mocht het tot een scheiding komen, jij het ook geen probleem vindt om hem dan PA te betalen.
Tsjor
2 in 1
tsjor "Volgens anoniem krijgt haar ex nu bijstand. Dan is het toch merkwaardig (maar gelukkig voor haar) dat ze geen PA hoeft te betalen"
Hij was na haar bij iemand anders gaan wonen vertelde ze.
Misschien betaalt die nu voor hem.
Sas "En welke gestelde grenzen?"
De normen waaraan de rechter toetst. (Trema-normen, berekeningen kindbehoefte, berekening draagkracht).
M Lavell
Die normen zijn richtlijnen, geen harde grenzen.
Rechter toetst of het convenant redelijk is. Niet of de afspraken precies overeenkomen met de berekeningen. Is ook lastig als er meerdere methodieken zijn.
Als er sprake is van een vechtscheiding, oftewel er is geen akkoord over het convenant, dan worden die richtlijnen een stuk belangrijker. Maar ook dan is er geen allesbepalende harde formule, zoals jij hier poneert.
Geen PA
Kan vanaf de telefoon niet kopiëren en dus ook niet quoten, maar er is niets merkwaardigs aan dat ik geen pa betaal, we hadden slechts een samenlevingscontract. Ook de volgende ex van mijn ex betaalt niet voor hem.
Ex had overigens zelfs ka aan mij moeten betalen, omdat ik fulltime voor onze kinderen zorg. Dat bedrag zou niet hoog zijn (25 per kind per maand met een maximum van 50 voor iemand in de bijstand). Dat heb ik laten zitten omdat het meer gedoe oplevert om het te krijgen.
Bijstandsuitkering ben ik meegeweest aanvragen om ex te helpen, was in zijn situatie vrij complex en daar hebben ze niet eens gevraagd naar onze afspraken. In een samenlevingscontract kan immers ook pa zijn afgesproken.
samenlevingscontract, fiscaal partnerschap, zorgplicht
'In een samenlevingscontract kan immers ook pa zijn afgesproken' Het zou mij verbazen als je zoiets in een samenlevingscontract kunt uitsluiten, want dat betekent dat je samen afspreekt dat de samenleving maar voor de kosten moet opdraaien als er een scheiding komt.
Even van de doe-het-zelf-notaris: 'Als jullie samen staan ingeschreven op hetzelfde adres en een notarieel samenlevingscontract hebben, dan zijn jullie automatisch elkaars fiscaal partner. Let dus op: het samenlevingscontract moet voor de Belastingdienst een notariële akte zijn.'
En als je elkaars fiscale partner bent, dan ben je ook verplicht tot partneralimentatie als de sociale dienst de uitkering moet betalen en jij meer geld hebt.
Ik denk dat ze het bij de sociale dienst gewoon niet in hun vizier hadden, dat een vrouw met kinderen zou moeten betalen voor een ex-partner (man).
Het kan ook zijn dat hij met nieuwe vriendin weer een samenlevingscontract heeft gesloten, dan is het inderdaad aan haar.
Tsjor
Keihard
Sas "Die normen zijn richtlijnen, geen harde grenzen."
Welles.
"Rechter toetst of het convenant redelijk is. Niet of de afspraken precies overeenkomen met de berekeningen. "
Nee. De exen mogen onder elkaar alles redelijk vinden. Daar gaat de rechter niet over.
De Rechter toetst of er -naar de regels- genoeg wordt betaald.
https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/tremarapport-versie-2019-januari.pdf
Jij hebt dat zo niet ervaren omdat jullie in binnen de marges gebleven zijn.
Voor zover ik weet ben je alleen na een huwelijk of geregistreerd partnerschap onderhoudsplichtig naar je ex-partner. Niet na een samenlevingscontract, zelfs niet als je voor de belastingdienst of het pensioenfonds partners was.
Volgens mij ben je ook van de verplichting af als de ex weer gaat samenwonen. Daarna herleeft het recht op PA ook niet meer.
Dat is mogelijk
tsjor "Ik denk dat ze het bij de sociale dienst gewoon niet in hun vizier hadden, dat een vrouw met kinderen zou moeten betalen voor een ex-partner (man)"
Dat zal het zijn.
Denk ik niet
"Niet na een samenlevingscontract, zelfs niet als je voor de belastingdienst of het pensioenfonds partners was."
Wel de belastingvoordelen maar niet de nadelen? Denk je dat echt?
MLavell
Het is toch echt zo, ik ga nog wel even een linkje voor je zoeken.
Ja, kan
Ah ik begrijp het.
Samenlevingscontract zonder iets.
Maar dan heb je ook niet de voordelen.
Mooi rapport, maar heeft geen wettelijke status
Het zijn aanbevelingen, zie inleiding. Heel handig voor de rechter om te gebruiken als er geen overeenstemming is tussen de partners, maar het moet niet.
En handig voor het stel als startpunt voor hun convenant.
Als die overeenstemming er is, toetst de rechter niet standaard of er voldoende wordt betaald.
Er zijn genoeg voorbeelden te vinden waarbij de een, om welke reden dan ook, ingestemd heeft met een regeling waarin de ander minder betaalt dan de norm uit dit rapport.
Laat zien
“Er zijn genoeg voorbeelden te vinden waarbij de een, om welke reden dan ook, ingestemd heeft met een regeling waarin de ander minder betaalt dan de norm uit dit rapport.“
Geef er een
Ook dat nog
Ik las de kop van je bericht over het hoofd “Mooi rapport, maar heeft geen wettelijke status”
Ik denk dat je het moet lezen.
De data waarop verschillende onderdelen wettelijke status krijgen (en bij welke wet dat hoort) worden erin genoemd.