Alimentatie

Zorguren

Ik weet nog wel dat mijn moeder thuis was voor de kinderen en dan het "hele" huishouden erbij deed. Mijn vader werkte dan 4 of 5 dagen in de week (dat was afwisselend). Als hij thuis kwam van het werk hoefde hij alleen nog maar het vlees te braden en mijn moeder had dan als gezorgd dat de groente bijna klaar was ofzo.

Na het eten deden de kinderen de afwas en mijn vader maakte verder het fornuis schoon. Mijn moeder vertelde altijd wat ze in huis had gedaan, hele verhalen over de kamer stoffen en zuigen en wel 2 wassen en dat soort dingen. Meestal was de wasmachine precies klaar als ik in mijn pauze thuis kwam om te eten en dan kon ik na de boterham de was nog even ophangen voor mijn moeder en als ik thuis kwam in de middag was meestal de tweede was precies klaar. En o ja of ik even een stofzuiger door de kamer wilde halen.

Iedere avond laadde ik mijn Gameboy op en iedere middag na school en de klusjes wilde ik erop spelen en was hij leeg of bijna leeg.......in de schoolvakanties kreeg ik door hoe dat kwam.

Mijn vader kreeg in het weekend te horen dat mijn moeder de hele week de zorg al had en daarom was hij in het weekend bezig. Let wel, door de week zorgden wij zelf dat we uit bed en op school kwamen want mijn moeder sliep nog, rond het middaguur kwam ik ongeveer een half uurtje thuis waarin ik dus vaak nog een huishoudelijk klusje had en einde dag had ik ongeveer 1,5 uur samen met moeder eer mijn vader er was. Feitelijk zorgde mijn vader met zijn 2x11 uur in het weekend meer voor mij dan mijn moeder die door de weeks 4x2 en 1 x 3 uur zorgde (had op woensdagmiddag sport waar ik zelf heen ging). 11 uur totaal dus.

Wat deed

je moeder dan? Had ze een alcoholprobleem of iets dergelijks?

Mijn moeder is lui.

Ik denk

dat je moeder een uitzondering is. Sterker nog, met heel kleine kinderen kún je helemaal niet lui zijn, want die kunnen zich niet zelf aankleden, poepen nog in hun broek en zijn volledig afhankelijk van hun verzorger.

Dat heeft je moeder zeker de eerste jaren dus wel allemaal voor je gedaan (anders leefde je nu niet meer).

Was ze niet depressief ofzo? Zelf ken ik geen ouders die zo nalatig zijn, zonder dat er echt iets speelt.

Miriam

Dat is wel een citaat heeel letterlijk nemen en daarmee de boel uit zn verband halen. Als vader ft werkt en moeder ft thuis is, dan spreekt het voir zich dat moeder het grootse deel van het huishouden op zich neemt en ook een groter deel van de zorgtaken op de doordeweekse dagen. Ze is niet voor niets ft thuis mag ik aannemen. En vader kan zich op doordeweekse dagen niet in tweeen splisen. Dat is simpelweg een verdeling waarvoor is gekozen. Voordeel is dat er op die wijze s avonds en in het weekend voor iedereen meer gezinstijd is.
Dat er na een scheiding zaken anders moeten is niet andrrs,

Dees

Jouw beschreven situaties is natuurlijk idioot en ook niet zoals het normaliter gaat. Dus ik weet niet zo goed wat jouw post toevoegt.

Weekend voor pappa

Ik weet sowieso dat het "weekend is voor pappa" een redelijk gangbaar uitgangspunt is bij de moeders die niet tot weinig werken.

Dees

Mijn dochter, 16 jaar, denkt nu ook wel eens dat ik weinig doe, lui ben oid.
Ze vindt dat zij te veel gevraagd wordt voor klusjes in huis. (vrij minimaal mi)
Maar, los van gegeven dat ik ook werk en er 100.000 klusjes zijn die zij niet ziet heb ik geregeld ook meer rust tijd nodig. Bijv omdat ik erg veel last van mijn rug heb. Dat snapt ze niet altijd en daar val ik haar ook niet mee lastig, ze hoeft niet altijd alles te weten.

Als je buitenshuis werkt heb je normaliter vaste werktijden. Dat is duidelijk. Werk en zorg thuis hebben geen vaste tijden, die stoppen niet om 5 uur, net zo goed dat dus relax momenten ook op dag kunnen plaatsvinden. En wat er allemaal in het hoofd rond maalt, bedacht en gepland wordt is ook niet zichtbaar.

Dees

Ook van je laatste opmerking weet ik niet zo goed wat dat toevoegt of wat je daarmee wil zeggen.

Blij dat ik er geen last van heb...

Als ik dit topic zo lees, dan ben ik toch wel blij dat ik hier geen last van heb en zie ik nogmaals bevestigd van hoeveel aannames dat soort dingen eigenlijk vaak uitgaan.

Samen met mijn ex heb ik 3 kinderen en oorspronkelijk was de afspraak (toen we nog samen waren) dat we allebei zouden werken en samen zouden zorgen. Gedurende onze relatie liep dat anders. Ex kwam toen de kinderen nog heel jong waren zonder werk te zitten en was niet gemotiveerd om iets te zoeken. Een huisman was hij ook niet.

Uiteindelijk kwam het er tijdens onze relatie op neer dat ik fulltime werkte en hij niet. Kinderopvang konden we daardoor niet betalen en dat was in principe ook niet nodig, maar in feite deed hij niets. In de ochtend sliep hij nog als de kinderen naar school moesten, dus ik zorgde dat de kinderen fatsoenlijk op school aankwamen, waarna ik me naar mijn werk haastte. Kinderen hadden een continurooster en dat was maar goed ook, want ex had zijn ritme nogal verlegd en sliep meestal tot begin van de middag. Als de kinderen uit school kwamen, was hij aanwezig, maar zodra ik uit mijn werk kwam, vertrok hij naar zolder, omdat hij helemaal klaar was met de kinderen. Ik zorgde vervolgens dat de kinderen te eten kregen, deed eventueel huiswerk met ze en zorgde dat de kinderen schoon in bed kwamen, waarna ik het huishouden kon gaan doen.

Dat waren geen afspraken en misschien zou je het een soort stilzwijgende afspraken kunnen noemen, maar ik denk dat mijn commentaar hierop uiteindelijk een van de redenen van het vertrek van ex is geweest. En ook na zijn vertrek hier, koos ex ervoor om niets te blijven doen.

Helaas heeft ex geen zin/mogelijkheden om onze kinderen op te vangen en wil hij geen omgangsregeling (hij is wel stapelgek op ze en ze zien hem wel af en toe). Als ik dit topic zo lees, had ik kunnen gaan betalen als mijn ex dat wel zou willen doen. Ik denk dat ik dat formeel ook had moeten doen, maar had daar dan inderdaad net als topicstarter nu wel de nodige frustratie over gevoeld. Voor de kinderen betaal ik met alle plezier. Ze komen niets te kort. Ze hebben kleren, ze hebben spullen voor hobby en school en ze kunnen mee op de schoolreisjes etc. Toch zou ik niet willen moeten zorgen dat de kinderen bij mijn ex dezelfde levensstandaard hebben als hier, terwijl hij te lui is om ook maar iets te doen. Natuurlijk moeten ze daar ook te eten hebben, maar het hoeft niet volledig gelijk getrokken te worden. Dat ik in de zomervakantie een weekje met mijn kinderen op vakantie ga, hoeven ze niet ook met ex te kunnen doen. En uitstapjes en dergelijke die ze hier kunnen maken, omdat ik werk, zou ik naar mijn mening niet voor ex hoeven financieren.

Wettelijk zal het allemaal vast wel moeten bij co-ouderschap, maar in het geval van topicstarter begrijp ik zijn reactie. Als zijn ex 3 dagen in de week werkt en ervoor kiest om niet meer te gaan werken, zullen zijn kinderen daar niets tekort komen, kleren enzo kunnen ze meenemen, hoeven ze niet dubbel te hebben. Bovendien, hij kan zijn geld ook maar een keer uitgeven, dus het geld dat hij aan zijn ex moet geven, kan hij zelf niet gebruiken om iets met zijn kinderen te doen. Gemiddeld maakt het voor zijn kinderen niets uit of dat geld bij vader of moeder zit en de basis hebben ze hoe dan ook.

Sorry als ik te fel reageer, merk dat er hier opeens toch een hoop frustratie zit als ik er zo over nadenk.

Weekend voor papa

@Dees: Moeders die niet of nauwelijks werken, werken in werkelijkheid van s ochtends vroeg tot s avonds laat. Zeker wanneer je kinderen hebt onder de 4 jaar is dit het geval. En in de nacht moet je er ook zijn als je kinderen nog niet de nacht doorslapen. Dat iets niet wordt betaald betekent niet dat het niet bestaat, of dat het werk niet gedaan moet worden.

Het lijkt me daarom logisch dat de vader, die maar 40 uur in de week werkt, in het weekend aan de bak mag om enigszins te compenseren voor de gemaakte overuren van de moeder.

"Het lijkt me daarom logisch dat de vader, die maar 40 uur in de week werkt, in het weekend aan de bak mag om enigszins te compenseren voor de gemaakte overuren van de moeder."

Want als die 'luie vader' die 'maar' 40 uurtjes werkt thuis komt doet hij natuurlijk niks meer. Stereotypering... facepalm.

Met schoolgaande kids heeft moeder gewoon tot 15u 's middags het huis alleen.

Krikg een beetje jeuk van deze kortzichtigheid.

wraakspel

Anoniem "Helaas heeft ex geen zin/mogelijkheden om onze kinderen op te vangen en wil hij geen omgangsregeling (hij is wel stapelgek op ze en ze zien hem wel af en toe). Als ik dit topic zo lees, had ik kunnen gaan betalen als mijn ex dat wel zou willen doen. Ik denk dat ik dat formeel ook had moeten doen, maar had daar dan inderdaad net als topicstarter nu wel de nodige frustratie over gevoeld."
Als hij wel zin en opvangmogelijkheden had gehad en dus de kinderen een aantal dagen bij hem had willen hebben, dan had dat gemoeten ja.
Maar dat had alleen maar gekund als hij een stuk minder lamlendig was geweest. Wie weet had je dat beter getrokken.

Die regeling is trouwens bedacht om zure mannen tegemoet te komen. Het is nog niet zo heel lang geleden dat het normaal was dat mannen helemaal geen omgang meer wilden... en niet wilden betalen.

Daar kwamen ze mee weg.

Op enig moment is de overheid de bijstand voor bijstandsmoeders gaan verhalen bij vaders. Dáár is de eisende vader uit ontstaan: als ik betaal wil ik ze zien ook.
Het vervolg daarvan werd weer: maar als ze bij mij zijn hoef ik haar niet te betalen.

Dat laatste heeft dan geleid tot het sommetje Kindbehoefte - zorgdagen = alimentatie aan minst verdienende ouder.

Jij hebt alle dagen de zorg, hij heeft er 0, dus betaal je niks.

Het is wel waar dat dit soort sommetjes de calculerende ouder wakker kan maken. Extra zorgdagen willen om betaald te krijgen, of juist om niet of minder te hoeven betalen bijvoorbeeld. Dat draait dan weer snel uit op een wraakspel.

Zodra alle

kinderen naar school gaan is het anders, dan vraag ik me inderdaad af wat je nog doet thuis. Maar daarvoor zijn het echt pittige jaren als je thuis bent. In heel veel huishoudens waar de vader fulltime werkt en de moeder thuis is, werkt het inderdaad zo dat ze alles doet in het huishouden. Vader hoeft doordeweeks alleen aan te schuiven. En in de nacht blijft hij liggen, want hij moet werken de volgende dag, zo is de redenering.

Ik vind het dan niet gek dat zo'n moeder in het weekend eens iets voor zichzelf gaat doen. Daar heeft ze geen tijd voor gehad doordeweeks. Als je werkt zijn die momenten er wel. Zelf vind ik alleen al de autorit naar mijn werk toe ontspanning. Alleen in de auto, mijn eigen muziek aan en alleen maar hoeven autorijden. Niemand die verder een beroep op me doet. En op mijn werk kan ik me op mijn werk focussen, terwijl ik rustig een kop koffie drink. Ik kan zelf rustig naar de wc gaan.

Uitzondering

"Vader hoeft doordeweeks alleen aan te schuiven."

Ik zal serieus toch geen uitzondering zijn door na mijn werk gewoon mee te helpen met eten maken, kinderen in bad, bed, naar sporten te brengen, boodschappen doen etc?

Als ik zo eens

om me heen kijk doet de vader hoogstens 1 kind in bad/bed en ruimt de vaatwasser in ofzo, maar de rest wordt door de moeder gedaan, wanneer de vader fulltime werkt.

Boodschappen doen en eten maken is al gebeurd als je pas om 6 uur thuiskomt.

Minderheid

Ook een vader, je bent geen uitzondering.
Je bent wel in de minderheid.

De rolverdeling is nog steeds overwegend traditioneel.

Informatief artikel https://www.me-to-we.nl/waarom-mannen-dus-nog-steeds-veel-minder-doen-dan-vrouwen/

Ik heb er overigens wel moeite mee om "gelijkheid" in tijd en geld uit te drukken. Daar krijg je schema's en kalenders van alsof ouderschap via de prikklok geregeld kan worden. Vind ik niks.

Lanza

' Het lijkt me daarom logisch dat de vader, die maar 40 uur in de week werkt, in het weekend aan de bak mag om enigszins te compenseren voor de gemaakte overuren van de moeder. '

Pfffffff, nou dat is weer een totaal overtrokken en overdreven redenering de andere kant op.

Ik vind het nogal wat

Verwachten dat degene die de hele dag gewerkt heeft bij thuiskomst gaat koken, de kinderen in bad gaat doen en de was opvouwt (oh nee, had je niet genoemd). Terwijl er ondertussen iemand de hele dag thuis is geweest. Uitzonderingen met heel moeilijke kindertjes daargelaten.
Ik vind het ook nogal wat dat je blijkbaar voor de kinderen kunt zorgen, zonder dat je je afvraagt waar het dak boven hun hoofd, het eten, de luiers en de kleertjes van betaald worden. En vooral ook: zonder dat je (een deel van) die zorg op je neemt.

Tsjor

Anoniem

' Als ik dit topic zo lees, had ik kunnen gaan betalen als mijn ex dat wel zou willen doen. Ik denk dat ik dat formeel ook had moeten doen, maar had daar dan inderdaad net als topicstarter nu wel de nodige frustratie over gevoeld.'

Als je ex een beroep zou moeten doen op de sociale dienst kan het zijn dat de sociale dienst bij jou komt: jij moet dan partneralimentatie betalen voor hem, omdat hij minder verdient en jij meer. Blijkbaar heeft je ex toch snel al eigen inkomsten gevonden.

Tsjor

Tjonge jonge

Wat een aannames allemaal zeg..... De vaders lijken wel standaard boemannen.

Laten we vooral vooropstellen dat we anno 2019 leven en dat een eventuele traditionele rolverdeling bewust gekozen wordt. Als iedereen daar blij mee is, dan is dat prima zo, lijkt mij (even los van evt. consequenties bij een scheiding). Hoe druk/stressvol de ft baan is en hoe druk/stressvol de thuisblijver het heeft met huishouden en zorg is afhankelijk van talloze omstandigheden en van persoonlijkheid. Is nou niet bepaald een wet ven Meden en Perzen.
En verder hoeft er s avonds en in het weekend natuurlijk niet zo heeeeel veel huishoudelijks meer gedaan te worden als moeder ft thuis is, lijkt mij. Dat betekent dus uiteindelijk meer tijd voor elkaar en jezelf.

In niet zo

Bieb "Laten we vooral vooropstellen dat we anno 2019 leven en dat een eventuele traditionele rolverdeling bewust gekozen wordt."
Nou nee, dat is in veel gevallen niet zo.

De voornemens zijn goed, de meeste stellen willen wel delen, maar de uitvoering is mager. De traditionele verdeling sluipt er toch weer in. Lees de link in 219
Er is weinig handreiking in de praktijk over hoe dat nou moet, dat delen. Weinig voorbeelden en, last but not least, de stellen hebben het er vooraf te weinig over (wie gaat dan wat doen en hoe??)

Aan het eind van het artikel stond "“Mijn man zegt gewoon: ik ben er vrijdag niet, is dat oké?,” zegt Deborah. “Dat vind ik vreselijk."
Ik heb me ook laten overrompelen door deze manier van een vraag stellen. Maar toen ik het door had ben ik het ook zo gaan doen. Geen probleem.

Nog steeds niets

@Tsjor: ex doet nog steeds niets. Hij is eerst bij iemand anders ingetrokken en sinds hij daar ook weg is, heeft hij een bijstandsuitkering. Als ik dit zo lees moet ik vooral blij zijn dat we niet getrouwd waren, maar slechts een samenlevingscontract hadden. Hier gedroeg hij zich alsof hij in een hotel zat en heb ik altijd alles alleen mogen doen, ook toen de kinderen nog niet op school zaten en dan zou ik hem daarna ook nog eens moeten gaan sponsoren?

Ik deel de frustratie van topicstarter. Ik zou kinderen nooit de dupe laten worden en die zouden niets tekort komen, maar mensen hebben ook eigen verantwoordelijkheid, zowel financieel als qua zorg.

Onvergelijkbaar

Anoniem, jouw situatie is onvergelijkbaar.
De ex van TS zorgt voor zichzelf en voor de kinderen.

Dat hij moet betalen komt door het inkomensverschil.