U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Alcoholbeleid (bij gescheiden ouders)
Hallo,
Ik weet niet goed of mijn bericht hier thuis hoort of bij echtscheiding, dus ik probeer het hier maar.
Mijn ex-man kwam zondagavond aan de deur om onze kinderen (zoon van 16, dochter van 11) terug te brengen na een weekend bij hem. Omdat we nog steeds een redelijk contact hebben, nodig ik hem vaak even mee binnen uit voor een kopje koffie om het even over de kinderen te hebben. Meestal neemt hij dat wel aan, maar zondag sloeg hij het aanbod af (was gehaast zei hij). Toevallig vraag ik nog snel even hoe het weekend met de kinderen was geweest, waarop hij tussen neus en lippen door iets zegt als "Goed hoor. We hebben zaterdag een filmpje gekeken. Dochter heeft hier spreekbeurt alvast afgemaakt."
En dan: "Oh, en zoon had gisterenavond wat te diep in het glaasje gekeken, maar dat heb ik al afgehandeld. En nou moet ik echt verder."
Vinden jullie dat nou normaal? Ik heb echt moeten aandringen om hem nog even te laten blijven om het hele verhaal te doen. Blijkt dat zoon niet zomaar wat te diep in het glaasje had gekeken, maar stomdronken is thuisgekomen. Kreeg de sleutel niet meer in het slot en heeft toen het hele huis en ook dat van de buren wakker gemaakt. Vervolgens de rest van de nacht flink ziek geweest. En man had er "even met hem over gesproken, maar niet te lang, want zoon had nog hoofdpijn".
Ben ik nou gek als ik vind dat hiermee nog niets is afgehandeld? Ik vind dat hier consequenties aan verbonden moeten worden. Voorlopig een verbod op uitgaan, bijvoorbeeld. En een stevig gesprek over de gevaren van alcohol en het nemen van je verantwoordelijkheid. Ik wilde hier nog met ex over spreken, maar die had dus haast en heeft zich na het doen van het verhaal snel onder de voeten uitgemaakt. Had ik niet doorgevraagd, was ik dus helemaal niet te weten gekomen dat zoon blijkbaar zo verkeerd met alcohol omgaat. Van zoon zelf had ik het alvast niet gehoord. Die heeft zondag nog de hele avond op zijn bed gelegen en heeft er ook daarna nog met geen woord over gerept.
Ik vind in ieder geval dat het tijd is voor een strenger alcohol- en uitgaansbeleid. Tot nu toe heeft zoon behoorlijk wat vrijheid gekregen, maar het is nu wel bewezen dat hij daar nog niet juist mee kan omgaan. Nou weet ik ook wel dat, wanneer je ouders gescheiden zijn en de kinderen op twee plaatsen wonen, de regels kunnen verschillen. Dat hoeft geen probleem te zijn en ik vind het ook niet nodig om daarover oeverloos te overleggen. Maar inzake deze situatie met zoon lijkt het mij wel belangrijk 1 duidelijke lijn voor hem te trekken. Alleen, daar lijkt zijn vader dus anders over te denken. En ik kan zoon toch niet alleen gaan straffen voor iets wat bij zijn vader is gebeurd? Maar ik wil dit ook niet zomaar voorbij laten gaan. Ik vind dat mijn zoon hier duidelijke grenzen in nodig heeft.
Dus vandaar mijn vraag: wat vinden jullie? Hoe zouden jullie in deze situatie op jullie pubers reageren? En er zullen hier vast ook wel gescheiden ouders zijn: overleggen jullie over dit soort dingen? Hoe pakken jullie dat aan?
Koentje
wat ik eigenlijk bedoel: als je áltijd opblijft tot je kind thuiskomt om te controleren of er gedronken is,en altijd maar bovenop je kind blijft zitten om te zorgen dat het geen fouten kan maken,dan krijgt het kind toch geen ruimte om dingen te ervaren en daar van te leren?
dat is juist voor pubers zo belangrijk,ervaringen opdoen,experimenteren,grenzen zoeken en vanuit hun eigen goede of slechte ervaringen leren wat acceptabel is of niet.( dus niet omdat je ouders het goed of afkeuren,maar je eigen mening en normen hierover vormen)
Bella
Er is geen harddrug waaraan je definitief verslaafd bent na 1 keer gebruiken. Er bestaan inderdaad wel drugs waarbij je ook na maar 1 keer gebruiken, psychische schade oploopt. Maar daar ben ik helemaal niet bang voor, omdat ik zie dat mijn kinderen en hun vrienden daar een bepaalde mening over hebben. Die mening hebben ze mede omdat wij over dit soort zaken altijd veel gepraat hebben. Daarnaast weten ze inmiddels dat hun vader in het verleden heel veel drugs heeft gebruikt, zowel soft- als harddrugs, en dat een verslaving niet alleen te maken heeft met bepaalde drugs, maar ook met je karakter/omgeving etc.etc. Hij is nl. nooit verslaafd geweest, maar kocht alleen iets als hij daar geld voor had (bv. cocaïne, 1 keer per jaar om een 'witte kerst' te hebben)
Natuurlijk kan het zo zijn dat iemand iets in een drankje doet terwijl je dat niet hebt gemerkt. Een voorbeeld daarvan ken ik van dichtbij. Ook daarover hebben we regelmatig gesprekken, je laat je vrienden nooit alleen achter als ze ziek worden, ook al zijn ze door hun eigen toedoen stomdronken en hebben ze het zelf gedaan. Je bent dan verantwoordelijk voor elkaar en zorgt dat er hulp komt.
Maar Bella, dat die pillentroep een groot probleem is tegenwoordig kan ik niet met je eens zijn. Het is er, net als vele andere gevaren, maar echt, ik ga me er niet te druk over maken, ik durf vertrouwen te hebben in mijn kinderen, al zolang zij leven (was ooit een wijze raad van de neonatoloog, enkele weken na hun geboorte), en dat vertrouwen is maar zelden beschaamd.(want ook mijn kinderen zijn geen heilige boontjes)
Yana
Je schrijft dat je hem zelf wil gaan straffen. Ik zou dat niet doen. Het is bij vader gebeurd, vader heeft aangegeven dat hij het afgehandeld heeft. Punt dan toch?
Als je zoon volgende keer uitgaat als hij bij jou is kun je nog eens een goed gesprek met hem hebben en duidelijk maken dat je dat soort dingen niet wil hebben.
Meer hoef je niet te doen. Toch?
Tsjor
Wat deden we zelf?
Weet je nog hoe jij erachter kwam dat een paar glaasjes alcohol wel genoeg is? Ik in ieder geval door met de jongens mee te willen drinken en vervolgens kotsend en hikkend naar huis te moeten. Die boze moeder die dat opleverde (maar ja, die was ook nooit iets anders dan boos), was voor mij slechts een ergernis en doordat zij nooit ergens redelijk op reageerde (ik mocht echt niks, dat vind ik zelfs nu ik volwassen ben) had ik maling aan wat het mens zei. Over alles eigenlijk, want ik deed toch nooit iets goed. Met als gevolg dat ik inderdaad heel veel foute dingen heb gedaan, omdat ik doordat alles fout bestempeld werd op een gegeven moment het verschil tussen goed en fout niet meer wist.
Wat ik bedoel te zeggen is dat gedrag als dit zeker gemarkeerd moet worden, maar niet tot in het overdrevene omdat als je onredelijk wordt, het kind maling krijgt aan wat je zegt, het is immers gezeur. Ik zou in dit geval zeggen dat je van pa gehoord hebt dat het mis is gegaan, dat je dat niet kunt waarderen, dat je het er nu bij laat, maar dat het beter niet weer gebeurt omdat je dan -omdat het gewoon gevaarlijk is- zult moeten gaan nadenken over sancties.
Pelle
Ik ging om met mensen die rookte, en als je uitgaat waar gerookt word, ruik je zoiezo naar rook.
Op het schoolplein stond ik buiten waar gerookt werd.
Natuurlijk rook ik naar rook, dat het van mezelf was hebben mijn ouders niet geweten. Tot ik 18 was.
Pakjes sigaretten had ik gewoon in mijn jas of in buro la.
oh die moet ik bijhouden voor een vriendin!
"nee hoor mijn dochter rookt niet"
Nou zijn mijn ouders niet de meest slimme mensen, en ik hoop van hun fouten geleerd te hebben.
Ik verbied het mijn kinderen niet, ik hou de communicatie lijnen open, hier word er over gepraat.
Waar hun vrienden bij zijn, gezellig en open, en dan hoor je nog eens wat.
Daarmee zeg ik niet de wijsheid in pacht te hebben, want ik heb geen 24 uur de controle over mijn kinderen.
We zullen zien wat de komende jaren ons gaan brengen.