Lezen in de eerste klas

Mirreke...

Je moet jezelf niks verwijten, hoor - er is maar weinig te vinden op internet hierover.

Voor mij was de verhuizing naar NL een zegen - 27 jaar lang heb ik in D geleert dat je ontaard bent, als je een eigen mening heb en hier ook nog achter staat. Ik moest van mijn ouders zelfst naar een psychiater, omdat ze dachten, dat ik gestoord was. Ik was alleen maar een opstandige puber, wel meer opstandig dan de doorsnee-puber in Duitsland en dat was al genoeg om me uit te maken voor "niet normaal".

Als mensen zo over je denken, blijft dat zitten totdat je leert, dat het ook anders kan.

Hier in NL nooit geen last gehad van dit soort verwijten. Ze zijn over het algeheel alleen maar verrasst, dat ik kwa mentaliteit heel weinig typisch duitse eigenschappen vertoon.

Ik ga niet eens meer op visite in Duitsland, omdat ik het dan meteen echt benauwd krijg - daar kan en mag ik niet mezelf zijn en dochter ook niet.

Wij horen gewoon in NL te wonen begelijkbaar.

Tandarts (mirreke ot)

Hallo Mirreke,

ter verduidelijking: die man is niet onze tandarts. Wij hebben een heel leuke vrouwelijke tandarts.

Die man was vroeger tandarts geweest en dusdanig in onze voorstad bekend. En omdát hij tandarts is geweest had hij in de kleutersschool al allerlei privileges. Ongeacht zijn vaak absurde mening tegenover buitenlanders en vrouwen. De juffen gingen er automatisch vanuit dat hij geweldig was. Want daar zat het geld blijkbaar.

Dat begreep ik dus niet. Lag misschien ook aan het feit dat zijn vrouw mij dus wel eens insider verhalen vertelde: dat haar dochter de thai grootouders niet mocht zien, dat zij geen thai mocht spreken thuis (want: dat is geen taal), dat ze veertig uur per week moest gaan werken omdat hij door drie vorige huwelijken een hoop allimentie moest betalen.

Maar ik begreep de beredenering van de juffen dus niet. Ze moeten toch ook hebben gezien dat daar wat niet klopte. En aan de andere kant werd bv een laag opgeleide man direct als aso gezien terwijl hij misschien wél heel respectvol met zijn familie omging.

Snap je het nog?

Trouwens is er bij jullie ook nog zo´n ontzettende revaliteit tussen de katholieken en de protestanten (evangelische)? Ik val hier zelf af en toe bijna van mijn geloof door de enorme vooroorlogse vooroordelen onder beidde geloven. Ik dacht dat dat ook allang voorbij was, maar blijkbaar heb ik me daar ook in vergist.

Sam

Ik denk dat wij (deels) geluk hebben hier

Hoewel ik van velen rond mij (ook Duitsers) erge verhalen hoor over roddelen, over min of meer verplicht meedoen in Verreinen of in de kerkgemeente, over vooroordelen - een gezin met pleegkinderen is bv. uit hun wijk weggepest omdat de pleegzoon ADHD had en iedereen hem uitkotste, hartstikke leuke jongen, vriendje van mijn zoon, niks mis met het hele jochie, maar van alles mis met die wijk natuurlijk - merk ik daar in ieder geval niets van. Wij hebben al direct op de scholen aangekondigd dat we niet willen dat de kinderen Religion krijgen, we houden beiden niet van sport, en de kinderen houden meer van dingen als skaten, graffiti, theater, enz dan van voetbal, maar ik ben wel gewoon aardig en bak af en toe een Kuche voor de Kindergarten of zo, de Nachbarnschaft houdt de bijeenkomsten en grillpartijtjes fijn bij ons in de tuin. We hebben geen baan maar werken voor onszelf. Dan zitten we ook nog in een deel waar de meeste mensen hard hun best moeten doen om hun geld te verdienen. Juist in onze straat wordt minder ge- en veroordeeld dan in de nieuw gebouwde wijk achter ons. Daar wordt erg veel gekletst.
Waar ik wel een beetje last van heb in de Kiga is een soort passief verzet bij de oberleidster. Iedereen daar is erg aardig en lief voor de kinderen, dat wel, maar zij zal haar beleid (ouderwetse aanpak, zie mijn berichten hierboven) echt niet aanpassen, ook al bespreek je het met haar en zegt ze min of meer toe dat wel te doen. Een soort koppige weigering zich aan te passen aan de moderne tijd, gesteund door de priester natuurlijk, het is zo'n kerkse Kiga. Ze heeft wel een enorm respect voor mijn partner. Hij kan namelijk erg goed muziekmaken, spelen en improviseren, en dat wordt zeer positief gewaardeerd.
Kortom, omdat ik niet zo in het circuit zit, zeg maar, merk ik niet zoveel over de roddels, ook niet over de geloven. Wel zie ik dat op zondag alleen nog maar de oudjes naar de kerk gaan, buren van onze leeftijd of jonger zie je hier echt niet meer in de kerk. Maar bv. de politiek is hier erg ouderwets, dat is echt ons kent ons, en die oude mannen (want dat zijn het, oude, zeer conservatieve mannen, CDU helaas), houden ook het onderwijs stevig in hun grip, ondanks vele ouders die het anders willen.
Als ik het zo hoor, zit jij in een deel dat nog verder achter is gebleven dan hier. En net wat je zegt, je merkt pas goed de verschillen als je kinderen hebt en vanwege hen tegen van alles aanloopt...

Balletmama

Ik herken heel erg wat jij vertelt. Mijn dochter, ontzettend goed en stevig in haar vel, duidelijke eigen meningen, heel eigen stijl, werd me toch een partij aangevallen op haar school hier. In eerste instantie door de leerlingen (ja, wat wil je, een boerengebied, en dan komt mijn dochter die soms wel uit een muziekclip lijkt te zijn weggelopen), maar na een aantal maanden was men aan haar gewend en werd het qua kinderen eigenlijk wel gezellig op school, maar de docenten.... Niet te zuinig, hoe die zich dan laten gaan, echt verschrikkelijk. Dochterlief was meer verbaasd, en later verbijsterd, en voordat het té erg werd hebben we haar van school gehaald. Maar zij heeft daar een vriend, een hele leuke, aparte jongen met ook zo'n heel eigen stijl. Deze jongen moet opboxen tegen de leraren, zijn ouders, die heel dubbel erin staan. Aan de ene kant willen ze hem accepteren, maar aan de andere kant heeft vooral zijn vader daar erge moeite mee, schaamt zich voor zijn zoon, en maakt hij af en toe echt zeer kwetsende opmerkingen. Die arme jongen heeft last van depressieve neigingen, heeft het over zelfmoord... Ik heb het zo met hem te doen. Ik zou juist trots zijn op zo'n zoon.
Ken je het liedje van die Ärtzte, Junge heet het geloof ik? Het nummer is geloof ik tien jaar oud, maar in 2007 op hun cd uitgebracht. De tekst doet mij heel ouderwets aan (iets van toen ik jong was) maar hier speelt dat echt nog. Klopt dus, hier loopt alles zo'n 35 jaar achter.
Overigens, wat ik hier goed vindt is de Duitstalige popmuziek, Peter Fox, die Ärtzte, Rammstein, Toten Hosen, Fettes Brot, Tokio Hotel (jammer dat ze op de Engelse toer lijken te gaan), en nog heel wat meer...

Junge

Tekst:(Die Ärzte) - "Junge"
Album: "Jazz Ist Anders" (2007)
Junge, warum hast du nichts gelernt?
Guck dir den Dieter an, der hat sogar ein Auto.
Warum gehst du nicht zu Onkel Werner in die Werkstatt?
Der gibt dir ne Festanstellung, wenn du ihn darum bittest.
Junge...
(Chorus)
Und wie du wieder aussiehst, Löcher in der Hose und ständig dieser Lärm
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Und dann noch deine Haare, da fehlen mir die Worte
Musst du die denn färben?
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Wie kommst du nach Hause, wir wissen nicht mehr weiter
Junge, brich deiner Mutter nicht das Herz
Es ist noch nicht zu spät, dich an der Uni einzuschreiben
Du hast dich doch früher so für Tiere interessiert, wäre das nichts für dich, eine eigene Praxis?
Junge...
(Chorus)
Und wie du wieder aussiehst, Löcher in der Nase und ständig dieser Lärm
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Elektrische Gitarren und immer diese Texte
Das will doch keiner hörn
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Wie kommst du nach Hause, soviel schlechter Umgang
Wir werden dich enterben
(Was soll das Finanzamt sagen?)
Wo soll das alles enden, wir machen uns doch Sorgen
(Und du warst so ein süßes Kind) 4x
(Chorus)
Und immer deine Freunde, ihr nehmt doch alle Drogen
Und ständig dieser Lärm
(Was solln die Nachbarn sagen?)
Denk an deine Zukunft, denk an deine Eltern
Willst du dass wir sterben?

Wij hebben hier drie biliotheken: de school, de evangelische en de katholieke. Tussen de evenagelische en de katholieke is altijd ruzie. Ze wedijveren enorm met elkaar. Nu ben ik toevallig katholiek en mijn man evangelisch. Ik kom uit protest al jaren niet meer hier in de kerk, maar door vrijwilligerswerk voor buitenlandse vrouwen zijn we helaas aan de ruimtes in het kerkcentrum gebonden. Als ik had geweten dat Relegion zoverstrekkende gevolgen voor ons zou hebben gehad, had ik mijn zoon naar erzatsunterricht gedaan. Ik had niet begrepen dat alles wel heel letterlijk wordt genomen en mijn zoon en ik hebben thuis dus heel regelmatig gesprekken.

Jou beschrijving van de opper juf in de kiga vind ik heel toepasselijk ook op die van ons passen. Na twee jaar ouderraad was ik het zat. Ze zei overal ja tegen en "oh wat goed" en deed vervolgens het compleet tegenovergestelde. Heel raar.

Trouwens ik vind echt duitse tv programma's ook vaak er goed. Wij kijken veel tatort etc.

Sam

Wat is dat?

een draadje Duitsland-bashing zonder dat ik mee heb gebashed?
Ben opgegroeid in de spagaat tussen al die verschillen. En reken maar dat ze er zijn.

Even opmerkinkje over onderlinge verschillen binnen D: het zijn allemaal verschillende staten geweest vroeger, daarnaast is er een groot verschil tussen stad en platteland. De stad is stedelijker en het platteland is platter. Verder is er een groot cultuurverschil tussen Noord en Zuid, echt groot. En de deelstaten hebben ook nog een verschillende geschiedenis gehad die doorklinkt in het onderwijs vanwege de Bildungshoheit, de zeggenschap over onderwijs ligt bij de deelstaat en niet bij de centrale regering.
Dan ben ik dus nog niet toegekomen aan klasseverschillen. Ik krijg bijv. de indruk dat de schoonfamilie van Asa nogal academisch is... correct me if I'm wrong .. en je hebt ook erg intellectuele, open milieus waar pas sinds 1 of 2 generaties gestudeerd wordt. Dus ook als ze niet academisch zijn kunnen ze wel wat vrijgevochtener en opener zijn dan anderen. Enzenz.

Het is gewoon een heel ingewikkeld land.

Maar als ik nog ergens op moet afgeven zegt u het maar!

Ingewikkeld :-)

Duitsland nu doet mij op een bepaalde manier heel erg denken aan Nederland vroeger, en dan heb ik het over de tijd van de verzuiling - uit de geschiedenisboekjes want eigenlijk voor mijn tijd - en over de tijd van de onderwijsvernieuwing in Nederland, mammoetwet, emancipatie, 1e feministische golf, enz. enz. Die tijd dus... Maar idd. het is een erg ingewikkeld land.
En dan zijn nu de beide Duitslanden natuurlijk weer één, wat ook weer zijn eigen problematiek oplevert. Want er zijn behoorlijke verschillen.

Balletmama76 en snoep

Ik schrijf het even hier neer voor dat onderstaand draadje weer iets over duitsers wordt (grijns).

Vleesvervangers kom ik hier zelden tegen. Ik mis hier ook enorm de poulier. Er is natuurlijk geen gebrek aan worst. Helaas voor mezelf ben ik geen worsteter. Mijn man eet het liefste Fleischwurst en mijn zoon Gelbwurst. Ik word al misselijk bij het idee. Ik heb een vriendin (een heel lieve duitse vrouw, die zijn er ook) die echt elke morgen een croissantje eet. De kinderen eten alleen nutella (lust die van mij niet, die eet leiver kaas). Verder staat echt bijna elke week hetzelfde op haar menu: vissticks, aardappelpuree aus der Tüte, friet en kant en klaar maaltijden van Bofrost.

Ik blijf altijd verbaasd. Als we samen boodschappen doen is het helemaal geweldig.

Overigens was dat al in de speeltuinen zo, toen we nog in de peutertijd waren. Hele zakken chips, koekjes en snoepjes werden meegenomen. Daar zat ik dan met mijn flesje water, een appel en een liga. Ik viel helemaal buiten de toon. Ik moet wel ook vermelden dat mijn japanse vriendinnen nog veel zoeter zijn dan de duitse. en ik ben niet zoet.

Schoonfamilie drinkt standaard fanta (want dat kind van mij is inderdaad veel te mager). Ik moet er wel om lachen.

Oh ja. En wij zijn de enige die ik ken die op bepaalde tijdstippen met het hele gezin (en dus ook de vader van mijn zoon) aan tafel zitten. Veel vaders eten hier in de kantine van het werk. Moeders eten met de kinderen tussen de middag warm of helemaal niet zoals ik dat vaak meekrijg. Zoals gezegt mijn schoonfamilie vind het nog steeds raar dat ik bijna elke dag vers kook.

Sam

Wel inderdaad massa's snoep.

Duitse tradities...

"Aan de ene kant willen ze hem accepteren, maar aan de andere kant heeft vooral zijn vader daar erge moeite mee, schaamt zich voor zijn zoon, en maakt hij af en toe echt zeer kwetsende opmerkingen. Die arme jongen heeft last van depressieve neigingen, heeft het over zelfmoord... Ik heb het zo met hem te doen. Ik zou juist trots zijn op zo'n zoon."

Mirreke, zo was ik dus ook als tiener. Nevermind, wat er later van gekomen is, maar mijn kroatische vrienden hebben me toen echt gered, daar kon ik lachen, mezelfst zijn. Kwa mentaliteit heb ik dan waarschijnlijk ook meer van hun meegekregen dan van mijn ouders. De kroatische humor lijkt ook erg op de nederlandse vindt ik dan - erg flauw soms, politiek helemaal niet correct, erg droog. Ik hoorde in elk geval erbij, zonder gezeur, en het was toen echt mijn familie. Het ging niet alleen om geld, maar om andere dingen, we waren echt een heel close clubje.

Wat ook "sorta funny" was: Mijn ouders wilden altijd graag, dat ik vrijwilligerswerk deed in een vereniging van het dorp - die Jugendfeuerwehr. Het was echt bijna verplicht, om er lid van te zijn, maar ik weigerte het gewoon.
Inplaats hiervan was ik vrijwilliger bij de kroatisch-duitse club, vertaalde voor vluchtelingen - maar dat vonden mijn ouders dan weer niet het juiste vrijwilligerswerk... Ik zag het niet eens als vrijwilligerswerk toen - voor mij was het gewoon "mijn vrienden helpen". Voor mijn ouders was het echter genant, dat ik dit deed inplaats van bij de Jugendfeuerwehr duidelijk zichtbaar voor iederen mijn bijdrage te leveren.

Bij ons in het dorp was het dan ook zo, dat je op bepaalde tijden op de kerkhof diende te zijn, zodat iederen kon zien, dat je goed voor het graf van bv je oma zorgde. Ik ben niet zo'n kerkhofganger, mijn oma is in mijn hart, niet op de kerkhof.

Mijn moeder vond echter, dat ik vaker mee moest omdat er anders geroddel kwam.

Een gescheiden dochter in huis was ook niet goed voor de reputatie. 3 weken(!) naardat ex en ik uit elkaar waren drong mijn vader al aan, dat ik nu toch langzaam een nieuwe man moest zoeken. En nee, er was geen sprake van "verliefd vallen", maar gewoon een nieuwe man zoeken, natuurlijk een duitser en bij voorkeur iemand uit het dorp.

Duidelijk, dat dit niet werkte. Maar het verschil in omgang met mij door de dorpbewoners toen en nu (weer ring dragend) is enorm. Zo enorm, dat ik er misselijk van wordt en dus niet meer in D op visite ga. Ik kan dit hypocriete gedoe gewoon niet meer aan. Als gescheiden vrouw keken ze me allemaal met de nek aan en nu ben ik dus weer "eerbaar".

Ze mogen echt allemaal mijn rug op.

Junge - herkenbaar

Ik ben net aan de andere kant van de grens opgegroeid van de woonplaats van Mirreke.
Mijn eerste vriendje (4 jaar lang vanaf mijn 17e) was half duits en half nederlands. De ervaringen van het onderwijs herken ik niet. Zowel hij als ik gingen in NL naar school. Maar ik herken de teksten van Junge wel in de relatie met zijn moeder. Zij had hele dubbele standaarden. We mochten wel samen op wintersport (als 18-jarigen) maar zij mailde naar het B&B dat zij al kende dat wij natuurlijk niet in één kamer konden verblijven. Natuurlijk was dit schone schijn. Wij hadden echt maar één kamer geboekt. Maar zij had daarmee het decorum hoog gehouden.
Een weekendje in het familiehuis in de Eiffel ging precies zo.
Tot mijn verbazing werd ik verantwoordelijk geacht voor zijn nette kleding. (toen was hij al student). Dus als hij in ongestreken kleding liep, moest ik daar wat aan doen. Ik vrees dat ze weinig bereikt heeft bij mij.
We hadden chinees eten besteld rond de carnaval met een aantal vrienden. Dat werd in hun huis gegeten. Uiteraard schepten we op uit de bakjes van de chinees, de papieren werden gebruikt als onderzetter. Mij werd toegesnauwd: jij wordt nooit een goede huisvrouw! Op dat punt heeft ze gelijk gekregen Maar ik was verbijsterd dat ik verantwoordelijk zou zijn voor het gedrag van zoon en vrienden in haar huis. .......
De relatie is niet langer geworden. Gelukkig niet door zijn moeder. Wij hebben ons beiden weinig van haar aangetrokken. Maar ik was wel opgelucht dat ik nooit meer rekening hoefde te houden met haar waarden en normen, oftwel het schone schijn gedeelte. Over de 'echte' waarden en normen hadden we nooit discussie.

Nog weer eens

Rodebeuk: het is een beetje gemixt met het academische, net als in mijn eigen familie trouwens. De schwaebische tak heeft niet gestudeerd op schoonmoeder na, zij was de eerste in haar familie die dat deed. Maar liberaal zijn die ooms en tantes en nichten wel, en heel open en positief ingesteld. De nichten zijn bijvoorbeeld ook niet in de kerk getrouwd wat onder de vrienden van mijn vriend juist wel weer heel gewoon is (en naar ik begrijp in duitsland zowiezo wel). Ik vond die familie al geweldig maar door deze draadjes begrijp ik dat ze echt bijzonder zijn.
Van vaderskant zijn ze wel academischer maar die grootvader was juist een vreselijke male chauvinist pig, en de oma enorm bezig met 'hoe het hoort'. Herkenbaar blijkbaar nog steeds, maar bij man is dit dus twee generaties terug. Misschien wel omdat die opa zo erg was dat de kinderen en kleinkinderen zich er tegen hebben afgezet .
Mirreke: ik heb man nog eens grondig uitgehoord en ja, er is inderdaad een flinke breuk tussen school en studie, kon hij me nu wel uitleggen. In de studie wordt zelf denken en verantwoordelijkheid dus ineens enorm gestimuleerd, en aan het eind van het gymnasium ook al wel. Dus vandaar mijn verkeerde indruk! Want ja, die grundschule wordt inderdaad gedomineerd door de angst het gymnasium niet te halen... en dus leren wat je leren kunt, dat klopte wel. Dat ging hem makkelijk af dus vandaar dat het niet als een trauma is blijven hangen.
Sam: dat snoep en prikdrinken herken ik wel heel erg! Bij schoonzus was al niet eens drinken zonder prik te vinden toen jongste pas 2 was, dat vond ik wel verbazend (en lastig, want mijn toen 1-jarige bliefde het niet). En die neefjes eten ook aan een stuk door allerlei koek en tussendoortjes (komt natuurlijk hier in NL ook veel voor). Aan de andere kant kom ik er ook weer van die fanatieke suikervrije opvoeders tegen.
Nou, ik zal ophouden jullie draadjes te vervuilen maar voor mijzelf was het wel verhelderend om het zo uit te pluizen!

Rodebeuk?

Ben jij zelf in Duitsland geboren? Je hebt het vast wel eens ergens geschreven maar het staat me niet meer bij.

Melde mich gehorsamst

(citaat van soldaat Schwejk)

Nee, in Amsterdam. Uit een duitse moeder en een Nl vader. Er was pas na een halve dag wachten een telefoonlijn beschikbaar om mijn oma in Stuttgart van het heugelijke nieuws op de hoogte te stellen.

Omgekeerd zal mijn moeder dus vanuit D maar heel spaarzaam hebben geweten waar ze aan begonnen was. Want reken maar dat NL ook flink wennen kan zijn! Dat zou je bijna vergeten in zo'n draadje. Het zijn de minst gastvrije mensen die ik ken, ze zijn bot, ze kunnen niet koken, de kinderen zijn brutaal (dat vind ik zelf wel meevallen hoor), er zijn geen bergen, ze hebben de goede burgerkeuken om zeep geholpen, ze hebben enorme standsverschillen die ook heel erg gekoesterd worden met moeilijk te doorgronden regels en gewoontes, na de oorlog hebben ze nou niet bepaald alles kristalhelder en netjes geregeld, enzenzenz....moet weg! Voetbal...

Ah, mooi :-)

Nou weet ik alles, rodebeuk, fijn :-)
Nee, ik kan me goed voorstellen dat het in Nederland voor anderlanders behoorlijk aanpassen moet zijn. Ik ken een jongen die samen met mijn buurjongen aan een opleiding in Nederland is begonnen. De buurjongen floreert, maar die andere jongen is na een aantal weten gestopt omdat hij, of misschien zijn ouders, niet kon aarden in het Nederlandse systeem.
Dat van dat gastvrije ken ik weer niet zo goed, ik zat/zit in een Nederlandse-met-buitenlandse-vrienden-kring die behoorlijk gastvrij is, mee-eten, slapen, maakt niet uit.
Terwijl ik hier juist de indruk heb dat je maar behoorlijk moeizaam bij iemand over de drempel komt. Aan de andere kant, als je Hollanders zoals mijn schoonzuster treft, die is in staat je, als je van verre komt, en net vóór het eten dreigt aan te komen, gerust de deur te wijzen omdat zij zelf anders niet genoeg te eten hebben (stukjes vlees of zo), of omdat anders hun dagritme in gevaar komt. Dat vind ik nou weer onbegrijpelijk.

Mirreke: slavinken tellen

Inderdaad, dat heb ik ook meegemaakt bij een vriendin. Toevallig (of niet toevallig) was haar vader een theologische hotshot in de gereformeerde wereld... maar dat broden delen en vissen vermenigvuldigen uit het NT waren ze dus vergeten. Ik moest naar huis omdat ze maar 4 slavinken hadden.

Weet je, ik heb zelf heel veel vergeleken en ik vind daarmee niets mis. Ik weet ook niet zo goed waarom ik het omgekeerde rijtje hier nu ging uitschrijven. Misschien omdat Fely in het draadje hieronder precies het omgekeerde van mijn situatie beschreef: een hartelijke NL familie en een kille D familie.

Toen dacht ik hé, naast nationaliteit spelen er nog tig andere dingen.

Nationaliteit

Ben ik helemaal met je eens, rodebeuk, dat nationaliteit niet alles bepalend is. Wel denk ik dat het altijd erg afhankelijk is van het klimaat van het gezin/familie/omgeving waarin je opgroeit, en natuurlijk je eigen persoonlijke karakter. Zie daarvoor bijvoorbeeld de achtergrond van Balletmama.
Ik denk wel serieus dat je in Duitsland, om je aan de beklemmende maatschappij te kunnen onttrekken, behoorlijk sterk in je schoenen moet staan.