Lezen in de eerste klas

Ja ik zei het al, bizar )

Die minister wordt door 1Live regelmatig te kakken gezet. Dan laten ze weer eens een door hem mismaakte Engelse zin horen.
Ik hoor dat soms ook wel, dat mensen vinden dat ik met mijn kinderen geen Nederlands zou mogen praten. Ik ben zelf officieel docent (Engels) en als iemand er iets van zegt, zeg ik gewoon dat ik onderwijs- en taalkundige ben en dat uit onderzoek is gebleken dat mijn kinderen hun Duits pas goed kunnen leren als ze hun moedertaal goed beheersen. Dat ik er op deze manier juist alles aan doe om hun Duits te stimuleren. Overigens was dat tijdens mijn studie wel een aandachtspunt van mij, tweede taalverwerving en tweetaligheid.
Het grappige is dat ik nu steeds vaker de opmerking krijg dat onze kinderen zo ontzettend goed Duits praten. Ik zie dat dan maar als een soort excuus voor hun eerdere opvatting. En het zegt ook iets over hoe slecht Duitse kinderen hun eigen taal beheersen.
Oh, dat mensen op hun beroep worden afgerekend heb ik in Nld. niet meegemaakt. Daar is dat politiek heel erg incorrect om dat te doen. Wij kwamen ook van een fantastische school waar bv. ook niet gepest werd en zo en waar onderscheid op basis van kleur, geloof of inkomen niet voorkwam (of ik liep blind door het leven, kan ook). De overgang was erg groot. Want (nog een negatief puntje) wat ik ook zo erg vind is bv. dat er zo veel wordt uitgelachen. Is schijnbaar heel normaal hier. En pesten. Ik ga altijd DIRECT naar de juf, zogauw ik het hoor. Die is gelukkig altijd ook helemaal ontzet, en dan wordt er wat aan gedaan. Maar ik geloof dat ik de enige ouder ben die dat doet...
Tja, ik had een heel ander beeld van Duitsland dan de werkelijkheid die ik nu ontmoet. Maar ik kom wel heel wat aardige mensen tegen, en er zijn er veel die ook graag willen dat er iets verandert maar niet weten hoe dat moet.
Ik denk ook dat Nederland ondanks alle negatieve berichten toch wel een heel fijn landje is, waar mensen en kinderen vooral positief gestimuleerd worden. Er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk maar door de bank genomen...

Mirreke

Ik denk ook dat veel jonge duitsers wel wat willen veranderen. Het is alleen heer lerg moeilijk. Ik krijg zo vaak de indruk dat hier van hogeraf voor iedereen gedacht wordt, en dat je gewoon vaak geen eigen mening hoort te hebben. Ik kwam laatst bij de dokter omdat mijn oorpijn niet overging en ik al twee weken druppels nam. de assistente was heel kwaad op mij dat ik het gewaagt had zelfstandig druppels in mijn oor te doen, zonder eerst de dokter er naar te laten kijken. Achteraf bleek dat ik neusdruppels nodig had ipv oordruppels. Maar die woede van die mevrouw verbaasde me ontzettend. Alsof ik zelf niet in staat ben dingen op te lossen. Ik vind dat ook in het onderwijs. Ik denk vaker dat hier veel te veel mensen veel te veel te zeggen hebben. het kan toch niet mogelijk zijn dat je in één stad 15 basisscholen hebt die ALLEMAAL een ander systeem handhaven en allemaal andere regels hebben?
Waarom wordt er niet in Berlijn besloten: dit is het onderwijs, zo moet het zijn, dit zijn de boeken en iedereen heeft zich hier aan te houden.

Ik merk dat in veel dingen en duitse mensen merken dat ook. Een duitse vriendin van me (en Japanologe en lerares frans) denkt dat dit komt doordat in Duitsland zoveel opstanden in het verleden de kop zijn ingedrukt dat de mensen nog steeds niet echt geleerd hebben voor zichzelf op te komen. Ik weet het niet. Ik denk dat nederlanders inderdaad veel meer gelijkwaardigheid geleerd hebben.

Die meneer waarover ik eerder sprak, viel mijn zoon midden op straat lastig met zijn probleem. Hij schreeuwde en riep dat mijn zoon niet volwaardig was en dat soort dingen. ik spreek niet meer tegen hem omdat ik vind dat als ik niets goeds weet te vermelden ik beter niets kan zeggen.

Dit is echter het enige geval. Mijn schoonfamilie is oerduits en vooral tegen alles wat niet duits is, dus misschien reageer ik een beetje allergisch op zulke dingen. Verder is mijn schoonfamilie harstikke in orde. In het begin vonden ze het verschrikkelijk dat hun kleinzoon met mij geen duits spreekt, nu scheppen ze op dat hij zo goed met talen is. Achter mijn rug om dat wel, maar beter zo dan helemaal niet.

Hier wordt ook veel uitgelachen maar ik denk dat dat misschien is omdat ik persoonlijk vind dat duitsers geen gevoel voor humor hebben. of misschien hebben ze dit wel en heb ik het niet. Hahahaha.

Maar je hebt gelijk: dit soort dingen vind je niet op het internet. Daarbij moet ik ook eerlijk zeggen dat ik voordat ik kinderen kreeg geen enkele moeite had hier te wonen. Ik kreeg pas problemen toen ik erachter kwam wat hier allemaal qua opvoeding zo anders gaat.

Sam

Of het met opstanden te maken heeft weet ik niet

daarvoor is mijn geschiedkundige kennis van deze streek weer te klein (ik heb juist het idee dat veel opstanden, oorlogen ed, uit deze streken stammen, denk niet alleen aan het recente verleden, maar ook in de tijd van de Romeinen, de Germanen), maar ik weet wel dat Duitsers van kind af aan juist onmondig worden gemaakt. Ze leren niet zelf te denken, ze leren het zelf denken juist af en moeten meedenken met de kudde. Nederlanders leren daarentegen heel erg voor hun eigen mening opkomen.
Als mijn zoon tegen een mening van een docent in gaat (zo werd er onlangs door een muziekdocent heel erg afgegeven op Tokio Hotel, een succesvolle Duitse band, en laat nou toch mijn dochter een reuzefan zijn. We zijn al drie keer naar een concert geweest, hartstikke leuk!), wordt hij verbaal gewoon afgemaakt. Niet normaal. Zoon wilde voor Tokio Hotel opkomen, dat is not done blijkbaar, tegen je docent ingaan.
Vrienden van ons wonen in de omgeving van Hamburg, zij ervaren hetzelfde.
Wat ik ook merk, is dat er tussen ouders en kinderen een enorme afstand is. Hoe ouder ze worden hoe minder ze delen met hun ouders. Mijn dochter is helemaal verbaasd hoe weinig duitse kinderen thuis vertellen. Ze heeft een vriendin die al een jaar een vriendje heeft zonder dat haar moeder dat weet, bijvoorbeeld. Dit is zonder uitzondering bij iedereen het geval. Duitse kinderen moesten helemaal wenen dat het bij ons totaal het tegenovergestelde is. JE gaat ook niet tegen je ouders in, bijvoorbeeld. Ze lijken wel gedrild, ook puberende pubers. Ik zei al tegen mijn dochter dat wij toch wat verkeer doen blijkbaar :-)

Opstanden

Ik weet het ook niet hoor. Ze verhaalt dat meestal nog op de tijd van toen er nog een keizer was. Ik denk inderdaad dat je helemaal gelijk hebt met wat betreft het onmondig maken op jonge leeftijd. Mijn zoon vertelt ook heel veel tegen mij, en dat vinden inderdaad sommige moeders en kinderen raar.

Ik ben er heel blij om. Maar wederom bij mijn duitse schoonfamilie worden de kinderen (nog twee neefjes) tijdens het eten apart gezet van de volwassenen. vervolgens worden ze stevig in het oog gehouden want er mag niet gesproken worden door de kinderen tijdens het eten. Er wordt ook heel raar tegenaangekeken dat ik vrijwel elke dag kook en dat eten voor ons heel gezellig is en dat we ook praten.
Als de kinderen niet luisteren word er op ze geschreeuwt en gedreigt. Bij mijn zoon doen ze dat niet want daar zouden we snel korte metten mee maken. Maar die andere twee die krijgen heel wat te horen. Zo mochten ze ook niet met poppen spelen. Heel apart allemaal. En soms voelt het net of je járen terug bent in de tijd.

Gisteren zei een bekende: Ja, nu heeft je zoon nog plezier op school. Dat mag ook nog wel in het 1e jaar. Maar daarna wordt het toch echt ernst.

Haar zoon gaat ook in de eerste klas.

Dat merk hier ook wel: plezier hebben is vaak niet zo gewenst. Alles moet zo serieus. Bleh!

Zoveel herkenning in dit draadje

Ik was dan ook een van de tieners die alles maar stiekem deed - eerlijk zijn was bij ons dodelijk. Dat ik eerlijk tegen mijn moeder gezeggt had, dat ik blowde, had ik huisarrest gehad tot m'n 18de.

Ik heb dan van het gegil op de basisschool geen traumas over gehouden, maar ben toch erg blij, dat dochter zoiets bespaart blijft.

Ik was ook aangenaam verasst, dat scholen hier in NL wel een pestbeleid hebben en ook actief iets gedaan wordt ermee. Bij mij werd toen gezeggt, dat "sie sich nicht gut genug in die Klassengemeinschaft einfügt" en thuis kreeg ik dan het gezeur, dat ik te opstandig was gewoon en het mijn fout was dat ik gepest werd.

Ik was gewoon geen goede meeloper, deed mijn eigen ding, had mijn eigene mening en uitte deze ook.

Een multi-cultureel leven werd bij ons op het dorp niet op prijs gesteld. Het was alleen maar duitsers met duitsers en buitenlanders met buitenlanders. Ik ging in mijn jeugd vooral met Kroaten om, omdat hun kwa mentaliteit meer op mijn lijn zaten dan mijn duitse leeftijdsgenoten en de weinige duitse vriendinnen, die ik had, mochten vervolgens niet meer met mij omgaan - en pikkten dat ook gewoon zonder vragen te stellen.

Grote verbazing

Als moeder van twee 'duitsers', met duitse man, lees ik hier al een tijdje mee maar ik herken er heel weinig van. Ik heb man dan ook al een paar keer uitgehoord over zijn schoolervaringen maar hij herkent zich ook niet in de autoritaire ervaringen uit deze draad (en eerdere). Zeker niet zoiets als 'iedereen moet hetzelfde kunstwerk maken'. Integendeel, hij heeft het er juist vaak over hoe ze werden gestimuleerd zelf na te denken, bijvoorbeeld over de geschiedenis. In zijn studie kreeg hij een stuk meer verantwoordelijkheid dan hier gebruikelijk is. Misschien is het te ver weggezakt of hebben we nog te weinig ervaring met het huidige nederlandse onderwijs (zoon in groep 2) om goed te kunnen vergelijken.
Maar in elk geval voldoet mijn schoonfamilie ook niet erg aan de beelden hierboven, man en zijn broer en zus mochten juist veel zelf kiezen wbt. de inrichting van hun leven, en hoewel de vriendjes wel werden becommentarieerd heeft schoonzus er thuis wel altijd over verteld. Onze neefjes en achterneefje/nichtje hebben aan tafel het hoogste woord. Ik vind niet dat er altijd even goed naar de neefjes wordt geluisterd, en er wordt ook geschreeuwd - maar dat maak ik hier ook vaak mee, ik kan mezelf al niet eens vrijpleiten.
Ik ben erg benieuwd of ik het gewoon niet goed zie doordat ik er zelf niet woon (de verhuisneiging wordt wel minder door het lezen van deze draad ) of dat het nogal kan verschillen. Aan de regio kan het nauwelijks liggen want die familie woont door heel duitsland.

Niet-lichamelijke ziektes

Ik had het hier van het weekeind met mijn ex over en kon alleen maar verbaasd mijn hoofd schudden.
Hij heeft PTSS van de oorlog in Bosnië. De ziekenfonds in Duitsland vergoedt echter niet de behandeling die hiervoor nodig zou zijn, alleen maar behandeling voor depressie (een van de symptomen van PTSS). Maar afgezien van het feit, dat goede traumatherapie in D sowieso al erg moelijk te vinden is.

Als ik dan zie, welke mogelijkheiden hier in NL bestaan, zoals centrum 40-45. En hoe anders de "public attitude" over psychische ziektes hier is vergeleken met Duitsland. Echt verbazingswekkend. Duitsland loopt hier zeker 20-30 jaar achter.

Asa...

Ik kom uit een regio, waar nogal vaak nederlandse toeristen heenkomen (Weserbergland, Nord-Hessen/Süd-Niedersachsen, direct aan de grens tussen deze 2 Bundesländer zeg maar). Heel veel NLers, o.a. ook manlief, vinden de landschap daar schitterend mooi.

Nu vertelde mijn moeder me laatst, dat er een project lopende is, grond en boederijen worden aan NLers verkoopt, die zich daar willen vestigen. Grond en huizen zijn hartslikke goedkoop in deze regio, zeker vergeleken met nederlandse prijzen.
Helaas heeft deze regio ook een groot tekort aan werkplaatsen, er zijn meer dan 10% werkeloos.
En daar komt nog de mentaliteitsverschil bij, de gemiddelte NLer zal er gillend gek worden. Bijvoorbeeld van het onderwijs, alle in dit draadje genoemden irritaties vindt je daar terug in het onderwijs.

Zonder twijfel ziet het er allemaal hartslikke leuk en knus eruit, bergen, bos en velden met paarden en koeien en dorpjes met Fachwerk-huizen ertussen - maar ik heb echt mijn twijfels of deze NLers er ook blijven als ze het dagelijkse duitse leven zien.

Asa nog eens...

ik heb te snel op versturen gedrukt.

"Ik ben erg benieuwd of ik het gewoon niet goed zie doordat ik er zelf niet woon (de verhuisneiging wordt wel minder door het lezen van deze draad ) of dat het nogal kan verschillen. Aan de regio kan het nauwelijks liggen want die familie woont door heel duitsland."

Hoe groot de verschillen zijn, zie je idd pas, als je een tijdje in een ander land woont. Ik heb zowat van mijn hele jeugd doorgebracht op nederlandse campings in het hele land, maar pas nu zie ik hoe groot de verschillen eigentlijk zijn.

En het kan heel goed dat je schoonfamilie anders is - natuurlijk zijn niet alle duitsers zo! Alleen heb ik tijdens mijn jaren daar nooit het genoegen gehad om mensen te ontmoeten die anders waren dan mijn ouders of hun vrienden (en deze mensen waren waarschijnlijk allang vertrokken uit de regio, waar ik echt begrip voor heb...).

Ik heb ook een tijdje in het Zuidwesten gewoont, bij Ulm, en daar was de scheiding tussen duitsers en buitenlanders dan wel minder streng dan in mijn dorp van komaf, maar voor de rest geen groot verschil.

Balletmama

Ja, ik ben ook erg benieuwd of ik dit soort dingen meer ga herkennen de komende jaren, de oudste neef zit dit jaar voor het eerst op school. In elk geval herken ik de familiedingen (ook zoals de jouwe is) dus niet direct. Wel is me natuurlijk al opgevallen dat het op werkende-vrouw gebied nog veel conservatiever is dan hier en de kinderopvang bijna overal weinig voorstelt.
Bijzonder cru trouwens is de tegenstelling die me al eens eerder was opgevallen tussen jouw ex en het gebrek aan hulp voor hem, tegenover mijn schoonzus die gewoon drie weken op een door de verzekering betaalde moeder-kind-kuur gaat omdat ze er even doorheen zit, iets wat hier in nederland weer ondenkbaar luxe zou zijn.

Balletmama weer

Ik hoop niet dat het klinkt alsof ik twijfel aan jullie ervaringen want dat zou belachelijk zijn, van iemand die er nooit gewoond heeft. Het is gewoon dat ik na het lezen van die onderwijservaringen elke keer naar man kijk en denk 'Komt hij daar uit??? Echt waar??' Hij heeft het namelijk juist bijzonder vaak over zelf nadenken ipv. iets doen 'want zo gaat het altijd', dat is echt een stokpaardje van hem.
En bij navraag blijkt dan ook, dat hij deze ervaringen niet herkent. Misschien is het onderwijs in vrijdenkendheid zelfs achteruitgegaan sinds de jaren 70, zou je bijna denken. Maar het kan dus ook dat we het nog niet duidelijk genoeg kunnen vergelijken met het nederlandse onderwijs en dat hij de komende jaren nog vaak verbaasd op kijkt. Wie weet!

Misschien vergelijkt jouw man met zijn jaren op de middelbare school? Toen mijn dochter op het Gymnasium in Duitsland zat heb ik een discussie gehad met de directrice aldaar. Ik vertelde dat het me zo verbaasde dat kinderen zo weinig hun eigen mening mogen vormen, en dat in Nederland kinderen van begins af aan al gestimuleerd worden zelf iets ergens van te vinden. Zij gaf aan dat in haar ogen kinderen eerst wat moeten weten (dus de kennis moet er eerst ingegoten zijn) voordat zij zelf een mening kunnen vormen. Ik ga ervan uit dat dat betekent dat ze pas vanaf zestien/zeventien jaar een echte eigen mening mogen gaan uiten.
Ik denk toch ook dat het afhangt van het Bundesland. NRW heeft (het is onderzocht) van heel Duitsland het slechtste onderwijs, de kinderen presteren hier het slechtst van heel Duitsland en in Kreis Kleve (hee, waar zouden wij toch wonen?) wordt weer het slechtst "abgeschnitten" van heel NRW. Nu is er een groep ouders die een ouderinitiatief hebben gevormd en een Gesamtschule (een soort middenschool) willen. En daar is zo'n beetje de hele politiek hier tegen (allemaal ouwe lullen van rond de zestig/zeventig) terwijl ook weer uit onderzoek is komen vast te staan dat een Gesamtschule kinderen een veel betere kans geeft op een hoger (en dus kansvoller) einddiploma.
Verder is het zo dat idd niet alle Duitsers zo zijn. Mij valt het volgende op: de drang/druk om gelijk te zijn, niet op te vallen, niet gepest te worden (want wat Balletmama zegt geldt hier grofweg nog steeds, als je gepest wordt zal het wel je eigen schuld zijn, dan pas je je niet genoeg aan), is erg groot. Dus de grootste groep doet alles zoals het hoort. Dan zijn er natuurlijk zoals overal ook mensen die een heel eigen stijl, mening, levensopvatting hebben. Om dat te kunnen en durven uiten moet je wel heel sterk in je schoenen staan, en heel sterk een eigen mening hebben. Dus de 'alternatieven' zijn daardoor juist heel sterke, zelfbewuste mensen, je moet wel om als alternatief hier te kunnen overleven. Langzamerhand leer ik dus ook steeds meer mensen kennen die ik echt heel leuk en aardig vindt. En als je als kind in zo'n gezin of kring verkeert merk je die druk eromheen waarschijnlijk minder.
En kijk, er is ook een enorm verschil tussen wat bv. de centrale regering uitdraagt. De laatste tijd hoor en lees ik veel over mobbing, de 'Duitse' term voor pesten. Ineens komen hier ook allerlei onderzoeken over hoe erg dat is, hoeveel last je daarvan houdt in de rest van je leven, enz. enz. En dus komt er aandacht voor, maar dat is nog niet in alle uithoeken van Duitsland doorgedrongen. Gelukkig zit mijn ene zoon bij een goede en leuke juf en op een leuke Ogata met een fantastische leuke leidster. Als ik daarnaartoe ga om te praten over wat er voorgevallen is, wordt er ook echt iets aan gedaan, zonder dat mijn zoon daar bv. later op het speelplein weer over gepest wordt (dat komt nl. ook voor). Nou moet ik zeggen, dat ik er ook behoorlijk zelfverzekerd op afstap, zoals ik dat in Nld. ook gewend was, wie weet speelt dat ook mee. Wat je namelijk ook kunt zien hier is dat bv. Russen en Polen heel stilletjes rondschuifelen, en echt de aandacht niet op zich willen vestigen. Die zullen echt nooit naar school gaan om te klagen...
En bv. een NEderlandse vriendin hier die uit Berlijn hiernaartoe is verhuisd heeft me heel veel verteld over hoe haar dochter op school (dezelfde school waar mijn oudste zoon op heeft gezeten) is gepest. Om alles: haar kleren, haar eten, hoe ze eruit zag, dat ze pepernoten bij zich had als het Sinterklaastijd was, noem maar op. Terwijl haar kinderen gewoon Duitse kinderen zijn, in Dld. geboren, altijd hier op school gezeten. En zij zelf ook vaak naar de juf (ook een leuke, aardige, doortastende juf) is geweest. Het is blijkbaar gewoon niet afdoende opgepakt.
Nogmaals, ook hier verandert langzamerhand alles. En ik hoor om me heen dat er vooral in onze streek veel verandert door de steeds meer binnenstromende Nederlanders. Vind ik alleen maar fijn, en de meeste Duitsers trouwens ook!! Ik hoor vaak dat ze graag zouden zijn zoals wij (wij als Nederlanders) maar het niet kunnen en niet weten hoe!
Veel komt trouwens volgens mij ook omdat men in Duitsland veelal uitgaat van een volkomen verouderde opvatting over de ontwikkelingspsychologie van het jonge kind.
Ik ken een Duitse moeder die helemaal vertwijfeld is (echt, huilend aan de telefoon) omdat haar zoon van 16 helemaal ten gronde gaat aan het schoolsysteem. Onze buurvrouw zegt dat ze zo blij is dat haar zoon nou in Nld een MBO opleiding doet, en hij zelf wist niet dat school leuk kon zijn.
Maar vergeet niet, wij wonen voor mijn gevoel wel dicht bij de grote stad, maar in Duitsland wonen wij gewoon heeeel ver van de ontwikkelde wereld. Wij wonen echt aan de rand, en Duitsland is heel groot. Vroeger was dat in Nederland ook een onontwikkeld gebied waar iedereen wegtrok.
Oh, en ja, wat ik hier tegenkom doet mij erg denken aan Nederland zo'n 35 jaar geleden.

Aanvulling

toen wij hier kwamen wonen waren onze kinderen 4, 7, 9 en 11. Wij hadden dus al wel wat vergelijkingsmateriaal. Onze kinderen kwamen op vier verschillende scholen terecht, dus toen had ik ook ineens heel wat vergelijkingsmateriaal. Verder hebben wij een behoorlijk aantal scholen van binnen gezien, omdat we eerst eens indrukken wilden opdoen. Mijn dochter heeft op meerdere middelbare scholen proefgedraaid. Onze zoon zit nu op weer een andere middelbare school, en ik herken gewoon heel veel.
Verder is hier echt de directeur de baas. Eerst hadden wij prima afspraken met de conrector en juf van mijn zoon gemaakt, maar de directeur kapt alles af, draait het terug, en dat is het dan.
Ik weet ook van een vrouw die ten einde raad een ingezonden brief naar de krant heeft gestuurd. Die is geplaatst. En vervolgens heeft de directrice van de school waar het om ging alle ouders een brief gestuurd waarin de desbetreffende moeder niet te zuinig in de pan werd gehakt. De volgende bedenkt zich wel twee keer voordat die gaat klagen... Zo werkt het hier ongeveer.
Maar ook hier gaan steeds meer mensen scheiden, moeten vrouwen steeds meer werken, zal er uiteindelijk binnen het schoolsysteem iets gaan veranderen, dat moet gewoon.
Maar de houding die veel ouders hebben ten opzichte van hun kinderen, tja, daar maak ik me wel zorgen over.

Mirreke

Ik herken heel veel uit jouw verhalen. Je moet inderdaad erg sterk in je schoenen staan wil je "er tegen in" kunnen blijven gaan. Wij hebben dat aan den lijve meegmaakt in het laatste jaar van de kleuterschool. Wij werden als het ware gedwongen onze zoon nog een jaar langer te laten kleuteren en we zijn tot het einde vol blijven houden dat ons geen keus werd gelaten. De meeste juffen spreken nu niet meer met ons.

Ook daar heb ik niets van begrepen. Ze wilden dat onze zoon een jaar langer in de kleuterschool bleef omdat hij "mondiger" moest worden. Daarna beklaagden ze zich dat hij te mondig was.

De directrice van de basisschool zei ons letterlijk dat onze zoon zes weken lang "bekeken" werd (als we hem naar school hadden gedaan) en dat hij daarna verwijderd werd en naar de vorschule moest. Vorschule is bij ons een school waar de moeilijke kinderen op komen. Hij zou er alleen met de bus naar toe moeten in de grote stad.

We vonden dus niet dat we optie hadden. De directrice vertelde ons ook letterlijk dat onze mening niet telde. Die van de kleuterschoolleidster wel. Dit was een jong meisje van 22. We hebben onze zoon ten einde raad nog een jaar laten kleuteren en ik ben op andere gebieden heel erg met hem bezig geweest omdat hij zich kapot verveelde. In de kleuterschool werd namelijk naast spelen geen alternatief geboden.

In die vier jaren kleuterschool heb ik langzaam aan begrepen dat je echt alleen maar word geaccepteerd als je overal ja en amen op zegt. En dat kan ik niet.

Ik vind het zo ontzettend jammer dat het zo moet. Ze zouden het voor zichzelf ook een stuk makkelijker kunnen maken door misschien een andere zienswijze uit te proberen. Duitsland is zo`n ontzettend mooi land en rijk aan cultuur en geschiedenis. Men zou er zoveel meer uit kunnen halen......

Sam

Tjee sam

Dat klinkt als een echt horrorverhaal (qua horrorniveau een beetje zoals ons verhaal van oudste zoon, die heeft echt een ellendige tijd hier gehad in het eerste jaar).
Hadden jullie alleen maar een basisschool om uit te kiezen? Inmiddels heb ik begrepen dat de restrictie om alleen maar in je eigen districtje naar school te mogen gaan is opgeheven. En hoewel kinderen uit de eigen woonplaats voorgaan zouden wij nu zelfs kunnen kiezen om naar een school in een heel andere plaats te gaan. We hebben nog even de montessorischool (er is er hier ergens eentje) overwogen, maar dat was toch wel erg ver rijden. En die schoolbus zie ik dus ook totaal niet zitten, vaak duurt het enorm lang voordat ze op school zijn en ook daar wordt veel gepest.
En ja, die Kiga, alleen maar spelen, zucht. Ik begrijp daar ook helemaal niks van. Onze Kiga zweert bij Armin Krenz, een ontwikkelingspsycholoog die vindt dat jonge kinderen volgens mij minstens 12 uur per dag moeten spelen. Dat kinderen geen verschil maken tussen spelen en leren (waarom mag koken bijvoorbeeld wel en leren lezen niet?) dringt bij niemand hier door. Ik ben er al wel honderd keer over begonnen. Mijn zoon heeft INPUT nodig!!! Maar dat mag niet.
Ik heb ook hele discussies met ouders, docenten, enz. enz. omdat nu vanuit de centrale regering is besloten dat kinderen vanaf de eerste klas engels moeten leren. Ik vind het fantastisch, dit is precies de goede tijd ervoor, kinderen leren zo snel een vreemde taal. Tja, niemand die dat begrijpt. Ze weten echt gewoon helemaal niet hoe het kinderbrein werkt, dat kinderen wíllen leren, dat brein moet gevoed worden.
Google maar eens op Armin Krenz, hij schijnt een belangrijk adviseur van de (bundes?)regering te zijn. Maar buiten Duitsland is hij totaal niet bekend, slechts één van zijn boeken is vertaald (in het Pools). Hij denkt bijvoorbeeld dat die Amoklaufen die de laatste tijd regelmatig voorkomen het gevolg zijn van kinderen die in hun kleutertijd niet genoeg hebben gespeeld en die teveel computerspellen hebben gedaan. Ikzelf denk dat zo'n Amoklauf het gevolg is van een beroerd schoolsysteem waar kinderen systematisch door leraren kunnen worden gepest en te lage cijfers krijgen. Waarin gevoelige kinderen het onderspit delven. Waarin gerust gepest kan worden omdat niemand er echt iets tegen doet. Waarin je geen eigen mening mag hebben, en anders in de klas op een schrikbarende manier publiekelijk te kakken wordt gezet. Dit laatste is mij in Nederland regelmatig overkomen, maar dat was 35 jaar geleden, mijn dochter is dat vorig jaar hier nog gebeurd, meerder malen. Gelukkig wisten we toen al dat ze in nld. naar school zou gaan. En ik heb nog wel meer verhalen over hoe vrienden van haar, en onze eigen zoon, door docenten totaal respectloos worden behandeld...

Schulfähigkeit

http://www.oldenbourg.de/osv/zeitschriften/gsm/pdf/gsm2004_2.1.pdf
OH, nou moet ik er ook nog bij zeggen dat ik ook het gevoel heb dat de ideeën van Armin Krenz niet goed wordt geïnterpreteerd. Hij vindt namelijk wel dat je kinderen bij het spelen moet helpen, dat je ze dingen moet voordoen. Iet wat ze niet weten kunnen ze ook niet uit zichzelf doen. Dat ze muziek, poppenspel, rollenspellen, maar ook spelletjes aangeboden moeten krijgen. En 'onze' kindergarten is al het voordoen uit den boze. Ik geef regelmatig van die leerboekjes met werkbladen mee, omdat zoon dat dan graag wil. Maar hij zal daar echt geen hulp krijgen...

Scholen

We hebben heel veel andere scholen bekeken, inklusief privéscholen. De directrice hier heeft duidelijk laten doorschemeren dat ze in contact staat met de andere scholen hier. Wij wonen in een stadgedeelte waar één basisschool is, de andere scholen zijn in de stad zelf.

Ten slotte hebben we de beslissing genomen onze zoon tóch hier bij ons naar school te laten gaan omdat de meeste van zijn vrienden hier ook gaan. Daarnaast is het maar 500 meter lopen ongeveer en omdat ik thuis werk makkelijker. Zo kan ik hem zelf ook nog begeleiden. De school is hier dagelijks van 8 tot 11.30 uur.
Als je al ziet hoe vroeg de school uit is een veel kinderen erna niet weten hoe ze zich moeten bezighouden. Er is wel een nso (Hort noemen ze dat hier), maar een beetje ouder laat zijn kinderen daar liever niet naar toe gaan.

Overigens waren we gisteren bij mijn schoonfamile (zus met familie woont naast de ouders van mijn man).
Mijn zoon heeft niet met zijn neefjes kunnen spelen. Ze hadden gisterenmorgen ruzie gehad met elkaar en zijn vervolgens voor de hele dag naar hun kamer gestuurd geworden.
Omdat we ongeveer 120 km van de schoonfamilie afwonen zien we elkaar toch al niet al te vaak. Die manier van opvoeden snap ik niet.

Ik ben het er mee eens dat het ook anders gaat in andere gezinnen. Daar houd ik me ook aan vast, dat die vooruitgang er toch is. Maar het neemt niet weg dat ik na 8,5 jaar Duitsland af en toe flink wanhopig ben geworden en dat vind ik ook voor mezelf erg jammer.

Die Armin Krenz klinkt bijna net zo bescheuert als de Waldorf pedagogiek. Ik heb me laten vertellen dat daar zelfs de leraren op huis bezoek komen om te controleren of je ook echt geen tv en pc hebt (verderf verderf).

Sam

Schulfähigkeit

ja...... daar was ik vorig jaar ook helemaal verbaasd over.......

Kleuterverlengen

Neef heeft ook een jaar langer gekleuterd, dat vonden wij ook wel sneu voor hem. Zo ging hij pas twee jaar later 'naar school' dan zijn kleine neefje uit Nederland. En ik heb idd. wel het idee (ook uit jullie draadjes) dat het in duitsland nog meer heerst, dat 'kind mogen zijn' idee. Maar ja... hier in NL kan dat ook nog heel sterk zijn blijkt maar uit Ouders en School.

Krenz en waldorf

Mirreke, wat ik er van gegoogeld heb schijnt het zelfs samen te horen. Misschien bedoelde de goede man wel: spelend leren. En werd het vertaald als leren spelen.

Hier hoor ik ook vaker: " Oh, geht Ihr Sohn schon zur Schule? Ja, dann ist seine Kindheit vorbei".

uh...hallo?

We zijn trouwens nu bezig met een leuke cd rom van de HEMA, gebracht door de goede oude Sinterklaas.

Taal heet hij en ik ga met pasen de rekenversie ook kopen. Mijn zoon leert met de pc omgaan en hij vindt het echt geweldig. Misschien een tip....

groetjes Sam

Mirreke

Dat zou best wel eens kunnen, dat zijn vergelijking vooral over de laatste jaren VWO en de universiteit gaat. Dat was bij ons beiden natuurlijk nog het meest vers toen we elkaar leerden kennen. En doordat hij hier aan de universiteit kwam werken, kon hij het ook echt een beetje vergelijken, de nederlandse stagestudenten met zijn eigen studietijd. Overigens geen ervaring in NRW, noch van hemzelf noch van de familie.

Nou asa

Het is meer iets van 'kind móéten zijn" en dus niet mógen leren. Maar ik denk dat dat vooral komt omdat idd, zoals sam schrijft in de ogen van vrijwel iedereen in Duitsland de kindheid en dus het kúnnen spelen (in de zin van dat het mogelijk is) ophoudt als de school aanvangt. School is namelijk serieus.
Ik denk wel eens: voor Duitsers moet alles duidelijk zijn. Ze moeten weten waar ze aan toe zijn. Als je plezier hebt, dan moet je lachen. Dat doe je dan in georganiseerd verband, bv. in een schouwburg, dan zit je onder gelijk gestemden, dan lacht iedereen, en dan val je niet op. Als je werkt dan werk je, en dan lach je niet. Als je naar school gaat dan speel je niet (meer), maar dan leer je. Leren is een serieuze, want belangrijk voor later, zaak. Iets wat serieus is kan niet leuk zijn, want serieus is per definitie niet leuk. Anders is het niet serieus. Snap je.
Dat ik met alle geweld telkens maar wil dat mijn kind het op school ook léúk heeft, was in het begin voor de juf behoorlijk wennen. Als ik vroeg hoe het ging, kreeg ik ten eerste een lijstje van wat níét ging, en ten tweede kreeg ik een lijstje met cijfers. Neeheee, zei ik dan telkens, ik wil weten hoe het met hem gáát. Voelt hij zich prettig, heeft hij vriendjes, dat soort dingen.
Dat was heel ongewoon, want Duitse ouders willen alleen maar resultaten weten. En het kind moet zich gedragen. Wat heel belangrijk is in een klas is dat een kind niet auffällig is. Want opvallen, dat is dus uit de toon vallen en dat is erg. Bij die zogenaamde Amoklaufen (voor de niet-Duitsers, dat is zo'n situatie waarbij een voormalig scholier al schietend de school binnendringt en daar mensen doodt) is iedereen ook altijd heel verbaasd dat het kinderen betreft die voorheen nooit auffällig geweest zijn. Dat kan toch eigenlijk helemaal niet. (Vervolgens krijgen de ouders de schuld, maar dat zou weer een ander draadje kunnen zijn).
Wel merk ik dat hier iedereen dit wel heel leuk vindt, een hele nieuwe, verfrissende benadering. De juf van de OGATA zegt mij ronduit dat zij hoe Nederlandse mensen met hun kinderen omgaan veel leuker vindt dan hoe Duitse mensen met hun kinderen om gaan. Dat lijkt leuk, maar ik schrik daar toch telkens erg van.
Sam, wat jij schrijft over je familie herken ik ook wel. Er is nauwelijks begrip voor hoe kinderen zijn. In de kleuterleeftijd mag alles, maar op school mag niets meer en moeten er heel andere dingen. Het lijkt wel alsof kinderen gebroken moeten worden en in een soort mal geperst. En aan het eind van de rit ben je dan net zoals je vader, en doe je bij je eigen kind weer hetzelfde.

Sam, ook een tip

Bij Ambrasoft kun je ook leuke software kopen die goed aansluit (echt handig voor jou, sorry, grapje ) op de nederlandse basisscholen. Familiepakket 0910. Dit bestrijkt groep 3 tm groep 8, en je kunt er alles mee oefenen. Spelling, lezen, rekenen, klokkijken, tafels, noem maar op. Ook kun je diverse woordpakketten in het programma integreren (veel woordpakketten kun je gewoon van allerlei sites downloaden, even zoeken, en als je tips wilt, ik heb enorme hoeveelheden erg leuke leersites en zo), je kunt het op je kind instellen. Echt leuk leerzaam .
Goede tip: http://www.derank-luttelgeest.nl/digibord/startpagina34.html Dit is een linken pagina, met daarop erg veel leuke leer- en doe sites. Je kunt zó thuisonderwijs geven...
Jij trouwens nog bedankt voor jouw tip. Ik ben trouwens op zoek naar een systeem om mijn kind meer inzage in de Duitse spelling te geven. Volgens de juf bestaat dat niet. Zeg maar zoals in Nld. kinderen eerst korte woorden leren, en dan de meervoudsvorm, en bv. sch en schr als één unit leren schrijven, zodat je niet telkens over de losse letters hoeft na te denken, eerst de stam van het werkwoord, en dan het hele werkwoord. Ik vind het hier zo willekeurig. En als je alle letters weet dat krijg je boekjes waarin de letters misschien wat groter gedrukt zijn, maar waarin de woorden ook al direct zo lang zijn.

Grappig trouwens wat je vertelde over die arts

Daar heb ik nou net een andere ervaring in. Toen wij nog in Nld. woonden hadden we een verschrikkelijke tandarts. Werkelijk té erg. Ik ben met de kinderen overgestapt naar een andere praktijk en daar bleek toevalligerwijs een Duitse tandarts te werken. Zij was heel aardig en helemaal niet neerbuigend en vond juist dat de kinderen zo goed poetsten en zo.
En laatst was ik hier met dochter bij een arts. Die had een heel plannetje wat ze allemaal wilde doen. Dochter en ik keken elkaar eens aan en ik gaf aan dat wij het zelf heel anders zagen. En zonder morren kregen we waar we voor kwamen. helemaal prima, zonder ergernis.
Ook de tandarts hier is ontzettend aardig, een hele leuke man die zich juist helemaal zich niet laat voorstaan op het arts-zijn en heel leuk met de kinderen omgaat. Maar dat kan ook komen doordat we Nederlands zijn, dat vindt vrijwel iedereen hier heel erg leuk. Of misschien komt het ook omdat ik wellicht toch een andere houding heb dan andere mensen. Ik kom (voor mijn gevoel) als gelijke, en praat ook zo.

Wel fijn ook

om hier te kunnen klagen. Ik weet wel, ik heb er zelf voor gekozen om naar Duitsland te verhuizen, maar sommige dingen zijn toch echt even slikken hoor.