Zo'n spannende tijd! leven jullie een beetje mee?

Zo fijn!

Zo heerlijk, jullie reacties, ik laaf me er aan, ik drink ze in! En dat terwijl ik vanmiddag een hele onprettige confrontatie had: een vriendin ging zeggen dat ze al twee dagen met het gevoel wakker werd dat mijn kind toch echt nu niet verder mocht gaan met het proces want dat hij te jong was. Ze zegt dat ze met zo'n soort droom wakker werd en ja, ze moest toch naar haar gevoel luisteren en het zeggen. Ik merk echter al een tijdje langer dat het proces haar tegenstaat en probeer er begrijp voor op te brengen dat dit een onbegrijpelijk iets is en haar niet te overladen met info maar mijn gevoel is weer dat er veel projectie bij zit. Ze begreep niet wat ik bedoelde met projectie. Het bleek ook dat ze helemaal niet wist dat het kind nu aan de remmers gaat die de puberteit stoppen maar altijd nog terug gedraaid konden worden. Oh dat scheelde al weer... Ik was best defensief, jeetje vraag dan ook eerst iets voor je met je mening komt. Toen zei ik dat er zulke ampele overwegingen zijn geweest maar dat bij deze mate van genderdysforie je bijna geen keuze hebt als ouder: 1 op de 2 onbehandelde transgenders is suicidaal. Daar wilde ze het niet over hebben want ze had al mensen verloren (niet aan zelfmoord overigens). ja, pijnlijk maar ik ook: vier vriendinnen en een man verloren, ik wil ook mijn kind nog niet eens verliezen. Maar goed dit laatste zei ik niet tegen haar.
Al met al was het het een slag, zo vlak voor de voorlichting.
Maar alle opbeurende berichten van jullie doen me ontzettend goed. Dank jullie wel!

"Even een vraagje: is dit echt volstrekt nieuw in de klas van je zoon? Of bedoel je de definitieve stap die niet bekend is?"

Nee, iedereen kent hem al als een heel jongensachtig meisje. Ik denk dat niemand raar opkijkt.

Rafelkap

"Hopelijk staat je ex ook achter alles, kan me voorstellen dat hij zich gepasseerd voelt, niet iedereen checkt elke dag z'n mail en dan is een telefoon pakken misschien handiger geweest"
Oh maar hij had het wel gelezen hoor, het had alleen geen prioriteit.

N@nny

"Heeft je zoon nog broertjes of zusjes? Ben wel benieuwd hoe zij in dit proces staan!" Ja dat heeft hij wel maar dat zijn oudere halfbroer/zusjes. Zij staan er welwillend in. Zijn broer is discjockey op het feest.

Bellefleur

De klas zelf haalde de schouders een beetje op toen er een brief kwam dat het kind definitief overging op een andere naam. Dat zat er al die jaren toch al aan te komen? Niets bijzonders."
Eigenlijk verwacht ik dat het voor het overgrote deel hier ook zo zal zijn

Ook hier

bij mijn zoon in de klas. Een heel jongensachtig meisje. Was heel goed in voetbal en doste zich op verkleedpartijen altijd uit als ridder of cowboy. Niemand keek er dan ook van op dat hij definitief jongen werd. Sterker nog, het was eigenlijk heel logisch.

Maria

Wat heeft jouw zoon een lieve moeder! Ik lees al heel lang mee op dit forum, ben meestal te druk om in te loggen en mee te schrijven, maar dit moest me even van het hart!

Heel veel plezier woensdag en veel succes voor jullie beiden met de lange weg die nog afgelegd moet worden.

Muusje

Bijzonder

Even mijn andere nick, vooral ook omdat ik over een ander kind praat.
Toen ik, als stagiaire, in een kleuterklas kwam, kwam er ter sprake wie een jongetje en wie er een meisje was. Een klein kleutertje ging de kring rond en wees de kinderen aan: 'jongen, meisje, etc.' Bij een jongetje (met kort koppie en jongenskleren aan) zei ze 'meisje'. De juf verbeterde haar, 'B. is een jongetje'. Waarop zo'n beetje de hele klas in opstand kwam, 'dat zie je toch, B. is een meisje.' De kleuters hadden het feilloos in de gaten. In de loop van de jaren mocht B. ook steeds meer meisje zijn. Lang haar, met staartjes. Meisjeskleren aan. Barbies voor sinterklaas. Etc.
Ik heb geen idee van hun proces verder, maar wat ik dus wel dacht: het zullen niet de kinderen zijn die er moeite mee zullen hebben. Dat zullen de volwassenen zijn, die al teveel gevormd zijn in hoe het hoort.
Wat lijkt het mij lastig om daarin steeds je 'keuze' te moeten verdedigen, die niet eens een echte keuze was.
Ik hoop dat het woensdag feestelijk verloopt, en daar heb ik alle vertrouwen in. Maar ik hoop ook dat er iemand is die jou even kan vasthouden.
Sterkte en succes. (heeft hij een mooie naam gekozen, die jij ook met plezier kan uitspreken?)

Leef zeker mee

Ik heb jaren geleden een transgender kind ontmoet en was zwaar onder de indruk van dat hele proces.

Ik wens jou en je zoon een mooie dag woensdag en een geweldig naamfeest.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Bijzonder mariar

Voor jou als moeder omdat je toch, ondanks dat je je zoon natuurlijk allang kent zoals hij is, omdat je toch ook afscheid moet nemen van het toekomstbeeld dat je kreeg toen je 11 jaar geleden een dochter dacht te krijgen.
Ik vind het heel bijzonder hoe je dit proces, zijn ontwikkeling, altijd zo liefdevol en beschermend hebt beschreven.
Heel toevallig heeft mijn dochter altijd in een klas gezeten met een genderdysfoor kind.
Op de basisschool vanaf de kleuterklas samen met een meisje dat eigenlijk een jongen was, qua uiterlijk, gedrag, bezigheden, enz. Dat kind als door de kinderen inderdaad altijd als zodanig geaccepteerd, het zijn eerder de volwassen omstanders, zoals andere moeders, nieuwe docenten, die er moeite mee hadden. Nu is zij/hij trouwens nog steeds onbeslist, misschien is dat ook een mogelijkheid, een derde geslacht...
En toen dochter op de middelbare kwam zat daar in de klas een meisje, dat als jongen geboren was. Door de klas (ook weer) altijd geaccepteerd, en soms problemen (onvoorstelbaar) bv. met de kleedkamers, (als er weer eens een nieuwe gymleraar was), en heel erg: bij de uitwisselingen. Ze gingen met de klas naar Istanbul, en daar zijn op de school echte problemen geweest omdat op de idkaart stond dat ze een jongen was. Niet alle culturen zijn even tolerant.

Mijn dochter, die niet snel van haar stuk wordt gebracht, is wel eens tot tranen toe woedend geweest op de school omdat ze het zo onvoorstelbaar kwetsend vond, vooral in Turkije. Dus wel een aandachtspunt voor jou, hou dit soort dingen in de gaten, ook later, ook als je er al helemaal vertrouwd mee bent, zo vertrouwd dat je als het ware vergeet dat je zoon ooit in een meisjeslichaam is geboren. Bureaucratie kan dan voor nare dingen zorgen.

Ik ben blij voor jullie, MariaR, voor je zoon met zo'n moeder, en voor jou, omdat het vast heel bijzonder moet voelen om je zoon zo te zien.

Alle goeds gewenst!

Een heel bijzondere tijd voor jullie! Ik wens jullie een prachtig feest en op tijd moed en vertrouwen als er hobbels te nemen zijn!

Snel

Zijn jullie niet veel te snel ? Gaat hij daar niet vreselijk veel spijt van kunnen krijgen ?
Ik heb een nichtje, wilt enkel met jongensspeelgoed spelen, stoere kleding dragen, net als andere kinderen van die leeftijd wel eens hebben, nadien gaat dat soms helemaal voorbij,
Moet daar nu echt zo een groot spektakel van gemaakt worden ?? Wat erg als hij terug verandert..
(ik heb mij vroeger ook een tijd jongen gevoeld en zo gedragen, zonder meer)

Ik wil me niet te veel gaan verdedigen maar zal je wat korte antwoorden geven:
- nee we zijn niet te snel, het speelt zijn hele leven al,
- heel veel mensen die niets van transgenderisme afweten komen met 'maar ik/ iemand die ik ken was ook heel stoer en dat veranderde', dit is heel wat anders. Ik was stoerder dan hij, maar hij is meer een jongen.
- ja spektakel ja: kind wordt zoveel gelukkiger,

ik vind het moedig dat je een tegengeluid laat horen, maar heb tevens het gevoel dat je noch van de hoed, nog van de rand weet

geloof me de psychiaters/ psychologen weten heus wat ze doen. Als je het kind zou meemaken weet je waar ik het over heb.
Mag ik je aanraden jezelf eerst te informeren voordat je algemeenheden gaat uiten als 'Ik heb een nichtje, wilt enkel met jongensspeelgoed spelen, stoere kleding dragen, net als andere kinderen van die leeftijd wel eens hebben, nadien gaat dat soms helemaal voorbij". Dan heb je namelijk echt echt geen idee wat voor doorwaakte nachten, ampele overwegingen en overleg met deskundigen van alle soorten en maten hieraan vooraf is gegaan. Echt, je hebt geen idee. Nou geeft dat niet, niet iedereen kan alles weten, maar vraag gewoon eerst iets.
Of kijk bijvoorbeeld eens dit fragment:

Oh en ast

deze is ook goed:

Petje af

Jij redt het wel Maria, zeker ook met de onbegrijpende buitenwereld. Diepe buiging voor jou!

Maria

Respect...........,

Ik wens jullie beiden een stukje rust en een heel mooi nieuw begin

Het belangrijkste zeg je niet eens: roept jouw nichtje vanaf dat ze kon praten ook dat ze een jongen wil zijn en hield ze dat vol tot haar elfde?

Ik zat ook op voetbal en speelde liever met jongens maar ik heb nooit geroepen dat ik een jongen wilde zijn.

Inderdaad

Ik zag eruit als een jongen, deed jongensdingen, maar heb me echt nooit een jongen gevoeld. Ik denk dat spelen met seksuele identiteit toch wat anders is dan je echt een jongen te voelen.

Ik denk...

Ik denk ook dat wanneer je aan een ander gaat uitleggen waarom een meisje in wezen een jongen is (of andersom) dat het dan al gauw gaat over speelgedrag, kledingvoorkeur enzo. Maar ik heb zelf gezien aan het kleutertje in de klas, dat het zoveel dieper zit. Maar dat is zo moeilijk in woorden te vatten, zeker voor niet-direct betrokkenen. Dus heb je het over de spidermanbroodtrommel die een hello kitty broodtrommel werd. Of dat spijkerbroeken rokjes werden. Of andersom. En dat is dan weer reden voor anderen om niet te geloven dat het echt zo is.

Toi toi toi!

Wat indrukwekkend allemaal. Ontzettend fijn dat hij zoveel steun krijgt maar evengoed ontzettend spannend natuurlijk! Ik wens jullie veel liefde en plezier!
Groet, Jo Hanna

Mariar

Ik ben ontroerd door je bericht. Wat geweldig hoe je dit aanpakt, met een heus naamfeest. En wat fijn dat ouders van klasgenoten zo positief reageren. Kan me voorstellen dat het erg spannend voor je zoon is en de ouders van klasgenoten zijn toch erg belangrijk want z'n klasgenoten zijn belangrijk. Zelf ben ik ook moeder van een zoon die als meisje ter wereld kwam. Hier werd dat pas duidelijk nadat hij was gaan studeren. Gelukkig gaat 't allemaal prima en ondervindt hij maar weinig onbegrip. 'T is best een zwaar traject, ook voor jou. Voor mij is wel duidelijk dat mijn zoon niet gelukkig kan zijn of worden met 'n vrouwenlijf. En ik wens hem en jouw zoon dat ze gelukkig kunnen zijn.

Alweer kippenvel

Mijn internet ligt eruit. Ik zit nu bij de verre buren de berichtjes te lezen en ik heb al weer kippenvel. De spanning stijgt naarmate we dichter bij woensdag komen. Maar jullie steun helpt echt! Dank jullie wel!

Eindelijk is het dan zover!

Hoi Maria, je kent me nog van een tijdje geleden, toen hebben we een tijdje prive contact gehad. Ik ben heel blij te lezen dat de stap nu echt officieel genomen gaat worden. Heel hartelijk gefeliciteerd jullie allebei! En tegelijkertijd ook sterkte, want het pad zal ongetwijfeld ook hobbels hebben. Maar wat het op gaat leveren, een kind dat zich letterlijk goed in zijn vel voelt zitten, is zoveel waard!
Ik ken persoonlijk een man die geboren is als meisje van dichtbij, vandaar toch maar even onder een andere nick. Het is de broer van mijn schoonzus. Ik ken hem alleen als man, dus. En het is dat ik het weet, maar je zou het nooit zeggen als je hem ontmoet. Heel bijzonder vind ik dat, dat de transformatie zo totaal kan zijn. Inmiddels heeft hij samen met zijn vrouw twee prachtige kinderen, helemaal bijzonder! Natuurlijk met kunst- en vliegwerk, dat wel. Maar dat overkomt meer stellen denk ik dan maar.
Ik wens jullie een hele mooie dag woensdag, maak er maar een spectaculair feest van!
Maria

Wauw...

Heel veel plezier, geluk en liefde voor jou, je gezin en je zoon...! Wat een bofferd is hij met jou als moeder. En geweldig alle reacties, in jullie leven en hier op het forum. Enjoy!!

Heel veel succes morgen!

Ik hoop dat het een goede dag wordt voor jullie.
Loes