Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin

Ijsvogeltje: het zou goed terrecht kunnen komen met die jongen,

Op zich is er niks mis met die jongen. Hij is gezond, heeft het naar zijn zin thuis, leert goed. Dus laat ze hun gang maar gaan.

Die papegaaien dokters geloof ik niet. Tegenwoordig is half Nederland hoogopgeleid. Als ik de dokter moest geloven dan zat ik nu nog met zware medicijnen stijf onder de reuma. Maar een dieet wat nauw verwant is aan rauw voedsel eten heeft mij er volledig vanaf geholpen.

Waar deze jongen onder te lijden heeft is dat hij in tweestrijd moet zitten. Al dat gedoe met Jeugdzorg doet hem meer kwaad dan goed. Het zou beter zijn als Jeugdzorg hun handen er van af trekt.

Spijtig vind ik dat de moeder zich niet verdiept heeft in de grillen van Jeugdzorg en dat ze openlijk verteld dat die jongen naar Engeland gaat. Waarschijnlijk hebben ze nu al een spoed uithuisplaatsing voor hem aangevraagd.

Reken er maar op dat een dezer dagen de politie bij hun op de stoep staat om hem tegen zijn wil uit huis te sleuren. En dan is hij letterlijk en figuurlijk nog verder van huis.

Ots en uhp gerechtvaardigd?

Ik stelde mijn vraag over de 'rauw eten' jongen vooral omdat ik benieuwd ben hoe de 'Jeugdzorg-criticasters' in deze draad hiernaar kijken. Ik lees in de reacties vooral 'een kind is op een andere plek vrijwel altijd slechter af' en 'geef maar praktische hulp, dat hebben ouders namelijk nodig'.
In deze situatie gaat het helemaal niet om een moeder die het niet aan kan, geen geld heeft of moeite heeft met het gedrag van het kind. Hulp? Een steuntje in de rug? Netwerk activeren? Of vinden jullie dit zo'n uitzonderlijke situatie dat het nu wel gerechtvaardigd is dat Jeugdzorg ingrijpt?

Fouten

"Ik denk dat je tot de categorie hoort die niet met het fenomeen Jeugdzorg te maken heeft en denkt dat het \'zo erg niet kan zijn.\' En degenen die klagen, dat zijn ouders die niet voor hun kind kunnen zorgen en/of hun zin niet krijgen. Toch? "

Nee, ik zeg duidelijk dat ik niet ontken dat Jeugdzorg ook fouten maakt.

het enige wat ik zeg dat niet in alle gevallen de fouten van jeugdzorg ook echt fouten zijn. Soms is het ook perceptie van de ouders.

Hoeveel procent

"Ik vind dat je met het praatje wat je houdt de ouders in deze draad en de duizenden ouders in het land die hierdoor gedupeerd worden onrecht aandoet

het land die hierdoor gedupeerd worden onrecht aandoet. Eens je erin zit kom je echter in absurde situaties, is niets meer logisch en niets meer zeker. Zelfs het liefste wat je hebt niet. En daarnaast is jeugdzorgbemoeienis vaak een uitzichtloze weg. Eens in het systeem zul je als ouder niet snel meer voldoen, allerlei kul wordt aangegrepen om de 'hulp' door je neus te duwen."

En in hoeveel procent van de gevallen is deze situatie puur en alleen de schuld van een in-slechte jeugdzorg, die niet in kan zien dat de ouders geen enkele blaam treft?

Richard

"Spijtig vind ik dat de moeder zich niet verdiept heeft in de grillen van Jeugdzorg en dat ze openlijk verteld dat die jongen naar Engeland gaat."
Dat is niet zo. Ik heb har gisteren horen zeggen dat ze hem alleen bij zijn vader in Engeland wil INSCHRIJVEN, zodat hij gewoon thuis (bij haar dus) les kan krijgen.
"Hij is gezond, heeft het naar zijn zin thuis, leert goed."
Kijk, dit vind ik dus interessant. Jouw inschatting op basis van een interview ("hij is gezond") is dus waardevoller dan dat van meedere artsen ("hij is zwaar ondervoed")?
Het is toch precies 'dat gevoel' en die 'eerste indruk' waar in deze draad zo tegen geageerd wordt? Als het oordeel van artsen al niets meer waard is, welk oordeel dan nog wel?

Jeugdzorgcriticasters

Gelukkig ga ik er niet over maar ik heb er wel een mening over. Deze jongen hoort gewoon thuis. Hij is nu 14. Zijn moeder neemt hem mee naar P&W. Hij hoort 2 meningen en staat op het punt om daar zelf een standpunt in in te nemen. Dat kun je nogal verzieken door daar nu jeugdzorg op los te laten. Het komt vanzelf wel goed. En hoe meer je nu gaat dringen hoe meer hakken er in het zand gaan. En wie weet wat voor ziektes moeder heeft weten te voorkomen met dit dieet. Hoewel het me in het algemeen niet zo verstandig lijkt is het geen kwestie van moord of doodslag. En net wat Richard al meldt is voeding een terrein, veel te weinig bekend bij artsen, niet goed te onderzoeken of gewoon niet onderzocht, waar vaak nog gezondheidswinst is te behalen. Deze AMC-arts is gelukkig nogal feitelijk want ook een van de pioniers van de kindermishandelingslobby.

Diskwalificatie

Emine, je raageert precies zoals Fred beschrijft. Je diskwalificeert hem door te doen alsof zijn gebrek aan directe ervaringen van hem iemand maakt die er niets over te zeggen heeft.
Het is een beetje dezelfde strategie die jeugdhulpverleners ook gebruiken om ouders of het netwerk van ouders uit te schakelen.
Niet zo zinnig.
Fred zegt voldoende om inhoudelijk op te kunnen reageren.
Fred:"Maar soms staan de belangen van ouders gewoon tegenover die van de kinderen, zonder dat de ouders dat zelf door hebben."
Hier zit de pijn. De partij die dat nu beoordeelt, beoordeelt dat vanuit een wettelijke bureaucratische status. Zij zijn aangewezen als diener van het belang van het kind. Het is dezelfde soort waarheid als die van de politie-agent. Wat die ook beweren (en ja, die liegen ook wel eens), de rechter neemt in beginsel aan dit soort functionarissen de waarheid vertellenen geen enkel eigen belang hebben.
Die rechter moet wel, want zo staat het in de wet. Ondertussen is het ook zeer beschaafde, genuanceerde en geschoolde denkers over dit onderwerp, volstrekt helder dat ook jeugdzorg en voogdij-instellingen, wel degelijk een voornaam eigen belang te verdedigen hebben. De omzet namelijk.
De roep om de inzet van een aparte belangenbehartiger van het kind in dit soort gevallen, neemt dus toe. Het belang van het kind is ook _niet_ zomaar aan jeugdzorg toe te vertrouwen.
Fred:"Het is niet echt een geval voor jeugdzorg, dat niet. "
Je hoeft het niet verder uit te spinnen, dat zou niet netjes zijn ivm privacy. Maar ik vermoed dat je dit zegt omdat je zelf een afweging maakt tussen het middel en de kwaal. Schoonmoeders omgang is kennelijk als hinderlijke kwaal te benoemen, maar jeugdzorgbemoeienis erbij kennelijk een middel dat naar jouw idee nog een graadje erger is.
Mij gaat het om die afweging. Die afweging ontbreekt totaal in de processen van jeugdzorg. Er moet altijd wat, vanuit de stellingname dat jeugdzorg per definitie er is in het belang van het kind. En dat altijd wat moeten slaat op hol. Ook als het middel erger is dan de kwaal.
Dat blijkt bovendien meestal het geval en dat is dramatisch.
Ijsvogeltje:"Of vinden jullie dit zo'n uitzonderlijke situatie dat het nu wel gerechtvaardigd is dat Jeugdzorg ingrijpt? "
Ook hier ben ik van mening dat de vraag eerst moet zijn welk alternatief jeugdzorg te bieden heeft. Het probleem met ingrijpen in dit soort situaties is dat dit soort kinderen met spoed het huis uitgaan, zónder dat bekend is waar ze terecht komen. Er zijn er heel wat die 'voor hun eigen bescherming' in de jeugdgevangenis belanden, of van hot naar her worden gesleept om op hun 18e - ongeschoold en wel- op straat te belanden.
Dat is bepaald geen verbetering en een raar fenomeen.
Het is mogelijk dat je in een geval als dit tot de conclusie moet komen dat je dit kind helemaal niks beters dan die heks van een moeder te bieden hebt. Aannemen dat alles beter is dan thuis bij die moeder blijven, is te kort door de bocht.
Vroeger had je in Nederland het JAC (in Belgie bestaat het nog) http://www.geheugenvannederland.nl/?/nl/items/IIAV01:104002551
Kinderen die onder dergelijke druk stonden thuis, konden ontsnappen via het JAC. Ze kregen een (voor de ouders) geheim adres en kregen begeleiding. Als daar openingen voor waren werden de verhoudingen met thuis weer hersteld, maar dan onder wat meer ontspannen voorwaarden.
Interessant is de vraag waarom er in dit geval nog niet is ingegrepen. Zelfs niet door de leerplichtambtenaar.
Dat heeft alles te maken met het feit dat de belangrijkste partijen die werkzaam zijn in de Jeugdzorg, óók fundamentalistische sympathien hebben. Youth for Christ, William Schrikker Groep, Leger des Heils.
Wat deze moeder doet met rauwkost, doen anderen met god en dat wordt toegejuicht. Dit soort fundamentalisme valt onder de opvoedvrijheden die wel op erkenning kunnen rekenen, ook als dat schadelijk is voor de kinderen.
Op dit moment in het nieuws de mosliminternaten. Geen enkele controle, geen enkel toezicht, want... juist.. religie. Wrang is dat nu opnieuw gedaan wordt alsof niemand er van weet (er worden kamervragen gesteld), terwijl Karina Schaapman dit fenomeen tien jaar geleden ook al aan de orde heeft gesteld. Daar is niets aan gedaan.
"Ouders hebben de vrijheid om hun kinderen naar een internaat te sturen"
Yeah, right. Ouders mogen niet slaan, maar ze mogen er wel iemand voor inhuren.
Fred:"En in hoeveel procent van de gevallen is deze situatie puur en alleen de schuld van een in-slechte jeugdzorg, die niet in kan zien dat de ouders geen enkele blaam treft? "
Deze vraag is ongeldig als het werkelijk om het belang van het kind zou gaan. Het kind heeft er geen moer aan als het antwoord op je vraag 'waar twee kijven hebben twee schuld' is, hoe waar dat ook kan zijn.
Door dat gekijf schiet het kind erbij in. Dat is de kwestie.
Het middel is dan erger dan de kwaal.
Groet,
Miriam Lavell

Rauwer

Ik hoop voor de jongen dat hij van zijn moeder gered wordt. Ik vind het heel erg naar voor deze jongen dat hij tussen zijn eigen gezondheid en zijn moeder moet kiezen, want daar komt het op neer. Dat die moeder niet inziet dat ze haar zoon hiermee psychisch beschadigt, náást het blootstellen aan een tekort aan voedingsstoffen die een kind nodig heeft om volwassen te kunnen worden vind ik ronduit ziek.
Argumenten als dat we niet altijd gekookt en gebakken eten hebben genuttigd vind ik echt onzin. Voor rauw voedsel moet je terug naar de tijd dat het vuur nog niet uitgevonden was. Ja logisch dat ze dan nog geen gekookt water en een gebakken stukje vlees konden bereiden.

Fred

De ouders waar het om gaat nemen toe en worden mondiger. Cijfers kun je niet geven want wie komt er nu graag openlijk voor uit dat je in de clinch ligt met BJZ? De kritiek, niet alleen van ouders, maar ook van deskundigen, snijdt gewoon hout. Teveel kinderen en ouders worden niet geholpen maar gejuridiceerd.
Bovendien zit ik hier met een extra kwetsbare groep ouders, namelijk ouders met een kind met autisme. Die ouders, die gelukkig vaak zelf nogal bijdehand zijn, zie Sven Sneijer en zijn site Jeugdzorg Dark Horse, worden niet begrepen door de ondeskundigheid van de jeugdbeschermers. En dat zal ook zo zijn bij andere kinderen met handicaps. Vreemd genoeg hebben de ouders het gedaan. Men helpt niet, want ondeskundig en de protocollen laten het niet toe, maar er wordt geoordeeld en beschuldigd. Niet geholpen. Vreemde vragen kreeg ik en de tekst in de rapporten bleek eenvoudig te pareren als je er iets meer van weet.
Geholpen door het publieke debat van 'pak ze maar aan' die ouders. Vreemde zaken. En je komt er niet ongeschonden uit. Zo'n proces is slopend voor een gezin. Afijn, lees de kritiek er zelf maar eens op na.
En ja, er is ook altijd vreemd gegoochel met cijfers, daar heeft justine ook nog een artikel over gemaakt op Sargasso. En alles heet mishandeling, kom je om hulp vragen heb je het al gedaan als ouder, kom je je onmacht toegeven, moet je voortaan doen wat de deskundigen zeggen want die weten wat jij niet weet.
En gelukkig heb je er ook hele goede hulpverleners onder, maar zie die maar eens te vinden. Die moeten zich ook nog eens verschuilen voor hun collega's. Daarom is het verloop ook zo groot. Afijn, Fred een waarschuwing is op zijn plaats. Zorg dat je als ouder alles zelf doet en weet en betrek de hulpverlening er alleen bij als het absoluut noodzakelijk is, in ons geval vanwege de noodzaak aan speciaal onderwijs, en houdt het kort en doelgericht.

Succesvolle zeeuwse jeugdzorg?

Merkwaardig Emine. Wat moet je hier nu van denken? Wederom gegoogel met cijfers.

Zorg.

"Fred:"En in hoeveel procent van de gevallen is deze situatie puur en alleen de schuld van een in-slechte jeugdzorg, die niet in kan zien dat de ouders geen enkele blaam treft?"

Dat er dingen te verbeteren zijn, is duidelijk. Dat mensen soms twee petten op hebben, is ook duidelijk. Ik ergerde me gewoon aan het gedemoniseer van Jeugzorg en wilde daar even een ander verhaal tegenover zetten. Ik zie soms rare dingen voorbij komen. Jeugzorg is slecht, ouders zijn goed, zelfs als hun kind ondervoed is hoort het bij zijn moeder(?).

Nou, niet altijd, wil ik maar zeggen. Ik denk aan mijn schoonmoeder en dan kan ik het niet helpen dat ik die verhalen met een grote korrel zout neem. Niet dat ik de ouders in dit draadje ergens van beticht, maar in veel gevallen ligt de waarheid in het midden.

Inderdaad, niet erg constructief. Maar misschien ook weer wel, want door al die spookverhalen worden mensen erg huiverig, en durven ze geen hulp in te schakelen. Zie de post van Tango, en haar zwangere kennis.

Inderdaad, zij kan zelf informeel een oogje in het zeil houden. Maar wat als haar wat overkomt?

De ene schade voor de andere

Fred, ondervoeding is een tastbaar signaal van verwaarlozing. Zeker in dit geval. Moeder doet het expres. Dat voelt dus nogal concreet.
Maar in de lijst van dat wat onder mishandeling staat, vind je nog veel meer. Emotionele verwaarlozing hoort daar bijvoorbeeld ook bij.
En dat is nu iets wat je op zijn minst mag verwachten als dat kind halsoverkop uit huis gehaald wordt. Er is helemaal geen plaats voor dat kind. Geen vertrouwenspersoon waar het uit kan huilen. Geen zachte armen om hem heen.
Die heeft ie nu wel.
Het is doodzonde dat het JAC ooit wegbezuinigd is.
Groet,
Miriam Lavell

Middel is dan erger dan de kwaal.

Je hoeft het niet verder uit te spinnen, dat zou niet netjes zijn ivm privacy. Maar ik vermoed dat je dit zegt omdat je zelf een afweging maakt tussen het middel en de kwaal. Schoonmoeders omgang is kennelijk als hinderlijke kwaal te benoemen, maar jeugdzorgbemoeienis erbij kennelijk een middel dat naar jouw idee nog een graadje erger is.

Ik noemde het 'geen geval voor bjz' omdat ik bjz vooral met mishandeling associeer. Maar hulp in de vorm van opvoedingsondersteuning was misschien nog helemaal niet zo'n gek idee geweest.

Niet ondanks, maar dankzij dat het allemaal minder vrijblijvend is. Een gewone psycholoog had hier niet kunnen helpen waarschijnlijk, ook die had in schoonmoeders ogen geen goed kunnen doen.

Wat het leed rechtvaardigt

een beetje een late reactie op het bericht van Mirreke:

Vind je werkelijk dat niets een uhp rechtvaardigt? Ik ken / heb overduidelijk andere ervaringsverhalen: ouders die hun kinderen prostitueren (waarbij, zoals Fred zegt, het belang van de ouders botst met dat van het kind), baby's die seksueel misbruikt worden, kleine kinderen met ernstige verwondingen toegebracht door hun ouders. Ik ben echt benieuwd hoe jullie als arts of vetrouwenspersoon op dergelijke zaken zouden reageren. Dat een uhp een laatste middel moet zijn en zo mogelijk voorkomen moet worden, lijkt mij evident. Dat er nu eenmaal ouders zijn die dit paardenmiddel noodzakelijk maken ook.
Ik heb ook het stukje bij Pauw en Witteman gezien. Wat ik niet goed snap is het bagatalliseren van de gezondheidstoestand van de jongen. Kinderen hebben om gezond op te groeien wel degelijk bepaalde voedingsmiddelen nodig. Dat voor volwassenen, Richard, een ander dieet kan volstaan, wordt door niemand bestreden. In tegenstelling tot bovengenoemde voorbeelden, vind ik dit een lastig geval. Ik vind het betoog van Miriam wel overtuigend.

Sietske

Pleeggezin

"En dat is nu iets wat je op zijn minst mag verwachten als dat kind halsoverkop uit huis gehaald wordt. Er is helemaal geen plaats voor dat kind. Geen vertrouwenspersoon waar het uit kan huilen. Geen zachte armen om hem heen. "

Daar zeg je wat: jeugdzorg moet wel een redelijk alternatief bieden. Alhoewel, het feit dat er niet meteen een pleeggezin voorhanden is betekent natuurlijk niet dat er op termijn een opvangplek komt.

Ook mishandeling

Fred wat je beschrijft valt ook binnen de definities van mishandeling. Ik snap dat je dat zelf niet zo ziet. Het misverstand over de definitie en de in vele ogen schijnbare overdrijving daarvan door bjz, is meestal het begin van het gekijf.
De meeste gevallen van ots en uhp ontstaan omdat mensen zelf een beetje hulp zoeken bij bjz. Uit zichzelf of op advies van familie. Het loket voor dit soort vrijwillige hulp is hetzelfde loket als het loket voor verplichte hulp. De verweving is totaal. Bovendien is de oplossing die er in het traject gekozen wordt bij eigenwijze ouders, steevast dreigen met ots en of uhp.
Schoonmoeder wordt niet van haar ideeën afgebracht, maar vanf dag 1 bedreigd.
Je kunt op je vingers natellen waar dat toe leidt.
Nee, er is geen loket waar je terecht kunt voor gewoon een beetje opvoedhulp hulp.
Groet,
Miriam Lavell

Nog een voorbeeld

Moeder is fysiek beperkt. Heeft zorgenkind (asperger).
Zorg valt soms zwaar. Oplossing via jeugdzorg is weekendpleegzorg op vrijwillige basis. Weekend is 1x per 6 weken. Moeder, kind en pleeggezin zijn hier tevreden mee en hebben een goede relatie. Helemaal goed.
Na 3 jaar heeft moeder een flinke terugslag. Ze kan op dat moment niet voor kind zorgen. Ze regelt in overleg met Jeugdzorg opvang in haar netwerk (geen familie), niet bij pleegouder omdat die verder weg woont. Het lijkt om een korte periode te gaan en netwerk-opvang is in eigen woonplaats. Makkelijk met school, kind in eigen omgeving houden, etc.
Vervolgens duurt de noodzaak tot opvang langer dan verwacht en pakt gevonden opvangadres niet goed uit. Vanaf dit moment gaat Jeugdzorg/Pleegzorg hiermee vandoor. Zij vinden opvangadres prima, zijn bang dat moeder kind daar weghaalt, er wordt een OTS en UHP geregeld.
Moeder weet dat ze hulp nodig heeft, is alleen niet tevreden over opvangadres, wil dit graag omzetten naar bekende pleegouder (met behoud van school etc.)
Raad van Kinderbescherming luistert wel naar Jeugdzorg, niet naar ouder, niet naar pleegouder. Kind blijft waar het is maar nu gedwongen. Kind vervreemdt van ouder omdat contact erg afgehouden wordt door opvangadres.
Pas bij komst van nieuwe voogd (lang leve zwangerschapsverlof!!!) verandert de situatie. Er wordt meer geluisterd naar moeder. Opvangadres geeft het opvangen op. Via tussentijdse opvang wordt geleidelijk toegewerkt naar terug naar huis. Dit verloopt prima.
De idioterie in dit geval is dat moeder weet dat ze hulp nodig heeft, prima meewerkt met de instanties en 1,5 jaar eerder dan Jeugdzorg door heeft dat het gekozen adres niet de juiste is. Alleen moeder wordt niet serieus genomen. Waarom mag een moeder die het eens is met hulp/pleegzorg geen stem hebben in de pleegouder?
Als er wel naar moeder was geluisterd, was kind niet vervreemd geraakt van moeder, was contact gewaarborgd geweest tijdens de periode dat moeder niet kon zorgen voor haar kind, was kind 1-1,5 jaar korter buitenshuis geplaatst geweest.

Loketten.

"Het loket voor dit soort vrijwillige hulp is hetzelfde loket als het loket voor verplichte hulp. De verweving is totaal"

Maar schoonmoeder zou JUIST veel meer hebben aan verplichte hulp. Een niet-verplichte psycholoog zou dingen zeggen die haar niet aanstaan. Dan zou ze gewoon niet weer komen en schande spreken van die botte psycholoog.

Verplichte hulp

is geen hulp Fred. Je denkt toch niet dat je schoonmoeder anders gaat opvoeden als ze bedreigd wordt? Wat voor zin heeft dat?

Zorgenkind

Misschien helpt het wel als iemand schoonmoeder nou eens serieus neemt. Waar loopt ze tegenaan en waarom is dat zo moeilijk? Het is haar mogelijk wel goed uit te leggen dat schreeuwen en ruzie maken ook niet helpt, maar dat het voor haar blijkbaar heel frustrerend is. Kalm blijven en geduld oefenen is makkelijk gezegd maar moeilijk te doen. Wat compassie kan helpen. Ouders hebben soms gewoon gelijk maar help haar dan om er goed mee om te gaan zou ik zeggen. Of biedt een uitweg door kind op regelmatige tijdstippen even weg te halen en iets leuks te doen.

Concreet voorbeeld dan maar weer

Het grote probleem is dat jeugdzorg van veel dingen helemaal geen verstand heeft, maar dat zelf niet beseft.
Hier een verslaafde zoon (wiet). Grote gedragsproblemen als gevolg daarvan. Heel lang bezig geweest gezinsvoogden ervan te overtuigen dat verslaving het probleem is en niet het 'gezinssysteem'. Opname in jeugdzorg instelling hielp niet, want daar sluiten ze de kinderen alleen maar op en doen niets aan het verslavingsprobleem.
Gehoord van zijn begeleider daar: 80% van de jongens zit hier vanwege drugs. Ik zeg: " doen jullie daar wat mee?" Zij: nee hoor, we behandelen hier gedragsproblemen.
Hoe deden ze dat? Opsluiten bij ongewenst gedrag, een produktielijn waar de jongens speelgoed in elkaar moeten zetten (soort wieltjes en zo). Dat is het dan en intussen leren ze de verkeerde dingen van elkaar en krijgen ze de verkeerde contacten. De zaak was daar zo afgetrapt en vreselijk om te zien dat veel jongens hun ouders er niet willen ontvangen, omdat ze zich zo schamen dat ze daar zitten in een verveloos gebouw met vrijwel geen meubilair etc. En dat is een officiele erkende instelling het is niet te geloven.
Zoon heeft ook nog een netwerkplaatsing gehad bij een depressieve man. Wij zagen dat niet zitten, maar man had zich aangeboden en was vervolgens boos dat hij geen vergoeding kreeg. De rechter gebood jeugdzorg om naar ons te luisteren en hem daar weg te halen. Deden ze gewoon niet. Hij gleed daar dus verder af. Ze wilden hem net ( tegen uitspraak van rechter in) definitief plaatsen daar, toen hij opgepakt werd voor diefstal. Gelukkig maar, eigenlijk.
Om een lang verhaal verder kort te houden: uiteindelijk hebben we een particuliere verslavingskliniek voor jongeren gevonden. Die bestond nog niet zo lang en wij wisten eerst niet dat die er was. Jeugdzorg vertelt je niets over die mogelijkheden, ook al vergoedt de ziektekostenverzekering het gewoon. Want je komt er via een verwijzing van de huisarts en zij gaan er dus niet over. Dat hebben ze liever niet. En zoals gezegd, er is bij BJZ geen know how op zulke terreinen. Dat is het grootste manco.
Zoon is nu stabiel dankzij kliniek en Gode zij dank 18 plus.
Wij hebben na zijn achttiende verjaardag klacht ingediend. Een aantal punten in een brief. Die zijn bijna allemaal ongegrond verklaard door de eigen klachtencommissie van BJZ waar ook weer een voogd in zit. Ze denken zelf nu dat ze gelijk hebben en dat ze heel goed bezig zijn. En dat wij gewoon lastige ontevreden ouders zijn die hun eigen aandeel niet zien. Tja.........
Intussen baal ik van de gedachte dat ze nog veel meer ouders en kinderen gaan duperen met hun onkunde. Daarom luid ik dit af en toe rond.
Overigens heerst onder het personeel van de instellingen algehele minachting voor " domme voogden", dat dan weer wel. Maar, zoals gezegd is dat soms een kwestie van balk en splinter.