Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin

Huishoudelijke hulp

Die krijg je dus niet eens als je op apegapen in het ziekenhuis ligt. Wel als je oud bent, maar niet als je kinderen hebt: "Tja, oppas zoekt u zelf maar hoor mevrouw, daar zijn wij niet voor." Gelukkig maar dat er nog een tachtigjarige oma rondliep om het allemaal op te vangen en te regelen.

Dus reken voor echte hulp inderdaad op geen enkele instantie.

En wist jij wat er op je af zou komen met je eerste baby? Ik niet hoor. Dus dat moet je toch afwachten. En nu zitten we met de puberteit, wat ook weer heel anders is dan ik me had voorgesteld. Dus je zal echt moeten afwachten hoe het straks gaat.

Konkreet

Ten overvloede: konkrete problemen benoemen, dus bijvoorbeeld: geld, huis schoon houden, activiteiten buitenshuis, kontakten met vader, kontakten met familie etc.

Tsjor

Emine!

"Tja, dan was je, denk ik, beter bij het eerste kind er niet eens aan begonnen. Ik weet neit of het verhaal was was, maar ik kan me voorstellen dat zoiets gebeurt als je kinderen weg haalt bij mensen die misschien niet helemaal voldoen, maar in hun hart wel \'kindermensen\' zijn en zo soort van draagmoeder voor het systeem worden."

Niet helemaal voldoen, vind ik zacht uitgedrukt. Vast wel een kindermens maar een goede moeder? Draagmoeder voor het systeem? Ik kan je niet meer vatten. Wat is dan nog het verschil met een pleegouder? Die wil ook een goede moeder zijn/ draagouder voor het systeem. Om maar even terug te komen op het begin van deze enorme discussie.

Emine 2

"En de Intensieve Pedagogische Thuiszorg helpt niet op uitvoerend niveau, maar meer op zeggend niveau. Dus die vertellen wel hoe je dingen kunt doen, maar helpen niet praktisch."

Hoe kom je aan deze wijsheid? Is echt flauwekul wat je stelt.

Ik vind het wel tekenend dat je de Wet op de Jeugdzorg niet kent. Verdiep je een beetje in wat er is, om inhoudelijk te kunnen discussieren.

Dat kan best waar zijn

Dat verhaal van die 8 kinderen die werden weggehaald door de gezinsvoogd. Ik ken dat soort situaties ook vanuit mijn werk en de ouders die zeiden dat ze net zo lang door zouden gaan met kinderen krijgen tot ze een kind mochten houden.

Tsjor

Met jouw reactie kan ik iets. Ik heb van de week ook al contact gehad met iemand anders die ook meehelpt in deze situatie en de volgende keer dat we er samen zijn gaan we een en ander met deze a.s. moeder bespreken. O.a. het schoonmaken en houden van het huis, de bevalling en de zorg daarna, de combinatie van zorgen voor de baby en de honden (hoe doet ze dat met uitlaten als de baby net geboren is etc.), de financiele situatie.
Ook willen we een soort rooster gaan maken met dingen die nog moeten gebeuren voordat de baby er is.

En wat vind je hier dan van?

Net gezien bij Pauw en Witteman. Een moeder die haar kind alleen maar rauwe voeding laat eten en zegt dat hij dat uit vrije wil doet. De jongen, inmiddels 14, heeft een groeiachterstand opgelopen en zit klem tussen de mening van zijn moeder en die van de medici. Laatstgenoemden zeggen dat het eten van zo'n dieet ondervoeding veroorzaakt en o.a. de ontwikkeling van het brein belemmeren. De jongen mag niet meer naar school van moeder, want daar wordt hij teveel beinvloed om verkeerde dingen te eten. En op dat moment komt dus de kinderbescherming erin. Hij dreigt nu uit huis geplaatst te worden. Moeder gaat dat weer omzeilen door hem bij vader in Engeland in te schrijven.
Nou vind ik een uithuisplaatsing in deze ook te ver gaan en bovendien niet verstandig. Lijkt mij zelfs gevaarlijk voor deze jongen want normale voeding kan hij w.s. niet meer eten. Maar aan de andere kant, deze moeder mishandelt hem wel in hele ernstige mate.

Meeleefgezin

http://www.oranjefonds.nl/oranjefonds/148068/
En verder denk ik dat je de sociale kaart en inventieve mogelijkheden goed in beeld moet brengen om als het moment daar is je hulp aan te bieden.
Ik vraag me af waarom deze zwangere moeder zo indolent is. Mogelijk dat er een reden is waarom ze wel in aanmerking komt voor vergoeding van cursussen of training. Je kunt ook nog een vrijwillige opa en oma zoeken als het eigen netwerk er niet is of niet voor haar is. Maar eerst zou ik moeite doen om het eigen netwerk nieuw leven in te blazen.

Rauw - o.t.

was dat die jongen die een paar jaar terug in een VPRO (?) filmpje te zien was? Alleen rauw eten en nooit iets warms, ook geen thee of zo?
In dat filmpje vond hij het nog wel jammer, als het ergens anders lekker rook dan deed dat hem wel wat.

Pfoe, en nu kan hij dus zelfs niet meer naar school. Kan hij ooit werken dan? Collega's, verjaardagen, etentjes, kantines, koffie met klanten, recepties - noem maar op, hij kan dan hélemaal niks! Wat afschuwelijk als je door zo'n rigoreuze voedingsregel buiten de samenleving wordt geplaatst.

Ja, klopt tonny

Die jongen is het. De documentairemaakster van Rauw heeft nu een vervolg hierop gemaakt dat Rauwer heet. Met dus deze nieuwe ontwikkelingen erin.
En w.b. werken e.d. de moeder zegt dat als hij 18 is hij het allemaal zelf mag weten wat hij eet. Maar ik vraag me af, kan hij dan nog wel anders eten?

Annej

Je schrijft:
En verder denk ik dat je de sociale kaart en inventieve mogelijkheden goed in beeld moet brengen om als het moment daar is je hulp aan te bieden.
Bedoel je met deze sociale kaart het netwerk of juist hulpverlenende instanties? Want die laatste dat is dus juist mijn vraag. Welke instanties helpen wel zonder meteen het kindje weg te halen.
Meeleefgezin vind ik wel een mooie optie.
Ik ga verder niet teveel vertellen over de achtergrond van deze vrouw, vind ik te privacy-gevoelig. Maar op wat voor gronden zou ze evt. in aanmerking komen voor cursussen e.d.? En waar worden deze cursussen dan gegeven? Ik weet dat CJG's cursussen geven. Is dat wat je bedoelt?

Tango

Bij een verstandelijke beperking heb je soms trainingscentra bij grotere instellingen. Daar leren jongeren, en soms ouderen, koken, financiele zaken, boodschappen doen, schoonmaken van een trainer die de zaak in kleine stapjes voor ze aanbied en toeziet dat het ze lukt en wat ze mogelijk nodig hebben dat het wel lukt. Wordt ook wel hier en daar wegbezuinigd heb ik gemerkt, maar met een reden is er misschien een pgb mogelijk of je kunt de gemeente vragen dit te financieren. Soms kun je een beroep doen op een vrijwilliger van de gemeente, dan wel iemand met geduld en compassie. En natuurlijk ben je daarvoor afhankelijk van de wens en het inzicht van de a.s. moeder.
Maar je kunt ook naar buurthuizen kijken waar soms zaken aangeboden worden waar deze mevrouw wat aan zou kunnen hebben. Dus deels regulier en deels eigen netwerk-iemand staat toch niet helemaal alleen in het leven? Soms heeft het zin om het eigen netwerk, tantes, ouders , broers en zusters, te betrekken door ze een specifieke taak te geven. Uiteraard in overleg met a.s. moeder. En er zijn soms nog steeds mogelijkheden voor een soort INAS-stage, stage huishoudelijk werk, bij sommige scholen, kun je ook nog informeren. Daarvoor is het noodzakelijk dat iemand ook thuis is, dat was in mijn situatie niet handig want ik zat toch op mijn werk, dus ik heb het wel gevonden maar kon er zelf niets mee.

Tango: bouw vriendschap op - of laat het los

Tango, het is best wel goed om je eens in te beelden hoe het zou zijn als mensen vinden dat jij hulp nodig hebt. Hoe zou jij het vinden om afhankelijk te moeten zijn van anderen. Wat moet je doen wanneer je ergens onenigheid over krijgt. Stel dat je eens voor dat iemand over jou de vuile was buiten zou kunnen gaan hangen.

Als je echt iemand wilt helpen dan kan dat alleen wanneer diegene vraagt om hulp. Maar diegene is dan afhankelijk van jou en staat vervolgens bij jou in het krijt.

Beter is het om een vriendschap op te bouwen met deze alleenstaande vrouw. Vraag jezelf af wat zij voor jou kan betekenen. Waarin zou deze alleenstaande vrouw jou kunnen helpen. Alleen dan ben je instaat om wederzijds vertrouwen op te bouwen. Je bent dan afhankelijk van elkaar.

Probeer daarbij ook onderwerpen te vinden waar jullie je beide voor interesseren. Ga eens samen met elkaar uit. Of ga bij elkaar gezellig op bezoek, zonder de noodzaak te voelen om elkaar te moeten helpen.

Hoe jij nou tegenover die vrouw aankijkt, zo hebben ook mensen uit onze omgeving tegen ons aangekeken. Voor de schooldirecteur was mijn kind zijn zorgenkindje. In zijn ogen zouden wij hulp nodig hebben. In het begin heeft hij Jeugdzorg ook van ons afgehouden, want hij wilde een goed vertrouwensband met ons opbouwen. Alleen bleef hij een vertekend beeld houden over onze leefwijze en onze manier van opvoeden. Op een gegeven moment ging het echter steeds slechter met mijn kind op school. Er gingen orthopedagogische adviezen uit naar de school met duidelijke didactische en pedagogische aanbevelingen die ze zouden kunnen toepassen. Deze school weigerde echter om wat te doen met die aanbevelingen. We konden ons kind ook niet op een andere school plaatsen omdat wij daar door die directeur in een kwaad daglicht werden gesteld. Het liep steeds meer uit de hand. Men had grote zorgen en dus moest Jeugdzorg er bovenop komen. Het zou allemaal aan die koppige ouders liggen. Deze school heeft ons kind ook willen schorsen omdat ze haar niet meer konden handhaven. Ze werd bijna elke dag uit de klas gehaald. En dat ging er bepaald niet zachtzinnig aan toe.

We hebben haar op een school kunnen plaatsen die wel deze aanbevelingen op zich wilde nemen en die meer op dezelfde lijn staat met onze manier van opvoeden. Maar ook dat ging niet van het lije dakje. Mijn kind hadden ze op die oude school compleet gesloopt. Mede dankzij het AMK dat aan school schreef dat wij opvoedondersteuning nodig hadden en dat ze ons in de gaten moesten blijven houden. Daar zijn we pas later achter gekomen toen we de dossiers op hadden gevraagd.

Waarom ik dit vertel is omdat die directeur met dezelfde gedachten rondliep als jij over die alleenstaande vrouw.

Wat mij in deze geschieden op is gevallen, is dat mensen die medelijden hebben met een kind, zichzelf helemaal goed gaan praten. Over elk klein dingetje wat zich voorviel werd mijn kind in een heel zielig kader geplaatst. Deze directeur vergrote dit kader enorm uit, alle signalen die niet binnen dat kader paste werden weg gebagatelliseerd.

Die situatie die jij beschrijft vind ik eerlijk gezegd helemaal niet zorgwekkend. Dat is jouw mogelijk idee van een normsituatie. De vraag die je meer moet stellen is - bekeken vanuit het perfectief van het kind - hoe beleeft het kind deze situatie.

Zorgwekkend is wel dat Jeugdzorg haar situatie zorgwekkend kan gaan vinden. Je zou deze vrouw en haar kind bijvoorbeeld kunnen helpen aan hele goede advocaat die ze achter de hand kan houden voor het geval dat. En met een ondersteunend netwerk dat dit kind beschermt tegen Jeugdzorg.

Wat wel goed uitwerkt bij mensen is als ze een zinvol bestaan kunnen leiden. Ze krijgt al een gewenst kind, dus dat komt wel goed. Daar zou ik mij geen zorgen over maken. Verder kun je kijken of zij iets voor jou kan betekenen, of voor andere mensen in de buurt. Zulke dingen zullen haar meer voldoening en levensgeluk geven, dan buurvrouwen die haar zielig vinden en het huis komen schoonschrobben.

Hadden wij maar zulke uitslovende buren. Dat zou makkelijk wezen

Wat ik bedoel is, dat als zij erkent wordt als persoon, dan is ze beter in staat om voor zichzelf te zorgen en voor haar kind.

Mocht dit allemaal niet lukken, dan raad ik je aan om dit kind los te laten. Je zou een AMK melding kunnen maken, met het gevolg dat het kind er vele malen slechter van af is. Ik ben van mening dat de aandacht van de hulpverlening altijd uit moet gaan naar de melder, zodat die kan leren om effectieve hulp aan te bieden. Maar helaas werken ze daar niet zo. En als je de boel los weet te laten dan komt het vaak op een andere manier wel weer goed, dan je dat voor ogen had.

Wow richard

"Wat ik bedoel is, dat als zij erkent wordt als persoon, dan is ze beter in staat om voor zichzelf te zorgen en voor haar kind."

Zo makkelijk walst een mens daar over heen. Maar je hebt helemaal gelijk Richard. Voor mij kan dat ook zonder wederkerigheid, als hulpverlener zeg maar, ook al komt er altijd wel wat terug, maar een goede hulpverleningsrelatie begint met interesse en iemand zien staan als persoon met al haar kwaliteiten. De gezelligheid en het contact dat je met elkaar hebt versoepelt de hulprelatie, en maakt goede hulp mogelijk.
Tegenwoordig moeilijk te realiseren omdat alles vaak met minutenwerk en gestresst gedaan moet worden als je in een betaalde functie zit.

Vanavond op tv

Ik volg deze draad allang, zit zelf al 3 jaar in de hel van BJZ. Over mijn persoonlijke ervaring wil ik niets zeggen, te moeilijk en pijnlijk.
Maar toevallig komt er een documentaire op tv vanavond die mij de moeite waard lijkt om te kijken. Ook hier heeft BJZ gefaald en het kind beschadigd, ik ken de betrokken partijen.
http://www.eo.nl/tv/devijfdedag/reportage/pieter-wil-zijn-zoon-weer-zien/

Reacties

Stukje gisteren 1 vandaag Zeeland:
Wat de professor o.a. aangaf was: Nederland zegt dat ze zo min mogelijk UHP willen, maar zijn de koning van UHP van Europa.

Ik denk dat hier ook een kern van probleem zit. Lijkt wel mooipraterij wat er na gestreefd wordt. Allerlei mooie folders, goede ideeen, mooie praatjes…..
De werkelijkheid/praktijk is helaas anders.

Er werd aangegeven: hou op met BJZ bashen, draag dan ideeën aan. Ik denk dat er al verschrikkelijk veel goede ideeën zijn aangedragen. Alleen worden die gebasht!
Het lijkt erop dat men kop in zand steekt.

Ik zag laatst kinderfilmje die op werkelijk lijkt. Een jongen (leider) wordt ziek en moet vervanger regelen. Hij zoekt als zijn vervanger een miezerig, bang jongetje uit. Dat dus geen concurrentie van hem is.
Dat bange, miezerige jongetje wordt een verschrikkelijke leider. Macht stijgt hem naar het hoofd.
Ik heb het gevoel dat dat in zijn algemeenheid binnen BJZ ook geldt.
Mensen voelen zich machtig, kijken alleen door hun eigen bril. Verzanden in de ingebakken structuur van BJZ.

Tango: je hebt hulpvraag m.b.t. jonge zwangere vrouw. Alleen kan ik daar niet adequaat op antwoorden. Ik zou denk ik willen weten: hoe komt het dat zij haar huis niet schoon houdt, eigenlijk niet goed voor zichzelf zorgt. Waar is de vader van baby in dit geheel. Waar zijn ouders van het meisje. Wat is de achtergrond? Wat is haar gestelheid (depressief, onzeker, lage intelligentie, enz).
Ik zou dus meer willen weten over achtergrond van meisje waarom zij zo in het leven staat.
En kijken of daar in iets gebeuren kan. En van daaruit verder bouwen. Kortom wat is echt haar hulpvraag en hoe gaan jullie samen met haar stappen zetten op weg naar haar eigen zelfstandigheid.
Misschien kunnen hele simpele dingen haar helpen, zoals een schoonmaakschema, dagschema, enz. Misschien heeft ze geen overzicht en doet daarom maar niets.
Ik weet het niet, maar denk dat Richard ook een kern te pakken heeft.

Pauw & witteman gisteren gezien?

Wie heeft gisteravond Pauw & Witteman gezien? Hierin was een moeder die haar kind alleen rauw voedsel liet eten (deed ze zelf ook). Gevolg is wel dat kind volgens artsen 'zwaar ondervoed' is en een groeiachterstand heeft. Kind gaat niet naar school, want de verleidingen van ander voedsel zijn daar te groot en ze wil het hem niet al te moeilijk maken. Er is al een OTS en - als ze kind niet binnen paar weken inschrijft op een school - wordt het uit huis geplaatst.
Ik moest bij het kijken aan dit draadje denken. Ben benieuwd hoe jullie hier naar hebben gekeken.

Ijsvogeltje

P en W inderdaad gezien. Ik ben vooral geschrokken van de overtuiging van de moeder dat deze jongen een vrije keus zou hebben mbt voedsel. Ze blijft beweren dat hij zelf rauw wil eten en dat hij mag kiezen. En ze doet haar best om hem dit te laten zeggen in verschillende situaties.
Ondertussen zie je dan een 14 jarig jongetje zitten die duidelijk in tweestrijd zit tussen wat hij moet vinden van zijn moeder en wat hij om zich heen ziet. Hij mag niet eens meer naar school van zijn moeder omdat hij dan ijn verleiding komt om andere dingen te eten! Deze jongen komt zo aan puberen en losmaken en zelfstandig en eigen mening vormen niet toe,
Wat te denken geeft is naar mijn idee vooral dat je het blijkbaar als ouder ook soms allemaal niet meer zo helder ziet. Ook al houd je zielsveel van je kind en heb je het beste met hem voor.

Nav p&w

Ik kijk nooit naar P&W maar deze jongen was onderwerp van gesprek tijdens de lunch.

Mijn vraag: hoezo gaat die jongen niet naar school? Waar is de leerplichtambtenaar?? (antwoord: op Schiphol, om luxeverzuim aan te pakken...)

Groeten,

Temet

Temet

Leerplichtambtenaar is inmiddels in zicht en uithuisplaatsing is aangekondigd. Moeder wil dit omzeilen, door kind bij vader in Engeland in te laten schrijven (ik snap dat die vader gevlucht is....).
Maar hoe dan ook: ik vond het vreselijk om aan te horen. Wat een idioot mens. En het ergste was nog, dat ze helemaal niet kon aangeven waarom ze dacht dat dit echt zo moest (op die manier eten). Ze ging er gewoon van uit n.a.v. een aantal vage stellingen. Bizar.
Gr. Bibi

Rauw

Het is wat excentriek maar er waren tijden dat we allemaal rauw aten. Tegenwoordig vinden we dat minder gezond hoewel sommigen rauw voedsel wel wat meer in een gangbaar dieet zouden willen zien. Misschien is het wel handig dat moeder zoon naar zijn vader stuurt. Als die daar geen issues mee heeft kan zoon gewoon gaan eten. Dan is dat ook weer opgelost. En blijft het in de familie.

Tess

Ben het overigens ook eens met Tess. Je kunt altijd eerst vragen en uitzoeken hoe het zit met iemand en dan een simpele oplossing zoeken en die aanbieden. Hoe eenvoudiger hoe beter als het maar effectief blijkt. Beetje geduld erbij.

Annej

"Het is wat excentriek maar er waren tijden dat we allemaal rauw aten"

Dat is niet iedereen met je eens, tenminste niet als je met "we" Homo Sapiens bedoelt:

Zie hier: http://www.slate.com/articles/life/food/2009/06/i_cook_therefore_i_am.html

En, als dat je interesseert, meer over het onderwerp: http://www.slate.com/articles/health_and_science/human_evolution/2012/10/who_invented_fire_when_did_people_start_cooking_.html

Voor wie geen zin heeft in lange lappen Engels: er zijn mensen die beweren dat moderne mensen zijn zoals ze zijn omdat ze hun eten kookten: uit gekookt eten haal je meer energie dan uit rauw eten, en die energie kan je dan gebruiken om grote hersens te ontwikkelen (in plaats van enorme kaakspieren om de hele dag planten te vermalen, zoals sommige andere dieren).

Iets geheel anders (nav Bibi): nogmaals ik heb die uitzending niet gezien maar mijn collega's zeiden dat die jongen meer dan een jaar niet naar school was gegaan. Hoezo is de LPA nu pas in beeld?

Inschrijving van die jongen in Engeland zal trouwens niet echt helpen als hij feitelijk hier woont en de kinderbescherming hem in het vizier heeft. Als die geen oogje meer in het zeil houdt dan kan je m inderdaad administratief wegmaken door hem uit te schrijven. En dan maar hopen dat ze wel een ziektekostenverzekering voor hem regelt.

Groeten,

Temet

Jeugdzorg kan niet altijd luisteren

Zelfs in de ideale situatie, zal er nooit een 100% luisterende, ouders tevreden stellende jeugdzorg zijn.
Ik ontken NIET dat jeugdzorg ook soms fouten maakt.

Maar soms staan de belangen van ouders gewoon tegenover die van de kinderen, zonder dat de ouders dat zelf door hebben. En ja, dan beslist Jeugdzorg wel eens anders dan die ouders willen zien. En dan is er weer een verhaal over die 'niet luisterende' jeugdzorg geboren.

Mijn schoonmoeder is mijn schoonzusje op een zeer ongezonde manier aan het opvoeden. Iedereen ziet dat. Haar echtgenoot, haar andere kinderen, zelfs de buren zijn getuige van ruzies en schreeuwpartijen en hebben weleens hun zorgen geuit.

Iedereen, behalve schoonmoeder zelf. Ze is er meerdere malen op aangesproken, maar heeft het zelf nooit in willen zien. Nee, de rest van de wereld is de bozerik die niet begrijpt dat haar kind een zeer speciaal zorgenkind is (Kind heeft geen diagnose).

Door de onze argumenten weg te zetten als 'onbegrip' heeft ze bij voorbaat al gewonnen. Daarmee suggereer je dat de ander gewoon niet weet waar hij over praat. Terwijl die ander dingen misschien beter ziet dan jou. Misschien ook wel niet, maar hiermee diskwalificeer je de ander zijn argument so wie so.

Het is niet echt een geval voor jeugdzorg, dat niet. Maar als een instantie zich met haar zou bemoeien, en zou wijzen op haar aandeel, zou ook zij hoog van de toren blazen. Zelfde strategie. Ze wordt 'niet begrepen' en 'er wordt niet geluisterd'.

Ze ziet echter gewoon niet in dat zijzelf in een zeer giftige interactie met haar kind zit.

Dus wat moet een instantie dan? Dan kán een instantie niet 'luisteren', want dat zou neerkomen op ja en amen knikken tegen moeder, en dan verandert er ook niks.