Waar moet de Week van de Opvoeding over gaan dit jaar?

ik zou opteren voor

een item over financien. Sparen, niet sparen, kleedgeld, wat doe je ermee, sress door financien, welke kosten hebben ouders.....

opvoeden is voorleven

En trek dat dan vooral heel breed: dat iedereen (ook mensen zonder kinderen) zijn aandeel heeft aan de opvoeding van 'onze' kinderen: niet door te bemoeien of te corrigeren of commentaar te leveren, maar door het goede voorbeeld te geven. Overal en altijd.

minder multimedia

meer naar buiten?
hoe creëer je zo'n omgeving met gemeentes die hiervoor geheel niet in geinteresseerd zijn??

Aanpak ikke-effect

Het al groeiende ikke-ikke denkpatroon bij kinderen bijsturen door ouders te laten zien welk een belangrijke bijdrage zij hierin hebben , als voorbeeld naar hun kind.
Vaak weten mensen wel dat de wereld mooier wordt als er minder ikke- ikke gedrag leeft, maar roept een haastig persoon gauw geen tijd te hebben. Een ruimere tijdplanning draagt al bij aan de vermindering van het ikke-ikke gedrag.

Dus stilstaan bij een minder volle tijdplanning, zodat je meer oog hebt voor anderen.

Verhalen vertellen

Hoe je elkaar als ouders en kinderen verhalen vertelt. Het verhaal van je leven, het verhaal van je geboorte. Toen mijn moeder in het ziekenhuis lag. Toen de poes doodging. Toen opa en oma 40 jaar getrouwd waren. Mooie, grappige, verdrietige, spannende verhalen.
Verhalen over vroeger en verhalen over de toekomst. Social stories: verhaal met een moraal.

Familieverhalen.

Verhalen workshops voor ouders en voor kinderen. Sprookjes vertellen met stemmetjes en geluiden. Hoorspel verhaal met geluiden. Ieder vertelt een stukje verder verhaal. Digitaal verhaal. Verhalen waarin je zelf het verhaal stuurt.

Verzin een spookverhaal.

Verhalen uit de tijd van opa en oma. Toen vader of moeder jong was.

Spelletjes met verhalen.
http://www.dubbelzes.nl/teksten_website/1-vertelspel/1.0_tekst_vertel.html

Zelf een verhaal voor het slapengaan leren maken.

In de familie

Aan het verhalen vertellen moest ik denken omdat ik toevallig afgelopen jaar van 2 familieleden, leeftijdgenoten, hoorde dat ze zich nog steeds herinnerden dat ik bij het logeren verhalen ging vertellen in het donker als we allemaal bij elkaar lagen als neefjes en nichtjes. Ik imiteerde mijn ouders denk ik. Mijn vader had vaak verhalen met een moraal, hoe Pietje voortaan altijd met 2 woorden sprak of zoiets. En mijn moeder kon verhalen herinneringen zo ophalen dat ik later niet meer wist of ik dingen uit mijn eigen herinnering had of uit haar verhalen.
Ook verhalen over de plannen die je met elkaar hebt. Ooit die reis maken naar Disneyland of met de Orient Express.
Elkaar verhalen vertellen geeft plezier en schept een band.
Sommigen kunnen dat spontaan maar het is ook een vaardigheid die je goed kunt leren.

Over de gulden middenweg tussen 'pamperen' en 'te losjes'

Kinderen werden vroeger meer aan hun lot overgelaten door hun ouders. Moeder had het zo druk met het huishouden dat ze echt geen tijd had om haar kinderen achterna te lopen en een animatieprogramma te verzorgen. Angst voor wat er buiten mis kon gaan was minder groot. Vroeger was het niet ideaal, die tijd terug willen is ook geen goed idee, maar ik denk dat het wel zinvol zou zijn om weer iets meer naar 'dat' terug te gaan. Iets nonchalanter, iets minder pedagogisch verantwoord, iets minder 'volgeboekt', iets minder 'uit het boekje'. Afijn, ik hoop dat ik een beetje duidelijk krijg wat ik bedoel.

Kaaskopje

Ja, een vriend van mij noemt dat 'liefdevolle verwaarlozing', dat is een waardevol element in de opvoeding!

Karin

Ja precies. Dat bedoel ik.

Hoe ziet 'the village' eruit

Het is een veelgebruikt gezegde: 'ik takes a village to raise a child'. Hoe ziet die 'village' er nu uit? Wat kan zij aanreiken aan kinderen? En welke plek hebben ouders nu binnen die 'village'.
Lijkt me goed om alle veranderingen eens op een rijtje te zetten naar de praktische gevolgen.

Tsjor

En ook mediaopvoeding

voor jongere kinderen. Gedrag op het internet. Niet alleen maar willen dat kinderen er meer uit gaan, maar ook inspelen op de realiteit, dat er gewoon erg veel kinderen op het net zitten. Hoe ga je daarmee om, als ouders. Wat is voor ouders en kinderen belangrijk om te weten, om te doen en om te laten?

Ook in het kader van de beïnvloeding door internet van (jonge) kinderen...

trouwens, ook voor oudere kinderen

...
mediaopvoeding dus.

minder schermpjes

dat is wel waar ik mij momenteel wel zorgen over maak in de omgeving. Kinderen die zich alleen maar kunnen vermaken met een digitaal speeltje en buiten de schermtijd om niet te pruimen zijn (al licht verslaafd?). Daarmee bedoel ik dat je eerst dat kinderen zitten te wachten tot ze mogen vervolgens zijn ze een tijdje niet aanspreekbaar als ze erop zitten en daarna vervelen ze zich weer omdat ze niet meer met het schermpje mogen.

Daar komt natuurlijk ook het al genoemde voorleven bij kijken, ouders zouden hun telefoon/I-pad ook wel eens weg kunnen leggen..... (ook een goed voornemen van mezelf hoor!)

Gulden middenweg

Daar wil ik ook meer van weten, met name over begeleiden met schoolwerk. Vroeger was school iets van mezelf, alleen in de brugklas heb ik mijn moeder af en toe wel eens gevraagd of ze me wilde overhoren, maar het leren deed ik uit mezelf en wilde ik ook uit mezelf. Voor mijn man gold hetzelfde.
Maar nu mijn zoon niet zo enthousiast aan het huiswerk gaat als z'n ouders destijds, blijkt dat veel ouders het vanzelfsprekend vinden tot en met de bovenbouw naast hun kind te gaan zitten tot ze hun huiswerk af hebben en als kinderen het vertikken huiswerk te gaan maken het dus de schuld van de ouders is, omdat die te lui zijn voor intensieve begeleiding.
Is daar nog een gulden middenweg voor te vinden?

Zelf doen

Ik denk dat je kinderen die het zelf blijken te kunnen fijn los kunt laten. Maar dat er ook een, misschien wel groeiende groep kinderen is, die gewoon meer een op een begeleiding nodig hebben. Die krijgen ze niet op school, dus dan doe je dat thuis.
Die anderhalf miljard laaggeletterden komen ergens vandaan. Gewoon ook kinderen die niet de ondersteuning hebben gehad die ze nodig hadden.

Annej

"Die anderhalf miljard laaggeletterden komen ergens vandaan." Uhm... ;0)

skik

Terug naar school Skik

http://www.lezenenschrijven.nl/laaggeletterdheid/feiten-en-cijfers
Moet zelf ook maar eens een op een begeleiding.:-)
Nederland kent 1,3 MILJOEN laaggeletterden.

vrijheid van meningsuiting

Leren discussieren en debatteren, respect voor andere opvattingen, redeneren en geen onderbuikgevoelens. Valt een hoop over te leren . Jong geleerd....

Ja en burgerschap

Wat ouders daaraan kunnen bijdragen. In de film Heimat zie je dat de jongeren, neonazi's, gaan uitvoeren wat de ouders bespreken en suggereren. En wat de omgeving en de grotere samenleving voor atmosfeer maakt waarin extremisme kan gedijen.
Maar misschien is dat te politiek geladen.
Maar 'burgerschap' voor gezinnen, ouders en kinderen, kan misschien een goed onderwerp zijn. Of mensenrechten.
Mensenrechten en kinderrechten halen de 'opvoeding' ook uit de sfeer van ik de ouder en jij het kind en de gewenste interactie daartussen.

ja verdraagzaamheid

burgerschap, wat mij betreft staan dat soort zaken centraal, lijkt me bijna vanzelfsprekend nu.

@AnneJ

Dat je kinderen die extra hulp nodig hebben, bijvoorbeeld door dyslexie, dat je als ouder daaarnaast gaat zitten, lijkt me voor de hand liggen.
Maar kinderen die hartstikke slim zijn, maar zichzelf niet motiveren, in hoeverre moet je die bij de hand nemen? En kinderen die zessen halen, terwijl ze met gemak achten kunnen halen als ze de moeite zouden willen nemen hun boeken op tijd open te doen, hoe motiveer je die als ouder?

Tijgermoeder

Oftewel, schipperen tussen liefdevolle verwaarlozing en tijgermoeder. Ik nam school als voorbeeld, maar zou ook over andere zaken, zoals muziekmaken gaan.

Moedermop

Ik denk dat je vaak ook niet weet wat een kind weerhoud. Het is ook helemaal niet raar dat een kind op die leeftijd niet zo georganiseert is. Daar kun je als ouder aan bijdragen.
Het lastige is dat je kind nog een hele tijd naar school moet. Hoe beter dat lukt, zonodig met jou hulp, des te beter. Je kunt ze wel laten stralen maar de alternatieven zijn wat mager.
Je kunt ze niet meer naar zee sturen of een dienstje geven of naar een atelier sturen.
Maar ik snap zeker dat je onwillige honden niet kan helpen. Maar ja, wanneer is het nu onwil?

Week van de opvoeding??

Misschien eerst eens polsen of er überhaupt behoefte is aan een week van de opvoeding? Ik heb nou nooit dat ik denk: Ja, leuk wat er georganiseerd wordt, daar ga ik naar toe...
Maar dat ligt misschien aan mij hoor.

Ik ook niet

en toch zie ik altijd reacties of foto's van mensen die daar enthousiat op in gaan of aan meedoen.