Verwachting Stiefmoeder

Zilli

Ik heb binnen dit draadje niet van naam veranderd, alleen onder Claire gepost. Dus ik begrijp niet wat je bedoelt. Ook heb ik niet zomaar wat "geloosd", heb over elke posting goed nagedacht. Wel kritisch, dat wel. Nogmaals , het is inderdaad een openbaar discussie forum. Als je alleen bevestiging en instemming zoekt en geen mensen blieft die anders aankijken tegen je verhaal, dan zit je hier niet goed.

Klusjes vs aandacht

Helemaal raar vind ik het niet, dat het op sommige lezers overkomt alsof je klusjes wilt afschuiven. Meegaan naar zwemles staat bij veel ouders te boek als een vervelend klusje, dat gedoe in dat warme, bedompte zwembad brrrr. Ook broodje smeren en naar school brengen zijn klusjes, in mijn ogen dan.
Als je wilt dat ze aandacht heeft is een gesprekje of een spelletje juist een mooi begin. Die klusjes zijn andere koek.
Zonder alles terug te lezen, hoe vaak was hij nou bij jou? Want het lijkt alsof de zorg je zwaar valt?
Ik sluit me aan bij anderen die zeiden; vraag eens aan je vriendin hoe ze dit ziet, wat zij verwacht, fijn vindt, moeilijk vindt. Volgens mij zit er een joekel van een olifant in jullie kamer die alles domineert en jullie niet over praten.
Of, als het allemaal echt zo kil en moeizaam is, doe je zoon en jezelf (en je vriendin) een plezier en kap met deze relatie. Het klinkt nl verre van een warm, veilig nest bij jullie thuis zo.

Waar een wil is, is een weg

Voor een kind zijn de biologische ouders het allerbelangrijkste in zijn leven. Aangewaaide stiefouders doen er eigenlijk niet veel toe. Al helemaal als het kind die slechts één dag in de week ziet. De verantwoordelijkheid om een warm, veilig nest te bieden aan jouw zoon, ligt dus bij jou.

Je kunt natuurlijk blijven wijzen met een beschuldigende vinger naar jouw vriendin en tegen haar inbrengen dat zij het is, die 'alles' verpest. Maar wat heeft dat jou tot op heden gebracht? Niets dan ellende!

Als het je menens is met haar, dan fok jij jezelf niet langer op met de gedachte dat zij het allemaal helemaal verkeerd doet en maar niets begrijpt van jouw gevoelens. In plaats daarvan ga je begrip en respect opbrengen voor haar gedrag.

De spreekwoordelijke olifant waar Ely het over heeft, heb je naar mijn mening zelf in het leven geroepen; door een conflict aan te gaan over de opvoeding van jouw zoon. Zo makkelijk het was die olifant te voorschijn te toveren; zo makkelijk is het om 'm je huiskamer uit te bonjouren.

Alles wat een mens nodig heeft voor een gelukkig bestaan (naast het benodigde geld om in je levensonderhoud te voorzien) is liefde; en wel van de juiste personen in hun leven.

Jouw zoon wil jouw liefde. Je vriendin heeft evenzeer behoefte aan liefde van jouw kant, in plaats van woede en frustraties.

Wat mij betreft mag je van geluk spreken, dat zij het nog niet heeft uitgemaakt. Ook vind ik, dat je haar je excuses zou moeten maken.

Trol

Dat dit een openbaar disussieforum is, wil niet zeggen dat je ook elke poep, sheet en boer moet posten. Er is nog altijd een verschil tussen een andere mening geven die past bij de geschetste situatie en instemming zoeken.

Jij speelt op de man en niet op de zaak onder de noemer anders aankijken. Nu, hierbij wat van je eigen medicijn. De vorige keer kon je er niet tegen en ging weg. Maar het lukte je niet bij je eigen woorden te blijven dus kwam je weer terug. In het licht de belachelijke verklaring die jij hebt gevonden om jouw onbehouwen, botte en grove drek die je over dit forum te mogen uitspugen, ligt in het zijn van openbaar discussie forum, is jouw eigen lange tenen reactie 'bizonder'.

Wijsheden van Rode Krullenbol

Hoe kom je aan die wijsheden? Zijn de traumatische verhalen over stiefouders in de wereld je misschien ontgaan? Stiefouders waaien nooit aan en waaien nooit weg. Er is sprake van een familiesetting, zelfs al zou het 1 dag in de maand zijn: voor zoon is George niet minder belangrijk. Is het gebrek aan die kennis aanleiding voor je betoog geweest?
Uit het verhaal blijkt dat zoon de kamer niet in durft als vriendin daar zit (dan deinst hij achteruit), hij schrijft een kaart aan zijn vader en niet ook aan haar. Vriendin heeft een kinderwens, noemt deze setting een gezin maar uit haar gedrag spreekt iets heel anders. George weet niet wat hij hiermee moet en hij wil graag weten hoe je zoiets in goede banen kan leiden zodat spreken en doen in elkaars verlengde liggen. Er blijkt geen liefde te zijn voor deze zoon, of genegenheid, of hem 50 cent gunnen zonder moeilijk te doen. Zij ziet zijn zoon als bedreiging, als concurrent van zijn tijd, energie, geld, woonruimte, aandacht, liefde. We hebben het hier over een kind van 6, toen 4! George is verantwoordelijk voor een veilige setting voor zoon maar hij is niet verantwoordelijk voor het gedrag van vriendin. Dat is je denkfout. Ik zou daaraan willen toevoegen: wat ook tot een onveilig gevoel voor zoon zou leiden, zelfs al is het maar 1 dag in de week, zou ik "weghalen" of zelf weggaan. Die schadelijk situatie moet ophouden.

RK: In plaats daarvan ga je begrip en respect opbrengen voor haar gedrag.
Whoehaha: klinkt als wees spontaan. Als slechts het opdragen aan een ander al zou zorgen dat die ander het gaat doen, dan had een 'wees volwassen en niet zo jaloers' richting vriendin allang resultaat gehad.

Natuurlijk, het is niet makkelijk om stiefouder te zijn. Niet iedereen is er geschikt voor. Het enige wat je aan een dergelijke situatie kan veranderen, is je eigen instelling en inbreng. Een vrijwillige inzet tot verandering (je kan er naar informeren in een gepsrek) komt vanuit vriendin zelf. Niet eentje die je kan afdwingen met begrip, met een gesprek of met een ruzie.

onbehouwen en uitspugen

Wat je zegt, couldn't agree more.

Mijn weggaan had vooral te maken met iets wat jij op dat moment zei, maar dat heeft de redactie nu weggehaald, dus kan ik weer verder.

De rest ga ik maar niet op in.

o, wacht even

je hebt het helemaal niet tegen mij, de posting is gericht aan iemand die Trol heet. Excuses.

Claire

Ik zit al tien jaar op dit forum, en het valt me op dat de toon verhard is, een aantal 'posters' gooien makkelijk hun mening , zonder nuances, hier neer. Ik had t niet specifiek over jou.
Het argument 'het is een openbaar forum dus als kritiek je niet aanstaat moet je hier niet zijn' heb ik
ook wel eens om de oren gehad, en ik vind het een enorm verschil of je kritische opmerking met argumenten erbij uitlegt, om een ander aan t denken te zetten, of je zomaar wat botte meningen strooit ; 'zo iemand zou geen stiefmoeder mogen zijn', 'snel weghouden van een kind'.. Voorbeelden van quotes, niet perse uit deze discussie.
Het prettige verschil met bv fora als 'viva' vind ik hier altijd de nuancering en intelligentie die eruit spreekt.

zilli

Ik kom hier ook al meer dan 10 jaar. In deze discussie hier zie ik vooral argumenten, juist ook in de meer kritische reacties. Jij niet? Botheid zie ik soms ook wel, maar hier juist niet zo (op 1 reactie na dan, maar die gaat dan ook niet inhoudelijk over het onderwerp).

Een stiefmoeder is al snel de Kop van Jut

Wat als de zoon in kwestie niet zozeer reageerde op slechts de vriendin, maar op de conflictueuze leefsituatie?

Als Goergie er heilig van overtuigd was, dat zijn vriendin slechts een schadelijke, traumatiserende uitwerking op zijn zoon had gehad; waarom zou hij de kwestie dan voorleggen aan dit forum? Hij zou het dan toch eenvoudigweg met haar hebben uitgemaakt? Hij heeft ons er toch zeker niet voor nodig om tot die stap te kunnen overgaan? Hij is een volwassen man!

Noem mij naïef, zo je wilt, maar bovendien lijkt het mij ook onwaarschijnlijk, dat hij dit draadje is gestart om haar eerst publiekelijk aan de schandpaal te nagelen, alvorens het met haar uit te maken (bij wijze van laatste trap na).

Ik ga ervan uit, dat hij oprecht behoefte heeft gehad aan 'feed back'.

Overigens is Goergie zelf nu aan zet.

Nog even over het bijbrengen van regels en het belang van handhaving ervan: wat als zijn zoon nu eens iets steelt van zijn vriendin? Zou dit haar binnen de huidige situatie niet in een meer dan lastig parket brengen?

zwemles whoeha

Begrijp ik nou goed dat je zwemles ziet als iets van een band opbouwen? Daar kan ik nou weer helemaal niets mee.

Het is altijd gestress, helpen met aan en uitkleden, wachten met een ander stel verveelde ouders, en dan om proberen te gaan met een zeurend kind dat moe is en toch echt iets uit die machine MOET hebben en wel NU, ook al is het altijd nee, en het kind dan half het zwembad uit te sleuren.

Ik kan me wat leukers voorstellen hoor, of gedraagt jouw zoon zich beter als mijn kroost? Dit gebeurt niet altijd zo hoor, maar echt, met een kind dat al moe is na school, elke week naar zwemles is helemaal niet leuk. Het is een verplichting.

Kinderen 's ochtends de deur uit werken vind ik ook nou niet echt gezellig en band opbouwend. Het zijn dingen die je als ouder MOET doen, maar ik weet eerlijk gezegd niet of ik mezelf er zo vaak toe zou kunnen zetten als het niet mijn eigen kinderen zouden zijn. Zeker niet op een dag dat ik anders lekker kan uitslapen.

"Clair"

Ach "Clair" toch, dat je je aangesproken voelt, zegt alles. Wat typisch dat die reactie weggehaald is door beheer. Stond het jou niet aan wat er op een openbaar discussieforum wordt gezegd als het niet eens over een ander maar over jou gaat?
Je hebt precies laten zien wat je bent en daar heb ik niet eens wat voor hoeven doen. Mijn dank is groot.

graag gedaan, ben je nu klaar?

Voor alle duidelijkheid: ik heb de redactie zeker niet verzocht om het weg te halen, dat deden ze zelf. Ik vermoed om dat er iets in stond (niet over mij, over een andere forumlid) dat tegen de forumregels is.

Zondernaam, ik begrijp niet waar jou haatdragende houding naar mij toe vandaan komt. Wat heb ik jou eigenlijk misdaan? Maar laat ook maar, het is ook niet zo interessant. Laten we deze rare meta-discussie nu maar laten voor wat het is en terug gaan naar de inhoud:
Georgie is aan zet, inderdaad. Heb je al nagedacht, Georgie, over de suggesties hier? En over wat erachter zou kunnen zitten aan de kant van je vriendin? Wat is je plan nu?

Dames dames

Kunnen jullie het beschaafd houden? We hebben bij Ouders Online een aantal regels waar we mensen graag aan houden. Elkaar uitmaken voor troll is dat er eentje van. Dat doen we niet en als wij, van OO zien dat er iemand zit te trollen dan grijpen we in. Tot dusver zit er niemand te trollen of met twee namen te posten.

Laten we vooral volwassen doen!

Forumbeheer Ouders Online

Zoals eerder aangegeven kan het ook iets anders dan zwemmen zijn, het gaat mij om het betrokken zijn als samengesteld gezin. Je kunt hier niets mee? Ik heb het eerder over de toonzetting gehad en misschien moet ik mij niet aanstellen maar ik voel mij daardoor een beetje de boeman. Mijn zoontje zou ook iets anders kunnen doen wat niet leuk is, in jou ogen zwemmen, dan gaat het er toch om dat het voor hem belangrijk is? Ik kan van mijn stiefvader herinneren dat hij er wel was met dat soort dingen. Dat kan ik nu waarderen, en weet je? Kijken bij zwemles is de laatste 20min, meer niet. Maar kun je begrijpen dat zwemles maar een voorbeeld is? En een keertje is wat ik op prijs zou stellen? Of andere kleine dingen? Wat versta jij onder gezins dingen?

Ik zal ook reageren op de andere reacties maar ik wil ze even.netjes filteren

maar blijft staan

Goergie,
Dat je op sommige kritische opmerkingen of vragen helemaal niet reageerten wij nog steeds niet duidelijk hebben waarom je deze vriendin dan wel aanhoudt, behalve dan dat je verwacht dat zij klein deel van de zorg op zich gaat nemen.En dan daarnaast een soort verlanglijstje van wie er wel en niet nog 'mag' reageren....

Je zoon en je vriendin

Ik heb niet alles gelezen, maar een aantal dingen die jij over je zoontje zegt triggerden me wel. Hij aarzelt blijkbaar om het huis binnen te gaan als je vriendin op de bank zit, stuurt kerstkaartjes met alleen jouw naam erop, hangt bij het afscheid erg aan jou...

Ik weet het niet Georgie, het klinkt alsof je zoontje zich op deze momenten niet heel erg veilig voelt.

Ergens anders zeg je dat je zoontje nu nog klein is, dat je nu nog een fijne jeugd met hem kan opbouwen (ik weet niet of je dit zo letterlijk gezegd hebt, maar ik interpreteer het even zo).

Met dat gevoel zou ik aan de gang gaan. Wat wil je precies in de relatie met je zoontje? Wat voor jeugd wil je hem geven? En hoe past jouw vriendin daarin? Het lijkt er namelijk op alsof die relaties zich niet heel erg laten verenigen. Je kent je vriendin nu drie jaar. Ik denk niet dat haar houding 'nog erg zal veranderen. Ze gaat niet ineens mee naar zwemles, broodjes smeren of 50 cent uit haar portemonnee ophoesten. Jouw zoon zat in het pakket van de relatie die ze destijds met jou is aangegaan. Ze heeft er niet voor gekozen en is ook blijkbaar niet van plan er intensief in te gaan investeren. Dat is althans de conclusie die ik uit jouw verhaal trek.

De vraag is dan: wat doe jij met de verschillende behoeften van jouw zoon en jouw vriendin?

Gesprek aangegaan?

Georgie, een aantal posters heeft jou geadviseerd om met jouw vriendin om de tafel te zitten en een goed gesprek aan te gaan. Waarom heb je het nog niet gedaan?

Ik vind het wel vreemd dat je na 3 jaar erachter komt dat jouw vriendin niet zoveel interesse heeft in jouw zoontje. Waarom heb je toen niet ingegrepen? Je ziet nu in dat ze best wel mee kan helpen met klusjes als naar zwemles, school brengen, zakgeld geven en voorlezen. Het zijn maar voorbeelden zei je, maar het zijn wel voorbeelden die met klusjes te maken hebben. Klusjes waaruit ook nog andere klusjes voortvloeien. En ik ben het eens met sprekers die je adviseren om eens echt leuke dingen met zijn drieën te doen. Daar valt niet "het naar zwemles brengen" onder, maar bijvoorbeeld een bezoek aan een speeltuin, dierentuin, of andere plaatsen waar jullie met elkaar lol kunnen hebben. De band kan dan tussen jouw vriendin en jouw zoon verstevigd worden, zodat de kans bestaat dat zij zich in kan zetten voor die klusjes (ondersteuning van jouw zorg voor het kind). Dit moet gewoon spontaan gebeuren.

Maar omdat dit al drie jaar duurt ben ik een beetje bang dat dit niet meer zal lukken. Belangstelling voor een kind kan je niet afdwingen. Het lijkt wel alsof jouw vriendin jou alleen wil "hebben" en jouw zoon op de koop toe neemt (tolereert), omdat hij er eenmaal is. Dat lees ik ook uit jouw posting waarin je vertelde dat je in jouw kantoor een speelplekje voor jouw zoon hebt gemaakt (niet in de buurt van jouw vriendin) en dat jouw vriendin het liefst geen mensen over de vloer wil. Daarom is het moeilijk voor haar om toch één mens in huis te tolereren, dat is in dat geval jouw zoon..
En jouw zoon voelt dit ook aan, hij is liever samen met zijn vader dan met jouw vriendin..

Jouw vriendin houdt zich teveel op de achtergrond, dat is zo erg dat jouw zoon haar ziet als een vreemde, waar hij een beetje bang voor is. Dat is wel logisch, gezien haar wisselende stemmingen waar jij het over had (ze kan volgens jou lief zijn, maar ineens kan ze erg bot en scherp reageren). Wat de biologische moeder (jouw ex) betreft vind ik wel dàt zij zich op de achtergrond moet houden. Zij heeft niets met jullie vroegere relatie te maken. Zij kan niet oordelen wat er tussen jullie is misgegaan. Het is bovendien de moeder van jouw zoon, die mag ze zeker niet uitschelden. Sterker nog, zij moet daar geen waarde-oordelen over uitspreken.

Maar ik blijft het vreemd vinden dat dit probleem al 3 jaar duurt. Veel te lang, dus. Ga met haar om de tafel zitten en bespreek alles met haar, wat je hier op het forum vertelt. Jij zit ermee en jouw zoontje ook. Dit is schadelijk voor jouw zoontje.

Goergie

Mijn punt is dat je het niet kunt afdwingen. Ik vind het moederschap al lastig genoeg voor mijn eigen kinderen. Ik ben van nature niet zo'n klein kind mens. Ik ga dagelijks mijn grenzen over omdat ik van mijn kinderen hou. Ik zou dat nooit niet doen bij de kinderen van anderen. Wat jij ziet als "gezellig een band opbouwen", ziet je vriendin misschien meer als "pff, geen zin in hoor". En ja, dan kun je willen wat je wilt, maar dat gaat waarschijnlijk niet veranderen tot ze zelf kinderen heeft.

Onder gezinsdingen versta ik dingen doen tegen mijn zin omdat mijn kinderen het leuk vinden. Ben elk jaar blij dat ze wat meer zelf kunnen De enige dingen die ik als ik eerlijk tegenover mezelf ben echt leuk vindt is legpuzzels, kinex en tv kijken met ze.

Misschien moet je het dus even omdraaien. Je moet eens kijken wat je vriendin uit zichzelf leuk vindt, en kijken waar je zoontje samen in past. Kun je niets verzinnen, dan gaat het denk ik niets worden. En als ouder zou ik dan toch voor mijn kind kiezen en gaan latten ofzo, zodat mijn kind niet elke keer geconfronteerd wordt met iemand die geen zin in hem heeft (hoe legitiem ik het ook vind).

Ik zie dat toch anders.

Je ontmoet een man en die blijkt een kind te hebben. Als je voor hem kiest krijg je het contact met zijn kind er gratis bij. Als hier iemand niet om gevraagd heeft is het het kind toch? Als je geen zin hebt in kinderen, het liefst geen inmenging in de relatie tussen vader en zoon, het kind liever negeert en er niet warm of koud van wordt als het wat angstig de kamer in stapt omdat jij er zit, dan zou ik als ouder niet samen willen wonen. Misschien ook liever niet latten. Dit kind is er niet tijdelijk, het is er voor altijd.
Ik zou zelf niet kunnen houden, laat staan samenwonen, met iemand die mij en mijn kind niet samen accepteert. Dan doe ik het liever alleen. Misschien met af en toe een losse scharrel die ik uit beeld van mijn kind zou houden.
Ik zou als vader ook geen kind op de wereld willen zetten met deze vrouw. Op welke plek staat dan mijn kind dat er al is en niet geaccepteerd wordt? Nog 10 treden lager? Mag het mee als we naar de dierentuin gaan of gaan we dat alleen doen als mijn kind bij zijn moeder is? En met vakanties? Aan een paal binden bij de tent? Alle aandacht naar de liefdesbaby?
Wat als dit kind over enige jaren vaker bij zijn vader zou willen zijn? Misschien zelfs wel wil komen wonen? Ik vind juist dat Goergie goed nadenkt over zijn huidige relatie en hoe hij samen de toekomst ziet.

@wil

Zo Wil, ik kan wel janken.Iets in je verhaal raakt mij..

@DC daar zit ook wat in.

Ik had trouwens een heel verhaal getyped met reacties maar mijn tablet liep vast, mijn reactie volgt nog..

Uit een recent draadje van stiefmoeders is me vooral duidelijk gebleven dat stiefmoeders wel (kunnen) zorgen en aandacht geven, maar dat het gevoel (vaak) uitblijft. Wat dat betreft is er dus altijd verschil tussen een stiefkind en een eigen kind. De stiefmoeders die daar reageerden waren over het algemeen opgelucht en meer ontspannen als het stiefkind er niet was en ze met hun 'eigen' gezin samen waren. Rot maar waar.

Ik ben het erg eens met Wil40

Neem je verantwoordelijkheid als vader.

Ho ho ho Katniss

Allereerst ben ik het niet eens met jouw samenvatting van dat draadje.
Ten tweede gíng dat draadje over de moeilijke kant van het stiefmoederschap. Als je op een onbewaakt ogenblik zo'n vraag stelt over het moederschap (of een relatie hebben hahaha) krijg je een net zo vreemd draadje qua items alleen zijn de reacties op elkaar relaxter omdat iedereen hier ouder is en meer van elkaar accepteert.
Ten derde riep de wijze waarop het draadje verliep weinig animo op om even openhartig verder te babbelen over de moeilijkheden en geneugten van het stiefmoederschap dus denk ik redelijk zeker te kunnen weten dat er genoeg stiefmoeders huiverig waren te reageren, ook al hadden ze een positiever beeld kunnen schetsen.

Dus ik vind het erg onverstandig om op basis van dat draadje (en zeker op basis van jouw curieuze samenvatting) een conclusie te trekken over 'de stiefmoeder'.

On topic; ik vind Wil haar posting erg treffend. Ik hoop en blijf hopen dat Goergie het gesprek aangaat met zijn vriendin en wanneer dat geen opties tot veranderen biedt voor zijn kind kiest en ergens anders een warm nest voor hem creëert. Daar wel bij vermeldend dat ik ook vooral hoop dat het beeld wat hier gecreëerd is wat eenzijdig is en de boel wat minder schrijnend dan ik nu denk.

Er waren inderdaad ook wel wat positievere verhalen, maar dat is niet wat blijft hangen. En de 'mindere momenten' kregen behoorlijk wat bijval. Maar goed, ik was door Georgie al weg gestuurd hier, dus ik denk dat ik me daar maar aan houd ;-)