Verwachting Stiefmoeder

Georgie

Je klinkt als een superlieve vader en volgens mij doe je het helemaal goed naar je kind toe. Over dat winnen en spelregels veranderen: helemaal herkenbaar. Komt goed. Mijn zoon is al veel ouder en doet het af en toe nog steeds .

Ik zou als ik jou was proberen iets te regelen voor die maandagochtend (via ouders uit de klas, misschien zelfs verschillende als je ze niet elke keer wilt belasten). Het is inderdaad niet alleen die 10 minuten, maar juist al het gedoe daarvoor (als jij al weg bent en zij nog niet naar school moeten gaan), waar je vriendin geen zin in heeft (en zoals je haar beschrijft, begrijp ik dat volkomen - zij heeft gewoon niets met je zoon).

Ik zou me wel zorgen maken of het feit dat je zoon zich niet veilig voelt bij haar. Jou ruimte laten om met hem dingen te doen is iets anders dan hem negeren, (bijna) alleen maar streng zijn naar hem toe en daar niet heel veel lieve acties richting hem tegenover zetten, zijn moeder een hoer noemen etc. Echt, niet goed voor je zoon.

Misschien toch eens een serieus gesprek met haar hebben, wat er allemaal achter zit. En wat jij anders zou willen (ik denk m.n. niet meer negeren, hem welkom laten voelen - moet je denk ik wel met voorbeelden concreet maken). En als ze haar gedrag niet kan/wil veranderen, tja....

Misschien helpt het

Als je er tegenover je vriendin duidelijk over bent. Je ziet dat ze geen idee heeft hoe je met een kind omgaat en je gaat dat dan ook niet meer van haar verwachten. Dat is jou taak in alle gevallen. En als je een dagje vrij neemt dan is dat jou zaak, je hebt een zoon, dat wist ze van te voren. Als je zoon er is kan ze beter iets anders verzinnen, dat wordt geen gezellig gezinsdagje, ze kan zich beter met zichzelf bezig houden in plaats dat er de hele tijd de onuitgesproken, en soms besproken, gedachte boven de situatie hangt dat het een soort 'samen' zou moeten zijn. Dat is het niet. Geef je over aan je zoon in die situatie en geef het idee op dat je vriendin daar bij betrokken is.
Misschien helpt het wel. Je vriendin zal er ook niet blij van zijn dat je dingen van haar verwacht die haar gewoon niet goed af gaan.
Ze weet niets van kinderen en heeft daar, net als veel andere buitenstaanders, een platte kortzichtige mening over. Die jou kind tekort doet. Dat moet ze dan maar ergens anders gaan doen. Jij kiest voor je kind. Misschien levert dat je nog wel meer respect op bij je vriendin dan dit constante falen een gezin te worden.

precies

het is volgens mij tijd om eens flink ruzie te maken hierover zodat de bakens gezet zijn.
Dan kan het linksom of rechtsom, maar kind accpeteren of gaan. Tenminste dat zou ik doen. Je moet voor je zoon ruimte creeeren, al is hij er nog zo weinig. Daar gaat het namelijk ook niet om. Er is een tekort aan duidelijkheid tussen jullie. En je moet echt eerst duidelijkheid scheppen voor je ooit probeert samen een kind te krijgen.

vrijwillige basis

Vriendin ziet kind als een aanslag op dat waar zij recht op heeft, en de vader een verplichting naar haar heeft (vrije dagen). Dat is met geen ruzie recht te krijgen.
Acceptatie, gunnen, investeren gaan vrijwillig of niet. Ze zijn niet af te dwingen. Als vriendin in kwestie het in zich had, was het allang gebeurd. Wees spontaan is een contradictie. Het is onmogelijk iemand verplichten tot spontaan zijn of iemand iets gunnen. Wat al eerder is gezegd: gun ook je vriendin een nieuwe start.

Wat ik mij afvraag

Hoe is de relatie tussen de biologische moeder en je huidige vriendin? Speelt die relatie misschien ook nog een rol in de onderhavige problematiek?

@Zondernaam

wat bedoel je met nieuwe start?

@ rode krullenbol

er is geen contact, is er nooit geweest. Er is te veel jaloezie, heb al vaak verwijten ontvangen waarom ik met haar ben geweest etc. Dus bij contact zal dit vermoedelijk toenemen, ze wilt haar dus niet zien en ontmoeten...ik jongleer vaak met praktische zaken, eerst mijn vriendin thuis afzetten, daarna mijn zoontje etc ga zo maar door. Mijn ex vriendin mag absoluut niet bij ons thuis komen, bij wijze van het liefst niet in een straal van 100 meter van het huis. Ik kan ook niet echt bellen met mijn ex waar zij bij is want dat gaat ook niet echt goed, ben dan te aardig etc voor haar noem het maar op. Maar mijn ex is een wispelteurig geval, veel gezeik gehad met omgangsregeling etc de gangbare trieste zaken rondom gescheiden ouders...kind is dan de dupe etc...Dus misschien is dat wel beter zo..

Maar ja, speelt wel een rol dus. Af en toe heb ik het gevoel alsof ik verantwoording moet afleggen voor mijn verleden...

Goh Goergie

Jij doet alles wel vreselijk goed he? Je spiegelt zowel je ex als je vriendin af als rotmens, maar jij doet helemaal niets fout.

Katniss, kom op zeg

Wat een absurde reactie Katniss, kom op zeg. Ik zie hier iemand die heel serieus aan t worstelen is in een buitengewoon complexe situatie, en die onze referentiekaders wil gebruiken om te kijken
of hij redelijke verwachtingen heeft.

Zilli

Het is kerstavond dus ik ga niet alle citaten opzoeken, maar de teneur van al zijn bijdragen is 'ik doe het allemaal zo en zo en zo goed, probeer rekening te houden met iedereen, ben waarschijnlijk veel te lief, bladiebla, maar zíj [gooit vat met modder erin]'.
Ik houd niet zo van die impliciete opdeborstklopperij.

niet de bedoeling

Het is absoluut niet mijn bedoeling en ik begrijp wat je bedoeld maar je punt is ook duidelijk met een wat minder heftige reactie. Het zijn ook mijn gevoelens, ik zeg nergens dat ik perfect ben en op de borst klopperij, waar heb je het over? Lees dan eens goed, ik vraag me af waar dat vandaan komt. Je kan me ook vragen wat ik denk dat mijn fouten zijn, ik wil gewoon weten wat ik mag verwachten, wat vreemd is en wat niet vreemd is. Aangezien ik hier anoniem mijn emoties de vrije loop kannlaten gaan betekend niet dat ik iemand ben die denkt dat hij alles goed doet. Als je goed leest wil ik ook weten of ik trouw moet blijven aan mijn primaire gevoelens of dat er toch dingen aan mij liggen.

Ja, dat lees ik ook.

Ik lees dat Goergie echt op zoek gaat naar 'wat is nou redelijk'? En dat is best moeilijk te bepalen.

Goergie, ik denk dat je op dit moment het best een gesprek met je vriendin kunt plannen. Je kunt haar vragen wat haar ideeën zijn over wat wel of niet deelnemen aan de activiteiten met je zoon. Ik zou het echt van haar laten komen, haar eerst zelf laten praten, eerlijk en open, en je eigen ideeën en verwachtingen zoveel mogelijk opzij schuiven. Daarna kun je misschien je eigen moeilijkheden en verwachtingen op tafel gooien, en kijken of hier een compromis in te vinden is.
Mocht het zo zijn dat het niet mogelijk is hier open over te praten, dan zou ik me toch ook afvragen of deze relatie kans van slagen heeft. En misschien wel belangrijker; hoeveel je er voor op moet geven.
Ik ben zelf stiefmoeder, en kwam ook in dit gezin toen de kinderen klein waren (de oudste was 6). Mijn ervaring is dat die eerste jaren nog het makkelijkst waren, en nu ze pubers zijn het alleen maar lastiger is, de loyaliteit etc.
Sterkte...

Diskwalificatie

Aan de ene kant zou het fijn moeten zijn, dat je vrijheid krijgt om 1-op-1 contact te hebben met je zoontje. Denk dat dit heel waardevol is. Maar aan de andere kant je zoontje moet ook wel het gevoel hebben, dat hij gewenst is in het leven van je vriendin. En waar het hem dan in moet zitten, tsja, niet perse in 1x in de zoveel tijd halen en brengen, denk ik. Het gevoel, dat hij er mag zijn is al heel fijn.
Het lijkt wel of er 2 verschillende levens in je huis plaatsvinden. Boven en beneden, waar je zoon tussen zit.

Ik schrik er van dat je vriendin de moeder van je zoontje een hoer noemt. Heel erg natuurlijk. Ik heb geleerd dat als je de ene ouder diskwalificeert, je dat bij het kind ook doet. Hij is immers een deel van die moeder die hoer genoemd wordt.

Je geeft verder aan dat er een kinderwens is. Ik hoop dat de houding van je vriendin dan veranderd is of in ieder geval de aandacht eerlijk verdeeld is.

@Zillie

Stiefmoeder zijn lijkt mij ook lastig, zeker omdat je bij je eigen kinderen toch een ander gevoel hebt. Ik denk dat dat al ingewikkeld genoeg kan zijn. Eerlijk gezegd zou ik ook met een hoop dingen moeite hebben, maar omdat het mijn zoontje is is er toch een soort oerkracht waardoor je er gewoon voor gaat. Bij andere kinderen kan ik wel eens denken zeur niet of stel je niet aan, dat denk ik ook wel bij mijn zoontje maar toch is dat anders. Kan dat niet echt helder uitleggen. Maar ik verplaats mij wel degelijk in de ander, lees er veel over. Maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om steeds maar mijn eigen gevoelens te relativeren. Ik ben daardoor mezelf niet meer, en als ik het terug lees dan schrik ik daar wel van. Weet je, dit is ook niet wat ik voor haar wil. Maar ik denk dat.het voor mij wel duidelijk is, ik heb gewoon behoefte aan iets anders dan de manier waarop hoe het nu gaat....

Jaloezie uit liefde?

Jaloezie is één van de machtigste oorzaken van verdriet; zo stelde de beroemde Britse Nobelprijswinnaar Bertrand Russell. Eenieder die wangedrag te verduren heeft gehad van ´een jaloers kreng´ en/of zelf ooit bevangen is geraakt door minnenijd, zal dit beamen. Het wil zeggen: gelukkig word je er niet van!

Ook zal iedereen het er wel over eens zijn, dat jaloezie bepaald niet ´t beste uit de mens naar boven haalt. Sterker; vanwege de doorgaans verwoestende uitwerking ervan op de sociale verhoudingen is men geneigd jaloezie scherp te veroordelen. Onze hang naar harmonie is nu eenmaal groot.

Diegenen die jaloezie zien als een kwalijke karaktereigenschap en jaloers gedrag verklaren uit het karakter van de mens, veroordelen onwillekeurig niet alleen het jaloerse gedrag, maar ook de jaloerse persoon zelf. Zo iemand heet dan ´slecht´ te zijn, of op zijn minst een minder goed mens.

Logischerwijs komen goed en kwaad vooral in de hitte van een conflict zo tegenover elkaar te staan. Terwijl het conflict onze stemming drukt, geeft het voldoening om een vernietigend moreel standpunt in te nemen ten aanzien van de ´vijand´. En het leed wordt al helemaal verzacht, als je je medemens kan overtuigen van de slechtheid van je tegenstander. Geen betere pleister op de wonde, dan het in diskrediet brengen van de ander. Niet voor niets plegen rivalen in de liefde met modder naar elkaar te gooien! Vanuit de aard der dingen kunnen zij dit eindeloos volhouden.

Uiteraard is het maar zeer de vraag, of zij er goed aan doen. Jaloezie brengt immers meer verdriet dan geluk? Er bestaat altijd nog een beschaafdere en efficiëntere manier om het conflict te beslechten: simpelweg door het conflict uit de weg te gaan.

Reken maar, dat dit inzicht menig vrouw er al bij voorbaat van weerhoudt om zich in te laten met een ´gebonden man´, dan wel een ´man met bagage´. Zij passen ervoor hun identiteit / zelfvertrouwen op de tocht te zetten en zich te verlagen tot een ordinaire machtsstrijd.

Jouw huidige vriendin, Goergie, heeft zo bezien een nogal gewaagde zet gedaan. Zij is een relatie aangegaan met een man die in conflict is geraakt met zijn ex. Want laten we wel wezen; minachtende woorden als ´hoer´ komen niet uit de lucht gevallen en worden beslist niet alleen door rivalen in de liefde gebezigd. Ik sluit in ieder geval niet uit dat haar inmiddels fameuze, vervloekte woordkeus ten aanzien van jouw ex is ingegeven door wat jij over haar te berde hebt gebracht.

Bovendien bevreemdt het mij, dat een vrouw die het voorrecht heeft haar leven te delen met de man van haar dromen, terecht heeft kunnen komen in de rol van rivale in de liefde, terwijl er geen enkel contact is geweest tussen haar en de voormalige vriendin. Ik vraag me dan ook af, in hoeverre daarvan nu echt sprake is. Is het werkelijk haar rivaliserende houding naar jouw ex die jullie relatiegeluk in de weg staat, of misschien iets heel anders?

In hoeverre ben jij in staat geweest het conflict met je ex achter je te laten? Hoe anders, dan via jou zou je huidige vriendin erin verwikkeld kunnen zijn geraakt?

Iets anders

Goergie, ik kom een beetje terug opmijn eerdere advies, want als ik je postings nog eens overlees zie ik dat je eg weinig tijd met je zoon hebt. Ik denk eigenlijk dat het wijsheid is daar van te genieten, en je vriendin met rust te laten. Nodig haar af en toe hardop uit mee te doen (want uit ervaring weet ik dat je je als stiefmoeder soms gemakkelijk kunt voelen in 'zou ik wel mógen aansluiten' ) en laat de verwachtingen los. Mocht je je zoon meer willen zien, dan likkt het me wel de moeite waard een geaprek te voeren..

Is ze wel leuk tegen jou?

Als jullie het verder samen wel gezellig hebben zou het zo laten. Blijkbaar heeft zij niet zo heel veel op met je kind of met kinderen in het algemeen.

Maar het lijkt me wel dat je minimaal mag verwachten dat ze:
A. Geen uitspraken doet over de moeder van je kind en
B. Je kind het gevoel geeft dat het welkom is in haar huis.

Als ze dat niet kan opbrengen, denk ik dat het verstandiger is om de levens te scheiden. Een lat-relatie is dan toch ook een optie?

Maar zeg eens heel eerlijk: zie jij haar wel als de moeder van je toekomstige kinderen?

Jaloezie (reactie Rode krullenbol)

Jaloezie hoeft natuurlijk niet perse een beweegreden te zijn. Misschien is de vriendin van Goergie helemaal niet zo sociaal aangelegd en is het moeilijk om iemand toe te laten, bijvoorbeeld omdat ze dit niet gewend is. Door voor haar vriend te kiezen, kreeg ze er ook anderen in haar leven bij. Ik denk dat het toelaten van hen moeilijk is.

tussen de regels door

lees ik hier: De vriendin van Georgie is heel jong. Het type dat voorlopig nog helemaal niets met kinderen heeft en iedere gewone kinderlijk uiting (stoeien, opscheppen, eigenwijs zijn, ongehoorzaam) als teken van mislukte opvoeding ziet dat met veel gezucht en onbegrip gepaard moet gaan. Ongeveer zoals mijn heel jonge collega's en studenten. Georgie had verwacht niet alleen een leuke jonge vriendin voor hemzelf te hebben maar ook een goedkope oppas die hem lekker uit laat slapen en ondertussen zijn kind verzorgd omdat het voor hem allemaal zo zwaar is, of het naar school brengt omdat zijn werk voor gaat.
Maar dit is natuurlijk geheel mijn interpretatie, heb er geen eigen ervaring mee verder (stiefmoederschap).

Waar ik rekening mee houd

1. Jij, Goergie, bent niet zonder reden gescheiden van de vrouw met wie je een kind op de wereld hebt gezet.

2. Het uit elkaar gaan is niet zonder conflict verlopen.

3. Jouw ex heeft (waarschijnlijk aan het begin van je nieuwe relatie) te kennen gegeven, het absoluut niet te willen dat je huidige vriendin zich zou bemoeien met de opvoeding van haar zoon.

4. Je huidige vriendin houdt zich strikt aan dit verbod / deze afspraak, uit angst te maken te krijgen met jouw ex.

5. Zij heeft daarmee slechts een goed, harmonieus begin van hun leven samen willen bewerkstelligen, en niet gehandeld uit onverschilligheid.

6. Het is lastig voor jou de twee leefwerelden gescheiden te houden.

7. Hierdoor heb je het conflict niet buiten de deur van je huidige leefgemeenschap weten te houden.

8. Een goed gesprek op basis van wederzijds respect zou hier wonderen kunnen doen.

9. Elkaar verwijten blijven maken, betekent het einde van jullie liefdesrelatie.

Grotesk

Wat een aannames Rode Krullenbol. En niet meer dan dat, aannames. Waar jij een zogenaamde afgewogen mening op baseert en het dan nog hebt over een goed gesprek met wederzijds respect. Waar respect is, vind je zulke aannames niet.

@claire

Ik snap er helemaal niets van, een goedkope oppas? Zodat ik lekker kan uitslapen? Vreemde interpretatie..

Misschien kun jij voortaan oppassen, dan kan mijn vriendin de deur uit..

Dan is mijn probleem ook opgelost.

posting #7, van jezelf

want

ik heb nl ongeveer hetzelfde onbehaaglijke gevoel als Katniss, iets in de toon van Georgie stuit me tegen de borst, er klopt iets niet. Het verhaal is te eenzijdig, te ingekleurd, te veel ikke, ikke, ikke, geen enkele poging tot perspectiefwisseling of begrip. Ik zou de versie van de vriendin wel eens willen horen (of van de ex).

Claire

Lees het nog eens, ik ben niet opzoek naar een goedkope oppas, ik ben niet opzoek naar iemand die alles uit handen neemt zodat ik lekker mijn gang kan gaan. Ik zoek naar een beetje steun, een beetje het gevoel hebben dat je dingen samen doet, een beetje liefde richting mijn zoontje. Ik bekijk dingen niet eenzijdig, dat zou je toch echt moeten kunnen terug lezen. Tuurlijk zijn dingen eenzijdig, dit is een uitlaatklep met frustraties. En ja het verhaal is ingekleurd, dat lijkt mij logisch aangezien het mijn frustraties zijn. Ik heb eigenlijk liever niet dat je nog reageerd, ik zoek namelijk tips, een ander perspectief, ervaringen, of ik er wel of niet goed in sta. Constructieve kritiek is welkom, maar ik kan hier niets mee.

Het gaat mij er dus om dat je dingen samen doet, ik heb daar behoefte aan en dat is voor mij het gezinsleven. Dan hoor je af en toe een handje te helpen in mijn ogen, af en toe dus! dat is alles wat ik vraag.

''Mijn wens is dat de verhoudingen gewoon iets anders zijn, dat ze een keer aangeeft ‘’schat blijf jij maar een keer even lekker liggen’’ en dat zij dan een broodje smeert etc, echt absoluut niet elke keer. Maar dat het gevoel er is dat je samen dingen doet, dat je er ook voor de ander bent en soms misschien ook wel ontlast. Want een hele dag alles alleen doen kan soms best zwaar zijn, en het is dan gewoon prettig als je even wat tijd voor jezelf hebt en je partner je daarbij ondersteund…..''