verveling/eenzaamheid fulltime moederen

De kinderen hebben ook een vader.

Hoi Samantha,

Mag ik jouw bedenkingen en problemen even samenvatten:
- werk van mijn man is lastig ivm onregelmatige werktijden,
- oppas lastig omdat familie ver weg,
- dochter op school halen/brengen lastig,
- Kinderopvang duur,
- ik verveel me."

Wat denkt je man, hoe hij deze problemen gaat oplossen?

inderdaad zeg!

misschien valt er met je man ook best wel het een en ander te regelen, als je zegt dat je zelf weer graag aan het werk wilt.
Even de puntjes van aandekust erbij:
-man kan vast wel een paar keer in de week kind naar school brengen
-oppas kan ook in de vorm van een fijne gastouder, vaak goedkoper en flexibeler dan kinderdagverblijf
-je kunt werken ook zien als bezigheid voor jezelf, en niet als het genereren van extra inkomen. Als je meer verdient dan de kinderopvang kost (wat als het goed is het geval zou moeten zijn) dan kun je dat een tijdje proberen om te kijken hoe het bevalt.

Man heeft niet meer in zijn eentje het zware kostwinnerschap op zijn schouders terwijl jij thuis je zit te vervelen. Lijkt me de moeite waard voor hem: een vrouw met een eigen leven en meer gedeelde verantwoordelijkheid voor het inkomen. Daar mag hij dus best iets aan bijdragen, zowel financieel als in tijd.

Nav Evanlyn

Niemand is tegenwoordig nog echt zeker van zijn baan. Het kan zomaar afgelopen zijn op de korte termijn. En dan is het wel handig als de andere helft van het stel ook een baan heeft. Die kan dan misschien meer uren gaan werken oid.

Kortom: met twee werkende partners in een huishouden spreid je de risico's een beetje.

Groeten,

Temet

soms zou ik wel een tbm' er willen zijn

Maar ik werk vier dagen, mijn man werkt ook maar als zzp'er dus die is flexibel en de ' klos' als de kinderen ziek zijn. (1 dag bso per week)
Allebei zouden we graag eens met elkaar willen ruilen Ik ben de belangrijkste kostwinner.

Gevolg: ik ken dus nauwelijks andere moeders van het schoolplein, doe niks op school, ik maak hoogstens 1 keer per jaar 's avonds als de kinderen in bed liggen een klas schoon en soms een sportdag and that's it. Ook heb ik soms een knagende gevoel dat als ik maar vaker thuis zou zijn sommige dingen anders/beter zouden verlopen (beter eten, meer hulp met huiswerk).
Alle tijd tussen werken en bedtijd probeer ik wel aan de kinderen te besteden. Sport en andere dingen voor mezelf e.d. doe ik alleen als de kinderen al in bed liggen. Weekenden zijn volledig voor hen, een weekendje weg met vriendinnen, afspreken, naar de film etc. etc.al jaren niet meer gedaan of nog maar heel weinig. En ik vind het jammer dat kappers en tandartsen e.d. geen avondopening hebben

Maar ja ik heb wel een eigen inkomen en ik zou wel ongerust worden als ik werkloos zou dreigen te raken. Maar ik zou soms graag willen ruilen met een tbm'er.

nou inderdaad

Nu lijkt mijn situatie wel enigszins op de jouwe, ook zzp-er, 1x bso per week, maar géén kostwinner en dus maak ik lang zoveel uren niet. Ik voel me meer een halve thuisblijfmoeder. En dat bevalt inderdaad prima, vanwege de punten die jij nu noemt. Niet dat ik alle ouderactiviteiten op school afloop (zeker niet, en ik moet ook wel eens werken), maar ik kan er wel af en toe tijd voor vrijmaken, net als wat hobby/sport in de avonduren door de week. Het is net wat meer ontspannen allemaal. Een vriendin van mij met 2 kleine kinderen werkt net als haar partner 4 dagen in de week, doet óók nog een opleiding, heeft een groot huis/tuin die het nodige onderhoud behoeven (en waar ze ook daadwerkelijk veel voor moeten werken om het te kunnen betalen). Ze eten al 2-3 keer in de week bij schoonouders die op de kinderen passen, omdat ze zelf eigenlijk geen tijd hebben om te koken. En inderdaad, 'vrije tijd' met de kinderen gaat op aan kapper, tandarts, schoenen kopen, kinderen naar zwemles brengen en dat soort verplichtingen. Ik moet er niet aan denken...... aan de andere kant zou ik ook wel eens wat meer willen met mijn carrière, maar ja. Dat wordt geleidelijk beter. De jongste is nu 5 en de kinderen vragen al aanzienlijk minder tijd dan eerder:-)

viridantia

Thuiskappers werken wel in de avond en zijn nog goedkoper ook. Ik zit bij Mobella.

wat wil jij?

Wat wil jij? Wil je nieuwe mensen leren kennen? Wil je afleiding? Wil je ff een momentje voor jezelf?

Ik ben ook tbm maar ik weet dat als ik alleen maar thuis het huishouden doe, dat ik daar niet gelukkig van wordt. Dus ik sport 3 dagen in de week, ga thee drinken met andere tbm (van school) en help veel op school en soms wordt ik zelfs gevraagd als invalleerkracht (leerkracht is wat ik was}
In het weekend ga ik regelmatig uit met een paar vriendinnen en daar laad ik helemaal van op.

Af en toe heb ik ook van die dipjes...maar dat zal een werkende mama ook hebben. Je moet even weer je ritme vinden en misschien sommige dingen loslaten. Ik was bij de 2e veel makkelijker met die middagslaapjes. Die sliep overigens ook overal. Ik was heel streng met de eerste, waardoor ik het gevoel had dat ik de hele dag niet van huis kon en dat benauwde me en beloofde mezelf om bij de 2e veel makkelijker te worden!
Toen ik beide kids nog thuis had, sprak ik ook veel met vriendinnen af in speeltuinen, ballenbak, wandelen in het bos of anders iets. Kids lekker spelen/ravotten en ik lekker kletsen met de vriendinnen!

Ik hoop dat je snel uit je dipje bent!

eenzaamheid

Eenzaamheid... niet gelezen maar wel nieuwsgiering, zijn daar onderzoeken gemaakt, welke moeders zijn meer eenzaam, degene die in een 5 verdiepping hoge gebouwen, zonder tuin wonen of degene die een mooie moesttuin naast eigene brede terras en redelijke keukentafel. (Wat in een maat van onze keuken.) Mn hok is dat wat betreft thuis blijvende moeders zijn eenzamer moeders die dan deze vol tijd op 18m2 of 30m2 moet zitten. Nauwelijks loopruimte, veel meer op te letten omdat alles opgestapeld. Natuur verreweg. (De groene ruimte naast de deur telt niet als natuur omdat heeft nul biodiversiteit, daar is verboden om zelf tuineren- onder controle van gemeente onderhoud, vol van hondepoep en systematisch bezocht door lavaairijke onderhoudsaparaten.) Geluidsoverlast kan isolatiegevoel ergerer. Gewone burgers zitten niet dagelijks thuis dus zijn niet bewust van alle brede schaal van onderhoudsaparaate wat in woonwijke rond rijen, moeders met kleine kind wel. Kan het geluidsoverlast gekoppeld zijn met drukke kinderen, adhd? Hoe is het in algemeen? Hoe veel realiseren we dat onze directe leefomgeving onze psyche het meest invloed geef?

Twijfelaar

In een groot huis midden in de natuur kan je ook eenzaam zijn. Misschien wel eenzamer dan op een klein flatje in de stad waar je gedwongen wordt om naar het park te gaan om je kinderen te laten spelen en waar je allerlei andere mensen ontmoet. En misschien woon je wel wel in een klein huis maar heb je heel veel sociale contacten in de buurt.

Bovendien is eenzaamheid iets wat in jezelf zit. Sommige mensen zijn uiterst gelukkig in hun eentje midden in de natuur of midden in de stad en hebben weinig behoefte aan veel sociale contacten. Andere mensen hebben die sociale contacten en impulsen heel erg nodig. Overigens kan je ook als je veel mensen om je heen hebt eenzaam zijn.

Je kijkt waar je kansen liggen

Dan is er vaak meer mogelijk dan je denkt. Hier zijn wel tuinen voor bewoners zelf te doen om de flat heen. Ik ken mensen zoveel hoog achter met een volkstuin waar ze ieder weekend heen gingen. Het is me gelukt om dicht op mijn werk te wonen toen ik kinderen kreeg. Met een beter betaalde baan, verder weg, had ik kunnen kiezen om minder uren te gaan werken en dan opvang te regelen aan de randen van de dag. Met kleintjes ga je toch veel weg of je nu in de stad zit of buiten woont. Ik had gelukkig familie en vrienden die in nood konden bijspringen. Ideaal is het nooit maar je hebt geen keus en komt tijd komt raad, de soep wordt vaak toch niet zo heet gegeten als het opgediend wordt.

lijkt me regelmatig heerlijk...

Niet neer hoeven werken, alle tijd aan jezelf, tijd om heerlijke gerechten te maken, te tekenen, wandelingen te maken etc etc etc. Lijkt me luxe en heerlijk ! Ik moet werken voor mijn geld. En ik heb nooit ergens tijd voor met een fulltime werkweek, zeker niet om koffie te drinken met vriendinnen. Daarnaast een zeer stressvolle baan, dus ik krab me wel eens op mijn hoofd als ik zulke dingen lees.

Toen mijn kinderen klein waren heb ik altijd gewerkt (3 dagen in de week) terwijl mijn toenmalige man maanden in het buitenland zat. En hier ook geen opa's en oma's beschikbaar voor oppas. Als je wil werken, red je dat gemakkelijk. Je moet het alleen willen en organiseren. En het kost ook wat. Dus make up your mind en neem een beslissing.

niet zo heerlijk

Dat dacht ik ook destijds, na jaren van hard en fulltime werken, ik door omstandigheden thuis bleef na de geboorte. Was ook best lekker de eerste weken / maanden. Maar na een jaar werd ik gillende gek. Elke dag hetzelfde, piepklein wereldje, verveling en geen uitdaging, weinig volwassenen om je heen,etcetc. En ik miste gewoon heel erg mijn werk. Ben na 1,5 jaar weer gaan werken. Heerlijk. Later noodgedwongen nog eens zo'n periode gehad, zoon ging toen al naar school. Weer hetzelfde: kwam me al snel weer de strot uit. De heerlijke vrije uurtjes en dagjes zijn juist zo heerlijk omdat je ze zo weinig hebt. Als het dag in dag uit is, is het niet meer bijzonder en niet meer leuk.

Tegen de muren

Ik zou echt tegen de muren op vliegen de hele dagen met een baby thuis. En ik begrijp ook niet zo goed waarom je niet kunt werken, daar is toch opvang voor?

En ja, als je partner veel verdiend en jij weinig dan maakt het direct financieel niet zoveel uit, maar tel ook je positie op de arbeidsmarkt voor later, een levenslange uitkering als je chronisch ziek wordt en je pensioenopbouw dan mee. En het feit dat toch niet iedereen eeuwig samen is, je wilt niet met een gat van jaren weer de arbeidsmarkt op moeten, dan ben je echt de klos.

En anders iets regelen met een andere ouder? Oppas over en weer en dan iets leuks doen? Of een avondcursus en op die avonden een oppas?

overblijfmoeder?

Ik heb destijds als thuisblijfmoeder een paar jaar geholpen bij de overblijf. Jongste van anderhalf mocht mee en dat ging erg goed. Was ook erg leuk om te doen en ik kreeg er zelfs een vrijwilligersvergoeding voor.

Misschien voor jou een ideetje?

Spelletjes

Door bewust bezig te gaan met de opvoeding en educatie van mijn kinderen heb ik het ook weer interessant gemaakt voor mijzelf. Ook ik zit vaak alleen met de kids opgescheept, maar ik probeer er nu wat leuks van te maken door bordspelletjes met ze te doen. Tegenwoordig hebben ze nieuwere bordspellen die ook voor ouders best interessant zijn. Vanaf een jaar of 1 kun je met spelletjes beginnen voor de jongsten. De kinderen willen altijd wel spelen.

Bordspelletjes?!

OMG. Sorry dat ik het zeg, en ieder moet vooral doen wattie leuk vindt, maar ik krijg het zelf spaans benauwd van de posting over je leven verder in vullen met leuke bordspelletjes....Na drie dagen zouden die spelborden bij mij dor het raam vliegen en ikzelf tegen de muren.
Zoek toch alsjeblieft een baan of zinvol vrijwilligerswerk

nou zeg, Stenna

....ik speel anders ook graag bordspelletjes, en de rest van het gezin ook. Laat de herfstvakantie maar komen:-)

Ik heb dan weer nooit het gevoel opgescheept te zitten met de kinderen, alhoewel ik lang met ze thuis ben geweest. Nu moet ik het ook weer niet teveel romantiseren, maar eigenlijk heb ik met mijn kinderen toch best wel een fijne tijd gehad. Ik vond (en vind) de ontwikkeling van de kinderen enorm boeiend en ik help graag op de school van de kinderen, omdat ik kinderen gewoon erg leuk vind. En ik ben nog steeds graag samen met mijn eigen kinderen, alhoewel ze nu niet meer zo klein zijn en niet meer altijd met mij willen spelen;-)
Dus kan ik weer lekker aan het werk, tegenwoordig. Ook wel weer heel fijn (als je leuk werk of collega's hebt)