verveling/eenzaamheid fulltime moederen

Precies Evanlyn

Opvangkosten betaal je gezamenlijk. Je moet het niet rekenen op conto van de werkende moeder en dan concluderen dat het niks oplevert. Daar draag je toch samen aan bij?

Meisje Klein

Natuurlijk maar als je een periode merkt dat als je niet werkt er dan meer overblijft dan is dat best zuur kan ik je zeggen. Zeker als je dan net zit met kwakkelende kinderen en gedoe ergens dan denk je toch sneller " ik kan net zo goed stoppen" .

Maar dat is hoogst uitzonderlijk en bij ons is dat alleen in 2005 en een deel van 2006 geweest.

Vrijheid

Een kennis die 4 dagen werkt, vertelde hoe jammer het was dat op de dag dat ze vrij is, ze geen koffie kan drinken of sporten met haar vriendinnen die juist die dag werken. Een collega van mijn man koos voor vervroegd pensioen omdat ze vond dat de sfeer in het bedrijf sterk was verhardt; men had geen tijd en sociale elementen versoberde.

Evanlyn benoemde al de kleine netto bedragen. Ik vind niet dat je de helft van de kosten moet verrekenen met het inkomen van je man. De gezamenlijke kosten worden gewoon X-bedrag minder als je de kinderopvang eraf trekt. (Als jullie gezamenlijke inkomen meer wordt omdat je werkt, krijg je ook minder toeslag voor de kinderopvang,) daarom gingen ook veel ouders minder dagen werken..

Dan heb ik het nog niet eens over de extra autokosten en verzekeringen.

Als je netto €200 per maand verdient maar wel je in een bocht moet draaien wanneer er ééntje onverwachts ziek wordt, en je het zelf moet regelen omdat je familie niet in de buurt woont (of niemand op je kinderen zitten te wachten) dan besef je hoe waardevol je vrijheid is.

Thuiszitten is niet altijd alles (als je niets onderneemt), maar dat geldt ook voor werken. Ik heb 9 jaar gewerkt, voordat de kinderen kwamen. Toen hadden we ook te maken met reorganisaties, net als nu. Investeren in de toekomst zodat je met één been binnen een bedrijf blijft, is dankzij de dalende economie, in mijn ogen een steeds zwakker argument. Volgens mij, zijn het juist de parttimers de eerste die te horen krijgen dat ze te duur zijn.

Oja, mijn man helpt ook met huiswerk en maakt een kopje koffie voor mij, terwijl ik de enige bent die koffie drinkt.
Een traditioneel huwelijk hoeft niet zo zwart-wit te zijn, als je niet werkt. Het gaat om waardering.

Ik ben het eens met Dendy, we zorgen voor de rust in het gezin.

samen kinderen

Die opmerking van dat je werkt voor niks of voor de kinderopvang heb ik ook nooit begrepen.
Je hebt toch SAMEN kinderen en dan zijn de kosten toch ook voor jullie SAMEN?

Niets is voor eeuwig

Ik heb een jaar of 12 een hele dynamische internationale commerciële baan gehad, ben daarna een jaar of 10 thuis geweest, en sta nu sinds 21/2 jaar voor de klas als natuurkunde docent.

Ook hier een man die veel weg is, ook in buitenland. In de tijd dat ik niet werkte waren de kinderen klein, en duurden die buitenlandse reizen vaak hele weken. Soms wel 2 of 3 weken. Net als een paar andere posters in dit draadje hebben wij toen de keuze gemaakt voor rust in huis. Dat dat financieel kon was en is luxe, dat snap ik.

Maar ik heb altijd gezegd en geweten dat die tbm periode tijdelijk was. Soms voelde het wel eens als een opoffering, maar even vaak voelde het ook heerlijk relaxed. Mijn aanpak: : het huishouden en alle bijbehorende klussen strak plannen, alsof het een baan was. En daarnaast dus ook genoeg 'vrije tijd' inplannen. Zodat je niet het gevoel had altijd bezig te zijn of nog dingen te moeten. Verder heb ik in die jaren wat nieuwe hobbies opgepakt en de nodige vrijwilligersactiviteiten opgepakt ( ouderraad vo, schoolorkest, en nog veel meer) daar heb ik veel lol van gehad, en veel leuke mensen leren kennen.

En nu weer aan het werk. Hartstikke leuk!

Nee, ik heb echt geen spijt van mijn/ onze keuzes. Maar vooraf bedenken dat het niet eeuwig zo blijft heeft mij wel geholpen om overal de lol en voordelen van te blijven inzien, en de nadelen voor lief te nemen danwel te beperken...door idd dingen te plannen. Op de korte, maar evt ook op de lange termijn.

Hoe zie jij de toekomst? Over een jaar? Of 5?

Ingrid

Maar het gaat toch niet om

Of het objectief gezien 'goed is' of niet? Het is gewoon heel persoonlijk wat je leuk, fijn, belangrijk vind én afhankelijk van je gezinssituatie. Het enige objectieve argument wat ik kan bedenken is dat het verstandig is om economisch enigszins zelfstandig / in het arbeidsproces te blijven. Het is een feit dat het over het algemeen genomen moeilijker is om werk te vinden als je een poos niet hebt gewerkt. Maar ook daarop zijn er legio uitzonderingen, ik praat vanuit de algemene lijn.

Whatever makes you happy, zou ik zeggen.
En topicstartser zegt (op t moment) niet happy te wezen. Kun je volgens mij twee dingen doen; hopen dat het vanzelf over gaat of iets aan je situatie veranderen. Toch?
En persoonlijk zou ik iets veranderen, maar afwachten zit me niet in het DNA. Wat niet wil zeggen dat afwachten soms niet een hele goeie strategie kan zijn.

mijn schoondochter is ook fulltime thuis

en ik herken jouw verhaal uit hoe zij het beleeft. Ze heeft twee kinderen van 3 en 4. Dus een op school, en een thuis (op een ochtendje speelzaal na)

Het vermoeiende van fulltime thuis zijn is dat er nooit iets af is en dat je altijd bezig blijft. Kleine kinderen (hm grote ook, haha) maken de hele dag troep en dat rommelige kan je onvoldaan, moe en ontevreden maken.

Als werk niet te combineren valt met het werk van je partner, zoek dan een hobby/activiteit buitenshuis en maak met een vriendin afspraken om een vast moment op elkaars gezin te passen, met gesloten beurzen.

(kan nou wel over mijn eigen verhaal beginnen, maar dat is te lang geleden, mijn jongste kind is 23 Maar velen zullen jouw gevoelens herkennen! Ga op zoek naar bezigheden waar je energie van krijgt!)

Kwetsbaar

Je bent als (tijdelijke) tbm wel kwetsbaar. Ook als je na tien jaar weer gaat werken, heb je met een pensioengat te maken. In de straat speelt zich net weer een naar verhaal af: tbm van 54 is verlaten door haar man. Pijnlijk hoe slecht haar positie is tov haar man. Die natuurlijk niet meer zo vrijgevig en redelijk is als het moment waarop ze samen besloten dat zij niet meer hoefden te werken. Alleen al voor financiële onafhankelijkheid zou ik gaan werken. En natuurlijk betaal je de kinderopvang uit beide salarissen. "Samen" is heel mooi zolang het goed gaat, maar een aankomende ex-man is een stuk minder genegen het over "onze" inkomsten te hebben.

een man kan ook ziek worden of doodgaan. Dat is hier in de straat dan weer gebeurd. Ik vind het voor zo'n man ook niet echt een fijn idee dat alles op zijn schouders rust. Je kan het risico beter een beetje spreiden.

Project

Ik zou eens serieus gaan nadenken over wat je precies wilt doen later. Je dochters worden vanzelf groter en op een gegeven moment zal je toch waarschijnlijk willen werken. Er is blijkbaar geen absolute noodzaak om nu meteen aan het werk te gaan dus ik zou eerst rustig na gaan denken over wat je zou willen doen qua werk. Misschien kan je dan alvast beginnen met een opleiding in die richting of vrijwilligerswerk te doen om ervaring op te doen. Dan heb je wat om handen en doe je iets waar je wat aan hebt later. Weet je al precies wat je wilt en heb je de juiste kwalificaties omdat je bijvoorbeeld al eerder dit werk heb gedaan? Dan zou ik gewoon een baan zoeken. Kinderopvang is inderdaad duur. Als jullie weinig terugkrijgen dan is dat omdat je man dus goed verdient. Dat is mooi voor hem maar ik zou me dat niet laten stoppen om te investeren in mijn eigen toekomst. Nu houden jullie misschien niet veel meer over als je gaat werken maar je zorgt er zo wel voor dat het gat op je CV niet te groot wordt, dat je ervaring op doet en hierdoor later meer zal verdienen en dat je bijdraagt aan je pensioen. Allemaal goede zaken.

Je bent thuis duidelijk niet tevreden dus ik zou gaan werken.

Er is niks mis met een korte periode thuis te blijven als je een bepaald doel hebt maar uiteindelijk zou ik toch proberen te streven naar werk waardoor je in je eigen onderhoud kan voorzien en waar je hopelijk ook voldoening aanhoudt.

Mijn schoondochter is de afgelopen jaren ook thuis geweest met haar dochter maar ze gaat nu beginnen aan een opleiding. ik denk dat dit heel goed is voor haar. Ze heeft alleen haar middelbare school diploma en geen enkele werkervaring dus als ze nu zou gaan scheiden dan eindigt ze bij haar ouders op de bank zonder enig eigen geld. Dat is wel een hele zwakke positie. Ik vind het dus verstandig dat ze een opleiding gaat doen zodat ze later ook zelf geld kan verdienen want je weet nooit hoe de zaken lopen. En het is voor haar ook fijn om weer meer met meisjes van haar leeftijd te zijn. De meeste werken/studeren en de afgelopen jaren verveelde ze zich ook vaak inderdaad want vriendinnen konden alleen 's avonds en in het weekend afspreken. Dus de afgelopen twee jaar zat ze vooral veel bij haar ouders of bij ons. Best natuurlijk maar dat gaat ook wel eens vervelen. Nu zal ze hopelijk nieuwe vriendinnen krijgen en gezellig samen gaan lunchen en de stad in tussen de lessen door en zo PLus dat ze natuurlijk aan haar toekomst werkt.

Kinderopvang duur?

Houd er wel rekening mee dat de helft van de kosten ten laste van het inkomen van je man gaat! Want ook hij heeft er belang bij! Nu ben jij de gratis oppas.

Wat dat betreft is thuisblijfmoederen eigenlijk een vorm van slavernij, want je wordt niet betaald voor een enorm werkpakket.

reactie

Vlinder72:
"Natuurlijk maar als je een periode merkt dat als je niet werkt er dan meer overblijft dan is dat best zuur kan ik je zeggen. Zeker als je dan net zit met kwakkelende kinderen en gedoe ergens dan denk je toch sneller " ik kan net zo goed stoppen" ."

Ja maar moeders die zo denken, zullen nooit een baan krijgen. Soms moet je even investeren in jezelf, net als een studie doen bijvoorbeeld. Om er beter van te worden (en gelukkiger). De opvangkosten betaal je samen. Kijk als je happy bent als tbm is er niks aan de hand, maar als je ongelukkig thuis zit kan je beter niet zo denken want dan kom je nooit uit die ongelukkige situatie.

Flanagan:
Ik vind niet dat je de helft van de kosten moet verrekenen met het inkomen van je man. De gezamenlijke kosten worden gewoon X-bedrag minder als je de kinderopvang eraf trekt. (Als jullie gezamenlijke inkomen meer wordt omdat je werkt, krijg je ook minder toeslag voor de kinderopvang,) daarom gingen ook veel ouders minder dagen werken..

Dat is dus niet waar, ouders zijn niet minder gaan werken. WEL zijn zij meer gebruik gaan maken van het informele circuit (lees: opa's en oma's). Zie ook: http://nos.nl/audio/693378-ouders-hebben-minder-opvang-maar-blijven-evenveel-werken.html

uh. meisje klein

Ik ben ook nooit gestopt met werken. Ik heb een goede baan en mijn kinderen zijn nu tussen de 12 en 5 jaar. Ik werk inmiddels alweer 14 jaar bij mijn huidige werkgever.

vlinder72

Ik heb het ook niet over jou (ik ken jouw situatie niet), maar vatte dit op als advies van jou aan TS. In mijn omgeving zie ik helaas ook vrouwen die het thuisblijven zat zijn, maar te veel beren op de weg om aan de slag te gaan. Het lijkt of er altijd wel iets tegen is. Terwijl ik denk: waar een wil is, is een weg. En als je niet bereid bent om er moeite voor te doen, moet je ook niet zeuren.

Meisje Klein

Voor een groep ouders is het niet mogelijk opa's en oma's in te schakelen, zo ook niet voor TS.

Om voor de vergoeding van kindertoeslag in aanmerking te komen, dient een geregistreerde organisatie of gastouder opgegeven te worden. Een deel van de mensen die vroeger wat bijverdiende maar niet geregistreerd waren en het zodoende ook niet opgaven aan de belasting, haakten af.

Een enquête van de FNV ( NOS) en info over kinderopvangtoeslag van de Rijksoverheid zijn aanleiding voor ouders om het anders te regelen. De CPB laat een zonnig beeld zien (maar 2% stopt vanwege de toeslag, wat ik persoonlijk moeilijk vind te geloven), maar geven ook aan dat het combineren van werk en zorg lastiger is geworden. Een deel zal niet stoppen omdat ze niet kunnen stoppen vanwege financiële verplichtingen (ipv werken uit verveling).

Hier in de omgeving hoor ik regelmatig de buurvrouw zeuren over haar ouders. Die arme mensen komen helemaal van de andere kant van Nederland, ruim 1,5 uur rijden om een dag per week op hun kleinkinderen te passen. Op 's ochtends op tijd te zijn, vertrekken ze de dag ervoor en overnachten in een hotel, allemaal uit liefde voor hun dochter en kleinkinderen. Toch gezeur, als die mensen het in de ogen van hun dochter, het niet goed genoeg doen .
Ik ben een tbm-er, een slaaf een gratis oppas, hahaha . Ik wordt geacht bang moeten zijn voor scheidingen en pensioenbreuk. Maar ik ben wel gelukkig en voel mij vrij want ik ben niet afhankelijk van de goodwill van een ander en hoef geen ja en amen te zeggen. Tbm-er, het klinkt zelfs als een veroordeling. Haha. Niet werken is toch wel doodzonde nr1.

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kinderopvangtoeslag/vraag-en-antwoord/wanneer-heb-ik-recht-op-kinderopvangtoeslag.html

http://nos.nl/video/550263-ouders-werken-minder-vanwege-dure-kinderopvang.html

Ben ik de enige?

Die zich prima vermaakt thuis. Toen de kinderen kwamen ben ik gestopt met werken en het bevalt uitstekend, geen moment verveeld. En mijn man vind het meer dan handig dat z'n prak op tafel staat als hij uit zijn werk komt en verder niets aan het huishouden hoeft te doen.

Flanagan

Fijn dat je gelukkig bent in jouw situatie, ik vind ook echt dat ieder mens zelf levenskeuzes maken mag. Je hoeft van mij niet bang te zijn voor een scheiding en ik vind het fijn voor je dat jij niet werken (betaald) als vrijheid ervaart. Ik op mijn beurt kan me daar niets bij voorstellen: onafhankelijkheid, ook financieel, en vrijheid zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. En als moeder doe je het nooit goed, fulltime werken wordt door de goegemeente ook niet goed ontvangen hoor. Toen ik 1 dag moeder was, vatte ik 'm al: als je niet tegen "veroordeling" kan, is het moederschap niet verstandig...

Brianna

Nee hoor, hier ook een zeer tevreden 'thuisblijver'. Man werkt meer dan fulltime, en ik dus helemaal niet. Ik vind het erg fijn om er te zijn voor de kinderen als ze uit school komen. Oók voor de 2 die inmiddels op het VO zitten. En nooit gedoe als er eentje ziek is of naar dokter/tandarts/specialist/orthodontist/enz. moet.
Huishouden doe ik 'erbij', ik ben niet zo'n poetser. Wel hebben we een grote tuin (600m2) die wat onderhoud vraagt. En verder verveel ik me nooit. Ik vind het heerlijk, al die vrijheid.
Voor een scheiding ben ik niet bang, en mocht mijn man overlijden dan hebben we e.e.a. goed geregeld.

Ik ben gestopt met werken een poosje na de geboorte van ons 3e kind. Nummer 3 kon niet wennen op het kdv (weigerde daar te drinken en haalde dat dan 's nachts in), nummer 2 bleek toen net heel veel ziek (heeft afweerstoornis) en heeft in zijn eerste schooljaren zelden een week volgemaakt. Mijn vader werd ernstig ziek waarmee ook mijn moeder als oppas in 1x wegviel. Andere grootouders waren al overleden. Wat een rust gaf het toen ik thuisbleef!

Kind nummer 3 is nog steeds zo dat 'ie vooral niet te veel prikkels blieft. In de kleuterklas hield ik hem regelmatig thuis, BSO erbij zou hij echt niet getrokken hebben. Nummer 2 is inmiddels gelukkig minder vaak ziek. Maar we hebben er ook nog een 4e bij gekregen en dat bleek nogal een bewerkelijk type. En met 4 kinderen is er sowieso altijd wel iets te doen of regelen. Het zijn ook redelijk 'high maintenance' kinderen en de jongste 2 zitten ook nog best ver weg op school (half uur fietsen, kost mij dus met halen/brengen ca. 2 uur per dag).

Dus nog steeds (ze zijn nu 13, 10, 7 en 5) is de balans zo dat het voor iedereen het prettigst is wanneer ik thuis ben. Ik denk dat ik weer ga werken tegen de tijd dat mijn man met pensioen gaat (hij is wat ouder dan ik)

Stigma van een thuisblijver

In een fase van moeizame besprekingen, werd mij geadviseerd te gaan werken om zo van het stigma 'niet bijdragende aan de maatschappij' af te komen. Ik koos voor vrijwilligerswerk.
Vrijwilligerswerk is net gratis als het zorgen voor mijn gezin, maar wordt vanwege het 'iets doen voor een ander ' maatschappijlijk gezien wel op prijs gesteld.
Wel grappig dat dit nodig is, om voor vol aangezien te worden.

Ha Jippox, (ot)

Even volledig ot, maar ik had nog iets recht te zetten. Ooit geschreven dat HSP en ADHD tegenovergesteld waren. Later in artikel van Elaine Aron gelezen dat ze ADHD-ers tegenkwam die ook hooggevoelig waren. Mijn excuses voor deze zwart-witte gedachtegang.

Flanagan

Dat is toch prima, tbm zijn als het je keuze is? Ik kan dat goed begrijpen hoor, lijkt mij soms ook heerlijk

Ik heb het vooral over thuisblijfmoeders (in het algemeen) die klagen dat ze willen werken maar vervolgens te veel eisen stellen aan een baan (weinig uur, dichtbij, veel salaris..). Tja keep dreaming denk ik dan. Of je moet er voor gaan en er dus moeite voor doen, of je stopt met zeuren.

Wat betreft het feit dat er minder moeders zijn gestopt met werken dan verwacht denk ik dat de crisis ook een belangrijke rol speelt. Mensen kiezen dan toch sneller voor zekerheid. Als je nu stopt, kom je dan ooit nog aan de bak?

Overigens vertrouw ik het CPB meer dan het FNV wat betreft enquêtes, maar dat is persoonlijk.

Om terug te keren naar TS-er: als werken echt niet lukt ivm werk van je man, zorg dan dat je iets meer omhanden hebt dan alleen kinderen en huishouden. Wordt lid van een sportschool (met opvanguurtjes), ga naar peutergym of een mama uurtje met je kind. Ga naar buiten, onderneem iets. Dan heb je 's avonds ook wat te vertellen aan tafel ;-)

leuk om te lezen

alle verhalen:-) Veel thuisblijfmoeders hier eigenlijk ook....

Tja, meisje klein heeft wel een beetje gelijk wat betreft het stellen van hoge eisen aan het werk, maar het is ook best lastig. Wat mezelf betreft had ik me van tevoren niet gerealiseerd dat je met een hoge opleiding best wel geluk moet hebben om iets passends te vinden in de buurt. En met in de buurt bedoel ik dan (in mijn geval, niet in de randstad) max. half uur reisafstand. Banen voor hoger opgeleiden zijn toch specialistischer en dunner bezaaid dan voor een middelbaar opgeleid persoon. In elke plaats zijn er wel secretaresses nodig en winkelpersoneel, maar -ik noem maar wat- een archeoloog of een neerlandicus komt niet overal aan de slag. Ik had de pech of het geluk (hoe je het bekijkt) dat de man hier een heel goede leuke baan heeft, en we een koophuis hebben op een heel fijne plek in dezelfde woonplaats. Ik was al gebonden toen ik was afgestudeerd (want toen had ik al een kind); ik kon niet zomaar even naar de andere kant van het land verhuizen voor een tijdelijk contract voor 36 uur in de week.
En aan de andere kant kon ik ook geen uitzendwerk krijgen (afgestudeerd aan het begin van de crisis ook nog) want
1) ik was te hoog opgeleid-als ik 'echt' werk zou vinden moesten ze weer iemand zoeken;
2) er was alleen werk voor fulltime of met zeer flexibele werktijden. Niet geschikt met kleine kinderen dus.

Maar goed, wat ik had gestudeerd was voor mij ook niet zaligmakend, en nu heb ik wat veel leukers wat ik vanuit huis kan doen. Nu moet dat nog goed op gang komen en dan kan ik misschien ook nog eens een werkruimte huren en dan is het helemaal naar mijn zin.

idee?

Thuis zijn met de kinderen omdat je daarvoor kiest of om om een andere reden heeft voordelen en nadelen.
Doordat er veel ouders om je heen werken maak je niet snel contact op straat, in je eigen straat of bij een speeltuintje.Als de kinderen naar school gaan krijg je daar weer wel contacten zoals al gezegd
Mijn dochter viel dit ook op toen ze er voor koos ( sorry voor diegene die die keuze niet hebben)om thuis te blijven na de geboorte van haar kind (eren)
Omdat zij contacten leuk en belangrijk vindt heeft ze met twee moeders die ze via een forum leerde kennen een mamacafe opgezet, ze heeft vanuit die groep een speeltuin groeps whatsapp zodat iemand kan aangeven wanneer ze naar welk buurtspeeltuintje gaat zodat je elkaar kan ontmoeten. Ook kan je een 'spelen in jouw buurt' Facebook pagina maken waar ouders met jonge kinderen zich bij kunnen aansluiten. bv door een briefje bij de buurtsuper of misschien een buurtkrantje kan je ouders erop attenderen
Een paar ideeën waar je missen iets aan hebt?

Meisje klein

Het is natuurlijk veel makkelijker om niet te stoppen als je kinderen krijgt, je hebt recht om parttime te gaan werken en je kan dan over het algemeen redelijk sturen welke dagen je gaat werken.

Kom je als herintreder op de arbeidsmarkt, dan zijn veel banen voor de uren die overschieten van de banen van de moeders die zijn blijven werken. De woensdag en vrijdag, terwijl dat nou net de dagen zijn dat je kind 's middags vrij is. Of een baan voor vijf middagen. Als dat de tijden zijn waarop de doorwerkende moeders ook graag vrij willen zijn, dan is het toch niet gek dat dat ook niet de meest favoriete werktijden van herintredende moeders zijn?

skik