Vernoemen kleinkind

Hier beide kinderen vernoemd

Oudste, zoon, heeft de beide namen van zijn opa's. Man en ik vonden beide namen mooi, maar de voorletter van mijn vader in combi met onze achternaam is een bestaand woord, waar je je kind liever niet mee opzadelt. Dus roepnaam is de naam van mijn schoonvader geworden. en nee, mijn vader is daar echt niet jaloers op, die vond het al heel wat om vernoemd te worden.
Tweede, dochter, vonden we lastiger. De namen van de beide oma's vonden we echt niet bruikbaar als roepnaam. Bovendien waren de oma's zacht uitgedrukt geen fan van elkaar. Daarom hebben we besloten de namen van de oma's samen te voegen tot een, ook mooie, bestaande, tweede naam. Dus met een zelf verzonnen roepnaam. Iedereen tevreden .

En beide kinderen zijn zelf ook heel tevreden met hun eigen namen. Ze vinden het allebei heel mooi om vernoemd te zijn. Zoon kan zich de opa naar wie hij vernoemd is niet herinneren, die overleed toen hij 2 was. Maar zo blijft het lijntje naar de (familie)geschiedenis wel bestaan. Ik vind dat mooi.

Heb ook niet zoveel met vernoemen

Mijn nichtje is naar mij vernoemd. Dat werd mij verwachtingsvol gemeld, maar ik werd er niet warm of koud van eerlijk gezegd.

Zelf heb ik mijn dochter toch ook vernoemd. Mijn oudste heeft als tweede naam dezelfde naam als mijn overgrootoma, tante en broer. Het is dus wel een soort van familienaam en dochter werd toevallig geboren op de geboortedag van die overgrootoma en ik vind het gewoon een hele mooie naam.

Mijn moeder heeft mij ten strengste verboden haar te vernoemen omdat ze haar eigen naam niet mooi vindt. Heb ik mij ook keurig aan gehouden.

skik

Hier

Ik wilde niet vernoemen.
Man wilde wel graag vernoemen.

Ik vind vernoemen via de tweede naam slappe hap. Immers: dat zijn gewoon handige reservenamen die extra initialen opleveren. Niemand die deze namen ooit hoort.

Maar omdat mijn man het zo graag wilde, ben ik gaan kijken welke namen ik kon verzinnen als roepnaam in een vernoeming. De afspraak was dat we zouden vernoemen als ik namen kon verzinnen die we allebei mooi genoeg vonden. Uiteindelijk moest ik zelfs nog kiezen.

Allebei de kinderen zijn dus in hun roepnaam vernoemd. En echt herkenbaar vernoemd.
Op de meeting zal ik verklappen welke namen dat zijn;-)

Tihama

Ik vind vernoemen via de tweede naam slappe hap. Immers: dat zijn gewoon handige reservenamen die extra initialen opleveren. Niemand die deze namen ooit hoort.===

En.... daar kunnen we (ouders die erg hun best op tweede en meer namen hebben gekozen) het mee doen Moet je per se een naam kiezen die andere mensen kunnen horen? Ik geloof dat mijn dochters het wel leuk vinden om drie en twee namen te hebben. Maar eerlijk is eerlijk, ik vond mijn enige voornaam wat karig en vond het leuk om mijn dochters met meer namen te bedelen.

Mijn zussen en ik hebben elk één voornaam en die begint bij ons alledrie met dezelfde drie leters. dat was handig met de post .

Ja, ik snap het wel

Ik snap wel wat Tihama bedoeld. Al heb ik het dus zelf ook zo gedaan. Ik heb mijn kinderen in de tweede/derde naam vernoemd en de eerste namen zelf uitgekozen, gewoon omdat ik dat mooie namen vond (en man uiteraard ook, al moeilijk genoeg om iets te vinden wat twee volwassenen mooi vinden). Maar het is natuurlijk inderdaad wel zo dat bijna niemand die namen die ooit hoort. Dus het is inderdaad een beetje flauw wat dat betreft.

Echt vernoemen is inderdaad je kind Hendrik Jan noemen als grootvader ook Hendrik Jan heeft. En dan kan de roepnaam wat aanpassen zodat er geen twee Henken rondlopen.

In de tweede naam vernoemen zoals ik heb gedaan is wat dat betreft ook niet helemaal vernoemen.

En de naam aanpassen naar een moderne versie in de tweede/derde naam vind ik persoonlijk nog minder vernoemen en dus ook nog eens wat beledigend (ja, we moeten moeder wel vernoemen maar die naam is zo lelijk hè, wat kunnen we daar nu eens van maken...)

Ik ken trouwens ook mensen die het precies andersom hebben gedaan. Eerste naam is vernoeming, tweede naam is zelf verzonnen. Tweede naam is de roepnaam. Maar dat lijkt me zo onhandig met diploma's en de post en dergelijke. Hoewel ik niet het idee heb dat die kinderen er zelf moeite mee hebben. Dat vind ik ook wel een leuke oplossing.

Grappig

Ik had ook maar één voornaam terwijl mijn broer en zus toch een andere roepnaam hebben dan hun 'doopnaam'.

Daarom kregen mijn zonen er drie, dus eigenlijk met dezelfde gedachte als kaaskopje. Dikke kans dat de kinderen van Tihama er weer meerdere krijgen

Het is toch een soort extra kadootje zo zie ik het en mijn kinderen vinden het wel leuk. Ook inderdaad geen bankafschriftenproblemen omdat ze wel dezelfde eerste voorletter hebben en het staat gewoon leuker later op officiële dingen want het is wel zo dat meerdere voorletters wel zichtbaar zijn op heel veel plekken.

Jaina

En de naam aanpassen naar een moderne versie in de tweede/derde naam vind ik persoonlijk nog minder vernoemen en dus ook nog eens wat beledigend (ja, we moeten moeder wel vernoemen maar die naam is zo lelijk hè, wat kunnen we daar nu eens van maken...) ===

Zo heb ik het nog nooit bekeken. Dal zal toch niet de reden zijn dat mijn moeder niet verder kwam dan een ontzettend zuinige 'oh', toen ik de uitleg over de tweede naam van mijn dochter gaf? Zo van 'nou ja zeg, was mijn naam niet mooi genoeg?' Aan de andere kant... het tweede deel van mijn voornaam kun je ook terugvoeren naar de tweede naam van mijn moeder. Geen idee of ze daar ooit zelf bij stilgestaan hebben trouwens.

slappe hap

Ik heb dus een kind op zo'n "slappe hap" wijze vernoemd. Mijn schoonzus vertelde mij dat mijn moeder echt ontroerd was toen ze hoorde hoe haar kleindochter heette. Mijn dochter heeft haar oma nauwelijks gekend omdat mijn moeder relatief jong overleed. Zij vindt het wel een mooi idee dat ze naar haar oma is vernoemd, ook al is dat de rest van de wereld niet bekend.

Makkelijk

Mijn kinderen hebben allebei drie namen. Die tweede en derde naam zijn ook vernoemingen. Dat vond ik dus echt makkelijk om te regelen, vandaar mijn opmerking. Je knalt het er gewoon achter. Het hoeft niet mooi of bijzonder te zijn, niemand hoort de naam ook. De combinatie van initialen moet gewoon een beetje fatsoenlijk blijven. Je hebt ook genoeg ruimte om iedereen blij te maken.

Ik vond het uitzoeken van een roepnaam/eerste naam die én duidelijk vernoemd was én nog steeds mooi en modern was écht een hele klus.
We hebben trouwens in de roepnaam vernoemd naar onze grootouders. In de tweede en derde naam hebben we onze ouders allevier vernoemd. Het was bijzonder dat onze ouders vooral ontroerd waren omdat we hún ouders (dus onze opa's en oma's) vernoemd hadden. De reden hiervoor was trouwens wel praktisch: mijn man en onze vaders heten allemaal hetzelfde. Dezelfde namen in 1 familie hadden we al genoeg.

Hier ook

Beide kinderen hebben 3 namen. Oudste heeft de roepnaam van mijn schoonmoeder met 1 letter anders (deze naam vond ik altijd al mooi), naam 2 is de naam van mijn overleden moeder die een klein beetje chiquer is gemaakt en naam 3 is een naam de we gewoon mooi vonden.
De jongste heeft als roepnaam een zelfgekozen naam en als naam 2 en 3 de roepnamen van zijn opa's. Nu is de roepnaam van mijn wijlen schoonvader best wel apart en grappig maar ach geen haan die daar naar kraait, zijn zusje heeft er regelmatig dikke lol over. Overigens geen traditie of druk vanuit de familie en ik heb ook nooit van mijn schoonmoeder vernomen of ze het nu leuk vindt of niet dat haar kleindochter dezelfde naam heeft.

1 naam, niet vernoemd

Ik heb 1 naam, ben niet vernoemd. Bevalt me erg goed. De kinderen hebben ook alleen een (roep)naam, zonder vernoemingen, dus de theorie gaat niet op...
Overigens was ik blij toen m'n zwager zijn zoon naar z'n vader vernoemde. Mijn man is ouder, en zou onze zoon volgens de traditie moeten vernoemen (want al zoveel generaties de oudste), maar ik was niet echt gelukkig met die naam. Nu is oma blij, want de oudste kleinzoon is vernoemd, en wij konden zelf een naam kiezen.

tijgeroog

Heeft jouw man ook maar 1 naam?

Vernoemen kan rare vormen aannemen

Mijn man en zijn broer heten hetzelfde, alleen omgekeerd. Dus man heet Iks-Ei en broer heet Ei-Iks.

Het zal ooit heus zijn nut wel gehad hebben om heel herkenbaar te vernoemen. Zo was het maar duidelijk dat je de zoon van Jan en de dochter van Dieuwertje was. Maar ik kan het toch wat inspiratieloos vinden als de complete lijn mannen in een familie naar opa zijn vernoemd. Opa Johannes, zoon Johan, kleinzoon Jan, baby van kleinzoon John. In de familie van mijn moeder weet ik dat het wel gedaan is. Er zijn meerdere Wim-men, maar de hoofdmoot is toch vrij origineel. Ik vind het ook best een verplichting. Als je het niet doet stel je nog iemand teleur ook. Maar goed, als het zonder bezwaar een traditie is in een familie, is er uiteraard helemaal niets op tegen.

Het is toch een soort extra kadootje

Aldus Triva en ja, zo voel ik dat geloof ik ook .

Ik heb ook maar één naam

Ik heb ook maar één naam, mijn broertje kreeg een 2e voornaam omdat we dezelfde voorletters hebben. En dus moest hij een extra voorletter, omdat het anders later zo lastig zou zijn. Zusje heeft weer een enkele naam. Geen van 3-en zijn we vernoemd. Bij mijn man werd juist elk kind voor zover mogelijk vernoemd, met allemaal dubbele namen. Man heeft zelfs dezelfde naam gekregen als zijn jong overleden oudere broer, wel met een andere 2e naam erbij. Onze zoons hebben we bewust niet vernoemd, maar wel allebei een dubbele naam gegeven. Niet te moeilijke gewoon Nederlandse namen, beetje bij elkaar passend, en internationaal ook nog uitspreekbaar. Mijn broer heeft zijn dochters wel (losjes) vernoemd naar beide oma's. De oma's vonden het toch wel erg leuk, ook al was het wel erg losjes en gemoderniseerd.

Triva

Nee, m'n man heeft er vier. En moet soms nadenken wat die zijn, hij geeft er niet veel om. Maar als ik wel graag meerdere namen had gegeven was hij daar ook zo in meegegaan.

twee namen

Mijn kinderen hebben zo'n standaard achternaam dat twee voorletters echt wel handig is.
Ik ben zelf soort vernoemd naar mijn oma. Mijn oma had een nogal ouderwetse naam, een van de vele varianten op Maria. Mijn naam die helemaal niet op de hare lijkt is ook een variant van Maria. Mijn oma was er tevreden mee.

Bij mijn man in de familie gingen ze gewoon de apostelen af. Wel zo makkelijk.

Zo van: onze zoon heet Petrus Jacobus Maria, maar we noemen 'm die er niks mee te maken heeft, hooguit zelfde beginletter.

En daar hebben ze meer zonen van.

Ach ja, ieder zijn keuze... (maar niet de mijne).

En hier

Ik baalde altijd dat ik maar 1 voornaam had die ook nog eens met de letter i begon. Zo'n zielig streepje op de post.
Dat was ook de reden dat onze dochters 2 voornamen hebben.
Mijn broer en ik zijn niet vernoemd, bewust niet. Mijn ouders zagen een naamzieke oma bij oudere kleinkinderen en wilden dat niet.
Onze dochters zijn ook niet vernoemd. Mijn vader zegt alleen wel eens gekscherend dat alle letters uit zijn voornaam in de eerste en tweede voornaam van onze oudste zitten .