Veilig Thuis, hulp vol.2

O nee

Munch heet ie.

Over dramatische muziek een andere keer.:-)

Klopt niet

'Tsjor, je hebt zelf nooit zelf een slachtoffer van jeugdzorg gevoeld, klopt het?' Nee, dat klopt niet. Ik ben zelf verzeild geraakt in de netten van de raad voor de kinderbescherming. Met een dreigende OTS en UHP.
Ik heb alleen niet zoveel kwaliteiten als het gaat om je 'slachtoffer voelen'. Ik word dan juist actief, zoek op, vraag na, ontwikkel expertise, en organiseer het zodanig, dat ik toch weer de regie heb. Belangrijk daarbij is dat je je ook verdiept in wat er aan de andere kant speelt, zowel wat betreft de doelstellingen als wat betreft de procedures. Uiteindelijk vertelde ik de raad wat zij mij moesten vragen. En ook hoe het werkt in andere culturen (dat element speelde ook bij mij). Ik heb over mijn verhaal veel verteld, ook over mijn kritieken daarop, zowel voor volle zalen met jeugdzorgwerkers als voor zalen met studenten die die richting op zouden gaan, als in vergaderingen met hotemetoten. Ik ben actief geworden in een actiegroep, waardoor 5 jeugdgevangenissen sloten, en heb een goed functionerende ouderorganisatie opgezet, met een legendarische bijeenkomst met mevrouw Quik-.Schuit. Ik heb het boekje 'Hoe ga ik om met mijn hulpverlener' geschreven, dat helaas niet meer op de website staat.
Nou ja, ik heb dus wel wat gedaan. Maar nu ben ik op dit gebied eigenlijk een beetje met pensioen. Op een gegeven moment moet je het ook achterlaten, alhoewel ik sommige ontwikkelingen nog wel volg.
Zo vind ik het bijvoorbeeld alarmerend, dat door de decentralisatie de gesloten jeugdzorginstellingen noodzakelijkerwijs werken met tijdelijk personeel. Ze weten immers niet wat de volgende afspraken met de gemeentes zullen zijn, dus ze durven geen meerjarenplanning te maken. Gevolg is dat de situatie in de jeugdgevangenissen (valt onder justitie, daar zijn wel meerjarenplanningen) op dit moment beter is dan in de gesloten jeugdzorg. Ja, dat raakt mij diep.
Ik was optimistisch gestemd over de decentralisatie, omdat er allerlei beloftes onder lagen waar ik in wilde geloven. de resultaten die nu naar boven komen stemmen mij niet optimistisch.
Terug naar jouw verhaal, Liza.Ik zei al: je moet je ook verdiepen in wat er aan de andere kant gebeurt. Er komt een kind binnen met de ambulance, dat kind heeft mogelijk gif ingenomen, gif is niet bekend. Dan krijg je vragen. En als de antwoorden niet heel duidelijk zijn krijg je nog meer vragen. Als de hele situatie moeilijk in te schatten is voor het gezondheidspersoneel (bijvoorbeeld bij het zien van je woning), dan wordt het overgedragen naar Veilig Thuis. Daar kun je boos om worden, maar je kunt ook vervolgens de volgende stap zetten: luister naar wat de zorgen zijn, reageer daar zo goed mogelijk op en blijf vragen naar wat de problemen nog zijn. Doe er alles aan om die problemen op te lossen. In jouw situatie waren de oplossingen gelukkig niet erg ingrijpend of vreemd. Het kan zijn dat je sommige dingen niet goed begreep: waarom vinden mensen in Nederland dat belangrijk -voorschool of peuterspeelzaal bijvoorbeeld-, maar dan had je aan je man kunnen vragen om dat cultuurdingetje uit te leggen.
In jouw situatie is het een vervelende nasleep van een ongelukkig incident, maar niet zo bedreigend als wat ik heb meegemaakt.

Tsjor

Irritatie

Mogelijk snappen jij en AnneJ nu ook, waarom ik nogal geïrriteerd ben als ik afgeschilderd wordt als iemand die meeheult met de bezetter, of 'anders kiest' of het niet snapt etc.

Tsjor

Snap je irritatie hoor Tsjor

Toch komt dat voort uit je eigen opstelling om zo goed mogelijk samen te werken met de beschermers en daar ga je ver in.
Dat vind ik niet altijd te begrijpen.

Nou ja zeg

Ik heb een heel lange lijst opgesomd van activiteiten, waarin ik effectief geweest ben in het verzet tegen bepaalde ontwikkelingen.
Ik kan je zo de bijeenkomst aanwijzen, op basis waarvan 'waarheidsvinding' een erkend probleem werd. Volgens mij was Dijsselbloem daar nog bij, voordat hij minister van financiën werd.
1200 kinderen uit de gevangenis gehaald. Niet ik alleen, samen met anderen. Maar wel een heel effectief klein groepje.
Krant, televisie, radio ....
Wat jij niet begrijpt is dit: er is een verschil tussen advies geven als mensen in de situatie zitten en actie voeren als je uit de situatie bent, je eigen situatie verwerkt hebt en een beeld hebt van het systeem. Je moet eerst zorgen dat je er zelf zo snel mogelijk uit komt.
Er is wel een verschil: ik vergelijk jeugdzorg niet met nazi's (bezetters, jouw term). Daarin verschilt mijn opstelling grondig met jouw opstelling.

Tsjor

TJa Tsjor

Jij ziet het als verder zijn en het verwerkt hebben. Dat kan.
En natuurlijk heb je veel kunnen bijdragen daardoor. Respect daarvoor.
Zonder mensen zoals jij zou het inderdaad nog minder op de kaart gekomen zijn. En zo'n succes als niet gestrafte kinderen ook niet in een jeugdgevangenis plaatsen zou niet behaald zijn.
Wat mij bezwaart is wat je ook doet, en gelukkig zijn er mensen die iets van tegenwicht kunnen bieden, het systeem blijft zich uitbreiden als een olievlek.
En door bij te dragen legitimeer je dat ook. Maar dat is voor jou denk ik een te principiele stellingname. Ik ben dan ook niet geschikt als bestuurder of medezeggenschap in dit veld. Ik wil niet eens nadenken hoe je kindermishandeling wel kunt voorkomen. Is niet mijn veld. En er wordt gewerkt met superlatieven die verwarring in de hand werken en daarmee gebrek aan duidelijkheid.
Het is alsof je de rol van het OM en die van advocaat van de verdachte op je neemt. Tegelijk. Dat past mij niet.

Weer

Het blijft maar doorgaan.
'En door bij te dragen legitimeer je dat ook.' Die legitimatie ligt in de wetten die democratisch zijn opgesteld. Of je dat nu wil of niet, zo ligt het.
'Maar dat is voor jou denk ik een te principiele stellingname.' Jouw stellingname is vooral niet productief. Je krijgt er niets mee veranderd. Je kunt websites en draadje vol schrijven met hoe erg het allemaal is, maar je krijgt er geen millimeter mee veranderd.
'Het is alsof je de rol van het OM en die van advocaat van de verdachte op je neemt. Tegelijk. Dat past mij niet.' Mij ook niet en het past jou niet om mij zo neer te zetten.

Tsjor

En toch

Dat neem je ook op je door voortdurend Liza een foute opstelling toe te dichten en gebrek aan medewerking of niet ingaan op suggesties van forumleden, gaat zij allemaal zelf over.
Die 'beschuldigingen' zijn verhelderend, want zo kijken beschermers er tegenaan, hoewel de onderbouwing wankelt. Maar je doet dit toch echt zelf. Dus wat ik daarin lees is iemand die heel precies anderen hun rechten wijst en in kleine details de opties, maar ook zelf gaat subjectiveren als je daar een optie ziet.

Tsja

Ze vraagt om advies, of ze daar iets mee doet is aan haar. Maar als het dan vervolgens verkeerd loopt is het ook aan haar. Dan ga ik er maar even van uit dat dit niet de uitkomst was die ze wilde.

Tsjor

Dat dus Tsjor

Dat het uitmaakt hoe je je gedraagt zonder te weten of dit het gewenste gedrag wel is.
En of je dat wel kan als je net een punthoofd van zo'n beschuldiging hebt gekregen en je gezin daardoor in crisis ligt. Het hangt niet af van de feiten maar van de statistiek en het imago en de persoonlijkheid van de jeugdbeschermer en consorten.

Dat dus. Ik had echt niet het idee dat ik, door mij goed te gedragen, van die onderzoeken en rechtzaken afkwam. Iets misschien, kalmte, beheerst spreken, jasje, weet waar het over gaat.

Maar het hing wel af van de pet van de rechter en niet van het voetvolk dat daar allemaal onder zat.

Dat dus. Je moet wel een bepaalde indruk wekken om door te mogen.

En nu doe je het weer. Had Liza de adviezen van het forum maar gevolgd dan had het er beter voor haar uitgezien. Dus tja, het is toch echt aan haar.

Echt wel respect Tsjor

Echt. Ik respecteer je. Daarom verbaas je me ook.

Ken je deze: omdat ze een kort rokje aanhad, omdat ze laat op straat was, in het donker, omdat ze alleen was, omdat ze in een stille straat liep.

We hadden haar nog zo gewaarschuwd.

Nu ben ik getriggerd over dat korte rokje

Aan zo iemand zou ik zeggen:
- de wereld ziet dat anders dan jij
- zorg dat je de wereld snapt, zodat je weet hoe je daarop moet reageren.
- laat zien dat jij meer bent dan een kort rokje
- zorg dat je zelfvertrouwen uitstraalt
- ken de technieken om aanvallen te pareren, zowel psychisch als fysiek
- leer van anderen die deze wereld kennen.

Liza heeft meerdere malen laten merken dat ze de Nederlandse wereld niet begrijpt. Ondanks alle uitleg komt ze met vreemde ideeen over hoe het in Nederland werkt. Klein voorbeeld: de kosten voor de ziektekostenverzekering van haar kind. Want in Estland is dat gratis tot 12 jaar (de details doe ik op herinnering).
Ze is slim genoeg en beheerst voldoende Nederlands om beter te weten. Kinderen tot 18 jaar hebben in Nederland een gratis ziektekostenverzekering

En zo zijn er veel voorbeelden geweest. Liza vertikt het om de Nederlandse wereld te leren kennen. Zij wil zich op geen enkele manier aanpassen.
Ik denk dat zij ook zonder het gedoe met Jeugdzorg afgehaakt zou zijn in Nederland en afgehaakt zou zijn in de relatie.
Ook haar partner kon geen goed doen. Zij wil alles op haar manier en geen enkele ander.
En daarmee is de vader buiten spel gezet. Heel kwalijk vind ik .

Met de problemen met Jeugdzorg heeft Liza de stok gevonden die zij zocht.

Zij meldt dat haar het ergste der ergste is overkomen wat betreft jeugdzorg. Maar eigenlijk is het een storm in een glas water. Een storm die zij zelf heeft laten overstromen, bewust of onbewust

En Anne J

Ik waardeer haar reacties over autisme en omgang met kinderen.
En ook bij waarschuwingen voor jeugdzorg en de consequenties die er kunnen zijn.

Maar in dit geval heeft AnneJ het vuurtje bij Liza aangewakkerd. Haar overtuiging heeft Liza versterkt waardoor Liza nog meer verwijderd raakte van haar man. En van de vader van haar kind. Met alle gevolgen van dien.
Het is onjuist te concluderen dat vluchten naar haar eigen land de enige optie was. Als er een serieuze procedure was geweest van jeugdzorg, dan had ze altijd nog kunnen vluchten. Maar Liza koos voor een vroegtijdige vlucht zodat ze in haar eigen land alle gelijk kon krijgen zonder een lastige partner.

Tja Lente

En gek he, ik denk zomaar dat Liza er anders over denkt. En zij gaat er over.

Dat klopt niet

De ouders van dit meisje gaan erover, niet alleen de heilige moeder.
En dat is precies het probleem.
Zij claimt de zeggenschap over haar kind. Maar het is niet alleen haar kind.

Lente en Tsjor

" Nu ben ik getriggerd over dat korte rokje
Aan zo iemand zou ik zeggen:
- de wereld ziet dat anders dan jij
- zorg dat je de wereld snapt, zodat je weet hoe je daarop moet reageren.
- laat zien dat jij meer bent dan een kort rokje
- zorg dat je zelfvertrouwen uitstraalt
- ken de technieken om aanvallen te pareren, zowel psychisch als fysiek
- leer van anderen die deze wereld kennen"

Mensen mogen dus niet zomaar in korte rokjes lopen? Je moet eerst een weerbaarheidstraining doorlopen. Je ook verdiepen in de verschillende soorten gevaarlijke mannen die er in de wereld rondlopen? Doe je dat allemaal niet eerst dan is het wel je eigen schuld als er iets gebeurt?

Tsjor, jij hebt iets buitengewoons gedaan, dat is mooi! Het kan ook leerzaam zijn. Voor wie in staat zal zijn het ook te kunnen. Want het is immers nogal buitengewoon.

Zoals ik bijvoorbeeld ook iets buitengewoons doe. Samenleven met een bij tijden zeer problematische man. Dat kan ik niet omdat ik zo lijdzaam ben, dat kan ik omdat ik mij proactief op kan stellen. Omdat ik mij daarin geoefend heb. Ik had er heel veel oefening voor over. Zoveel, dat ik niet van anderen in vergelijkbare situatie kan zeggen: dat zij het niet volhouden komt omdat zij zich als slachtoffer op stellen. Dat kan ik niet zeggen omdat ze slachtoffer zijn! Ze zijn geen slachtoffer omdat ze zich zo opstellen, ze zijn het omdat ieder normaal mens zich bedreigd voelt in die omstandigheden. En als je hen wilt leren om zich toch, door min of meer buitengewoon gedrag te ontdoen van dat slachtofferschap dan kun je niet de stap overslaan van de erkenning van het zich legitiem slachtoffer voelen

Zij meldt dat haar het ergste der ergste is overkomen wat betreft jeugdzorg. Maar eigenlijk is het een storm in een glas water. Een storm die zij zelf heeft laten overstromen, bewust of onbewust

Stukje vergeten weg te halen in bovenstaande bericht

Sorry voor mijn slordigheid

aan Tsjor

oh. "Zo vind ik het bijvoorbeeld alarmerend, dat door de decentralisatie de gesloten jeugdzorginstellingen noodzakelijkerwijs werken met tijdelijk personeel. Ze weten immers niet wat de volgende afspraken met de gemeentes zullen zijn, dus ze durven geen meerjarenplanning te maken. " Dat wist ik niet!

aan Tsjor

hoe weet je over gesloten jeugdzorginstellingen? Wat zijn ze eigenlijk? Jeugdgevangenissen? Met tijdelijk personeel??? Echt?

Tsjor over tweedetaalverwerving

wat jij schrijft:

"...als je je verdiept hebt in de ontwikkeling van tweetaligheid, dan weet je ook dat alleen een schoolaanbod vanaf het vierde (of vijfde, want dan is het pas verplicht) levensjaar al onmiddellijk een achterstand oplevert, die fors doorwerkt."

Dit is een veralgemenisering die als zodanig niet juist is, want gaat totaal niet op voor iedereen.

Een kind wat zijn eigen moedertaal goed leert, dus de ouders zijn proficient, er wordt gelezen, verteld, gesproken enz. enz., krijgt een goede basis in zijn eigen taal en kan daarom ook snel en goed een tweede taal leren, ook vanaf het vierde levensjaar. Verder is de vader in dit geval Nederlands, ik vermoed dat Liza OPOL toepaste (one parent one language) en dat is een prima manier om een kind meteen tweetalig op te voeden. Daarnaast is het prima om een kind met een tweede taal vertrouwd te maken via tv, boekjes, andere kindjes, maar is het weer niet zo slim als de ouder dat doet van wie het niet de moedertaal is. Dat kan overigens ook prima vanaf de kleuterklas plaatsvinden. De scheiding moedertaal thuis en tweede taal op school is ook prima, en niet te laat hoor.

In het Engels is er veel meer over te vinden, maar in het Nederlands vond ik dit:

https://www.trouw.nl/home/basisschool-slechte-tijd-om-tweede-taal-te-leren~ad7bc8d9/
Dit is een artikel van 1999 waarin wordt gesteld: tweede taal of heel jong leren of pas vanaf het tiende jaar.

https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/42268/thesis%20final%20version.pdf?sequence=1
Dit is een Engelstalig maar Nederlands proefschrift van 2016 wat zich richt op migrantenkinderen, dus kinderen van wie beide ouders geen Nederlands praten.
Niet de situatie van Liza, maar wel interessant, omdat na onderzoek vooral blijkt dat kinderen die ook op school een tweetalig programma volgen (in de moedertaal en in het Nederlands) en die ook op school hun moedertaal onderling mogen praten, veel beter (gaan) presteren in het Nederlands.

Verder wordt gesteld dat vooral literacy, kunnen lezen en schrijven, IN DE MOEDERTAAL erg belangrijk is. En juist dat is iets waar we bij Liza helemaal niet bang voor hoefden te zijn. Over de verwerving van het Nederlands van haar kind maakte ik me op basis van hoe Liza zichzelf schilderde echt totaal geen zorgen.

De situatie die jij presenteert is echt hooguit waar voor mensen die zelf nauwelijks of niet kunnen lezen en schrijven, die niet of nauwelijks boekjes met hun kinderen lezen. en van wie het kind volledig in een eigen taalomgeving opgroeit, vaak met geen of nauwelijks Nederlandse invloeden.
Maar als een kind wordt blootgesteld aan meerdere taalinvloeden, op jonge leeftijd, er wordt gelezen, gesproken, gezongen, tv gekeken, dan is er echt geen probleem.

Nogmaals, het is van belang dat de mensen in de jeugdzorg zich meer gaan verdiepen in de culturele achtergronden van nieuwe Nederlanders. Bij wetenschappers gebeurt dat blijkbaar ook, maar ik vrees dat veel jeugdzorgers uitgaan van veralgemeniseringen.

aan Tsjor

jess. de techniek wat je juist beschreef is de classieke troubleshooting van computerspelletjes. De speel of de code is geprogrammeerd. Je bent de nieuwe gebruiker degene niet de wijze weet hoe dat geprogrammeerd is en probleerd eigene waarnemingen te gaan gebruiken. Dus probeer ik dan volgens eigene logica. De user-interfaces van matrix zijn niet flexibiel. Ze hebben vaste stappen. Gebruiker mag alleen 1 of soms 3 opties hebben. En actionscript- tiep van programmeren stelt, dat elke gebruiker pas na elke genomen stap weer geevalueerd wordt. Wat jij adviseert is: keep calm en weet dat je in een computer-programma van iemand zit. En probeer je gedrag volgens de verwachtingen van programma te gaan corrigeren! So wordt de "burger xp home edition ontworpen van zelfstandig denkende mens"! Het lijkt heel erg wat hier nu momenteel gebeurt. Voornamelijk in de regio waar we wonen zijn zijn altijd veel en veel grote bossen en natuurgebieden geweest. Dus de Bosbeheer kwam op met een unieke programma, degene rekent uit, hoe veel bos kan elke jaar gekapt worden. So dat het duurzaam nog is. Nou de probleem is, ze kappen volgens deze module-programma maar de aantallen zijn groot en er is niet veel bos meer over. Het is ook niet mogelijk om te stoppen omdat de programma herhaalt nog steeds elke jaar "zullen we meer naar zon honderden duizenden hektares gaan clear-cut doen." We wonen hier naast het bos waar word elke jaar 2WW doodsherdenking gevierd. Iets Kamp Vught achtigs. Nou het was grootste doodskamp ter land. En stel nu, die idiote Bosbeheer-programma kwam nu op met informatie, dat ook deze bos waar die doodskamp was moet ook kaal-gekapt worden. Het gaat gebeuren en gewoon mensen aanpassen zich aan werkelikheid. Computers en formules niet... Het allemaal klinkt zeer gevaarlijk.

Op de barricade

Ik snap de behoefte van Liza om op de barricade te gaan staan. Het gevoel van onrechtvaardigheid doet dat met je, als een tijgermoeder.

Haar behoefte om er een rapportage over te maken of een stripboek uit te brengen omdat dat een onrechtvaardige behandeling je zo kwaad maakt,
Haar keuze om te vertrekken om zo onbereikbaar te zijn voor VT.
Ze is niet de eerste die vertrekt. Zo was er jaren geleden een oma die een boek schreef over haar zoon en zijn kind, die naar Amerika zijn vertrokken om het jongetje te beschermen tegen instanties. Een boek over het gemis en hoe dit zo ver heeft moeten gaan.

Persoonlijk denk ik dat timing een belangrijke factor is in het bereiken van een veilige haven voor haar dochter; eerst die veiligheid en rust zodat je kind buiten de schijnwerpers staat en pas daarna je ervaringen bundelen en op de barricade klimmen.
Eigenlijk gelijk aan de werkwijze van Tsjor; eerst rust bereiken en daarna pas een boek schrijven en de vinger op de zere plek leggen. Of AnneJ; eerst de rechtszaak en daarna op een forum over de handelswijze van VT schrijven.. Beiden hebben eerst hun kind(eren) in veiligheid gebracht en zijn daarna andere ouders gaan ‘waarschuwen’.

De aandacht voor tweetaligheid, de strijd tegen vaccinaties of het hele screeningssysteem van een eerste hulp post had liza ook kunnen bewaren voor een later moment. Eerst VT overtuigen zodat ze geen grond meer denkt te hebben om haar kind te volgen. Alleen ging Liza de discussies al aan terwijl het verstandiger geweest was om daarmee te wachten. Nu lees ik alleen maar verliezers.

Timing

Na de melding heb ik in mijn eigen omgeving de zaak direct opengegooid. Natuurlijk vergroot je daarmee de kans op stigma. Maar het heeft me ook waardevolle contacten opgeleverd van lotgenoten waarvan de informatie me heeft geholpen bij mijn verweer. Ook het delen van het ervaren van de emoties.

Lotgenoten op mijn werk, op de scholen van mijn kinderen, in mijn buurt.

Afgezien van de contacten in mijn eigen netwerk op dit gebied die me konden adviseren over de protocollen van de jeugdbescherming en de plaatselijke instanties.

Je gaat je niet in een hoekje laten piepelen. Andere mensen zijn je veiligheid.

Bovendien

Dreigde er acute uithuisplaatsing van mijn kinderen. Hoe ga je dat onder de pet houden dan.

In een hoekje

Ik geef niet aan dat je je in een hoekje moet laten piepelen. Ik heb het over een kind uit de schijnwerper halen.
Door te lezen en met lotgenoten te praten, jezelf te verrijken aan kennis, kan je een plan maken hoe die veiligheid proberen na te streven om zo zoveel mogelijk ongeschonden uit de strijd te komen.