U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Vaderschap
Het is helaas geen fictieve situatie en misschien zijn er wel mensen met ervaring en goede adviezen. Ruim een half jaar na de geboorte van het kind heeft een meisje aan een jongen laten weten dat hij de vader is van het kind. Tijdens de (wat laat ontdekte) zwangerschap wisten vrienden om het voormalige stel heen wel dat het meisje zwanger was, maar zij wilde absoluut niet, dat iemand het aan de mogelijke vader zou vertellen. Hetgeen niet gebeurd is. Nu, 7 maanden na de geboorte heeft de vader te horen gekregen dat hij dus een kind heeft. Waarschijnlijk, want er moet eerst een DNA-test komen om dat te bevestigen.
Beiden, vader en moeder, zijn jong, geen stabiele woonsituatie, nog niet zelfstandig etc. Jongen heeft wel net een fulltime baan gevonden. Vrienden vermoeden, dat het meisje juist nu met dit verhaal naar buiten komt, vanwege het geld. Vader heeft het kind nog niet mogen zien, alleen foto's.
Wat kan de jongen nu het beste doen? DNA-test of niet? Kind erkennen of niet? co-ouderschap aanvragen? alimentatie gaan betalen? Welke stappen kan hij zetten en wat moet hij vooral niet doen? Kan hij voorkomen dat hij financieel uitgekleed wordt door de moeder en de rest van zijn leven betaalt, zonder dat hij ooit het kind zal zien (grootste angst van vrienden die het meisje kennen?).
Tsjor
Kaaskopje
'Ik snap waarom je dat zegt, maar voor zover ik weet is een jongen van 18 voor de wet volwassen en is het de kunst om op de achtergrond te blijven en mee te denken en niet voor te schrijven wat hij moet doen. Jij staat er strikt genomen buiten. (Ik zeg niet dat dat makkelijk is.) Jij bepaalt wel of je je huis openstelt voor de baby. Dat laatste is voor mij overigens nooit een probleem geweest. Natuurlijk staat de deur open.'
Wat is dat nu weer? Alsof de ouders van het meisje zich er buiten houden, op de achtergrond blijven, niet mee denken en voorschrijven? Zo werkt dat natuurlijk niet. Als een kind van mij wat nog thuis woont vader (moeder wordt lastig maar dat bedoel ik ook) wordt heb ik daar toch wel degelijk mee te maken. Ik zal me niet bemoeien als moeder van de man met wel of geen abortus maar als mijn zoon wil gaan co-ouderen heb ik daar wel degelijk mee te maken en als er geld moet komen kan mijn kind dat waarschijnlijk niet betalen in zijn eentje. Deze jongeman werkt nog maar als dat niet zo is wordt dat toch wel lastig om het geld op tafel te krijgen dus JA daar bemoei ik mij mee en het verhaal vertelt niet veel over wat de jonge moeder doet aan studie of werk maar dat moet dus wel gestimuleerd worden. Kind kan dus hier komen zodat moeder aan de toekomst van mijn kleinkind kan werken want ik geloof dat in deze zaak het stel niet bij elkaar gaat komen/wonen.
Tsjor
Ik verspring niet verrassend. Ik vat alleen even samen wat in de wet staat. Als de ouders er samen uitkomen dat beide 50% zorgen en geen alimentatie betalen (wie van de twee dan ook), dan is dat ook prima.
Ik hoop voor het kind dat wordt vastgelegd wie zijn vader is, via erkenning of gerechtelijke vaststelling, en dat hij beide ouders leert kennen. Geld is bijzaak, maar het moet wel eerlijk geregeld worden. En stoppen met gezeur over dat hij geen keuze heeft gehad. Zo werkt het in Nederland, en het kind is er nu eenmaal.
Triva
Jouw leven zal er inderdaad door beïnvloed worden, maar jij kunt geen beslissingen meer nemen voor je kinderen. Behalve het huis uitzetten als het je niet aanstaat. Dat zou het laatste zijn wat ik zou doen. Sommige dingen neem ik voor lief, ook al heb ik er zelf last van.
Wat valt bij jou onder 'stimuleren'?
En hoezo denk je dat de ouders van de moeder 'voorschrijven'?
Ik denk ook niet dat vader en moeder in dit verhaal ooit een gezellige relatie zullen krijgen.
Tsjor
Als de moeder door een beter inkomen meer te besteden heeft dan de vader, dan ben ik ook van mening dat de moeder alimentatie kan betalen aan de vader. Maar dat lijkt me niet aan de orde in dit verhaal.
Dit meisje is ondertussen wel volwassen hoop ik. Ik vind ook dat haar manier van handelen geen schoonheidsprijs verdient. Maar van omkijken wordt niemand wijzer. Er moet nu gereageerd worden op de stand van zaken nu. De jongeman is vader en hij moet zijn aandeel hierin op zich nemen. Daarmee verleent hij haar geen gunst, maar hoort het bij zijn verplichtingen. En daar zijn kosten aan verbonden. Ik vind het sneu dat hem dit overkomt, maar daar verander je niets meer aan. Tenzij een dna test anders uitwijst. Tja, dan mag het meisje haar pijlen op iemand anders richten. Ik hoop voor het kindje dat het een gelukkig leven zal gaan leiden, dat is voor alles belangrijk.
Wat vind jij nu écht wat het meisje eigenlijk had moeten doen, zodra ze wist dat haar menstruatie voorlopig uit zou blijven? Wat had jij gedaan? Een antwoord weet ik al wel, jij bent een doorzetter en volgens mij ook een studiebol, dus waarschijnlijk had je daarmee al een betere basis gehad, maar verder?
Kaaskopje
KK schreef:
Dat is de keus van de moeder geweest, Ava. Ze had hem al een jaar eerder kunnen vertellen dat ze in verwachting was. Dat is geen verwijt van mijn kant, maar als je pas met zulk nieuws aankomt als kind de deur al bijna voor de nieuwbakken vader open kan doen, kun je pas vanaf dat punt over geld gaan praten.
Wat ik wil zeggen is dat het gelimiteerde keuzes zijn waar volwassenen al mee worstelen, laat staan jonge meisjes.
KK citeerde:
- En moeder is helaas ook niet altijd meteen degene die het beste met een kind voor heeft. Dat blijkt al uit het feit dat ze maandenlang de (eerst aanstaande) geboorte van het kind verzwegen heeft voor de mogelijke vader.===
Dit is een zin van Tjor als ik het goed heb.
Ik ben het met je eens dat een moeder die niet het beste voor haar kind voor heeft (met de "keuzes" die ze heeft, onder de gegeven situatie) niet voor de hand ligt. Ik wijt dat dan ook aan haar levenservaring en leeftijd. Bovendien, wat het beste is voor je kind daar heeft iedereen een andere mening over of andere ervaring, achtergrond waarmee dezelfde situatie anders wordt, afhankelijk van de hoofdpersonen.
KK schreef:
Ik begrijp hieruit dat jij dat nog nooit hebt meegemaakt? Geen avontuurtjes, altijd braaf? Ik wel (tja... jong en uitgelaten toen ik op kamers was gaan wonen) en ik kreeg echt geen standaard nazorg van die avontuurtjes.
Ik wil(de) hiermee zeggen dat de jongen de verantwoording niet alleen bij het meisje kan leggen en dat hij toch ook echt zelf keuzes heeft gehad in zijn gedrag. Als je daarop hamert bij het meisje en de jongen ontziet, krijg je mi een scheve situatie. Hij heeft zijn verantwoording maar het lijkt er op dat hem die vergeven wordt en die wordt het meisje wel aangerekend.
Als ik een citaat van Tsjor bij jou heb neergezet, sorry:-). Ik had een hele lap onder elkaar gezet en dacht netjes op naam hier weer geplakt te hebben.
We lijken het wel eens te zijn.
Tamtam
Tsjor, stel het kind is 6mnd oud en de jonge onervaren moeder komt bij het consultatiebureau en de dienstdoende arts vraagt hoe het met haar gaat, ook of ze financieel in staat is om voor haar kind te zorgen. Ze legt uit dat het moeilijk is, de luiers zijn wel ontzettend duur. Ze had zich vergist in de kosten.
De dienstdoende arts wijst haar op de sociale dienst. Eenmaal bij de sociale dienst, wordt gevraagd over de vader. Ze vertelt dat hij nu nog niet kan bijdragen maar dat hij over twee weken hoort of de sollicitatie succesvol is verlopen.
De instantie deelt haar mede dat de sociale dienst niet zomaar geld gaat geven; de vader heeft ook zo zijn plichten. Noodgedwongen, met steen in de buik, stapt ze op de mogelijke vader af. Het kind is ondertussen 7 mnd oud. Uitgekookt? Geen idee.
Kinderopvang
Nee, maar de arts van het consultatiebureau had haar dan ook kunnen wijzen op: wat ga je zelf doen, welke mogelijkheden van kinderopvang heb je, weet je dat de belastingdienst daaraan meebetaalt etc.
Het is een beetje wat iemand schreef: vreemd dat er zo vanuit wordt gegaan, dat het geld bij moeder moet binnenvliegen.
Ik denk dat ik zelf voor eerlijkheid had gekozen: als ik niet zeker weet wie de vader is, dan is dat mijn verantwoordelijkheid, dus ik zou op de blaren gaan zitten en dat eerlijk opbiechten aan de jongens. En dan zo snel mogelijk een dna-test. Ik ben wat dat betreft inderdaad een doorzetteer, maar volgens mij hoef je voor eerlijkheid niet erg geleerd te zijn.
Tsjor
Dat hoeft dan weer niet
Kaaskopje: 'Als de moeder door een beter inkomen meer te besteden heeft dan de vader, dan ben ik ook van mening dat de moeder alimentatie kan betalen aan de vader.' Partneralimentatie hoeft dan weer niet als er geen enkele vorm van 'lotsverbondenheid' is geweest. zie recent nog een rechterlijke uitspraak, waarbij iemand geen alimenatie meer hoeft te betalen, omdat de ex het leven van de alimentatiebetaler tot een hel maakt. dan houdt de lotsverbondenheid op, volgens de rechter, en is er dus geen partneralimentatie meer.
Maar je opmerking laat wel zien, dat de alimentatie beschouwt wordt als inkomen voor de ouder. ook al roept iedereen nog zo hard dat het om het belang van het kind gaat.
Tsjor
Jee Tsjor
Toch vind ik je reacties in deze draad nogal 'ontsjor's.
Ik lees helemaal niet in de reactie van Flanagan dat er, als een verborgen agenda, sprake is van partneralimentatie. Vergezocht hoor.
Niet Flanagan
Maar een opmerking van Kaaskopje: ' 'Als de moeder door een beter inkomen meer te besteden heeft dan de vader, dan ben ik ook van mening dat de moeder alimentatie kan betalen aan de vader.' Dan gaat het toch over partneralimentatie?
Tsjor
Nee hoor Tsjor
Kijk, Kaaskopje kan dat natuurlijk het beste zelf toelichten, maar ik kan me ook goed voorstellen juist dat moeder vader geld geeft voor luiers, speeltjes, bedjes, flessemelk, geeft niet wat een kind nodig heeft. Er kwam hier pas nog iemand voorbij, ben het even kwijt welk draadje, die de andere ouder altijd geld meegeeft voor reizen of iets extra's of zo.
Maar wordt al direct gerelativeerd, beiden zijn nog zonder inkomen van betekenis, hoewel we dat ook niet zeker weten.
Partneralimentatie zou ik niet eens opkomen, ze zijn nooit samengeweest.
Want moeder
krijgt wel de kinderbijslag en toeslagen/kortingen, die vader niet krijgt.
Zomaar?
@AnneJ, krijgt een moeder zomaar toeslagen etc.? Ook de pot van de sociale dienst wordt beschermd door de employee.
Wie zijn pasgeboren baby inschrijft in het bevolkinsregister, wordt geconfronteerd met de vraag wie de vader is. Dat is niet alleen voor de erkenning maar financieel gezien, ook voor het feit dat die man financieel verandwoordelijk gesteld kan worden (restricties) om te voorkomen dat de sociale dienst als enige, kan opdraaien voor zorgkosten.
Soms geeft een moeder aan dat de vader onbekend is, zo hoeft ze ook geen ouderschap te delen en haar leven vast te zitten aan die ene jongen.
Mogelijk is ze op een verkeerd been gezet. De sociale dienst trekt niet zomaar de portemonee open.
Te vergelijken met een reisverzekering; je start een verzekering en verliest onbedoeld je fototoestel. Dan moet je toch eerst een koopbon kunnen tonen, voor je de camera vergoed krijgt.
Of een werknemer met een jaarcontract wordt geconfronteerd met een stilzwijgend verlengen omdat de HR niet heeft opgelet maar dan alsnog wordt heengezonden, en zich daarna aanmeldt bij het GAK voor een werkeloosheidsuitkering. Dan wordt de man gewezen op het feit dat hij eerst met een ontslagbrief van zijn werkgever moet komen om in aanmerking te kunnen komen vooor een uitkering.
Heel veel (jonge) mensen zijn niet op de hoogte van de spelregels...
Het ' ik zou de mogelijke vaders wel inlichten' is zo gemakkelijk gedacht. We staan niet in haar schoenen. We weten niet wat daar thuis tegen het meisje is gezegd of wat ze later van de officiele instanties te horen heeft gekregen.
Ik denk wel dat het sceptische denken over de handelswijze van het meisje, het contact tussen de jonge ouders in de weg staat.
En..
De traceerbaarheid van de vader is ook in het belang van de studiefinanciering. Bij de aanvraag dient het inkomen van beide ouders getoest te kunnen worden op waarheid alvorens de overheid de hoogte van de steun kan vaststellen.
Een oud-klasgenoot vroeg een studiefinancering aan. Zijn vader moest het tekenen. Alleen wist hij niet waar de man was. Geen hanttekening of anders een doodverklaring, geen toekenning van zijn aanvraag....
Traceerbaarheid is waar het de overheid/sicisle dienst om gaat. Het ziet er naar uit dat dit is onderschat.
Aan het probleem ' wie, waar is de vader'? hangen meer haken en ogen dat de wijze waarop de binding tussen vader en kind tot stand dient te komen.
ouder en studiefinanciering
Als een ouder onbekend (in geval van vader) of niet te traceren is, kan hij buiten beschouwing worden gelaten bij DUO. Wij hebben hiermee te maken gehad (verdwenen vader), hebben hiervoor een formulier plus wat verklaringen ingestuurd en dat was in orde. Ook toen vader weer opdook bleef de buitenbeschouwing in stand omdat de relatie grondig verstoord was.
Hortensia,
Men heeft dus blijkbaar ingezien hoe tijdrovend dit was.
Tsjor
Ik ben zeer tegen partneralimentatie. Ik heb mezelf regelmatig eerlijk afgevraagd of die mening door 'makkelijk denken' komt, omdat ik nooit gescheiden ben, maar dan zou ik er ook tegen zijn. Kinderalimentatie zie ik echt als het eerlijk verdelen, voor zover dat kan, van de kosten die kinderen nu eenmaal met zich meebrengen.
AnneJ
dat moeder vader geld geeft voor luiers, speeltjes, bedjes, flessemelk, geeft niet wat een kind nodig heeft.===
Dat is toch ook alimentatie?
Ja Kaaskopje
Uiteindelijk maakt de vader uit waar hij het aan besteed, maar het ging om het verschil tussen kinderalimentatie en partneralimentatie. Tsjor werd wat paranoia dat partneralimentatie opdook in jou bericht.:-)
Dat moeder vader geld geeft voor kinderbenodigdheden is op zich geen gek principe als moeder meer geld heeft dan vader.
Maar jij begon er over.:-)
Het verschil
Tsjor meende dat jij het over partneralimentatie had, waar ik 'kinderalimentatie' begreep. Door 'alimentatie' te zeggen wordt het niet duidelijker.
AnneJ
Volgens mij heb ik pas in nr. 94 het woord partneralimentatie genoemd. Alles wat ik daarvoor zei over bijdragen e.d., bedoelde ik als bijdrage in de kosten van het kind, kinderalimentatie dus. Maar dat kan onduidelijk geweest zijn.
Wat is dat toch Tsjor
... dat jij er door de jaren heen altijd de jongens/mannen lijkt te moeten verdedigen tegen die gemene vrouwen die hen van alles aandoen? Volgens mij is dat een thema in je leven? Het valt echt op
Als tegengeluid
denk ik dat het soms wel verhelderend is. Al die lelijke mannen die zo ontzettend vervelend en naar zijn zijn ooit iemands zonen geweest. Als ik kijk vanuit het perspectief van mijn zonen, dan ziet de wereld er soms anders uit. Bijvoorbeeld: zoon is moe na een dag werken, zit in de trein, krant op de bank, voeten erop. conducteur komt: meteen bestraffend toespreken en een boete. Oké, terecht, voeten op de bank mag niet. een maand later: meisje zit met voeten op de bank, zonder krant eronder. Conducteur: zit je lekker? Meisje: ik ben zo moe. conducteur praat nog even vriendelijk door en laat het meisje zitten. ik heb hem toen gevraagd of dat normaal was, omdat mijn zoon een boete kreeg. Dan gaat het om 'de ene conducteur of de andere conducteur.... Nou nee, ik kan mijn zonen beter een rokje aantrekken, toch?
Verder verbaas ik me er echt over hoe snel de oude patronen van M/V-verhoudingen boven komen in zo'n situatie: meisje onschuldig, slachtoffer, afhankelijk, kan er niets aan doen, alle problemen draagt zij op haar nek; jongen: veroorzaker, zijn schuld, moet betalen, etc. Ik heb al eerder aangegeven: mijn ervaring met pleegdochter: nee, vader hoefde niet in beeld te zijn, want van een kale kip kon je niet plukken (woorden van de hulpverleners). Zo. Dus daar is vaderschap alleen maar goed voor?
Gelukkig lijkt het hier nu beter te gaan: DNA is bevestigd, meisje zit in een huis waar ze begeleiding krijgt en vader krijgt ook begeleiding bij het opbouwen van de kontakten; vader maakt kamertje in zijn huis voor baby, wil graag kind in zijn huis krijgen, om te beginnen voor weekenden, en gaat ondertussen toch door met zijn leven (werken, of toch leren?). Hij wil graag dat het kind zijn achternaam krijgt. Wel vindt hij het erg dat hij de eerste 8 maanden van het kind heeft moeten missen. Maar dat zijn gedane zaken.
Tsjor
achternaam
Je weet dat erkenning er niet meer automatisch toe leidt dat het kind de achternaam van de vader krijgt hè? Alleen als partijen het er beiden over eens zijn. Even puur tactisch: als hij wel de erkenning kan krijgen maar niet de achternaam - jammer dan, wel de erkenning doen. Die erkenning is werkelijk belangrijk, schept de (juridische) familieband met alles erop&eraan, met name recht op omgang en informatie (en onderhoudsplicht). Die naam - tja.
O, en mocht de jongeman in kwestie het per ongeluk hebben over "het kind op mijn naam zetten', corrigeer dan even. Het verbaast mij altijd hoe vaak ik dat hoor ('nee, ik heb/hij heeft het kind niet op mijn/zijn naam laten zetten') - het is geen auto, mensen!
Groeten,
Temet