Pushende of achter het kind aanhollende ouders?

Primavera

Het probleem wat ik zie met zoon een paar leeftijdscategorien hoger te laten 'trainen' met wiskunde is dat hij daar fysiek niet zit en sociaal en emotioneel ook niet aan toe is om daar te zitten. Een schaakclub waar hij met oudere kinderen zit is anders, daar zit je een uurtje en heeft iedereen dezelfde interesse. Dat hij daar ineens schaaktikkertje voorstelt vindt iedereen alleen maar leuk (zelf door hem verzonnen, als iemand een stuk geslagen heeft mag iedereen proberen om diegene te tikken en zo dat stuk te bemachtigen, funest voor de concentratie maar zo leuk als laatste potje op de avond).
Als ik nu hem echt verder ga helpen met wiskunde, heb ik hem uiterlijk met 11 op eindexamenniveau VWO. Het zou voor nu prima zijn, maar wat voor problemen creeer ik dan voor hem als hij naar de middelbare school gaat. Dat is mijn dilemma. Met sport en muziek is het normaler dat talent gestimuleerd wordt, neem de jeugdopleidingen van de voetbalclubs, neem de vooropleiding van het conservatorium. En sport en muziek is iets dat je naast school doet. Wiskunde is iets wat je op school doet, er zijn geen voorzieningen anders dan de vierkant voor wiskunde kampen, er is geen legale mogelijkheid om alvast wiskunde te gaan studeren als je je vwo-examen wiskunde hebt maar de andere vakken nog moet gaan doen.
Ik heb wel bewondering voor je dat je zelfs over verhuizen denkt om je kind de mogelijkheid te geven zijn sport op zijn niveau te laten beoefenen. Ik weet niet of ik dat zou doen, ik heb meer kinderen en hun belangen wegen ook mee. Mijn man en ik hebben het er gisteravond nog over gehad, we kennen een wiskundige en misschien moeten we (op termijn) hem vragen om ons jochie te coachen. En dan zit je daarna weer te denken van waar zijn we mee bezig, een wiskunde-coach voor een groep 3 kind.
Heb jij ervaring met een kind wat op schoolgebied flink voorloopt maar een echte wiskundeknobbel heeft? Ik heb al op het hb-kindforum rondgeneusd, maar daar word ik echt niet gelukkig van.

Sientje

Iik begrijp het neit helemaal, want je wil wel dat de basisschool op allerlei gebied meer aanbiedt aan hem.

Als hij op zijn 11de op VWO-eindexamenniveau is met wiskunde, dan laat je hem toch een deelcertificaat staatsexamen halen? Kan hij op het VWO wellicht andere vakken kiezen voor zijn eindexamen.

Tsjor

Diploma's en leerplicht

Dat staatsexamen heb ik al naar geinformeerd. Op het moment dat een leerling in 1 van de verplichte vakken (nederlands, engels en wiskunde) geen eindexamen doet op school kan de school geen diploma uitreiken. Staatsexamens tellen niet.
In onze buurt zijn best wel wat vwo-scholen in allerlei soorten en smaken, maar geen van allen willen ze een leerling die in een van die vakken staatsexamen heeft gedaan, die nemen ze niet aan omdat het dan al zeker is dat die leerling geen diploma bij hen gaat halen. Vervolgens krijg je dan gedoe met de leerplichtambtenaar want het vwo lijkt me gezien zijn huidige overall voorsprong wel waarschijnlijk. Als er geen school hem wil aannemen, heb ik een probleem, niet de scholen, en moet ik maar met alles akkoord gaan. Deze informatie heb ik geverifieerd bij 5010 en lijkt betrouwbaar.
Mijn kind heeft extra uitdaging nodig omdat hij op alle vakken voorloopt. Daarnaast loopt hij op rekenen/wiskunde heel erg voor en lijkt hij daar echt aanleg voor te hebben, en in ieder geval veel lol. Maar dat wil niet zeggen dat ik door mijn keuzes nu voor hem bewust de weg naar het voortgezet onderwijs ga afsluiten onder het motto dat de soep waarschijnlijk toch niet zo heet gegeten wordt en dat de regelgeving toch vast wel veranderd zal zijn. Als over een jaar of 5 mijn kind naar het voortgezet onderwijs moet maar dan niet kan heb ik niet alleen een probleem, maar mijn kind is dan de dupe geworden van een pushende moeder.

Fransien

Ik ben het eens met mijn voorgangers dat je je zoon het best kan volgen en kan aanbieden waar hij om vraagt. Wiskunde is wat dat betreft een heerlijk vak, ben je nooit klaar mee, toch? Kijk hoever hij de komende maand of desnoods jaar komt en maak je dan pas zorgen over de volgende maand en jaar. Hij is nog zo jong, wie weet hoe het gaat. Mijn man had het er laatst nog over dat onze jongste dochter toen ze zes was ook zo gefascineerd was door wiskunde, ze leerde met oudste zus mee die toen op het VO zat. Van de ene op de andere dag had ze er geen zin meer in en vond ze weer iets anders leuk. Was ik helemaal vergeten. Toen ze zelf op het VO zat was haar kennis aardig weggezakt en deed ze gewoon mee met de groep, op een gegeven moment wel met verdieping in een apart groepje met van die wedstrijden enzo. Relax en geniet van je kind.....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat is het probleem precies

Hij loopt nu al flink voor en het interesseert hem. Is het voor zijn examen over een aantal jaren dan slecht als hij nu dat niveau al haalt? Of hij er nu wel of niet staatsexamen in doet. Of hij nu wel of niet naar een wiskundekamp gaat. Kun je het niet gewoon beschouwen als een hobby? Om maar weer de vergelijking met sport te trekken, gym en sport hebben ze ook op school. Maar als je kind goed genoeg voetbalt om in de selectie van Jong Oranje mee te doen, mag dat dan niet omdat hij dan op school te ver is? Muziek is ook een vak op de middelbare. Maar veel kinderen zitten toch ook gewoon op muziekles en sommigen zijn daar heel ver in. Dan doet hij wiskunde als hobby. Dan zit hij zich bij dat vak misschien te vervelen op school. Maar verder zie ik het probleem niet zo.

Of nog wat anders

Ik heb ook vriendinnen die Engels of Frans als moedertaal hebben. Hun kinderen worden volledig tweetalig opgevoed. Mijn Engels is best goed, maar zij spreken veel beter Engels en Frans dan ik ooit nog zal leren. Zij kunnen dat toch ook niet plotseling stilzetten als ze naar de middelbare school gaan.

Cersei

Dat stelt mij een beetje gerust. Hij is altijd al geinteresseerd geweest in getallen, misschien gaat het over en verveelt hij zich niet zo stierlijk en heeft hij straks een gewone middelbare school. Ik loop al een tijdje de deur plat bij de ib-er om ervoor te zorgen dat hij in samenwerking met de middelbare school stof op zijn niveau aangeboden krijgt, maar ook om ervoor te zorgen dat hij straks niet geweigerd gaat worden. Bij wiskunde kunnen ze hun lol flink op, voor de rest is de voorsprong 2-3 jaar en dat is een stuk makkelijker.
Fijn dat het met je dochter zo soepel is gelopen uiteindelijk, dat is waar ik me eigenlijk het meeste zorgen over maak, dat hij niet gelukkig wordt.

Kendra

Nee hoor, het is geen probleem, goed zijn in wiskunde, tuurlijk niet. Muziek is geen verplicht vak op de middelbare en is geloof ik een uurtje per week, kun je rustig slapen, sport/gym is wel verplicht, maar dat is zo minimaal dat als je je daar verveelt je je schooltijd net zo goed doorkomt als een kind wat een pesthekel heeft aan gym omdat het er zo slecht in is.
Ik vind het geen probleem dat hij een hobby heeft, ook niet dat hij een talent heeft voor een bepaald onderwerp. Ik vind het wel een probleem dat als ik er niet zorgvuldig mee omga hij op geen enkele middelbare school aangenomen wordt, ik leerplicht op mijn dak krijg, zoon ongelukkig is en ik dat door beter nadenken en niet de houding van 'dat lossen we later wel op' had kunnen voorkomen. Het is natuurlijk ook onbegrijpelijk dat ik de relatie met de leerkrachten goed wil houden en zoveel mogelijk leerwerk en wiskunde op school wil laten zodat hij zich in zijn vrije tijd sociaal en emotioneel kan ontwikkelen, en op school tenminste iets te doen heeft. Ach, ik rem hem af, ik laat hem niet alles doen wat hij wil, waarschijnlijk ben ik zo'n totaal niet-stimulerende ouder, ideaal voor de dames waarmee het stuk begon. Totaal onverantwoord natuurlijk. Ik wil mijn kind zijn talenten wel laten ontwikkelen, maar wel op een manier dat hij er later wat aan heeft en dat er zo min mogelijk wegen voor hem afgesloten worden. Dat jij het niet snapt wil niet zeggen dat het geen overweging is.

Fransien

mij hoor je niet zeggen dat je zo'n niet-stimulerende ouder zou zijn of totaal onverantwoord of zo. Integendeel. Maar ik ken de problematiek wel. Ik heb alleen vanuitmijn eigen ervaring gereageerd. Zo'n blik van een buitenstaander heeft mij wel eens aan nieuwe inzichten geholpen. Als jij daar niets mee kan, dan doe je er niets mee. Ik vind dat prima. Maar je hoeft niet zo van je af te slaan.

Vergelijking met meertalige kinderen

De vergelijking met twee- of meertalige kinderen vind ik een goede. Er zijn zat kinderen die tweetalige opgroeien waarbij één van de talen een examenvak is op het VWO. Die zijn lang voor dat ze op het VO zitten allang op examenniveau in die taal. Hoe doen die dat dan?
Ik ken geen ouders die hun kind maar niet twee-talig opvoeden omdat ze dan teveel voor zullen lopen op het VWO. Ook zullen ze die kinderen meestal geen deel-certificaat laten halen en toch komen ze ook hun middelbare scooltijd gewoon door. Ik denk met een beetje vervelen, een beetje andere invulling van de lessen, enz. dat kennelijk best gaat.
Ik vind helemaal niet dat je je zoon moet pushen in de wiskunde. Maar aan de andere kant, als het kind daar aan toe is dan lijkt krampachtig tegenhouden opdat hij maar geen middelbare schoolkennis voortijds opdoet een slechte reden. Bovendien zelfs al zou je dat lukken dan is hij zodra hij eindelijk die boeken krijgt ook in week 1 waarschijnlijk gelijk een jaar verder, zoniet twee als hij meer-jarige beken krijgt. Al je moeite om hem tegen te houden in één week te niet gedaan ;-)
Je zoon zal op sommige opzichten enorm voorlopen in ontwikkeling, terwijl hij op andere net als zijn leeftijdsgenoten zal zijn. Ik denk dat je zowel de ene als de andere kant van die ontwikkelingen niet moet verwaarlozen.
Ik ben het er mee eens dat de opvoeding helemaal op de ontwikkeling van het talent van een kind richten het risico meebrengt dat het wat te éénzijdig wordt. Aan de andere kant talent bewust minder laten ontwikkelen om het kind in de mal van leeftijdsgenoten te persen is ook een groot risico.

Ik zou denk ik (maar ik sta niet in jouw schoenen) hem wel wiskunde aanbieden, maar niet als volledig programma. Gewoon wat hap-snap onderwerpen hier en daar, die als hij eenmaal de basis weet veel interessanter kunnen worden uitgediept. Er zijn veel leuke boeken over wiskunde, die juist verklaringen en theoriën aanstippen waar je op het VO nooit aan toe komt.

Fibonacci

Gisteren speelden de pubers muziek met de fibonacci reeks. Er schijnt ook pi-muziek te zijn maar dat is dan weer niet zo leuk.
Mijn kinderen vonden het in de onderbouw ook leuk om met getallenreeksen te spelen. Gewoon verdubbelen: 1 en 1 is 2, 2 en 2 is 4 enzovoort.
De Fibonacci reeks telt het product met het voorgaande element verder op.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rij_van_Fibonacci
0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181, 6765, 10946

Fransien je maakt problemen

Beste Fransien, ik snap werkelijk je redenatie over het VWO-examen en het niet aannemen op een middelbare school niet. Ten eerste: waarom zou je hem een staatsexamen laten afleggen op het moment dat hij 6VWO- niveau heeft, maar bijvoorbeeld in de vijfde van het basisonderwijs zit? Waarom dat examen doen?
Haalt hij werkelijk dat niveau voordat hij naar de eerste klas gaat, dan ga je op zoek naar een school die hem dispensatie voor wiskunde wil geven. Misschien moet hij dan wel de proefwerken maken, maar hoeft hij de lessen niet te volgen. En als hij dan in 6VWO zit, dan gaat ie lekker eindexamen wiskunde A, B, C en D doen. En dan krijg je geen problemen met het feit dat hij van die vakken al een papiertje heeft.
Wiskunde is zo breed, daar kan hij echt wel wat tijd mee verdoen. Maar nu al allerlei problemen bedenken, vind ik echt overdreven.

Niet helemaal waar primavera

Wij hebben onze kinderen op een Amsterdamse middelbare school waar ze Engels, Spaans en Italiaans als extra taal geven. Maar echt extra, vier tot zes uur per week, afhankelijk van het leerjaar. Ik ben Italiaans, mijn man Engels en de kinderen spreken drie talen vloeiend. Ook Nederlands dus. Twee kinderen doen Italiaans, een kind Engels. De eerste twee klassen waren supermakkelijk, op de discussies na als ze een woord niet vertaalden zoals de leerkracht dat wilde hoewel het wel goed was. Maar de grammaticale regels, die zij automatisch toepassen, moesten ze bijvoorbeeld wel leren. Bij Nederlands krijgen ze toch ook grammatica? En ze kunnen wat makkelijker interessante boeken lezen dan klasgenoten voor wie het echt een tweede taal is.
En voor jullie denken 'hoe kan ze zo goed Nederlands.' Mijn moeder is Nederlands, ben opgegroeid in Rome, waar we Nederlands spraken met mijn moeder.
Het niveauverschil tussen mijn kinderen en hun klasgenoten is bij Italiaans best groot, bij Engels is het kleiner, hoewel mijn zoon een perfecte uitspraak heeft en je bij de Nederlandse kinderen het altijd blijft horen. Maar de Nederlandse kinderen kletsen Engels alsof ze in Engeland wonen. Vind ik zo knap!

Voorlopen en het verschil en vo

Volgens mij is er ook geen groot probleem als je op bepaalde vakken voorloopt op v.o. Neefje gaat nu naar v.o. en is erg slim, zusjes zijn HB, neefje is nooit getest maar wel dat ie 'voorloopt'(klas overgeslagen ook), neefje is ook tweetalig in een taal die op v.o. verplicht is.
Hij kan het schrijven en lezen en natuurlijk praten (ook ouders uit 2 landen). Hij heeft ook wel eens een weekje zomerklas gevolgd in het thuisland van zijn moeder. Geen enkele vraag is erover gesteld op v.o. Hoewel je aan de tongval van mijn schoonzusje toch écht wel kan horen dat ze van origine geen Nederlandse is (spreekt wél vloeiend ned. hoor, maar met een iets andere tongval).
En ik durf wel te wedden dat als ze 'm in de vakantie staatsexamen laten doen dat ie dat haalt. Oke dan loopt ie voor, verveeld zich misschien tijdens die les en dat veroorzaakt misschien problemen (in klas)....en dan bedenken ze op v.o. school maar een alternatief voor hem. Zo simpel is het.
Ze waren wel zo slim om een school uit te kiezen waar ook andere alternatieven evt. aangeboden zouden kúnnen worden (niet verplichte talen b.v.) als alternatief voor die taal die hij al kent.
Ik denk dat je nu al te ver denkt...Beetje rustig aan. Je ziet beren op de weg die er misschien helemaal niet gaan komen. En wiskunde is zo veelzijdig...hier heb je ook een techniek-club (géén knutselclub) of iets met technisch tekenen?
En wat starten met wiskunde hoeft toch niet meteen álles m.b.t. wiskunde te zijn? Je kan er toch 1 onderdeel uitpakken?
groeten albana

Interessant serie op radio 1

Deze week een serie op radio 1 over talentvolle kinderen:

http://www.radio1.nl/items/81060-serie-1-help-mijn-kind-heeft-talent
http://www.radio1.nl/items/81149-serie-2-help-mijn-kind-heeft-talent

Ik snap het wiskundeprobleem ook totaal niet

Als je hem nu tegenhoudt dan komt het hem wel aanwaaien en geef je hem een wiskundeboek in de brugklas dan is hij daar in een week doorheen. Alle moeite voor niets.

Heb je je verdiept in die kangoeroelink die ik gaf? Met een beetje moeite kan hij aan alle landelijke wedstrijden mee doen. Waarom zou je dat niet doen als hij wil? Is toch heel erg leuk? Goede reclame voor jullie basisschool want er wordt zo een artikel aan gewijd in het plaatselijke sufferdje Vraag dus aan je basisschool of hij volgend jaar (groep 4) mee mag doen met de test van groep 3/4. Dat zal een makkie worden.

Ik zou er niet zo moeite mee hebben, kind maakt die wiskundeopgaven op die site, kijkt ze zelf na en gaat een niveau hoger als bijna alles goed is. Toch een leuke hobby? Heeft hij geen zin meer dan stopt hij maar dan is nu zijn wiskundehonger gestild.

Ik zou nooit een kind iets ontzeggen als hij zoiets zou willen tenzij het natuurlijk logistiek niet mogelijk is ofzo maar wiskunde opgaven laten maken en zelf na laten kijken via zo'n site is altijd te doen.

De vergelijking met tweetalig opvoeden is inderdaad een goeie. Jouw kind zal NOOIT leuke wiskunde kunnen doen met leeftijdsgenoten, dat kun je nu gewoon wel accepteren dus hem dat niet aanbieden heeft geen zin. Op het VO kan hij in de wiskunde uren misschien wel een klein groepje bijles geven of wat dan ook. Maak je je daar niet druk om.

Wat ik dus wilde zeggen

Ook weer uit eigen ervaring, ik snap heel goed *dat* jij een probleem hebt. Ik denk alleen, net als Primavera, dat dat probleem anders is dan je denkt. En dat je de oplossingen dus in een andere richtingen moet zoeken. Niet in staatsexamens om zo vrijstellingen te krijgen. Niet in tegenhouden of afremmen. Het probleem is niet je kind, maar het zou bij school kunnen liggen. Het is mijn ervaring en overtuiging dat je daar dan ook het probleem bij de kop moet pakken.
Fransien, de meesten die hier reageren zijn hier ook in meer of minder mate tegen aan gelopen. Je mag het best met me oneens zijn. Het kan ook best dat het bij jullie heel anders werkt dan bij ons. Maar begin niet te verwijten dat ik niet kan of wil begrijpen.

Volgens mij

doet een VO school nooit moeilijk met zo'n kind. De wiskundedocenten lopen er vaak mee weg, kinderen hier krijgen ook extra trainingen voor die kangoeroewedstrijden en ze zullen er juist alles aan doen om je kind verder te helpen al zal het gewoon de toetsen moeten maken maar wat is daar mis mee?

Volgens mij ook

Verder zit mij oudste in een vwo+ klas. De + wordt zit 'm ondermeer in de mogelijkheid om een aantal lesuren in de week niet te volgen en in die tijd een eigen programma te doen. Dat eigen programma kan dan ook een cursus hogere wiskunde zijn. Een kind als zoon van Fransien zou op de school van mijn oudste dus totaal geen problemen ondervinden.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Pushing and pulling

mbt wiskunde: lekker laten gaan - mijn zoon heeft genoten van alle extra wiskunde die hij kon leren online: de beroemde Khan academy - met als resultaat dat hij zijn klasgenoten kon helpen, een zakcentje kon bijverdienen en nu op universiteit het (iets) gemakklijker heeft in zijn wiskunde subjects.

pushing ouders?? hier andere zoon die een talentvolle sporter is, maar ook een puber, dus ook andere dingen wil doen en niet idere ochtend om 6 uur in de gym wil zijn... we zoeken een middenweg, maar we hebben wel regelmatig gesprekken hoe hij er in staat, het plezier in de sport is heel heel belangrijk, maar anderzijds, hij kost ook geld, tijd en inzet van mijn kant, dus als hij toezegt dat hij nog een seizoen verder wil, is dat ok, maar dan moet hij zich daar ook naar gedragen. eigen verantwoordelijkheid, en op die manier zijn we sinds vorig jaar (sinds hij echt serieus werd en de hoeveelheid geld die het kostte voor mij de grens van leukigheid erbij, overschreed) goed bezig. we zullen zien...
dus ja, pushing, zeker, maar dan op afspraak zeg maar.

Je kunt

In de media is er emer aandacht voor dit onderwerp. Een intervieuw met een jongen, waarvan ik slechts een stukje hoorde: op zijn 14e stopte hij met school en ging voor de muziek. Mede ingegeven en ondersteund door zijn ouders. Uit dat interview bleef mij een belangrijk zinnetje over: je kunt ook .... hadden zijn ouders gezegd.
Ondersteunende ouders wijzen hun kinderen op mogelijkheden (je kunt), beseffen zelf wat voor consequenties er voor hen aan die mogelijkheden zitten en zijn zelf bereid en in staat om die consequenties te dragen (maar dat kan ik niet betalen, dan houdt het op, en dat is gewoon een reële inschatting van de situatie).
Pushende ouders zullen eerder zeggen 'je moet': als je dat en dat wil, dan moet je....

Uit een aanbod van mogelijkheden maken kinderen zelf een keuze. En ik zou niet weten waarom je niet op mogelijkheden zou wijzen die ook echt mogelijkheden zijn, ook voor jou als ouder.

Tsjor

Tsjor

Je bedoelt toch niet Eric van den Boom?

http://nos.nl/artikel/350949-dj-erik-14-stopt-met-studeren.html

Die mocht stoppen want met 13 had hij zijn startkwalificatie al ;)

Precies

Mijn zoon zou niks liever doen, maar ja, die startkwalificatie he...:)

Reactie (lang)

Om nog even terug te komen op alle tips, adviezen en opmerkingen, zoon is een prima kind, zit lekker op z'n plek op school en blijft daar voorlopig ook. Hij maakt z'n juf wel behoorlijk zenuwachtig en de ib-er ziet nog veel en veel meer beren dan ik. Wat er afgesproken is voor hem op school is dat hij rekent als de anderen ook rekenen en taal doet als de anderen ook taal doen, maar wel zoveel mogelijk op zijn niveau en met zoveel mogelijk verbreding, verdieping en verrijking. Verder zit schoolwerk zoveel mogelijk op school en thuis is thuis met alles wat je zelf leuk vindt en bedenkt.
Zoon heeft dit jaar de opgaven van de kangaroewedstrijd van groep 5/6 mogen doen en lag direct in het 99ste percentiel, hij vond het wel fantastisch om te doen en wil graag aan de wedstrijd zelf meedoen komend jaar. We zullen zien of dat lukt.
Onze school, met name de ib-er, denkt in stramienen en methodes. Bij kinderen met zo'n score hoort rekentijgers, kinderen met zo'n profiel krijgen dit, enz. Ons kind past niet in zo'n profiel en dat is moeilijk voor haar. Zoonlief zelf heeft er niet zo'n last van, hij is gewoon zichzelf. Wij hebben er ook niet zo'n last van, niemand in ons gezin past in een profiel, dus dat is geen probleem. De ib-er wil graag ondersteuning van het vo omdat ze bang is dat ze ons jochie niet kan geven wat hij nodig heeft, en dan komen methodes en examens en aansluiting en dergelijke om de hoek kijken. De scholen hier in de buurt, ook degene met gymnasium-plus klassen en dergelijke zijn niet zo happig op straks een kind binnen krijgen die flink voor loopt. Het zijn niet de wiskunde-docenten die dat vervelend vinden (volgens mij vindt iedere vo-docent het heerlijk om een leerling met talent en plezier in zijn vak binnen te krijgen, wiskunde-docenten zijn daar zeker geen uitzondering op) maar de coordinatoren die bang zijn voor een kind wat niet makkelijk in een klas te plaatsen is, wat buiten het stramien valt.
Van de ib-er en van zijn juf krijg ik regelmatig de indruk dat ik een pushende ouder ben. Van de coordinator van het gymnasium-plus-gebeuren kreeg ik ook gewoon te horen dat ik niet de enige was die het kind zo snel mogelijk door school heen wou rossen en daar mee wou pronken. Kinderen moesten ook als ze slim waren gewoon kind kunnen zijn en blijven, en niet te veel abstracte dingen gaan krijgen etc. Kinderen die al staatsexamen hadden gedaan in een verplicht vak (de makkelijke optie voor onze school om wiskunde aan te bieden) werden hoe dan ook niet toegelaten. Kinderen die al te ver waren eigenlijk ook niet, daar hadden ze heel slechte ervaringen mee, die waren uiteindelijk naar het vso afgestroomd. Om een paar goedbedoelde adviezen voor te zijn: wij hebben geen goed gevoel bij deze school en weten ook niet of we zoonlief daar willen hebben.
Voorlopig houden we voor zoon liefst zoveel mogelijk opties open. Hij wil gelukkig veel, zoals lekker doorgaan met blokfluiten (en ja, dan moet hij ook oefenen, er zitten consequenties aan). Hij wil graag drummen (nee, dat trekken zowel de buren als mijn portemonnee niet). Hij wil op scouting (prima). Hij wil lekker met zijn lievelingstante knutselen (prima, als zij er ook tijd voor heeft). Hij wil ook graag zo nu en dan lekker rekenen en kortingen uitrekenen in de winkel (prima, al levert het hele verbaasde cassieres op die het zelf niet voor elkaar krijgen en een rekenmachientje tevoorschijn trekken). Ik heb van vierkant voor wiskunde het een en ander aan materiaal en dat ga ik hem maar eens geven als hij er zin in heeft.
Ik heb deze week weer een gesprek met juf en ib-er over zijn programma van komend jaar. Ik houd in mijn achterhoofd dat het feitelijk het gebrek aan houvast is wat de ib-er parten speelt en dat natuurlijk het programma van mijn zoon voor iedereen leefbaar moet zijn, maar dat hij ook zijn uitdaging nodig heeft en dat er van de gebaande paden afgeweken moet worden. Er zal rekening gehouden moeten worden met de middelbare school, maar dat moet eigenlijk niet zo'n belemmering worden als het nu is.
Zucht, ik ben bang dat ik nog wel een paar keer op school zal verschijnen het komende jaar, maar nu straks eerst vakantie.

Dat is precies wat ik bedoel fransien

Fransien, in je laatste berichtje schrijf je nu precies wat ik bedoel. Een kind heeft talent of loopt ergens in voor. Daar heeft men dan standaard strategiën voor, zolas bijv. rekentijgers of een groep hoger trainen. Maar help, het kind blijkt ook niet in dat vakje te passen en nog een of meerdere niveau's hoger te zitten. Dat is voor dat kind geen probleem en voor de ouders ook niet, maar opeens beginnen allerlei juffen/trainers/begeleiders heel zenuwachtig te doen en de onheilsvoorspellingen dat dat allemaal heel slecht gaat aflopen vliegen je om je oren. Andere ouders weten ook allemaal voorbeelden van de achterneef van de vriendin van de buurvrouw waar het betreffende kind helemaal was afgebrand door die pushende ouders van hem op te lepelen en daar sta je dan in je eentje als 'slechte' ouder van een uitzonderingsgeval.

Door meerdere mensen te kennen kom je er vervolgens achtr dat je kind helemaal niet zo'n verschrikkelijke uitzondering is, maar dat er juist een boel ouders zijn die achter hun kind aanhollen, die ook niet precies in een vakje past.
Ik sprak vanminddag net een ouder van een kind dat meerdere talenten heeft. Behalve in de zwemselectie, heeft ze een klas overgeslagen en studeert op hoog niveau piano. Ze gingen als vakantie naar Engeland, waar haar dochter dan 6 uur per dag piano kon oefenen. Moeder moest mee, want de school/college was niet toegankelijk voor minderjarigen alleen. Moeder vertelde hoe ze haar hele werk had omgegooid zodat ze dat voor 90% overal online kon doen opdat ze achter haar dochter aan kon blijven hollen.
Er zit vast een heel verhaal achter, waar ik verder niet naar heb gevraagd, maar een kind wat èn uren per dag muziek oefent èn uren per week in het zwembad traint en ook nog eens een klas vooruit is past vast ook niet in een standaardvakje. En toch is het een heel normale meid, die een gelukkige en zeker niet gestressde indruk maakt.

De 'push'-afspraken van Ozzieozzie lijken me vrij normaal. Eigenlijk niet anders dan als een ouder een willekurig kind op een sport met de afspraak dat het het seizoen of jaar dan wel gaat afmaken. Als mijn zoon op een gegeven moment een belangrijke nationale westrijd heeft op 5 uur rijden afstand met overnachting(en) in hotel en een hoop kosten, dan verwacht ik wel dat hij zich inzet daarvoor. Hij hoeft zeker niet in de medailles te vallen, maar zich wel presenteren in een zo goed mogelijke vorm. Dit soort sportuitspattingen die toch een zeker offer vragen van de rest van het gezin gaan natuurlijk niet samen met iemand die een flink deel van de training overslaat of ze met de franse slag doet onder het mom van geen zin of liever andere dingen doen. Op dat moment heb ik ook andere dingen te doen. Het hoeft niet, het mag.