Puber 'dwingen op te passen'?

Onderlingen verhoudingen

Ik heb nooit gemerkt dat oppassen druk legt op de onderlinge verhoudingen. Hier is het gewoon een vanzelfsprekendheid. Natuurlijk hebben ze er niet altijd zin in natuurlijk mopperen ze wel eens maar het hoort er net zo goed bij als de afwas doen en andere zaken.

Als ze alleen thuis zijn is de op dat moment oudste de baas en die beslist. De jongere kinderen moeten doen wat de oudste zegt maar als de oudste onredelijke dingen vraagt dan kunnen ze uiteraard daar altijd over bellen of het na afloop zeggen. Die regels zijn altijd duidelijk geweest. Ik moet wel eens telefonisch een misverstand of een ruzie oplossen maar over het geheel genomen valt het best mee.

Mijn dochters

passen allebei zo her en der op en het valt me op dat in de gezinnen waar het oudste kind de verantwoording kan dragen, dat ook gebeurt. Zo hoeft mijn dochter nooit meer voor haar eerste oppaskinderen te passen. De oudste is nu 14 of 15 jaar en dus oud genoeg. Daartegenover staat het gezin van de jongste dochter. Het oudste kind zou het qua leeftijd 'moeten' kunnen, maar die kan dat nog helemaal niet. Die gaat lekker op zijn kamer zitten in plaats van op te passen. Dus moet mijn dochter op gezette tijden nog wel komen. Mijn conclusie is dat zodra de oudste het kan, ouders dat ook vragen en verwachten. En ik zie niet in waarom dat zo erg is. Als het oppassen iets is wat maar een enkel keertje voorkomt, zou ik er niets voor betalen. Gewoon aantrekkelijk maken met 'niet standaard in huis'-lekkers. Als het echt structureel is, zou ik betalen wel overwegen. Ik zou dan ook wel enigszins normaal betalen. 50 cent per uur, of een euro per keer, vind ik wel wat karig hoor. Dat lijkt toch een beetje op een goedkope oplossing.

Oppassen 2 en leeftijdsverschillen

Tussen mijn zoons zit 9 jaar. En voor mij zit het verschil tussen "even alleen zijn" of "zorgen voor" . Mijn oudste heeft zelden "gezorgd" voor mijn jongste. Wel waren ze samen een keer alleen Voor het "zorgen voor" mijn jongste heb ik ook jaren een oppas gehad voor van 6.30 tot 17.00 uur (behalve de schooltijden, dan was ze of thuis of in mijn huis aan het werk)

Zoals misschien wel bekend is, hebben wij ook een inwonende opa. En Opa kan ook niet alleen zijn. Daar moet ook altijd iemand bij aanwezig zijn. En ik merk dat ik ook met Opa automatisch die scheiding maak. Voor het "even alleen zijn" doe ik zonder problemen een beroep op het kind wat op dat moment aanwezig is. Want het gaat bij Opa ook puur om aanwezigheid. Op het moment dat het gaan om "zorgen voor" dan komt er of betaalde hulp, of komt mijn oudste zoon op de loonlijst.

Mijn Jongens "weten" wat dat aangaat het verschil ook heel goed en komen echt niet op het idee om daar moeilijk om te doen. Soms zijn er nu eeenmaal momenten waarin jij "voor het nut van het algemeen" iets doet zonder dat daar een geldelijke beloning tegenover staat. Ik merk ook dat ik daar toch wel belang aan hecht, aan dingen voor elkaar doen omdat je samen in een huis woont en je daar allemaal (naar gelang je mogelijkheden) een stukje verantwoording in draagt. Elk gezinslid draagt een stukje verantwoording voor het reilen en zeilen in het gezin.
En of dat nu is met betrekking tot afwassen (Opa) of een aanwezigheidsdienst (zoonlief als ik op hondentraining ben en mijn man besluit om mee te gaan) of de hond uitlaten, samen zorg je ervoor dat het voor iedereen prettig is in het gezin.

prettig

'samen zorg je ervoor dat het voor iedereen prettig is in het gezin'. Dat is ook mijn insteek. Wij kunnen vanachter ons scherm niet zien hoe de verhouding is tussen je beide kinderen. Dat 'prettig' is voor mij het belangrijkste bij het zoeken naar oplossingen.

Ik heb in de tijd waarin het gebeurde dat de oudsten op de jongste pasten nummertje drie weleens bij een bevriend gezin uitbesteed, gewoon omdat dit degene was die ging 'muiten' in zo'n situatie. Dat wilde ik beslist niet hebben.

En Katniss, wat heeft puberella gedaan?

Ben benieuwd hoe je het hebt opgelost met je kinderen?

Heb zelf in vergelijkbare situaties ook meerdere keren oudste "gedwongen" jongste op te halen en samen te eten. Vond oudste ook niet altijd leuk, maar zei ik dan: "ik vind werken ook niet altijd leuk, en soms moet je nou eenmaal dingen doen die niet leuk zijn :("

Besproken

Het is pas over een maand, maar ik heb het wel vast besproken (en gebracht als feit). Het ophalen van de bso was een moeilijk punt, dat wil ze echt niet. Dus nu afgesproken dat ze dan in ieder geval uit school direct naar huis komt en dat jongste zelf uit school naar huis gaat. Jongste is dan 15.30 uur thuis en oudste een half uurtje later. Op zich vermaken ze zich wel met zijn tweeën, als ik er niet ben.