Patat-generatie beweegt niet meer

Irene

Dat is onderdeel van een discussie, waar ik inga op wat jij beschrijft. Jij vind een zakje chips per week ongezond, ik vind dat een manisch gezonde houding. (en verder vind ik zo'n houding ok hoor, en knap dat je kinderen hier zo in meegaan, zolang je anderen maar niet veroordeelt op basis wat je 1 keer per week ziet).

Als ik een moeder kinderen fruit zie geven, dan denk ik niet gelijk "jeetje, wat zijn die manisch gezond bezig!"

Fianna

Ja,helaas wel, ik word er ook obstinaat van.:)

Snoepen

Is er dan niemand die ipv snoep fruit het lekkerste vind als traktatie? Hier doe ik mijn oudste dochter geen plezier met snoep. Op de vraag van familie die wat lekkers wilde geven voor haar diploma kwam als antwoord: Doe maar zwarte bessen of frambozen of aardbeien. Zij hadden verwacht een reep chocola of zo mee te nemen, maar het werden feestelijk ingepakte bakjes zomerfruit.
Chips, snoep, chocola, het is allemaal niet in huis. Wel veel fruit, gemengde noten en ja toch wel: koekjes.
Kinderen wordt aangeleerd dat chips, snoep, cakejes e.d. de tussendoortjes bij uitstek zijn, worden getroost met een snoepje. (ach ben je gevallen, zal ik er een snoepje op leggen?) Ze weten niet beter dan wat lekkers is snoep en chips, omdat ze nooit iets anders aangeboden krijgen. Ik schilde een appel als de kinderen uit school kwamen, ook als er vriendinnen meekwamen, mijn enige vraag was: rood of groen? Het ging er zonder mankeren allemaal in.

Ach nee

dat weet je toch helemaal niet of ze niets anders aangeboden krijgen?

Mijn kinderen aten op een paar groentes na helemaal geen groente en fruit en zuivel; nu gaat dat iets beter, maar nog steeds geen zuivel, geen fruit (behalve jongste heel af en toe 1 aardbei of 1 druif) en een beperkt aantal groentes.
Echt wel aangeboden,sterker ,daar ben ik al 22 jaar mee bezig.
Een keer een praatje met een vrouw gemaakt en het gesprek kwam op melk of iets zuivelachtigs en ik vertelde dat dat bij mij niet gegeten werd.
Tja, als moeders het voorbeeld niet geeft, was haar antwoord met een veelbetekenende blik.
Wat weet die vrouw nu van mij of (medische)achtergronden? Helemaal niks toch? Toch was ze er heilig van overtuigd dat het iemands schuld moest zijn.

Moeilijk

Ik eet zelf veel fruit, vindt het ook lekker, maar nummer 1 en 3 zijn allergisch voor fruit. Ik vind het lastig om vervanging te vinden. Ze krijgen elke dag vruchtensap en een fruitmoes (gekookt kunnen ze er wel tegen), maar dat komt zo ongeveer hun neus uit. Dus ik hou me aanbevolen voor makkelijke, gezonde tussendoortjes. (en soepstengels willen ze ook niet meer).

Nu doe je het weer. "jij vind 1 zakje chips per week ongezond". Dat zeg ik nergens, en dat vind ik ook niet. Dit is jouw oordeel over mij (oh het is iemand die 1 zakje chips al ongezond vindt!), op basis van een bericht dat je -denk ik- slecht hebt gelezen. Ook zeg je: "En verder vind ik zo'n houding wel ok, zolang je anderen maar niet veroordeelt...": Ook dit is een oordeel.
Maar goed, ik vind het helemaal prima dat je oordeelt, wie doet dat niet, maar zeg dan niet dat je dat nooit doet. (Want als je het wel doet in een discussie, doe je het niet nooit, toch?)
En verder geloof ik ook helemaal niet -zoals je eerder aangaf- dat jij je helemaal niet bezighoudt met gezond eten. Dit blijkt ook wel uit je vraag nu om ideeën voor gezonde tussendoortjes als alternatief voor fruit.
Ik denk zelfs dat hoe wij hierover denken helemaal niet zo ver uit elkaar ligt....

Met de handen eten

http://www.trouw.nl/tr/nl/4516/Gezondheid/article/detail/3161044/2012/02/07/Baby-s-met-handen-laten-eten-voorkomt-overgewicht.dhtml
Helpt tegen het ontwikkelen van overgewicht.
Toevallig hebben we dat hier thuis ook gedaan. Gewoon gekookte stukjes groente en pasta en aardappel en stukjes fruit.
Maar commentaar heb je altijd: de doorlopende diarree van zoon zou komen door het aanbieden van die stukjes. Bleek later wel degelijk een koemelkeiwitallergie die alleen bedwongen kon worden met het totaal verwijderen van alle, ook kleine, beetjes koemelkeiwit uit zijn dieet.

Kinderen kunnen niet meer lopen

Vandaag in de NRC een stuk dat kinderen nog zo weinig lopen. Los van het halen en brengen worden kinderen veel rond gesjouwd. Denk aan zitten in het winkelwagentje, meerijdplankje voor de buggy, zitten op de voetensteun van de buggy, gedragen worden.
Bij de kleuterafdeling op school worden de kinderen ook veel gedragen. Het loopt zelfstandig uit school om vervolgens opgetild te worden en naar de auto gedragen te worden of achterop de fiets gezet te worden.
Kinderen van bijna zes!, volkomen recht van lijf en leden.

Rosa van der Zanden

Klopt rosa

Kinderen zitten veel te lang en teveel in een buggy. Ik zie het hier op school ook. Kinderen mogen ook bijna niets meer. Ouders zijn veel te bang dat kinderen vallen, let maar eens op bij een rekstok of schommel. Pas op, doe voorzichtig, niet doen dat is gevaarlijk.

Kinderen kunnen niet lopen?

Ik zie dat niet in mijn omgeving. Hier lopen kinderen volop of gaan met de fiets naar school en ik zie al helemaal niet dat kinderen naar de auto worden gedragen!
Overigens zit mijn jongste op school vaak in een buggy omdat ik hem anders kwijtraak in de drukte. Nou hoop ik maar niet dat mensen denken dat hij nooit de buggy uit gaat Maar dat zullen er vast een hoop denken nu.

Hier een bakfiets

En inderdaad, mijn 7-jarige zit er nog lekker in, net als de 4- en 5-jarige en de 1-jarige. Ik ga niet nog eentje naast mij laten fietsen als ik naast het verkeer nog de 4- en 5-jarige regelmatig uit elkaars haren moet halen (broertje en zusje, zucht).
Overigens kunnen al die kinderen van mij heel goed en lang lopen, al zit de 1-jarige die daar net mee begonnen is, nog de meeste tijd in de buggy.

Stukjes of gepureerd

Ik denk niet dat de manier van aanbieden echt veel uitmaakt, hooguit wordt er bij gepureerd meer gestuurd op bord leegeten, misschien ligt het daaraan.

Wauw

Wat een oordeelrijk draadje (ja ook jij dc) en wat blijkt maar weer dat veel ouders denken dat hun successen (zoals fruit lusten/eten) vooral te danken is aan die opvoeding. en dan een posting hebben in de trant van: als je had gedaan wat ik had gedaan had je bij jou kinderen hetzelfde resultaat gehad. One size fits all opvoeden .

Maar wel heel leuk om te lezen, dat dan weer wel.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Oordelen

Tja, ik vind het eigenlijk een vrij triest draadje, en ik vind vooral het ontkenningsgehalte van mensen in dit draadje heel hoog. Een tijdje geleden zag ik een oude klassenfoto en het toen dikke jongetje van de klas, was in hedendaagse normen hooguit stevig...
De documantaire The Men Who made us Fat is gemaakt omdat de maker schrok toen hij de oorspronkelijke versie van Sjakie en de Chocoladefabriek zag. Het dikke jongetje van toen, Caspar Slok was nu helemaal niet buitensporig, maar vrij normaal.
Kortom onze normen over wat normaal is en wat niet zijn flink vervaagd de afgelopen twintig jaar.
En dat komt dus wel door al dat extra eten, door het snacken van minireepjes, frisdranken, koek etc. als tienuurtjes, yoghurtdrinks enz, enz. We eten collectief gewoon ongezonder en daar wordt dus door de maatschappij een flinke prijs voor betaald. Het is niet voor niets dat ouderdomsziekten als diabetes twee allang geen ouderdomsziekten meer zijn.
Dus ja, ik vind dat iedereen die de kinders geen gruiten meegeeft als tienuurtje, die elke dag haar kind een beker melk/yoghurt met suikertroep geeft en koek of snoep na het sporten niet verantwoord bezig. Hier dus echt niet. Ik weet uit ervaring hoe makkelijk het er in mijn familie aankomt na een bepaalde leeftijd en hoe moeilijk het er weer afgaat. Een gezond eetpatroon zodat je als je af wilt vallen weer terug kan vallen op wat je gewend bent in plaats van dat je je hele eetpatroon om moet gooien is een zegen die ik mijn kinderen graag meegeef.
Hier zal vast ook weer commentaar opkomen van alle moeders van wie de kinderen dat alles krijgen en echt niet dik zijn. Ik zou zeggen, bekijk je oude klassenfoto's eens.

Bewegen

Dat commentaar heb ik ook gehad. Tot de kinderen 4 en 6 waren had ik nog een buggy of een shopper. Omdat ik zelf grote afstanden te overbruggen had en spullen mee te nemen. Dan liep ik van het Amstelstation naar de Albert Cuyp. Niet echt wandelingetjes met een klein kind.
Ik lachte dan maar eens terug en dacht die grootouders, het waren oudere mensen, nemen hun eigen kleinkinderen mee in de auto.
Ik reisde een uur heen en een uur terug met de kinderen naar mijn werk en de opvang die daarbij was toen ze nog onder de 4 jaar waren. Dat doe je nou eenmaal niet lopend, die tijd heb je niet als je moet werken.
Elke tijd vraagt om eigen oplossingen.
Ik snap wel dat mensen zich afvragen hoe we nou kunnen voorkomen dat we met zijn allen te dik worden. Maar oordelen over anderen gaan niet helpen.
Zo makkelijk is het niet. En natuurlijk ben ik blij dat het bij ons wel gelukt is om op gewicht te blijven, dat wil niet zeggen dat dat voor andere mensen de manier is om ook op gewicht te blijven. Er spelen zoveel zaken mee. Het is geen persoonlijk probleem dat je oplost door mensen er persoonlijk verantwoordelijk voor te houden. Het is een wereldwijd probleem dat mensen te dik worden.

Ja maar gerry (en topicstarter)

mijn kinderen éten geen fruit en met een trechter naar binnen gieten met alle gevolgen van dien plus dat ze nu volwassen zijn, is niet onverantwoord maar pech hebben dat ze zo verduvelde allergisch waren/zijn en na het kale dieet op babyleeftijd dus fijn niets meer aten. Niks met aanbieden of verantwoord bezig zijn te maken.

Waar ik nou zo benieuwd naar ben: Cargawar, wat vind je zelf eigenlijk?
De site MWNW is verbonden aan Cargawar.com, misschien nu VOER voor een leuke nieuwe column?

Oude foto's

Vorige week bekeken mijn zusje en ik oude foto's voor het 'pensioenfeestje' van mijn vader. Op een van de foto's onze oude buurvrouw, waarover vroeger grapjes gemaakt werden omdat ze zo stevig/dik was (niet onaardig bedoeld, en ze deed het zelf ook). De buurvrouw komt nog steeds bij mijn ouders over de vloer en is nog steeds dik. Tot onze verbazing was buuf op die oude foto's (ca. 35 jaar geleden) helemaal niet zo dik! Zo op het oog een maat 40/42, wat tegenwoordig eerder als normaal dan als stevig wordt benoemd. Echt heel opvallend.
Wat ook apart is, is dat mijn kinderen bij de mageren in de klas horen, terwijl ze een heel stuk steviger zijn dan wij vroeger. In de BMI-curven zitten ze links van het midden in het groene gedeelte, wat mij doet vermoeden dat er schappelijker gerekend wordt dan vroeger.

Bakfiets

Hier ook een bakfiets. In de spits is het zo druk dat ik 7 jarige nog niet naast me wil laten fietsen, we moeten nogal een afstandje rijden. Bovendien gehandicapte 5 jarige (=niet zichtbaar). (Daarentegen eten ze gezonder dan gemiddelde klasgenoot.)
Wat wordt er altijd weer snel ge/veroordeeld!

Cobi komtie

Mijn 9-jarige gaat nog mee in de bakfiets! Alleen kleine stukjes maar toch, het gebeurt!!

Overigens heeft dat niks te maken met Gé rek aan zelfstandigheid of beweging, maar gewoon met logistiek.

Liora

Wat een onzin

Ik vind het werkelijk onzinnig, wat hier af en toe gepost wordt. Hoe kun je nu als buitenstaanders conclusies trekken over een eetpatroon bij anderen, uitgaande van uiterlijke kenmerken? En wat is goed of slecht?
Een dik meisje dat aan haar moeder vraagt of er cakejes gebakken gaan worden, dat zou niet goed zijn? Nou, me dunkt dat ik dat juist wel goed vind. Waarom zou het niet verantwoord zijn puur omdat het een dik meisje betreft? Bovendien, zelfgebakken cakejes versus fabriekskoekjes vol met suikerachtige zooi als glucosefructosesiroop, nou ik zou het wel weten.
Persoonlijk vind ik dat als er conclusies getrokken worden op basis van het uiterlijk, dat dat getuigt van een dommigheid. Wat weten mensen toch van elkaar? Je weet toch helemaal niets van gezondheid, leefomstandigheid en medische noodzaken bij anderen? Wie bepaalt wat goed, slecht, gezond en ongezond is?
Kinderen die na het sporten een frietje eten, soit. Het is niet aan mij te wikken en wegen of dat door de beugel kan of niet. Ik ken die kinderen niet, ken de achtergrond niet, ken het weekmenu niet. Ik kan alleen bedenken of ik mijn eigen kinderen zo'n frietje wil geven na het sporten.
Mijn dochter eet geen fruit. Totaal niet. Op de bso is dat een hele tijd een issue geweest. Wat anderen niet weten is dat mijn dochter onwijs veel groente eet. Tja, als je conclusies trekt en niet verder kijkt dan je neus lang is, neem ik je niet serieus. Leven en laten leven lijkt me

Wijzer geworden

Vroeger keek ik met dédain naar kleuters in buggy's, maar nu heb ik een vierjarige die zich niet helemaal volgens verwachting ontwikkelt die nog geregeld in de buggy wil zitten. Zijn anderhalfjarige zusje loopt er dan naast. Vierjarige ziet er volkomen normaal uit, dus als mijn vroegere ik dat ziet, zal ze er wel wat van denken...

Shosha

'als mijn vroegere ik dat ziet, dan zal ze er wel wat van denken.'
Mooi! Mijn vroegere ik heeft ook allerlei oordelen over mij. Trek ik me niets van aan!

Stuurlui

De beste stuurlui staan aan wal,zelfs op een forum voor ouders..:))

Eten is het nieuwe roken.
De afschuw en afkeuring die eerst heroïneverslaafden (weggemethadond en uitgestorven) en toen de rokers (naar de tuin gebonjourd en aan het uitsterven) ten deel vielen, verschuift nu naar de bovenmaatsen.
Je dient goed voor je lijf te zorgen, anders ben je stom en sneu. Straks mag alleen iemand voor wie nicotine, alcohol en vet vloekwoorden zijn, en die lang genoeg geborstvoed is, nooit een zakje chips van binnen heeft gezien en geen fout moedervlekje te veel heeft nog minister van Volksgezondheid worden, denk ik.
Misschien dat we ons dan weer eens over intellecuele en geestelijke gezondheid kunnen gaan bekommeren.

Eens met berber, sascha, izar, shosha, liora en krin

Kortom, de laatste paar posters die deze hilarische draad weer wat rechttrekken nadat-ie schever is gegaan dan de huwelijkstrouw van Estelle Gullit. Ik heb weinig toe te voegen aan bovenstaande uitstekend verwoorde bedenkingen bij al die perfectie. Ik vind het interessant om te zien hoe dit soort topics, of het nu gaat om met pakjes koken, heel fout verliefd zijn of dikke kinderen hebben/kweken, uiteindelijk altijd ontaardt in een lange rij postings waarin de schrijfster laat weten dat zij nooit (x) en dat zij, man en kroost juist altijd (y). Je leest de zelfingenomen glimlach van superioriteit erin, alle disclaimers ("Ik kan natuurlijk niet voor een ander spreken, maar...") ten spijt. Het leven is toch zo maakbaar op dit forum.