Passende straf voor zoon die beeldscherm stuk maakt

Laatste keer

"En zeggen dat het niet mag, daar is de grens, helpt niet zolang je dat kind niet helpt greep te krijgen op die emotie." Wie zegt dat ik dat laatste niet doe?
En verder ben ik jouw belerende toontje wel zat. Je bent niet de enige ouder met een kind met ass en jouw manier van opvoeden is niet het grote voorbeeld van hoe het zou moeten. Fijn dat het werkt voor jou en je kinderen. Ik doe het anders en dat werkt ook.

Kweenie hoor

Maar hebben kinderen met ass niet ook allemaal een eigen karakter, net als kinderen zonder? En dus een eigen 'gebruiksaanwijzing'?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Verwennen anne

Ik ben het hier zo mee eens.

Het allerbelangrijkste wat je kunt doen tegen ontsporen is je kind een positief zelf beeld meegeven. Dat is zoveel belangrijker dan er de normen en waarden "in slaan". Bij een IADH kind in ieder geval. Bij NADH kinderen kan dat wellicht anders liggen. Daar spelen in ieder geval andere grootheden.

Het is zoveel belangrijker om escalaties te voorkomen dan ze te vuur en te zwaard bevechten. Soms ontkom je er niet aan, maar dan moet je wel op eieren lopen.

Ik denk trouwens dat Eirazoon wel iets leert van een maand niet gamen. Die periode is zo lang, en het is zo belangrijk voor hem, dat gaat echt wel indruk op hem maken.

Ik ben echter meer van de het begrenzen op dagelijkse basis. Het spelen dus in tijd begrenzen. De kans is groter dat Eirazoon dan uiteindelijk zelf gaat leren hoe het voelt om gefrustreerd te worden van zijn spelletje en dat het tijd is om te stoppen.

En verder: ik zal wel een IADH moeder zijn, want ik herken het gevoel wel dat als ik te lang computer, dat ik dan helemaal kriegel en chagrijnig wordt. Vandaar ook dat ik het herken bij mijn kind.

Gebruiksaanwijziging

Ja dat klopt Ely.

Maar het blijkt volgens mij toch ook dat als je bepaalde basisprincipes volgt veel kinderen daar toch wel bij varen.
Komt volgens mij ook omdat door het verschil in oorzaak en gevolg. De oorzaak (onderliggend probleem) is vaak wel ongeveer hetzelfde maar het gevolg (geuit gedrag) is vaak heel anders. Daarom kan het zo zijn dat een aanpak wel werkt bij totaal verschillende kinderen.

Maakt toch niet uit?

Of je nou wel of niet een aantal letters beperking hebt, dure dingen kapot maken is gewoon een stap te ver.
En bij het ene kind moet je als ouder meer sturen als bij het andere kind, of er nou letters aan je kind zitten of niet.
Als je kind vaak explodeert, dan zorg je als ouder toch voor
1. Zo min mogelijk situaties waarin er geëxplodeerd kan worden ( dus geen schietgames, maar smurfendop of zo)
2. Explosiemogelijkheden die geen gevaar voor jezelf of de omgeving vormen. Iemand hier noemt al met kussens gooien, een leerling van me had een boksbal
Maar dan ga je als ouder niet zeggen dat andere kinderen ook wel eens iets kapot maken, en dat het vooral vervelend is omdat je geen geld voor vervanging hebt, en dat het echt heel gewoon isomdat je zelf ook wel eens een ganeboy door de kamer gesmeten hebt. Sorry, maar een gameboy door de kamer smijten valt bij mij even goed onder onacceptabel gedrag.

Je maakt mij niet wijs dat iemand met ASS niet weet dat je geen games kunt spelen als de computer kapot is. Zet het desnoods in een schema op papier: slechte score game, ik boos, ik smijten, computer kapot, games speel je op computer, zonder computer geen games.
Dat werkte bij leerling met Asperger prima.
Speel het uit, doe een rollenspel.

Gebruik de letters van je kind als VERKLARING, niet als EXCUUS.

Ik ben niet zo iemand

Ik ben niet zo iemand die zegt 'hard aanpakken dan leren ze het wel af', ik denk dat je veel meer bereikt met je inleven in je kind (al kan ik me voorstellen dat dat misschien als ouder van een ASS moeilijk is omdat er vaak een erfelijke factor meespeelt), of in elk geval de taal en tekens van je kind te leren lezen. Net zoals je bij een baby niet naar de klok kijkt om te voeden, maar naar de tekens die het kind afgeeft.

Mijn kind wordt heel ziek van pinda's, toen hij jonger was hadden we een pindavrij huis, nu is hij oud genoeg om als er ergens gegeten of gesnoept wordt te vragen of er pina's inzitten.
Eira's zoon is 'allergisch' voor bepaalde games...dus blijft hij bij ie games uit de buurt tot bij 'groot genoeg' is om met aspecten van vepaalde games om te gaan. Maar het kan heel goed zijn dat hij er levenslang niet tegen kan, net als iemand met een pinda-allergie. Dan moet bij leren er levenslang bij uit de buurt te blijven.

Ik ben niet zo iemand

Ik ben niet zo iemand die zegt 'hard aanpakken dan leren ze het wel af', ik denk dat je veel meer bereikt met je inleven in je kind (al kan ik me voorstellen dat dat misschien als ouder van een ASS moeilijk is omdat er vaak een erfelijke factor meespeelt), of in elk geval de taal en tekens van je kind te leren lezen. Net zoals je bij een baby niet naar de klok kijkt om te voeden, maar naar de tekens die het kind afgeeft.

Mijn kind wordt heel ziek van pinda's, toen hij jonger was hadden we een pindavrij huis, nu is hij oud genoeg om als er ergens gegeten of gesnoept wordt te vragen of er pina's inzitten.
Eira's zoon is 'allergisch' voor bepaalde games...dus blijft hij bij ie games uit de buurt tot bij 'groot genoeg' is om met aspecten van vepaalde games om te gaan. Maar het kan heel goed zijn dat hij er levenslang niet tegen kan, net als iemand met een pinda-allergie. Dan moet bij leren er levenslang bij uit de buurt te blijven.

Verklaring

Inderdaad verklaring. En inderdaad ook een kind met Asperger hoef je niet te leren dat spullen kapot maken niet kan. Dat beseffen ze later maar al te goed maar berouw komt na de zonde. En inderdaad in korte zinnen uitleggen als dat kwartje niet valt in een logische volgorde.
Maar ik denk dat je de keus bij kind moet laten. Wel een schietgame maar dan eerst uitpuzzelen hoe je dat zonder bijkomende schade kunt doen. Een kind dat geniet van een schietgame geniet niet van een smurfendop. En in het geval van mijn kinderen is het uitleven van je agressie niet behulpzaam, dat gooit alleen maar kooltjes op het vuur. Die emotieflow moet ingedamd, aan voelen komen en dan actief afleiden, indammen en kanaliseren. Uitleven dan verdwijnt een kind alsnog in de emotie en heeft geen greep op wat hij of zij in die emotie aanricht. Dat geeft controleverlies en evengoed die pijnlijke emotie. Je kunt wel tijdig die onrust wegmasseren door een rondje te lopen of iets anders te doen, een klusje of zo, samen met de ouder, maar boksballen en slaan op kussens heb ik geprobeerd. Misschien dat sommige kinderen daar wat aan hebben. Hier werkte dat agressie alleen maar in de hand.
Maar verder denk ik dat het inderdaad ook voor een gemiddelde ouder goed invoelbaar is wat je dan kunt doen.

Heb niet alles gelezen

maar ik vind het absurd... beelscherm kapot! wat een primaire reaktie. Ik zou dit echt flink straffen en op een of andere manier (cursus??) zijn impulsen onder controle laten houden. Stel dat hij dit later ook doet en dan niet op spullen uitleven....

Haha ma

Laten we de discussie nog eens dunnetjes overdoen...of misschien is het best een klein beetje handiger als je eerst leest voor je reageert? Het is veel tekst, maar wel de moeite waard. Succes.

Misschien (annej)

'Dat beseffen ze later maar al te goed maar berouw komt na de zonde'

Is dat wel waarom er soms wat pittigere reacties tussen zitten. De zoon van Eira heeft na het kapotgooien van een beeldscherm een tweede beeldscherm kapotgegooid en daarna het zijn moeder kwalijk genomen dat hij niet meer kan gamen wegens gebrek aan beeldscherm. Dat komt iets anders over dan berouw tonen. Bij mij althans.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dat bijt elkaar niet. Vreemd inderdaad dat zoon zijn moeder de schuld geeft dat hij niet kan gamen. Je zou eens moeten vragen aan dit kind wat de logica daarvan is. Voor mij is dit heel herkenbaar. Mogelijk dat er toch ergens iets mis is gegaan met de respons van moeder die zoon nodig heeft om zich te realiseren dat dit gebeurde door zijn toedoen en dat je dat kunt voorkomen.