Passende straf voor zoon die beeldscherm stuk maakt

Toevoeging

En als ik 2 van je kinderen met elkaar verwar, excuus.

Straf?

Wat voor straf heb je hem gegeven dat het na twee weken al weer is gebeurd? En dan heeft hij ook nog een computer en een tv op zijn kamer? Waarom heb je hem niet op zijn eigen computer laten spelen na die eerste keer?

Folderwijk dus en die ga jij regelen anders gebeurt er nog niets en tot de laatste cent wordt het terugbetaald en tot die tijd mag hij, na die maand dus, alleen op zijn eigen computer.

2 gefrusteerde kinderen hier

die ook slecht tegen een spel kunnen dat niet doet wat zij willen. Meestal merk ik dat al snel overigens. Als ik de frustratie hoor oplopen begin ik al met waarschuwen: "hij kan ook uit he?". Meestal hebben ze dan zelf wel door dat ze verkeerd bezig zijn. Gaan ze toch door, dan zeg ik: hij gaat NU uit. Dat alleen is vaak al genoeg om in te zien dat het nergens op slaat, die frustratie. En zo niet, dan gaat hij dus uit.
En ja, wat er stuk gemaakt wordt betalen ze zelf...

Eira

Je schrijft:
er waren tijden dat we gewoon weer vervanging kochten als iets stuk was gegaan door woede.

Dus? Woede is bij hem een normale uitingsvorm van frustratie? Dit leest alsof het vaker is voorgekomen dan 1 keer. Wat was zijn straf na het mollen van de laptop?

Tirza

Ja nou sorry hoor maar

hoe gaat hij nou leren zichzelf te beheersen dan ? Als er hier iets omgegooid wordt per ongeluk moeten de kinderen (ja ook die van 3 !) zelf even een doekje pakken, ik help dan wel maar ze moeten het zelf eerst proberen. Mee helpen met opruimen moet de jongste ook.

Ik vind het probleem niet dat hij zo gek is op gamen maar hoe hij reageert als hij gefrustreert raakt. Lekker ventje zal het zeker zijn maar straks in het verkeer dan, of als hij ruzie krijgt met iemand, gekwetst raakt in een relatie met een partner, iemand hem in zijn ogen dwars zit ??

Sta jij er dan ook meteen naast om de rommel op te ruimen en de boel glad te strijken met boze omstanders of verder gaande gevolgen ?

Wat voor man wil je dat jouw zoon wordt, begripvol, nadenkend, mild, zelfbeheerst ? Zo ja dan zal dat komende jaren gekweekt moeten worden.

Ik had ook zo'n driftkikker. Bij het gamen ook een keer het beeldscherm kapotgemept. Maar 1x maar. Hij moest het zelf betalen en tijdens de periode dat hij dat spaarde kon hij dus niet gamen en niet computeren (ik heb zelf een eigen laptop, daar mag hij niet op). Nooit meer gebeurd (meer nog vanwege dat wekenlang niet computeren dan vanwege het betalen denk ik).
Net als toen hij kleiner was en een eigen speeltje kapot gooide. Dat was dan dus stuk en werd niet vervangen. Ook nooit meer gebeurd.
Driftifheid begint eigenlijk behoorlijk te verdwijnen tegenwoordig, moet ik zeggen. Lijkt wel een beetje volwassen te worden ofzo. Of zou het onze uitstekende opvoeding zijn, haha. (nb: zonder belonen, stickersystemen, time-outs of opvoedcursus)

Manda

Je hoeft geen sorry te zeggen als je vervolgens op dezelfde toon verder gaat praten over mijn zoon "lekker ventje" zal dat worden in het verkeer etc.
Zo te lezen heb jij nog geen pubers en ik heb het ook altijd zo gedaan dat ze dingen zelf moesten opruimen ed. Je zit gewoon mij aan te vallen op deze manier en daar heb ik geen behoefte aan.
Mijn zoon is en wordt niet zo'n type als jij in gedachten hebt, ik vind dat behoorlijk beledigend dus wil ik je vragen je commentaar voor je te houden, ik word er alleen maar gekwetst door en daarvoor zit ik hier niet!
Wie denk je dat je bent zeg om zo tegen mij tekeer te gaan!

Ja maar eira

Je zegt zelf: je zoon maakte vaker spullen kapot uit woede, jij verving deze gewoon. Je zoon maakte in korte tijd twee beeldschermen kapot, en hij reageert verongelijkt op het feit dat hij niet mag gamen, alsof het jouw schuld is in plaats van de zijne.
Ik vind daardoor de gedachtengang van Manda niet zo vreemd. Straks sloopt hij een bushokje en dan? Ik snap wel dat jij je aangevallen voelt, en daarom het gedrag van je zoon vergoelijkt. Bedenk alleen dat je daarmee je zoon echt niet verder helpt, integendeel, daarmee komen de bushokjes en stoeptegels wel dichterbij.
Het is niet normaal dat dertienjarigen zo boos worden dat er waardevolle spullen in gruzelen gaan. Het is niet normaal dat hij zich daarover niet schuldig voelt. En ondanks dat het verder een geweldig lief en leuk joch is, zou ik hier wel serieus mee aan de slag gaan.

Het is de manier waarop

Manda over mijn zoon praat, woorden als "lekker ventje" ed schieten bij mij echt in het verkeerde keelgat, daar heb ik zo mijn voorstellingen van en die staan ver af van hoe mijn zoon is.
En dan meteen te spreken over vandalisme, dat is iets heel anders dan woest worden over een game die niet lukt!
Als ik het heb over vaker dingen stuk maken dan bedoel ik niet dat dat expres gebeurt zoals deze twee beeldschermen ook niet expres tegen de vlakte zijn gegooid. Hij heeft ze laten vallen door een woeste beweging, dat is iets heel anders.
Vergoelijken zie ik niet zo, ik ben boos genoeg op hem en hij kan zijn straf krijgen.
Ik zie echter nog wel dat het ook een hele lieve en gevoelige jongen is met veel leuke dingen maar ook met dingen waar nog flink aan bij geschaafd moet worden zoals bij elk kind.
Ik laat mijn zoon hier niet neerzetten als een vandaal in wording, dat kwetst.

Eira

ik heb nogal wat pubers in mijn familie, (gamers en geen gamers) dus er is al wel het een en ander de revue gepasseerd. Zo is er een deur gesneuveld door boze pubervoeten, maar die deur is wel vervangen en rara wie dat hebben moeten betalen door heel pro-atief allerlei dingen te moeten doen en te laten (geen zomerkamp, oud speelgoed verkopen, klusjes doen) om het te kunnen betalen.

jij voelt je gekwetst, tja dat is niet het belangrijkste denk ik en dat vind ik ook wel opvallend. Dus zet je over mijn toon heen en word wakker, wat heeft hij nou nodig om hier mee te leren dealen, het zal wel vaker op zijn pad komen, nu is het een spelletje en een beeldscherm straks iets kostbaarders.

beeldschermen kapot gooien IS vandalisme en jij verzacht dat, daarom reageer ik zo, jij kweekt het omdat jij het toe laat.

Vergoelijken en verzachten

Lieve Eira, je verzacht echt letterlijk in iedere zin.
Voorbeeldjes:
"Als ik het heb over vaker dingen stuk maken dan bedoel ik niet dat dat expres gebeurt zoals deze twee beeldschermen ook niet expres tegen de vlakte zijn gegooid. Hij heeft ze laten vallen door een woeste beweging, dat is iets heel anders."
"Ik zie echter nog wel dat het ook een hele lieve en gevoelige jongen is met veel leuke dingen maar ook met dingen waar nog flink aan bij geschaafd moet worden zoals bij elk kind."
En straf hoeft trouwens helemaal niet. Gevolgen laten ervaren is effectiever. Een maand (vooraf afgesproken tijd) niet mogen gamen is straf. Maar heeft hij dan in een maand tijd een nieuw beeldscherm bij elkaar gespaard? Eh....ik bedoel: twee nieuwe beeldschermen bij elkaar gespaard?
In woede kun je dingen per ongeluk slopen, maar zodra woede de oorzaak is, noem ik het niet meer per ongeluk. Jij blijft vegroelijken als je het niet expres noemt, en ook als de straf maar een maand is en hij niet de twee beeldschermen hoeft te betalen. En zeker de woorden 'zoals bij elk kind' zijn extreem vergoelijkend. "de arme schat, hij kon er niets aan doen".

Hmm..

Dat wordt idd wel vaker tegen mij gezegd, ik ga er hard over nadenken want het is niet de bedoeling om te vergoelijken..
Manda, ik ben blij dat je tenminste wat meer puberverhalen kent, het ging mij vooral om de bewoordingen die je gebruikte want zo wil ik mijn zoon gewoon niet zien, snap je?
Hoe dan ook, ik ga nadenken over mijn misschien te softe aanpak, man is aardig wat strenger, want ik wil natuurlijk geen verwende kinderen kweken (voorzover ik dat al niet heb gedaan:()

Vervolg

Er ging even iets mis.
Ik eindigde met: " "de arme schat, hij kon er niets aan doen". Ik bedoelde: het lijkt er echt op dat je dat steeds wil zeggen. En die houding helpt je zoon niks, hij gaat heus niet plotseling anders reageren al;s hij weer eens boos is. Over een week is per ongeluk beeldscherm nummer 3 aan de beurt.

Ik snap manda wel

Eira: "want zo wil ik mijn zoon gewoon niet zien, snap je?"
Ik snap dat jij je lieve leuke zoon niet als vandaal wilt zien. Maar als je dit verhaal doortrekt, kom je probleemloos bij de relschoppers van Haren uit. Ook (sommigen van) hun ouders blijven de boel vergoelijken. En doen alsof hun zoon slachtoffer is ipv dader.
Pas daar echt mee op. Je kunt nu nog de goede kant op, maar dan moet je wel willen zien dat dit verre van normaal gedrag is.

Hmmm

misschien is er ook wel een reden dat je zijn gedrag zo verzacht ? Misschien zijn dat dingen die je door elkaar haalt, het 1 (kwetsbaar door iets) kan prima samen met het ander (wel ingrijpen op momenten die nodig zijn) denk ik.

Mijn dochter van 9 raakt nogal vaak dingen kwijt, nu is ze een enorm warhoofd met concentratieproblemen (waar we mee aan het werk zijn/blijven) maar als ze iets kwijt raakt dan vergoed ik de 1e vervanging voor de helft raakt ze het weer kwijt dan zal ze het helemaal zelf moeten betalen. We zijn inmiddels een halve garderobe kwijt (vestjes, sjalen, handschoenen, dure paardrijcap, complete tassen etc etc) en allerlei speelgoed wat ze overal laat slingeren.

En deze aanpak blijkt toch echt te werken, ze wordt ook ouder dus focussen wordt wat makkelijker, maar het kost namelijk best wel wat om een nieuwe step te kopen en met 2 euro zakgeld per week gaat dat dus erg hard. Het zelf moeten ondervinden werkt hier bovendien minder frustrerend voor mij en dan wordt het dus haar frustratie.

Leesfoutje?

Eira, het viel me op dat je de bewoording 'lekker ventje' in Manda's posting waar jij zo over viel, niet goed hebt gelezen.

"Lekker ventje zal het zeker zijn maar straks in het verkeer dan"

Er stond dus dat ze best gelooft dat je zoon verder een lief kind is, maar....

Ik zie dat de postings hier je inmiddels toch aan het denken hebben gezet, dat lijkt me positief.

Chris

Kaatje

Dat je dit gedrag nu doortrekt naar het geval in Haren vind ik ook weer veel te ver gaan hoor, sorry maar mijn beide zoons waren nogal onder de indruk van het gebeurde daar. Er waren namelijk ook jongens bij die ze kenden, (ja we wonen in de buurt). Het zou niet in hun hoofd opkomen om daar eens naar toe te gaan om rellen te schoppen! Dit is echt iets compleet anders.
Misschien moet ik erbij vermelden dat mijn zoon autistisch is? Maakt dat verschil, ik denk het wel, al zie ik genoeg 'normale' kinderen die zich ook zo gedragen..
Ik vergoelijk misschien teveel, dat zie ik zelf ook wel, maar ik vind dit echt niet te vergelijken met jongeren die bushokjes vernielen e.d. Die komen m.i. ook vooral uit een bepaald soort gezinnen waar niet al te veel aandacht aan ze wordt besteed..
Trouwens, er wordt hier ook nog eens flink gepraat met zoonlief en inmiddels is hij zich er toch wel van bewust dat hij echt fout zat.

Voor de buitenwereld is het een rotjoch, maar je moeder blijft altijd van je houden. Gelukkig maar.

Per ongeluk

Ja, hier hebben we ook een sloopster. Ze heeft last van driftbuien en dan wordt er wel eens iets stukgesmeten. Waarvan ze enorm schrikt en altijd weer roept "dat was per ongeluk". Maar die vlieger gaat niet op hè. Per ongeluk betekent dat je er niets aan kunt doen, je struikelt en iets valt uit je handen ofzo. Maar al is het niet zo dat ze iets per se stuk wil gooien, ze had het toch kunnen voorkomen, ze is dus verantwoordelijk, ja, ze heeft er zelfs schuld aan. Ik weet, het is enorm moeilijk voor haar om die driftbuien te beheersen, maar dat is niet een excuus, dat is juist het probleem waar ze (met ons) aan moet werken.
Dus, TS, ik snap heel goed hoe rot het is om bij je zoon de frustratie te zien over het niet hebben kunnen beheersen van zijn daden, maar je doet er best aan die frustratie niet weg te nemen.

Misvatting

Eira: "Ik vergoelijk misschien teveel, dat zie ik zelf ook wel, maar ik vind dit echt niet te vergelijken met jongeren die bushokjes vernielen e.d. Die komen m.i. ook vooral uit een bepaald soort gezinnen waar niet al te veel aandacht aan ze wordt besteed.."
Ik vrees dat dit een heel grote misvatting is. Helaas. Die jongeren komen ook uit heel gewone, goede gezinnen. Maar ook hun gedrag wordt vergoelijkt: "Ach, hoort bij de leeftijd. Zoveel doen zo. Er moet nog wat bijgeschaafd worden, etc. "
En ik vind autisme extra reden om juist heel duidelijk te zijn. Zodra jij dubbele boodschappen uitstraalt (boos zijn en vergoelijken tegelijkertijd) weet je zeker dat er niks van binnen komt. En juist bij autisme moet je extra inzetten op het leren omgaan met emoties. Autisme kan het verklaren, maar vergoelijkt niks.
Jij vindt het normaal, ik vind het al danig uit de hand gelopen. Gelukkig dat je nu geen geld hebt voor weer een nieuw beeldscherm, anders was het weer geruisloos gepasseerd.
Als ik jou was, zou ik heel hard gaan nadenken over het voorkomen van vergelijkbare situaties én heel actief je zoon leren hoe hij moet handelen als hij gefrustreerd raakt. Hoe voel je dat? Wat gebeurt er precies? (zweten, hoofdpijn, buikpijn, snelle ademhaling) Wat kun je doen om bij het eerste signaal (dat moet je dus opzoeken/ herkennen) al de bui af te wenden? (uit de situatie gaan, afleiding, rust).
Dit moet hij leren, juist vanwege zijn autisme. En het vergoelijken maakt jou ongetwijfeld een heel lieve moeder, maar neem het wel serieus, je moet nu met hem aan de slag.

Onderliggende oorzaak

Ik zou zeker straf geven maar tegelijk ook kijken naar de onderliggende oorzaak. Ik denk niet dat je zoon volgende week bushokjes gaat vernielen maar ik denk wel dat hij op een ongezonde manier omgaat met frustaties. Nu is dat alleen met games maar je weet niet hoe dat zich in de toekomst gaat ontwikkelen. Hij zal steeds groter en sterker worden en ook steeds meer complexe situaties tegenkomen. Je wilt niet hebben dat hij als volwassene nog steeds zou reageert op frustaties.
Driftbuien hebben is heel lastig en het is niet ok om je zo af te reageren.
Hij zal een betere manier moeten zien te ontwikkelen om met frustratie te leren omgaan. Daar zou ik zeker op in zetten.

Daarnaast zou ik hem inderdaad alles wat hij nu vernield heeft laten terugbetalen met zijn zakgeld en door het doen van klusjes.

Dat is dan de directe consequentie van zijn gedrag nu maar de onderliggende oorzaak en de moeite die hij heeft om frustraties om te gaan daar zou ik ook zeker wat mee doen.

Vergoeilijken heeft niet zo'n zin. Het is ook heel karikaturaal om te denken dat jongens die de boel buitenshuis vernielen thuis geen lieve jongens kunnen zijn. Iedereen heeft meerdere kanten. Genoeg hooligans die thuis heel gezellig en aangepast zijn.

Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat jouw zoon een hooligan in wording is (dat is niet te vergelijken met je afreageren uit frustratie) maar wel dat het niet zo veel zin heeft om dit gedrag te vergoelijken met de gedachte dat hij daarnaast heel veel goede eigenschappen heeft. Die heeft hij ongetwijfeld maar daar gaat het nu niet over. Het gaat nu over het gedrag wat hij hier laat zien (frustraties afreageren, moedwillig iets vernielen al was het dan niet de bedoeling, geen zelfinzicht in hoe iets gegaan is) en waar ik zeker bezorgd over zou zijn.

Naast terugbetalen zou ik dus vooral hierop inzetten. Hoe kan zoon beter leren omgaan met zijn frustraties, hoe kan hij driftbuien voorkomen en hoe krijgt hij beter inzicht in wat wel en niet geoorloofd is.

Maar eira (haren)

"Het zou niet in hun hoofd opkomen om daar eens naar toe te gaan om rellen te schoppen! Dit is echt iets compleet anders."
Ik vind van niet. En eerlijk gezegd vind ik je gepikeerde reactie op deze suggestie een illustratie van het feit dat je de neiging hebt het gedrag van je zoon door een roze bril te bekijken. Of misschien schrik je er heel erg van? De suggestie dat jouw kind ooit zoiets ergs zou kunnen doen? Dat ís natuurlijk ook een nare gedachte.
Natuurlijk is het gedrag van je zoon niet hetzélfde als dat van de relschoppers in Haren, maar er zit zeker geen essentieel verschil tussen: vanuit een impuls (woede, frustratie, agressie) ageren en daarbij iets van een ander vernielen. En daarna zelfs geen spijt lijken te hebben, of inzicht in wat er gebeurd is.
Er is een gradueel verschil met Haren, het is een glijdende schaal en je zoon staat aan het begin ervan. Snap wel dat dat niet leuk is om te horen, maar het is zeker niet bedoeld om je te kwetsen. Je vraagt om raad en krijgt van de meesten het advies om nu te beginnen met grenzen stellen. De een formuleert het wat hoekiger dan de ander, maar de insteek en (goede) bedoeling is hetzelfde.
Nog iets anders: "Trouwens, er wordt hier ook nog eens flink gepraat met zoonlief en inmiddels is hij zich er toch wel van bewust dat hij echt fout zat." Niet om te zeuren, serieuze vraag: lijkt hij het echt te snappen of is hij het gepreek beu? Het zou me nl verbazen als hij opeens versneld inzicht in zijn handelen blijkt te verwerven, alleen maar omdat je deze keer wat langer erover doorgaat.

Natuurlijk maakt ass uit

Mijn vermoeden dat je zoon niet doorsnee is klopte dus.
Ik denk dus dat het zeker uitmaakt dat je zoon een vorm van ASS heeft. Dat is niet om het gedrag goed te spreken, maar het is wel een verklaring voor de gedragingen die hij rondom zijn woedeexplosie vertoont (weinig zelfreflectie bijvoorbeeld). En dergelijk explosief gedrag komt ook sneller voor bij kinderen met ASS.
Mijn advies is om op zoek te gaan naar een gespecialiseerde therapie om hem hiermee te leren omgaan. Zeker nu hij ongetwijfeld puberneigingen krijgt of al heeft. Verder staat er in Balans Magazine van deze maand een artikel over ASS en gamen. Daar kun je wellicht ook iets mee. En laat hem vooralnog geen spellen spelen die draaien rondom winnen/verliezen. Verliezen moet je eerst leren, misschien lukt dat met iets simpels als bv. Ganzenborden.

Adviezen

Er zijn al wat adviezen gegeven als spellen zonder winnen of verliezen en frustratiebeheersing. Hier helpt het het beste om rustig te blijven (pfffffff..........) en dan rustig te reageren dat dat niet handig is. Dan heb je al verloren en ben je boos en dan ga je eigenhandig de zaak nog erger maken door je spullen te vernielen. Dat moet beter kunnen. Laat het zover niet komen. Honderd keer bespreken hoe je je frustratie laat zakken en hoe je voorkomt dat frustratie opbouwt. Het is zo'n nadeel voor jezelf. Eigenlijk zie ik dat nooit meer, het kwartje valt een keer. Wat nog veel belangrijker is dat je begrip toont voor zijn emoties, hij heeft emoties en die kunnen heel snel uit de bocht vliegen en dat is lastig voor hem. Neutraal bespreken en advies hoe dat te voorkomen is het beste. Geen oordeel, geen straf. Dat werkt meestal niet bij een ASS. Inspreken wat je wel kunt doen helpt wel.