Pappadag

Dalarna

Dan zeg je toch gewoon tegen de klant dat woensdag je vaste vrije dag is en dat je dus op woensdag niet kan afspreken? Het gaat er mij niet om dat je perse geheim moet houden wat je die dag doet maar ook dat het niet echt nodig is om het te delen. Tenslotte deel je het ook niet als je die dag voor je oude moeder zorgt of dat je de hele dag gaat winkelen en naar de sportschool gaat. Het is gewoon niet zo relevant voor klanten om te weten waarom je die dag vrij bent. Collega's is een ander verhaal maar die zullen over het algemeen wel weten dat je kinderen hebt en dus 1 + 1 bij elkaar op kunnen tellen. Bovendien praat je met collega's vaak sowieso over je bezigheden dus daar is dan allemaal niks geheimzinnigs aan. Ik zie gewoon absoluut niet de noodzaak in voor een speciaal woord om te omschrijven dat je die dag niet werkt maar thuis voor je kinderen zorgt. Dat laatste is helemaal niet relevant. Talloze mensen die parttime werken en geen kleine kinderen thuis hebben. Die hebben toch ook geen speciaal woord nodig om te omschrijven dat ze die dag niet werken?

Kijk eens aan...

Echt consensus is er niet hè. Thuisdag vind ik eigenlijk ook wel prima. Wat ik juist leuk vind aan papadag is dat het meteen duidelijk is wat bedoeld wordt. Dat heb ik bij al die andere benamingen veel minder sterk.

thuisdag?

Bij thuisdag denk ik meteen aan een thuiswerkdag, zeker met al die flexibele werkvormen tegenwoordig. Wat is er mis met gewoon vrije dag? Zaterdag en zondag zijn ook veel mensen vrij, en doen ze de boodschappen en het huishouden.

Bovendien, wat nou als je je thuisdag helemaal niet thuis doorbrengt, maar in de supermarkt, bij oma en als voorleesmoeder op school?

Knurf

Ik vind het gewoon geen vrije dag, het is vaak een vaste dag van de week. Een vrije dag is iets eenmaligs en de volgende week werk je weer gewoon die dag. Het is duidelijk dat je bij een papadag de week erna niet opeens wel beschikbaar bent.

Dalarna

dat is dan gewoon een verschil van definitie, denk ik. Voor mij is elke dag dat ik niet werk, een vrije dag. Op zaterdag en zondag ben ik net zo vrij als op vrijdag (mijn 'deeltijddag').

Knurf

Hoe noem je het dan als je volgende week een dagje vrij neemt? Vreemd dat je dat hetzelfde noemt als vrijdag, zaterdag en zondag?

de term 'papa'

Het woord 'papa' verzelfstandigen en plakken aan andere woorden vind ik zowiezo al helemaal niks....denk dat dat er mee te maken heeft. Ook iemand die zegt ik ben de papa van....vindt ik helemaal niks. Vader van...kan weer wel. Papa en mama zijn woorden voorbehouden aan alleen je kinderen voor mij. En ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat wij altijd al beiden onregelmatig werken en dus zo afwisselen en naast ons werk automatisch de zorg voor de kinderen nemen. Toen ze jonger waren was het nog wel eens een dag BSO als we allebei moesten werken, maar dat is nu al jaren niet meer nodig. Wie er thuis is zorgt voor de kinderen en het huishouden, zeer eenvoudige verdeling denk ik. Zowiezo snap ik de link tussen 'mama en papa' zijn en huishoudelijke taken al niet. Die moeten gedaan worden, ook al zijn er geen kinderen, toch?
Erg duidelijk wat dan wel een 'papadag' is, is het voor mij dus ook niet. Want een papa zijn= dat je aandacht hebt voor je kind en ervoor zorgt en volgens mij kan je dat ook prima zonder stofzuigen toch? Het is dus geen 'de term dekt de lading' ik vind de term eerder verwarring scheppen dan duidelijkheid.
O, nee niet iedereen hoeft te voldoen aan wat ik denk. Helemaal niet, maar als een vader zoiets zegt dan zie ik 'm toch wat anders dan een vader die dat niet zegt en automatisch voor zijn kind zorgt. Zelfs wat minder vader offe 'papa' dan, ook goed.
Mijn man zei altijd gewoon als ik moest werken en we erop gerekend hadden dat hij thuis was en b.v. geen BSO, "Ik weet niet of ik kan, mijn vrouw werkt die dag en dan moet ik eerst een oppas regelen" ofzoiets.
En waarom zou je expliciet niet 'kunnen' op je 'papadag'? Vaders kunnen toch wel een oppas regelen? Of zijn de mannen die die term bezigen daar niet toe in staat?
Ik vind gewoon dat je vader en moeder bent vanaf het moment dat ze geboren zijn tot in eeuwigheid....Ongeacht of je voor ze moet zorgen of huishoudelijke taken moet doen 24 uur per dag. Quit simpel volgens mij. Daar maken zulke termen alleen maar korte metten mee.
En daarom vind ik het dus een erg foute benaming. Een soort uitvloeisel van een verkeerd beeld van emancipatie waarin mannen dan maar 'iets' doen om de gemoederen te bedaren en dus als een soort tegemoetkoming een dagje vrij nemen om te laten zien hoe enorm ze hun best doen en daar moet dan meteen een 'benaming' voor komen. Ook een term die de suggestie wekt dat het dus eigenlijk andermans taak is, in ieder geval niet van de vader hierin....de andere dagen van de week. Want waarom moet een dag die heel gewoon is waarin je je dagelijkse taken als ouder volbrengt die er toch elke dag zijn een speciale benaming hebben?
En inderdaad ouders of het nu mannen of vrouwen zijn, die zeggen dat ze die dag moeten 'oppassen' op hun eigen kinderen daar kijk ik net zo tegen aan. Ouders 'passen' niet op in mijn beleving.
Hier zijn kinderen die allang geen oppas of zorg meer nodig hebben als wij er niet zijn. Die kunnen prima voor zichzelf zorgen. Ook als we er beiden niet zijn (komt zelden voor).
Toch vragen ze nog élke dag wie er thuis is vandaag en morgen. En ja dan weten ze waar ze waar ze aan toe zijn. Aan wie ze toestemming moeten vragen om iemand mee te laten eten en wie er de scepter zwaait wat betreft huishoudelijke taken enzo en of er iemand inzetbaar is om ze te brengen als het keihard regent. En ze balen allebei als er niemand is.
Ongezellig....niemand om tegen aan te kletsen en te vertellen hoe je dag was. En zelfs als wij er niet zijn gaan de huishoudelijke taken gewoon door. Want stofzuigen, koken en de afwasmachine aanzetten of uitpakken als je om 23.00 uur thuiskomt gebeurd niet. Die doen zij, automatisch ondertussen. Dan is het dus 'kinddag' als ik het goed begrijp? Zodat de andere jongelui waar ze eventueel afspraken mee willen maken weten dat ze die taken moet uitvoeren ?????
groeten albana

en voor diegene die beledigd zijn

Ik wist wel dat het ook zulke negatieve reaties zou oproepen. Ja, ja er zijn dus nog wél taboes!
Vaders die een papadag hebben zijn gewéldige vaders....ik lach me ziek werkelijk waar! En moeders die zo'n man hebben zijn zéér geemancipeerd, ze werken zowaar een dag! Nou geweldig hoor....
Als je je indenkt dat ik 45 jaar geleden al een volle werkweek werkende 'ouders' had die de taken automatisch verdeelden en dat doodnormaal vonden is het toch te hilarisch voor woorden? Mijn moeder zou zich werkelijk waar omdraaien in d'r graf als ik of broer zo'n term zouden durven te gebruiken.
Ach, ach dat er na zoveel jaren nog discussie over is, is al te erg eigenlijk.
groeten albana

Dalarna

"Als iemand vaak afspraken met jou maakt is het handig om te zeggen dat je nooit kan op woensdag. Niet een keertje niet op woensdag omdat je vrij hebt genomen maar gewoon omdat je nooit kan. Waarom mag je dan niet iets zeggen wat er op duidt dat je parttime werkt en er dan voor de kinderen bent? Het lijkt wel of het geheim moet blijven ofzo?"

Hoewel het geen geheim is dat ik op woensdag veel tijd bezig ben met voor de kinderen zorgen is het voor de communicatie richting zaken relaties niet zo belangrijk.

'Op woensdag werk ik niet' is dan voldoende om de boodschap over te brengen. Ik heb nog nooit de behoefte gehad om dat aan mijn zaken relaties uit te leggen. Collega's weten het, hoewel in mijn agenda vrij neutraal staat 'vrije dag'.

Daarom ook mijn oprechte vraag hoe mensen zonder kinderen de dag buiten het weekend dat ze niet voor de baas werken benoemen. Zou dat 'boodschappendag' of 'sportschooldag' heten? Ik betwijfel het. Ik vermoed eerder dat het dan gaat om 'roostervrije dag' of 'wekelijkse vrije dag' of misschien gewoon 'dan werk ik niet'.

Albana

"Mijn man zei altijd gewoon als ik moest werken en we erop gerekend hadden dat hij thuis was en b.v. geen BSO, "Ik weet niet of ik kan, mijn vrouw werkt die dag en dan moet ik eerst een oppas regelen" ofzoiets."

Wat is het verschil tussen wat jou man zegt en 'Dat is mijn papadag, ik moet even kijken of ik oppas kan regelen?'

Waarom is 'Ik heb andere verplichtingen ik zal kijken of ik iets kan regelen' niet genoeg?

Ik heb niets voor of tegen het begrip 'papadag' (of mamadag). Het zegt imo ook helemaal niets over de kwaliteit van de vader/moeder. Alleen iets over het type verplichtingen dat iemand op die dag heeft. Een bezoekje aan de sportschool of de boodschappen kan je toch iets makkelijker verplaatsen naar een ander moment dan de zorg voor je kind.

Smmige mensen voelen blijkbaar de noodzaak om uit te leggen waarom ze niet kunnen, of er zijn leidinggevenden die de behoefte hebben om die uitleg te krijgen.

Dan voldoet de term 'mamadag' of 'papadag' imo prima. Laat in één woord zien wat je bezigheden op die dag zijn. Niet meer en niet minder.

Niet kunnen op thuisdag

Het is heel verstandig expliciet "niet te kunnen" en geen oppas te regelen op je vaste vrije dag. Als je een paar keer op je vaste vrije dag komt werken, wordt daar verder op gerekend op je werk en worden gewoon afspraken ook op die dag gepland, is mijn ervaring. Zelfs mijn "Resultaat en ontwikkelingsgesprek" werd onlangs op mijn vaste thuisdag gepland.
Of je nu vader of moeder bent, je moet wel heel duidelijk zijn op je werk.
Maar als je collega's kinderen een particuliere hobby vinden en het maar vervelend vinden dat je op vakantie gaat in de schoolvakanties kan ik me voorstellen dat je zo'n standaard thuisdag een neutralere naam geeft dan "papadag" of "mamadag".
Overigens vond ik zo'n thuisdag veel vermoeiender dan mijn werk. Ik ben niet opgeleid voor kinderverzorgster/-vermaaktster dus dat kostte me veel meer energie dan mijn werk.

Hanne

Antwoord voor Hanne:
"Mijn man zei altijd gewoon als ik moest werken en we erop gerekend hadden dat hij thuis was en b.v. geen BSO, "Ik weet niet of ik kan, mijn vrouw werkt die dag en dan moet ik eerst een oppas regelen" ofzoiets."

Wat is het verschil tussen wat jou man zegt en 'Dat is mijn papadag, ik moet even kijken of ik oppas kan regelen?'

Waarom is 'Ik heb andere verplichtingen ik zal kijken of ik iets kan regelen' niet genoeg?

Omdat die term suggereert dat hij die andere dagen géén 'papa' is. Dat is hij namelijk elke dag. Ook ná zijn werk en zelfs als hij slaapt. Het gaat er namelijk niet om of hij papa is of niet. Het gaat erom of je je thuisverplichtingen wél of niet kan oplossen of wel wil oplossen. Daarom is het antwoord :'Ik heb andere verplichtingen ik zal kijken of ik iets kan regelen' dus ook helemaal prima.
En hier geven we dagen dat we zulk soort taken hebben gewoon geen námen. Die dagen zijn er elke dag namelijk. Wie ze ook op zich neemt. Hij of ik. Dus waarom zou je ze anders noemen dan maandag, dinsdag en woensdag?
Ik zie er geen verschil in.
groeten albana

De naam van het beestje

Is naar mijn idee een symptoom van wat er naar mijn gevoel aan de hand is.
Hoewel mijn ouders mij altijd hebben voorgehouden dat ik moest gaan studeren na het VWO, aangejaagd door de campagne "Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid" kreeg ik bij de aankondiging van mijn eerste zwangerschap wel van hun de vragen hoe ik dat dacht te gaan regelen.
Niet wij dus, maar ik.
Alsof ik het kindje alleen moest opvoeden. Ook niet leuk voor mijn man.
En bij mijn schoonouders gebeurde hetzelfde. Aan man werd niks gevraagd.

Dat ik niet ging stoppen met werken en eigenlijk meer dan man wilde gaan werken werd niet erg toegejuicht, maar zelfs vreemd gevonden.
Toen kreeg mijn man gedoe op zijn werk over deeltijd werken. Zijn baas wilde dit absoluut niet. Tot nu toe hadden al zijn voorgangers dit gepikt, en zijn toch voltijds blijven werken ondanks hun vaderschap.
Man is van baan veranderd, maar minder dan 4 dagen zat er niet in (hij wilde eigenlijk 3,5 dag). Is ook een lastige met solliciteren; deeltijd eisen.
En ik ben toen 3 dagen gaan werken ipv de gewenste 4, omdat we het anders financieel niet rond kregen.
Uiteindelijk ben ik ook weggegaan omdat ik als deeltijder alleen maar domme klusjes onder mijn niveau mocht doen. Heel frustrerend vond ik dat.
Ik ben toen voor mezelf gestart.

En iedereen heeft met mijn man te doen gehad, omdat hij (door mij) helemaal van baan moest veranderen, en toch minder kansen kreeg als parttimer.
Niemand heeft ooit iets aan mij gevraagd. Maar ik heb dus wel verwijten gehad.

En dat is iets waar ik van baal.
Dat mijn man een "papadag" heeft en de hemel in wordt geprezen. En ik doe gewoon mijn baantje (HBO+), naast het moederschap en het huishouden.
We werken nu dus ongeveer beide evenveel naast dat ouderschap en huishouden.

Het frustreert mij dat mensen er in mijn omgeving er zo scheef tegenaan blijven kijken. Ook op school ben ik degene die wordt aangesproken om te helpen voorlezen/ overblijven/ knutselen/ versieren enz.
En daar zie ik ook alleen maar moeders, op een enkele vader na, en dat wordt dan meteen weer overdreven gewaardeerd: wat goed he dat de papa van x ook helpt! Dit heb ik letterlijk meegemaakt.
Nu help ik niet heel vaak, dus wie weet is het toeval, maar het valt me wel op.

Ik vind echt dat de emancipatie nog lang niet klaar is, en heb zelfs het idee dat we stappen terug aan het doen zijn.
Nu woon ik in een redelijk behouden dorp (eigenlijk stad, maar het voelt dorps) dus dat zal er ook wel mee te maken hebben.

kwartje valt

Het kwartje valt bij mij ineens.

Van de term 'papadag' krijg jij de kriebels omdat je vindt dat iemand altijd papa is.

Voor mij geeft het hoogstens aan dat iemand die dag éérst de taken rond het vaderschap moet regelen en dan pas andere dingen.

Op een werkdag ben ik slechts 8 van de 24 uur met mijn werk bezig, maar toch heet dat een werkdag, de rest moet daar nl omheen gepland/geregeld worden.

Precies hanne

Ik voel ook dat albana er veel te veel bij haalt wat anderen helemaal niet zien. Zeggen dat je fulltime op parttime moeder bent is zoiets. Ook als je fulltime werkt ben je fulltime moeder.

Dat heb ik helemaal niet met het woord papadag en dat heeft ook niets met het huishouden te maken (lees ik ook bij albana) maar gewoon met het feit dat kind die dat NIET bij de opvang is maar thuis is op een dag dat de moeder werkt. Dat is voor mij de enige definitie van papadag. Je gaat die dag dus ook geen oppas regelen, het is een dag in de week die je echt niet werkt. Anders mag het van mij geen papadag heten

Ik heb daar ook helemaal geen kinderachtige gevoelens bij over papa's die eigenlijk vader zijn (vaderdag is namelijk al bezet) maar gewoon: duidelijkheid. In het ene bedrijf zal de term dus ook normaler zijn dan de andere en dat heeft echt niets te maken met albana die 45 jaar geleden al werkende ouders had.

dalarna en albana

'Hoe noem je het dan als je volgende week een dagje vrij neemt? Vreemd dat je dat hetzelfde noemt als vrijdag, zaterdag en zondag?'

Waarom is dat vreemd? Het maakt toch niet uit of ik een extra dag verlof opneem, of elke week dezelfde dag vrij ben, of besluit om zes weken aaneengesloten thuis blijf? Als ik niet werk, ben ik vrij. Dat vrij niet hetzelfde is als 'helemaal los van alle mogelijke verplichtingen inclusief de afwas en mijn kind', doet daar niets aan af.

'Vaders die een papadag hebben zijn gewéldige vaders....ik lach me ziek werkelijk waar! En moeders die zo'n man hebben zijn zéér geemancipeerd, ze werken zowaar een dag!'

Albana, ik snap echt niet wat je probeert te zeggen. Mijn ex heeft papa-dagen, maar is bepaald geen geweldige vader. En leuke, spontane vader ide geniet van zijn dochter, dat wel. Maar zeker geen voorbeeldvader aangezien hij heel veel verzorgende taken niet kan of wil uitvoeren. En wat zijn papa-dag met mijn werktijden te maken hebben, snap ik al helemaal niet. Ik heb nog nooit maar één dag per week gewerkt, tijdens ons huwelijk was ik al kostwinner en nog steeds is mijn inkomen hoger dan dat van mijn ex.
Volgens mij leef jijzelf juist nog in de middeleeuwen, als je zulke relaties legt.

Knurf

Goed gezegd! Ik geloof ook helemaal niet dat mannen die het woord papadag gebruiken nu zo anders zijn dan mannen die het gewoon over een vrije dag hebben. Albana ziet dingen die er niet zijn.

Kan het wat minder tegen Albana

Ik vind het niet nodig om het zo op de persoon te spelen eigenlijk.

Bianca

Je vindt het normaal dat mannen en vrouwen worden uitgelachen?

"Vaders die een papadag hebben zijn gewéldige vaders....ik lach me ziek werkelijk waar! En moeders die zo'n man hebben zijn zéér geemancipeerd, ze werken zowaar een dag! Nou geweldig hoor...."

Overdrijving als stijlfiguur?

Dat is wat ik erin zie.

En ik ervaar de dingen toch wel zo. Zie het voorbeeld van de vader die helpt versieren en door de aanwezige moeders geweldig wordt gevonden."wat goed he dat de papa van x ook helpt!"

Dit is niet verzonnen hoor.

Daar vind ik die omschrijving van Albana prachtig bij passen.

dat is wel zo Bianca

als het zo is dat iemand (bijvoorbeeld oma, oftewel de moeder van die papa?) helemaal lyrisch is omdat hun zoon ook een keer een gekookt ei op tafel heeft gezet, dan zou ik daar ook giechelig van worden. Maar die situaties ken ik eigenlijk amper om me heen. Ik ken wel heel veel ouders die de zorg op een of andere manier verdelen. Paps en mams werken beiden vier dagen per week, en elk van de ouders is dan dus een doordeweekse dag thuis. Paps draait het gezin gewoon 'door' als mams een weekendje weg is met haar zus/moeder/beste vriendin/...
Kortom: hele normale mensen die heel normaal met hun zorgtaken omgaan.

Bij ons op school is het trouwens inmiddels traditie geworden dat de vaders bij het kerstdiner helpen, als een soort obers-in-net-pak. Dat is heel leuk, de kinderen vinden het prachtig dat de vaders het eten serveren en de hele avond voor ze rondhollen.
Er zijn ook vaders die met de sportdag helpen. Of met schoolreis meegaan. Minder dan moeders, maar dat kan ook met het tijdstip te maken hebben. De vaders die vaak helpen, zijn vaders met wisseldiensten (gevangeniswezen, taxi), net als de moeders vaak flexibele werkdagen hebben (in de zorg, alpha-helpende).

vrij hebben

Vrij hebben is vrij normaal op een doordeweeksedag hoor als je onregelmatig werkt. En nee dan heet het geen weekend. Ik heb dan gewoon vrij van mijn werk. En in het weekend heb je wel eens een werkdag. Tsja.
Je werkt zelfs wel eens nachten....
Dat de ouder van zijn is er altijd ook op je werk. Maar de klussen van die dag besteed je uit of draag je over aan de andere ouder.
Dat is alles.
En in dit verhaal maakt het niet uit wie van de ouders dat is. En zelfs niet hoeveel ze werken en wanneer.
Ja natuurlijk is mijn bijdrage overdreven. Maar ik weet niet hoe ik jullie de ogen moet openen voor wat nu eigenlijk 'gelijkheid' is en dat dat niet doorklinkt in dit soort termen.
Dat is waarom ik het zo'n vreselijk woord vind.
groeten albana

Albana

'Vrij hebben is vrij normaal op een doordeweeksedag hoor als je onregelmatig werkt. En nee dan heet het geen weekend.'

Dat zegt ook niemand.

wie maakt het bijzonder

"Zie het voorbeeld van de vader die helpt versieren en door de aanwezige moeders geweldig wordt gevonden."wat goed he dat de papa van x ook helpt"

Grappig dat dit voorbeeld er (weer) bijgehaald wordt. Dit zegt toch niets over de vader die 'gewoon' komt helpen. Wel heel veel over de moeders die dat blijkbaar bijzonder vinden.

Wie moet er hier nu nog een emancipatieslag maken?

Kinderdienst

Zo af en toe als iemand iets probeert te plannen op woensdagmiddag, roep ik dat ik dan kinderdienst heb.
Mijn man en ik werken allebei vier dagen per week en we hebben de taken zodanig verdeeld dat we allebei de dingen doen waarvan we vinden dat de ander ze minder goed kan;-). Soms zijn dat hele traditionele verdelingen (ik doe de was en hij het gras) maar vaak ook niet (hij ruimt op en ik doe de wiskundebijles).
Wat ik wel herken in de postings hierboven is dat het in het algemeen vaak zo is dat het nog steeds bijzonder wordt gevonden als een man op een doordeweekse dag thuis is voor de kinderen. Over dertig jaar is dat vast een heel stuk minder.