Ouder zorgt voor kind = kind zorgt voor ouder

Leuk als je het kunt betalen

Maar als de economie een echte duik gaat maken. Als de zoveelste financiele crisis hier Grieks/Cypriotische toestanden gaat veroorzaken. Als de klimaatverandering en concurrentie van de rest van de wereld ons echt terug gaat zetten in welvaart. Dan kun je het je gewoon niet meer veroorloven. Dan moet je wel terug naar het klassieke model van opa en oma die bij je in huis wonen en voor de kleinkinderopvang zorgen terwijl de ouders geld gaan verdienen. En in een later stadium zorgen de ouders dan voor de grootouders.

En dat zullen we dan gewoon doen net als onze voorouders dat ook deden. De moraal past zich aan aan de financiele mogelijkheden.

Toen mijn moeder jong was woonde de halve familie bij elkaar in. Als kinderen trouwden dan trokken ze in het achterkamertje van het voor-tussen-achter huisje. Was je zus je te snel af dan had je pech. Je kon niet trouwen want er was geen plaats. Dus we hebben het vergeleken met die tijd heel erg ruim. Maar wie weet, komen die tijden nog eens terug...

Ik dacht al

overigens mijn ouders wonen op een pleintje met 12 huizen en daar is al jaren een vrij hechte mantelzorgstructuur... tot nu toe doen alle jonge mensen hier leuk aan mee... en Dan doe ik 200 kilometer verderop mijn best om ook wat voor een ander te betekenen.....Maar van die verplichting krijg ik wel de griebels.....

typen op mijn i-pad is lastig!p

Verplicht en mantelzorgstructuur

Naar die mantelzorgstructuur moeten we terug. Ik denk ook dat dat onvermijdelijk is met de vergrijzing die nu al aan de gang is. In Ned. zijn we koploper in Europa qua kosten in de zorg voor ouderen. En niet zo'n beetje koploper. We steken er met kop én schouders boven uit qua kosten. De zorg voor ouderen kost in Ned. ong. 3 keer zoveel per persoon als b.v. in Duitsland. Dat komt deels doordat we enorm veel 'geproffesionaliseerd' hebben (han en spandiensten b.v.) en deels doordat het systeem zo ingewikkeld is dat er ook aan 'overhead' en controle enorm veel geld 'verspild' wordt. Denk maar aan het PGB en alle adminstratie die daarbij komt kijken.
We kunnen dit gewoonweg door de toename van ouderen niet meer opbrengen met z'n allen. Ook niet als we het willen en het ons niets uitmaakt wat het kost en we koste wat kost dit in stand willen houden.
En de enige manier is om simpele niet verpleeg of verzorgings taken uit de vergoedingensfeer te halen en om het systeem heel veel simpeler te maken door dat aan te passen.
En ik denk dat er zat mensen in Ned. zijn die best wat mantelzorg willen verrichten. Niet noodzakelijk aan je eigen ouders. Het kan ook net zo goed voor iemand in je buurt zijn. Of voor een vage kennis die je dan zo nu en dan meeneemt als je zelf naar een voorstelling in het theater gaat omdat ze het zelfstandig niet meer aandurft en jijzelf toevallig ook gaat. Hoe vaak kom je zulke dingen niet tegen in het gewone dagelijkse leven?
Het gaat erom dat er een knop omgaat bij ons allen..dat we even denken als we zoiets horen...:"Gut ik moest daar ook heen, ik had haar ook wel kunnen meenemen." Of dat we denken: " Misschien kan ik voor die wiebel,wabbel buurman wel wat zwaardere boodschappen meenemen, want ik moet toch voor mezelf." Of dat we denken als de oude buurvrouw ziek is dat we i.p.v. een bloemetje en een ziekenbezoekje, aanbieden om haar voor controle naar het ziekenhuis te rijden en als we eten over hebben dat haar brengen zodat ze het in de magnetron kan opwarmen. Simpele zaken. Die soms nu ook al wel gedaan worden, maar die door anderen gewoonweg niet gedaan worden omdat het niet meer in hun systeem zit. Ze denken er gewoon niet aan. En daar moeten we naar terug. Dan hoeft die zieke oude buurvrouw niet noodzakelijk naar een TOPkamer in een verzorgingshuis want ze kan rekenen op aardige buren en de wijkzorg. Kost ongeveer 10% van die TOPkamer.
groeten albana

Mentaliteitsverandering

Volgens mij is er (ook) een mentaliteitsverandering nodig voordat we meer van mantelzorg gebruik kunnen gaan maken.

Wat mij opvalt is dat mensen soms wel heel lang in het 'zelf doen' stadium blijven hangen. We lijken soms net peuters! Vooral niet toegeven dat 'zelf doen' helemaal niet meer zo goed lukt en dat een beetje hulp best prettig is. Liever 4x naar de supermarkt lopen om alles per stuk te halen dan de buurvrouw vragen om het mee te nemen.

Pas als het écht niet meer kan dan willen we hulp inschakelen. En de vraag is dan of de buurvrouw die hulp nog kan bieden.

Mentaliteitsverandering

Vanuit mijn werk zijn we ook bezig om mensen te stimululeren om meer gebruik te maken van hun netwerk. Ik merk dat veel mensen anderen niet willen belasten, ze hebben het idee dat niemand tijd heeft om iets voor ze te doen. Daarom willen ze zo lang mogelijk alles zelf doen.
Onze maatschappij in de laatste 20 jaar enorm geinduvidualiseerd. Dit is op alle gebieden doorgevoerd. Dus inderdaad hulp om boodschappen te doen of voor andere kleine klusjes. Mensen zijn ook steeds losser gekomen van bv de kerk. Maar wat Albana zegt dat klopt, het kost simpel weg te veel geld om op deze manier door te gaan.

Stimulatie is verkeerd om...

Ja dat 'hoorde' ik ook dat bepaalde instanties proberen de ouderen te stimuleren om meer gebruik te maken van hun netwerk. Maar zoals ik het zie is dat 'verkeerd om'.
Wij Nederlanders vinden het niet leuk om te 'vragen'...dat doen we niet graag, we zijn graag zelfstandig en onafhankelijk. En de ingebakken cultuur dat je voor je ouderen moet 'zorgen' is al meer dan 40 jaar uit ons systeem....Ik geloof ook niet dat dat heel snel terug gaat komen doordat die ouderen gaan 'vragen', nou ja misschien voor de mensen die dan net toevallig in dat netwerk zitten en 'gevraagd' worden maar zo gaat het nog héél lang duren. Ik denk dat het óók andersom gestimuleerd moet worden. Dat onze hele maatschappij duidelijk moet worden dat dit écht noodzakelijk is. En dat het een 'algemeen' belang/verantwoordelijkheid is. Dus niet alleen voor die ouderen die toevallig in je netwerk zitten, maar ook voor ouderen die toevallig vlakbij je wonen of die je tegenkomt in het dagelijks leven of oppervlakkig kent. Waarom zijn er geen promotiefimpjes vanuit de overheid op t.v. waarin reclame wordt gemaakt dat iemand de boodschappen meeneemt voor oudere oom of dat iemand eten brengt in een pannetje voor de oude buurvrouw of een vage kennis bezoekt en meteen voor mij part samen, even wat rondpoetst? Met de nadruk op het gevoel dat het geeft. Ik voel me gewoon een beter mens als ik wél iets doe voor een ander. En zit mezelf in de weg als ik het wel bedenk maar niet doe...dan voel ik me achteraf altijd vervelend. Ik weet zeker dat een heleboel mensen het wel dénken maar niet doen/aanbieden. Omdat ze schroom hebben om zich te mengen in iemands prive leven, omdat ze niet zeker weten of die iemand het op prijs stelt of weet ik veel waarom. Ken je de situaties bij supermarkten dat erg oude kromme oma die bijna de kar niet kan duwen ingewikkeld staat te doen om een stoepje af te komen? Ik zie zulke dingen met regelmaat...en zie dan ook dat er zeker nóg 3 mensen erg oude oma in de gaten houden. Dat ze kijken en denken, 'gut zal ik helpen?gut lukt het oma wel? gut valt ze niet?' Maar aanbieden dat is wat anders...Dat vergt toch wat méér....En meestal komt het erop neer dat maar 1 van die 4 uiteindelijk de moed opvat om oma aan te spreken en te vragen of er even geholpen moet worden? En die andere 3 blijven alleen maar staan kijken.
Daar ergens moet een omslag komen, een mentaliteitsverandering. De mensen rondom een oudere moeten het gaan áánbieden dat ook. Niet alleen de oudere moet het hardop zeggen en uitspreken...ook het netwerk moet zélf dingen kunnen bedenken die henzelf niet te veel belasten. Want niemand beter dan die aanbieder zelf weet wat in hun (wellicht drukke) dagelijks bestaan past en amper een belasting is. Als een oudere mij zou vragen naar de Aldi te gaan zou ik dat met plezier doen..ik ga toch al naar de Aldi voor mezelf, geef me een briefje en het is geen enkele moeite. Maar als diezelfde oudere me zou vragen naar de Jumbo te gaan, zou ik dat al een veel grotere belasting vinden. Daar ga ik namelijk nooit heen...dus ik zou er speciaal voor moeten gaan. Als iemand mij zou vragen om te strijken zou ik dat prima vinden. Ik vind strijken geen straf, doe het voor de t.v. en ik zit gewoon niet zo graag de hele avond op de bank. Maar zou iemand mij vragen z'n ramen te lappen dan zou ik balen als een stekker. Ik heb een hekel aan ramen lappen...dat water dat je mouw inloopt en koud en het is er nooit het goede weer voor en stel het voor onszelf ook zo lang mogelijk uit óf ik laat mijn man het doen :)
Dus is het veel praktischer dat ikzélf een oudere aanbied om te strijken, die boodschappen bij de Aldi te halen dan andersom. Dan kan die oudere iemand anders vragen voor de Jumbo of het ramen lappen. Ik denk ook dat dat erg belangrijk is. Want als dat mantelzorgen voor de mantelzorger een té grote belasting is of de mantelzorger het met enorme tegenzin doet (ramen lappen yek!) dan wordt het nooit wat. En zal de mantelzorger het ook niet lang volhouden. Dat gaat alleen maar gedoe en onenigheid opleveren. Want die oudere wil misschien wel elke maand graag schone ramen, terwijl ik die van mijzelf maar hoogstens 2 keer per jaar doe.
De mentaliteitsverandering moet dus ándersom. En niet zoals het nu is ingezet.
groeten albana

En nog iets....

Laatst had ik een discussie in een 'responsgroep' vanuit de gemeente m.b.t. ouderen en mantelzorg en zorg en wijkgerichtwerken in z'n algemeenheid. Ik vind dat dat al die mantelzorgers die toevallig gevraagd worden om wat dan ook te doen, ook al is het iets héél kleins aangemeld moeten worden als 'vrijwilliger' en collectief verzekerd moeten worden en ook voorlichting moeten krijgen of andere mogelijkheden b.v. op gratis bijscholing als ze dat willen, via de gemeente of de ziektekostenverzekering ofzo. Ik weet bijna zeker dat áls je je oude vader gaat helpen en je veroorzaakt tijdens dat helpen een ongeluk en je vaders zeer dure vaas van voor mij part 5000 euro valt in gruzelementen , dat de kans groot is dat de verzekering 'dwars' gaat liggen. Je bent daar om 'zorg' te verlenen. Het is een soort 'werksituatie' en dat valt niet onder de gewone w.a.
Nu is dat nog niet zo geregeld. Maar mijn gediscusseer heeft dan in ieder geval hier opgeleverd dat er wel 'onderzoek' naar wordt gedaan of dat zo is. En ik geloof dat ook mijn opmerkingen van die bijscholingen/voorlichtingen wel aan gekomen zijn.
De volgende keer hoor ik meer (maar is pas over 4 maand ofzo).
groeten albana

Keuze

ik mis overigens wel in alle postings dat je er als maatschappij natuurlijk voor kunt kiezen om er wel belastinggeld aan te spenderen.
er zullen ongetwijfeld verzekeringsproducten op de markt komen tussen nu en die beruchte 2 jaar waarmee je je kunt verzekeren tegen dit soort kosten. dus hiermee laat je het dus aan de markt en de maatschappij over om het te betalen/regelen.
waarom niet een referendum waarbij het kabinet belooft zich te houden aan de uitkomst. Wilt u xxx% zorgbelasting gaan betalen waarbij wij beloven dat wij de zorg niet uitkleden?
uiteindelijk kun je elke euro maar 1 keer uitgeven en het is de maatschappij die dmv stemmen bepaalt wat er gebeurt met dat geld.
uiteindelijk is de situatie nu ook zoals ie is omdat er jaren geleden keuzes zijn gemaakt.
Angela

Helemaal eens met albana

Dat is precies wat ik bedoel. Je eigen ouders is niet altijd te doen om legio redenen. Maar je buur zou wel moeten kunnen. Ook al heb jij weinig tijd en gelegenheid, IETS kun je doen. En andere dingen kunnen andere buren wellicht weer doen. En ja: Een campagne van de overheid om mensen er bewust van te laten worden. Ik weet zeker dat heel veel mensen denken: Oja, waarom niet, eigenlijk nooit aan gedacht, maar ik kan best voor oude buuf een boodschapje meenemen of op een verloren avond een stijkje wegwerken of er even snel met de stofzuiger doorheen of een iets grotere portie eten maken en bij buuf brengen enz. Waarom niet?
Campagne door de overheid dus! Dan kunnen de echte zorgverleners zich meer beperken tot de echte verzorgingstaken zoals helpen wassen, medicijnen klaarleggen, wond verschonen enz.
Hoe zouden we de overheid hier op kunnen attenderen? Hoe zouden we via Internet veel mensen kunnen bereiken met een campagne voorstel? Ik zie hier wel wat in.
Gr. Bibi

Albana/angela67

albana, wij vragen mensen niet om mensen uit omgeving hun problemen te laten oplossen, maar om mee te denken over een plan. Dat is veel vrijblijvender "men"hoeft niets.
Ik vind het idee van spotjes op tv wel een hele goede! In die zin mis ik een algeheel plan om deze mentaliteitsverandering te stimuleren. Waarschijnlijk omdat iedere gemeente zijn eigen beleid mag maken.
Angela, de situatie laten zoals hij is wordt simpelweg gewoon veel te duur. Dan gaat binnen een paar jaar enorm gedeelte van ons nationaal product naar zorg. Daarnaast vermindert ook het draagvlak. Ik vind dat ook terecht. Toen het financieel goed ging groeide de bomen tot de hemel, nu moet iedereen een stapje terug.

Juist niet zoveel gedoe

Mij lijkt een mentaliteitsverandering op gang brengen via voorlichting en overheidsspotjes juist géén gedoe. Het is 'vrijblijvender' zal mensen aan het denken zetten, maakt misschien wat mensen wakker. Net zo als dat er campagnes waren die aanspoorden dat het niet de bedoeling was dat we filmpjes maakten als iemand dreigde te verzuipen, maar er in duiken om ze te redden stukken effectiever is.
Ook het feit dat de kosten de pan uitrijzen en hoeveel % van ons nationale bruto product dat gaat kosten (inclusief vergrijzing) is bij het grootste gedeelte totaal onbekend. Gewone mensen die niks met ouderen en het beleid erom heen te maken hebben, hebben er geen idee van. Zelfs mensen in de ouderenzorg die alleen verzorgende taken hebben niet. Dat het zo 'absurd' is daar kunnen ze zich geen beeld van vormen. En zulke extreme vormen al helemaal niet.
Bij mij kwam die overtuiging ook maar met moeite. Terwijl ik toch al behoorlijk lang op de hoogte ben van alle plannen via mijn werkgever. En omdat ik zijdelings vaak betrokken ben bij uitvoerende instanties die het beleid moeten maken/aanpassen en naar alternatieven moeten zoeken. Voor die alternatieven daarvoor mag ik er dan bij zitten om die te bedenken of te adviseren Om daarvoor 'plannen' te bedenken hoe dat dan zou kunnen.
Wat mij tegenstaat in dat denken vanuit de oudere is dat er dan wéér van alles rondom die oudere 'geregeld' moet gaan worden. Ik heb al van allerlei plannen langs zien komen, netwerkconferenties, oplossingsgericht sturen en de hele mikmak. Maar het gaat allemaal uit van de oudere heeft zorg nodig, dus daarop wordt het aangepast. Dat gaat weer geld kosten. Het moet geregeld worden. En wie gaat dát doen? Heel veel ouderen die á la minuut zorg nodig hebben kúnnen op dat moment niet eens wat 'regelen', ze liggen b.v. in het ziekenhuis met een gebroken heup (zeer veel voorkomend begin van zorg vragen) of hebben amper 'familie' (waar toch in eerste instantie aan gedacht word) of familie ver weg die ook nog werken. Ze moeten gebeld, bij elkaar gebracht (waar? in dat inieminiehuisje van die oudere?) en er moet overlegd en verdeeld worden. Pfff wéér een heleboel tijd en inzet die opgaat aan overleggen en vergaderen, aan ruimte huren etc.etc. Overhead. Kosten die beter áán de zorg zelf besteed kunnen worden.
Dus heb ik gepleit voor 'plannen' die andersom werken. Om dat te stimuleren. Vanuit de mogelijke mantelzorgers dus. Dat de buurvrouw/buurman van die oudere met gebroken heup zélf bedenkt dat het misschien wel aardig is als ze langsgaat in het ziekenhuis en aanbied om om de dag wat te eten langs te brengen voor mij part voor een luttel bedrag. En de overbuurman aanbied om de tuin te doen als die oudere eenmaal thuis is en de kennis van de zangclub langskomt en het strijken aanbied. Als 'wij' als maatschappij állemaal enigzins een kleinigheidje bijdragen en het zelf gaan zien en ook hardop uitspreken wordt het al véél makkelijker voor zo'n oudere om dan zelf ook nog te revalideren en weer op de been te komen om het weer over te nemen. Al dat vergader en overleggedoe kan je overslaan. Want oudere komt w.s. niet eens vrágen om die zorg want die wordt toch al verleend dus waarom zou die?
Ja dat is een hele ander uitgangspunt. En inderdaad er komt geen voorlichting omdat het een taak van de gemeente is. Gemeenten in dit geval. En ik geloof dat ik een eenzame roepende in de woestijn ben...want tot nu toe leverd dit gezichtspunt me alleen maar gefronste wenkbrauwen op. Terwijl ik het zelfs op tafel heb gelegd bij regionale overleggen. Niemand snapt het. Begrijpt werkelijk wát ik bedoel.
Ik weet ook wel waaróm ik zo denk. Ik ben al jaren 'vrijwilligerscoördinator' en heb door de jaren heen ervaren dat het niét werkt om uit te gaan vanuit de taken die 'nodig' zijn daarin. Ik draai het al járen om. Er komt een vrijwilliger en die heeft voorkeuren voor bepaalde dagen en is enthousiast over bepaalde dingen. En bij die vrijwilliger zoek ik een 'taak' die bij haar/hem past. En niet andersom. En als die vrijwilliger enthousiast is over het sjoelen dan gaat ie helpen bij sjoelen. Ook al heb ik dáár 'zat' vrijwilligers. En zit ik te springen om vrijwilligers bij het eten of het zingen ofzo. Ik ga geen vrijwilligers enigzins tegen hun zin in, op een ongelukkig moment voor hen inplannen. Dat werkt niet. Die zal het w.s. wel een tijdje doen, maar niet met overtuiging en ook niet jarenlang. Dan ben ik een tijdje geholpen en kan daarna wéér zoeken naar een nieuwe vrijwilliger en is het is hoep weg vrijwilliger. Terwijl als ik ze wél laat helpen bij sjoelen ze jarenlang enthousiast blijven, de mensen leren kennen en om ze gaan geven en dan misschien ook nog wel wat 'erbij' willen doen voor een keertje b.v. dat zingen 1 keer per maand om ons 'uit de brand' te helpen.
Dat werkt écht enorm veel beter. En ik weet dat ik niet de enige vrijwilligerscoördinator ben die zo werkt/denkt. Ik weet zat collega's die ook zo werken omdat het gewoon véél effectiever is.
Dus moet er vanuit de mantelzorger 'gedacht' worden en niet vanuit de eventuele zorg die nodig is. Want dat mantelzorgen is gewoonweg precies hetzelfde als vrijwilligerstaken. Als die mantelzorger er zelf plezier in heeft en het zonder moeite doet, doet die het jarenlang w.s. En dat is toch wat we willen? Wat nodig is om het betaalbaar te houden?
Ja ik weet ook niet hoe ik het moet bewerkstelligen. Meer dan het de hele tijd op tafel gooien waar ik maar kan, weet ik niet te doen. Maar ik merk overduidelijk dat de meeste uitvoerende instanties het niet snappen. Dat begrijp ik trouwens wel. Die hebben járenlang vanuit die oudere gezorgd en gewerkt en nooit stilgestaan bij dat het andersom kan. Nou ik werk dus jarenlang vanuit dat andere gezichtspunt. En nog wel op een besparende manier. Dus LUISTER dan!!!!
(grrr, soms word je er een beetje moedeloos van, heb vanmiddag weer zoiets...heb me nu al opgeladen geloof ik).
groeten albana

Albana

Ik heb me niet goed uitgedrukt, ik vind het uitzenden van spotjes juist een goed idee! Een sire campagne om iets voor elkaar te doen?!

Werken vanuit je kracht

Of zo iets noemden we dat "vroegah" vanuit de Vrouwen Hulp Verlening.

Hoe dan ook, dat wat je beschrijft t.a.v van de vrijwilligers en het nieuwe mantelzorgen herken ik, en ben ik het helemaal met je eens.

Denken in mogelijkheden, ipv in onmogelijkheden.

Hoe je dat alleen de beleidsmakers aan het verstand moet peuteren? geen idee.

Ik ben het in iedergeval roerend met je eens, en dat wilde ik je even laten weten.

Ik doe helemaal niets!

Ik ga niet mantelzorgen, nog geen boodschap echt helemaal niets!!!!
Ik ben er klaar mee, ik heb genoeg gedaan. Al die vrouwen die zwaar beladen met schuldgevoel achter ouders, buren en kinderen aan sukkelen, ik geloof het wel.
Laat die kerels eens vanachter hun pc/tv vandaan komen, dat zit allemaal al dan niet met een zak chips maar naar sport te kijken, op gadgets te kwijlen, en weet ik veel allemaal wat (ik wil het niet weten graahh blaaghh).
Doen ze het niet???? Ik doe het niet voor ze!!!
Dan gaan er maar doden vallen maar ik doe het niet!!!!!!!

Passiebloem

O sorry dat had ik het verkeerd begrepen...
Maar nog een idee hoe we de overheid hiervoor met ons mee krijgen?
groeten albana

Mimi?

Ik denk eerder dat jij een probleem hebt met de mannen om je heen ofzo. Maar dit heeft werkelijk niets met het maatschappelijke probleem an sich te maken.
Mijn man doet zulke dingen ook graag. Hij helpt die tante van mijn vader ook...bied het zelfs aan.
Dus voed die mannen om je heen op.
Want ergens is er daar bij jullie enorm iets mis.
groeten albana

Buurtalent

Nou ik weet niet hoor of je daar internet voor moet inzetten. Zou jij zomaar op een website zetten die openbaar toegankelijk is dat je goed taarten kan bakken? En dan zeker tientalle mensen aan de deur die je amper kent en toevallig een straatje verderop wonen met zielige verhalen. En andersom.....zou jij zomaar aanbellen bij iemand die op een website zet dat die graag taarten bakt? Ook al ken je die amper...weet je niet eens goed wie het is en woont die toevallig een straatje verder?
Ik denk dat internet daarvoor te 'anoniem' is en moet blijven. Ik denk dat face too face nog altijd véél beter werkt. Vertrouwwekkender, je ziet wie je tegenover je hebt. En al helemaal voor ouderen, buurvrouw A.B. en C, van een véél jongere leeftijd die je alledrie vriendelijk goedendag zeggen. Maar weet die oudere wie wat is? Specefiek? Houd ie ze uitelkaar?Welnee...dat zijn alledrie 'aardige buurvrouwen' die hij vaag kent. Maar het verschil tussen die 3 zal hij amper weten.
groeten albana

Buurtalenten

Lijkt me een heel goed plan. Je kunt toch een besloten gedeelte maken op zo'n buurtwebsite? Elk huisadres meldt zich aan en krijgt een toegangscode.

Juist van dat face-to-face-contact in de zin van 'goedemorgen,koud vandaag' verwacht ik weinig, want als dit het enige contact is (en dat is met de meeste buren zo) heb je geen flauw idee van iemands (on)mogelijkheden.

Werk, geld en vrijwilligers

Tsjor: 'Het roept bij mij het beeld op van overbelaste jongere ouderen die werken en een gezin hebben en ondertussen met hun auto gratis en voor niks halve miljonairs rondrijden.'

Al te goed is buurmans gek.

Tijd is geld.

In onze zorgorganisatie worden veel vrijwilligers ingezet, bijvoorbeeld om ouderen tegen een bescheiden tarief te vervoeren van A naar B. Over het algemeen doen vrijwilligers dat met plezier. Maar als ze het gevoel krijgen dat er misbruik gemaakt wordt van hun tijd, bijvoorbeeld bij onhandig geplande ritten die onevenredig veel van hun tijd kosten, dan komt de grens in zicht.'Laat die mevrouw dan gewoon een taxi bellen waar gewoon voor betaald wordt.'

Dat zal ook gelden voor alle andere dingen die mensen voor elkaar doen. Je wilt best belangeloos wat voor een ander doen, neem ik aan, maar als mensen van je gaan profiteren is het gauw klaar.

Hulp in praktijk

Hip is er in veel grote gemeentes. maar wel met voorwaarden weinig netwerk, weinig inkomen maar daar kun je dus allerlei klussen vragen en aanbieden. Www.hip.nl zoets zie ik dus voor me bij zo'n netwerk....

Mijk

typen op mijn i-pad is lastig!p

Albana

Tja, goede vraag.

Ideeen:

- brief sturen naar een van de policie die hierover gaan? Die adviseren sire denk ik? Het zou ook veel meer een onderwerp voor politicie moeten zijn. Misschien door het goede voorbeeld te geven: Zo van Rutte haalt boodschappen voor zijn oude buurvrouw.
- Tja als je wethouders spreekt dit idee ook noemen?
- ik heb verder geen idee, ik heb, ben ik bang, ook niet de juiste connecties. Misschien zelf een soort lobygroep beginnen?

Passiebloem.

Ik doe ook helemaal niks meer!

net als Mimi. Hoewel ook weer anders. Ik heb mijn portie al gehad nl. Mijn eigen ouders en schoonouders jarenlang achterna gelopen met alle ziekbedden. Ze zijn nu allevier overleden en ik ben er klaar mee. Met zorgen. Het eerstvolgende familielid dat zorg nodig heeft moet niet bij mij aankloppen (wat al wel weer gebeurd is overigens, maar ik heb nu eindelijk nee durven/kunnen zeggen). Ik ben totaal geen zorgtype, heb ook nooit de zorg in gewild maar een meer "mannelijke" baan en carriere gekozen. Het ligt met gewoon niet, ook niet toen ik er in gedwongen werd dus.
Had het eigenlijk zover ook bij alle ouders niet moeten laten komen, maar meer zorg moeten inkopen. Van hun geld! Want heb nu een erfenis die ik met liefde destijds had ingeruild voor tijd voor mijn eigen gezin, probleemkind, mijn carriere en mijn eigen welzijn. Nu spaar ik 'm maar op voor als ik zelf oud ben, zodat ik mijn kind niet hoef aan te doen wat mijzelf overkwam.
Overeenkomst en verschil met Mimi: mannen om me heen waren welwillend en deden ook wel wat, maar er wordt simpelweg (nog steeds) veel meer verwacht van een dochter dan van zoons. Door ouders zelf en door de professionele zorg. Dat ik eigenlijk meer de traditionele zonenrol ambieerde (de financien doen, dingen regelen en taxi-en) werd echt niet geaccepteerd.

Wat stenna aangeeft

Is precies de reden dat ik denk dat je het andersom (dus vanuit de eventuele 'hulpbieders') moet benaderen. Kijk Stenna heeft er na 4 ouders ook al de buik van vol....(wat ik overigens wel snap hoor) én Stenna is geen 'hulpbieder' van zichzelf. Ze ís niet zo....Sommige mensen (maakt niet uit, vrouwen of mannen) hébben dat gewoon niet in zich. Die doen het met de nodige tegenzin, zien het misschien ook anders, doen het alleen maar uit een soort plichtsbesef. Dat zijn meestal ook niet de beste hulpbieders gewoonweg omdat ze zo zijn. Nou zal een groot aantal zich daar enigzins overheen zetten als het hun eigen ouders betreft misschien, maar als het de buurvouw is? Wat mij betreft moet je mensen die dat niet in zich hebben ook niet gaan overvragen om het wél te doen. Dat werkt niet, Stenna voelt zich ongelukkig eronder, dat voelt die oudere weer ook al doet ze nog zo haar best en zo krijg je een onhandige situatie waar iedereen zich niet bepaald in z'n rol voelt zitten. Dat zal ook z'n invloed hebben op die oudere die erdoor misschien juist wel verkeerd reageert etc.etc.
Daarom juist denk ik dat het andersom benaderd moet worden. Dat er een menatliteitsverandering moet komen waardoor we het allemaal 'normaal' vinden om enigzins iets bij te dragen aan zorg voor ouderen in nature dus.
Stenna kan misschien wel heel goed de administratie voor die oudere doen? En die mannen die nu hun snor drukken kunnen misschien wél aanbieden om elke week de container van zo'n oudere buurvrouw aan straat te zetten of om haar gras te maaien. Juist als je van jezelf uit een 'taak' kiest, iets waar jij goed in bent en plezier in hebt dan blijven die 'hulpbieders' dat met plezier doen héél lang w.s. en niet zoals Stenna aangeeft dat je er na 4 ouders meer dan genoeg van hebt.
Stel Stenna en ik hadden vlakbij elkaar gewoond...Ook mijn ouders hebben zorg nodig, wat was er dan meer voor de hand liggend geweest dat ik de dingen waar ik van baal (administratie bléh) aan Stenna uitbesteed en in ruil daarvoor ik die ouders van Stenna han en spandiensten verricht? Ik doe het met plezier, samen met hen, betrek ze erbij en vind het nog leuk ook. En ik ben opgelucht dat ik de adminstratie kan uitbesteden aan Stenna en misschien wil Stenna's broer de tuin van mijn ouders er wel bij doen? En dan wil mijn man wel boodschappen doen met allevier.Nou en zo blijf je allemaal tevreden en wordt het ook gedaan. Alleen met veel minder gemor en tegenzin.
Dat is in het geval van Stenna niet gebeurd. Dus voelt het als een zware 'plicht' die ze met moeite heeft kunnen volbrengen. En het resultaat is er dan ook naar. Het gewoon fout om het vanuit de zorgvragers te benaderen omdat je dan zulke situaties krijgt. En op een gegeven moment allemaal overvraagde 'hulptroepen' die geen oudere meer kunnen zien. En diegene die het niet met tegenzin doen en wél in zich hebben bijkans overspannen gaan worden om alle zorg die ze niet alleen aan hun ouders maar ook aan allerlei anderen willen bieden omdat hun netwerk er b.v. meer dan genoeg van heeft.
Dit is een doodlopende weg deze vorm van netwerk aanspreken. Die wel eens sneller kan doodlopen als ze denken. En dan hebben we pas écht een probleem. Geen geld en ook nog's geen enkele kans op maatschappelijk draagvlak meer.
Jaha wethouders erop aanspreken...dat heb ik al geprobeerd. Maar wethouders hebben geen enkele invloed op 'landelijk beleid'. Dus die glimlachen een beetje en zeggen dat ze het best een leuk idee vinden en vervolgens blijft het erbij.
De politiek? Tja ik voel me nu ook niet direct geroepen om in m'n eentje dat te gaan bevechten. Mijn hoop is eigenlijk gevestigd op de werkgroepen en denktanks waar ik dan mijn bijdrage/zegje mag doen. Die hebben vaak weer landelijke vertakkingen dat die het oppikken.En verder verspreiden op landelijke bijeenkomsten etc.etc.
groeten albana