Ots bij obesitas

Woe ha ha ha

Wat zijn we toch een hypocriet landje. De bible belt mag rustig ongevaccineerde kinderen rond laten lopen. Die komen in een rolstoel terecht of overlijden. Krijgen die een O.T.S., zodat een voogd ze kan laten vaccineren? Tuurlijk niet. Krijg maar een infectieziekte die te voorkomen was geweest en raak maar gehandicapt of ga maar dood. Burgerrechten van de ouders eerst.
Vind ik prima. Maar dan kun je deze ouders dus niet een O.T.S. bezorgen, ook op grond van preventie-argumenten. Deze ouders zijn niet eens weigerachtig, ze zijn bereid behandeling te aanvaarden. Dat is wel heel erg meten met twee maten.
Er is verder niet vastgesteld wat de oorzaak is van de obesitas bij deze kinderen en hoe de behandeling eruit moet zien. Daar is een gespecialiseerde kliniek voor nodig. Nu zijn er alleen een diëtiste en een sportclubje aan te pas gekomen. Dat is natuurlijk in zo'n ernstig geval volstrekt onvoldoende. Als die ouders vrijwillig hulp wilden aanvaarden, dan zie ik niet in waarom je niet kan volstaan met een verwijzing naar de specialisten op dit terrein. En dan bedoel ik niet een doorsnee diëtiste maar specialisten die hier serieus verstand van hebben.
Dat is altijd de makke met jeugdzorg. Het is een administratiekantoor, ze hebben geen effectieve hulpverlening in huis. En ze zijn onvoldoende op de hoogte van wat er wel mogelijk is. Een voorbeeld is de verslavingszorg voor jongeren. De reguliere verslavingszorg is volstrekt onvoldoende. Vaak krijgen deze jongeren een OTS en gedwongen opname. Dan worden ze alleen tot hun 18de opgesloten en verder niets. Ze hebben gespecialiseerde behandeling nodig en die is er ook. Maar dat zijn particuliere klinieken (wel betaald door de ziektekostenverzekering) waar jeugdzorg nu eenmaal niet naar verwijst. Ze weten vaak niet eens van het bestaan af. In zelfhulpkringen van ouders van verslaafden is jeugdzorg dan ook berucht.
Dit is net zoiets. Zoals Temet al signaleert, komt er nu af en toe een voogd langs (geen medische opleiding, op zijn best HBO met een beginnend pscyholoog/pedagoog als achterwacht) voor een praatje pot. Dat is in het geval van morbide obesitas vol-strekt on-vol-doen-de. Er is hier maar één oplossing: gespecialiseerde kliniek en laat die met het gezin aan de slag gaan. Nu gaat Jeugdzorg er tussen zitten terwijl het hun expertise niet is. En helpt jeugdzorg met die kwakzalversmentaliteit (alles wat beneden de 18 is, is voor ons, ongeacht of wij het aankunnen of niet) op deze manier de kinderen van de regen in de drup.

't ís maar de vraag

"Dat is in het geval van morbide obesitas vol-strekt on-vol-doen-de. Er is hier maar één oplossing: gespecialiseerde kliniek en laat die met het gezin aan de slag gaan."
Gaat dit bij dit gezin lukken en bij deze kinderen? Dat is nog maar gissen. Anne heeft het over niet effectieve interventies, lukt dit dan wel? En waarom gebeurt er niets in de thuissituatie. Zijn ouders ondertussen wel geactiveerd met of zonder voogd? Familie/netwerk? Een gespecialiseerde kliniek gaat pas slagen als er thuis ook iets verandert. Medische oplossingen zijn niet altijd beter.

En verder gaat het al meerdere keren over het welzijn van de kinderen (en het geluk) wat een OTS en UHP niet rechtvaardigt. Maar zijn ze nu wel gelukkig? Welke lijdensdruk hebben ze al en gaan ze vrolijk door het leven? Dat blijft gissen.

Vuurvlieg en appels met perenv ergelijken

"Wat zijn we toch een hypocriet landje. De bible belt mag rustig ongevaccineerde kinderen rond laten lopen. Die komen in een rolstoel terecht of overlijden. Krijgen die een O.T.S., zodat een voogd ze kan laten vaccineren? Tuurlijk niet. Krijg maar een infectieziekte die te voorkomen was geweest en raak maar gehandicapt of ga maar dood. Burgerrechten van de ouders eerst."

Waar hebben we het over in aantallen? Hoeveel kinderen belanden er in een rolstoel of overlijden er en hoeveel kinderen zijn er te dik???
Obesitas is al geconstateerd het is maar de vraag hoeveel meer kans er is op infectieziekten. De meeste kinderen overkomt niets,
Is dus geen vergelijking.

Margriet

"Waar hebben we het over in aantallen? Hoeveel kinderen belanden er in een rolstoel of overlijden er en hoeveel kinderen zijn er te dik??? "

He? Heeft dat ergens iets mee te maken? Is de ots van die dikke kinderen meer gerechtvaardigd omdat er meer kinderen te dik zijn? Ik snap deze opmerking helemaal niet.

"Obesitas is al geconstateerd het is maar de vraag hoeveel meer kans er is op infectieziekten. De meeste kinderen overkomt niets"

Dan zie je obesitas zelf dus als Het Grote Probleem. Dat is het niet,lijkt me, obesitas is een probleem omdat het een risico op aandoeningen (hart- en vaatziekten, gewrichtsklachten, type-2 diabetes etc) verhoogt. Waarom zou obesitas op zichzelf een probleem zijn? Toch niet omdat het lelijk is, lijkt me, want dan moet je alle lelijke kinderen onder toezicht gaan stellen totdat hun ouders de lelijkheid hebben verholpen. Lijkt me niet je bedoeling.

Nee, obesitas is erg vanwege het risico op bijkomende narigheid. Waarmee het verschil met niet-vaccineren verwaarloosbaar wordt. Als zo'n kind polio krijgt ben je al te laat natuurlijk. Om van het veel grotere risico op kinkhoest maar niet te spreken.

De vraag van vuurvlieg lijkt me dan ook gerechtvaardigd: als obesitas een reden is voor ots, waarom niet-vaccineren dan niet?

Dan je laatste opmerking in je posting daarvoor: of die kinderen nu wel een leuk leven hebben. Mogelijk niet. Maar zijn er redenen om aan te nemen dat het onder toezicht stellen het leukere leven - mocht dat ontbreken - daadwerkelijk dichterbij brengt? (nog daargelaten of 'leuker leven' een reden kan zijn voor ots)

Wat mij opvalt is dat veel mensen betogen dat die ots goed is omdat wat de ouders doen onvoldoende is. Ik vind dat daarnaast toch zou moeten worden aangetoond dat met ots naar alle waarschijnlijkheid betere resultaten te bereiken zijn dan zonder ots. Dus niet: we moeten toch wat en we hopen dat dit effect heeft (dan kan je net zo goed een kaarsje opsteken, een stuk goedkoper ook) maar: we kunnen met recht aannemen dat dit wel effect zal hebben, en wel hierom. Dat is waar het hier naar mijn idee echt is misgegaan.

Groeten,

Temet

Woe ha ha ha bis

"Een gespecialiseerde kliniek gaat pas slagen als er thuis ook iets verandert. Medische oplossingen zijn niet altijd beter."
a. Dit is wel degelijk een medisch probleem.
b. Een gespecialiseerde kliniek zal zich altijd juist ook richten op de thuissituatie. Die doen aan een kleinigheidje dat nazorg en systeeminterventie heet. En gedragstherapie, niet te vergeten, erg nodig in geval van kinderen met morbide obesitas.
Door een gespecialiseerde kliniek zo beperkt af te schilderen, zet je de onkunde van jeugdzorg extra in de schijnwerpers. Dit is precies een deel van het probleem: jeugdzorg is hier niet voor toegerust. De OTS zorgt alleen voor meer lijdensdruk en is een hindermacht op de weg naar de juiste oplossing.

Vuurvlieg haha

"Een gespecialiseerde kliniek zal zich altijd juist ook richten op de thuissituatie. Die doen aan een kleinigheidje dat nazorg en systeeminterventie heet. En gedragstherapie, niet te vergeten, erg nodig in geval van kinderen met morbide obesitas."

Kinderen met enorm overgewicht zoals 51 kilo zijn volgens mij niet meer ambulant te behandelen op een gegeven moment net als je kinderen met enorm ondergewicht (zoals anorexia) ook dagbehandeling of opname biedt. Dit vraagt een enorme investering van ouders (CGT is intensief!!) en ik vraag me af of dit bij deze ouders gaat aankomen. Maar het kan.

Om een gespecialiseerde kliniek af te schilderen zet ik de onkunde van jeudzorg in de schijnwerpers: leg eens uit? Ik kijk naar wat haalbaar is bij zulke ouders. Een half jaar OTS maar ook eigen acties hebben geen enkel resultaat tot nu toe. Ik vraag me af of ze ooit bij zo'n kliniek gaan aankomen. Bij ouders is er duidelijk geen lijdensdruk, nodig om problemen op te lossen.

Overigens ben ik als jullie mee hebben gelezen niet voor een OTS. Vrijwillige hulp is te prefereren, maar dan moeten ook ouders in actie komen.

Temet

Of obesitas zelf niet het probleem is.. Eh kijk naar afvalprogamm's en zie hoe mensen psychisch worstelen met hun overgewicht. Een eetstoornis een erkende psychiatrische stoornis. Dat is die jongen zijn toekomst + alle medische aanndoeningen.
Ik schat in dat er veel meer mensen doodgaan aan de gevolgen van overgewicht dan door het niet vaccineren. Ik vind de vergelijking van vuurvlieg daarom niet juist. Ik vind overigens bij allebei een OTS niet gerechtvaardigd.

Brandpunt

Ouders Online heeft vandaag een tweet doorgestuurd waarin stond dat Brandpunt zondagavond een item heeft over of de overheid mag ingrijpen als ouders er niet in slagen hun te dikke kinderen te laten afvallen. Kijktip?

Wat een vreselijke opmerking annej

"de stasimethoden van de jeugdhulpverlening. Repressie zonder hulp."

Deze vergelijking is werkelijk te triest voor woorden.

Wat ik jammer vind Änne

Dat je met dit soort opmerkingen de hele discussie die je zelf gestart bent platgooit. Het gaat hierbij niet meer over argumenten maar over tegen. Ok dit wordt meta en dat mag niet maar dat wou ik je nog even meegeven.
Ik ga Brandpunt bekijken.

Kijk dan ook even (1 uur) naar dat programma van de bbc

genoemd door kamille: http://www.bbc.co.uk/iplayer/episode/b01jxzv8/The_Men_Who_Made_Us_Fat_Episode_1/
Obesitas is zoveel meer dan het probleem van een enkeling die niet om kan gaan met verleidingen en die geen zelfbeheersing heeft. Naast wat er ook genoemd werd, namelijk dat in dit geval het zeker deels ook cultuurbepaald is, is het volgens mij inherent aan de gehele samenleving.
Kijk eens naar dat programma. Ook niet te dikke mensen zijn waarschijnlijk te dik, niet dik van buiten, wel dik van binnen. Tofi (thin outside, fat inside). Dit heeft te maken met een compleet veranderde wijze waarop wij ons eten bereiden, waarop we eten. Het komt not niet eens door de vetten (chips en zo) maar meer door de suikers, goedkope maisstroop ed, waarmee ons eten wordt gezoet. Iemand zei het al, zelfs vleeswaren bevatten tegenwoordig suiker. Suiker is net zo slecht als alcohol, en zou moeten worden gezien als de bedreiging nummer een van de volksgezondheid. En die suikers die op deze manier onze voedingswaren binnensluipen, worden geaccepteerd en gedoogd dood de overheden, die immers voedingswaren en ingrediënten moet goedkeuren voordat het verkocht mag worden. Die lobbies schijnen immens te zijn, te vergelijken met de tabaks- en alcoholindustrie. Daar valt veel te vedienen.
Sowieso zijn er al genoeg argumenten aangevoerd die aangeven waarom een OTS totaal niet bijdraagt tot een oplossing. Die moeder zou wat mij betreft zelfs beter de overheid moeten aanklagen, omdat die de voorwaarden heeft laten ontstaan waardoor de kinderen zo dik hebben kunnen worden. En dan niet alleen door wel of niet kunnen buitenspelen. Denk aan die zoetmiddelen (en dan niet perse aspartaam hoor!).
Dan nog even: ik las dat iemand het bizar vond dat bij uitjes ed kinderen hele zakken chips en nibbits ed meekrijgen.
Ik woon sinds 4 jaar in Duitsland. Een redelijk ontwikkeld land zou je denken. Hier krijgen de kinderen snoep bij de tandarts!!! als zoethoudertje en beloning. Op schoolreisjes heeft IEDEREEN tassen vol snoep en zoetigheid bij zich, als vriendjes komen logeren idem. Er was nog niet zo lang geleden een info avond voor de naschoolse opvang waarbij basale dingen over voeding ed werden uitgelegd, waar ik van achterover sloeg. Geen kind fietst hier, je gaat met de schoolbus. En wat mij opviel is dat het behoorlijk wat energie kost om dan je poot stijf te houden wat betreft snoep, fietsen ed.
Tja waarom schrijf ik dat eigenlijk? Omdat ik me afvraag of er bij jeugdzorg met dit soort situaties rekening gehouden wordt, met culturele verschillen, met financiële verschillen. Het is eigenlijk hetzelfde als bij minder begaafden die hun situatie moeten veranderen. Er wordt bevolen: verander je situatie, en dan wordt erachterover geleund en gekeken hoe dat dus niet lukt. Terwijl je dat vantevoren kunt zien aankomen. Dat is namelijk de kern van de hulpvraag van de ouders. HEt lukt niet, ik wil daar hulp bij....

Ja, annej

Maar dat is stap twee. Eerst een andere benadering, en dan een andere manier van hulp bieden.
Ik snap trouwens volledig wat je bedoelt, wij hebben ook een behoorlijk traumatiserende ervaring met Jeugdzorg achter de kiezen, na een vrijwillige hulpvraag. Ik heb daar vrijwel alleen maar modderende mensen en amateurs leren kennen. De enige die goed, betrokken en professioneel was, was een medewerkster van MEE. Helaas heeft MEE zijn werkwijze verandert en heb je nu niet meer een eigen persoonlijke begeleider, maar moet je telkens korte hulpvragen indienen en krijg je dan voor die korte hulpvraag een iemand die je naar de oplossing leidt (idealiter...).
Toezeggingen worden niet nagekomen, het personeelsverloop is ongelooflijk wat veel tijd en geld kost, mensen kijken alleen maar naar dossiers, wat tot bizarre situaties leidt en in ieder geval niet tot hulp in het concrete geval. Er wordt in ieder geval niet naar de ouders geluisterd, hoe ze ook beweren dat ze dat wel doen.
In dat kader kan ik ook zeker jouw opmerking goed plaatsen. Ik vind het idd ook stasi-methoden. Je kunt ook hier anoniem melden, waarheidsvinding is niet nodig, oplossingen gaan zonder overleg met de betrokkenen, alles is volslagen willekeurig en de kans dat je kind ten gronde wordt gericht als het met jeugdzorg in aanraking komt is behoorlijk groot. Cijfers van misbruik in tehuizen zijn schrikbarend, en het nut van hulp is niet bewezen, kinderen zijn vrijwel altijd thuis beter af.

Interessant boek over obese kinderen

Laatst heb ik een interessant boek van de bieb gelezen over dit onderwerp, "Vet! – boek over kinderen met overgewicht", door Inger Boxsem.
Interviews met kinderen en hun familie over hoe het nou zo gekomen was en wat ze er aan konden doen.
Erg interessante inside-verhalen uit heel gewone, doorsnee gezinnen.
Echt een aanrader.
Vonda

Margriet

Ik heb wat problemen met het argument van het psychisch leed dat overgewicht veroorzaakt. Je ziet m ook in een andere vorm: overgewicht is erg, want dikke mensen worden gepest.

Maar wiens probleem is dat dan? Het is omdat 'men' overgewicht zo erg vindt, dat mensen ermee worstelen. Is het overgewicht daarom erg? Er zijn wel andere groepen die in het verdomhoekje zitten en daarmee worstelen, maar daarbij trekt men dan minder snel de conclusie dat het behoren tot die groep moet worden aangepakt.

Of om een voorbeeld te geven: als een jongere homo is zal tegenwoordig niemand zeggen dat daaraan wat moet veranderen omdat de jongere ermee worstelt of omdat hij ermee gepest wordt. Nee, de worsteling moet worden aangepakt ('leer jezelf te accepteren'), of de pesters moeten worden aangepakt. Maar bij dikkerds werkt dat zo niet, dan moet de dikte worden aangepakt. Daar is toch iets merkwaardigs aan. Eerst wordt je aan alle kanten in de hoek gedrukt en dan is het feit dat je in de hoek gedrukt wordt reden om te zeggen dat je een probleem hebt. Tja.

Groeten,

Temet

Mirreke heel kort door de bocht.

het nut van hulp is niet bewezen:
- uhh verdiep je je uberhaupt in onderzoek, want het klopt niet wat je schrijft.... Waarom vraagt deze moeder dan om hulp voor haar kinderen die te dik zijn als het toch niet helpt?

Kinderen zijn vrijwel altijd thuis beter af.
- Oh ja, hoe denk je dat te weten? Eigen ervaringen geven een beperkt beeld....

Temet: niet eens

Veel overgewicht is erg ongezond dus ik vind de vergelijking met andere groepen die in het verdomhoekje zitten niet helemaal opgaan. Een vrouw, neger of homo kan er niets aan doen dat hij of zij zo is, hoewel bij homo's in voorbije tijden ook wel een soort "gezondheidsreden" zal hebben meegespeeld: ze krijgen doorgaans geen kinderen.

Annej en temet

AnneJ, ik voel me net Don Quixote als ik wil reageren op een van jouw vele anti-jeugdzorg-postings, maar ik wil toch even gezegd hebben dat sommige kinderen beter af zijn in pleeggezinnen en dat er daar ook nog hele leuke van zijn (pleeggezinnen dus). En dat ik niet vrolijk word van jouw wereldvisie als zou er in jeugdhulpverleningsland werkelijk niemand deugen. Je weet zelf hopelijk wel hoe statistisch onwaarschijnlijk dat is.
Verder vind ik Temets vergelijking sympathiek maar niet geheel steekhoudend om de redenen die Brunette ook al aanvoert. Ja, het is onwenselijk dat dikke kinderen gepest worden, maar aan te dik zijn is iets te doen. Aan homoseksueel zijn of roodharig is niets te doen (gelukkig maar). Wat dan wel weer voor het betoog van Temet pleit, is dat blijvend afvallen hartstikke moeilijk is voor veel mensen. Waarmee die hele "elk pondje gaat door het mondje" vingertjezwaai-discussie een beetje de plank misslaat. Was het maar zo eenvoudig als de tussendoortjes laten staan.