(on)tevreden met je naam?

Ingridt

Ing-rid (Scandinavische naam, dus ik heb het aan een local gevraagd, die leerde het me zo - net als bijvoorbeeld Sigrid, dat in het Nederlands al snel Sie-grit wordt)

De zus van vroeger

Daar ken ik ook twee voorbeelden van, ja. En beide dames hadden een 'echte' naam, alleen al die broers (en vader en moeder blijkbaar ook) hielden het hun hele leven op de koosnaam Zus. Mijn oudtante Zus heeft op latere leeftijd nog geprobeerd haar eigen voornaam erin te krijgen, maar dat is nooit helemaal gelukt.
Dat is nog eens je naam kwijtraken en je functie worden, daar kan het aannemen van je mans achternaam niet tegenop.

Tante zus

Mijn oma, met 1 broer en een stuk of 4 zussen, werd ook Zus genoemd. Ook al had ze een heel andere voornaam. Ik vond het altijd heel raar dat m'n achternichtjes mijn oma "Tante Zus" noemden.
Volgens mij werd ze ook door vriendinnen en kennissen meestal Zus genoemd.

Oud meisjesboek

Ergens in een oud meisjesboek komt nog een grappig zus-dilemma voor. Er komt een meisje via familie in huis bij een jong gezin, om te helpen. Maar dat meisje wordt Zus genoemd en ach heden, het jonge dochtertje in het gezin wordt ook al met Zus of Zusje aangesproken. Daar lossen ze het uiteindelijk op door ze allebei met hun echte naam te gaan aanspreken, maar er hebben heel wat mensen hun leven lang de naam Zus gedragen volgens mij.

Ja genista,

ik weet het.

Maar toch heet IK In-grid. Tenminste, dat vind ik....

Ingrid

Mwah

Bij mijn aangifte bij de burgerlijke stand was mijn vader mijn tweede naam (Karen) vergeten. Ik vind het best jammer dat ik maar 1 roepnaam en dus maar 1 initiaal heb, dat staat een beetje karig, vooral in combinatie met een heel veel voorkomende achternaam.
Dochter is ontevreden over haar voornaam, al vanaf haar vierde. Dat bleek toen er een jongetje aan de deur kwam die op zoek was naar Marie-Sophia van den Nieuwe Fonteyne- dat was de zelf verzonnen 'straatnaam' die ze gebruikte..
De strategie van Miriam vind ik wel slim, gewoon een zo afschuwelijk mogelijke (sorry Miriam) variant van het andere geslacht noemen zodat ze best tevreden zijn met hun eigen naam.

We wisten van niks

Dat kan alleen een strategie zijn als je vooraf weet wat kind gaat worden. Dat wisten we niet. Echo's waren in die tijd alleen voorbehouden aan zorggevallen.
Ik was erg tevreden geweest met een Peer. Hoewel een meisje wel mijn voorkeur had.
Groet,
Miriam Lavell

Ingrids

Als ik er aan denk, zal ik de Ingrids in mijn vrienden- en kennissenkring noemen zoals ze dat het liefst willen. Maar echt, onwil is het niet. 't Is ook meer zoals je in het algemeen bepaalde woorden uitspreekt (ik noem even tango en mango, ongeveer de helft van Nederland schijnt tang-go en mang-go te zeggen en beide uitspraakvormen zijn goed, heb ik me door een Neerlandicus laten vertellen).

Hier

Ben best tevreden met mijn naam, die redelijk algemeen is maar nou ook weer niet zoveel voorkomt dat je erover struikelt.
Partner heeft een heel aparte naam, maar dat komt omdat-ie uit het buitenland komt, dus dat telt niet.
Over de naam van oudste hebben we stevige discussies gehad, want mans eerste keus was voo rmij onbespreekbaar. Zijn tweede keus kon er wat mij betreft mee door, en kon desnoods altijd nog worden afgekort tot een gebruikelijker voornaam. Van die afkorting komt het in de praktijk niet, want nu is de naam helemaal bij het jongetje gaan horen. De naam is alleen veel ongebruikelijker dan ik me had gerealiseerd (er is in zijn geboortejaar geloof ik nog maar 1 ander kind met die naam geboren) en in de praktijk wordt het nog wel eens verhaspeld. Hij heeft wel 1 keer gevraagd "waarom heb ik een naam die bijna niemand heeft" maar hij is er geloof ik niet ontevreden mee.

Naam van dochter komt vaker voor, maar niet heel veel. Of zij er tevreden mee is weet ik niet, maar ze is nog maar 3, we krijgen het ongetwijfeld nog te horen.

Beide kinderen hebben tweede namen, kunnen ze nog ergens op terugvallen als de eerste niet bevalt.

Groeten,

Temet

Actueel

De discussie over hoe leuk je naam is was hier deze week aan de orde. Dochter heeft bij haar vader een nieuw zusje gekregen. Dat kindje heeft, net als het andere zusje in dat gezin, een heel bijzondere oud-Ierse naam gekregen. Zo'n naam die ze later altijd zal moeten spellen, en waarvan de uitspraak echt even moet beklijven voor je het goed doet. Dochter was vervolgens even erg ontevreden met haar eigen naam. Ze vindt hem niet stom, maar volgens haar past hij niet bij een volwassene. Ik vind dat wel meevallen, er zijn immers ook volwassenen die bijv. Janneke heten en die worden ook niet uitgelachen. Mijn kinderen hebben overigens allebei een naam die niet veel voorkomt (die van jongste minder dan 5 keer in Nederland).

Vreselijke naam

Ik vind mijn naam vreselijk.Het is een hele gewone zeer korte Hollandse naam.Hij klinkt onvriendelijk,mensen die mij vriendelijk willen aanspreken plakken er weleens -je achter,daar ben ik al helemaal niet blij mee.En in mijn pubertijd werden er irritante dubbelzinnige rijmpjes op gemaakt.Ik heb er nooit aan gedacht om hem te veranderen,ik heet zo.
Mijn dochter heeft ook een Hollenadse naam,werd vroeger vee lgebruikt nu niet meer,dat vind ik dan wel weer leuk.Wij kennen wel oudere met haar naam maar geen jongeren,niet in ons dorp ,niet op school.
Mijn zoon was niet tevreden met zijn naam,Hij werd er ook mee geplaagt,hij moest hem altijd spellen of mensen dachten dat het een meisjesnaam was.Toen hij vereanderde van school deelde hij ons mee dat hij dan voortaan anders genoemd wilde worden.Hij heeft de erste 2 letters van zijn naam gehouden,De derde is veranderd en de laatste is weggevallen.Dus zijn naam lijkt wel op zijn eerste naam.Nu gebruikt hij een naam die in de top 10 staat van jongensnamen,wel jammer.Maar ook een leuke naam.

Grappig, Ik ken de naam en uitspraak van Siobhan ook van die zangeres van Bananarama!

Niamh (Neve), Ciaran (Kieran) en Diarmuid (Dermot) zijn ook van die fijne. Ik zou mijn kinderen toch niet zo snel zo'n naam geven als ik niet in een Angelsaksisch land woonde. Daar hebben ze er ten minste nog van gehoord, hier weet geen hond hoe je het uitspreekt.

Mijn kinderen hebben gewone Hollandse namen en ik heb ze er nooit over gehoord dat ze liever anders zouden heten. Leuk ook dat je je eigenlijk al niet meer niet kunt voorstellen dat ze anders zouden heten. Ze zijn gewoon hun naam.

Chris

Fries

Mijn vader wilde 'Cunera' voor mij, mijn moeder wilde 'Klaartje'.. Gelukkig werden ze het niet met elkaar eens en kwam er iets heel anders uit..;-)Als ik een jongen was geweest had ik Vincent geheten. Had ik ook wel mee kunnen leven denk ik. Ik kom uit het tijdperk van de Monique's, Angelique's en andere lange, Franse varianten en toen viel mijn naam toch nog op. Ik ben ook altijd de enige geweest, tot nu.. op mijn werk zit een collega, 10 jaar ouder dan ik, met dezelfde naam. Is de eerste andere die ik tegen kom. Overigens is mijn doopnaam (1 letter anders) nu weer helemaal in!

Mijn zonen hebben Hollandse twee-lettergreep namen, waarvan ik vreesde dat er meer van in de klas zouden zitten, maar dat blijkt tot mijn verbazing niet het geval. Het zijn van die namen die door alle generaties heen voor komen en blijkbaar vindt men dat tegenwoordig niet origineel genoeg meer.. de naam van mijn jongste komt nog wel eens langs in een 'modernere' verbastering.

Mijn ex heeft een mooiere naam dan mijn huidige lief.. vind ik nog steeds een beetje jammer.. Mijn lief is een geboren Fries en ik had een naam als Jelle of Hidde leuker gevonden, maar ja... zijn ouders kozen voor iets Frans.. Maar ach het kan altijd erger. Hij is tenminste niet vernoemd; zijn vader heette Pier..;-)

Ierse namen - nav chris

Ik heb ooit een Ierse jongen gekend die van zijn voornaam Diarmuid Rossa heette (er horen op die eerste naam ook nog accenten trouwens, maar ik weet niet waar). Toen hij enige tijd in Amerika verbleef kwam hij erachter dat vrijwel niemand met zijn eerste naam uit de voeten kon, dus voerde hij alleen de naam Rossa. Dat had dan weer tot gevolg dat hij bij een bepaalde sollicitatie op basis van een beleid van positieve actie werd uitgenodigd, omdat de commissie dacht dat Rossa een vrouwennaam was :-)
Dus zelfs in Angelsaksische landen ben je met zo'n authentieke Ierse naam nog niet uit de problemen.

Diezelfde jongen sprak de naam Padraic trouwens niet uit als Patrick maar eerder als Porric

Er is meen ik wel een verband tussen de spelling en de uitspraak van Ierse namen, maar dat verband is voor buitenstaanders onnavolgbaar. Alleen van Sean weet zo'n beetje iedereen hoe het uitgesproken wordt geloof ik (behalve dan mijn vader, die het nog steeds over Sien Connery heeft).

Groeten,

Temet

Ingrid en genista

IngridT: ik vind Ing-rid juist mooier klinken dan In-grid. En dan heb ik jou ook altijd bij de verkeerde naam genoemd LOL? Dat eerste klinkt wat vriendelijker, niet met een harde G. Dus voor de statistieken van Genista: de stand is 1-1

Angela

Als je Angela heet, wil je misschien juist je kind Bloem, Mensje en Zus noemen! Dat zou ik ook doen als ik zo heette :-)
Mijn naam is veel te lang (5 lettergrepen), dat was vroeger heel vervelend met borduurwerkjes e.d., mijn ouders hadden bedacht dat ik het later kon inkorten maar dat is er nooit van gekomen. Ik ben er blij mee, ik voel mij niet die verkortingen, dat ben ik niet. Net zo min als ik de naam van mijn man aannam, ook al valt mijn achternaam bijzonder lastig te spellen.
Mijn oudste is erg blij met z'n naam, heeft hij wel eens gezegd. Het is een doodnormale oer Hollandse naam, wij wilden geen originele namen, ons kind is uit zichzelf al origineel genoeg. Onze jongste is natuurlijk een ander geval, die vindt alles best :-)

Puck....

geeft niet

Volgens mij noemt bijna iedereen me Ing-rid. maakt me ook niks uit. ik zeg het alleen zelf niet.

Geen idee hoe ik jou noem trouwens....

ook fout wsch!

In-g-rid

Ik ben zus :)

Mijn 4 broertjes en ouders later ook noemen me al jaren zo. Zus of Kiek. Ik kan me niet heugen dat mijn broers mijn naam hebben gebruikt.

Ik zit er niet mee, ben ook hum enige zus :)

Pier

Arawen, ik vind Pier echt een hele stoere naam. Vraag lief eens naar de legende van grutte Pier!

Hier ook een zus :-)

Nee hoor, niet mijn echte naam. Ik ben er wel een, vandaar de nick die ik nu de afgelopen 10 jaar hier gebruik!
Mijn echte naam klinkt in het land waar ik geboren ben best leuk, maar hier vind ik d

Vervolg

Pff, die iPad...
Hier vind ik mijn naam hard klinken en het is bovendien een echte jaren 70 naam, bah. Toch kom ik niet vaak mensen tegen met mijn naam, dat is wel prettig. Mijn eigen kinderen heb ik hele simpele namen gegeven, overal goed uit te spreken en ze staan beiden in de namen top 10 :-)

is ook een afkorting van Susanne.

is ook een afkorting van Susanne.

Whats in a name

Ik heb een naam die niet super populair was in de jaren dat ik geboren ben. Maar bijna de zelfde naam maar dan met een andere laatste letter was toen behoorlijk populair. Ik heet in poezie albums dus ook altijd die andere naam. Of als mensen die mij niet echt kennen mij roepen..
De oudste heeft een naam die toendertijd ongeveer nummer 1 was op de lijst. Wisten wij veel.. In mijn omgeving (werken op een kdv) hadden we die naam nog nooit gehad. Ze heeft tot nu toe geluk en is ze de enige met haar naam in de klas.. Nu ook op het middelbaar. Zoon heeft een naam die 43 keer gegeven is in zijn geboorte jaar.. Redelijk uniek maar dat komt door de spelling die niet heel erg anders is maar net genoeg. Onze jongste heeft een redelijk unieke naam. In haar jaar zijn er ongeveer 8 in de 2 jaar geboren met die naam.. Daar krijgen we veel vragen en reacties op. En op de uitspraak, die is zoals je het schrijft krijgen we ook veel vragen.. Mensen kunnen soms het zichzelf heel ingewikkeld maken ze zien een naam die ze niet kennen en vragen zich direct af hoe je dat nu toch uitspreekt..

Tevreden

Ik ben tevreden over mijn naam en als mensen mijn naam horen reageren ze er altijd positief op. Je hebt mijn naam ook in koekvorm, maar dan in de verkleinversie. Mijn man weigert die koekjes te eten:-) Mijn naam komt ook anders geschreven en net even anders uitgesproken voor in andere landen. Zet er Lily voor en je kunt het zingen. Ik ontdekte net overigens dat mijn naam in Nederland halverwege de jaren '40 opkwam en nu vraag ik me af of dat te maken heeft met dit liedje.
Ik heb heel kort Marja willen heten, maar dat gooi ik nu op liefdesverdriet. Mijn boezemvriendinnetje vanaf de kleuterschool was eerst verhuisd en later wij. Daardoor is de vriendschap verwaterd. Ik vond dat erg.
De naam van mijn oudste dochter lijkt nu meer een modenaam te zijn dan in haar geboortejaar. Het is van oorsprong een Friese/Groningse naam die in die contreien nog steeds bekender is. De naam van mijn jongste dochter is voor zover mijn kennis gaat een Spaanse naam, maar wel in meer landen bekend. Mijn oudste dochter heeft 3 namen. Een beetje compensatie voor mijn enige voornaam. Meer namen vond ik leuker. Haar tweede en derde naam zijn nogal bijbels. De eerste vrouw en de moeder van.... Mijn man is katholiek, vandaar de derde naam, de tweede naam is van zijn oma. De jongste heeft naast haar Spaanse roepnaam als tweede naam een Russische naam. Ik hou niet zo van directe vernoeming, maar vond het toch leuk om er iets van te maken. Mijn moeder heet Johanna Lena. Dat heb ik dus 'verbasterd' naar de Russische naam. Met een beetje fantasie zie je vast wel welke naam dat is. Beide dochters zijn tevreden met hun namen en de namen passen ook bij ze. Hoewel mijn jongste er niet uitziet als een Spáánse schone. Daar is ze te blond voor:-)
Wat betreft de namen waar Tonny het over had... Niet mijn smaak. Mijn dochters noemen elkaar wel regelmatig zus, maar dat is toch anders. Bij 'Mensje' moet ik gelijk aan Mensje van Keulen denken. Toen ik haar naam voor het eerst hoorde heb ik toch even gegniffeld. Nu weet ik niet beter. Bij namen als Zus, Broer en dus ook Mensje, vraag ik mij altijd af of de ouders het namen geven uitgesteld hadden en zolang spraken over Zus, Broer en Mensje. Zo hadden wij vroeger thuis een puppy die ooit nog een naam moest krijgen. Hij is zijn hele leven 'Hondje' gebleven.