Merkwaardige zin in brief op ouders.nl (borstvoeding en samen slapen)

Op www.ouders.nl staat een stukje van Henk Boeke n.a.v. een mail die is rondgestuurd door de Stichting Wiegedood met daarin kritiek op de Nederlandse vertaling van het boek 'Slapen met je baby'. Even los van de hoofdpunten van dit stukje en deze brief, en van de inhoud van dit boek (discussieer daarover gerust in dit draadje hoor!) – ik kwam een bizarre zin tegen in de brief van de Stichting Wiegedood:

"De suggestie dat de borstvoeding tussen 15 en 40 maanden zou moeten duren, gaat voorbij aan de reële Nederlandse omstandigheden."

Dan vraag ik mij af: wat bedoelen ze met die "reële Nederlandse omstandigheden"?! Welke "reële omstandigheden" heb je nodig om een kind tussen 15 en 40 maanden borstvoeding te geven? Het is mijn ervaring dat je daar helamaal niets voor nodig hebt: geen verlof, geen kolfrecht, geen vrije tijd, geen begeleiding, geen geld, geen materiaal, geen speciale arbeidsomstandigheden, geen borstvoedingscafé's, geen goedkeuring – helemaal niets, want op die leeftijd gebeurt de borstvoeding alleen nog maar af en toe, voornamelijk 's avonds voor het slapen gaan of 's ochtends bij het wakker worden, of op wat voor momenten geschikt zijn voor moeder en kind. En je hebt inmiddels al veel ervaring. Het kan gewoon thuis, niemand hoeft het te merken of te zien, het kost geen extra tijd of geld, kolven is niet meer nodig, kind kan daarnaast gewoon eten, drinken en leven net als alle kinderen. Kind is niet afhankelijk van de borstvoeding en het vormt geen enkele belemmering voor het zelfstandig worden. Ik denk dat bij de meeste kinderen van die leeftijd die nog borstvoeding krijgen, de meeste mensen uit de omgeving dat niet weten. Waar gáát dat zinnetje over?!

Dit los van de discussie of langdurig borstvoeding veel of niet zo veel beschermt tegen borstkanker, of moeders wel of niet zo lang borstvoeding zouden moeten geven, etc., en los van de discussie of samen slapen wel of niet goed is en op welke leeftijd, etc..... Ik vind dit zo'n raar zinnetje dat het voor mij de rest van de, op het eerste gezicht heel redelijke, brief enigszins ondergraaft. Zo'n onlogische zin roept bij mij ook de vraag op: waar gaat dit nu eigenlijk over?

En waarom zouden deze experts (kinderartsen etc.) zich op deze manier impliciet willen richten tegen de aanbeveling van de Wereldgezondheidsraad om ten minste twee jaar borstvoeding te geven?

En wat heeft dat te maken met wel of niet samen met de baby slapen de eerste 6 maanden?!

-----------------------------------

Overigens: Kenniscentrum Borstvoeding is een ludieke actie begonnen en geeft 25 boeken 'Slapen met je baby' gratis aan deskundigen om er een recensie over te schrijven. Zie http://www.borstvoeding.com/ Ik heb zelf geen enkele band met Kenniscentrum Borstvoeding trouwens.

-----------------------------------

p.s.

Onbelangrijk voor deze discussie maar omdat het misschien toch ter sprake komt, mijn achtergrond:

Ik heb mijn kind ruim 50 maanden borstvoeding gegeven, waarvan de laatste tijd af en toe, eens in de paar dagen/weken. Ik was dat nooit zo van plan, maar het is vanzelf zo gelopen. Een belangrijke factor was o.a. dat ik te lui (teerhartig etc.) was om actief af te bouwen en daar ook niet de noodzaak toe zag. Het was nl. helemaal niet belastend. De eerste 6 maanden, ja die vond ik zwaar, maar toen kind ouder was dan een jaar vond ik de borstvoeding totaal geen belasting maar meer iets erbij. Ik ben geen thuisblijfmoeder maar ben na het bevallingsverlof meteen weer gaan werken, eerst parttime maar daarna met verschillende soorten werk naast elkaar min of meer fulltime of vier dagen per week, onregelmatig. Ik ben ook voor werk een paar keer een paar dagen op reis geweest, en vaak 's avonds weg. Kind ging 3 lange dagen per week naar kinderdagverblijf en nu 3 dagen naar naarschoolse opvang. Vader zorgt vanaf de beëindiging van mijn bevallingsverlof ongeveer 50 % voor kind, we verdelen de zorg dus eerlijk. We wonen en werken in Nederland. Dan vraag ik mij af: aan welke "reële Nederlandse omstandigheden" ben ik dan voorbijgegaan?!

En over samen in bed slapen: dat heb ik bij onze jonge baby nooit aangedurfd. Kind sliep wel bij ons op de kamer, in eigen bedje, we hebben precies de aanwijzingen van Stichting Wiegedood opgevolgd. Het leverde zware nachten op. Maar ik sta er wel achter dat we dat toen zo gedaan hebben. Wel heb ik spijt dat we niet een handiger bedje naast ons bed geregeld hebben, waar ik hem makkelijker in en uit had kunnen halen. Daar zou Stichting Wiegedood meer aandacht aan kunnen besteden. (En, niet onbelangrijk, die zware nachten hadden juist als risico dat ik met kind in bed ongepland in slaap viel, hij is zelfs een keer zo op die manier uit ons bed gevallen, omdat ik toen te moe was en hij aan de verkeerde kant bij me was gelegd.) Pas toen kind een stuk ouder en steviger was, hebben we hem als noodmaatregel in ons bed laten slapen, omdat we het niet meer opbrachten om steeds 's nachts op te staan. Hierdoor sliepen we allemaal veel beter en langer. Kind was toen ook oud genoeg om te laten merken dat hij dat het allerfijnste wilde en niet anders wilde. Ik zag toen wat een belangrijke behoefte dit voor hem was. Pas toen we het idee hadden dat hij er aan toe was, hebben we hem in één keer op zijn nieuwe eigen kamer laten slapen, op een volwassen formaat matras. Dat laatste bleek de sleutel te zijn: kind wilde gewoon niet in een klein peuter-/kinderbed slapen. Sindsdien slaapt hij probleemloos alleen.