meerdere vrouwen

vervelend

Ik gaf Roos het voordeel van de twijfel, al wachtte ik even met zelf reageren, alleen meelezen. Nu weet ik het ook niet. Er zijn steeds vaker van die beetje rare openingspostings die over iets met sex en pubers of kinderen gaan. En waar de poster daarna niet meer reageert. Ik word er helemaal achterdochtig van, ook bij op zich onschuldige draadjes. Vervelend toch.

ach,

ga gerust door hoor, je kan hem ook negeren en het onderwerp zonder hem verder uitdiepen! Tenslotte is "hoe ga je om met hoe het bij de ex toegaat" een prima onderwerp.

bezigheidstherapie

maar met die trollen wordt het reageren al helemaal een soort bezigheidstherapie en daar heb ik niet zo'n zin in.

Trol??

Jongens ik ben er nog steeds hoor en weer niet wie jullie bedoelen met de trol..het was een serieuse vraag..

Parapluutje

"jullie doen net of het de gewoonste zaak van de wereld is dat de vader van dit jochie met twee vrouwen samenwoont. Kan me niet voorstellen dat jullie er volslagen neutraal tegenover staan. En dan spreekt ex ook over een derde vrouw erbij. Ook prima dan??"
Weet je, je mag er van denken en vinden wat je wilt, maar het gaat wel om de vader van dit jongetje. En hij heeft het recht om te leven op de manier zoals hij het wil. Dat je als ex dat niet zo leuk vindt, dat is - plat gezegd - jammer maar helaas. Dat is de harde werkelijkheid als je gescheiden bent en er kinderen in het spel zijn. Roos zal moeten accepteren dat ze een kind heeft met iemand die er een andere normen op na houdt dan zij. Lastig, maar het is niet anders. Het jongetje heeft net zoveel recht op zijn vader als op zijn moeder.

en Roos

En Roos, trek je maar niets aan van die mensen die roepen 'het zal wel weer een trol zijn!'. Sommigen hier zijn nogal achterdochtig en denken bij iedere niet-zo-standaard-vraag dat iemand de boel zit op te jutten. Dat zegt meer over hen dan over jou.

Roos

je kan het ook zo zien: goed dat ik niet meer met hem ben, want ik wil hem niet met andere vrouwen delen!
In plaats van (zinloos) in je woede hierover te blijven.

Ik zou ook niet blij zijn

Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet blij bent met de situatie van jouw ex, want het feit dat hij het niet bij één vrouw houdt maar zelfs nog een tweede en wellicht een derde, dat maakt het er gevoelsmatig niet makkelijker op als ex-vrouw. Ik ben niet zo ruimdenkend als sommige reageerders hier in dit draadje, dus ik zou het geen goed voorbeeld vinden voor mijn zoon. Maar sommige dingen heb je te accepteren, domweg omdat het jouw zaken niet zijn.

Je zegt dat vader niet slecht is voor jouw zoon en dat is eigenlijk het allerbelangrijkste gegeven. Je zoon is loyaal naar jou, maar ook naar zijn vader en het is niet fijn voor hem als jij afwijzend naar vader bent of hem zelfs weg houdt van vader. Je zet hem daarmee in een loyaliteitsconflict. Ik heb kinderen, die daar last van hebben en dat wil je niet voor je kind. Het maakt me verdrietig dat dit een grote smet op hun jeugd is, die van invloed zal zijn op de rest van hun leven.

Gun je zoon de omgang met zijn vader en vertrouw erop dat het wel goed komt met hem. Hij zal heus zelf later goed zijn keuzes kunnen maken op het gebied van relaties, want onze maatschappij zal hem ongetwijfeld aanleren dat de situatie van zijn vader niet heel gewoon, misschien zelfs niet wenselijk, is.

Het hangt ervan af

Hoe komt jouw zoon thuis? Heeft hij het daar gezellig gehad? Is hij vrolijk?
Zolang het daar een gezellige boel is dan is er niets aan de hand. Maar als de ene keer tante Jo erbij komt en dan tante Bep, en de volgende keer is er een tante Josien of tante Katrien dan kan het erg verwarrend worden. En ik denk niet dat vader openlijk vrijpartijen organiseert met de dames waar zoon bij is.
Maar als hij twee vaste vriendinnen heeft met wie zoon goed kan vinden..wat maakt het dan uit? Als hij het daar maar leuk vindt en liefdevol wordt verzorgd.

Zo lastig

Ik weet eigenlijk ook niet goed hoe je tegenwicht kan geven aan de situatie. Je kan natuurlijk je zoon uitleggen dat het niet ok is en waarom het niet ok is. Dat zou ik sowieso doen want ik ben niet zo vrijdenkend als sommigen hier. Ik zou zeker niet tegenover zoon doen alsof de situatie acceptabel is. Verder kan je waarschijnlijk weinig doen behalve het kind weghouden bij de vader maar dat is wel heel drastisch en ook geen goede optie. Het lijkt me ontzettend moeilijk om een kind op te voeden samen met iemand die zo volkomen anders in het leven staat.

Jaina

Dat vind ik eigenlijk wel erg, dat je hier adviseert om aan het kind uit te leggen dat dit niet oke IS. Hooguit kun je toch zeggen dat je het zelf niet zo oke vindt?
Ook dan kun je je afvragen of je het kind daarmee een plezier doet. Misschien is het kind wel heel gelukkig bij zijn vader en stiefmoeders. Moet je daar dan zo'n schaduw over werpen? In wiens belang is dat?

Jippox

Ik geef al aan dat ik niet zo vrijdenkend ben als sommigen hier. Ik ben er echt van overtuigd dat polygamie niet goed is zowel vanuit mijn geloof als vanuit mijn andere overtuigingen. Dus ik zou zeker aan mijn kinderen uitleggen in dit geval wat ik er niet goed aan vindt en waarom ik zou denk. Zodat ze niet gaan denken dat deze situatie wel acceptabel is. Zoals de meeste ouders wil ik graag mijn eigen normen en waarden meegeven aan mijn kinderen; Als ze volwassen zijn moeten ze mee doen wat ze daarmee willen.
Is dat in hun belang? Ik vind uiteraard van wel want het is mijn overtuiging. Een polygaam gezin zal daar heel anders over denken en die geven dan hun eigen toekomstbeeld door.
In elk geval zou ik niet voor de lieve vrede stil kunnen blijven. Het is natuurlijk hypotetisch want ik zit niet in die situatie.
Het lijkt me dan ook enorm lastig om een kind op te voeden samen met iemand die zo fundamenteel anders denkt dan ik over bepaalde zaken.

is vs vind

Er zit een subtiel maar wezenlijk verschil tussen iemand uitleggen dat iets niet goed is en uitleggen dat jij het niet goed vindt.

"Je kan natuurlijk je zoon uitleggen dat het niet ok is en waarom het niet ok IS"

vs

"Dus ik zou zeker aan mijn kinderen uitleggen in dit geval wat ik er niet goed aan vind en waarom ik zou denk. "

Jeetje Jaina

Ik schrik ervan dat jij serieus zou overwegen om je kind te vertellen dat "het niet ok is" en te spreken over "accepteren". Dan kies je er dus voor om je kind niet op te voeden in vrijheid maar anderen te veroordelen voor hoe zij kiezen in het leven te staan. Om je kind - die nergens om gevraagd heeft - te belasten met jouw negatieve gedachtes over andersdenkenden. Ik vind het nogal wat.
Let wel: als het een situatie zou zijn waarin het kind werd geschonden of misdrijven werden gepleegd was het anders. Maar dit gaat over een levensstijl.

Je schrijft dat je gelovig bent: hoe zou jij het vinden als jouw man strenger zou worden in zijn geloof, jullie gaan scheiden of zijn gescheiden en hij houdt vervolgens jullie kind bij jou weg omdat hij het niet eens is met jouw geloofsbeleving? Of hij zou je kind vertellen dat jouw geloof niet kan of acceptabel is?

Hohoho

Jaina wil uitleggen waarom zij het anders ziet en waarom. Dat is toch prima ? Als dat niet zou mogen, verbied je mensen een overtuiging te hebben. Het is juist zinnig als kinderen beseffen dat hun ouders ergens voor staan, een mening hebben, motieven. Opvoeden in volkomen richtingloosheid ' vrijheid' is pas onverstandig.

Hmmm

Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als mijn ex ineens heel gelovig zou worden en dat de kinderen ook opdringt, zoals sommige gelovigen doen, zou ik dat een stuk erger vinden dan wanneer hij een tweede vrouw zou nemen. Dan nog zou ik het niet openlijk afkeuren maar wel benadrukken dat ik er heel anders over denk. Ben ik toch ook niet zo tolerant ;-(

Nee, dat zou ik uiteraard ook niet een goed plan vinden. Net zoals de ex van Roos waarschijnlijk het ook geen fijn idee zal vinden dat Roos zijn nieuwe levensstijl niet acceptabel vindt. Dat is dus het moeilijke: twee partijen die allebei iets volkomen anders vinden.
Ik zou in elk geval me niet stil kunnen houden, dat weet ik van mezelf.
Zoals ik er nu over denk (en ik zit niet in die situatie dus dit is theorie) zou ik mijn afkeur aan de kinderen laten blijken maar ik zou niet de kinderen weg houden bij de vader. Dat zou mij te ver gaan.
En ja, ik denk inderdaad dat ik mijn eigen normen en waarden zeker laat doorklinken in de opvoeding en dat ik niet neutraal sta tegenover bepaalde zaken. Maar bijna niemand is volkomen neutraal. Want de vrijheid, blijkheid mensen zullen er ook niet blij mee zijn als hun kind wel hele stricte ideeen heeft over wat wel en niet kan. En dat is ook volkomen begrijpelijk want voor een ieder is zijn eigen waarheid te meest belangrijke.

In elk geval zou ik er inderdaad moeite mee hebben om kinderen op te voeden met iemand die echt heel anders denkt. Dan heb ik het niet over kleinere zaken want mijn man heeft soms ook volkomen andere (en in mijn ogen vreemde) ideeen. Daar kan ik mee leven want het gaat niet om het echte fundament. Dat hebben we wel gemeen. En als dat na een scheiding niet zo zou zijn dan zou ik daar heel veel moeite mee hebben. Ik zou er dan ook zeker niet blij mee zijn als hij mijn geloof of overtuigingen belachelijk zou maken. Maar goed dat is dus wat mij zo moeilijk lijkt: om volkomen tegengestelde levensovertuigingen te verenigen binnen een enkele opvoeding en dan ook nog eens zonder de liefde die je als man en vrouw voor elkaar hebt maar samen met iemand met wie je zelf niet meer wil samen leven.

Ik heb er geen echte ervaring mee, weliswaar heb ik een ex waarmee ik kinderen heb maar die heeft er zelf al heel lang geleden voor gekozen om geen deel uit te maken van het leven van zijn kinderen. Dus ik weet natuurlijk niet hoe ik echt zou reageren in het geval van Roos maar ik denk niet dat ik mijn mond zou kunnen houden en dat ik mijn kinderen duidelijk zou laten weten hoe ik over dit soort relaties denk en waarom ik dat vindt.

gescheiden ouders

het zijn gescheiden ouders, je wilt je kind niet tot een keuze dwingen, dat betekend mijns inziens dat je uit legt dat jijzelf ergens niet achter staat maar dat de andere ouder andere keuzes maakt.

Zo is mijn ex na onze scheiding gelovig geworden. Ik sta hier helemaal niet achter en keur dit zeker niet goed. Toch zal ik dit moeten accepteren want mijn dochter moet gewoon van haar vader kunnen houden zo als hij nu is.

We hebben er duidelijke afspraken over in het convenant staan: dochter mag alleen met familie aangelegenheden mee naar de kerk, (bruiloften, doop en overlijden) zij hoeft in het gezin van ex niet mee te bidden en zal naar een openbare school gaan. Dit heeft mijn ex zelf aangeboden. Maar als hij dit niet gedaan zou hebben zou ik zijn levensstijl volledig moeten accepteren in het belang van ons kind net zoals hij mijn levensstijl moet accepteren. Al zijn die wat algemener dan polygamie.

Het zij zo, maar anders gelovigen moet je wel accepteren heb ik altijd geleerd en dan moet je dat ook voorleven.

Dank

Dank voor de reacties allemaal,

Mijn ex en ik zijn al heel lang uit elkaar dus ik ben niet jaloers ofzo hoor, het is allewn vreemd dat iemand zo is..ik kan er inderdaad weinig aan doen maar met zijn 5-en in een bed tv kijken vind ik een beetje overdreven en ik heb er ook over gehad dat hij over mijn zoon gaat niet dat hij heen en weer geslingerd wordt door hun drieën..

Toon en muziek

Het verschil is natuurlijk de nuance. Ik realiseer me heel goed dat je levensovertuiging altijd doorkomt in je opvoeding (door voorleven alleen al) maar voor mij ligt er een verschil tussen; "dat is papa zijn keuze, komt wat minder vaak voor en ook ik doe het anders maar dat jullie het daar met elkaar gezellig hebben vind ik fijn om te horen" en "Wat papa doet is een onacceptabele levensstijl die niet normaal is". Ik noem maar even twee voorbeelden. Persoonlijk vind ik het eerste wel kunnen en het tweede niet.
Zoals sommigen misschien weten ben ik zelf stiefmoeder, biomoeder maakt ook andere keuzes (ga ik niet uit de doeken doen want haar leven) en de enkele keer dat ik of wij ermee geconfronteerd worden stellen we ons ongeveer zo op. Dat bevalt tot nu toe prima. In die zin dat kind vrijuit praat met ons over moeder en impact van die keuzes en zich nooit in de verdediging stelt over moeder naar ons toe. Daaruit maak ik op dat het niet veroordelend overkomt hoe we reageren en dat doet me goed.

Trouwens Roos; lijkt me inderdaad wel lastig opvoeden, al die ouders in 1 huis ;)

lastig

Ja het is inderdaad lastig vooral als 1 van die vrouwen van de week op facebook naar mijn ex zegt van harte gefeliciteerd met onze oudste zoon..dan denk ik hallo het is mijn kind..maar ja ik houd wijselijk mijn mond..

Roos

Zo'n opmerking zou de bonus van mijn dochter ook maken, maar maak ik zelf ook naar haar toe. In ons geval betekend het dat het kind volledig geaccepteerd is in beide gezinnen en geen voorkeursbehandeling van de een of de ander krijgt.

Maar goed ze noemt haar bonus ook mama, en hun kinderen noemen mij ook mama. Moeder ben je, mama is een titel zoals tante die je ook aan willekeurige mensen kunt geven.

Roos

Dat 1 van de stiefmoeders je kind ziet als 'eigen' heeft toch niets te maken met de situatie bij je ex? Het klinkt alleen maar heel positief: voor je kind is het heel fijn als er meer volwassenen in zijn leven zijn die om hem geven en waarbij hij zich prettig voelt. Het belangrijkste wat jij hem nu geven kunt is hem dit te gunnen.

Tolerantie (ot)

Stel dat die ex als zijn kind bij hem thuis is het kind uitgebreid schoolt in militant racistisch gedachtegoed.
Zou ik (en zouden de tolerante reageerders hierboven) dan nog het fijnzinnige onderscheid tussen ik vind en het is kunnen maken dat Jaina wordt ingepeperd?

Pipo

militant racistisch gedachtengoed lijkt me in potentie behoorlijk schadelijk voor anderen: door je kind dat mee te geven leer je het andere te veroordelen en er strijdlustig op te reageren.
Dat is toch wel heel wat anders dan opgroeien in een gezin met meer vrouwen...