Kritiek op opvoeding en familiebezoek

Dag,

Ik ben een mama van twee kindjes ( 8 maand en 2 jaar).
Mijn man is zelfstandige, en we wonen op een oude boerderij ( nog veel renovatiewerk ) en hebben weidedieren met een groot stuk tuin.
Mijn man fietst ook graag en heeft een stresserende job, dus nood aan eens uitslapen en sporten/ dieren verzorgen.

Zijn familie:
We wonen op 1,5 u rijden van schoonfamilie, we zijn de enigen. De hele schoonfamilie woont op paar minuten van elkaar, tot in dezelfde straat. En bezoeken elkaar onderling zeker wekelijks.

Mijn familie: is 30-1u rijden. Mijn zus en schoonbroer hebben ook een bedrijf, schoolgaande kinderen, hun hele weekend zit vol met hobby's. Die zien we 2-3x per jaar in een weekend. Mijn moeder zie ik alleen tijdens de week (om de 3 weken, komt zelf naar mij).

Sinds we kinderen hebben, verwacht mijn schoonfamilie veel meer contact. We zijn echter al 3 jaar aan het verbouwen, mijn man is vaak pas érg laat thuis in de week en ziet onze kinderen nauwelijks. Hij wil echt carrière maken en is al paar jaar helemaal overspannen; omdat hij zijn kinderen amper ziet, doodmoe is en élk weekend of aan het verbouwen is, de dieren hun kot aan het kuisen is of hele dag op familiebezoek bij zijn ouders zit.
Hij heeft niets van tijd voor zichzelf, en pas sinds de oudste 2 jaar is. Zijn we eens naar een speeltuin kunnen samen gaan, pas recent hebben we in het weekend gezinstijd omdat de grootste verbouwingen achter de rug zijn en ik op tafel heb geklopt dat ons kinderen niet alleen met mama mogen opgroeien.
Sindsdien zitten mijn man en ik op 1 lijn. Hij is erg klassiek opgevoed en wat zijn (groot)ouders willen is wet, ze spreken ook niet over gevoelens in zijn familie, daar is iedereen heel ongemakkelijk bij volgens hem.
Mijn familie is anders, iedereen spendeert met zijn eigen gezin tijd in het weekend en we zien elkaar sporadisch, we zijn ook érg open over onze gevoelens.

1) eerste probleem: schoonfamilie wilt soms 2-3x maand dat wij op bezoek gaan. Wij moeten altijd naar daar, ze vinden het allemaal te ver om naar ons te komen.
Maar met ons kleine kinderen, zijn we de hele dag bezig met hun spullen voor te bereiden, uren in de auto heen en terug, hebben ze afwisselende dutjes. Het is gewoon een heel gedoe. En het werk in huis blijft liggen en wij kunnen amper eens met 4 ontspannen. Mijn familie zien we nooit, die beseffen hoeveel mijn schoonfamilie bezoek eist (ja, een feestje missen is not-done) en legt zich er met tegenzin bij neer.
Manlief beseft ook dat dit niet meer kan. Dus hebben we voor het eerst een feestje geweigerd. Een ontbijt met de hele familie voor zijn grootouders (hun 60ste verjaardag die ondertussen al 3x zal gevierd zijn dit jaar, echt waar), we zien zijn grootouders het weekend nadien met sinterklaas trouwens.
Mijn man heeft respectvol uitgelegd dat hij het helemaal niet meer trekt en een veeleisende job heeft, huis en gezin dat hij voor moet zorgen.
De hele familie (was groupschat) heeft daar zeer onbegripvol op gereageerd, en sindsdien zijn wij het zwarte schaap. Vooral ik lijk in de rol gekomen van manipulatieve vrouw die met familietradities rommelt.

2) onze kindjes zijn al een paar keer bij mijn schoonouders gaan logeren (bv. Voor een trouwfeest of toen ik ziek was). Ze hebben er hun eigen kamer en worden serieus in de watten gelegd van oma en opa, er is een goede band. Ik ben het niet altijd eens met mijn schoonouders, maar het zijn erg lieve mensen en goed grootouders. Hun dochter/mijn schoonzus is meter van ons jongste, en heeft een job met kinderen, ze heeft er zelf nog geen. Ze heeft zeker goede kanten, maar is erg uitgesproken over opvoeding en heeft af en toe kritiek op mijn oudste (2 jaar). Ze was recent kwaad bv. Omdat hij gesmost had op haar en zei voor heel de tafel dat hij in de strafhoek hoort.
Ze is niet gekomen naar zijn verjaardagsfeestje omdat ze kwaad is dat ik onze baby niet uit logeren wil geven bij hun, ze vindt dat ze als meter veel te weinig betrokken is.
Ze wil met de kleinste meer dingen doen en dat hij blijft slapen. Ze vindt dat ik onze kinderen niet genoeg loslaat en ze geen band kan opbouwen.
Maar ze wil nooit tot bij ons komen omdat het te ver is, en ze begrijpt niet dat ik onze kinderen uit logeren wil geven: ik wil ze niet missen, geen behoefte aan, en door de afstand moeten ze direct een paar dagen logeren.

= Mijn man gaat binnenkort praten met zijn zus, zijn andere zus zal er bij zijn. Als van kleinsaf is het altijd zij twee tegen hem geweest. Hij is erg gefrustreerd.

Zijn familie is dus érg hecht met elkaar en heeft duidelijke familieverwachtingen, waar aan voldaan moet worden. Toen ik probeerde te spreken met hun (verschillende aparte gesprekken) dan klappen ze allemaal dicht.
En nu ben ik dus die vervelende schoonzus/familielid geworden. En mijn man is erg gefrustreerd en telleurgesteld in hun.

Volgend weekend gaat mijn man een moeilijk gesprek hebben met zijn zussen (zonder mij). En zien we de hele familie op een feestje. Er is erg veel spanning momenteel.

Hoe gedraag ik mij best ? Er over praten met mij gaat niet, ze apprecieren het duidelijk niet. En mijn man krijgt heel makkelijk een schuldgevoel en is erg conflictvermijdend, hij heeft er helemaal geen zin in.

Groeten