Kinderkleding maten aangepast aan dikkere kinderen

Gonniegans

Je kunt ook het touwtje uit een zwemshort halen en dat vervangen voor elastiek waar hij niets meer aan hoeft te doen. Of het touwtje laten zitten en er zijn snelsluiter (?) op zetten. Ik bedoel zo een plastic dingetje dat je in moet drukken en dan langs het touwtje kan.

Vera*

Dat met die elastiek hebben we inderdaad al eens gedaan. Die snelsluiter is een goed idee, nog niet aan gedacht. Moet maar eens op zoek gaan waar je die kunt kopen. Dank voor de tip!

Gonniegans

Hmmm ik heb er wel tien liggen geloof ik, ik bewaar die dingen altijd maar waarvoor eigenlijk ;)

Dalarna, logisch toch

Je bewaart ze zodat je er twee kunt opsturen naar Gonniegans

Een snelsluiter is beter dan elastiek. Met elastiek kan de zwembroek afzakken als die ergens blijft hangen (glijbaan, duiken, spelen, op de kant springen). Dat vinden jongens niet zo prettig.

Gonniegans

Ik lees dat ook steeds, dat de maten steeds groter worden. Maar dan toch niet de afgelopen pak m beet 6-7 jaar. Ik vind de mode nu soms akelig krap gesneden. Ik heb een bloes (Hema) van een aantal jaren terug en die is maat 36-38. Nou, de tijd dat ik een maat 36 had ligt al zeer lang achter mij. Hoe dan ook, die bloes past nog altijd prima. Maar toen ik vorig jaar bij nota bene H&M een bloesje kocht in maat 40 moest ik m terugbrengen omdat hij naar mijn smaak te strak zat. En ditzelfde verhaal heb ik met meer kledingstukken gehad de afgelopen 2 jaar ofzo. Dus dat groter worden - ik lees het wel steeds, maar het is niet echt mijn ervaring.

Overigens: snelsluiters kan je vziw kopen in buitensportzaken en vermoedelijk ook bij Perry Sport als ze daar een outdoor-afdeling hebben, maar ook een goed gesorteerde fourniturenzaak kan je er mogelijk aan helpen. Maar momenteel zijn buitensportzaken dikker gezaaid dan fourniturenzaken geloof ik.

En bedankt voor de tip van WE, gaan we daar ook eens kijken als zoon weer eens wat nieuws nodig heeft.

Groeten,

Temet

Annet

oh dat wil ik ook best doen hoor als gonniegans dat wil...

Lief!

Da's heel lief, maar ik heb alleen email adressen met m'n eigen naam en die wil ik hier niet plaatsen. Maar ik kom er wel aan, ben ik elk geval blij met de tip waar ik zelf niet aan had bedacht

Oh en Temet, even wachten op de uitverkoop bij WE dan is het vaak 2 halen 1 betalen.

Rare vraag misschien

Maar herkennen jullie het dan allemaal in je omgeving, dat kinderen nu zoveel dikker zouden zijn dan 30 jaar terug bedoel ik? Ik namelijk niet. Ik ken wel een paar molligere kinderen en een enkeling dik (kende een twee jarige van 20 kilo, dat was best wat, cb zei tegen moeder dat kind obese was maar moeder was het daar niet mee eens, maar dat ot). Maar ik zie overall geen verschillen met mijn klassenfoto's. Ligt dat nou aan mij? (Of mijn omgeving)

En even een stuk terug; las ik nou iemand met een BMI van 20+ en maat 34? Ik heb een BMI van 20 en toch echt maat 38 (als lengte past).

huh?

Ja als je het vergelijken op 1 klasje houdt waar bij toeval meer steviger kinderen inzitten dan zou je dat je "omgeving" kunnen noemen en daarmee de vergelijking met vroeger trekken...

Astrid

Ja, dat kan toeval zijn, twee kleine klasjes met elkaar vergelijken. Ik vergelijk de foto van mijn eerste basisschool (60 leerlingen) en de klassenfoto's van mijn tweede basisschool met alle klassenfoto's van mijn vier kinderen. Nog steeds geen degelijk wetenschappelijk onderzoek, maar wel foto's die de wetenschappelijke data bevestigen.

skik

Dat was ik, denk ik. Voor een broek in maat 38 moet ik vermoedelijk een bmi van tegen de 30 hebben. Het gekke is dat ik van Hema shirtjes en vestjes wel maat M nodig heb, en dan kan het vestje nog niet eens dicht. De mouwen zijn dan wel 5 cm te lang.

zwemles

Ik ga met mijn jongste nog naar zwemles en dan heb je het over 5-7 jarigen. Daar zie ik ook best wel mollige kinderen tussen, nog niet dik gelukkig, maar wel dikker dan je zou willen. Flinke buik, stevige benen. Ook op het schoolplein zie je vaker mollige kinderen. Die dan vaak ook nog onflatteus in joggingbroek lopen waardoor ze dikker lijken, maar dat terzijde...

perceptie

Sommige mensen zien het gewoon niet. Ik heb bij de zwemles ook wel eens een moeder beledigd horen vertellen dat het CB haar tweeling te dik vond. (Ze waren niet eens meer mollig.) Maar volgens haar waren ze gewoon normaal.
Een jaar later mochten ze ook op zwemles en zag ik ze in zwembroek. Toen waren ze nóg dikker geworden. Terwijl dat misschien niet had gehoeven als hun moeder een jaar eerder iets met de waarschuwing gedaan had.

Zwembad in achterstandswijk

Ik heb een aantal jaren in een achterstandswijk gewoond. Aangezien gewicht en sociaal-economische status gecorreleerd zijn, kan dat het beeld behoorlijk beïnvloeden.
Als ik daar ging zwemmen (zo'n jaar of 10 geleden) waren slanke kinderen de uitzondering, ik denk dat zeker de helft dik was. En dan nog een grote groep beetje stevige kinderen. Sprieten waren een uitzondering.

Als ik naar klassefoto's van 35 jaar geleden kijk zie ik bijna allemaal sprieten, een enkel stevig kind en één dik kind.

Geen wetenschappelijke vergelijking, maar wel een indicatie.

Katniss

Grappig he. Ik heb altijd al zo mijn twijfels gehad bij het hele concept BMI en nu twijfel ik nog meer. Vriendin van mij is even lang, behoorlijk zwaarder in kilo's maar minder vetpercentage. Volgens de sportschool was zij er beter aan toe als ik ) Volgens de BMI richtlijnen andersom . Tis maar net wat je belangrijk vind ook.
En dan on topic: ik vind het voor kinderen ook enorm lastig om het zwart wit te maken. Ik geloof niet dat elk kind met de juiste voeding hetzelfde postuur/gewicht krijgt. Er zit veel in bouw en aanleg. En ik zie -zoals gezegd- in mijn omgeving niet terug dat kinderen en masse zo schrijnend dik worden.
Wat ik wel herken is dat de twee kinderen die ik goed ken die te dik waren allebei ontzettende scherm hangers zijn. Altijd maar tv of ander scherm. Niet buiten spelen of sporten. Maar wat nou de oorzaak is en wat het gevolg... In beide gevallen is trouwens het kwartje bij de ouders min of meer gevallen en doen ze nu aan sport.

dat is het 'm nou juist

Ik denk niet dat kinderen tegenwoordig nu zoveel meer snoepen/eten dat tig jaar geleden. Soms juist bewuster. Verder zit een oorzaak in bouw en aanleg. Toen en nu, dat is niet anders. Wat wel anders is, het minder bewegen. Daar geloof ik wel in. Niet persé sporten, maar de dagelijkse vanzelfsprekende beweging.
Bibi

Bibi

"Ik denk niet dat kinderen tegenwoordig nu zoveel meer snoepen/eten dat tig jaar geleden. "

Dat denk ik nou wel.

Als ik zie hoe makkelijk en veel snoep en chips en popcorn en zo er tegenwoordig beschikbaar zijn. Dat is echt anders dan in mijn jeugd. Ik kan me niet herinneren dat er kinderen waren die continu chips aten voor de tv (was ook niet zoveel tv), wat nu toch wel veel vaker voorkomt. Overal staan automaten voor snoep, chips, flesjes fris. Was vroeger ook niet, of zeker niet zo overvloedig.
Dat betreft dan het snoepen.

Er wordt ook meer gegeten dan vroeger: Borden en eetkommen zijn groter dan vroeger!

Maar je hebt gelijk: o.m. door drukte op straat en door de elektronica is er ook minder beweging.

"Ik kan me niet herinneren dat er kinderen waren die continu chips aten voor de tv (was ook niet zoveel tv), wat nu toch wel veel vaker voorkomt. Overal staan automaten voor snoep, chips, flesjes fris. Was vroeger ook niet, of zeker niet zo overvloedig."

1. dat weet je niet, continue chips eten voor de tv. Je bent niet 24 uur bij andere kinderen. Uiteraard zullen er kinderen zijn die meer van zulks te eten krijgen, maar ik geloof niet dat dat de grootste groep is en of dat meer is dan "vroeger". Ik lees hier bv veel vaker over vrij strak gehouden kinderen met voedsel. Maar ook ik weet dat OOL de maatstaf niet is en slechts een greep van de groepen opvoedende mensen die er zijn.
2. de automaten en te verkrijgen snoep? Ik weet niet over welk vroeger we het hebben, maar het was in mijn tijd (ben van 1966) al volop verkrijgbaar. Als je het over het vroeger van voor en tijdens de oorlog hebt, dan spreek je over geheel andere omstandigheden op diverse gebieden en dat is niet te vergelijken met nu. Mijn ouders zijn van 1943 en ook voor hen was er meer dan genoeg te krijgen en op foto's van toen zie je dikke(re) en dunne(re) mensen. Ook klasjes van 20 of van 35, scholen van 60 of 600 leerlingen van tegenwoordig, gebied waarin je woont, wat voor werk enz. Je kunt het gewoon niet zo makkelijk stellen en dat is waar ik hier moeite mee heb. Het is de eigen kleine ervaring waarop een conclusie wordt getrokken die nooit ten goede zal uitvallen van het (uiteraard immer vreselijk schransende...zucht) dikke(re) kind en hun naieve ouders. Want dat die dom zijn is natuurlijk geen vraag meer, anders hadden ze allemaal wel dunne kindjes gehad.

aanleg

Aanleg en bouw spelen absoluut een rol. Die kinderen in het zwembad die mollig zijn, hebben ook zonder uitzondering stevige/dikke ouders. Het is dus dubbel: die kinderen zijn erfelijk belast en kennelijk is het voor de ouders niet zo'n issue dat ze zich door GGD e.d. aangesproken worden om er iets aan te doen.

Verder denk ik ook dat er veel meer wordt gesnoept dan vroeger, traktaties en feestjes zijn ook overdadiger. Overigens geef ik mijn magere zoon (8 jr, 19.5 kg) ook bijna elke dag een bakje chips uit school met de bedoeling dat ie daarvan aankomt. Helaas werkt het bij hem niet zo.

Mwah

Ik ben uit 1963. En in elke super, kruidenier, drogist kon je snoep, chips, drop of wat dan ook kopen. Wat dacht je van een Jamin of een gewone snoepwinkel? Dat er toen niet 20 soorten chips waren, maar 2 of 3, wat maakt dat uit? Die chips waren net zo lekker (of zelfs nog lekkerder, chips waren chips, niet met allerlei rare smaakjes). Een bakje chips was voor menig gezin voor de zaterdagavond, maar er waren er ook die het vaker kregen (of zelf kochten). En dat is nu nog steeds zo. Ook de snackbar was (en is) een normaal verschijnsel, zelfs kroketten uit de muur. En de bakker had ook van alles. Sterker nog vette kaas en worst op brood was normaal, 'gezond': eerst een boterham met worst, dan mag je een boterham met hagelslag..... Kom kind, neem nog lekker een boterham met kaas/worst, je bent zo mager....Roerbakken e.d. kenden we niet: meestal aardappelen, groente, vlees en natuurlijk met saus of vette jus. Ik weet niet hoor.
Ik blijf erbij dat het aan de dagelijkse automatische beweging ligt (minder calorien verbranden dus). Niet sporten 1 of 2 x per week, maar het gewoon bewegen in het gewone patroon.

Een paar vergelijkingen

Vroeger was het grootste ijsje een cornetto. Die werden in ons gezin overigens nooit aangeschaft, wegens te duur. Nu is het grootste ijsje een Magnum, en die zijn fors groter dan de cornetto's van vroeger.

Wie in een gebied woont waar Sint Maarten wordt gevierd zal denk ik kunnen beamen dat er nu meer snoep gegeven wordt dan vroeger. Regelmatig krijgen kinderen een zakje met meerdere dingetjes erin. Vroeger was het vaak een klein handje pepernoten of een (1) taaipopje.

Vroeger was de maximale eenspersoonsportie frisdrank een blikje van 0,3 liter. De standaardhoeveelheid nu is een halveliterfles.

De porties zijn in mijn stellige overtuiging groter geworden. En er wordt naar mijn idee ook vaker gesnoept en gesnackt dan vroeger en dat komt dan denk ik ook weer omdat het relatief veel goedkoper is geworden. Bij ons vroeger werden verzoeken om meer snoep, ijs etc vaak vooral afgewezen met een verwijzing naar de kosten, niet om gezondheidsredenen. Daarin waren mijn ouders vast niet uniek. Maar snaai kost zo weinig in vergelijking tot ander eten, dat dat nu echt geen argument meer is.

En Bibi, de hoeveelheid calorieën die je met bewegen verbrandt valt enorm tegen, gewichtsverlies is iha veel beter te bereiken met het beperken van de inname en niet zozeer met het vergroten van de verbranding. Dat laatste is wel goed voor je conditie, je bloeddruk etc, maar afvallen doen de meeste mensen er niet of nauwelijks van (extra complicatie: mensen die zichzelf voor sporten 'belonen' met extra eten, of die sportdrankjes gaan drinken - maar ook zonder helpt bewegen maar matig). Een tamelijk willekeurig stukje hierover (in het Engels, toevallig): http://www.weightymatters.ca/2014/04/the-5th-myth-of-modern-day-dieting-you.html

Maar je kan dit ook zien als je ooit op een fitnessapparaat staat dat een indicatie geeft van het calorieënverbruik. Heb je je op zo'n crosstrainer in het zweet staan trappen, is er zegge en schrijven 1 crackertje met hüttenkäse af ofzo. Echt, het schiet niet op...

Groeten,

Temet

Temet, bewegen

Wbt bewegen: daar ben ik het niet mee eens. Wel met het feit dat 1x of 2x per week naar de sportschool niet echt zoden aan de dijk zet. Dat klopt. Het gaat mij juist om het algemeen, dagelijks, automatisch beweegpatroon. Als je elke dag een paar keer een paar km naar school of werk heen en weer fietst, dat zet dat echt al wel zoden aan de dijk. En als je daarbij de fiets/loop momenten optelt waar je naar toe gaat buiten school/werk (clubje, vrienden, boodschappen enz enz) dan komt daar nog heel wat bij. Zeker weten dat dat scheelt als dat een vast dagelijks gebeuren is. Dat staat los van je een enkele keer in het zweet werken op de sportclub. En er is nog veel meer dagelijkse automatische beweging die minder is dan vroeger. Zoals buitenspelen. Vroeger kon dat altijd en overal, liepen kinderen te pas en te onpas in en uit. Nu is dat heel wat minder vanzelfsprekend, zie je dat eigenlijk alleen nog maar in relatief veilige woonwijken. Het is onveiliger en we zijn ons daar (meer) van bewust. Dat heeft gevolgen. Niet alleen omdat kinderen buiten alleen maar zouden rennen, vliegen en draven en voetballen (ook natuurlijk), maar alleen al het continu heen en weer lopen. Een boek lezen of een bordspel doen, kost ook nauwelijks energie, maar na 30/45 minuten ben je dan wel weer klaar, sta je op en ga je wat anders doen. Met de huidige schermpjes kan dat (afgewisseld van het ene naar het andere scherm) uren en uren achterelkaar duren.
Nog een ander voorbeeld: mijn vroegere vriend had jaren op een kantoor gewerkt. Begon een beetje uit te dijen. Hij raakte die baan kwijt en heeft toen een tijdje een vriend geholpen die op de vrachtwagen zat. Was geen mega zwaar beroep, ze zaten natuurlijk een groot deel van de dag in de cabine. Maar moesten ook tig keer per dag spullen in en uitladen. Geen zware spullen, dus niet echt sjouwen, maar in de laadruimte, uit de laadruimte, heen en weer lopen. En geloof het of niet, de kilo's vlogen eraf, dat zag je al heel snel én hij at toen als een bootwerker, veel en veel meer dan toen hij nog een kantoorbaan had.
Echt ik ben ervan overtuigd dat vooral dat automatisch bewegen (of juist het gebrek eraan) enorm scheelt.
Bibi

erfelijk

Wat betreft aanleg en bouw en ouders dik -kinderen dik. De ouders hebben vaak ook een 'verkeerd' eetpatroon/beweegpatroon, waardoor die ouders ook te dik zijn.

meer eten, 'blinde' ouders

Ik kan me helemaal aansluiten bij Temet wat betreft de grotere porties en het goedkopere snaaigoed t.o.v. vroeger. Ik kan me herinneren dat in mijn jeugd (zo'n 25 jaar geleden) er 80 g. chips in een zak ging. Op een gegeven moment werd de zak groter, nl. wel 100 g. Tegenwoordig zijn de standaardchips verkrijgbaar in zakken van wel 300 g; er zijn ook wel kleinere, maar zakjes van 80 g. zijn er alleen voor zeer exclusieve smaakjes. De chips die in een zak van 300 g. gaan zijn natuurlijk ook nog eens relatief een stuk goedkoper (dan vroeger in die kleine zakken).

De magnum is nu 25 jaar oud. Toen die op de markt kwam was dat echt een heel groot ijsje, die mocht ik nooit en ik was toch al 9 jaar. Nu zie je wel kleinere kinderen met een dergelijk 'ijsje'. Gisteren nog bij de italiaanse ijssalon was er weer een voorbeeld: een echt dik kind dat van haar ouders een bakje mag met 3 smaken. En dat meisje schatte ik op zo'n 9 jaar, iets ouder dan mijn 8-jarige die het tot zijn spijt met 1 bolletje moet doen.

Maar ouders zijn wel degelijk blind voor kritiek op het gewicht van hun kind (ook vroeger). Ik ben altijd stevig geweest, nooit dik, ook nu nog. Ik kan me mijn moeder nog horen praten die verbolgen zei dat de schoolarts zei dat ik een gemiddeld gewicht had voor mijn leeftijd, maar dat ik wel klein was, dus iets te zwaar. En het advies gaf mij minder te laten eten en meer te laten bewegen. Mijn moeders verweer was dat bij papa in de familie iedereen stevig is, dat mijn gewicht toch goed was, ik was alleen een beetje klein, etc.

Dit weekend ook weer: bij een verjaardag iemand getroffen die een oproep van de schoolarts kreeg omdat haar kind 2 kilo te zwaar was (het was ook een redelijk stevige jongen) Wat nou? Het kind is toch gewoon groot, net als wij? De moeder in kwestie was wel erg groot, maar ook erg fors, best wel dik eigenlijk. Haar norm voor wat 'dik' is, zal wellicht niet helemaal realistisch zijn.
Een andere moeder aan tafel (ook dik) maakte zich zorgen over een van haar kinderen, die er steeds dunner ging uitzien. In mijn ogen raakte het kind eindelijk zijn babyvet kwijt en kreeg het net een beetje een goed postuur; het kind was als peuter namelijk echt een michelinmannetje. Het andere kind van die moeder is daarentegen ook weer te zwaar (loopt al bij de diëtist) maar dat werd in dat gezin toch meer als de gezonde norm gezien. Ook hier weer de argumenten van mijn moeder: "ja maar wij zijn toch ook stevig, hij zal wel nooit slank worden dit hoort hij ons" etc.