Kinderen krijgen, maar er niet voor zorgen

Ik praat nog even met je door

Dus als een vader op zee of een platform zit, is de moeder niet in staat om de honneurs waar te nemen? Mogen mensen wel scheiden van jou dan? Of is het misschien ook beter om gewoon maar niet aan kinderen te beginnen, omdat je nooit zeker kunt weten of je weduwe of weduwnaar kunt worden?

Lanza

Misschien is het handig als je je hoofd even gebruikt voor het bedenken van alle onderwerpen waar jij iets van vind, zodat we die in een keer af kunnen handelen. Neem vooral de tijd.

Quote:

Maar kennelijk is jouw kader dus dat iedere vrouw nog een tijd hulp krijgt na de geboorte van het eerste kind. Hmmm... hoe komt het dat je dat als normaal bent gaan beschouwen? Vond men het in jouw situatie verstandig om nog wat te blijven?

Haha nee hoor, hoe kom je daar bij? Wij hebben het vanaf het begin samen gedaan, maar ik heb wel lieve vriendinnen waarbij ik mijn verhaal kwijt kon. En we kregen geen vierling, maar een eenling ;)

Veel tijd

Neem gerust heeeeel veeeel tijd. Een jaar of 7 of zo. Kunnen wij zonder jou verder forummen
Wat een rust gweft dat.

Quote:

Dus als een vader op zee of een platform zit, is de moeder niet in staat om de honneurs waar te nemen? Mogen mensen wel scheiden van jou dan? Of is het misschien ook beter om gewoon maar niet aan kinderen te beginnen, omdat je nooit zeker kunt weten of je weduwe of weduwnaar kunt worden?

Als ouder ben je zelf verantwoordelijk voor je kinderen. Deze taak is niet volledig af te wentelen op een ander nee. Na een scheiding blijft je zorgplicht in tact. T

"De zorg afwentelen."

Maar mijn nicht ziet het helemaal niet zo. Ze is dolgelukkig met haar gezin. Vader vindt ze zeer verantwoordelijk ondanks dat de dagelijkse praktische zorg op haar neer komt. Ze hoort jouw oordeel vaker en leeft haar leven fijn verder, gelukkig maar.
Nee, het is niet altijd eenvoudig en nee ze wil ondanks dat haar man niet ruilen voor een "saaie kantoorbal". Ook een vooroordeel nicht, yep, vrouwen kunnen er wat van, oordelen en veroordelen.

Maar het is toch niet zo

dat een man of op kantoor werkt, of als astronaut? En vrouwen? Zijn die ook allemaal saai? En je nicht zelf, vind ze zichzelf saai?

Hup Lanza!

Ook al die arme kinderen van al die boorplatformwerkers en zeelieden melden bij Veilig Thuis of zo en allemaal uit huis laten plaatsen in een liefdevol pleeggezin waar paps en mams hun prachtige baan en ideale leven zo mooi kunnen combineren met 100% zorg voor de kinderen. Go for it, de wereld wordt er zoveel beter van! Vind ik persoonlijk.

Plus

Er moet dan natuurlijk ook een meldloket op school komen. Je kan namelijk beter iets teveel melden dan iets niet melden.

Dus als je je eigen kind ophaalt 's avonds bij een vriendje en de vader is er steeds niet dan is dat al best verdacht. Misschien werkt hij dan wel teveel. Als hij dan ook het voetbal op zaterdagochtend overslaat omdat hij liever uit wil slapen dan heb je toch al twee alarmbellen.

Ik denk dat je bij drie alarmbellen een melding moet doen. Dus dan ook niet op maandagmorgen het kind naar school brengen dan is dat toch echt de druppel.

Dat meldloket moet wel laagdrempelig zijn zodat iedereen zijn zorgen over een kind kwijt kan.

Om te voorkomen dat er onterechte meldingen komen als je net als Lanza af en toe een weekje weg bent dan moet je van te voren wel een schriftelijke verklaring bij de school indienen inclusief een toelichting van de werkgever. De school kan dat dan op voorhand vast afstemmen met BJZ. Voor je het weet heb je anders namelijk een zorgmelding te pakken door een bezorgde mede ouder.

Wat zal dat fijn zijn voor al die arme verwaarloosde kinderen. Eindelijk krijgen ze aandacht.

o, o, o,

En vergeet dan ook niet gelijk de kinderen met een overleden ouder aan te melden want die ouders hebben ook niet goed onderzocht of ze niet wat onder de leden hadden.

Aan sommige

omstandigheden als ziekte en overlijden kun je niks doen, maar willens en wetens een kind krijgen terwijl je van tevoren al weet dat je er vrijwel nooit zal zijn? Ja, daar vind ik iets van.

Ik ken ook een moeder die weg is gegaan bij haar gezin en nu aan de andere kant van de wereld zit. Daar zijn veel mensen nogal uitgesproken over, maar als zij een man was geweest dan was het allemaal prima geweest. Ik vind het niet zo prima, niet van haar, maar ook niet van al die vaders die hun kinderen bijna nooit zien.

Aanwezige vader

Dat boorplatform is een verkeerd voorbeeld.
Die vaders zijn niet jarenlang weg, integendeel. Ik kom van de kust, ik had twee meisjes op school van wie de vaders op een boorplatform werkten. Die waren drie weken op zee en waren dan een volle week thuis, regelmatig zelfs twee weken achter elkaar. Eens per maand of anderhalve maand een of twee weken fulltime bij de kinderen, dat noem ik juist een heel aanwezige vader. Welke vaders hebben die luxe? Niet veel. Beide dames hebben nu ook een prima, liefdevolle relatie met hun vader.

nee dat kan niet

Dat kan inderdaad echt niet.. waarom kies je dan kinderen? Ik heb zelf voor kinderen gekozen, ik voed ze zelf op!

moeder

'maar willens en wetens een kind krijgen terwijl je van tevoren al weet dat je er vrijwel nooit zal zijn? Ja, daar vind ik iets van.
Er zijn ook mensen die willens en wetens kinderen krijgen, terwijl zij van tevoren al weten, dat ze daarna niet meer gaan werken. Kun je nagaan. willens en wetens kinderen krijgen, zonder dat je ook maar één cent gaat verdienen om voor die kinderen te zorgen.
Vreemd dat niemand zich daar druk over maakt.

Tsjor

En wat heb je daar nou aan?

Ok dan is dat je mening Lanza. Mensen moeten niet aan kinderen beginnen als ze niet van plan zijn om er (zelf) tenminste (ook) x uur per (?) voor te zorgen. Vul maar in.
En wat ga je dan met die mening doen?

Ik vind het vooral belangrijk dat er goed voor de kinderen gezorgd wordt.
Verder maken mensen hun eigen afwegingen, waar ik soms ook het mijne over denk
Maar ik hecht meer waarde aan ieders persoonlijke vrijheid dan aan mijn mening daarover.

Jongens, serieus?

Gaan we nou toch weer met zijn allen de 'discussie' aan? Hou nou toch op....

Lanza, ik vind dat je enge en verontrustende ideeën hebt over wat wel en niet 'kan'. Wat is je volgende draadje? Hoe hoog je IQ moet zijn voor je aan kinderen mag beginnen? Mogen mensen met een fysieke handicap wel aan kinderen beginnen? Kun je wel de zorg bieden waar een kind recht op heeft als je een beperking hebt? Erfelijke aandoeningen? Wanneer vind jij dat de overheid over mag gaan tot gedwongen abortus of sterilisatie? Ga je een politieke partij beginnen of zo?

Zou je dat voor

jezelf als moeder acceptabel vinden, Niki? Steeds 3 weken weg en dan 1 week thuis?

En wat heb je daar nou aan?

Ok dan is dat je mening Lanza. Mensen moeten niet aan kinderen beginnen als ze niet van plan zijn om er (zelf) tenminste (ook) x uur per (?) voor te zorgen. Vul maar in.
En wat ga je dan met die mening doen?

Ik vind het vooral belangrijk dat er goed voor de kinderen gezorgd wordt. Bij voorkeur door beide ouders, bij voorkeur in goede harmonie.
Maar er kan van alles op ieders pad komen en verder maken mensen hun eigen afwegingen. Ik denk daar soms ook het mijne over, maar wat heb je aan zo'n mening?

En wat is "zorgen voor"?

Okee, laten we er van uitgaan dat de zorg tussen de toekomende ouders goed verdeeld is. Papa en mama hebben afspraken gemaakt wie wanneer voor de kinderen zorgt. Er gaat er geeneen wekenlang weg naar een booreiland, en er gaat er ook geen dood.

En dan? Hoe meet je dan of de inhoud van die zorg wel goed geregeld is? Dat mama niet de hele dag voor de tv ligt te bingewatchen tijdens haar "zorgdag" en vader zijn spruit in het golfkarretje parkeert bij het uitje met zijn vrienden en er vervolgens niet meer naar omkijkt?

Tja, het blijft toch een getob, dat ouderschap. Zelfs als je denkt dat je het goed geregeld hebt.

Ik vind er ook wat van, dat mama de hele dag op een forum als dit zit.

De zorg voor kinderen

betekent dat je de meeste dagen gewoon met je kinderen in een huis woont en er voor hen bent. Natuurlijk ga je aan het werk, want er moet ook geld binnenkomen, maar je zorgt ervoor dat je kinderen elke ochtend gekleed en gevoed zijn, dat je ze ergens onderbrengt als je gaat werken en zo niet dat je er voor ze zorgt over de dag. Dat je ze in bad stopt, liedjes met ze zingt, ze troost als ze vallen of ergens verdrietig over zijn, dat je er bent wanneer ze eng hebben gedroomd. Dat hun kleding weer schoon wordt, dat ze naar de tandarts gaan en naar de dokter als ze vaak buikpijn hebben. Dat je hun vriendjes kent en regelt dat ze naar feestjes kunnen en dan een cadeautje mee hebben.

Dat soort dingen. Het hoort er gewoon bij. En volgens mij weten de meeste ouders dat hier echt wel. Maar kennelijk gelden er voor sommige ouders andere regels?

regels

Welke regels? Waar staan die? Volgens mij bepaal je dat als ouders zelf. Hoe je e.e.a. verdeeld. En dat kan ook best betekenen dan 1 van de ouders soms een poos weg is, en de andere ouder dat dan opvangt. Zolang je het daar samen maar over eens bent.

Wat de hele rest van de wereld daar dan van vindt, lijkt mij niet zo belangrijk.

Niki.

Het voorbeeld maakt eigenlijk niet uit....zie #68

Als het moet

#68
Als dat nodig is om brood op de plank te krijgen, als ik het acceptabel werk vind en als mijn partner het ermee eens is: ja hoor.
Mijn ex en ik werkten allebei 4 dagen (32 uur) toen de kinderen klein waren, dat heeft mijn voorkeur, maar soms valt er niet zoveel te kiezen. Niet iedereen heeft die luxe.

Daar verschillen we dan fundamenteel

van mening over. Gelukkig denkt mijn man er net zo over als ik. Wij zijn allebei wel een paar keer per jaar op zakenreis, maar daar zit wel een limiet op.

Jaren of maandenlang weggaan zouden we niet willen nu we kinderen hebben. We zouden onze kinderen te veel missen en we vinden beiden voor de thuisblijver de belasting te hoog, aangezien die ook gewoon een baan heeft.