Kinderen krijgen, maar er niet voor zorgen

Sterfbed

Wie vraagt er nou aan zijn vader op zijn sterfbed waar hij het meeste spijt van heeft 🤔

@Ad Hombre

Dat meningen te ver gaan is voor m'n gevoel vaker dat de mening oeverloos, altijd star, telkens weerkomt in alle draadjes en dat de discussie telkens hetzelfde is. Een enkele keer ergeren zonder tot dieper inzicht te komen, vind ik niet zo'n ramp. Soms zelfs leuk, je even lekker ergeren. Maar niet het gevoel, is het weer zover!
Wat dat betreft moet je ook een krant hebben die bij je past.

Lees het artikel

Het is opgetekend door een zeer ervaren verpleegkundige in de palliatieve zorg.

Verpleegkundige

Zegt die veepleegkundige ook dat je geen kinderen mag krijgen als je op een booreiland werkt? Ik geloof er niks van.

Goed genoeg

Het gaat erom, Lanza, dat je als ouders steeds keuzes maakt waarbij de zorg voor de kinderen op nummer 1 staat en waarbij ieders wensen en talenten en de ontwikkelingsfase van de kinderen én niet te vergeten, de inkomens en het uitgavenpatroon worden meegewogen.
Ik ben het met je eens als je zegt dat de traditionele rolverdeling daarbij geen rol meer zou moeten spelen*.
Ik ben het er niet mee eens dat je het oude stramien nu wilt vervangen door een nieuw stramien: beide ouders moeten 24/7 beschikbaar zijn voor de zorg van hun kind. Wanneer je dat niet kunt, moet je niet aan kinderen beginnen. (Dat is trouwens een eis waar jullie zelf ook niet aan voldoen als je bijvoorbeeld op zakenreis gaat.)
De zorg voor de kinderen moet op 1 staan, maar hoe die wordt uitgevoerd, daarvoor zijn heel veel manieren 'goed' of 'goed genoeg'.

*(Ik voeg daar wel aan toe dat we allemaal óók een product van onze opvoeding zijn en dat het soms lastig is om van huis meegekregen patronen los te laten.)

Ik vind eigenlijk

Ik vind eigenlijk dat bij de komst van een kind beide ouders deels of geheel ontslagen moeten worden. Niet zoals vroeger alleen de moeder. Is daar al een wet over???

En alle jongeren moeten eerst een geschiktheidsonderzoek als ouder ondergaan voordat hun sterilisatie ongedaan gemaakt wordt.
😳

Nee maar wel

dat het zeer kostbaar is om je tijd en aandacht te geven aan de mensen van wie je echt houdt, je vrouw/man, je kinderen en andere naaste familie en goede vrienden.

Werk is belangrijk om voldoende geld binnen te halen, maar zo gigantisch veel werken, dag en nacht, maandenlang, zonder pauze, is niet nodig om rond te komen. Op een booreiland gaan zitten en daardoor je kinderen weinig zien, is een keuze en van dat soort keuzes krijgen mensen dus heel vaak grote spijt, omdat ze er later pas achterkomen wat echt belangrijk is.

Hoeveel

Hoeveel mensen ken jij die op een booreiland werken?

De boodschap van de schrijfster Bronnie Ware in dat artikel

‘Door het versimpelen van je manier van leven en bewust keuzes te maken tijdens je levensloop, kom je er misschien achter dat je met een veel kleiner inkomen toe kan dan je dacht. En doordat je meer ruimte in je leven creëert, word je gelukkiger en sta je meer open voor nieuwe kansen; kansen die beter bij je nieuwe manier van leven passen.’

Er wordt luchtig voorbij gegaan aan de boodschap van Bonnie Ware in het artikel dat Lanza aanhaalt. Ja, de mannen die Bronnie verzorgd had, hadden veel gewerkt en merkten dat de groei van hun kinderen aan hen voorbij was gegaan. Niet bekend of die kinderen in deze fase van de terminale mannen hun vader veel bezochten. Een gegeven of gemis die van invloed kan zijn op die gevoelens.
Maar de boodschap van Bronnie luidt niet dat die mannen te weinig voor hun kinderen zorgden. De boodschap van Bronnie luidt; het versimpelen van de manier van leven, ook gelukkig kunnen zijn met een kleiner inkomen. Meer kwaliteit dan kwantiteit.
Dan maar wat minder carrière maken.

Best raar wanneer dit artikel gebruikt wordt als bevestiging dat een vader meer voor zijn kind moet zorgen terwijl dat niet zo bedoeld wordt. Ik lees het zo: mannen dienen niet hun leven alleen maar te vullen met werken en geld verdienen. Dat is haar waarschuwing. Hebzucht niet boven geluk zijn stellen.

Precies

en ze hadden meer van hun kostbare tijd door willen brengen met hun kinderen. Ze hebben er spijt van dat ze de jeugd van hun kinderen hadden gemist, omdat ze alleen maar aan het werk waren geweest.

Gelukkig bestaat er in deze tijd een eenvoudige oplossing: vrouwen werken nu ook, dus het is nergens meer voor nodig om alleen maar aan het werk te zijn. Veel van de mannen die toen werkten moesten wel, gelukkig is dat nu niet meer aan de orde.

duidelijk

ondanks meermaals vragen gaat Lanza niet in op vragen van anderen maar blijft ze dingen roepen die niet waar zijn. Ik gaf de weekverdeling van het booreiland: 2/3/4/ wk weg en 2/3/4 wk thuis maar Lanza roept wederom: weken weg en een weekje thuis.

Klaar mee, ik heb het serieus geprobeerd maar het is verspilde moeite. Je mag blijkbaar wel je kind 3 dagen naar de opvang brengen, je durft niet uit te rekenen dat je zelf je kind niet veel meer dan 50% vd wakkere tijd ziet maar afgeven op anderen waarvan 1 ouder er gewoon is als de ander zijn baan doet mag wel. Daarmee vergeet je dus dat iedere ouder die fulltime doordeweeks werkt zijn kind wellicht minder vaak ziet dan die ouder die op het booreiland werkt.

Vergelijken met de vaders uit de jaren 60/70 is een beetje raar. Kijk eens naar de jaren (decennia en eeuwen) ervoor, hadden die kinderen het leuk toen thuis? We doen het nu veel beter sinds we het werk weer zijn gaan verdelen tussen m en v

Nogmaals mijn vraag:

Zou je zelf drie weken weggaan?

Als jij die verpleegkundige zou zijn Lanza

Ik zag het zo ineens voor me, dat een stervende patient met tranen in zijn ogen vertelt dat hij zo een spijt heeft dat hij zijn kinderen zo weinig zag, en dat jij, Lanza, dan droogjes opmerkt: ja daarom had u dus nooit aan kinderen mogen beginnen meneer, eigen schuld. Arme man.

serieus Lanza, 'nogmaals'?

Jij weet wel je eigen vraag steeds te herhalen terwijl je al tientallen vragen van anderen keihard negeert. Vind je dit een normale manier van didcussieren?

Waarom?

Wij vragen jou van alles waar jij geen antwoord op geeft en nu moeten we wel jouw vraag beantwoorden?
Dacht 't niet.

Mensen passen hun leven aan als er kinderen komen. Beiden gaan minder werken, een partner gaat minder of niet werken om toch voldoende geld binnen te harken om op een acceptabel niveau te kunnen leven.
Voor de een is acceptabel iets anders dan voir de ander. Ik hoef geen groot huis en grote auto maar heb wel een eigen kampeermiddel om leuk op vakantie te kunnen. Een ander heeft wel een groot huis en gaat ieder jaar op vliegvakantie.
De een vindt zijn baan op een booreiland zo geweldig dat hij dat niet wil opgeven als er kinderen komen en als hij samen met zijn partner tot een voor hun acceptabele oplossing kan komen voor wat betreft de zorg voor de kinderen dan is dat prima.
Jouw wereldbeeld is zooooo verwrongen.

Roepende in de woestijn

"Beter nog zou zijn als mensen beter zouden nadenken voordat ze aan kinderen beginnen, maar dat zal wel nooit gebeuren. Ik voel me een roepende in de woestijn."

Jee, jij hebt dingen door die ons gewoon maar ontgaan he? Mensen denken over het algemeen nauwelijks na voordat ze kinderen gaan krijgen, ze doen maar wat, en jij bent de enige die de originele gedachte hebt dat mensen er beter over moeten gaan nadenken. Wat een waardevolle bijdrge aan niet alleen dit forum (hoe hadden wij anders tot dit inzicht moeten komen?) maar ook als de maatschappij als geheel. Misschien moet je dit revolutionaire inzicht breder communiceren, je bent echt 'on to something' !

skik

#263

Nee.

Maar ik zou ook geen 32 uur week gaan werken, laat staan fulltime.
En nu dan?

Verder

Helemaal eens met #262 van Triva en #266 van Hangkous.

spijt

En je moet ook geen spijt hebben op je sterfbed dat je teveel online bent geweest inplaats van je bezighouden met je prachtige gezinnetje.

Quote:

Nee.
Maar ik zou ook geen 32 uur week gaan werken, laat staan fulltime.
En nu dan?

Waarom niet? Ook niet als jij de kostwinner was? En wat nu als jouw man ook helemaal niet meer zou willen werken? Er moet toch iets van geld binnenkomen neem ik aan?

Precies

En daarom werken sommige mensen op een booreiland.

Kom op nou

Kom op jongens, hou toch eens op met Lanza antwoord te geven nu zij nooit antwoord geeft op jullie vragen. Natuurlijk werkt ze niet 40 u per week, dat zou alleen kunnen als ze door OO betaald wordt. Ze zit 24 u per dag hier dingen te schrijven onderwijl haar kinderen verwaarlozend. Volgens mij is het veel schadelijker om een moeder te hebben die de hele tijd zit te typen dan een moeder die naar haar werk is.

Sorry hoor :-)

Ik vind de inzichten die hier door de rest gedeeld worden eigenlijk wel interessant.

En geloof eigenlijk niet dat Lanza überhaupt werkt. Laat staan dat ze kinderen heeft om te verwaarlozen, dus daar heb ik niet zo’n last van.

Maar Lanza,

Nu spreek je jezelf tegen.
Je vind dat ouders gelijkwaardig voor kinderen dienen te zorgen, anders maar geen kinderen. Dus niet de ene werken en de ander zorgen.
Maar aan de andere kant wil je fulltime werken. Gaat je man dan thuis blijven omdat je vind dat kinderen recht hebben op voldoende aandacht.
Snap je niet dat je met je wens fulltime te werken straks , net als die terminale mannen, kan zeggen dat je vroeger te weinig aandacht aan de kinderen hebt gegeven omdat je het zo druk had met van alles dat ze zelfs tussen 6 en 7 zichzelf dienden te vermaken.
Maw. Je doet het echt niet zoveel beter als die mannen uit het artikel. Die mannen zullen vroeger ook met hun kinderen gewandeld hebben of hen hebben leren fietsen of banden leren plakken. Ze zijn dat in hun sterfbed allleen kwijt.
In die fase ga je altijd twijfelen of je eruit gehaald hebt, wat in het leven zat. Ik zou de reactie van hun vrouw ernaast leggen om te achterhalen of die mannen echt zo verzaakt hebben als hier is neergezet.

Als ik vroeger een splinter in mijn vinger had, ging ik naar mijn geduldige vader. Op zijn sterfbed zou die herinneringen niet in hem opgekomen zijn. Zorgzaam als hij was, dacht hij op dat moment aan de dingen die niet goed gingen en stond niet stil bij wat wel goed ging. Heel menselijk. Vandaar dat je niet zoveel waarde kan hechten aan 1 van de 5 genoemde elementen.. Mijn vader kan ik niet betrappen op te weinig aandacht, wel op één van de andere elementen. Maar de meeste mensen vinden op hun sterfbed dat hij of zij niet perfect zijn geweest.

Zo ken ik een oudere man die zoveel goede dingen in zijn leven had gedaan en toch bang werd om te sterven. Hij was katholiek en was bang voor de hel, bang dat hij ergens tekort geschoten had, bang voor het onbekende. Zijn vrouw kon zeggenschap ze wilde, niets hielp. Het vooruitzicht te sterven is ook niet niets.
Het artikel vind ik ook ingekleurd door de positie waarin die mannen verkeerden, geen daadwerkelijke bevestiging van hun tekortkomingen als ouder.

Ja precies Flanagan

Want wie is er nu perfect hè?