Kinderen krijgen, maar er niet voor zorgen

Lanza

"Kinderen die opgroeien zonder vader of zonder moeder belanden veel vaker in de criminaliteit, hebben hechtingsproblemen, verslavingsproblemen komen veel vaker voor."

Toon aan dat dat ook geldt voor kinderen waarvan beide ouders gelukkig zijn met elkaar maar waarvan er eentje een beroep heeft waarbij die een aantal weken achter elkaar niet thuis is. Bedenk dat in nl in elk beroep he verplicht vakantie en "weekenden" hebt. Dus 1 week per jaar thuis is grote onzin.

Booreiland: Het werkschema is 2-, 3- of 4 weken werken, 7 dagen per week en 12 uur per dag. Na deze werkperiode heb je verlofperiode die ook 2-,-3 of 4 weken duurt.

Quote:

O ja, tuurlijk. Daar zet je je wel even overheen als je onvruchtbaar bent of niet de juiste partner hebt. En het zijn ook altijd dezelfden die vinden dat anderen dat dan maar even moeten doen, net zo makkelijk als dat ze zelf wél kinderen hebben gekregen.

Het gaat niet om onvruchtbaarheid, maar om inschatten of je een kind iets te bieden hebt. Als jij liever de helft van de tijd elders bivakkeert, dan is het niet handig om een kind te krijgen. Je weet immers al bij voorbaat dat je er niet voor zal kunnen zorgen.

"Als jij liever de helft van de tijd elders bivakkeert, dan is het niet handig om een kind te krijgen. Je weet immers al bij voorbaat dat je er niet voor zal kunnen zorgen"

Nee je weet dat je er niet altijd bent dus zorg je dat er iemand anders is, je partner dus.

Net zoals jouw kinderen naar de opvang gaan, of naar opa/oma of een gastouder.

Overigens vind ik dat jij geen kinderen had moeten nemen als je zo in het leven staat: stel dat jij komt te overlijden.... Dan kun je niet voor je kind zorgen. Niet handig dus dat je kinderen hebt gekregen.

Reken eens uit hoeveel van de wakkere tijd vd week jij bij jouw kind zit. Hoeveel procent is dat?

Mijn vader was buschauffeur. Die was er dus wel eens niet in het weekend als andere vaders thuis waren. Die kwamen altijd doordeweeks laat thuis. Ik zag mijn vader op alle momenten vd dag wel eens. Ik vond dat veel fijner. Kinderen voed je niet alleen op tijdens het avondeten of in het weekend.

Aanwezigheid

Lanza het gaat jou alleen maar om het feit dat je als ouder aanwezig bent (er fysiek bent) en of het kind op tijd zijn natje en droogje krijgt, of het op tijd in bed ligt.
Volgens mij zorgen de fysiek afwezige ouders (met extreme banen) beter voor hun kinderen dan jij voor de jouwe.
Steeds maar posten op OO met twee kleine kinderen om je heen op zaterdagochtend dan ben je er fysiek wel maar mentaal niet.
Ik weet niet wat schadelijker is voor een kind. De hoeveelheid posts die jij haalt dat lukt mij met pubers en een hele kleine werkwerk, in verband met chronische ziekte, niet eens.

Lanza

"Het gaat niet om onvruchtbaarheid, maar om inschatten of je een kind iets te bieden hebt."

Precies, en anonieme zaaddonatie is iets anders dan een paar weken per jaar op een booreiland werken 🤣🤣

Juist

Met fulltime werken breng je maar marginaal meer tijd met je kind door dan gemiddelde booreilandwerker. Koffiemomentjes in de ochtend en een qualitymomentje in de avond doen daar niets aan af.

Triva: mijn schoonvader werkte ook in diensten (andere branche) en mijn man zegt hetzelfde als jij nu zegt. Die man was er vaak ook wel en maakte veel meer van zijn kinderen mee dan mijn vader met zijn reguliere baan met af en toe overwerken.

Daarnaast: kwaliteit gaat altijd boven kwantiteit.

Ik zie die twee rokende, hangende ouders van triva ook de hele dag voor de tv of achter de computer hangen. De kinderen scharrelen er omheen met een tuitbeker met ranja in hun ene hand en een speen in hun andere hand. Met een luier die op hun knieën hangt, want die had natuurlijk allang verschoont moeten zijn.

Wanneer is een kind dan beter af?

Verschoond

Hmmmm

Het gaat er om

dat je een kind een warm en stabiel thuis kunt bieden. Daar hoort bij dat je samen in een huis slaapt, zodat je er ook bij nachtelijke angsten er voor je kind kan zijn, of dromen, of de keren dat ze per ongeluk in hun bed plassen, of de keren dat ze ineens koorts hebben en je ze bij je in bed neemt.

Al die keren dat je samen ontbijt, in het park wandelt na school, naar de winkel, zwemles, naar een feestje, spelen na school, al die normale dagelijkse bezigheden die het leven voor een kind normaal maken, waar je misschien niet eens meer zozeer over nadenkt, maar die er wel bijhoren. Of bij zouden moeten horen.

Al die dingen kun je niet bieden als je er steeds weken niet bent. Het zou geen optie mogen zijn. Een kind heeft een thuis nodig, je kunt niet kiezen de ene keer wel de andere keer niet, hoe het je maar uitkomt. Een kind heeft toch echt 24/7 iemand nodig die tenminste stand by staat. Zo werkt dat nu eenmaal als je een kind hebt.

Kun je dat niet waarmaken, omdat voor jou je werk belangrijker is, dan is dat helemaal niet erg, maar is het wel beter om dan niet een verantwoordelijkheid op je te nemen die je niet kunt dragen.

#235

Lanza schreef:

Al die dingen kun je niet bieden als je er steeds weken niet bent. Het zou geen optie mogen zijn. Een kind heeft een thuis nodig, je kunt niet kiezen de ene keer wel de andere keer niet, hoe het je maar uitkomt. Een kind heeft toch echt 24/7 iemand nodig die tenminste stand by staat.

Mijn reactie:
Zo iemand noem je een ouder (m/v).

Juist Sinbads vrouw

Dat is een ouder. En of een van die ouders nou wat meer reist dan gemiddeld, op een boorplatform zit, uitgezonden wordt naar Mali (leger) dat maakt niks uit. Zolang ouders maar goed voor hun kinderen zorgen.

Mijn man reist ook veel. Helemaal niks van het lijstje van Lanza heeft ze ontbroken. Alleen lanza is van mening dat ouders altijd alles als gezin samen moeten doen. Alleen dan doe je het goed.

Dat is ook maar een mening.

Lanza

Jij hebt helemaal niks te vinden van ouders waarvan de één er maar om de paar weken thuis is (trouwens vaak zat is het ook week op/week af bij mensen die bv op een boot werken). Je kan onmogelijk beweren dat die kinderen geen goede opvoeding krijgen. Ik durf te wedden dat er genoeg kinderen van booreilandwerkers beter af zijn dan kinderen die aan jouw perfecte plaatje voldoen van twee ouders die er altijd zijn.

Ik herken echt een vroegere vriendin in de manier waarop jij achterloos in het rond oordeelt. Zij was ook zo simpel over alles: als je geen geld hebt krijg je toch 'gewoon' geen kinderen? Als je niet meer verliefd bent dan ga je toch 'gewoon' scheiden? Als vent vreemdgaat doe je hem toch 'gewoon' de deur uit? Of over mijn ADD en het feit dat ik vaak overal net te laat aan kom: dan ga je toch 'gewoon' eerder weg van huis? Of je spreekt later af? En als ze dan wilde afspreken maar ik kon toen niet omdat ik moest studeren zei ze wel eens: o maar dan doe je dat toch gewoon in het weekend? Ik ben altijd op zaterdagmiddag al klaar! En ze wás ook echt op zaterdag al klaar weet je dat? Maar zij woonde in een heel groot mooi altijd opgeruimd huis met ouders die alles op orde hadden. Niet dat ik het heel beroerd had hoor, maar het leven was gewoon niet zo simpel als hoe zij dat zag. Ook zij had trouwens heel vaak bevestiging nodig.
En ik denk dat dat ook jouw probleem is Lanza. Met genoeg geld en de perfecte baan en verdeling van de zorgtaken doen jullie het vast prima, als het allemaal klopt, maar je weet pas hoe iemand anders het met 'minder' ook redt als je zélf in zo een situatie beland. Jij weet gewoonweg niet hoe het is om, ik noem even wat, partner- en kinderloos te zijn op je 41e bijvoorbeeld. Met een wat karig inkomen. Die al 20 jaar droomt van moederschap en zich er dus al 20 jaar op heeft kunnen voorbereiden. Dan kan je er wat vinden als die met de eerste beste man die op haar pad komt een kind krijgt en er vervolgens alleen voor staat, maar IK ga er van uit dat zij echt wel genoeg liefde kan bieden voor het kind en dat ze er alles aan doen om het kind het maximale te kunnen bieden. Jij hebt daar NIKS over te vinden tot je met eigen ogen ziet dat het kind verwaarloosd wordt. Wat net zo hard gebeurt in gezinnen waar alles zo heel 'gewoon' is, overigens. Dat jij alles op orde hebt is voor een groot deel gewoon geluk. En echt niet volledig jouw eigen prestatie. Maar dat heb jij gewoon echt niet door en daarom ontbreekt het je aan empathie en nuance. Ja fijn voor jou, maar echt jammer voor de mensen ok je heen bij wie alles niet zo op rolletjes loopt.

Precies

"Triva: mijn schoonvader werkte ook in diensten (andere branche) en mijn man zegt hetzelfde als jij nu zegt. Die man was er vaak ook wel en maakte veel meer van zijn kinderen mee dan mijn vader met zijn reguliere baan met af en toe overwerken."

Mijn vader wist tenminste wat er overdag doordeweeks gebeurde, hoe zwaar de combi kinderen/huishouden is, hij deed alle boodschappen etc. Ik gun ieder kind een vader met wisseldiensten!

Lanza, ik heb mijn best gedaan omdat je aantoonde dat jij je best deed in de discussie over "feestjes" en ik het daar mee eens was. Nu blijf je doorgaan met onzinnig niet reageren op anderen en het in het extreme trekken. Bedoel je nu echt met #235 dat iemand dat ook niet mag doen als er thuis een partner en ook ouder van dat kind is?

Ga eens in op #227, 229 en 230 door eens iets te citeren en dáárop te reageren. Dát is discussiëren.

Overigens Lanza

vind ik dat met hoe jij ouderschap omschrijft (te allen tijde standby staan en er de hele tijd voor je kind zijn) je eigenlijk gewoon een thuisblijfmoeder of vader nodig hebt. Breng jij je 2-jarige naar een oppas? Vind ik nou niet kunnen i.c.m. wat jij beweert.
Ik ben nu thuisblijfmoeder bijvoorbeeld (wel een tijdje parttime vanuit huis gewerkt voordat de jongste werd geboren). En het feit dat ik als vrouw thuis blijf heeft een heel praktische reden, de kleinste krijgt nog borstvoeding (kolven, zou jij zeggen, maar niet ieder kind lust opgewarmde kolfmelk, helaas). We denken er aan om na de borstvoeding een periode te switchen, ik aan het werk en hij thuis, omdat wij het prettig en (voor ónze kinderen) nodig vinden dat er altijd iemand thuis is. Nu kan ik natuurlijk net zo hard over jouw situatie oordelen en zeggen: wérken jullie gewoon allebei met kleine kinderen thuis? Vind ik nou niet kunnen Lanza.
Maar gelukkig ben ik niet zo bekrompen en vind ik helemaal NIKS van ouders die allebei fulltime werken. In ieder geval niet voordat ik meer over ze weet dan alleen dit gegeven.

Wanneer je aan mannen

van de vorige generatie op hun sterfbed vraagt waar ze het meeste spijt van hebben, het feit dat ze hun kinderen zo weinig hebben gezien op nummer 1.

Het inzicht komt dus wel bij deze mannen, maar helaas veel te laat.

Vrij zeker van niet

Ik weet vrij zeker dat dat niet is wat mijn schoonvader zou zeggen. Juist omdat hij vaak thuis was.

Verder geloof ik ook niet dat mijn vader met mijn moeder had willen ruilen. Hij was blij met ons, maar vond het volgens mij pas echt leuk worden toen wij al enige tijd uit de luiers waren en er een goed gesprek mogelijk was.

Hier

Mijn man werkt in ploegen. Het komt er nu op neer dat hij van de 10 dagen 2 dagen de kinderen niet ziet. Omdat hij dan laat thuis is, de volgende dag slaapt als de kinderen naar school gaan en alweer weg is als ze thuis komen. Hij werkt vaak in weekenden, met kerst en oud en nieuw.
Daarintegen is hij doordeweeks overdag vaak thuis, waardoor hij in kan vallen als overblijfouder, als knutselouder kan functioneren enz. Hij doet dan ook wat grote boodschappen. En neemt lekker tijd voor zichzelf. En dat allemaal zonder speciaal vrij te nemen.

Ik denk eigenlijk dat mijn kinderen meer plezier hebben van hun ploegendienst-vader, dan van een vader die ‘ avonds moe thuis komt en in het weekend van alles moet omdat daar doordeweeks geen tijd voor is.

Het gaat niet om wat jij

als ouder leuk vindt. Het gaat erom dat kinderen zorg nodig hebben en dat jij als ouder degene bent met zorgplicht. Wil je die zorg niet op je nemen , dan is het heel simpel: niet voor kinderen kiezen.

Wat nu als een moeder en vader allebei de babytijd niet leuk vinden? Dat ze liever pas met hun kind omgaan als het kan praten? Moet zo'n kind dan maar aan zijn lot overgelaten worden, want tja de ouders vinden het nu eenmaal niet 'leuk', dus dan stopt het.

Ik ken zoveel ouders waar de babytijd absoluut niet favoriet is. Toch zorgen ze voor hun baby's, omdat een baby die zorg nu eenmaal nodig heeft, dus dat bied je dan zo goed mogelijk. Wat jij leuk vindt doet even niet ter zake. Het is niet een sport waar je 1x per week komt opdagen en waarmee je kunt stoppen zodra je het even niet zo leuk vindt.

Ik heb het niet

over ploegendienst. Jouw man werkt waarschijnlijk gewoon 40 uur ofzo en is verder thuis. Hij kan dus prima zijn deel van de zorg op zich nemen. Daar gaat dit topic niet over.

Dit is het artikel waar ik op doelde:

https://www.ahealthylife.nl/verpleegkundige-onthult-top-5-redenen-voor-spijt-van-mensen-op-hun-sterfbed

Hij staat op de tweede plaats zie ik nu:

Ik wou dat ik niet zo hard gewerkt had.
Dit zei elke mannelijke patiënt die ik heb verpleegd. Ze hadden de jeugd van hun kinderen gemist en het gezelschap van hun partner. Vrouwen noemden deze reden tot spijt ook. Maar omdat de meesten van een oudere generatie waren, betrof het vooral vrouwen die geen kostwinner waren geweest. Alle mannen die ik verpleegde hadden enorme spijt dat ze zoveel van hun leven hadden doorgebracht in de tredmolen van het werk.

Door het versimpelen van je manier van leven en bewust keuzes te maken tijdens je levensloop, kom je er misschien achter dat je met een veel kleiner inkomen toe kan dan je dacht. En doordat je meer ruimte in je leven creëert, word je gelukkiger en sta je meer open voor nieuwe kansen; kansen die beter bij je nieuwe manier van leven passen.

#245

Lanza schreef:
Ik heb het niet over ploegendienst. Jouw man werkt waarschijnlijk gewoon 40 uur ofzo en is verder thuis. Hij kan dus prima zijn deel van de zorg op zich nemen. Daar gaat dit topic niet over.

MIjn reactie:
Kun je me nog even uitleggen waar het topic dan wel over gaat?

Dat wil ik wel uitleggen Sinbads vrouw

Nergens over.

Het etaleren van Lanza's perfecte leven en het veroordelen van onze "domme' keuzes door Lanza dat is het enige waar het hier om draait.
We kunnen nog 750 posts verder praten maar echt verder komen doen we niet.
Lanza's idee van hoe het hoort is volgens haar de enige mogelijkheid en iedereen die het anders doet doet het fout. Open staan voor andere visies kan Lanza niet, we blijven in een kringetje ronddraaien.

Lanza

van de vorige generatie op hun sterfbed vraagt waar ze het meeste spijt van hebben, het feit dat ze hun kinderen zo weinig hebben gezien op nummer 1.

Dat waren heel andere tijden. In de tijd van mij vader stoptenvrouwen met werken. Mijn vader heeft ooit de mulo afgerond en werkte zich op tot directeur van een groot bedrijf. Iets wat nu redelijk onmogelijk isHij kwam elke middag thuis lunchen. Wij aten warm en was elke avond rond half 6 wel weer thuis. Dat is nu als je directeur bent van een groot concern onmogelijk. Toch heeft mijn vader (en mijn moeder) zich nooit bemoeit met mijn school. Naar sport kwamen ze zelden kijken. Mijn vrienden kenden ze niet. Overigens was dat een generatie iets want ik hoor dat vsn heel veel mensen.

Mijn vader was er wel maar deed het niet. Vaders en moeders waren toen veel minder bezig met de kinderen.

Ouders van nu zijn veel drukker met hun kinderen. Gaan wel mee naar sport. Brengen kinderen naar school. Kennen vriendjes. Helpen met schoolwerk etc.

Ouders van nu zijn ook als ze fulltime werken of vaak afwezig zijn veel meer betrokken bij hun kinderen.

't is maar goed dat Lanza in dat luchtkasteel woont

Als iedereen in Nederland op haar manier zou denken dan kreeg niemand meer kinderen of de hele bv Nederland lag op zijn gat.
Niemand die meer een in haar ogen "extreme" baan kon zoeken, want dan was hij/zij er niet voor de kinderen. Dat er dan geen treinen meer rijden, geen benzine meer is, geen goederen meer vervoerd worden en het in de ziekenhuis in de nacht slecht slapen is voor de patiënten dat beseft ze niet.

Maar in haar luchtkasteel op de roze wolk gebeuren al die dingen niet, droom lekker verder lieve Lanza.

Ik ga boodschappen doen.

Er zit een groot verschil

tussen een ouder die gewoon thuis woont en een baan heeft en een ouder die grote delen van het jaar er niet is. 24/7, weken achter elkaar, dan weer een weekje meedraait om vervolgens weer weken of maanden afwezig is.

Even een vraagje voor alle dames hier die het heel normaal vinden als een ouder weken of maanden weg is: zouden jullie dit zelf ook zo willen/ doen? Stel je had in het leger gezeten in Afghanistan, je was zwanger geraakt en na je verlof werd je uitgezonden voor een jaar? Zou je ja hebben gezegd?

Wat is de langste tijd dat jullie zelf weg zijn geweest van jullie kinderen? Hoelang is voor jou de max?