Kijktip! de risico's van 's nachts bevallen vanavond 21.05 ned2

Krin en annej: alleen gelaten

Inderdaad, krin en Annej, goed verwoord.

Bedenk wel dat, als ik er niet op had aangedrongen om toch mijn partner te mogen bellen, ik urenlang alleen had gelegen op een kamer aan een apparaat zonder enige begeleiding. De verpleging kwam nauwelijks kijken, laat staan een arts of verloskundige. Ik werd gewoon aan de monitor weggezet, zodat mijn buurvrouw goed kon slapen, en op afstand in de gaten gehouden.

En mijn partner is heel behulpzaam, maar absoluut geen expert in bevallingen.

Ja ik ben ook voor een doula, geen zweverig type maar gewoon iemand die goed kan begeleiden. Wat ik ook een keer las: een doula zou ook kunnen helpen met het duidelijk maken van je wensen en behoeften in de communicatie (en onderhandeling) met artsen en verpleging. Over pijnstilling en tal van andere zaken.

Onrealistisch

Tja, wat mij natuurlijk ook stoorde is dat er vaak zo onrealistisch gesproken wordt met jou. Risico's worden aangedikt om jou in een bepaalde richting te duwen en risico's worden niet verteld om je niet in paniek te laten raken. Omdat ik die verhalen langzamerhand wel kende liet ik me er niet door uit het veld slaan. Bovendien waren er ook mensen die mij wel realistisch te woord stonden.

Verwachtingen

Te vroeg bevallen verwacht je niet, tenzij je al een tijdje weet dat er complicaties gaande zijn waarbij een vroeggeboorte logisch is.

Ook bij mij liep een zwangerschap ineens anders dan verwacht. Dat raakte me erg en de naweeen duurden maandenlang. Je bereidt je voor op de gewone gang van zaken, inderdaad, dat staat in de boeken (en soms is ook je eigen ervaring die van een voorspoedige bevalling) - en dan ineens is alles anders.

Ik denk dat je je daarop niet echt kunt voorbereiden, wat voor geboorteplan je ook schrijft (die plannen waren nog niet zo in, in mijn tijd) en wat voor boeken je ook leest. Het enige wat je kunt doen is op dát moment mensen (laten) zoeken (door je partner, zus, vriendin) die je met kennis van zaken, daadkracht en inlevingsvermogen terzijde staan.

Inderdaad, dat voordeel ook gemist

Inderdaad Annej, dat contact met andere zwangeren, en in vervolg daarop moeders van jonge baby's, heb ik ook gemist vanwege het missen van de cursus. Nou was dat gegeven de omstandigheden geen prioriteit meer, had ik ook geen tijd voor gezellige contacten vanwege alle ziekenhuisbezoeken, en waren de omstandigheden ook niet meer te vergelijken met gewone geboortes, maar toch.

Mijn vriendinnen hadden al een tijd kinderen. Ik heb wel heel veel aan hun adviezen en ervaringen gehad.

Alleen gelaten

dat is een rótgevoel. Tegenwoordig zul je dankzij de moderne media ook in zo'n situatie vast net wat makkelijker contact kunnen leggen met je naasten, maar mensenkinderen, wat kun je je eenzaam voelen in een ziekenhuis. Bah!

Tonny: moderne media

Tonny, dat was ruim vijf jaar geleden. Ik denk niet dat het nu anders zou zijn dankzij moderne media. Zo groot is het verschil niet met nu. Allereerst was ik die nacht niet in een toestand om moderne media te gebruiken, en ik moest plat stil liggen. Verder mag je in het ziekenhuis geen mobiele telefoon gebruiken. Ik denk dat moderne media geen enkel verschil zouden hebben gemaakt die nacht. Want het was ook midden in de nacht, de enige die ik wakker durfde te bellen ("om niks") was mijn partner. Je hebt dan juist echte mensen nodig die je bijstaan. Die je een glas water kunnen brengen. De weeën tellen. Je hand vasthouden. Aanwijzingen geven voor ademhaling, houding of ontspanning. Je gerust stellen of moed inpraten. Hulp kunnen roepen. Dat soort dingen.

Wel was er gratis wifi. In het begin, voor de bevalling, heb ik mijn laptop wel gebruikt om te mailen met vrienden en mijn werk (ik was immers onverwacht met "ziekteverlof", mijn zwangerschapsverlof was nog niet begonnen). Echter, er was ook de dringende waarschuwing om je laptop geen moment onbeheerd te laten. Men zei dat er heel veel werd gestolen. Toen ik op een drukke kamer gelegd werd (met veel inlopend bezoek en tal van vage personen) heb ik mijn laptop weer naar huis laten brengen, omdat ik het risico te groot vond. Er was geen afsluitbaar kastje, ik moest veel slapen (herstel keizersnee) en weg naar mijn kind een verdieping verder.

Ach ja, diefstalgevoelig

dat is ook zo. Wat waardeloos. Dan zouden ze toch een aan het bed vastgeklonken laptop moeten kunnen uitlenen aan patienten!
Ik had alleen maar een ziekenhuistelefoon en daar was ik zeer blij mee (21 jaar geleden).

Natuurlijk hadden ze je partner bij je moeten laten blijven. Of anders een goeie vriendin. Je moeder, je zus, iemand in wie je vertrouwen had.
Wat stom. Wat zul je je alleen hebben gevoeld.

(Ik kreeg destijds een spoedkeizersnede onder volkedige narcose en mijn kind is daarna naar een ander ziekenhuis gebracht - pas na drie dagen zag ik haar voor het eerst. Wat een nare tijd was dat. Zo vervreemdend. Ik voelde me helemaal niet haar moeder, meer een tante of een goede kennis. Dat contact moest groeien.)

Tonny: contact met pasggeboren kind

Tonny, wat vreselijk dat je je kind de eerste dagen helemaal niet gezien hebt. Dat is tegenwoordig wel enorm verbeterd. Ik weet van couveuse kinderen een jaar of 40 geleden waarbij de ouders wekenlang alleen maar door glas naar mochten kijken. En dat had vaak een problematische band tussen ouder en kind tot gevolg. Tegenwoordig ziet men het belang van die band en doen ze hun best om kind dagelijks te laten "kangoeroeën" (huid op huid contact met ouder), ook omdat dat veel beter voor de gezondheid en ontwikkeling van het kind. Bij onze NICU werd hier heel zorgvuldig mee omgegaan, dat was een heel goede afdeling.

Na mijn keizersnee (ruggeprik, dus bij kennis), hielden ze het kind even snel omhoog (bij mijn voeteneinde), ik had mijn bril/contactlenzen niet op dus zag niet veel (maar had hem gelukkig wel flink horen huilen, daar was ik zo blij mee!). Toen werd hij snel afgevoerd. Dat was denk ik om medische redenen, ze waren bang dat er wat aan de hand was (want waarom anders een vroeggeboorte?). Vader mocht wel mee, dus hij had het eerste contact met kind. Tijdens het dichtnaaien reden ze het schoongemaakte kind met mutsje in een couveuse nog even langs, en daarna moest ik een tijd alleen liggen bijkomen tot de verdoving was uitgewerkt. Toen reden ze mijn bed naar de NICU en mocht ik daar eindelijk met mijn kind liggen! Het was een geweldige ervaring dat zoon het enorm op een schreeuwen zette toen hij door de zuster werd opgetild, en meteen stil was toen hij bij mij kwam en lekker rustig tegen me aanlag... Ongelooflijk, hij kende me al!

Zorgvuldig

Ik moet zeggen dat ik de begeleiding bij mijn zwangerschappen altijd zorgvuldig heb gevonden. Toen mijn jongste dochter prematuur met een keizersnee ter wereld kwam was de begeleiding ook echt goed. Ik heb wat dat betreft wel geluk gehad om altijd een goede gynaecoloog te hebben.

Mijn jongste dochter heb ik ook pas na een paar dagen aan kunnen raken. Vasthouden was nog pas veel later. Ik heb haar heel kort gezien pas na de bevalling en toen inderdaad weer toen ze in de couveuse lag met allemaal apparatuur. Dat vond ik wel heel moeilijk maar gelukkig was de verpleging echt heel lief.

Tegenwoordig mag je inderdaad eerder fysiek contact hebben met de baby. Dat is wel een goede ontwikkeling.

Overigens toen ik van mijn oudste twee beviel meer dan 25 jaar geleden werden ze ook gelijk na de geboorte weggehaald en kreeg ik ze pas na een uurtje of zo weer te zien, fris gewassen en aangekleed. Nu laten ze het kindje meestal eerst even bij de moeder voor ze het meenemen om het na te kijken.

Cursus

Een cursus heb ik ook nooit gevolgd. Ik denk niet dat ik daar wat aan gemist heb wat puf technieken betreft. Tijdens de bevalling van de oudste twee ben ik daar mee geholpen. Volgens mij is het vooral een manier voor aanstaande moeders om in contact te komen met elkaar en gezellig samen te kletsen en informatie uit te wisselen. Ik snap dat trouwens heel goed; zeker als je weinig ervaring in je omgeving hebt met zwangerschappen en bevallingen. Dan is het toch fijn om daarover te praten.

Overigens zou ik wel aanraden om altijd iemand mee te nemen naar je bevallingen. Mijn moeder heb ik er altijd bij gehad (mijn man is niet zo goed met bevallingen) en het is prettig om een bekend iemand bij je te hebben (man,zus, moeder)

Goede begeleiding

ik heb mijn ene kindje helemaal niet gezien en gehoord na de bevalling. Ze werd meteen meegenomen. Het andere kindje werd zeer vluchtig getoond. Later kreeg ik een polaroid met 2 wezentjes, rood en vol slangetjes, dat waren mijn kindjes. De begeleiding was liefdevol, we kregen zelfs beschuit met muisjes, en dat terwijl ik ze niet eens had gezien, na al die jaren koester ik juist het moment van die beschuit met muisjes. Tijdens de bevalling gaf ik aan totaal niet te weten wat ik moest doen. Ik heb zelfs nog moeten lachen want het leek wel of de gynacoloog bij een voetbalwedstrijd was: "je doet het goed, zo gaat ie goed, kom op je kunt het". De leuke dingen daaraan denk ik het liefst terug.

Allemaal overdag

en maar 1 thuisbevalling (door de huisarts, vroedvrouwen waren er niet in die omgeving op dat moment). De rest allemaal ingeleid en 1 keizersnee, dat maakt dat ik geen ervaring heb met wanneer naar het ziekenhuis met wat voor weeen enz. Gewoon op ons gemakje naar het ziekenhuis, aanmelden en naar een verloskamer om daar een infuus te krijgen.
Pufcursus heb ik wel gedaan, ieg bij de eerste en bij de tweeling. Geen herinneringen meer aan, iets van oefeningen maar of er verdere info gegeven werd weet ik niet meer. Wel geboortekaartjes gehad van de anderen maar ik kan me geen bijeenkomsten meer voor de geest halen van na de geboortes, helemaal geen contact meer gehad met elkaar. Mijn man is bij elke bevalling geweest, ik zou ook geen ander kunnen bedenken die ik er evt anders bij gehad had willen hebben.

@prema

Het was overmacht. Het kindje moest met spoed naar het kinderziekenhuis wat toen nog elders in de stad was, en ik was na de keizersnede urenlang niet stabiel wegens veel bloedverlies.
Het voelde voor mij extra akelig ( denk ik) omdat ik de vorige kindjes wel meteen bij me had gehad. Het was nu zo compleet anders en ik besefte eeg wat ik miste. Na de operatie kreeg ik koorts, daarom kon ik niet naarmijn kindje toe. Het was een nare tijd en het heeft lang geduurd voor het goed was tussen kleintje en mij.
Maar het is helemaal goed gekomen!!

Prema

Heb on and off het draadje gelezen. Volgens mij heb jij een extreem hefige bevalling - ook nog prematuur! - meegemaakt en dat zal niemand onderschatten. Ook het geklungel in het zh klinkt heel naar.
Op een forum daarover discussieren lijkt me alleen maar pijnlijk, voel je niet te zeer aangevallen door de toon en reacties!
Goed dat je je verhaal vertelt.
Sterkte ermee!

Ps door alle verhalen hier ga ik steeds minder twijfelen of er nog een baby zal bijkomen - arg!

@vertigo

Sja, je gast er steeds minder onbekommerd tegenaan kijken. Ik ' bofte' dat de nare ervaring de laatste betrof. Was ook zo geweest als alles voorspoedig was gegaan.
Sterkte en wijsheid gewenst ;)

En toch...

Het is misschien wel beangstigend om heftige bevallingsverhalen te lezen, maar ik ben blij dat ik vlak voor mijn bevalling nog wat realiteitszin bijgebracht kreeg. Het verbaast me ook dat dat nooit echt duidelijk verteld wordt. Bij de pufclub van mijn tweede zwangerschap was ik met een andere vrouw de enige die al eerder bevallen was. Zij had ook een pittige bevalling gehad bij de eerste, dus wij konden mooi vertellen hoe het gaat als het geen ontspannen bijna romantisch gebeuren met geurkaarsjes wordt. Kwam de docente achteraf vragen of wij ons wat meer op de vlakte wilden houden omdat we anders vrouwen bang konden maken. Je kunt je toch beter voorbereiden op iets heftigs en dan achteraf zeggen dat het meevalt?

Wel pufclub

Ik heb geen een keer gepuft tijdens de bevalling (vind het niets), maar heb wel elke keer de zwangerschapscursus en de cursus na de bevalling gevolgd. Vond het een prettige en gezellige voorbereiding. Ben ook naar een voorlichtingsavond in het ziekenhuis in de buurt geweest, terwijl ik vast van plan was thuis te bevallen. Zoveel mogelijk weten vind ik prettig.
Geen ervaring met 's nachts bevallen. Maar verbaasde mij even over de negatieve opmerkingen over de "pufclub".

ik had tijdens mijn zwangerschappen juist het gevoel dat iedereen steeds maar vertelde over bevallingen die niet helemaal lekker gingen, of over niet fijne kraamhulpen.
Dus voor het tegenwicht: ik heb dan wel bijna alle bevallingen in het ziekenhuis gehad, steeds "gepland", ook de keizersnee en 1 thuis. Thuis was redelijk rustig, om een uur of half 7 in de ochtend de eerste wee, half uur later nog 1 en na een half uur weer 1. De huisarts gebeld en die zou net met zijn spreekuur beginnen. Afspraak was dat hij geen nieuwe patienten zou laten komen en dat hij dan om 10.00 uur zou komen behalve als persweeen begonnen. Rond 10.00 uur waren deweeen heel sterk en dicht op elkaar, huisarts gebeld zoals afgesproken, hij was net met zijn laatste patient bezig . Was er binnen 15 min, kind nog weer een 15 min later. Iets dergelijk was die bevalling. Eitje. Ziekenhuisbevallingen waren allemaal omdat de bevalling niet begon, een buik vol met 39,5 dagen tweeling is veel buik bv. Gewoon lekker installeren in een verloskamer, de hele dag of langer de tijd, af en toe iemand die zich even laat zien, na de bavalling op zaal ( 6 persoons maar ik herinner me maar van 1x dat er 1 andere moeder lag , geen enkele meer dan 1 andere moeder) Na mijn keizersnee lag ik alleen op een 2-persoonskamer, samen met mijn baby.

Fay w

ik wilde niet negatief overkomen over de pufclub als voorbereidinsclub/ informatieclub. Het hangt er denk wel vanaf wie het geeft en of je een leuk kontakt hebt met de andere deelnemers. Dat had ik niet, het waren best aardige vrouwen maar geen klik ofzo. ( en het echte puffen heb ik volgens mij niet gedaan/ nodig gehad)

Neteret mut

Ik heb nog nooit een bevalling gehad die vanzelf begon. Dat vind ik eigenlijk best jammer. Allebei de bevallingen waren ingeleid. De eerste met gel, waar ik vreselijk op overreageerde. Bijna direct pittige weeën, na 6 uur 7 centimeter ontsluiting, en vervolgens 7 uur in weeënstorm gedaan over de laatste centimeters. Dat zo'n stagnerende ontsluiting vaak een teken is van een verkeerde ligging van het kind, wist ik helaas op dat moment niet (en de arts-assistent blijkbaar ook niet). Het was echt een afschuwelijke pijnlijke bevalling en na bijna 3 uur persen raakte iedereen in de stress en kwam er eindelijk een gyn bij met een vacuumpomp.
Bij nr twee was ik helemaal assertief én had ik mijn zus bij me als 'regisseur'. Dat verliep gelukkig een heel stuk vlotter. Vliezen breken, infuusje en 2,5 uur later een kind.

Mijn eerste bevalling begon ook met te sterk reageren, in mijn geval op het infuus. Daarna rustig opbouwend tot de geboorte van kind. tweede kwam nog net op tijd thuis, was bijna 2 weken overtijd. De tweeling opnieuw infuus, idd net als jij , infuusje en 2,5 klaar. Toen een geplande keizersnee ( cyste aan de eierstok, die naar onderzakte en daar de uitgang blokkeerde, eierstok + cyste zijn tegelijk met keizesnee verwijderd). Bij de bevalling daarna waren blijkbaar de inzichten veranderd en moest er begonnen worden met gel, zonde van de tijd , deed helemaal niets. Bevalling deed meer pijn dan de anderen, volgens mij omdat er een litteken zit. De laatste bevalling zou ook weer met gel moeten, ik weet werkelijk niet meer of ik daarin mee ben gegaan of dat ik ze heb overtuigd om dat over te slaan, wel pas redelijk laat klaar ( half 7 ofzo).

Alleen

gek, ik was tijdens bevalling van de tweede alleen tot zo ongeveer de persfase. Man in buitenland, mijn moeder zou erbij zijn, maar die moest tussendoor even weg. En ik vond die momenten helemaal alleen juist het prettigste! Herinner me nog dat ik toen dacht 'wou dat ik tijdens bevalling van eerste ook alleen was geweest', ik ag beide keren trouwens ook aan monitor.

Ik denk dat zieknhuis als iedereen overthuisbevallen praat flink overweldigend en bedreigend kan aanvoelen, vooral als er gedaan wordt en niet gepraat. In zulke gevallen lijkt een doula me ideaal.

Ik deel die gevoelens niet, ik was zwanger ineen land waar ziekenhuisbevalling normaal is, kwam naar NL om te bevallen. Mijn situatie was ds heel anders. Had gyn die ook in Afrika gewerkt had en die me eerder verteld had dat ze keizersnedes achterin een Landcruiser gedaan had. Ik voelde me dus in goede handen.

Wat is er gek?

Als je veel te vroeg gaat bevallen an je eertse kind en je ligt daar te hopen van niet.. En er wordt niet geluisterd als je voelt dat er wel iets gaat gebeuren.. Dan is het niet gek dat je niet alleen had willen zijn, achteraf. En dat je ervan baalt..

Tonny/ buitenland

Ik heb 2 voorspoedige bevallingen gehad, allebei thuis. Als ik nu in het buitenland wonend, vertel dat ik thuis ben bevallen, wordt dat echt bizar gevonden. De ziekenhuiszorg is hier wel veel uitgebreider, en ook prenataal worden veel meer echo's enz gemaakt. Als ik t zo lees, moet je ik een NL zh maar afwachten wat je gaat gebeuren (of je moet extreem assertief zijn).

Nuja, we zullen zien :)

Interessant aan zorg samenvoegen (miriam)

Er is 1 groot probleem bij samenvoegen van gespecialiseeerde zorg op maar enkele plekken in Nederland. De afstand.
Het klinkt prachtig 24 uurs aanwezigheid van een gynacoloog, maar is van weinig nut als je er eerst 2 of 3 uur over doet om bij die zorg te komen.
Nu hier waar ik woon zijn de ambulance-aanrij-tijden al veel te lang om binnen de 'landelijke norm' te vallen van 15 minuten. In het grootste gedeelte van Nederland trouwens. Ik dacht dat ruim 65% die norm niet haalde.
Dan zou je kunnen denken aan inzet van helicopters ofzo, maar zelfs die kunnen niet binnen afzienbare tijd de andere kant van het land halen en al helemaal niet met zo'n weer als vandaag.
Het dichtsbijzijnde 'grote' ziekenhuis is hier zo'n uur ong. vandaan.
Daar is nu al het overgrote deel van de gespecialiseerde zorg(wel geplande zorg). Ik kan er bijna met mijn ogen dicht naartoe rijden omdat je er met grote regelmaat komt (op bezoek, met kind waar wat bijzonders mee is etc.etc.) . Maar om daar nu ook nog spoedhulp te gaan uitvoeren (waar bevallingen toe horen) lijkt me een enorm slecht plan. Dat wordt dan spoedhulp voor alleen de mensen die daar dicht bij wonen.
groeten albana