Kijktip! de risico's van 's nachts bevallen vanavond 21.05 ned2

Onverwerkt

Ik denk overigens dat prema- haar Nick zegt het al - gewoon nog wat onverwerkte gevoelens heeft omtrent de vroeggeboorte van haar kind en dat het heus niet zozeer het missen was van een pufcursus. Voor prema: de vroeggeboorte van je kind(eren) blijft altijd een litteken, af en toe stoot je er tegen aan, of gebeurt er iets of wordt er iets gezegd of geschreven en dan doet het weer even pijn.....

Maanve

Maanve, dankjewel, je verwoordt het heel goed. Ik had inderdaad van te voren het gevoel "help ik straks al gaan bevallen maar ik weet niet wat ik dan moet doen" en heb daarom gevraagd om advies en voorlichting, en als je dan zo'n dooddoener krijgt terwijl je je had ingeschreven voor uitgebreide cursus, dan voelt dat niet goed voorbereid aan. Maar ook objectief gezien klopte het niet, ook totaal geen voorlichting over mogelijke keizersnee bijv.

En ik ben het helemaal met je eens dat de voorlichting van verloskundigen en zwangerschapscursussen veel te eenzijdig is. Pas achteraf las ik wat een groot percentage van de eerste kinderen uiteindelijk in het ziekenhuis geboren worden (meer dan de helft of zo). En iedereen maar doen alsof thuisbevallen de gewone gang van zaken is...

Men zou veel beter ook kunnen voorlichten over wat er gebeurt als je vroeg of laat in het ziekenhuis belandt, voor welke keuze je kunt komen te staan, pijnstilling, hoe een keizersnee verloopt - dat hoort er allemaal ook bij. Niet om van te voren geconfronteerd te worden met alle mogelijke rampscenario's, maar wel om in grote lijnen beter voorbereid te zijn.

Goed lezen

Waarom zeurt iedereen nu over die pufcursus. Lees mijn posting en zie dat het helemaal niet specifiek over een pufcursus gaat. Dat noem ik als voorbeeld, maar waarom pikken jullie dat er alleen maar uit?!

En ik dacht dat je op een zwangerschapscursus veel meer leert dan alleen puffen?!

Ik snap het prema

Ik begrijp wat je bedoelt en heb ook wel die ervaring. Ik was echter erg bang dat mijn kindjes het niet zouden redden dus vond ik al die zaken minder belangrijk. 3 weken na mijn bevalling bleek dat er een deel van de placenta was blijven zitten en werd ik ernstig ziek en moest met spoed geopereerd worden. Ik lag toen in een ander ziekenhuis dan mij kindjes. Ik heb nooit een klacht ingediend omdat men zo hun best hadden gedaan. Het was wel iets wat niet had mogen gebeuren...
.ik denk dat iedereen er anders in staat, maar begrijpen doe ik je zeker!

Dank voor je bijval.

Ik had een cursus geboekt bij de auteur van "Duik in je weeën". Helaas dus maar één les meegemaakt. De nacht na die les braken de vliezen. Soms vraag ik me wel eens af of daar verband tussen zat? (in combinatie met nog een paar dingen die dag en de dag ervoor)

Onbevangen

Ik heb bij mijn eerste zwangerschap 1 les van de pufclub gehad en werd toen opgenomen in het ziekenhuis. Ik was er helemaal van overtuigd dat ik zo'n bevalling wel even zou doen, want zovelen waren mij voorgegaan en ik ben geen mietje blabla. Een paar dagen voordat ik ingeleid werd vroeg een verpleegkundige me wat ik me voorstelde van de bevalling, en praatte me vervolgens wat realiteit bij. Ik kreeg ook nog een stapeltje boeken en een paar dagen later mocht ik aan de slag. Nou ja, toen ging het dus allemaal zoals in het laatste hoofdstuk van de boeken stond ('als het niet volgens het boekje gaat'). Het is maar goed dat je dat allemaal niet van tevoren weet, vind ik, want dan had ik het bij de eerste net zo eng gevonden als toen ik voor de tweede keer moest bevallen.

Pufcursus

Ik heb nooit begrepen waarom je 8 avonden naar een pufcursus moet voor iets wat over het algemeen 12-24 duurt en er bijna niemand naar een cursus gaat over borstvoeding (wat je jaren kunt doen).

Klopt trema

Dat puffen is maar een trucje dat je leert, dat opzich natuurlijk best wel handig is, en tussen het oefenen door gebeurt er nog veel meer. Nu is dat laatste bij een echte pufcursus meestal kwalitatief wat minder dan bij een yogacursus of een samen bevallen cursus. Vandaar dus dat sommigen wat laatdunkend reageren op het woord pufcursus (vul ik dus maar even in). Ik denk dat dat meer zegt over hoe zij erin staan dan over jou.

Verder denk ik dat je het algehele verschil tussen een gynaecoloog en een verloskundige beschreven hebt. Uitzonderingen daargelaten. De een is van de machines en de ander is van het mensenwerk. Ik heb bij mijn jongste een tijd bij beiden gelopen en het verschil in aanpak was echt treffend.

Helemaal mee eens.
G

Ginny

Ginny, dank voor je uitleg. Ik doelde inderdaad op zo'n meer omvattende cursus.

In het ziekenhuis heb ik de gynaecoloog alleen tijdens de operatie gezien (ruggeprik, dus ik was bij bewustzijn). De controle na een aantal weken werd door een arts-assitent gedaan. Verloskundige heb ik dacht ik alleen bij binnenkomst gezien en verder ook niet echt. Maar die zijn er in dat ziekenhuis wel degelijk. In het AMC zie je meestal alleen maar arts-assistenten en verpleegkundigen, en af en toe een arts die een groep studenten/assistenten rondleidt. En je ziet steeds andere personen. Je hebt geen idee wie de eindverantwoordelijke is. Mijn vader, gepensioneerd arts, vond dit bizar. Zo deed hij dat vroeger nooit. Hij wilde in ieder geval met iedere patient kennismaken, en kwam ook later wel eens langs. Nou was hij wel een bijzonder "menselijke" arts, zei iedereen. En het waren misschien ook andere tijden.

Nancy

Nancy, wat verschrikkelijk vroeg, 26 weken. Kan me voorstellen dat dat een heel zorgelijke tijd is en dat de rest er niet zoveel toe doet. En wat naar dat je in een ander ziekenhuis werd gelegd!

Ik had eigenlijk later feedback aan het ziekenhuis willen geven, wie weet zouden ze het kunnen gebruiken om e.e.a. te verbeteren. Er waren nl. ook kleine dingen die volgens mij al voor grote verbeteringen zouden kunnen zorgen. Maar tja ik was ook druk met mijn kind en heb het er maar bij laten zitten...

Bij mij ging de bevalling dus helemaal niet vlot, weeën waren niet krachtig, en eigenlijk wilde ik natuurlijk ook liever dat kind nog een tijd in de buik bleef, dus het was heel dubbel... En na een tijd hoorde ik aan de piepjes dat de hartslag van kind dramatisch omlaag ging bij iedere wee. En er kwam in eerste instantie geen verpleegkundige of arts kijken. (Ergens in een kamertje werden waarschijnlijk alle monitoren in de gaten gehouden.) O mijn god wat is dit, ging er door me heen, maar ik was ook al ver weg door alle ellende. Toen, na een tijd, kwam er opeens een heel team de kamer binnenstormen (hadden ze gewacht tot de gynaecoloog er was?), ze zeiden: zo gaat het niet langer, we gaan het kind nu eruit halen, nu het nog goed is, en rennend werd het bed naar de OK gereden. Nou gelukkig was dat op tijd, want het is heel goed met kind gegaan (en nog steeds). Het is echt een wonder! Hoewel hij wel een lichte handicap heeft die veroorzaakt kan zijn door zuurstofgebrek - misschien toch tijdens die zeer lage hartslag?

Pufcursus moet niet

maar als je daar zin in hebt, moet je het vooral doen. Er is niks op tegen. Ik zie het net als een puppytraining. Als je weet wat een pup inhoudt hoef je echt niet naar training naar mijn idee, maar als je daar onzeker over bent, vooral naar training gaan, heel verstandig zelfs. En als je het alleen maar doet voor de gezelligheid, is daar ook geen bezwaar tegen.
Ik ben overigens een paar keer met een vriendin naar La leche League en Borstvoeding Natuurlijk geweest en ben daar ook weer net zo hard weggebleven. Niet mijn cup of tea zal ik maar zeggen.
Bij ons eerste kindje zijn wij naar haptonomie gegaan. En waar ik enorm op afknapte, was dat de haptonome in kwestie beledigd was omdat we niet nog een sessie waren komen doen toen ons zoontje inmiddels dood ter wereld was gekomen. Het was voor haar gevoel niet 'af'. Nou... voor ons wel.

Pufclub = ouwehoerclub

bij de oudste geen pufcursus gevolgd, ik werkte in Afrika, daar heb je dat niet, en volgens gyn leerde je dat puffen binnen vijf minuten tijdens het bevallen. Klopte. Werd uiteindelijk sectio, maar dat lag niet aan het puffen.

Bij de jongste wel naar puflub geweest. Ongelooflijk mutsengedoe, bijzonder borstvoedingsondermijnende bakerpraatjes verspreidend gebeuren. Nou niet iets waar je rustiger door de bevalling in gaat.

Alle punten die Prema noemt waren eignlijk dingen waarover ik me in het begin en halverwege de zwangerschap over had ingelezen. Ze kwamen bij de pufmuts nauwelijks aan bod overigens.

Wat ik nou interessant vind.....

Dat veel ziekenhuizen 's nachts geen 24-uurs aanwezigheid hebben, komt omdat ze te klein zijn om dat te betalen.
De genoemde oplossing voor dit probleem:
Niet meer overal een beetje verloskundige zorg, maar op veel minder plekken alle verloskundige zorg. Grote ziekenhuizen met vanzelfsprekend 24-uurs aanwezigheid van specialisten.
Of bij andere kwalen (zie Ruwaard ziekenhuis): niet tot in het kleinste ziekenhuis een beetje cardiologie, maar bij enkele grote alles.
Het klinkt bijzonder logisch. Wie is er tegen?
Wat ik wel opvallend vind is dat het volkomen in tegenspraak is met het overheidsbeleid. Dat richt zich juist op decentralisatie. En dat voor voorzieningen waarbinnen ook doden en gewonden vallen: ouderenzorg, thuiszorg, wmo, jeugdzorg, GGZ etc. Ook allemaal te klein om in _alles_ (al is het maar kennis) te voorzien.
Van dat soort inconsistenties moet ik nou puffen.
Het is een soort dweilen met de kraan open.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Ik ben ook 2 keer in een academisch ziekenhuis bevallen, waarvan 1 keer s nachts. Daar was wel een gyn aanwezig, die heb ik niet gezien. De arts-assistent die mijn bevalling deed heeft mij zo toegetakeld na de bevalling dat ik 4 maanden amper kon lopen. Hij heeft me gehecht op plaatsen waar dat niet hoefde, waar het wel nodig was deed hij het niet. Hij stak zonder aankondiging zijn vinger in mijn anus waardoor ik jarenlang niet fatsoenlijk kon poepen (zal vast psychisch zijn hoor). De hechtingen zijn later verwijderd, mijn knip moest op de natuurlijke manier herstellen.
Deze arts/assistent bleek niet te functioneren, dat was al bekend toen ik daar beviel. Op de 6 weken controle kreeg ik de mededeling dat ik een andere arts zou zien omdat degene die mijn bevalling had gedaan geen medisch beroep meer mocht uitoefenen. Dus nee, een groter ziekenhuis is wat mij betreft geen verbetering omdat je dan nog steeds niet de garantie hebt dat een echte arts jou in de gaten houdt. Zelfs niet als men op de hoogte is van iemands slechte functioneren.

Trouwens

De 2e keer dat ik daar beviel was er sprake van een aandoening bij de baby. Toen kwam de gyn zelf meteen kijken bij binnenkomst, en verder zo'n beetje ieder half uur. Tijdens en na die bevalling werd ik behandeld als een VIP. Deze bevalling was overdag, ik weet niet of dat de reden was van de voorkeursbehandeling of dat het kwam door de handicap van de baby.

Miriam

Dan kan nadelen hebben, laatst beviel hier vlakbij op de A12 een vrouw, die geweigerd werd bij het ene ziekenhuis in Den Haag en doorverwezen werd naar Zoetermeer. Dochterlief wenste daar niet op te wachten.:)

Miriam

Dat proces heeft zich overla in NL ingezet. Om de babysterfte te bestrijden (Ja, ook in NL) is het wenselijkd at 's nachts een gyn aanwezig is, kan niet overal meer worden bevalllen (weet niet of het wettelijke richtlijnen zijn maar onderzoek geeft duidelijk deze noodzaak aan). In Twente kan men in drie ziekenhuizen bevallen. Enschede, Almelo en Hengelo. Hengelo moet gynafdeling sluiten voor bevallingen: dat geeft me een weerstand! Burgers, gemeente, Tweede Kamer, ziektekostenverzekeraars, etc. Ik vraag me zelf wel af wat het verkeerstechnisch betekent.
Ja, ik geloof wel in clustering. Het zou fijn zijn dat ieder ziekenhuis een poliklinische afdeling heeft voor afspraken.

Uitsluitend nachtelijke bevallingen

allevier.
Bij allevier dezelfde deskundige verloskundige die effectief ingreep bij de twee keer dat ik naar het ziekenhuis moest worden verwezen. Perfect gedaan.
Ook de begeleiding van het weeenproces was prima.

De pufcurssussen heb ik wel gedaan,vooral vanwege het contact met andere zwangeren, dat was leuk. Of de oefeningen nou zo hielpen, geloof het niet, vooral de deskundige begeleiding tijdens de bevalling was onmisbaar.

Vooral de eerste keer heb je geen flauw idee wat je gaat voelen, hoeveel boeken en filmpjes en cursussen je ook volgt - het is anders net anders. En raar genoeg onthoud je ook niet alles, merkte ik. Pas bij het volgende kind dacht ik 'oh ja, zo voelde dat'.

De gym na de bevalling was eens zo nuttig, dat hielp om weer wat in vorm te komen.

Cursus

Ik had yoga gedaan, mijn moeder en zus uitgehoord, hier gelezen, boeken uitgeplozen (de Duik, inderdaad), bevallingsprogramma's gekeken. Maar ja, ik was 10 dagen over tijd, ik had ruim de tijd gehad. En in het ziekenhuis liet de verloskundige zich regelmatig zien en kreeg ik ook nog informatie over hoe het ging toen ik eigenlijk al te ver heen was om het nog te laten doordringen. De arts-assistent die het laatste stuk deed, was ook goud waard, die wist me een gezellig gesprek over kroegen en studentenverenigingen (ik had opeens zin in een pilsje, vandaar) te ontlokken terwijl mijn placenta halsstarrig bleef zitten en mijn kind en man door de kinderarts waren meegenomen wegens geen Apgar. Het kwam allemaal goed.
Waar het Prema om draaide, was niet de cursus, maar de informatie en begeleiding tijdens de bevalling. Ik begrijp nu ook de vraag van Knurf - wat zou je met puffen leren zijn opgeschoten? Met puffen op zich dus niets, met meer informatie wel. Vooraf en zeker ook tijdens. En dat heeft Prema nou juist gemist.

Risico

Vanwege een geconstateerd risico bij mijn 2e bevalling wilde de gynaecologen dat ik in het ziekenhuis zou bevallen. Ik weet dat ziekenhuizen ook risicovol zijn, dus heb ik bemiddeld dat ik de bevalling thuis kon afwachten. Dat kon wel, maar als ik dan kwam dan zou ik het hele circus over mij heen krijgen dreigde de assistent. Hij aarzelde even, behalve 's nachts! Daar kon hij mij niet mee bedreigen want dan was er geen circus. Gelukkig ben ik gewoon 's nachts bevallen, met een vroedvrouw van het ziekenhuis, zonder problemen en in de ochtend snel weer naar huis.

Voorbereiding

Hier ook geen pufcursus. Wel werd ik vrijwillig bijgestaan door 2 collega's en dat was prettig. Op het moment dat zo'n apparaat inderdaad mijn weeen niet goed registreerden en de zuster alleen naar de cijfertjes keek, wist een collega ouderwets weeen te tellen en de intensiteit te beoordelen. En op tijd iemand erbij te roepen omdat de bevalling ineens in volle gang was. Het was prettig om in deskundige handen te zijn en dat er mensen op mij letten die voor mij opkwamen terwijl je zo kwetsbaar bent. Ik ben dan ook voor een doula, iemand die door haar aanwezigheid en deskundigheid jou situatie in goede banen kan leiden.

Dirksmama

Nou Dirksmama, ik had mij wel degelijk al flink ingelezen hoor, eerder in de zwangerschap.

Maar: bevallen doe je met je lichaam. Alleen lezen is misschien niet voor iedereen voldoende.

En tja ik had mezelf er niet op voorbereid dat een vroeggeboorte mogelijk zou zijn. Ik ging daar gewoon niet van uit. Naief, misschien. Maar alles ging perfect tijdens de zwangerschap, tot de vliezen onverwacht braken. En de boeken gaan vooral over thuisbevallen, met een kleine paragraaf over "anders dan verwacht". Geen eerlijke voorspiegeling van zaken, besefte ik me later, toen ik de statistieken zag.

En het is anders als je met voortijdige gebroken vliezen twee maanden te vroeg in een ziekenhuis moet bevallen.

Bijv.: aan al die handige adviezen ("loop rond tijdens de eerste weeën") en houdingen uit Duik in je weeën heb je niets als je plat stil moet liggen.

Ook zou het handig zijn als niet iedereen doet in het ziekenhuis alsof het een natuurlijke bevalling gaat worden, terwijl de kans op een keizersnee aanzienlijk is.

Pufcursus

Om nou toch dat stomme woord in de mond te nemen: "pufcursus" - zo heb ik het zelf nooit genoemd. Dacht toch echt dat het meer behelsde. Had dan ook een goeie uitgezocht.

Feit was dat ik tijdens de weeën niet wist wat ik kon doen. Natuurlijk is ontspannen altijd goed, maar op commando ontspannen is moeilijk als je alleen in een vreemde ruimte ligt, niet weet wat er aan de hand is, en bang bent voor wat er met het kind en jezelf gaat gebeuren. Het was echt goed voor mij geweest als ik had geweten wat ik had kunnen doen om de pijn beter te verdragen, in die situatie, bijv. een ademhalingsoefening of -techniek. Ik had nu geen idee: moest ik juist diep of juist oppervlakkig ademen? (En ja ik heb in mijn leven wel e.e.a. aan ademhalingsoefeningen etc. gedaan, dus als iemand me aanwijzingen had gegeven dan had ik dat goed kunnen oppikken.) Of een bepaalde ontspanningstechniek. Nogmaals: met het besef dat ik zoveel mogelijk moest "ontspannen" kon ik weinig in die situatie.

Voordeel cursus

Zo'n pufcursus kan een voordeel zijn omdat je er met je aandacht bij bent en je actief bezig houdt met het bevallingsproces. Maar ook hoor ik van veel vrouwen dat ze daardoor met hun eigen groep vrouwen de bevalling goed konden nabespreken en laten landen, je maakt kennis met vrouwen in jou situatie. Dat kan een voordeel zijn. Ik werkte daarvoor teveel en had al genoeg vrouwen met ervaring om me heen, dus het leek me minder nuttig zonder het belang daarvan wel in te zien.