U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Jeugdzorg 3
https://www.linkedin.com/pulse/psychiaters-en-psychologen-vertik-het-om-de-troep-van-van-hintum/
Malou van Hintum:
"Problemen hebben altijd een context. Een kind maakt onderdeel uit van een gezin, zit op school, woont in een buurt, speelt met andere kinderen, heeft hobby’s of zit op sport. Gezinnen, buurten, scholen en sportverenigingen maken onderdeel uit van een wijk, een stad, een provincie. Allemaal samen maken we deel uit van Nederland, een maatschappij waarin de ongelijkheid toeneemt en de lasten en lusten steeds schever worden verdeeld. Politiek en maatschappij hebben er een handje van om de problemen die dat veroorzaakt, op psychiaters en psychologen af schuiven."
https://www.nporadio1.nl/spraakmakers/onderwerpen/497743-stand-nl-het-minimumloon-moet-fors-omhoog
Mensen een fatsoenlijk inkomen geven voor werk kan een hoop problemen in het gezin voorkomen en verhelpen.
Pas toen ik ging studeren kreeg ik in de gaten dat het in de gezondheidszorg usance is om een patient met een gezondheidsprobleem te behandelen als een eenling zonder context.
Zelfs in mijn gezin gedroegen gezondheidswerkers en jeugdbeschermers zich alsof ik geen context had van werk/hobbies/gezin/contacten en familie.
Het is best begrijpelijk want je kunt er ook teveel bij halen, maar net zoals je in de GGZ ook altijd oog moet hebben voor zintuigelijke problemen als gehoor/zicht en andere mogelijke lichamelijke problemen heb je ook zicht nodig op het weefsel van contacten en het leven van je patient.
Docenten
Docenten vinden dat. Het hoort bij de dominante opvatting die ik beschrijf.
Zie #196 waarin ik zowel moeder (leerkracht) als een vriendin van mij aanhaal.
Ik heb in het verleden nogal wat contacten met scholen, docenten en ouders gehad over verzuim en oplossingen en daar kwam dat met regelmaat naar voren.
Ook telkens weer de docent die het dan eindelijk zonder omhaal op tafel legt: wie het uithoudingsvermogen niet heeft, is niet geschikt voor dit type onderwijs.
Daarom wordt er niet gewerkt met de voorhanden zijnde oplossingen (onderwijs voor zieke leerlingen, afstandsonderwijs, part time onderwijs).
Aanvulling
En daarom dus ook is een Staatsexamen minderwaardig, want daar kun je ook met schriftelijk onderwijs naar toe werken.
Nou en?
Maar docenten zijn niet degenen die de mensen aannemen, dus wat boeit hun mening nou. Voor ons als werkgever telt het staatsexamen wel gewoon, net als een studie rechten bij de open universiteit of ern HBO-diploma via de LOI. Dat is veel relevanter.
Oeps
Verkeerde draadje. Ik dacht dat ik bij de weggekaapte MBO-ers zat.
Nou dat dus
Dat mag zo wezen, maar binnen het gewone schoolonderwijs wil men niet eens het (toets)rooster aanpassen voor een zieke leerling of gebruik maken van de bestaande voorzieningen voor zieke leerlingen of op enig andere manier proberen om het de leerling mogelijk te maken dat diploma te halen.
Dat resulteert in duizenden leerlingen die thuis zitten zonder onderwijs.
Kate Middleton voor het karretje van de ACES
"uchess Kate has been busy promoting her "5 big questions on the under 5s" survey, which encourages UK parents to share their opinions on how the next generation should be raised. "
Helaas was ik er net te laat bij. De Survey is net gesloten, dus ik kan de 5 vragen niet vinden.
Duidelijk is dat de royal nu het boegbeeld is van de early childhood beweging, de ACES, de GIRFEC, het Wheel of wellbeing hoewel er alleen zijdelings naar verwezen wordt.
https://www.childsside.com/
Een website die ze bij elkaar brengt. De advertentie bovenaan de pagina is al 'sturend'.
Het boek heet: how to talk to kids so they listen.
"We're members of the ACE's Scotland Forum and excited about new developments in Yorkshire.
ChildsSide's services continue to be trauma and ACE based - developing new tools and information to benefit children everywhere. We support the Leeds ACEs Hub, advocating for communities towards happier childhoods and a reduction in ACEs.
Twitter: @LeedsACEs"
Zal mij benieuwen welke Nederlandse royal zich hier in Nederland voor het karretje van de kinderbeschermingslobby gaat laten gebruiken.
Ik word nog zo triest als ik terugdenk aan het moment dat school mijn kind liet doubleren.
Hij had zich ongelofelijk te barsten gewerkt.
Maar door verschillende oorzaken lukte het hem niet vaak naar school te gaan. Hij werkte met hulpverlener veel thuis (buiten zijn keiharde werken om ook dagelijks toch op school te zijn) en maakte ook met hv de toetsen.
Wat was hij ontzettend trots dat hij alles goed afgesloten had!! Niemand die hem ingelicht had dat deze toetsen 'niet echt waren'.
Ja, achteraf bezien hadden wij als ouders moeten zorgen dat we dat geweten hadden. Maar we hadden helaas andere dingen aan ons hoofd.(wat een rollercoaster)
Tsja, en toen Het Oordeel dat het allemaal zo goed was wat hij had gedaan, maarja, toch niet helemaal echt.... Doubleren zou beter zijn.
Het brak mijn zoon en mijn hart.
(en dat van een school die het allemaal zo graag als een uitdaging wilde zien en ervan leren etc)
Boos
Ik wordt er nog plaatsvervangend boos van. En je kunt op je kop gaan staan maar mijn ervaring is dat de weg afgesneden wordt. Het kost heel veel energie en een beetje geluk om het dan toch weer goed te krijgen.
Mijn zoon bleef zitten in de derde klas. Zijn cijfers waren kantje boord. Ik wist waarom, hij had geen hoofd voor huiswerk omdat hij sociaal van alles aan het leren en verwerken was. We hadden ons er al bij neergelegd.
Tot ik gebeld werd door een begeleider dat zoon een bespreekgeval was maar hij mocht van de mentor niet op de lijst.
Dus ik er toch maar achteraan gebeld.
Nou had je in de speciale klas van zoon leerkrachten die wel en die geen kaas hadden gegeten van autisme. Het waren leerkrachten die met een cursus naast regulier ook les gaven in de speciale klas.
En deze mevrouw had dat dus niet. Verder een aardig mens hoor.
Ik vroeg dus de afdelingsleider/teamleider om zoon op de lijst te zetten voor de bespreekvergadering, maar voor de vergadering plaatsvond had deze mevrouw zoon er al weer afgehaald.
Ik heb het met haar besproken maar ik kreeg er geen zinnig woord uit.
Heel anders ging het op de speciale school van dochter. Ondanks dat ze in groep 2 al thuis zat vanaf de kerst en pas in oktober van dat jaar terecht kon op het speciaal onderwijs ging ze gewoon over naar de derde klas van de HAVO.
Ze had thuis gewoon verder geleerd uit haar boeken en blijkbaar was dat voor deze school geen probleem. Ook niet dat ze drie keer over de vierde klas deed, vanwege lichamelijke ziekte en angsten.
Het is vaak zo dubbel. Je maakt hele goede dingen mee, maar ook hele slechte dingen. De schoolervaring van deze kinderen is zo onnodig veel extremer dan van een gemiddeld kind.
Elke bevalling een probleem - elk kind een zorgenkind
https://www.nporadio1.nl/geschiedenis/21837-ovt-elke-bevalling-een-probleem-elk-kind-een-zorgkind
Programmamaker Michal Citroen beschrijft de grote veranderingen bij zwangerschap en bevalling.
"We zijn onszelf gaan wijsmaken dat we een almacht hebben, dat als je de juiste tips toepast, dat je dan wel uitkomt bij een gezond en gelukkig kind. Maar dat is natuurlijk niet zo. En daarbij, hoe maak je de juiste keuzes, hoe weet je wat wel belangrijk en goed is, en wat niet?
De een zegt: haring is héél goed! En de ander zegt: dat mag absolúút niet!
De Vlaamse journalist Kaat Schaubroeck zegt hierover het volgende: "Als je als ouder te horen krijgt 'dit kan uw kind beschermen', dan kun je dat heel moeilijk naast je neerleggen en denken 'dit is commercieel gedoe"
Volgende week zondag het 2e en laatste deel.
Het viel me op. De beleving van een zwangerschap door vrouwen is nu vaak een andere. Mijn specialist moet er niet aan denken om thuis te bevallen, ze ziet allemaal leeuwen en beren. Alsof ze niet weet dat het ziekenhuis ook een groot risico is.
De thuisbevalling die, ooit vanzelfsprekend, nu dreigt te verdwijnen.
Rustig laten groeien is onverantwoordelijk, per slot hoe hebben we die babysterfte van 12 op de 1000 laten zakken naar 7 op de 1000?
"Maar heeft dit daadwerkelijk iets verbeterd? Is het krijgen van kinderen makkelijker, ontspannender en veiliger geworden? "
Dat zijn wel een paar ongelijksoortige vragen. Volgens mij is de perinatale sterfte nu aanzienlijk lager dan vroeger. Dat lijkt mij een verbetering. Of het krijgen van kinderen nu makkelijker en ontspannener is dan vroeger lijkt mij inderdaad de vraag, maar dat is m.i wel een andere vraag.
Of het krijgen van kinderen vroeger meer ontspannen en makkelijker was vraag ik me trouwens ook ernstig af. Er was denk ik wel minder gezanik over het eten en drinken van de zwangere en pas bevallen vrouw. Maar weer een groter risico op complicaties met slechte afloop. Helemaal rustig zat je volgens mij toen ook al niet.
"Mijn specialist moet er niet aan denken om thuis te bevallen, ze ziet allemaal leeuwen en beren. Alsof ze niet weet dat het ziekenhuis ook een groot risico is.
De thuisbevalling die, ooit vanzelfsprekend, nu dreigt te verdwijnen."
Heel veel vrouwen beginnen aan een thuisbevalling en eindigen alsnog in het ziekenhuis. Ik ken daar een paar 'leuke' verhalen van en kan dan ook best begrijpen dat mensen liever meteen naar het ziekenhuis gaan - grote kans dat je daar uiteindelijk toch belandt. Ik zie niet zo goed wat het grote risico van een ziekenhuis is.
Overigens zal de thuisbevalling nooit helemaal verdwijnen. Sommige kinderen hebben nou eenmaal meer haast dan je verwacht :-)
(in het verslag van de bevalling van mijn jongste stond iets als "mooie thuisbevalling". Heel fijn, maar het was niet de route die ik gekozen had. Ik had er alleen niets meer over te zeggen)
Groeten,
Temet
Beeldvorming Temet
https://www.famme.nl/medisch-ingrijpen-bevalling/
"Kinderen die via een natuurlijke bevalling op de wereld worden gezet, hebben in de eerste weken na de bevalling én in de eerste vijf jaar van hun leven minder kans op gezondheidsproblemen dan kinderen die zijn geboren na medisch ingrijpen. Dit blijkt uit een grote internationale studie. "
In een ziekenhuis heb je meer kans op medisch ingrijpen, gewoon omdat het kan.
"Elke maand zeker 20 ziekenhuisdoden door medische fouten"
Mensen en systemen maken fouten, vooral als er meerdere mensen over gaan.
Om nog maar niet te spreken van de gevolgen van ziekenhuisinfecties.
Vanwege voortijdig gebroken vliezen werd ik helaas verplicht in het ziekenhuis te bevallen. Toen ik mij met weeen meldde liet men mij helaas een uur wachten op een hard bankje in een onderzoekskamer. Daar waren mijn weeen helaas van gezakt.
De communicatie laat ook altijd te wensen over. Waar voel je je veilig als je gaat bevallen.
Maar dat leeft niet zo in de beeldvorming, maar is helaas wel een realiteit.
De beeldvorming is reddende medische maatregelen bij een bevalling die voor een belangrijk deel ook echt noodzakelijk blijken te zijn.
AnneJ
Goed dat je de link plaatst, want het uiteindelijke stukje is genuanceerder dan je zou kunnen vrezen op basis van het citaat dat je plaatst.
De groep kinderen die zonder ingrijpen ter wereld komt valt niet zonder meer te vergelijken met de groep kinderen bij wie medisch ingrijpen tijdens de bevalling heeft plaatsgevonden.
Groeten,
Temet
Precies Temet
Natuurlijk zitten er risico's aan bevallen in het ziekenhuis. Maar die zitten er ook aan thuisbevallen. Het blijft een afweging en er speelt ook altijd een dosis geluk mee, waar je ook bevalt.
Het generatieverschil
https://www.ouders.nl/artikelen/thuisbevallen-of-in-het-ziekenhuis
Nog in 2009: "De discussie tussen voor- en tegenstanders van thuisbevallen wordt steeds heftiger. Maar wat willen zwangere vrouwen eigenlijk zelf? De feiten op een rijtje.
Ongeveer 70% van de Nederlandse ouders wil graag thuis bevallen, blijkt uit een TNO-onderzoek van dit voorjaar."
In 2017: Typisch Hollands fenomeen: nog maar 13 procent kiest voor thuisbevalling.
Van 70 procent naar 13 procent.
Nou zullen beide onderzoeken wel niet helemaal te vergelijken zijn, maar ik vind het heel typerend. En een generatieverschil.
Bestook je gemeente: anti Girfec
Een overzicht van Desiree van Doremalen dat ze aan de gemeente gestuurd heeft met argumenten waarom men niet in zee moet gaan met het Schotse systeem met de 'Named Person'.
"MAASSLUIS | Desiree van Dormalen is al jaren bezig met het domein Jeugdzorg. Zij heeft meerdere malen de gemeenteraad attent gemaakt op zaken die niet goed gaan. In de periode 2015-2016 wijdde zij regelmatig een column aan dit onderwerp en zij signaleerde toen al waar het niet goed zou gaan. Nu reageert zij op het voornemen van de MVS gemeenten om het Schotse model van kindzorg in te voeren."
Het meisje hoofdstuk 4
https://www.hetmeisjevanhetvossius.net/
De vierde podcast is uit met daarin veel tekst van en met Katinka Slump die zich bezig gaat houden met een, blijkt later door de inspectie getypeerde, onrechtmatige uitschrijving.
Dat doet het Vossius in februari, en antidateert dat naar 3 september van het begin van dat schooljaar, omdat ze anders problemen krijgt met het ministerie. Wel een kind laten meetellen per 1 oktober maar daar geen onderwijs aan geven dat spoort niet met de zorgplicht.
Zonder dat aan de ouders te laten weten overigens. Die zijn vanaf dat moment beboetbaar door de leerplicht.
Ondertussen begrijp ik dat de ouders particulier onderwijs betalen voor het meisje waarvan de ingeschakelde onderwijsconsulent vind dat het passend onderwijs biedt en door het Vossius betaald zou kunnen worden. Wat het Vossius niet doet. Die doen niets. De moeder schrijft niet uit want zij vind dat het Vossius regulier onderwijs behoort te bieden passend bij de ziekte, 200 uur geoorloofd verzuim in het jaar daarvoor, van het meisje.
De inspectie vind vervolgens dat het Vossius wel aan haar resultaatverplichting heeft voldaan want er waren in de laatste maand van het schooljaar dat het meisje uiteindelijk bleek te blijven zitten 2 scholen waar zij terecht zou hebben gekund.
Daar heeft Katinka veel vragen over maar de inspectie is van mening dat juristen, namens de ouders, geen partij zijn en ze beantwoorden de vragen dan ook niet.
Om welke 2 scholen gaat het en wanneer is aan de resultaatverplichting voldaan. Scholen zijn daarover primair niet in juni benaderbaar. Dan weten ze nog niet welke leerlingen geslaagd zijn en dus of er plaats is. Als de scholen bereid zouden zijn het meisje aan te nemen of moeten ze haar dan ook concreet aangenomen hebben. Afijn. Er beweegt niets. Men vind van alles, maar dat heeft geen consequenties.
Volgende hoofdstuk doet verslag van een rechtzaak. Blijkbaar lukt het de ouders toch om het meisje onderwijs te laten volgen want dan zit ze inmiddels in 6VWO maar niet meer op de particuliere school van 5VWO. Wat dan, is mij nog even onduidelijk.
Gelukkig laten de ouders het meisje zoveel mogelijk buiten alle sores en zorgen voor een doorgaande leerlijn. Alle (klachten)procedures worden zoveel mogelijk buiten haar om gedaan.
Dit valt gewoon niet uit te leggen aan ouders van wie de kinderen 'normaal' door het schoolsysteem passeren. Zoals de moeder ondervind. En dat is natuurlijk ook mijn ervaring. Behalve mijn vader heeft niemand van mijn broers en zusters enig idee wat zich hier heeft afgespeeld. En als je wel eens wat laat vallen dan is dat onbegrijpelijk.
Gelukkig had ik ook iemand in het systeem die het wel snapte en mij daarop kon adviseren.
Inspectie
En bij ons ging een signaal naar de inspectie via onderwijsconsumenten. Daar wist ik van dat je er toch niets op zou terughoren, maar dan is er in elk geval van getuigd.
De ouders van de podcast hebben gelukkig niet van doen gehad met de leerplicht, wat had gekund en dat hebben wij hier wel gehad. De ambtenaar begon met een procesverbaal te dreigen.
Daar heb ik een klacht ingediend.
Klacht op school had geen zin want de directeur die de zaak traineerde was tegelijk voorzitter van de klachtencommissie en ik had het bestuur hard nodig om dochter van school te laten veranderen naar een andere kleine school van hetzelfde bestuur.
Daar wil je dan ook niet je glazen ingooien.
Ondanks zogenaamd Passend Onderwijs is er dus ook eigenlijk niets veranderd of verbeterd.
Troep
'Van 70 procent naar 13 procent.
Nou zullen beide onderzoeken wel niet helemaal te vergelijken zijn, maar ik vind het heel typerend. En een generatieverschil.'
Mijn dochters weten zeker dat ze in het ziekenhuis willen bevallen. Niet vanwege de risico's, maar vanwege de troep. Vieze lakens en zo, die krijg je nooit meer schoon :-)
Generatieverschil (OT)
Ik zet er even OT achter omdat het draadje natuurlijk niet over bevallingen gaat, maar ik kan het toch niet laten om te reageren
We zijn niet van 70% naar 13% gegaan. Lees dat eerste stukje even:
"Ongeveer 70% van de Nederlandse ouders wil graag thuis bevallen, blijkt uit een TNO-onderzoek van dit voorjaar. Om medische redenen lukt dat niet altijd, maar nog altijd 25 tot 30% van alle vrouwen bevalt uiteindelijk thuis. "
Ik kreeg mijn oudste in 2005 en ging er toen vanuit dat een thuisbevalling de standaard was. Dat was toen al niet meer zo, maar daar kwam ik pas later achter (ik koos trouwens voor het ziekenhuis) Veel mensen willen misschien wel een thuisbevalling (op enig punt voor of tijdens de zwangerschap), maar eindigen uiteindelijk toch in het ziekenhuis, hetzij omdat ze van gedachten zijn veranderd, hetzij omdat er een medische noodzaak is.
Het tweede stukje heeft weliswaar als titel dat nog maar 13% kiest voor een thuisbevalling, maar uit het stukje zelf blijkt dat nog maar 13% thuis bevalt . Wat ze gekozen hadden, lezen we daar niet in.
We zijn niet van 70% kiest naar 13% kiest gegaan sinds 2009, we zijn van 25-30% bevalt thuis naar 13% bevalt thuis gegaan. Nogal een verschil.
Groeten,
Temet
Sydney (ook ot)
Weken in koud water met biotex, zou ik denken. Trouwens, je hebt onderleggers/kraammatrassen, die gaan na gedane zaken de vuilnisbak in.
Bij een ziekenhuisbevalling zonder medische indicatie geldt trouwens een eigen bijdrage (althans, dat was zo, ik neem aan dat dat nog altijd geldt), van het geld dat je met een thuisbevalling uitspaart kunnen er wel een paar nieuwe lakens af 
Groeten,
Temet
Keuze
Ik zou ook wel willen weten hoeveel procent vrouwen er nu voor een thuisbevalling zouden willen kiezen. Vergeleken met de 70 procent uit 2009 uit het TNO onderzoek. Daar vind ik geen cijfers over.
Dat het aantal thuisbevallingen daalt van 25/30 procent naar 13 procent gaat alleen over de uitkomst waar de bevalling uiteindelijk plaats heeft gevonden.
Daar speelt nog wat anders mee. Er zijn steeds strictere criteria onder welke voorwaarden het niet meer mogelijk is om thuis te bevallen. Ook al zou je dat wensen.
We willen elk risico uitbannen en realiseren ons te weinig hoeveel risico dat met zich meebrengt.
Maar goed, ik heb ook de indruk dat steeds minder vrouwen nog echt een thuisbevalling wensen. Ook omdat je in het ziekenhuis inmiddels veel eenvoudiger een ruggeprik kan krijgen, wat vroeger echt een zeldzaamheid was en eigenlijk geen optie.
En ondanks dat een ruggeprik ook zo bezwaren kent, kan ik me voorstellen dat vrouwen daar toch voor kiezen. Je wil gewoon geen pijn als het niet absoluut noodzakelijk is.
Die hele mindset is veranderd.
In 'mijn' tijd, en natuurlijk ook in mijn kringen, net wat je gewend bent, was het discours toch dat pijn er bij hoort en dat je dat over moet hebben omdat het zulke goede gezondheidseffecten heeft op moeder en kind. Die argumenten bestaan nog steeds maar worden toch minder geprioriteerd.
AnneJ
Als pijn bij de bevalling werkelijk goede gezondheidseffecten heeft op moeder en/of kind, zou ik daar graag een deugdelijke wetenschappelijke onderbouwing van zien.
Dat Beatrijs Smulders iets beweert, telt niet als bewijs.
Groeten
Temet
Pijn en statistiek en geloof
Veel gegevens in de geboortezorg zijn van een statistische werkelijkheid. Men neemt het waar maar of en hoe er een causaal verband is of dat er ergens anders een reden is, wordt niet duidelijk of gewoon te weinig verder onderzocht. Dat geldt voor de aanhangers van de natuurlijke geboorte maar net zo hard voor de aanhangers van de medische geboorte.
Bij gebroken vliezen is het beter te wachten dan te gaan inleiden. De primaire reactie is: er is een verbinding met de buitenwereld DUS een grotere kans op infectie.
En zelfs, bij mijn bevalling vermeldt, het kan door een infectie komen dat de vliezen voortijdig breken.
Na onderzoek in dit proefschrift blijkt de kans op een infectie in beide gevallen niet toegenomen. Bovendien controleert men alleen na afloop of er sprake is van een infectie, na de geboorte, en bij een vermoeden op een infectie zou ik dat zelf, ook primair gedacht maar toch, vooraf willen screenen.
https://www.sciensano.be/nl/pershoek/ziekenhuizen-steeds-beter-voorbereid-om-ziekenhuisinfecties-te-voorkomen
Verblijf in een ziekenhuis is wel, met onderzoek aangetoond, een verhoogde kans op het oplopen van een (ziekenhuis)infectie. Dus dat het allemaal zo beredeneerd en Evicence Based geprotocolleerd wordt valt nogal tegen.
Ook hier, is het met name een kwestie van geloof en filosofische richting.
"vrijdag, 27 april 2018
Elk jaar sterven er meer mensen aan ziekenhuisinfecties** dan aan ongevallen in het verkeer. "
DUS: dacht ik zelf, ik ben onnodig in het ziekenhuis bevallen, en omdat de weeën stopten door de kille behandeling bij binnenkomst ook onnodig ingeleid. Bij Gods gratie mocht ik de bevalling thuis afwachten,
https://www.famme.nl/medisch-ingrijpen-bevalling/
"Dit blijkt uit een grote internationale studie.
Bijna een half miljoen Australische kinderen van gezonde moeders die tussen 2000 en 2008 werden geboren deden mee. De resultaten werden afgelopen week gepubliceerd in het tijdschrift Birth. "
"De resultaten laten een duidelijk verband zien tussen medische ingrepen en een slechtere gezondheid van het kind, maar geven verder ook geen antwoord op de vraag waarom. Volgens sommigen kunnen de problemen worden veroorzaakt door een gebrek of juist overdosis aan geboortestress. De stress die bij een natuurlijke bevalling hoort zou een belangrijke rol spelen bij het programmeren van het immuunsysteem, vandaar. Een keizersnede is natuurlijk echt niet per se makkelijker, maar die bepaalde stress ontbreekt wel. Bij het inleiden van de bevalling of het gebruik van weeënopwekkers is de stress juist veel groter, wat weer zou leiden tot fouten bij het programmeren. Dit zijn tot nu toe nog speculaties, er is verder onderzoek nodig om te constateren wat de oorzaak precies zou zijn"
Voor stress lees ik hier dan ook maar 'pijn'.
Temet
'Als pijn bij de bevalling werkelijk goede gezondheidseffecten heeft op moeder en/of kind, zou ik daar graag een deugdelijke wetenschappelijke onderbouwing van zien.'
Eens! Dan zouden vrouwen met pijnbestrijding, een keizersnee of een adoptiekind dus aantoonbaar slechtere gezondheid moeten hebben. Ik geloof er niks van.
Het meisje van het Vossius
Na 5VWO op een particuliere school is er geen reguliere school meer die het meisje aanneemt voor 6VWO. Ze is bezig met een traject staatsexamen en dat spoort niet met de reguliere opbouw. En bij de oude school is ze -onrechtmatig maar toch- uitgeschreven.
De ouder vind een particuliere school wat dichterbij waar meisje haar diploma haalt. Het staatsexamen is wel wat ongezellig want een gang naar een onpersoonlijk instituut in een grote stad. Geen feest, de concierge wijst je de uitgang.
De moeder vind het niet kunnen. Ze betaalt belasting om het kind (passend) onderwijs te laten geven en nu heeft ze daarnaast hoge kosten gemaakt om de laatste 2 jaar onderwijs voor haar dochter te bekostigen. Dat is dubbelop en zou niet nodig moeten zijn. Niet iedereen kan dat financieren.
Voor moeder en Katinka is dat 'onwil' van de reguliere school om passend onderwijs te bieden. De school zegt vast dat ze dat niet 'kunnen'. En de wet en de inspectie zegt dat het wel 'moet' maar dat heeft geen consequenties.
Er lopen nog twee rechtzaken.
1. Over de onrechtmatige uitschrijving waar de minister uiteindelijk verantwoordelijk voor is, en 2. Een bestuursrechtelijke procedure waarbij bezwaar gemaakt wordt dat de toezichthouder, de inspectie, geen toezicht heeft gehouden.
Dat men zich niet aan de regels houdt zou kunnen leiden tot een -langdurige- vergoedingsprocedure. Daar kiest men niet voor.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/gemeente-moet-bijles-na-slecht-onderwijs-betalen~bbcc3f6f/
Dat is natuurlijk wel jammer. Ik zou een Karina Schaapmanuitspraak wel kunnen waarderen als hart onder de riem van ouders.
Het ministerie begint langlopende procedures en overschrijdt hier alle termijnen, dat kun je als belanghebbende nooit doen. Het zijn vooral proefprocessen waaruit duidelijk moet worden wie de verantwoording heeft en waar die niet genomen wordt en dat dit systematisch is.
Het meisje studeert inmiddels en wil er het liefste niet mee geconfronteerd. Twee keer blijven zitten, staatsexamen. Als ze nu een keer een beetje ziek is voelt ze zich niet goed met de angst dat het allemaal weer gaat beginnen. De gesprekken, het gedoe.
Het is wel opluchting uiteraard.