U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Jeugdzorg 2
Norbert Klein.
Van hem is de aangenomen motie om rechtsmiddelen tegen ouders als OTS en UHP blijvend via de kinderrechter te laten verlopen.
Ook in het partijgprogramma staan zaken die de discussie de goede kant uit kunnen helpen. In mijn optiek dan.
"Centraal in het onderwijs moet de leraar staan. Een gemotiveerde, goed opgeleide, goed betaalde, enthousiaste leraar inspireert en stimuleert leerlingen om het beste uit zichzelf te halen. Leraren vervangen we niet door robots of I-pads. Veilige nieuwe technologie wordt ingezet om leraren kansen te geven leerlingen te laten excelleren, ieder op zijn of haar niveau. Ook kinderen met beperkingen schrijven we niet af door ze “bezigheidstherapie” te geven. We geven deze juist kansen door nieuwe methodes en technieken die speciaal voor hen ontwikkeld zijn, toe te passen."
Er zijn meer verstandige verkiezingspunten over zorg en onderwijs. Praten met en niet over de doelgroep. Meer controle op OTS en UHP en de rechtmatigheid en doelmatigheid daarvan.
Het basisinkomen.
Verder zijn ze voor de legalisering van het verbouwen van wied.
En met 'Fix the basics' willen ze meer respect voor de grondwet en de rechtstaat voor iedereen, ook voor minderheidsgroepen.
En een keuze voor Europa. Ceremonieel Koningschap.
Vrijzinnig en verstandig.
https://www.facebook.com/SOS.Jeugdzorg/posts/938948622878247
En werkt samen met SOS Jeugdzorg.
Wat je ook mag vinden van ABA, er is interesse in nieuwe behandelvormen en niet het pappen en nathouden, maatregelen zonder zorg, van de huidige jeugdzorgellende.
mijn favoriete quote
van een minister, toch? "Naar voetballen in plaats van naar de psychiater". Aargh! En die mensen beslissen over belangrijke zaken...
nee, dat was
destijds de burgemeester van Almere, Jorritsma...
Belachelijk ja... En uiteindelijk werkt het averechts. In puur menselijk kapitaal (kinderen worden te laat geholpen en zijn opgezadeld met veel meer problemen) en ook financieel. Want uit onderzoek blijkt dat kinderen die te laat hulp krijgen, ook als volwassene meer psychische zorg nodig hebben en meer uitvallen...
Maar ik blijf me verbazen dat een regering deskundigen kan inhuren om deskundig oordeel te vellen (Jeugdwet/jggz: NEE! bv.) en dat ze dat oordeel dan gewoon terzijde schuiven...
Ik vind dat onbehoorlijk bestuur, kinderen opofferen voor een korte-termijndoel. Wat mij betreft mag daar een parlementaire enquete over gaan!
O ja,
die was het.
Maar dat idee leefde wel breder. Zo van: "ze stoppen ze tegenwoordig vol met pillen terwijl ze gewoon lekker moeten bewegen".
Echt geen idee, maar ook niet de wil om er dan wat bij te leren. En dan krijg je zo'n wet.
Naief dus
Wat ik niet snap van mezelf is dat ik dit vooraf niet besefte. Ik ging er vanuit dat men mij wel geloofde en serieus zou nemen. Terwijl het dus echt wel ingewikkeld is als er iets in het hoofd van een kind anders gaat dan normaal en je ziet het niet aan de buitenkant.
Maar ik was altijd behandeld door iedereen als een competente volwassene dus dat kwam niet in me op.
Bovendien had ik zelf in de psychiatrie gewerkt en had een globaal beeld bij de mogelijkheden, cognitieve therapie, creatieve therapie, sport, ontspanning, muziek, maar ook medicatie, bij volwassenen.
Ik werkte op het grensvlak van psychologie en neurologie, dus ook geen overspannen voorstellingen over jeugdtrauma's maar juist ook aangeboren en verworven psychische ziekten, tot aan verschillende vormen van dementie.
Ik had beslist niet door dat dat veld nog was blijven hangen in de jaren 70 en vage voorstellingen had over ouders en jeugdtrauma's.
Ik had echt nul beeld bij de psychische en psychiatrische hulpverlening aan jongeren helaas.
De kennis over autisme kwam uiteraard ook pas echt naar voren begin jaren 90, toen werkte ik daar al niet meer, maar ik ging er vanuit dat een academische instelling toch wel aan het front van de moderne kennis zou staan. Kennis die ik pas later, behalve in boeken en op internet, tegenkwam bij de trainingen bij Autisme Centraal en uiteraard bij een aantal 'witte olifanten' waar ik dan toevallig tegenaan liep.
Aan wie je dus ook niet aan de buitenkant kunt zien hoe deskundig ze zijn op dat gebied en dat maakt het lastig om goede hulp voor je kinderen te vinden.
De volgende lastige stap is uiteraard dat hulpverleners niet alleen met een kind maar ook en vooral met diens ouders te maken heeft en dat is nog een heel andere tak van sport, omgaan met ouders die echt ook heel belangrijk zijn in het leven van kinderen.
Dan de realisatie dat de meningen in het veld zelf ook zeer verdeeld zijn ondanks een vergelijkbare opleiding en dat je daar ook een tik van mee kunt krijgen.
Ik had mijn dochter al jaren eerder medicatie gegund, daar heb ik geen vooroordelen of aarzelingen tegen. Ik snap dat angst niet altijd door uitleg en nieuwe routines bestreden kan worden. En ik snap het verband met de vlucht in drugs wat je toch (deels) wil voorkomen.
En, vreemd toch, ik had nog nooit iets van 'jeugdzorg' gezien, dat hele veld was buiten mijn beeld gebleven en ik bleek er ineens mee te maken te hebben op een ongewenste manier.
weet je
zonder alle waarschuwingen hier zou ik het ook niet geweten hebben. O ja, toch wel door een naar geval in mijn omgeving.Dat kind is helemaal niet goed terecht gekomen, terwijl hij een liefhebbende moeder had. Je snapt gewoon niet dat die mensen zichzelf nog aan kunnen kijken in de spiegel.
Recht aankijken in de spiegel
Zucht.
Mijn vriendin (gezinsvoogd) heeft te maken met gedoe op haar werk, ze heeft te weinig UHP's en rondt de OTS-en liefst af zonder van tijdelijke/permanente UHP gebruik te maken. Ze schakelt hulp in en regisseert zich rot met alle hulpverlenende instanties.
Een heel aantal van haar collega's gaan er nog steeds gewoon vanuit dat een melding betekent dat de ouders incompetent zijn en dat een kind veel beter af is bij mensen die er wel voor geleerd hebben, of in pleeggezinnen waarvan door deskundigen geconstateerd is dat die mensen het wel kunnen.
Juist de collega's van mijn vriendin snappen niet dat mijn vriendin zichzelf kan aankijken als ze de belangen van de ouders (zo noemen zij een gezinsleven) voor die van het kind (deskundige opvoeders) stelt.
Door de manager wordt mijn vriendin geprezen omdat ze altijd bij een gezin binnen weet te komen en weinig dwangmaatregelen nodig heeft, en omdat als zij een rechtszaak voert ze die altijd wint (goh, ze kan aantonen dat ze alles heeft gedaan om de UHP te voorkomen).
Ze heeft een enorme caseload iedere keer die ze goed weet weg te werken.
Maar!!! ze heeft wel heel weinig UHP's en daar wordt de manager op aangesproken door de pleegzorg-organisatie.
Nou, dat weet je ook niet
AnneJ, volgens mij gaat iedereen er van uit dat hulp inderdaad hulp is.
Ik kwam er ook door omstandigheden achter, dat het in NL er compleet anders aan toe gaat. Ik belde namelijk met een paar ervaringsdeskundigen vanwege de problematiek (destijds) van stiefdochter. Die mensen hebben mij heel snel heel veel info gegeven, waardoor ik al iets gewapend was. Mijn partner geloofde er toen nog geen bal van, totdat wij bij de lpa zaten, door werden gezet naar jeugdzorg, die er vervolgens binnen 1 sessie een soort standaarddrama van maakten, en ons inderdaad meteen wegzetten als niet-meewerkende ouders...
Heel standaard ook weer: meisje net afgestudeerd v/d sociale academie, zonder enige ervaring en natuurlijk geen ouder, totaal geen benul van wat het inhoudt en zo, al helemaal geen ervaring met gescheiden ouders.
Enfin... gedoe, nog zes jaar lang rond zelfde stiefdochter.
Daarna zoon met autisme, dat ging in het begin nog goed. DAt was de periode dat het pgb zo'n succes was. Nu zitten wij ook met hem verstrikt in van alles, vooral die jeugdwet zit dwars aangezien wij niet in NL wonen, terwijl kind wel naar NL school gaat.
Gelukkig lijkt er nu weer vooruitgang in zijn hulp te zitten.
Saillant detail, zijn jongste broertje, die epilepsie bleek te hebben, zit nu ook op zijn school, en voor hem wordt alle hulp gewoon gemakkelijk geregeld, want epilepsiezorg wordt wel vergoed...
Tadaaa, leg het een slim kind met autisme maar eens uit...
verschrikkelijk zeg
En dan maar hopen dat de manager haar ondanks de druk bijft steunen...Je blijft hopen dat deze mensen gewoon dom zijn in plaats van slecht, maar ik begin toch te twijfelen.
OH, AnneJ
Een andere vraag: je schrijft, jouw dochter heeft angsten.
Mijn zoon ook. We zijn ervoor naar de kinderarts hier geweest, in de hoop dat hij toch kan doorverwijzen naar NL'se hulpverlening. Kan dus niet. Dus naar Duitse. Maar de kinderarts gaf ook aan dat er geen medicatie voor angsten wordt verstrekt hier. Dat het met therapie gaat. Hoe zit dat bij jullie? Therapie in DE gaat zoonlief niet doen, als hij niet ook medicatie krijgt (hij vraagt er nl zelf om, om medicatie)...
Ik heb al contact gehad met Menno Oosterhoff, maar zij kunnen niets zonder verwijzing. Zelf betalen is voor ons te duur als er een hele therapie aan vast hangt, zou evt. wel kunnen met 1 of 2 afspraken en dan medicatie...
Fransien... Follow the money
Er is natuurlijk een soort afspraak tussen de pleegzorg en de jeugdzorg waar je vriendin voor werkt.
Er moet een minimaal aantal mensen worden doorverwezen. ER is enorm veel geld gemoeid met UHP's en pleegzorg...
Je vriendin is voor hen dus ook verkeerd bezig. Dat is die perverse prikkel waar gelukkig steeds meer over wordt geklaagd...
Tja, wat ik zou doen, en dan anoniem, is naar de pers stappen hiermee. Als ik haar was, en als het ernaar uitziet dat zij hier problemen mee krijgt.
Ze durft niet
Mijn vriendin houdt van haar werk, ze houdt ervan om de gezinnen beter achter te laten dan ze binnengekomen zijn. Ze gaat voor een intact gezin waarbij de ouders handvaten en hulp hebben en het kind hulp heeft en vooral weer steun van zijn/haar ouders.
Mijn vriendin heeft al haar energie nodig om zich staande te houden binnen haar team, haar gedragsdeskundige is het lang niet altijd met haar eens, de senior gezinsvoogden zijn het bijna nooit met haar eens, al spelen ze haar wel de moeilijkste gevallen toe. Ze heeft een enorme ruggegraat om te vechten voor haar gezinnen en tegen het gekonkel. In haar ervaring is bureau jeugdzorg een slangenkuil waar je ieder moment een mes in je rug kunt krijgen. De ervaring die gezinnen hebben geldt ook zeker voor de voogden binnen het team zelf.
Als ze nu naar de pers zou stappen, zou ze onmiddellijk haar baan kwijt zijn, ze is qua werkwijze nogal uniek. Dat durft ze absoluut niet, en ze wil het ook niet omdat ze dan haar gezinnen in de steek zou laten.
Nou dus
Dat is toch ook het mooiste dat er is. Dat je met jou 'kunstje' iemand kan helpen om diens eigen leven weer verder beter en zelfstandiger te leiden?
Dat was in elk geval mijn motivatie om de hulpverlening in te gaan.
Tijdens de opleiding leerde ik wel dat je je eigen motivatie altijd moet blijven bevragen.
Want waarom kies je voor een kwetsbaar iemand die je de baas kunt? De behoefte om je te laten gelden omdat je daar onzeker over bent? En dat is wat makkelijker bij mensen die kwetsbaar zijn?
De keerzijde van de medaille. De valkuil van de 'hulpverlening'.
Zoals de vriendin van Fransien heb ik niet alleen in de hulpverlening, maar ook in het onderwijs en ook bij Autisme Centraal, juist deskundige mensen zien worstelen.
Het zit ook in de tijd. Alles staat onder druk en is onderhevig aan niet morele regelgeving. Houd dan maar eens je rug recht als het om je baan gaat in een onzekere tijd. Daar krijgen mensen slecht gedrag van.
En jeugdzorg zuigt. Waar krijg je als jongere, net afgestudeerde, nou zo'n behoorlijk salaris? Ervaren mensen lopen weg bovendien is er de druk om goedkope jonge mensen aan te nemen. Je kunt je nog lang aan dat voorgespiegelde reddersimago vastklampen.
Maar mensen aan een OTS of UHP helpen hoort niet je primaire doel te zijn. Mensen helpen hun weg te vinden naar de juiste hulp die ook bij hen past en waar ze wat aan hebben, dat is goud waard.
En ik snap dat dat niet mee valt, het is een wespennest, en het kan ook even duren voor je een vertrouwensband hebt met ouders en kinderen zodat je effectief kunt zijn. En risico's horen erbij, dat is ook niet iets waar mensen mee om kunnen gaan in deze tijd van angstvalligheid en risicomijding.
Angst en medicatie Mirreke
Bij dochter was eerst cognitieve therapie voorgeschreven maar gezien de geschiedenis al met uitzicht op medicatie. Gelukkig was het in 1 keer raak want het kan nog weleens wat gedoe geven met de juiste medicatie, bijwerkingen, dosering. Maar als dat goed is ingesteld kan in overleg de huisarts de medicatie steeds goedkeuren, tot je een verandering nodig hebt.
Ik snap trouwens niet zo goed dat er een volledige ban zou zijn in de psychiatrische hulp aan kinderen in Duitsland. Weet je zeker dat het niet een opvatting van jullie kinderarts alleen is? En dat er net als in Nederland gewoon verschillend over gedacht en gehandeld wordt? En dat er wel kinderpsychiaters in Duitsland zijn die wel met medicatie om willen gaan?
Misschien verkeerd uitgelegd
Er is geen ban op psychiatrische hulp. MAar voor onze zoon is hulp in Nld vanwege de jeugdwet niet mogelijk. Hij moet natuurlijk Nederlandse hulp hebben, omdat hij in Nl naar school gaat, en omdat in Nl hulp ook samenwerkt met school. Dat zal een (Duitstalige) psychiater niet doen. ook is het hier nog vrij traditioneel allemaal.
Onze kinderarts is juist vrij verlicht, heeft zijn opleiding ook in NL genoten, en vindt de jeugdwet niks. Maar hij kan er niet omheen.
Hij gaf aan dat mn psychiaters in DE erg traditioneel zijn, niet kunnen omgaan met Nederlandse mondige ouders, niet aan meedenken doen maar aan opleggen. Nou, dan kan ik beter ophouden natuurlijk. En ook zoon houdt daar juist niet van.
In een ander draadje geef ik al aan dat we zelf met cannabisoil begonnen zijn. Zoon merkt het wel. Voor school werkt het goed, hij kan zich beter concentreren, wordt rustiger, voor gamen werkt het juist niet, omdat hij dan juist niet rustig moet zijn, aldus hemzelf...
Fransien
zoals jouw vriendin zouden er meer moeten zijn. Wat ik haar zou aanraden, en misschien doet ze het al, is van haar eigen werkwijze een soort dagboek bijhouden, v/d resultaten ed. Evt. zelfs in vergelijking met anderen. Gewoon voor haarzelf, als een soort naslagwerk.
Mocht ze problemen krijgen of in het ergste geval ontslagen worden, kan ze alsnog hiermee naar mensen die willen helpen of ermee naar de pers kunnen.
Overigens, dit al gelezen?
Oftewel: het wordt enger en enger...!
https://www.wodc.nl/wodc-nieuws/neurorapport-oenb318.aspx
Nieuw WODC-rapport - Neurowetenschappelijk toepassingen in de jeugdstrafrechtketen
Samenvatting
De doelstelling van het huidige rapport is een inventarisatie te bieden van de stand van zaken van praktijkgericht neurowetenschappelijk onderzoek op het gebied van meetinstrumenten, preventiemethoden en interventies die relevant zijn voor de jeugdstrafrechtketen.
Daartoe zijn de onderstaande onderzoeksvragen geformuleerd:
1 Wat is de stand van zaken van de neurowetenschappelijke kennis in relatie tot antisociaal gedrag in grote lijnen?
2a Welke bruikbare neurowetenschappelijke instrumenten, preventiemethoden en interventies zijn er op korte termijn (twee tot vijf jaar) te verwachten?
2b Hoe zouden deze in het beleid en de praktijk van de jeugdstrafrechtketen kunnen worden gebruikt?
3 Welke neurowetenschappelijke onderzoeksonderwerpen met betrekking tot meetinstrumenten, preventiemethoden, interventies zijn op de middellange termijn (vijf tot tien jaar, tot 2020-2025) van belang voor een onderzoeksagenda? Met andere woorden, wat moet er worden onderzocht om noodzakelijke kennis te verwerven of kennis beter onderbouwd te krijgen en vervolgens deze meetinstrumenten, preventiemethoden en interventies daadwerkelijk te kunnen invoeren?
4 Welke ethische en praktische aandachtspunten zijn er bij het gebruik van de desbetreffende neurowetenschappelijke kennis?
Inhoudsopgave
Voorwoord
Samenvatting
Algemene inleiding
Methoden
Overzicht stand van de kennis over neurobiologische factoren en antisociaal gedrag
Instrumenten
Preventie
Interventie
Slothoofdstuk
Summary
Literatuur
Bijlagen
citaat:
"Het idee dat bepaalde neurobiologische facto-
ren beschouwd kunnen worden als risico- en/of beschermende factoren sluit
nauw aan bij de inhoud van huidige screenings- en risicotaxatie-instrumen-
ten."
Interessant is het kopje preventie...
Daar staat bijvoorbeeld:
"Als in een vroeg stadium voorkomen kan worden dat jeugdigen het
verkeerde pad inslaan, zijn minder middelen nodig om een gezonde en vei-
lige ontwikkeling te bereiken dan wanneer ingezet moet worden op opspo-
ring, vervolging en interventies."
Maar ze beginnen zelfs over screening bij (alle) jonge kinderen...!!!
Het volledige rapport zelf is hier te vinden:
https://www.wodc.nl/binaries/O%26B318_Volledige%20tekst_tcm28-228324.pdf
Het rapport is opgesteld door L.J.M. Cornet, F. Bootsman, D.L. Alberda en C.H. de Kogel.
https://www.wodc.nl/organisatie/medewerkers/CRS/LizaCornet.aspx
http://www.umcutrecht.nl/nl/Over-Ons/Agenda/2016/Mei/Promotie-drs-F-Bootsman-Brain-structure-in-bipo
http://www.narcis.nl/person/RecordID/PRS1329223/Language/nl zij zit diep in de kindermishandeling volgens mij... http://www.narcis.nl/personresc/RecordID/PRS1329223/Language/nl
En zij is de senior onderzoeker: https://www.linkedin.com/in/katy-de-kogel-938a1987
Dit kan zo natuurlijk niet... Zijn ze gek geworden!
Wat ik wel grappig vind
In dit artikel staat bijvoorbeeld dat is gebleken dat Omega-3 bewezen positieve effecten heeft op gedrag.
Er staan wel meer verstandige dingen in, normale dingen die een centrum jeugd en gezin aan alle nieuwe ouders kan meegeven. Gewoon normale tips.
In ons huidige jeugdzorgklimaat vind ik dit in zijn geheel echter een doodeng rapport.
Inderdaad Mirreke
Op zich ben ik wel een voorstander van dit soort verbanden. Echter het is lastig omdat je weet dat geconstateerde afwijkingen niet per definitie leiden tot bepaald gedrag. Het is een risico op bepaald negatief gedrag, maar kan ook juist leiden tot positief gedrag. Volslagen normaal functionerende mensen kunnen dezelfde afwijkingen in hun hersenen hebben. Iemand kan een kleine afwijking hebben en enorme problemen of juist een groot defect met weinig uitval of problemen. Het is een richting waar je in denkt.
En dan vooral, wat doe je dan? Wat bied je dan aan voor hulp? Daar heb ik geen enkele twijfel over. Met de huidige mentaliteit leid dit tot repressie en dwang en niet tot openingen en mogelijkheden.
Toezicht of voogdij
Even terug, een artikeltje waar AnneJ op wees: Minder jongeren onder toezicht, meer onder voogdij. Onder toezicht wil zeggen dat ouders nog de ouderlijke macht hebben. er is een tijd geleden een hartstochtelijk pleidooi geweest van een rechter, om al veel eerder 'duidelijkheid' te scheppen voor het kind en al veel eerder te beslissen of het kind terug kan gaan naar de ouders; mocht dat niet zo zijn, dan zouden de ouders ook uit de ouderlijke macht moeten worden gezet. Vanwege de duidelijkheid voor de toekomst van het kind. Je snapt het al: een kind kan beter een toekomst hebben met de zekerheid van telkens wisselende gezinsvoogden, dan het perspectief dat het misschien ooit nog terug kan komen bij de ouders.
Blijkbaar is die opzet geslaagd en komen nu meer kinderen onder voogdij, wat volgens mij betekent dat ouders uit de ouderlijke macht zijn gezet.
Tsjor
Francien
Ik hoop dat je vriendin een keer de tijd neemt/krijgt om haar ervaringen in een artikel gepubliceerd te krijgen; of nog beter, dat ze studietijd krijgt om haar ervaringen om te zetten in methodische inzichten.
Druk vanuit de pleegzorg, en dan een teamleider die die druk niet kan weerstaan, maar doorvertaalt naar de medewerker.....
Tsjor
Dat zou je zeggen Tsjor
Voogdij klinkt als ouders uit de ouderlijke macht, maar als je deze artikelen leest lijkt het een andere betekenis te hebben gekregen. Toezicht is dan OTS en voogdij is het voormalige UHP. Daarmee verhult men dat kinderen elders verblijven en legt de nadruk erop, zie je eigen interpretatie dat de ouders definitief ongeschikt zijn gemaakt doordat ze het ouderlijk gezag kwijt zijn.
Terwijl 'voogdij' dus ook nog kan betekenen dat een kind alleen OTS heeft en ouders hebben nog steeds gezag maar ze VERBLIJVEN onder ander gezag, instelling of pleegzorg.
Maar we gaan hier de kant van de UK uit, sneller besluiten dat het gezag bij de voogdijvereniging komt te liggen waarmee de weg naar adoptie veel eerder beschikbaar komt zodat je dat hier ook krijgt. Valse adopties.
Bah, wat een ontembare narigheid dit is.
Verhalen van fouten
http://journalistiekzwolle.nl/brainstorm/2017/02/06/jeugdzorg-heeft-een-lange-weg-te-gaan/
"Op het internet lees ik verhalen van de fouten die Jeugdzorg maakt. Ook in dit geval zijn er grote fouten gemaakt. Niet geheel toevallig is er bij de interventie maar liefst acht man sterk aan politieteams ingeschakeld. Om één jongetje van 2,5 jaar oud bij een gezin weg te rukken. Geheel onverwachts. De moeder is niet eens thuis, want oma past op. Oma moet het kind afgeven. Wat doe je dan? Als er acht man politie voor je huis staat.
Het kind wordt in de auto gezet. Opa geeft hem een knuffel: “Morgen komt opa je weer ophalen. Ik beloof het je. Gewoon rustig blijven, oké?” De dag erna gaan opa en oma op bezoek bij een advocaat. Wat blijkt: Jeugdzorg heeft van tevoren niet aangekondigd dat er een onderzoek naar de moeder loopt. Er is ook geen aankondiging geweest van een interventie. Dat zijn zaken die volgens de Nederlandse wet wel verplicht zijn. Het onderzoek van Jeugdzorg rammelt aan alle kanten en de advocaat besluit onmiddellijk het jongetje terug te halen op basis van vormfouten. Het jongetje woont nu bij zijn opa en oma. Opa is in de ogen van het jongetje de grote held. Moeder mag het kind in afwachting van het onderzoek wel zien, maar niet zonder begeleiding bij hem in de buurt zijn."
Signaleren via social media: de PvdA
http://journalistiekzwolle.nl/brainstorm/2017/02/06/de-politiek-over-jeugdzorg-pvda/
"De grootste wens ligt volgens de PvdA bij het eerder signaleren van problemen waardoor escalatie voorkomen kan worden en sneller de juiste zorg gegeven kan worden. “Onder andere WhatsApp en Facebook kunnen bijdrage om problemen eerder te signaleren”, reageert de PvdA exclusief tegenover Brainstorm. “Door een laagdrempelige manier kunnen mensen contact opnemen en problemen signaleren."
Of de fractie nu ook gaat werken als 'Veilig Thuis'?
haha dat zou wat zijn
Plaats je een leuke foto van je lieve kindjes in een chaotische situatie (sowieso niet aan te raden om foto's zomaar te plaatsen, maar velen doen het) krijg je veiligthuis-politie op je dak, omdat er een mes op tafel ligt, er geen traphekje lijkt te zijn of het er gewoon rommelig uitziet...
Jaaa, met z'n allen facebook afspeuren en melden jongens!
tjonge...
Neem je jeugdzorgverhaal mee naar de Groningerkrant
http://www.groningerkrant.nl/2016/11/hoe-veilig-kinderen-eigenlijk-kinderbescherming/
Men is hier geinteresseerd in lopende zaken.