U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Nogmaals wachtlijsten jeugdggz
http://www.gemeente.nu/Sociaal/Nieuws/2015/6/GGZ-Psychische-Jeugdzorg-in-gevaar-1781226W/
GGZ: Psychische Jeugdzorg in gevaar
0
2012 Sociaal
Kinderen moeten bij gemeenten te lang wachten op psychische jeugdzorg. De transitie loopt spaak door budgettering, administratieve processen en gemis aan expertise. GGZ Nederland pleit daarom voor (boven)regionale organisatie en inkoop van jeugd ggz.
Deze aanbeveling doet de brancheorganisatie op basis van haar tweede monitor voortgang Jeugdwet 2015. Kinderen die hulp nodig hebben, blijken daar in sommige gemeenten nu te lang op te moeten wachten. (Boven)regionale samenwerking tussen gemeenten en regio's kan wachtlijsten en opnamestops tegengaan, aldus GGZ Nederland.
Opnamestops
Hoewel gemeenten en zorgaanbieders steeds beter op elkaar zijn ingespeeld en ingewerkt, zijn er er grote verschillen tussen de regio's, blijkt uit de de monitor onder 27 instellingen voor jeugd-ggz . Grote zorgen zijn er over de budgettering voor de tweede helft van 2015 . 67% van de instellingen verwacht in de tweede helft van 2015 wachtlijsten, omdat zij over de met de gemeente afgesproken productiegrenzen heen zullen gaan. Bij ongewijzigd beleid moeten instellingen in sommige gemeenten gaan werken met langere wachtlijsten of opnamestops. Dat gaat ten koste van cliënten.
Onbekendheid in het veld
Eénderde van de instellingen signaleert nu al wachtlijsten voor een eerste gesprek met het wijkteam en de helft ervaart ook knelpunten nadat cliënten naar de ggz zijn doorverwezen. Dat heeft met name te maken met de onbekendheid van wijkteams met jeugd-ggz problematiek en het jeugd-ggz aanbod.
Schaalgrootte
GGZ Nederland wijst er op dat er een bepaalde schaalgrootte nodig is om goede specialistische zorg te kunnen bieden. Dat is iets om rekening mee te houden bij de inkoop voor 2016. Daarnaast is het belangrijk dat gemeenten en zorgaanbieders blijven investeren in de samenwerkingsrelatie en de transformatie.
Kennisuitwisseling Door onderlinge kennisuitwisseling en de deskundigheidsbevordering over de jeugd-ggz bij wijkteams, inkopers en beleidsmakers kan er een goede ketensamenwerking ontstaan. Uit de monitor blijkt dat in gevallen waar ggz aanbieders en wijkteams al in een vroeg stadium actief samenwerken er een betere toegang naar jeugd-ggz plaatsvindt.
Administratieve processen uniformiseren
Tweederde van de instellingen voor jeugd-ggz ervaart een grote achterstand bij facturatie. Omdat zij te maken hebben met verschillende gemeenten, die elk hun eigen eisen stellen, kampen de zorgaanbieders met veel variatie in administratieve processen. GGZ Nederland pleit daarom voor een snelle uniformering en het gebruik van standaarden om te voorkomen dat de druk op de administratie ten koste gaat van de zorg.
Aanbevelingen
Om de problemen het hoofd te bieden doet GGZ Nederland een aantal aanbevelingen. Wachtlijsten kunnen volgens de organisatie enkel het hoofd geboden worden door (boven)regionale samenwerking. Ook om werkdruk te verlagen en expertise bij de ggz aanbieders aan boord te houden. Tegelijk pleit zij voor deskundigheidsbevordering en methodiekontwikkeling van wijkteams, naast standaardisering van gemeentelijk administratieve processen.
Eerder luidde ook de VN Kinderrechtenorganisatie al de noodklok
door Jurrien Holthuis 24 jun 2015
Wat dit allemaal wel niet zal kosten
Kijk naar de aanbevelingen: uniformering van al die gemeentelijke administratieve systemen, deskundigheidsbevordering en professionalisering van de wijkteams (met andere woorden, het is nu prut), bovenregionale samenwerking. Allemaal echt nodig nu, maar het had niet nodig geweest (zeg je dat zo) als de jeugdggz buiten de jeugdwet was gelaten. OF als die hele domme wet niet was doorgedrukt. Dit wordt zoveel duurder en er zullen zoveel kinderen de dupe van worden.
Over de schutting
https://www.facebook.com/notes/dominique-de-graaff/jeugdzorg-kinderen/976486589028574
De kinderarts in opleiding vond het ook heel sneu voor dat kind dat nu al maanden in het ziekenhuis verbleef. Wachtend op een pleeggezin. Zonder vader en moeder, zonder familie.
Die waren beschuldigd van shaken baby syndroom en mochten hun kind voorlopig niet zien. Eerst rechtzaken.
En wat er verder volgt. Een heel enkele keer volgt dat exemplarische liefdevolle pleeggezin. Vaker gaat het de heilloze doorplaatsroute.
Met kans op gemiddeld 2,5 keer zo vaak misbruik dan in een gewoon gezin.
"Ik wou dat...
- Ik kon zeggen: Dank jullie wel, overheid, pleegouders en instanties. Maar dat kan ik niet. Want allen maakten er een grotere puinhoop van dan mijn eigen ouders ooit hadden kunnen doen.
Bij 'echte' ouders kan je terug komen als je ergens mee zit. Probeer dat maar eens als jouw ouders het bovenstaande voorstellen."
Er komt een onderzoek naar misbruik in de jeugdzorg olv Micha de Winter. Maar of de zorg ook gaat veranderen en het voor kinderen en hun ouders veiliger wordt daar hoor ik niemand over.
Schrijnend
Dezelfde ervaring heeft mijn stiefdochter, die ook 'vrijwillig' uit huis geplaatst is geweest. Goddank dat het vrijwillig was, want daarom waren wij er nog, had ze geen voogd (die kinderen in 'care' echt nooit zien) maar ouders. Wij mochten gewoon komen, en dat vond men in al die tehuizen en woonplekken maar wat raar en vooral heel erg lastig. Want wij stelden vragen, kwamen voor haar op, geloofden haar en niet de hulpverlening. Erg lastig en vervelend allemaal, vonden ze. Want ineens moest men zich verantwoorden, uitleg geven, verbeterpunten aangeven, noem maar op. Maar al die andere kinderen, want wij waren eigenlijk de enige ouders die nog in beeld waren, waren aan de wolven overgeleverd, zagen nooit iemand die voor hén kwam, voelden zich heel eenzaam. Dochter heeft veel lotgenoten kunnen traceren, via de social media. Met de meesten gaat het slecht. Geen werk, slechte relaties, veel te dik vaak (opvallend), jong ouders geworden van kindertjes die ook weer uit huis worden geplaatst zodat het geheel zich kan herhalen.
Veel psychische klachten, opleidingen niet afgemaakt. Echt ellende.
En dan een heeft een groot onderzoek in 2007 en een van een jaar later in 2008 al aangetoond dat kinderen in fostercare het versus mishandelde kinderen die wel thuis zijn blijven wonen, het ALTIJD slechter doen, op elk front: werk, pyschische problemen, in aanraking komen met politie, enz. Kinderen in de jeugdzorg doen het in hun latere leven veel slechter dan kinderen die ook mishandeld, verwaarloosd of wat dan ook zijn, maar die wel thuis zijn blijven wonen, met hulp maar ook zonder hulp thuis. Kortom, mishandelde kinderen thuis laten wonen is op termijn vrijwel altijd beter voor die kinderen.
In Nederland lopen ze toch zo weg met al die Amerikaanse onderzoeken, die gelden als onderbouwing van de hoge cijfers als het gaat om mishandelde kinderen in Nederland? Laten ze dan ook deze onderzoeken eens lezen: scheelt ook een boel geld. Er is dan geen bezuiniging nodig. Kinderen helpen in hun thuisomgeving is veel goedkoper en levert op termijn diezelfde kinderen en dus ook de samenleving veel meer op.
Het onderzoek uit 2007: http://www.mit.edu/~jjdoyle/fostercare_aer.pdf
En het onderzoek een jaar later: http://www.mit.edu/~jjdoyle/doyle_jpe_aug08.pdf
Uit dit laatste artikel:
"The results suggest that foster care placement results in arrest propensities that are two to three times higher compared to investigatedchildren who remained with their parents."
Ook in 2011 heeft deze onderzoeker weer een onderzoek gepubliceerd, met nog steeds dezelfde strekking: http://www.mit.edu/~jjdoyle/doyle_jpe_aug08.pdf
In dit artikel gaat het om foster care (pleegouders):
The results suggest that placing children in foster care
increases their likelihood of becoming delinquent during adolescence and requiring emergency healthcare in the short term.
Along this one dimension of child safety, it does not appear that foster
care is serving a protective role.
Eigen Kracht Centrale
http://www.socialevraagstukken.nl/site/2015/07/08/plan-van-de-burger-nu-even-niet/
De gemeente heeft niet vanzelfsprekend een contract met de Eigen Kracht Centrale, ook al hebben ouders het recht om eerst zelf een plan te maken.
Dat moet het wijkteam maar doen, of het wijkteam moet bepalen dat het nodig is, volgens veel gemeenten, daarmee mensen in de fuik sturend van bemoeizorg en 'zware' 'hulpverlening'.
We wilden geen 20 hulpverleners meer om een gezin heen. Maar we maken het structureel dat er hele teams gaan vergaderen, zonder jou, over rijp en groen waar ze niets mee te maken hebben.
"Wij stellen ons op het standpunt dat wij niet gehouden zijn om deze Eigen Kracht-conferentie te betalen. Dit zou anders kunnen zijn indien deze vorm van ondersteuning tot stand zou komen via ons Team Toegang. Indien mevrouw er geen heil in ziet om ons te benaderen dan is dat jammer maar dan zijn de (financiële) consequenties voor haarzelf. Indien op het niveau van deze of een andere casus nog overleg nodig is, kunt u hierover contact opnemen met …’
In antwoord op deze mail wordt nog expliciet benoemd dat betreffende moeder bang is voor escalatie als er hulpverleners worden ingeschakeld. Dit wordt echter als onzin terzijde geschoven. De gemeente vindt dat het altijd via de hulpverleners in Team Toegang moet lopen.
En zo zijn er vele voorbeelden van aanmeldingen die door de gemeente direct naar de hulpverlening worden geleid. Niet alleen rond jeugd maar ook rond volwassenen."
Familiegroepsplan
Een 'familiegroepsplan' dat door de betrokkenen zelf is opgesteld is wettelijk verplicht nu. Het probleem (in het hoofd van de gemeentes) van een EKC is, dat daar een bedrag bij hoort dat ze fors vinden. Het verschil met een familiegroepsplan is, dat een professional het plan organiseert. Sommige gemeenten denken dat dat goedkoper is dan een EKC.
Tsjor
Persoonlijke verantwoordelijkheid
https://joepzander.wordpress.com/2015/03/12/1994-kindermishandeling-of-kinderbescherming/
De ontrafeling van een 'Savannah' die in een pleeggezin mishandeld en uiteindelijk gedood werd in de jaren negentig.
Klassiek verhaal. Ouders hebben een huis gekocht en er ontstaat een moeilijke situatie waar beiden geen grip op krijgen en die opgelost moet worden. Ouders raken in de stress en moeten worden opgenomen. Oma houdt de zorg voor twee kleine meisjes niet vol en in overleg gaan kinderen tijdelijk naar een pleeggezin. Tot de problemen rondom het huis en de situatie van de ouders door hen is opgelost. Voor een periode van een maand of drie.
Ouders worden per direct gezien als mishandelende ouders waar ze juist zorgzaam hulp hebben gevraagd. Vraag je hulp ben je al afgekeurd.
Ze mogen hun kinderen lang niet zien.
En als dat weer mag is het te laat. Het driejarige meisje ligt levensgevaarlijk gewond door langdurige mishandeling inmiddels in coma in het ziekenhuis.
Ondanks allerlei concrete signalen en meldingen van diverse directe omstanders.
Maar. Het pleeggezin had een cursus gedaan en maakte bij gesprekken, over de telefoon of bij huisbezoek, een goede indruk op de begeleiders.
Ook even een stukje waar je professor Doek ziet in het publiek. Blijkbaar is het in de aanloop naar een centraal meldpunt. Doek beschrijft de valkuil dat zaken bureaucratisch verlopen en pleit ervoor om als je mishandeling vermoedt en ziet dit altijd op te nemen als een persoonlijke verantwoordelijkheid.
Ik vind dat je je moet realiseren dat de kans op misbruik en geweld in pleeggezinnen en instellingen zoveel maal groter is dan thuis.
Heb je een kind 'gered' dan heb je er gewoon een nog veel groter probleem bij dat je zeer serieus dient te nemen.
http://www.nespcan.nl/?p=2321
Micha de Winter begint nu aan een onderzoek in vervolg op het onderzoek van de commissie Samson.
"Uit huis geplaatste kinderen zijn in vergelijking met gemiddelde Nederlandse kinderen bijna twee keer zo vaak slachtoffer van seksueel geweld, concludeerde de commissie Samson. Daarnaast kwamen zij veel signalen tegen dat uit huis geplaatste kinderen in elkaar werden geslagen en te maken hadden met psychisch geweld.
Het nieuwe onderzoek moet de omvang hiervan in beeld brengen. Micha de Winter, hoogleraar orthopedagogiek aan de Universiteit Utrecht, gaat dit leiden. De presentatie van de commissie is deze week."
Uit buitenlandse cijfers blijkt dat de gevolgen nog veel ernstiger kunnen zijn. Ook overlijden van kinderen neemt exponentieel toe.
Afgezien van het lijden van de vele doorplaatsingen en de slechte uitkomsten wat betreft scholing en zelfstandigheid van kinderen.
Maar ook hier weer wilden de pleegouders beweren dat de kennelijke mishandeling veroorzaakt was door de ouders zelf die kind al maanden niet hadden gezien. En ze kwamen er mee weg.
Dat is ook de gebruikelijke verklaring als het met een kind slecht gaat in pleeggezin of instelling. Het is al mishandeld door de ouders. Daarna ben je kennelijk niet alleen onjuist gestigmatiseerd maar kinderen zijn dan ook kennelijk verder vogelvrij.
Red een kind - of niet
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/ik-werd-bij-mijn-haren-gepakt-en-over-de-vloer-getrokken
Kinderen in de jeugdzorg beginnen zelf hun verhalen te vertellen.
Website onderzoek Micha de Winter a.s. maandag in de lucht.
Nog maar eens het stuk van Spirit - jeugdzorg
http://www.spirit.nl/nc/nieuws/item/article/jeugdzorg-kan-zonder-dwang/
"Als ouder weet je zelf wel dat wanneer je kind onhandelbaar is, het pedagogische antwoord van dwangtoepassing (lees: straf) meestal slecht werkt. Begrijpen wat een kind drijft en hoe je echt in contact komt, werkt veel beter. Straf en repressie kunnen juist een beletsel voor dit contact zijn.
Wat in het klein niet werkt, werkt in het groot (stelselbreed) ook niet. Dat zie je terug in het averechts effect dat dwangmaatregelen en het dreigen hiermee hebben. Uit angst voor dwangmaatregelen wenden ouders die hulp nodig hebben zich niet vrijwillig tot de hulpverleners en blijven ze argwanend bij opgelegde hulp. "
En dan toch maar steeds vanuit dezelfde hoek, justitie en kindermishandelingsmaffia, nieuwe dwangmaatregelen willen invoeren.
Hopelijk gaat die balans nou eens een keertje omslaan.
Onderzoek Turkse mensenrechtencommissie naar Europese jeugdzorg
https://www.tbmm.gov.tr/komisyon/insanhaklari/belge/eng_genclik_rapor.pdf
Naast de bekende verhalen, kinderen weggehaald op subjectieve verhalen, niet op feitelijke gronden. Op basis van 'the child's sake' hebben organisaties onbeperkte macht en invloed.
Zaken worden voor het Europese hof gebracht. En in het geval van kinderen met uitsluitend de Turkse nationaliteit had de Turkse ambassade geïnformeerd moeten worden.
Er wordt niet op toegezien dat ouders juridische bijstand krijgen met name van deskundige advocaten die bekend zijn met de Turkse nationale en Turkse culturele achtergrond.
Alleen in het geval dat Turkse ouders zelf contact opnemen met de ambassade is bekend dat het om Turkse kinderen gaat. Verder wordt er in de rapporten geen onderscheid gemaakt naar nationaliteit maar alleen naar buitenlandse nationaliteit in het algemeen.
En Belgie steekt er gunstig bovenuit. Dat wisten we al met de jeugdzorgouders die naar Belgie vluchten.
Duitsland
"There are complaints regarding the Youth Care Agencies not only from the Turkish society but also from the German society. The primary complaint matter is the youth care agencies that unjustly break apart families and separate children from their parents."
"It has been understood that the youth care agency authorities have evaluated attitudes and behaviors such as a grandmother dominantly offering things to eat or insistently wanting a hug as attitudes and behaviors that they do not see fit to their own social and cultural values, and therefore did not put the children under the grandmother’s custody based on the “child’s sake”.
Over pleegzorg door ouders van Turkse herkomst of familieleden:
"Additionally, the tediousness of the required qualifications and training process to become a foster family is very discouraging for the Turkish origin families."
"Due to the divorce of his parents, the custody of Ferhat Mete was given to his grandfather Hasan Ozturk. His grandfather and grandmother temporarily left Ferhat to the Netherlands Youth Agency for a month while they were going to a pilgrimage to Mecca. On their return when they ask for the child, their request was denied on the grounds that they are not sufficient to take care of a child."
Over Nederland.
"The most basic problem of the childcare system, which includes the youth agencies, is the excessive privilege given to the child’s sake principle compared to the right to custody. As a solid negative consequence of this situation, the family is completely marginalized during the process of problem resolution."
Na de casussen van families, Nora Yorukseven en de familie van Yunus.
"Another great news is the increased number of applications from the
Turkish families in Turkey to the Netherlands offices to become foster families. "
In Nederland mag de etnische herkomst van een kind niet geregistreerd worden. Behalve in Rotterdam Rijnmond.:-)
Belgie
"While sometimes it is hard to protect the rights of children while keeping them with their family, the togetherness of the children with their families is considered very important. Because of that, the youth care agencies are criticized for overlooking the abuse of children within their families, whenever a signle negative news story appears in the public opinion."
"The institution officials, while admitting that it is the natural habitat of a child to grow up with his/her biological mother and father, they also state that the number of foster families is not sufficient. Furthermore, they indicate that when a child is taken away from the family, this is always a temporary situation, and that they act with the preconception that the child will eventually reunite with his/her family."
"The foster family center, OpVang that operates in the Flemish region conducts the “World Project” that aims at giving children who need foster families to the proper families. Within this project, immigrants are also employed."
"It was pleasing to find out that the institution officials believe that the natural habitat for children is where their parents are, and that they aim at resolving problems while children are still with their families. In Belgium, we haven’t determined a problem that was mentioned by the Turkish community regarding the youth care agencies and foster family institution. There are no problems reflected by the Turkish community to our Embassy records either. On the other hand, it is concluded that works need to be done in
order to improve the number of Turkish origin foster families, and more statistical studies can be done regarding the status of the Turkish origin families."
"As a rule, in the event of a suspicion, the child stays with his/her own family, and not separated from his/her siblings. In spite of these, thousands of Turkish origin children in Germany, Netherlands, and Belgium are confirmed to have subjected to the
unjust practices of the youth care agencies, and especially in Germany and Netherlands several children are taken away from their parents, and given to children’s homes or to families with no similar cultural backgrounds. While it is known that these agencies are established due to a need, it is observed that some of the implementations of some of the youth care agencies especially in Germany and Netherlands have resulted in unfavorable consequences for both the family and the child."
Er volgt dan nog een lijst van observaties en aanbevelingen.
"7- The seized child should be given the opportunity to speak in his/her native language in terms of his/her culture and identity. It has been confirmed that some youth care agency officials have not been allowing the child and his/her family to speak in Turkish during the meetings conducted in order to maintain the personal relations, and by preventing the child from using his/her own native language, they have been attempting to make the child forget about his/her native language, and therefore his/her own culture and identity."
Meer dan gemiddeld komen Turkse kinderen terecht in tehuizen in plaats van gezinnen.
"It is understood that most of our seized children have been living in children’s homes and in these places they have been face to face with very serious problems and dangers."
Samenwerking met Turkije
"It will be beneficial to organize units within the foreign delegations that would serve as family counseling. As a matter of fact, it seems that our Ministry of Family and Social Policies has such a work. It is considered that these units can work together with the youth care agencies and local pedagogues in order to guide the families in raising a child, and that they can provide information to the youth care agencies on the socio-economic situation of the Turkish society abroad as well as other necessary topics, and also they can help the youth care agencies in finding Turkish origin foster families."
Oud zeer
Ja, AnneJ, er zit nog veel oud zeer, dus je kunt nog heel wat berichtjes vullen. Maar eerlijk gezegd word ik ook niet zo vrolijk van dit bericht van je. Ik kan niet door het Turkse nationalisme heen kijken.
Het positieve bericht heeft ook een negatieve kant: mishandeling en misbruik in eigen gezinnen wordt te snel over het hoofd gezien.
Het negatieve bericht over Nederland neemt niet mee wat er inmiddels veranderd is, bijvoorbeeld dat het betrekken van familie en netwerken ondertussen verplicht is.
Wat kun je eruit leren? Dat er weinig, te weinig, Turkse mensen die pleeggezin willen zijn. Maar dan vraag ik me af of zij dat dan alleen voor Turkse kinderen moeten zijn. En de volgende vraag is dan hoe je dat organiseert voor alle 200 nationaliteiten die in Nederland zijn? Idem voor de rechtsgang.
Het zou wel goed zijn als opa en oma hadden geweten, dat Jeugdzorg niet een oppasorganisatie is, die een maand lang op hun kleinkinderen past als zij naar Mekka gaan. Als opa en oma hadden moeten inburgeren hadden ze dat wellicht ook wel zelf geweten. Maar helaas hoeven opa en oma dat niet te doen.
Tsjor
Nee hoor Tsjor
Wat steeds naar voren komt in deze verhalen is dat de menselijkheid zoek is. En dat er onrealistische verwachtingen zijn aan ouders en onrealistische verwachtingen van de opvangorganisaties.
Dat mag allemaal dus wel een tandje minder. Er hoeft niets georganiseerd als men zijn gezond verstand gaat gebruiken en ophoudt roddels en vooroordelen te hanteren waar bewijs ontbreekt.
Integriteit, proportionaliteit, deskundigheid. En vooral gezond verstand waar men elkaar dan ook in steunt.
tsjor, over betrekken van familie en netwerken
Oftewel de eigen kracht: Lees dit: http://www.eigen-kracht.nl/nieuws/plan-van-de-burger-nu-even-niet/
Ik heb een ander bericht gelezen, wat ik nu even niet kan vinden, wat erop neer komt dat er gemeenten zijn die het beroep op het eigen netwerk actief verbieden of tegenwerken, namelijk niets vergoeden als je via een eigen netwerk wilt regelen.
Dus het lijkt leuk, die verplichting, maar het komt er gewoon niet van.
Toch gevonden:
http://www.socialevraagstukken.nl/site/2015/07/08/plan-van-de-burger-nu-even-niet/
Dan reageert een gemeente bijvoorbeeld zo:
‘Wij stellen ons op het standpunt dat wij niet gehouden zijn om deze Eigen Kracht-conferentie te betalen. Dit zou anders kunnen zijn indien deze vorm van ondersteuning tot stand zou komen via ons Team Toegang. Indien mevrouw er geen heil in ziet om ons te benaderen dan is dat jammer maar dan zijn de (financiële) consequenties voor haarzelf. Indien op het niveau van deze of een andere casus nog overleg nodig is, kunt u hierover contact opnemen met …’
In dit artikel staan nog een aantal concrete voorbeelden.
Tsjor, ik zie eerlijk gezegd het niveau van de hulpverlening alleen maar dalen, vooral omdat er enorm wordt bezuinigd, en alles eerst wordt afgewezen.
Verder word ik een beetje narrig van je opmerkingen over de niet ingeburgerde opa en oma. Ik denk dat we nu ondertussen wel weten dat verschillende culturen zullen blijven bestaan, ook als of misschien wel juist omdat mensen gemigreerd zijn. En mensen hebben volgens de mensenrechten nou eenmaal recht erop om binnen hun cultuur groot te worden en hun moedertaal te mogen spreken, ook in een ander land. De opa en oma hadden gewoon goed geïnformeerd moeten worden, ik ken ook gevallen van autochtone Nederlanders die hun kinderen na een tijdelijke en vrijwillige uithuisplaatsing (bv. in verband met opname verzorgende ouder in een behandelcentrum of revalidatiecentrum) niet meer terugkregen. Het gaat om die tendens, en niet dat je dat nou eenmaal had kunnen of moeten voorzien.
Daarnaast vind ik dat je de plank ook misslaat met je opmerking over pleeggezinnen. Het punt is nou net dat in Nederland veel te snel naar het instrument uithuisplaatsing wordt gegrepen. Daarnaast is er ook nog eens een enorm gebrek aan cultureel inzicht als het gaat om allochtonen en de verschillende opvoedingsstijlen. Coaching en daadwerkelijke hulpverlening betekent dat kinderen helemaal niet uit huis hoeven!
Mirreke
In de wet staat, dat er een familiegroepsplan moet worden gemaakt. De discussie binnen de gemeenten is nu of dat via een EKC moet of ook via een familiegroepsberaad. Maar het plan moet er komen, dat is verplicht. De rechter wijst eventuele maatregelen anders af. Die verplichting is er dus al, die ligt vast in de wet.
Zoek evenop 'wet jeugdzorg familiegroepsplan' en je vindt een factsheet van de VNG. De wet veplicht niet hóe het familiegroepsplan gemaakt moet worden (wel of niet met EKC), maar wel dát het gemaakt moet worden.
'Tsjor, ik zie eerlijk gezegd het niveau van de hulpverlening alleen maar dalen, vooral omdat er enorm wordt bezuinigd, en alles eerst wordt afgewezen.' Merkwaardig genoeg is dit nadeel ook het voordeel: er zijn drastisch veel minder uithuisplaatsingen. De gemeentes kennen de verhalen over jeugdzorg en zijn zeer huiverig om die te betrekken bij problemen. De bezuinigingen zullen dus waarschijnlijk leiden tot datgene wat ik ook heel graag zou willen: veel minder ingrijpen, veel minder zware middelen, veel minder uithuisplastingen etc. Het is nog te vroeg om zo'n ontwikkeling nu al vast te stellen, maar de tendens is wel degelijk aanwezig.
Mensen uit andere culturen moeten wel inburgeren, dat wil zeggen dat ze de taal moeten leren en iets moeten weten over hoe Nederland in elkaar zit. Turkse mensen hoeven niet in te burgeren. Als je emigreert zul je een nieuwe balans moeten vinden tussen wat je zelf belangrijk vindt vanuit je eigen culturele achtergrond en wat er in het nieuwe land van je gevraagd wordt. Dat moet elke emigrant. Om maar een voorbeeld te geven vanuit mijn eigen ervaring: gaan we nu wel of niet de school aanspreken op de harde fysieke straffen die zij gewend zijn om uit te delen? Ga ik nu wel of niet 's morgens om 04.00 opstaan om te koken, zodat iedereen kan eten als hij/zij dat wil, of houden we vast aan onze gewoonte om samen te eten? Zo zijn er duizend-en-een vragen waar je mee te maken hebt. Het is te simpel om te stellen, dat iemand de eigen cultuur helemaal kan meenemen naar een ander land en daar kan opgroeien als ware die persoon nog in het land van herkomst.
Over het verbod van de gezinsvoogd om onderling, tussen ouders en kinderen, de eigen taal te spreken heb ik indertijd al wat gezegd. Ik vond en vind het onzin.
Wat betreft de pleeggezinnen uit het land van herkomst: als je zoiets zou willen, dan is in dit verhaal het grootste probleem, dat er bijna geen Turkse gezinnen zijn die als pleeggezin zouden willen optreden. Eigen familie vangt men wel op. Maar vreemden (buiten de eigen familie) niet, althans dat hoor ik van Turkse (en Marokkaanse) mensen met wie ik daarover gesproken heb. Alles voor de familie, maar niet voor de rest, dat is één van de grote culturele verschillen die er zijn.
Wat AnneJ beschrijft is oud zeer. Het is zeer. Maar er is inmiddels politiek gezien nogal wat veranderd. Hoe die veranderingen zullen uitpakken is nog onduidelijk. Maar het is volgens mij niet zo, dat je de kritiek uit het verleden onvertaald kunt overplaatsen naar het heden.
Tsjor
Inburgering
Dan stel ik voor dat in de inburgeringscursussen in Nederland maar ook in het buitenland vermeld wordt dat men in Nederland het risico loopt door scholen en hulpverlening, overheidsorganisaties, meldende privepersonen en kleine ondernemers, bij misverstanden of onenigheid, in de justitiefuik terecht kan komen waar organisaties alle macht blijken te hebben en ouderlijke rechten niets meer voorstellen. Het eufemisme 'hulp' staat daar voor dwangmaatregelen als drang, dwang, OTS en UHP.
Een risico voor je gezin en je kinderen met name.
Overigens denk ik dat dat inmiddels wel bekend is in de meeste landen waar immigranten vandaan komen. Ook daar is uitvoerig op de voorpagina's bericht over de situaties waar ouders niet geholpen werden maar van hun kinderen ontdaan.
http://www.ndtv.com/india-news/nightmare-in-norway-indian-couple-fights-to-get-children-back-568348
"In May last year, Anurup and Sagarika lost custody of their toddlers - three-year-old Avigyan and one-year-old daughter Aishwarya - after Norwegian authorities objected to her hand feeding the baby equating it to force feeding."
http://english.pravda.ru/society/family/25-11-2013/126234-child_protection_services-0/
"Absolutely no one cares about the sensual side of the problem, about children's tears. They play with child's tragedy. I prefer and advocate another principle: the main objective of all this is, above all, the preservation of family, in which the child should be saved. This is hard work, but as it can be seen, many child protection agencies are set up to play with children's lives. - See more at: http://english.pravda.ru/society/family/25-11-2013/126234-child_protection_services-0/#sthash.mIn2RoLu.dpuf"
https://www.youtube.com/watch?v=7i3zPuUBlrY
Russische kinderen in Amerikaanse adoptie- en pleegzorgfamilies misbruikt en overleden.
Ouders kunnen vreselijk zijn maar instanties en pleegzorg doen er nog een schepje bovenop.
Transitie
Ik hoop dat je gelijk krijgt Tsjor. Dat gemeenten met recht huiverig zijn om in zee te gaan met uithuisplaatsende en dwangzorg opleggende organisaties als het oude bureau jeugdzorg. Al is het alleen al om de financiële consequenties waar de gemeenten mee komen te zitten.
Maar tegelijk maak ik me veel zorgen over het gebrek aan noodzakelijke hulp dat nu zo moeizaam op gang komt. Echte hulp dan zeg maar.
Nou ja, jeugdwet
minder UHP maar dan ook helemaal geen hulp?
Een van de voordelen is dat er nu kritisch gekeken gaat worden naar Jeugdzorg, en misstanden binnen die Jeugdzorg, via het onderzoek daarnaar olv Mischa de Winter.
Ik ga mijn stiefdochter dit ook melden, ze heeft ook erg veel oud zeer, en kan dat wellicht bij die commissie kwijt.
Maar vooralsnog werkt er veel niet onder de jeugdwet. Je leest vooral over trainerende gemeenten, niet goed werkende overgangsregelingen, geld dat op is bij de gespecialiseerde instellingen, budget (welke gemeente was het, Alphen?) dat nu al op is voor de rest van het jaar...
Overgangsproblemen... vast wel, maar ik voorspel dat de overgang heel erg lang zal duren, en dat er veel slachtoffers zullen vallen. Ik denk zelf dat het niet zal gaan werken, deze nieuwe wet. Teveel verschillen en ongelijkheid, teveel inzet van totaal incompetente vrijwilligers, teveel wat tegen allerlei rechten indruist, zoals nu weer de medische gegevens die volgens de gemeenten op de factuur vermeld moeten worden, welk verzoek Van Rijn via een noodwetje wil inwilligen...
Ik denk niet dat het gaat werken. Overigens blijkt uit de Deense realiteit ook dat het niet werkt. Wij zijn gewoon voor de gek gehouden door propaganda over de Deense successen, maar die zijn gewoon niet waar. Ziedaar ons voorland...
En daar
zal de pendel dan weer de andere kant op slaan. Ik denk dat er eerst afgewacht wordt: kunnen mensen echt niet zonder professionele hulp? Ook de professionele hulp werd overschat, alsof het een wasmachine was die elk vlekje weg kon werken. Maar op een gegeven moment komen er weer problemen boven drijven, waarvoor echt wel degelijk en wis en waarachtig professionele hulp nodig is. Dan gaat de pendel weer de andere kant op.
Ik hoop alleen met die wettelijk bepaalde mogelijkheid van familiegroepsplannen (in welke vorm dan ook) dat ouders en netwerk samen de regie kunnen houden over wat er voor oplossingen komen. En dat ze dan bij de wethouder op de stoep staan als er geld nodig is voor die oplossingen.
De gemeentes die durven vertrouwen op de mogelijkheden en inzet van de ouders en het netwerk zelf zullen hopelijk de meest tevreden en de goedkoopste zorg kunnen organiseren.
De gemeentes die wijkteams in het centrum gaan plaatsen, gevuld met allerlei professionals , aangevuld met goedwillende, maar compleet blaséë buurttypetjes, die zullen waarschijnlijk al snel vastlopen in bureaucratie, nog meer bureaucratie, macht, nog meer macht, sancties en nog hardere sancties, wachttijden en vooral geen hulp. Dat verwacht ik.
In die zin ben ik niet zo bang voor de verschillen tussen gemeentes op dit moment. Ik hoop, dat er straks knooppunten komen, waarop gemeentes succesverhalen uitwisselen. En ik hoop en vertrouw er helemaal op, dat ouders en netwerk samen goede plannen kunnen maken en organiseren. En dat gemeentes die ouders en netwerk daarvoor de ruimte en het vertrouwen geven, dat die gemeentes ook het beste zullen scoren met de jeugdzorg.
Ik ben nog hoopvol.
Tsjor
Ja hoopvol
Hoopvol ben ik ook Tsjor. Ik denk inderdaad dat er gemeentes zullen zijn waar mooie resultaten geboekt gaan worden, mooie voorbeelden te voorschijn zullen komen.
En ik hoop dat de jeugd ggz gewoon weer terug gaat naar danwel de awbz of de zorgverzekeraars.
Helemaal mee eens
Wat betreft je jeugd-GGZ. Dat is echt een foute beslissing geweest.
En bij het 'passend onderwijs' zitten ook nog enkele bugs, waardoor kinderen de mallemolen indraaien.
Tsjor
Nog een 'beroemd' geval - Allicia Winklaar
"Wie heeft Allicia 'Esmeralda' Winklaar gezien? Ze is geboren op 22 april 2012 te Rotterdam en is op een leeftijd van 6 weken op 12 juni 2012 onrechtmatig gestolen, ontvoerd en illegaal geadopteerd door een valse AMK melding. De melding kwam in stand omdat de zorgwensen van de ouders werden geweigerd en niet thuis mochten bevallen. Allicia is toen zonder problemen natuurlijk bevallen in het Erasmus MC en deze instantie is de onrechtmatige melder van deze illegale adoptie en gedwongen verdwijning. "
http://vrijegeboorte.blogspot.nl/2011/08/vitamine-k-de-andere-kant.html
Ouders dachten dat zij er zelf over gingen of een bevalling thuis kon plaatsvinden en of ze zelf konden beslissen dat hun kind Vitamine K toegediend zou krijgen.
Stom natuurlijk. Want dan wordt je kind je afgenomen. Uiteraard.
Nog een hoogbegaafde thuiszitter
Na een onbenullig incident waar kind eigenwijs niet mee wilde zingen met een christelijk lied maar wel mee wilde playbacken, zijn zaken door school en daarna jeugdzorg op een vreselijke manier geëscaleerd.
Een mens moet een robot zijn om mee te komen en altijd conformeren om escalatie niet over zichzelf af te roepen.
"Toen ik voor het eerst thuis kwam te zitten, dacht ik dat het maar voor eventjes zou zijn, maar inmiddels duurt het al zo lang… Gelukkig heb ik in de tussentijd veel geleerd van mijn moeder en de docenten op de school die mijn moeder vorig jaar oprichtte, maar nu wil ik graag verder met mijn opleiding. Wat ik het belangrijkste vind is dat ik gewoon gezien wordt zoals ik ben: slim, humoristisch en sociaal. Ik ben aardig en probeer goed te werken. Ik heb geen ADHD en geen ODD, daar heb ik letterlijk bewijs van. Het enige dat ik ben, is een beetje bijdehand en eigenwijs. Maar daarmee moet ik gewoon de klas weer in kunnen. Op een school, waar ik veel kan leren en waar ik met andere kinderen in de klas zit. Het liefst zou ik naar het Technasium gaan, dat is een gymnasium met extra aandacht voor techniek. Ik houd van techniek, van ontwerpen en van bouwen. Ik wil later architect worden"
Malou van Hintum - Mama is een dader die straf verdient
http://www.discura.nl/auteurs/malou-van-hintum/mama-is-een-dader-die-straf-verdient-columnpagina
"Sushi
Het voorstel impliceert dat de bescherming van het embryo belangrijker is dan het zelfbeschikkingsrecht van de aanstaande moeder. Dat is nogal wat, vooral als de uiterste consequentie hiervan het opsluiten van die moeder is. Wie daarvoor pleit, ziet verslaafde zwangere vrouwen niet als mensen die ziek zijn en hulp nodig hebben, maar als (potentiële) criminelen. En waar houdt dit op? Worden zwangeren die sushi eten en tuinieren zonder handschoenen aan straks ook gecriminaliseerd?"
Ik ben niet hoopvol
vooral omdat zoals jij het verwoordt tsjor indruist tegen de huidige tendens van bemoeienis en wantrouwen door de overheid. Wat jij weergeeft is een ideaalbeeld. Zo zie ik het ook wel zitten en lijkt het lijkt. Om de een of andere reden ben ik echter erg somber. Inderdaad, die vreselijke beslissing om jggz niet meer onder de gezondheidszorg te laten vallen, en het feit dat het hele kabinet en de beide kamers daar toch als slome schaapjes in meelopen, dat alleen al vind ik om te huilen.
Alleen al even afwachten om te zien of mensen echt niet zonder professionele hulp kunnen (als het dat al is, ik denk dat het simpelweg bezuinigen is, wat je gemeenten ook niet kwalijk kunt nemen uiteindelijk) is enorm schadelijk en zet veel mensen ver terug.
Ik denk overigens dat mijn somberheid vooral te maken heeft met die jeugdggz en het ook dramatische passend onderwijs.
Verder vergelijk ik met andere landen waar vaak en omgekeerde ontwikkeling aan het ontstaan is, een professionalisering van de aanpak, begeleiding en hulp van mensen, jongeren, kinderen die extra hulp behoeven. Grappig genoeg werd ook regelmatig gerefereerd aan het Nederlandse systeem, maar dat hoeft ook niet meer.
In Nederland is een enorme bezuinigingsoperatie in rap tempo doorgevoerd en aan het doorgevoerd worden, en je ziet overal de kaalslag al. Verder vind ik het schandalig dat in een zo klein land als Nederland er verschillen zijn per gemeente. De ene gemeente die het misschien wel zo goed doet, kan niet alle kinderen van het hele land opvangen. In een slechte economie, en dan met name voor grote groepen mensen met problemen, die het vaak financieel ook niet goed hebben, is het onmogelijk te verhuizen naar een gemeente die het wel op orde heeft. In dit kleine landje zou hulp voor elk kind gewaarborgd moeten zijn, en dat is juist in een klap afgebroken.
Oh ja, die pendel zwaait heus wel eens de andere kant op, als een hele generatie kinderen en jongeren de hulp niet heeft gekregen die ze nodig hebben, wat leidt tot persoonlijk en maatschappelijk verlies. Ooit zal ook de politiek daar wel aan moeten.
Als ik ergens al heil in zie, dan is het in kleinschalige en goedkopere (hoop je dan) hulp die buiten alle circuits wordt aangeboden. Zoiets zie ik nog wel ontstaan, al was het alleen al omdat je dan tenminste niet met allerlei privacyschendende instanties in aanraking hoeft te komen. Maar ook dat is dan dus lang niet voor iedereen weggelegd...
Kan zonder OTS
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBROT:2015:4479&keyword=familierecht
Machtiging gesloten jeugdhulp (anders dan via de BOPZ) mogelijk zonder OTS.
Hier is saillant detail dat het wijkteam niet op orde is. Maar ook dan is in veel gevallen de bemoeienis van een jeugdbeschermer onnodig en ongewenst.
Maar instellingen hebben graag een aanspreekpersoon die namens hen met ouders praat en waardoor ze geen uitleg en motivatie verschuldigd zijn aan ouders. De jeugdbeschermer kan bij onenigheid dwingen en dat heeft men liever.