U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
In gesprek met jezelf
Mirreke, ik voel een eind met je mee, maar AnneJ is toch vooral in gesprek met zichzelf. Ze krijgt voortdurend gelijk.
Annej #100. Het College is tamelijk uitgebreid met de toelichting waarom het niet is toegestaan algehele vrijstelling te verlenen. Ik citeer uit de uitspraak
"3.23
Het College is, met verweerster en de staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, van oordeel dat het op grond van artikel 11d WVO en artikel 21 van het Inrichtingsbesluit WVO niet is toegestaan om in de onderbouw algehele vrijstelling te verlenen voor de vakken Duits en Frans. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de wetgever het van belang vond dat de Franse en Duitse taal in de onderbouw deel zouden uitmaken van het onderwijsprogramma (Nota van toelichting bij het Besluit kerndoelen onderbouw VO, Staatsblad 2006, 316, p. 13, Handelingen II 2005/06, nr. 55, p. 3619 en Handelingen II 2005/06, nr. 58, p. 3768). Ook blijkt uit de parlementaire behandeling dat is gesproken over ontheffingsmogelijkheden voor leerlingen met dyslexie. Deze ontheffingsmogelijkheden mogen echter niet zo ver gaan dat Frans en Duits helemaal geen deel meer uitmaken van het onderwijsprogramma in de onderbouw. In die zin moet volgens het College ook de door verzoekster aangehaalde passage uit de Nota voor Toelichting bij de wijziging van het Inrichtingsbesluit (Staatsblad 2006, 316, p. 12) worden begrepen (zie 3.16). Hierin wordt immers ook gesproken over de mogelijkheid van het verlenen van ontheffing voor onderdelen van het onderwijsprogramma. Daarnaast geldt dat ook voor Engels en Nederlands, die wel tot de kerndoelen behoren, in de onderbouw geen algehele ontheffing kan worden verleend. De ontheffingsmogelijkheid van artikel 21 Inrichtingsbesluit WVO ziet op een andere situatie en biedt niet de mogelijkheid van een algehele vrijstelling voor leerlingen met dyslexie. Uit dit artikel kan dus naar het oordeel van het College niet worden afgeleid dat artikel 11d WVO anders moet worden uitgelegd en dat algehele ontheffing voor vakken die niet tot de kerndoelen behoren, wel is toegestaan."
AnneJ,
Zoals Katinka Slump al aangaf, er zijn ook vo-scholen die een soepel beleid hanteren aangaande fr-du. Onze dyslect heeft daar ook baat bij. De ouders van Joost zoeken de publiciteit omdat de school van hun kind niet soepel genoeg is. Bij aanmelden hebben ze daar geen rekening mee gehouden.
Ik denk dat de publiciteit de jongen eerder schaadt dan baat. Misschien was een overstap naar een andere vo die op dat vlak soepeler is, een betere oplossing.
Groter belang
Ik denk dat publiciteit wel goed is, omdat dan het probleem breder bekend wordt. Punt is namelijk dat scholen vaak niet weten dat ze soepel mogen zijn.
En dat, als de scholen soepel zijn, er weer andere instanties zijn (zoals bijvoorbeeld die leerplichtambtenaar) die dan weer roet in het eten gooit.
Soepel bijvoorbeeld: eindexamen van een bepaald vak een jaar eerder mogen doen vanwege het vak al goed genoeg beheersen.
En dan wel ingeroosterd moeten blijven wanneer het examen voor dat ene vak al behaald is, omdat de administratie (en dus ook leerplicht) deze situatie niet kunnen handelen. Een leerling die bv. het vak Frans in de zeske klas niet meer hoeft te volgen, omdat hiervoor in de vijfde klas reeds examen (dus op VWO-niveau) is gedaan, maar die wel nog ingeroosterd staat, omdat het roostertechnisch niet kan.
Zodat vervolgens de school of de leerling in de problemen komt wanneer een leerling ziek is of een ander uitje heeft, of er een vervangende docent is die dit allemaal niet weet en de leerling consequent ziek meldt omdat die nooit komt.
Raar, omdat een school daardoor ook minder geneigd is om een volgende keer weer dit soort mogelijkheden te bieden.
Of: school maakt met zorgleerling vanuit PassendOnderwijs de afspraak voor een deelexamen. Dat wil zeggen een examen (zeg 6VWO) verdeeld over twee jaar. Afgesproken tot volle tevredenheid, en dan komt de lpa, omdat de leerling die uren dan niet afwezig zou mogen zijn, terwijl de afspraak juist om die reden, namelijk minder druk op de leerling en minder verplichte aanwezigheidsuren, was gemaakt.
En dat er dan niemand is die deze kluwen kan ontwarren...
Pfff zeg,
ik moet mijn bijdragen voortaan eerst even doorlezen voordat ik op verzenden druk...
Maar ik wilde ook nog zeggen dat ik toch altijd erg veel heb aan de informatie die in deze draadjes wordt gepost. En herhalende boodschappen, ach, daar lees ik dan gewoon snel overheen...
Ik neem aan dat anderen er net als ik blij mee zijn. Wanneer je als ouders met je kind ineens in dit soort rare en zeer bedreigende en overdonderende situaties terecht komt weet je helemaal van niets, sta je erbij en kijk je ernaar. Dan is het prettige informatie, ook al kies je zelf misschien een andere route.
Kinderlijk en narcistisch
Mijn vorige bijdrage aan dit draadje is door sommigen opgevat als een poging om topic startster AnneJ door het slijk te halen. Ik vind dat erg jammer, temeer daar ik er nu juist een inhoudelijk, berispend antwoord mee wilde geven op haar modder gooien naar de Nederlandse rechtsstaat en al wie haar vertegenwoordigen. Maar goed. Het mag voor zich spreken, dat ik me de reactie van mijn criticasters maar al te goed kan voorstellen.
AnneJ op één lijn stellen met Monica Lewinski en Willem Holleeder! Dat is op z’n minst curieus: wat hebben die personen en hun wederwaardigheden nu in hemelsnaam met elkaar van doen? Weinig tot niets, toch? Ethisch beschouwd betreft het misschien zelfs een schandelijke vergelijking.
Amen! En dat is nu precies mijn punt. Het is niet alleen kinderlijk eenvoudig om op zichzelf staande gevallen over één kam scheren; het kan ook ronduit absurd zijn.
Zowel kinderbescherming als onderwijs vereist maatwerk. Daar zal een ieder het over eens zijn. Het is dan nogal contraproductief om met uit de lucht gegrepen generalisaties een helder zicht op de werkelijkheid in de weg te gaan staan.
Hoezo uit de lucht gegrepen?; zullen sommigen zich nu onmiddellijk verontwaardigd afvragen. Maken onze frustrerende ervaringen met de Nederlandse overheid ons dan geen lotgenoot? En stuiten wij niet allemaal op hetzelfde probleem?
Mijn antwoord? Ja en nee.
Ja; niet alle kinderen komen in het onderwijs even goed tot hun recht. Voor bepaalde kinderen is aanvullend of zelfs speciaal onderwijs nodig. Soms speelt kindermishandeling een rol. Maar de inzet van middelen bij de inrichting van onze samenleving betreft en vergt uiteindelijk een politieke discussie.
Ik waag het te betwijfelen, of alle ‘lotgenoten’ in deze discussie ook politieke bondgenoten zullen blijken te zijn. Over de ideale oplossing voor problemen kan en zal men immers van mening verschillen. Zo bezien stuit dus niet iedereen op hetzelfde probleem.
Zo vindt AnneJ, dat er te makkelijk van kindermishandeling wordt gesproken. Wat haar betreft mogen of moeten we ervan uitgaan, dat het eigenlijk niet bestaat. Ik daarentegen vind, dat er nog steeds veel te veel een taboe rust op dit onderwerp. Bovendien ben ik van mening dat een delicaat onderwerp om een zorgvuldige en verfijnde benadering vraagt.
Bij gebrek aan de mogelijkheden tot waarheidsvinding leent dit forum zich al niet goed voor het bespreken van individuele gevallen. Laat staan, dat hier op verantwoorde wijze een politieke discussie zou kunnen worden gevoerd. Wel vormt dit forum wat mij betreft een geschikt platform voor het ruchtbaarheid geven aan problemen op persoonlijk titel en doen van een oproep om elders klachten over het onderwijs te verzamelen.
Op één punt zijn wij het met elkaar eens: de Nederlandse overheid dient zoveel mogelijk te voorzien in de verlangens van ingezeten. Democratie is echter geen dictatuur: niet van de meerderheid, maar al helemaal niet van een kleine minderheid.
Leden van zo’n minderheid doet er goed aan te beseffen dat de rest van de bevolking zich niet eenzijdig jouw wil laat opleggen met wat bombastische bombarie. Het politieke proces draait in de eerste plaats om het overtuigen door middel van argumenten. Willen klokkenluiders of actievoerders gelijk krijgen en niet juist verliezen, dan maken zij duidelijk hoe hun voorstellen van pas komen voor het algemeen belang. Willekeurige medeburgers schofferen door allerlei vooroordelen over hun in het leven te roepen, getuigt alleen maar van kinderlijk onbegrip en narcisme.
Amai criticaster! Wie weet, ben ik wel die thuisblijfmoeder die jij zo goed weet te vinden om je kind(eren) bij onder te brengen als je weer eens naar een rechtszaak moet en die dan altijd onvoorwaardelijk voor je klaarstaat, wetende hoe rottig je het hebt.
Rode krullenbol
P.S.
Voor informatie over de rol van de rechter inzake uithuisplaatsingen e.d., zie bijvoorbeeld onderstaande links:
http://www.advocaten.nl/uithuisplaatsing-van-een-kind-uw-kind-in-een-pleeggezin-of-instelling/
http://www.advocaten.nl/ondertoezichtstelling-en-voogdij/
Moties Loes Ypma over maatwerk zijn wel aangenomen
"Op 11 november 2014 zijn twee moties van Loes Ypma (PvdA) aangenomen in de Tweede Kamer, die belangrijk kunnen zijn voor kinderen met autisme. Het gaat om de Motie over toelaten van kinderen op basis van het schooladvies en de Motie over kinderen die niet fulltime op school onderwijs kunnen volgen.
Over die laatste schrijft Loes Ypma in haar blog:
Voor de 16.000 kinderen in ons land die thuis zitten is maatwerk nodig. De definitie van leerplicht is nu: vijf dagen per week fulltime op school aanwezig zijn. Dinsdag stemmen we over mijn motie waarin ik pleit voor maatwerkconstructies waarbij kinderen ingeschreven worden bij een school en (gedeeltelijk) (thuis)onderwijs op maat kunnen volgen, mede gefinancierd vanuit de gelden die de school voor de leerling ontvangt. Dit zonder dat de school afgerekend wordt op het 'schoolverzuim' van het kind in kwestie.
Ik strijd al maanden voor deze ‘thuiszitters’ die best naar school kunnen als er maatwerk mogelijk is, maar voor wie fulltime onderwijs niet haalbaar is. Ouders hoeven dan niet langer met hun kind te leuren. Zo worden de zogenoemde 'Miep Ziek'-contracten 'Miep Uniek'-maatwerk!"
Ik had overigens begrepen dat de Miep Ziek contracten inmiddels openbaar zijn maar kan er even geen link over vinden. Was, dacht ik, in de twitter van Katinka Slump iets over een paar weken geleden.
Er zit dus wel beweging in. Men wil het wel oplossen, maar het is maar de vraag of er wel een 'foremele' oplossing kan komen vanwege de rest van de regelgeving, terwijl dat wel zou moeten zodat de rechtspositie en de kansen van kinderen beter worden. Je zult maar afwijzing op afwijzing krijgen op school, geen speciaal onderwijs - waar men wel flexibel met de regels om kan gaan blijkbaar - en het reguliere onderwijs is maar net of de school bereid is om wel mee te werken aan maatwerk.
Gelukkig komt er veel over in het nieuws. En een school kan zich dus verantwoorden door naar moties en miep ziek contracten te wijzen en naar een praktijk waarbij het wenselijk is dat iedereen meedoet.
Fladder
AnneJ, je lijkt Rode Krullebol wel.
Je gaat niet echt in discussie. Je fladdert van het een naar het ander met een heleboel niet zo met elkaar samenhangende beweringen. Steeds maar met jezelf in gesprek.
Dat helpt niet.
Je linken Rode Krullenbol
Dat komt best wel helder over en goedbedoeld. Net zoals moeders van kinderen niet langer de schuld zouden krijgen van het autisme van hun kinderen. Staat op de diverse websites. Daardoor wordt je aangemoedigd om een beroep te doen als burger en ouder.
En een ieder prijst de eigen deskundigheid maar verbergt de eigen belangen. Dat blijkt een moeras van subjectiviteit. Gecompliceerd door perverse financiële prikkels en de subjectieve hysterie van de kindermishandelingsbril.
De praktijk is echter dat je als hulpvragende ouder en kind in een wespennest terecht waarin je burgerrechten niets waard blijken te zijn en je op grond van subjectieve verhalen je gezin kwijt kunt raken als je te maken krijgt met school en hulpverlening.
Wel handig als je dat op voorhand weet dan schrik je niet zo. En je weet dat je alleen eigen deskundigheid en kennis van de materie en van de benodigde netwerken een goede kans maakt. Kans, want het is een tombola.
En hulp is onherroepelijk vervlochten met 'kindermishandeling' net als het onherroepelijk verbonden is aan straf en consequenties.
Zo is het nou eenmaal.
M Lavell
Misschien helpt het mij wel. Ik overzie het steeds beter en over anderhalf jaar laat ik het los.
Ach ja, de google-wijsheid.....
Ach Rode Krullebul,
Wat dacht je nou, ik ga eens googlen en een linkje plakken zodat iedereen weet hoe het werkt met ots en uithuisplaatsing?
Dit is de theorie. De praktijk is een poepie anders. De praktijk gaat over kinderen die op basis van valse gronden uit huis gehaald worden, of die op basis van wegkijken juist thuis blijven terwijl er ik weet niet wat mee uitgehaald wordt. Over rechters die jeugdzorg klakkeloos opvolgen terwijl bekend is dat 10 procent van de rapporten niet klopt. En over kinderen die eenmaal weggehaald naar hartelust misbruikt worden. En over het gebrek aan reeele bezwaarmogelijkheden die er op papier welliswaar zijn, maar dan vooral voor de vorm. Eenmaal in het systeem, luistert namelijk niemand meer naar ouders of kinderen.
Als tien procent van de rapporten op basis waarvan besloten wordt niet deugt, dan betekent dat dus dat van 50.000 ondertoezichtstellingen en 25000 uithuisplaatsingen.......het zal je kind maar zijn, niemand zal maar luisteren.
Dan is het toch fijn dat jij met een google-linkje komt.
Wervende tekst
#112 het is niet eens theorie.
Het is een wervende tekst.
Emine en Miriam
Jij begon over het net ingestelde tuchtrecht. Interessant natuurlijk. Heb ik zitten zoeken. Kom ik hier terecht: https://skjeugd.nl/register.
Hier is dat tuchtrecht kennelijk ondergebracht. Website staat propvol met procedures, PRbla-bla en gewichtigdoenerij. Doet het ergste vrezen. Maar om optimistisch te blijven: weet jij of ze de uitspraken van dat tuchtcollege moeten of zullen publiceren? En ik vind ook nergens heldere criteria aan de hand waarvan wordt geoordeeld en aan de hand waarvan wordt bepaald of een zaak überhaupt ontvankelijk is. Hm.
Maar misschien kijk ik met mijn neus. Miriam, kun jij er misschien wijs uit?
Voordeel van de ombudsman is, dat die al die schrijnende casussen online gooit met zijn oordeel erbij. Dat is ook een goed tegenwicht tegen de twee uitersten: zowel de "geen rook zonder vuur" aanhangers als de paranoia "er deugt nimmer en nooit iets" figuren kunnen hun extremisme dan enigszins bijstellen.
Het is er nog maar net
Pas sinds 1/1 dit jaar is de certificering van instellingen verplicht.
Stel je daar niet te veel van voor. In principe gaat dat certificeren niet heel anders dan het mandarijnennetje van Tros Radar http://www.radartv.nl/uitzending/archief/detail/aflevering/08-12-2014/inwendige-medische-hulpmiddelen-deel-2/
Maar als het goed is moet het toch helpen. Beter iets dan niets.
Hoe precies, dat moet nog blijken. Maar ik neem wel aan dat de uitspraken inderdaad openbaar worden. Ze zijn werkelijk om van te leren.
Wat niet verandert is het mogelijke meningsverschil tussen ouders en instanties en de machtsstrijd die daaruit ontstaat. Daar zit de grootste pijn. Daar zit ook het grootste misverstand.
Ook het proces zal niet veranderen. De rechter zal zich nog steeds onthouden van een inhoudelijk oordeel. De rechter kan wel de instelling niet ontvankelijk verklaren als men niet aan de eisen voldoet. Ondertussen zijn er legio uitspraken waarin rechters ouders gelijk geven als het gaat om de aantasting van hun autonomie en het recht op gezinsleven bij hen en de kinderen.
Ja, is allemaal waar, zegt de rechter dan.
Maar dat neemt niet weg dat de instantie bevoegd is om te menen dat dat noodzakelijk is.
Ja, wie gaat er eigenlijk over ouders of scholen en instellingen
http://www.ouderkrachtvoortkind.nl/2015/03/college-van-de-rechten-van-de-mens-en-dyslexie/
"Ouders kunnen niet anders dan constateren dat de schoolbesturen als beheerders van de vrijheid van onderwijs, die in beginsel ouders toekomt, die onderwijsvrijheid onvoldoende beschermen. Immers de vrijheid van onderwijs behoort ouders toe in het kader van hun vrijheid van opvoeding. (Artikel 2 EP EVRM). Omdat schoolbesturen zich voegen naar de overheid en voorbij gaan aan de wensen van ouders waar het gaat om de inrichting van het onderwijs, in het belang van hun kinderen, komt de Grondwettelijke vrijheid van onderwijs onder druk te staan. Ten gevolge daarvan zijn ouders niet in staat om naar behoren op te komen voor de rechten van hun kinderen. Dit klemt des te meer nu het in ons land met de implementatie van de kinderrechten, zeker waar het gaat om een kind met een beperking, slecht gesteld is (Kinderrechtenverdrag)."
Tegelijk natuurlijk waardering waar scholen wel tussen de regels doorzeilen om een kind een kans te geven. Ik ben immens dankbaar dat mijn dochter die begeleiding en ruimte krijgt die ze nodig heeft om haar diploma wel te halen. Op het speciaal onderwijs dan. Mijn zoon heeft het al gehaald, dankzij een aantal fantastische mensen op zijn school.
Dat is natuurlijk wel het gevolg, als je die verhalen aan je voorbij ziet trekken relativeert dat weer. We hebben extreem pech gehad maar ook weer extreem geluk. Jammer dat het zo moet gaan en niet wat harmonieuzer en ordelijker kan.
En niet dankzij rechten, maar dankzij 'gunsten'.
Ik weet alleen....
....dat vanaf begin dit jaar het mogelijk is je zaak voor te leggen aan de tuchtraad en dat die dus maatregelen kan nemen. In hoeverre je in praktijk ook als ouder gehoord gaat worden en in hoeverre het mogelijk is om gelijk te krijgen of dat het een wassen neus is, geen idee. Evenmin weet ik in hoeverre ouders teruggepakt kunnen/zullen worden middels beperking bezoekrecht, plotselinge uithuisplaatsingen etc, zoals nu soms gebeurt als ze een klacht indienen.
Toch zou als alles wat ik met jeugdzorg heb meegemaakt weer zou spelen, gebruik maken van dit tuchtrecht. En wel om de haverklap: iedere keer als er iets gebeurt wat niet kan, klopt of mag. Mijn ervaring is dat het een redelijk pressiemiddel is: ze houden er niet van en het kan ze enorm schaden. Prachtig, dat kan het slecht en oneerlijk werken jou namelijk ook. Daarnaast kunnen de uitspraken je helpen bij de rechtbank. En als je ze verliest brengt het je geen schade. Je stond toch al standaard in het ongelijk namelijk......je bent immers de ouders en tegenover je staat de jeugdzorg, die het in de ogen van velen allemaal toch echt goed doet en meent......
Politieke vraag
"Ja, wie gaat er eigenlijk over ouders of scholen en instellingen"
Dat is een politieke vraag.
De bevoegdheden van instellingen en scholen zijn bij wet geregeld. De rechter is niet bevoegd om die in de wet vastgelegde bevoegdheden te blokkeren.
De bevoegdheden/rechten van ouders en kinderen zijn niet bij wet geregeld. Er is het verdragsrecht, maar niet of nauwelijks wetgeving op basis waarvan een rechter iets kan toewijzen.
Je lost deze kwesties dan ook niet bij de rechter op.
Je moet bij de wetgever zijn.
De inspectie over de zaak van Nora Yorukseven
27 februari 2015: Volgens Nora Yorukseven gaat het hier over de zaak van haar zoon Khan. Het onderzoek dat de inspectie jeugdzorg daarnaar gedaan heeft.
Conclusie: tegenwoordig doet men beter zijn/haar best om naar tevredenheid van de klant te werken.
Niets over terugplaatsing van Khan.
Vrijstelling aanvragen kan leiden tot zorgmelding AMK
"Mocht de leerplichtambtenaar concrete zorgsignalen hebben over een kind dan kan dit aanleiding zijn voor een zorgmelding bij de Raad voor de Kinderbescherming. Een herhaaldeweigering om met de gemeente in gesprek te gaan over het beroep op vrijstelling is zo'n concreet signaal."
Een zorgmelding is gewoon een uiting van ongenoegen of een strafmaatregel. Niets met zorg of behulpzaamheid te maken.
Of met kindermishandeling
Ben je het niet eens met de politieke opstelling van het zittende college dan kun je monddood gemaakt worden met een zorgmelding.
Alles is nou eenmaal 'kindermishandeling'. En met zo'n zorgmelding ben je mooi je burgerrechten kwijt, dus dat is handig.
Het is maar hoe je het bekijkt, AnneJ
De zorg gaat uit naar het kind / de kinderen i.v.m. het recht op onderwijs.
Ja RK
Door mensen die met amateuristische argumenten over thuisonderwijs blijven komen en niet zien dat het juist de overheid zelf is die met knellend onderwijs zelf steeds meer thuiszitters veroorzaakt.
Bezorgdheid en politieke winden geeft de overheid nog niet het recht een gezin in de afgrond te storten met een zorgmelding 'kindermishandeling'.
Dat is tendentieus en stigmatiserend. Immoreel en ongrondwettelijk.
Zonder praten
'Een herhaaldeweigering om met de gemeente in gesprek te gaan over het beroep op vrijstelling is zo'n concreet signaal.'
'Ben je het niet eens met de politieke opstelling van het zittende college dan kun je monddood gemaakt worden met een zorgmelding.'
De weigering om in gesprek te gaan over een beroep op vrijstelling zou aanleiding kunnen zijn voor een zorgmelding. Mij lijkt dat daar enige logica in zit: als je een beroep wil doen op vrijstelling zul je toch in gesprek moeten gaan over de reden waarom. Hoe wil je dat doen zonder dat er enige motivatie aan ten grondslag ligt?
Vervolgens verwijst AnneJ naar de politieke opstelling van het college. Als je het daar niet mee eens bent zou je het gesprek niet hoeven aan te gaan. Hoe zie je dar voor je? Het college is een gevolg van een democratisch proces. Je kunt winnen en verliezen, maar daarna heb je het ermee te doen.
Als je wil voorkomen dat conflicten via de rechter worden uitgevochten zul je toch het gesprek moeten aangaan. Als je (domme) mensen niet kunt overtuigen kun je naar de rechter stappen, maar als het gaat om kinderen wordt wat men 'algemeen' als belang van het kind ziet gesteld boven wat een individuele ouder als belang van een kind ziet. 'Algemeen' is dan meestal wat er zoal in wetgeving en bestuursmaatregelen is verzameld aan wijsheid. Bijvoorbeeld dat een kind recht heeft op onderwijs.
Tsjor
Nee Tsjor
Dat is gewoon disproportioneel. Je vraagt een vrijstelling aan bij de leerplichtambtenaar die dat volgens de wettelijke kaders verleend. Dan moet je niet nog eens een gesprek moeten aangaan met het zittende college. Natuurlijk kun je het gesprek ook wel aangaan.
Maar de sanctie: 'melding kindermishandeling' is hier een stok om de hond te slaan.
Nou ja, dat maakt maar weer eens duidelijk wat het is. Heb je onenigheid, onbegrip, conflicten, met de overheid dan mag je uitgemaakt worden voor 'kindermishandelaar'. Logisch hoor.
Hoe dat verder gaat wil je niet weten maar daar wordt dan juist de overheid de 'kindermishandelaar'. Want wat helpt het een kind nou dat het gezin in zo'n heksenketel terecht komt?
Waar gaat het over
Het gaat er met name over dat er inmiddels ook Islamitische en men vreest salafistische ouders een ontheffing hebben aangevraagd en gekregen. Het is een piepkleine minderheid maar men wil dat in de kiem smoren.
Net als de Rabobank die een activistische jihadist die de grenzen opzoekt zijn rekening opheft vanwege een risico op wetsovertreding. Afgelopen week bij Pauw te zien.
Dat is ongrondwettelijk en mag niet. Pas bij werkelijke wetsovertreding mag de overheid optreden of de bank de rekening opzeggen.
We perken onze vrijheid en democratische rechtstaat in om onvrijdheid en inperking van de rechtstaat door islamitische medeburgers te voorkomen. Zoiets dus.
Lang leve de vrijheid van meningsuiting!
“Half of the people lie with their lips; the other half with their tears”
― Nassim Nicholas Taleb, The Bed of Procrustes: Philosophical and Practical Aphorisms
Jij doet beide, AnneJ. En je draagt ons telkens zelf de informatie aan, waar dat uit blijkt. Lang leve de vrijheid van meningsuiting!
Je slecht beargumenteerde en dus tendentieuze en stigmatiserende uitspraken over de Nederlandse rechtsstaat logenstraffen je zogenaamde engagement ermee.
Maar blijf gerust je angstaanjagende riedel afdraaien, hoor. Als dat teweeg brengt dat bepaalde ouders zich wat meer inhouden naar hun kinderen, dan is dat mooi meegenomen.