U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Is Nederland een rechtstaat?
Tweet van Nora Yorukseven op 2 oktober
Nog 3 uur te gaan dan gaat d strijd om mijn kind beginnen! Zitting bij het
#Hof om #Khan terug t krijgen..waar hij hoort! #NIET bij de staat
De zoon van Nora Yorukseven, Khan, werd uit huis geplaatst omdat een waarnemend huisarts haar verdacht van parasietenwaan toen ze met haar zoontje, beiden met huiduitslag en jeuk, naar het spreekuur kwamen.
Blijkt na onderzoek van de woning een reactie op glaswol te zijn.
Nu, na 4 jaar, is haar zoon nog steeds niet thuis.
Ze wordt vertegenwoordigd door Richard Korver.
Deze (zoveelste) zaak is een testcase voor de rechtstaat die we in Nederland menen te zijn. Over een paar weken is de uitspraak.
Mark74 1 op 7
Ik schiet spontaan in de lach. Dat geloof je toch zelf niet....
Rode Krullenbol.
Het is mij nooit opgevallen dat AnneJ reageerde uit geloof of politieke voorkeur. Ik vind je nieuwsgierigheid daarom ongepast. Ik zou je post hebben genegeerd. Maar juist vanwege die laatste alinea over de geschiedenis, moet men wel reageren. Welk een insinuatie een forumdeelneemster te vergelijken met mensen in de geschiedenis. Bah.
extremisme
Overal waar religie maar ook ideologie te letterlijk en te extreem wordt opgevat ontstaan uitwassen. Dat is niet voorbehouden aan religie. Inderdaad, ook de jeugdhulpverlening kan er wat van. Met name de kindermishandelingslobbyisten. Ook kunnen mensen op grond van persoonlijke overtuigingen of een moeilijk of psychisch ziek karakter kinderen het leven bijzonder zuur maken. En soms zijn kinderen juist in orthodoxe gezinnen heel goed af en volgen ze hun ouders in de wens om orthodox te leven.
Zo makkelijk is het helaas niet om mensen te veroordelen op grond van hokjes.
Ik kom uit een christelijk gezin waar uiteraard de nodige principes waren, ik heb wat gedemonstreerd met het IKV, maar ook met het AJC of andere christelijk socialistische bewegingen, samen met mijn ouders, want onrechtvaardigheid kent geen politieke kleur, maar verder was het een gewoon warm nest waar men haar best deed in harmonie en ruimte voor elkaar, met elkaar om te gaan. Zo'n beetje als ik het zelf ook doe.
Op persoonlijke titel of regionaal
Ik wil hier wel een uitzondering maken voor die hulpverleners die, vaak op persoonlijke titel of in een sterk regionaal verband, wel de kaart kennen en wie het wel lukt om de kortste weg te vinden naar het oplossen van de problemen van een kind en een gezin.
Het is ook het enige dat helpt denk ik. Dat je zelf wel kiest voor deskundigheid en integriteit en voor het met respect uitvoeren van je taak.
Ik had best een gezinsvoogd gewild die mij door die jungle had kunnen heenloodsen. Die samen met mij kon puzzelen hoe we dit nou weer goed op de rit konden krijgen en die vanuit haar ervaring met gezinnen zoals die van mij met praktische en verstandige oplossingen kon komen die de zaak klein kon maken en houden en niet verder laten escaleren.
Had best fijn geweest. Dat was echt niet leuk dat je zo extreem het wiel zelf moet zien uit te vinden in een van belangen vergeven speelveld dat de jeugdhulpverlening is, het wespennest.
Ze zijn er wel. Witte olifanten of in een sterk team, vaak locaal goed bekend. Ik heb er toevallig een paar gesproken.
En ik ken er ook een die jaren geleden uit dat veld kwam en waar het een tijdje goed liep. Maar die ook haar vertrouwen verloren is toen ze met het gezin van haar dochter in aanraking kwam met de foute kant van bureau jeugdzorg.
Het zou geen toevalstreffer moeten zijn of en hoe je geholpen danwel gestraft wordt. Je bent afhankelijk van die paar deskundige en integere mensen in de hulpverlening die er ook zijn en waar je steeds handiger in wordt om die te vinden.
En dat maakt het kwaad dat de anderen binnen een fout systeem aanrichten niet goed.
school
Let wel: "spijbelen" wordt ook als kindermishandeling beschouwd!
Zijn er trouwens geen cijfers over emotionele mishandeling van kinderen op school?
Dat zou toch mede oorzaak van spijbelen kunnen zijn?
Ik vind dat als een kind ongelukkig op school is, dat dan het welbevinden van het kind boven de schoolplicht uit zou moeten gaan. Maar helaas is dat niet het geval, zoals de zaak Sylvano toont: kind wordt uit huis geplaatst omdat het spijbelt van school. Omgekeerde wereld lijkt mij.
School is gewoon niet geschikt voor alle kinderen. Ongeacht hoe goed ze kunnen "leren".
School (en schoolplicht) kan emotionele mishandeling van kinderen zijn.
Niet alleen spijbelen
Ook een 'zorg' om een kind dat niet meekomt op school om diverse redenen is een bedreiging voor de 'veilige ontwikkeling' van een kind en daarmee een vorm van kindermishandeling.
En inderdaad, de kindermishandeling die aangericht wordt door pesten en andere narigheid op scholen, in de hulpverlening, of in die nare zaken die je te wachten staan als je in aanraking komt met BJZ en de kinderbescherming, of dat geen kindermishandeling is.
In feite zijn alle kinderen waar een 'zorg' over is, hoe dan ook, mishandeld. Iemand moet de schuld krijgen, want hulp is het niet.
Katholiek nieuwsblad met artikel over machtsmisbruik RvdK
"Als moeder op een dag martel- en kinderporno ontdekt op de computer van vader, en met de kinderen haar man ontvlucht, wie moet er dan beschermd worden?"
Budget lager door kortingen en nieuwe bureaucratische uitgaven
http://nieuwsuur.nl/onderwerp/714974-kortingen-zorg-forser-dan-verwacht.html
"Gemeenten krijgen te weinig budget van het Rijk voor het hoge aantal cliënten waarvoor ze zorg moeten inkopen en gemeenten gebruiken een deel van het zorggeld voor het formeren van onder meer wijkteams, transitiekosten, innovatiekosten en monitoring."
Geen zorg maar wijkteams, generalisten, bureacratische en andere kosten.
Hier een stukje over de jeugdzorg van binnenuit
Twee dames die zelf als gezinsvoogd bij jeugdzorg hebben gewerkt...
https://twitter.com/RoelVerheul/status/527899244007813120
En het kan schijnbaar ook anders, maar niet in Nederland.
Stichting KOG
Dat komt van de stichting KOG. Wordt door de jeugdhulpverlening niet geapprecieerd. Volgens Ranada van Kralingen mocht de stichting KOG niet naar de Voordejeugddag komen. De nationale dag voor BJZ, Kinderbescherming, jeugdhulpverlening, wethouders over de transitie.
Maar ook als het in de Volkskrant zou staan, zou het verder niet boeien. Gelezen en in de kattenbak. Dat gebeurt met de kritiek op deze instellingen.
Grappig ja, die voor de jeugd dag
En ook dat veilig thuis, schandalig die propaganda...
Liefde versus haat
Voor bijna alles is een logische verklaring, als je er maar even voor gaat zitten. Ongetwijfeld een moeilijke opdracht voor wie, zoals jullie, door haat is bevangen en en door angst wordt gedreven; maar zeker geen onmogelijke. Laat ik dan ook nog eens een nadere poging wagen, duidelijk te maken waarom jullie missie op een fiasco dreigt uit te lopen.
Om terug te komen op het geloof: het zal jullie misschien zijn opgevallen, dat ik in mijn vorige bijdrage aan dit draadje nadrukkelijk niet van ‘fundamentalisme’ heb gesproken, maar alleen van ‘extremisme’. Die twee verschillen wezenlijk van elkaar. Terwijl een oriëntatie op de fundamenten van een godsdienst een gelovige dichterbij de kern ervan brengt, kan extremisme een gelovige er nu juist nu juist van weg leiden.
Wat die kern dan is? Welnu; naastenliefde natuurlijk! En als het ergens is, dat gelovigen en atheïsten elkaar weten te vinden, dan is het wel op dit punt. Naastenliefde vormt één van de belangrijkste fundamenten, zo niet het belangrijkste van onze samenleving.
Wie uit onvrede over het functioneren van Bureau Jeugdzorg en de kinderbescherming een niet-parlementaire pressiegroep wenst te formeren, doet er goed aan te beseffen met wie hij/zij zoal te maken krijgt. Dat wil zeggen: óók met mensen die onze moderne, democratische, op menselijke gelijkwaardigheid gebaseerd samenleving tot in het diepst van hun hart afkeuren, zoals nationaalsocialisten en neoliberalen.
Met het bijeenbrengen van mensen van wel heel uiteenlopende pluimage ga je een dubieus monsterverbond aan. Daar zijn meer mensen zich van bewust, dan jullie beseffen.
Het verbaast me overigens, dat je je hier als christelijk portretteert, AnneJ. Wie werkelijk een voorbeeld neemt aan Jezus, brengt het nodige geduld op en laat het aan de Almachtige over om zijn/haar onschuldige hart te wreken. Luister bijvoorbeeld maar eens naar
http://youtu.be/ueOYzfW7xC0. Een katholiek heeft bovendien nog de mogelijkheid zich tot de heilige maagd Maria te wenden: http://youtu.be/cT7-1TxQ7aE.
Je bent uiteraard niet verplicht tot het moedig trotseren van leed door het lijdzaam te ondergaan. Je hebt er zondermeer goed aan gedaan je recht te halen binnen ons rechtsstelsel. Het is de manier bij uitstek om je gekrenkte ziel te laven aan liefde. Ik zeg je dit als humanist, maar menig gelovige (jood, moslim, christen of wat ook) zal dit overigens van harte met me eens zijn. Vertrouw ook in het vervolg op het zelfreinigende vermogen van onze samenleving. Je hebt je verhaal en de implicaties ervan inmiddels luid en duidelijk laten horen.
Enfin; liefde en haat mogen dan gevoelsmatig wel dicht bij elkaar liggen; als menselijke drijfveer zijn het elkaars tegenpolen. En vind je niet ook zelf, dat voor uitingen van pure haat, die geen ruimte laten voor een open, constructieve discussie, de kattenbak een heel geschikte plek is?
Rode krullenbol
Ik bedoel maar
Daarom is er geen kruid tegen gewassen RK. Twee gezinsvoogden die helder aangeven dat ze niet het idee hadden met hun missie bezig te zijn maar dat er oneigenlijk gewerkt werd en moest worden. In de kattenbak met die haatzaaiers.
Ik denk dat het nog erger wordt. Als dit niet doordringt gaat het van kwaad tot erger, wat zelfs alle betrokken partijen er over melden.
Per slot
http://www.dagelijksestandaard.nl/2014/09/een-volk-dat-voor-tirannen-zwicht
Men krijgt de rechtstaat die het volk verdient. 'Kindermishandeling' is ISIS achter de voordeur, net als elke moslim verdacht is zo is dat ook elke ouder. Extremisme verdient krasse maatregelen, daar hebben we alles voor over, die veiligheid voor de kinderen, dat mag wat kosten, zelfs de rechtstaat.
Rode Krullebol
....wat een gezwets!
Dat valt me nou van je tegen, dat je je gelijk probeert te halen zonder argumenten maar met Godwin.
Nog een geval uit Engeland
Kennen jullie Aisha nog, dat jongetje met een hersentumor. In Engeland was blijkbaar nog zo'n geval van moeder die is aangeklaagd om het vergiftigen van haar dochter, omdat ze het niet eens was met behandeling door NHS. Ook in Engeland is er blijkbaar voor kinderen geen vrije artsenkeuze, en dan ook niet voor lichamelijke ziekten.
Ze is vrijgesproken gelukkig, maar mocht al maanden haar dochter niet zien en zat in de gevangenis...
Ik zie zo'n zaak ook in Nederland wel gebeuren... (als die er al niet was).
Dus nee, voor mij is Nederland wat betreft de jeugd geen rechtsstaat meer.
En lees vooral dit: prachtig artikel van Kik de Jong:
http://humaniseringvandejeugdzorg.nl/niet-kindermishandeling-tiert-welig-maar-de-paniek-eromheen/
Niet kindermishandeling tiert welig, maar de paniek eromheen
15 augustus 2014
Reactie van mevrouw Kik de Jong op het opiniestuk van dr. Jan Willems
Ieder jaar komen er 120.000 meldingen van kindermishandeling binnen bij het AMK. Stel je voor: Net zoveel kinderen als Maastricht inwoners heeft worden jaarlijks mishandeld. Als werkelijk op zo’n grote schaal kinderen mishandeld zouden worden, moeten ouders echt volledig het spoor bijster zijn.
Maar het cijfer klopt niet. Het is veel te hoog.
In de 15 jaar dat ik werkzaam was in het onderwijs, ben ik geen ouders tegengekomen, die hun kinderen mishandelen. Er waren natuurlijk problemen in de gezinnen van de leerlingen, zoals in elk gezin, zoals in elk leven. Sommige kinderen voelden zich alleen, sommige ouders hadden geen begrip, er was ruzie of een pestende broer, ouders hadden geen tijd omdat ze veel werkten, sommige ouders lazen hun kinderen nooit voor. Dat soort dingen hoort bij het leven en is geen mishandeling. Maar tegenwoordig heet dit allemaal mishandeling of verwaarlozing. En daar vliegt men uit de bocht.
Een kind bestaat voor de helft uit het DNA van de moeder, en voor de helft uit DNA van de vader. Ouders en kinderen hebben een zeer sterke band. De hechting aan de moeder begint zelfs al in de baarmoeder. Het is van groot belang ouders en kind niet te scheiden.
Kinderen en ouders zijn elkaars spiegel. Zij herkennen zichzelf in elkaar, nemen dingen van elkaar over en groeien samen verder. Niet altijd bewust. Maar dit is zoals het leven bedoeld is. Ieder kind krijgt mooie, maar ook moeilijke dingen mee van zijn ouders. Door zijn ouders te leren kennen, leert het zichzelf kennen. Door het kind te leren kennen, leren ouders ook weer over zichzelf. Problemen zijn er om te overwinnen en daar groeit de mens van. Maar groeien en zich ontwikkelen kan de mens alleen op zijn eigen tijd, op zijn eigen manier. De wisselwerking tussen ouders en kind is uitermate belangrijk en kan niet overgenomen worden door een ander. De band, hoe slecht die soms ook is, kan niet verbroken worden en kunstmatig met een ander aangegaan worden.
Uit een indringende documentaire over “De dwaze oma’s van Argentinië”, komt naar voren, dat, zelfs als het kind vlak na de geboorte is weggehaald en opgevoed door anderen, wat ten tijde van het schrikbewind van Videla op grote schaal gebeurde, de herkenning als het herenigd wordt met zijn familie, onbeschrijflijk is. Het voelt als thuiskomen. Het leed dat het kind is aangedaan, door het zijn eigen familie te ontnemen, is groot.
Ditzelfde leed wordt nu in Nederland op grote schaal gezinnen aangedaan. Onder het mom van “verwaarlozing” of “mishandeling” wordt een onnoemlijk groot aantal kinderen bij de ouders weggehaald en elders opgevoed. Honderden keren per jaar worden kinderen zelfs al voor de geboorte onder toezicht gesteld en vlak na de geboorte weggehaald. Zodra ouders niet helemaal perfect zijn volgens de afvinklijsten, kan men altijd wel redenen vinden om de kinderen onder toezicht of uit huis te plaatsen. De kinderen komen terecht in instellingen, in pleeggezinnen, zo’n 40.000-50.000 per jaar. Zeer schadelijk, maar zeer lucratief voor jeugdzorg. De ouders worden weggezet als “mishandelaars” en bij bosjes uit de ouderlijke macht gezet.
Dhr. Willems heeft in deze gang van zaken zelf een voortrekkersrol in gespeeld. Met niet-aflatende ijver pleit hij al jaren voor meer controle over de opvoeders, verplichte opvoedcursussen (alsof de samensteller daarvan de wijsheid in pacht heeft), vroeg-signalering van kindermishandeling, uitbreiding van de definitie van kindermishandeling, invoering van de meldcode kindermishandeling, een voortdurende bemoeienis met en snel ingrijpen in het gezin door de Staat.
Het is hem, samen met een groep anderen, verenigd in RAAK, gelukt, de meldcode kindermishandeling verplicht te stellen. Maar de meldcode kindermishandeling is een onbetrouwbaar instrument, waar echte deskundigen, zoals Henry Otgaar of Paul Frissen voor hebben gewaarschuwd. Jos Lame heeft terecht geweigerd deze meldcode in te voeren. Maar de meesten zijn er kritiekloos mee aan de slag gegaan. Want kindermishandeling, dat willen we niet! Een groot aantal mensen heeft een cursusje “signaleren van kindermishandeling” gevolgd, wat goed geld voor de aanbiedende organisaties betekende en nu lopen er in Nederland honderdduizenden mensen rond, die vooral denken dat de buren hun kinderen wel zullen mishandelen. Zoals Henry Otgaar zegt: de code zal veel vals-positieven opleveren. En dat klopt ook. Er wordt veel mishandeling gesignaleerd, die geen mishandeling is. Vals-negatieven zijn er ook. Er is mishandeling, die niet gesignaleerd wordt. Denk maar aan Savannah. Ondanks de aanwezigheid van vele hulporganisaties werd Savannah vermoord. Hoe professioneel zijn deze hulpverleners dan eigenlijk?
Dus, omdat iedereen zich inmiddels deskundig waant op het gebied van kindermishandeling, schiet het aantal meldingen omhoog.
Ik zou ervoor willen pleiten dat iedereen, die denkt kindermishandeling te kunnen signaleren, deze meldcode eens voor zichzelf invult. Hij zal erachter komen, dat ook hijzelf zijn kinderen mishandelt. Weleens ruzie gehad, waar de kinderen bij waren? Weleens een onmachtige tik gegeven? En ja, hoor, de kinderen zijn dan “getuige van huiselijk geweld” en “slachtoffer van fysiek geweld”. Hopelijk dat men dan wat wijzer en bescheidener wordt.
Het boek van dhr. Storms over psychopathologie zal een zeer averechts effect hebben
Het boek van dhr. Storms zal het effect hebben, dat men her en der “psychopaten ” zal gaan ontdekken. Zoals men ook seksueel misbruik meent te kunnen ontdekken m.b.v. de poppenvilla, diagnoses denkt te kunnen stellen aan de hand van Wikipedia pagina’s, een mishandeld kind denkt te kunnen ontdekken als een kind zich prima gedraagt (maar ongetwijfeld een groot geheim met zich meedraagt), of een emotioneel verwaarloosd kind ontdekt, als het onschuldig doktertje speelt.
Een samenleving die op zo’n verwrongen manier met ouders en kinderen omgaat, is een gestreste samenleving, waarin wantrouwen hoogtij viert en waar een kind niet veilig in op kan groeien.
Het kind plaatsen bij de “meest empathische ouder” zuigt ouders een vechtscheiding in
Dhr. Willems signaleert wel terecht, dat de bemoeienis van jeugdzorg en kinderbescherming een averechts effect hebben. Maar niet alleen op vechtscheidingen. Bij een scheiding worden ouders door het familierecht de “vechtscheiding” ingezogen. Dhr. Willems trapt met open ogen in de valkuil. Hij pleit voor een plaatsing bij de “meest empathische ouder”. En dus gaan ouders tegen elkaar opboksen en de ander in een kwaad daglicht stellen om dit predicaat te krijgen. Advocaat Peter Prinsen analyseert dit mechanisme uitstekend in zijn stukken.
http://www.peterprinsen.nl/HERZIENINGOTS.OPENBRIEFEERSTEKAMER.htm
http://peterprinsen.nl/Vechtscheiding.htm
Je kunt het de ouders niet kwalijk nemen. Men dreigt hen het kostbaarste in hun leven, hun kind, te ontnemen. Waar dat met Ruben en Julian op uitdraaide weet iedereen.
De waanzin rondom kindermishandeling
Wat dhr. Willems voor ogen stond toen hij zijn kruistocht begon weet ik niet, maar de simplistische wereld, waarin de wijze professional onwetende en verwaarlozende ouders liefdevol begeleidt, bestaat niet. De vele jeugdzorgwerkers, leerkrachten, consultatiebureaumedewerkers, zorg coördinatoren, leerlingbegeleiders, buren en andere amateuristische opsporingsambtenaren beschuldigen ouders massaal van mishandeling of verwaarlozing. Die vervolgens massaal hun kinderen kwijt raken.
DAT IS PAS KINDERMISHANDELING!
De waanzin rondom kindermishandeling, heeft dus een hoeveelheid kindermishandeling EN oudermishandeling tot gevolg, die zijn weerga niet kent.
Allen Frances, de samensteller van de DSM-4 lijst, kwam tot inkeer, toen hij merkte dat deze lijst een epidemie aan diagnoses tot gevolg had. Hij had de moed dit aan de kaak te stellen en ontliep zijn eigen verantwoordelijkheid hierin niet. Ik hoop dat dhr. Willems ook tot inkeer komt, nu blijkt dat de paniekerige waanzin van het “opsporen en voorkomen van kindermishandeling” mede dankzij hem een epidemie aan schadelijke ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen tot gevolg heeft gehad. Een epidemie van mishandeling.
Willen wij een land van alleen gele tulpen?
Ido Weijers, die een werkelijk wijs mens is, en die, als hij nu jong was geweest zeker onder toezicht zou zijn gesteld, gaf in een interview aan: Ouders zijn helemaal niet onverschillig, ze doen het goed, LAAT KINDEREN MET RUST, en verspil geen geld aan onbenulligheden.
Iedereen zou zijn kinderen op moeten kunnen voeden op zijn EIGEN manier. Die vrijheid, inmiddels verdwenen in Nederland en vervangen door een totale controlezucht, is een groot goed, en geeft ruimte aan iedereen om op zijn manier te leven en zichzelf te mogen zijn. Dit geeft een rijk gevarieerde samenleving. Op dit moment mogen alleen gele tulpen bloeien in Nederland. Keurig afgepast en in het gareel. Op de manier van de “hulpverlener”, een opvoedcursus of een richtlijn, met drang, dwang en dreiging.
Maar wil je in de bloementuin ook klaprozen, korenbloemen, kastanjebomen en andere pracht, dan zal je die de ruimte moeten geven. Laat de ander in zijn waarde. Als je een mens met rust laat, bloeit hij op. Maar wijsheid is niet in een protocol te vangen en het is de vraag of het angstige Nederland, met dhr. Willems voorop, dit aandurft.
Een moeder, dus… kindermishandelaarster
Nog een gewone burger die Nederland geen rechtstaat meer vind
http://www.youtube.com/watch?v=cLL9nckhuuo&feature=youtu.be
Kleinzoon mishandeld in de jeugdzorginstelling waar hij gegijzeld wordt door de staat. De bekende verhalen bij de rechter.
Een oproep aan gezinsvoogden, rechters en politiemensen om het nu eens op te nemen voor de kinderen en niet voor de regelgeving.
Gebedsdienst Immanuelkerk Amersfoort morgen 15 uur
Dienst voor uit huis geplaatste kinderen.
"De 65 jarige Jan van der Kooi uit Gouda zet voor de tweede keer een gebedsdienst op voor uit huis geplaatste kinderen. Ouders en familieleden kunnen tijdens deze gebedsdienst in Amersfoort de namen van hun kinderen opnoemen en kaarsje aansteken."
De dienst vind morgen plaats in de Immanuelkerk te Amersfoort en begint om 15.00 uur
Vergelijkbare zaken kent de lymevereneniging
www.lymevereniging.nl/file.php?id=336
Omdat artsen het oneens zijn over een goede behandeling tegen Lyme. Bovendien zijn patienten het niet eens met het op dit moment geldende medische protocol. Ook zijn er artsen die niet bekend zijn met de ernstige neurologische gevolgen die de ziekte kan veroorzaken.
Er zijn zelfs artsen die dan denken dat een kind zich 'aanstelt'. Het is psychisch ziek niet neurologisch. Kind moet naar de psychiater.
Om die reden hebben ouders dan niet alleen de zorgen rondom een ernstig ziek kind dat het hele gezin ontregeld en in de stress brengt, maar mogen ze er nog een veel ernstiger stressfactor bij krijgen door de rechtzaken die de 'kinderbescherming' kan gaan voeren aangestuurd door artsen die hun gelijk halen over de ruggen van ouders en kinderen. Het gevecht voor de gezondheid van je kind wordt dan onnodig ernstig zwaarder door het bijkomende gevecht voor de zeggenschap over de behandeling maar zelfs of je je kind kwijtraakt. Daardoor raken mensen hun vertrouwen in de overheid wel kwijt. Dat zijn geen incidentele bijkomende schadegevalletjes van een verder goed werkend systeem. Dat is een pervers systeem.
Het recht van ouders om te bepalen met welke arts en welke behandeling ze voor hun kind instemmen wordt uitgedaagd.
En juist in dit soort moeilijke gevallen waarbij de behandeling soms in het buitenland is, experimenteel kan zijn of alternatief, ben je dus kwetsbaar voor beschadiging door de 'kinderbescherming'.
Goed als je dat vooraf weet, dan kun je je daar zo goed mogelijk tegen wapenen. Is je kind ziek verwacht dat de overheid je ouderschap ondermijnt met roddeldossiers en rechtzaken. Je wordt in diskrediet gebracht zodat men jou zaak kan winnen door jou zwart te maken en te beschuldigen van 'kindermishandeling'. Zelf denk je nog dat je juist een zorgzame ouder bent die er alles uithaalt om voor je kind te zorgen. Maar om te winnen moet de overheid in de vorm van jeugdzorg en 'kinderbescherming' jou zwart afschilderen.
Pervers dit.
De overheid zou de kwaliteit en toegankelijkheid van de medische hulp moeten faciliteren. In plaats van die perverse procedures.
Volg het verhaal van Sylvano
http://www.destentor.nl/regio/apeldoorn/jacht-op-sylvano-vergeleken-met-razzia-s-1.4604605
A.s. woensdag heeft Annelies een gesprek met BJZ. De stand van zaken is nu zo dat zijzelf vrijgesproken is en thuis, maar dat door de kinderrechter toestemming is gegeven voor (gesloten) plaatsing van Sylvano. Waar moet dit gesprek over gaan?
https://www.dropbox.com/s/1vtp8tlbejv7zdl/Apeldoorn.pdf?dl=0
In dit artikel kun je lezen hoe het Sylvano is vergaan en hoe moeder Annelies een getraumatiseerd kind terugkreeg dat angstig was, in bed plastte en een PTSS bleek te hebben. Sylvano werd in overleg ziek gemeld om eerst te kunnen herstellen maar werd toch weer gedwongen uit huis gehaald.
Hoe kan Annelies nog afspraken met BJZ dat niet alleen Sylvano maar ook moeder Annelies een PTSS heeft bezorgd? Hoe ga je om met je misbruiker? Die alle macht over jou heeft?
En notoir bekend staat om het schenden van afspraken 'in het belang van het kind' zogenaamd.
Het kan alleen nog goed komen met Annelies en Sylvano als er voortaan alleen hulp in een vrijwillige relatie wordt geboden. Dwanghulp zal beiden verder traumatiseren.
Dus jeugdzorg moet er tussenuit. Moeder Annelies is zelf mans genoeg om hulp voor Sylvano te regelen. En voorlopig is de schoolgang van Sylvano niet aan de orde omdat hij eerst beter moet worden en weer vertrouwen in de wereld moet krijgen.
Dat mag geen reden zijn om Sylvano keer op keer op te pakken. Nu weer omdat hij dan niet naar school gaat. De jongen is getraumatiseerd, dat is beschadiging op beschadiging.
Meer dwang niet minder
http://www.jeugdinspecties.nl/actueel/?nw_id=179
"Zo bepleiten de inspecties dat gemeenten en netwerkpartners werken volgens het principe 1 gezin 1 plan 1 regisseur, het sociale netwerk meer betrekken en vaker gebruik maken van drang en dwang."
Alle gezinnen over een kam scheren
Je ziet het alweer voor je. Niet alleen multiproblemgezinnen maar elk hulpvragend of valselijk gemeld gezin krijgt te maken met meer dwang. De inspectie zegt het.
Zonder bewijs 'dwang' als oplossing voorstellen
Zonder te controleren of dwang wel effectief is in de hulpverlening wordt er door een gezaghebbende instantie een bom gelegd onder de hulpverleningsrelatie die ouders en kinderen nodig hebben.
Dwanghulp is zelden effectief en zelfs schadelijk en contraproductief.
Uh AnneJ
Volgens mij doet de rechter over twee weken pas uitspraak over de gesloten uithuisplaatsing. En is Annelies nog niet vrijgesproken, die uitspraak volgt volgens mij zes november, er is een celstraf en een werkstraf tegen haar geeist omdat ze haar bij jeugdzorg weggelopen kind heeft opgevangen/niet teruggebracht.
Jeugdzorg wil nu in gesprek. Dit zou volgens de kranten moeten gaan over de plaatsing van de beide kinderen van de moeder (die kettingwerking heeft het gedoe met Sylvano kennelijk ook nog gehad) in een netwerkpleeggezin.
Persoonlijk echter denk ik dat ze er stellig rekening mee moet houden dat het een truc is, dat wanneer Sylvano opduikt dat hij dan alsnog wordt opgepakt en in een instelling wordt geplaatst en bij poging tot weglopen hij gesloten wordt geplaatst/er opniuew gesloten plaatsing wordt aangevraagd mocht het niet worden toegekend.
Schokkend stuk van het ministerie van volksgezondheid
Ik heb de tekst uit de link van anneJ even gekopieerd en ik vind hem inderdaad schokkend. Met name het stuk van 1 regiseur voor alle hulpverlening, je zult maar niet met je regisseur overweg kunnen en daar met een psycholoog over willen praten en dan komen je financieen ook nog in handen van die persoon.....en het stuk van dwang via KORTING OP KINDERBIJSLAG EN UITKERING.....Zo kun je aardig klemgezet worden natuurlijk......en dat met alle klachten die er zijn...Komt ie:
De samenwerkende jeugdinspecties pleiten o.a. voor meer drang en dwang bij hulp aan multiprobleemgezinnen
De samenwerkende jeugdinspecties onderzochten in vier Nederlandse gemeenten de hulp aan multiprobleemgezinnen in de praktijk. In de onderzochte gemeenten wordt over het algemeen verantwoorde zorg en ondersteuning geboden. Toch kunnen er nog punten verbeterd worden. Zo bepleiten de inspecties dat gemeenten en netwerkpartners werken volgens het principe 1 gezin 1 plan 1 regisseur, het sociale netwerk meer betrekken en vaker gebruik maken van drang en dwang.
28 oktober 2014
Vanaf 1 januari 2015 zijn de gemeenten verantwoordelijk voor de uitvoering van alle jeugdhulp. Hierdoor kan beter samengewerkt worden op lokaal niveau met andere hulpverleningsinstanties. Voor gezinnen met een combinatie van complexe problemen (gezinnen met geringe sociale redzaamheid - GGSR) betekent dit dat onder meer jeugdhulp, (school)maatschappelijk werk, (jeugd)psychiatrische zorg en schuldhulpverlening tezamen de zorg en ondersteuning verzorgen volgens het principe van 1 gezin, 1 plan, 1 regisseur.
Onderzoek
De samenwerkende jeugdinspecties onderzochten eerder in 21 (middel)grote gemeenten hoe de zorg en ondersteuning van gezinnen met geringe sociale redzaamheid beleidsmatig gestalte krijgt. Daarna werd in de vier gemeenten die beleidsmatig het best voor de dag kwamen - Delft, Zwolle, Maastricht en Lelystad - een vervolgonderzoek uitgevoerd naar de praktijk van de hulpverlening. Worden alle beleidsvoornemens op papier ook in de praktijk gerealiseerd?
Conclusies
De samenwerkende jeugdinspecties constateren dat er in de onderzochte gemeenten sterk ingezet wordt op een effectieve hulp aan multiprobleemgezinnen. De werkwijze verschilt echter per gemeente. Zo werken vier van de vijf aanpakken niet consequent volgens het principe 1 gezin, 1 plan, 1 regisseur. De aanpak in de gemeente Delft werkt juist wel volgens dit principe, maar zou - evenals enkele andere gemeenten - wat meer nadruk kunnen gaan leggen op de vervolgfase van de hulp: door meer aandacht te besteden aan het vergroten van de zelfredzaamheid en het sociale netwerk van het gezin, alsook het organiseren van een goede nazorg, kan de kans dat het gezin terugvalt aanzienlijk kleiner worden gemaakt. Bij de uitvoering van de hulp zou - zoals in Maastricht - meer gebruik kunnen worden gemaakt van de mogelijkheden tot dwang en drang. Veel multiprobleemgezinnen mijden zorg of hulp en kunnen vaak wel tot medewerking worden verleid wanneer hen een betere situatie in het vooruitzicht wordt gesteld. Of wanneer medewerking ervoor zorgt dat een ernstigere maatregel voorkomen kan worden (drang). Levert dit geen resultaat op, dan kan overwogen worden om dwang in te zetten in de vorm van bijvoorbeeld een proces-verbaal van de leerplichtambtenaar, een melding bij het AMHK of een korting op kinderbijslag en/of uitkering.
Verbeteringen in aanpak
De samenwerkende jeugdinspecties hebben de onderzochte gemeenten op de hoogte gebracht van de onderzoeksresultaten en de aanbevelingen, zodat deze meegenomen kunnen worden bij de verbetering van de hulp aan multiprobleemgezinnen. Medio 2015 zullen de inspecties bij de vier gemeenten navraag doen in hoeverre de aanbevolen verbeteringen zijn gerealiseerd.