iemand zembla gezien gisterenavond?

benoemen

Ik denk dat in plaats van besmuikte of onverholen kritiek op ouders het goed is om je voor te nemen ouders ook eens te wijzen op wat ze al goed doen en wat ze allemaal lukt. En dat is een robot kind maar de dagelijkse zorg om het allemaal in goede banen te leiden en weer een nieuwe fase van je kind te ontdekken en er zo goed mogelijk mee om te gaan, dat proces en de daaruit volgende relatie met je kind, lijkt me een grote verdienste van ouders. En natuurlijk zijn ouders geen robotjes, je bent wel 24/7 aan de beurt, daar gaat vast ook iets fout, maar de meeste ouders zetten zich gewoon goed in voor hun kinderen. Binnen hun mogelijkheden en onmogelijkheden.

Lagere verwachtngen

Ad Hombre: Ik denk wel dat het in het leven beter is om te beginnen met lagere verwachtingen, dan valt het later alleen maar mee. Ik dacht destijds geloof ik serieus dat ik nooit een behoorlijke baan zou krijgen. Dat zie je de tegenwoordige jeugd ook wel denken. Hopelijk valt het voor hen ook wel mee.===

Ik denk niet dat het zozeer zit in dat jongeren lage verwachtingen moeten hebben, maar dat ze realistische verwachtingen moeten hebben. Ik vind niet dat een jongere zichzelf al moet degraderen tot 'kansarm' nog voor dat bewezen is.

Toen mijn dochters nog jonger en naïever waren, riepen ze 'als ik op mezelf woon heb ik een afwasmachine. Ik ga niet afwassen hoor'. (Dat was in een periode waarin we geen afwasmachine hadden, omdat de een stuk was en voor de ander nog geen geld was.) Jongste dochter woont in een huis met redelijk wat voorzieningen, maar geen afwasmachine. Ze zal dus zelf moeten. De oudste woont samen in een flatje van miniformaat. Zelf afwassen dus, want het past er allemaal niet in. Tussen toen en nu zijn ze minder veeleisend geworden, omdat ze beter hebben kunnen zien wat realistisch is. Verwachtingen op dit gebied mogen wat mij betreft laag zijn. Maar om op je 18de al te denken dat je toch nooit een geschikte baan zult vinden e.d., vind ik niet bepaald stimulerend. Dat ik die gedachte op mijn 54ste heb, is realistisch, maar nog steeds niet persé waar. Toch merk ik dat die gedachte mij ontmoedigt. Dat wil je toch niet voor een jongere die nog moet beginnen? Dus móeten ze om te beginnen eigenlijk toch hoge verwachtingen hebben.

Wat de afwasmachine betreft: ik geloof dat ik liever geen eettafel heb dan geen afwasmachine. Toen ik op mezelf woonde was afwassen iets wat ik deed als het écht moest (dus eens in de drie dagen of zo, het zag er niet uit). Ik zou nú op die leeftijd zeker over een afwasmachine nagedacht hebben:-)).

Hanne

Zou het niet ook omgekeerd zijn? Kinderen die de neiging te hebben om geen maat te houden krijgen thuis regels opgelegd?

Nee, dat kan niet. Appels zijn een fruitsoort, maar niet al het fruit bestaat uit appels.

Mijn ervaring is, dat het toch wel verdacht vaak voorkomt dat kinderen die thuis iets niet of nauwelijks krijgen, dat bij een ander of op een andere manier proberen te compenseren. Tenzij het gedachtengoed van de ouders zo is ingeprent bij het kind, dat het die gedachten over is gaan nemen. Mijn dochter had als kind 'verkering' met een jongetje die alleen verantwoord en gezond kreeg van zijn moeder. Voor hem geen snoepje of koekje, nee liever een donkerbruine boterham met kaas (bijvoorbeeld). Laatst hoor ik toevallig een gesprek tussen twee jongetjes van hooguit 6 jaar. De een is een beetje aan het stangen met 'ik heb lekker een koekje!' Zegt de ander: 'nou én, ik heb komkommer, veel gezonder! In een koekje zit allemaal suiker'. Helemaal waar, maar jee moet een kind van 6 al met die gezondheidslast rondlopen? Ik merk toch dat ik daar een beetje van moet zuchten. Maar goed, dát kan dus ook. Daartegenover staat dat wij min of meer de zoete inval waren, want wij hadden snoepjes. Wij vonden het prima om elke dag een paar snoepjes te geven en niet het weekend tot chips- en snoephoogtepunt te promoveren. Je kon duidelijk merken welke kinderen zelden snoep kregen, die drongen het meest aan. Was het niet direct bij mij, dan wel via mijn dochters. Aan mij dan de taak om aan te geven dat het feit dat wij wél snoep hadden niet betekende dat ze bij ons de hele dag door snoep konden krijgen.

Jawel

ik denk wel dat het belangrijk is dat kleine kinderen al weten wat ze eten.
Ik denk dat het belangrijk is dat ze weten wat het betekent als ze een dier eten, wat suiker doet en waarom dat niet goed is, wat er gebeurt als je snoepjes eet, frisdrank drinkt, en zo meer. Maar ook: waarom bewegen goed voor je is, en dan vooral bewegen wat een vast onderdeel van je dagelijkse patroon is, allemaal van die dingen.

Ik merk dat oudere pubers en jongeren (zoals bijv. mijn stiefdochter, die toch erg veel met de lijn bezig is) vaak geen weet hebben van hoe het precies zit met eten, waarom kunstmatige zoetstoffen niet goed voor je zijn, noem maar op.

Ik vind het belangrijk dat kinderen dat ook in de opvoeding mee krijgen.

Niet als hysterische bangmakerij maar wel als kennis en informatie. En ik leer ze vooral: alles met mate.

Het voordeel

Dat is denk ik het voordeel van autisme bij mijn kinderen. Die kunnen heus weleens koekjes eten of een snoepje aannemen.
Maar het zit niet in hun systeem om dagelijks te snoepen en dat doen ze dan ook letterlijk niet. Zoon vraagt uit zichzelf juist vaak rauwkost mee te nemen als sla, gesneden fruit en rauwe groenten, olijven.
Snoepen doe je een keer in de week. Ik vraag altijd wat ze willen. Zoon vaak een zak chips of een uitdeelpak als er vrienden komen, dochter een pak koekjes en een zak dropjes als haar snoepende vriendje komt, en dat is het dan voor die week.
Omdat ik ze altijd veel heb uitgelegd, inderdaad de 'met mate' als hoofdregel, kiezen ze nu zelf wat ze belangrijk vinden.
Ik merk wel dat ze niet altijd mijn redenatie achter zaken weten en ik heb mijn zoon dan ook deze week geadviseerd zelf eens wat over voeding te lezen in de media en daar zijn mening over te vormen. Want het is helaas geen wiskunde maar je kunt er wel zelf proberen zo goed mogelijk mee om te gaan. Met mate. Met achtergrondkennis, bijvoorbeeld 'the men who made us fat' en dat soort theorien kun je je keuzes voor jezelf beter maken.

En ik ben het ook eigenlijk wel eens met de pedagoog Mieke van Stigt, het artikel van Mirreke, ouders besteden deze generatie juist veel meer tijd samen met hun kinderen dan vroeger. Dat gemiep over egoistische ouders is disproportioneel. Ze zullen er tussen zitten en ouders hebben ook heus weleens geen ruimte meer over want moeten al heel veel, maar daar maak je geen beleid over. Het is beter om ouders beter te faciliteren met hun kinderen zoals met betere betaalbare kinderopvang. Zelfs Duitsland betaalt de overheid 6 keer zoveel dan in Nederland.
Dat is misschien nog wel goedkoper dan geld weggooien en ouderhatende pedagogen, opvoedpoli's en beleid.

Herkenning AnneJ (eten ot)

Mijn ASS-er is nu 14 en ik herken zoveel uit jouw verhalen hier

Ik denk dat ASS-ers een on-ge-loof-lijk-e zelfdiscipline hebben! Verklaard vanuit dagpatronen en structuur, maar toch, ik vind het knap.

Mijn zoon snoept inderdaad niet of alleen op precieze tijden. Hij heeft een dagelijkse routine waar ik alleen maar bewondering voor kan hebben. Doet aan fitness en heeft een heuse sixpack, en spieren waar zijn oudere broer van 16 u tegen kan zeggen.
Verder plant hij bijvoorbeeld zijn tijden waarop hij 'mag' gamen en 'moet' leren. Is inmiddels de beste van de klas, en weet zo ongelooflijk veel.

Ik sta juichend en lachend (stiekem dan, want ik moet vooral gewoon doen van hem ) aan de zijlijn en ben vooral trots.

Haha, ik bedoelde even ot.

en dus niet eten ot.

En ik geniet ook heel erg, want hij heeft ook goede humor en vertelt veel, is emphatisch kan goed uitleggen wat anderen voelen en hoe hij dat merkt.

Jongens, onze kinderen ontkrachten alle voordelen die er bestaan over autisme, écht! (als het gaat om hoogfunctionerend autisme)

Ja Mirreke

Ik ben ook ongelooflijk trots op mijn kinderen. Het komt ze niet aanwaaien maar ze doen er veel moeite voor om goed te communiceren en zichzelf en anderen te begrijpen en daarop in te spelen. En het lukt ze! Ik geniet hier ook van allerlei kwartjes die ineens vallen. En waar ze smakelijk over kunnen vertellen.