Hoe vertellen tegen kinderen en wanneer. Biovader is anonieme donor

Reactie

@Jo Hanna... we zijn inmiddels bijna 3 jaar gescheiden... we konden tot 2 maand geleden meer dan prima door 1 deur, maar toen kwamen er nog geen vragen van de kinderen.

Ik heb een boekje binnen inmiddels "kriebels in je buik, sexuele voorlichting voor kinderen", waar ook een stukje in staat over als de situatie anders is dan "normaal"

Mijn ex wil het ze wel vertellen, maar niet nu, en het hoeft van mij ook niet morgen, maar we moeten ook geen jaar meer wachten.
Onze oudste wordt 9, de jongste in januari 6, dus we waren het er al wel over eens om het na de verjaardag van de jongste eens te bekijken, maar dat was voor dat alles een strijd werd....

Het hem, mijn ex, alleen laten vertellen dat willen we allebei niet. Dat is ons destijds, en ook nu door huisarts, echt afgeraden. En ik heb het hele hoe en wat ook beter in mijn geheugen dan mijn ex, plus dat ik alles destijds helemaal heb vastgelegd voor als we het zouden gaan vertellen en ze vragen hebben.

De boodschap zal ook nooit worden dat ex niet hun echte vader is, want dat is hij wel!! En een hele goede ook!!! Alleen het DNA is niet hetzelfde. Maar hij is 100% verder hun vader

Andere situatie

' Het hem, mijn ex, alleen laten vertellen dat willen we allebei niet. Dat is ons destijds, en ook nu door huisarts, echt afgeraden. ' Maar ik vermoed dat dat was voor de scheiding en voor de meest recente perikelen (aangezwengeld door de roddels van je vriendin).
Nu zit je in een iets andere situatie. Dus het kan zijn dat je nu ook iets anders moet denken en handelen.

Tsjor

Tsjor

Dat snap ik hoor, de situatie is nu compleet anders... maar toch voelt het niet goed om het los van elkaar te vertellen.

Ander draadje

Ik had dat andere draadje niet op mijn netvlies. Ik heb er nu even doorheen gelezen en begrijp dat het gaat om escalerend drama door verschillende verwachtingen en gemanipuleer van vriendin. Hoe dan ook lijkt me dat je hier niet ineens een draai kan maken naar een ‘common ground’ voor zoiets belangrijks en gevoeligs als bio-vaderschap. Jullie zitten mekaar daarvoor teveel in de weg, er is teveel krenking. Dat zullen jullie kinderen ook voelen, dat de verhoudingen ineens helemaal verzuurd zijn. Blijft dus staan dat het wel erg veel tegelijk is, in deze context. Ik zou zeggen: voor onbepaalde tijd uitstellen. Beetje incalculeren dat het toch op een andere manier (uit de omgeving, of toch door ex) wordt verteld. Daar dan ook niet een al te groot drama van maken. Beetje in de categorie ‘Sinterklaas bestaat niet’. Hij is gewoon hun vader. Zoveel impact hoeft het op dit moment nou ook weer niet te hebben. Ik denk dat van belang is dat het geen geheim is. Het is info waar je een goed moment voor moet vinden om het rustig en goed met ze te kunnen bespreken. En dat is duidelijk niet nu.

Gesprek

Net gesprek gehad met de praktijkondersteuner.
Zij gaf aan om niet te lang meer te wachten, om voor die tijd het gesprek aan te gaan met mijn ex en daarin te beginnen met "je bent en blijft hun vader maar...." en dan uitleggen waarom het zo belangrijk om niet meer te lang te wachten. Er schijnen allerlei onderzoeken te zijn geweest naar de gevolgen van te lang wachten en die zijn niet best

Ze gaf ook aan dat ze het goed vond van mij dat ik advies inwon bij 3en... dus op een forum, of bij haar. Ze gaat uitzoeken of we samen een gesprek kunnen hebben met een speciale jeugdbegeleider hier over.

Maar zei ze "als hij niet wil, dan ga je alleen, want dit doe je voor de kinderen"

En verder gaf ze als tip om voor nu zoveel mogelijk antwoorden al wel te geven aan de kinderen, alleen als het te specifiek wordt om dan het "te parkeren" dat wordt door kinderen meestal gewoon geaccepteerd

Terwijl ik haar aan de telefoon had (was telefonisch omdat ik afwachting ben van de uitslag van mijn corona test) kreeg ik post van het ziekenhuis waar we destijds zijn geholpen, die bellen mij de 21e... staat alleen niet bij waarom, maar we waren zonder overleg uitgeschreven dus ik vermoed dat dat daar over gaat.

Stappen

Toch, ik zou echt focussen op de stappen: eerst over onvruchtbaarheid en wat daaraan te doen valt (technisch verhaal, maar het kan hen ook overkomen); daarna dat dit de manier is waarop zij geboren zijn; en dan zelf de conclusie laten trekken over hun vader, (dus hij is niet onze echte vader), waarbij jij dan kunt aangeven dat het dan alleen maar over het biologische vaderschap gaat en dat vaderschap zoveel meer inhoudt.
Ook als insteek voor het gesprek met je ex. De suggestie om te beginnen met: '"je bent en blijft hun vader maar...." vind ik geen goede suggestie. Achter de 'maar' zitten allerlei valkuilen waar je juist niet in wil vallen. Begin met: ik wil ze toch iets vertellen over onvruchtbaarheid en wat daaraan te doen valt, omdat dat ons en hun verhaal is.

Tsjor

Hij moet dit doen juist omdat hij hun vader is

Ik vind die ‘maar’ ook een bijzonder slechte suggestie. ‘Maar’ betekent dat je iets afdoet aan wat je net hebt gezegd. Dat is nou precies wat je niet wil. In deze situatie is het juist omdat hij hun vader is dat het zijn rol is ze, samen met jou, hun moeder, hierover goed te informeren en te begeleiden. Hij neemt dus zijn vaderrol 100% in door dit zorgvuldig te doen. Hij moet dat niet willen laten liggen. Dat zou juist bekrachtigen wat hij niet wil, namelijk dat hij zijn verantwoordelijkheid als ouder niet kan vormgeven. Ik zou proberen hem in de lead te krijgen en hem uitnodigen om hier een strategie voor te verzinnen waarbij jij hem kan ‘volgen’ in zijn aanpak. Niet proberen om hem mee te trekken maar hem uitnodigen het heft in handen te nemen en hem daarin te ondersteunen. Je zegt hier: hij is een hele goede vader voor zijn kinderen. Zeg hem dat en zeg hem dat jij er vertrouwen in hebt dat hij hierin goede ideeën heeft waarbij jij kan aansluiten. Er is een (1) belangrijke voorwaarde: er moet op afzienbare termijn een plan komen. Lang uitstel is voor jou niet meer te hanteren.

Hem in deze belangrijke kwestie overrulen en een situatie laten ontstaan waarin hij zijn rol niet inneemt en als verantwoordelijke ouder afwezig is, in een kwestie die juist gaat over wat het betekent om ten volle (hun) vader te zijn, vind ik een recept voor langdurig verstoorde verhoudingen. Ik begrijp eigenlijk echt niet waarom de praktijkondersteuner ineens zoveel haast heeft. Wat maken een paar maanden nu nog uit? Die onderzoeken waaruit zou blijken dat het slecht is om lang te wachten, heeft de praktijkondersteuner verteld waar je die kan vinden? Ik zou me namelijk kunnen voorstellen dat de factor tijd op zichzelf minder van belang kan zijn dan factoren als ‘fase’ (schoolkind/puber) manier waarop (genuanceerd/plompverloren/in een ruzie/door derden). Ik zou dat voor mezelf graag eens willen nalezen, wat nou precies de doorslaggevende elementen zijn.

Goed bezig!!

Ik denk dat je op de juiste weg bent! En steeds iets meer vertellen is dan ook prima.
Ik ben het deels met Jo Hanna eens wat betreft de factoren. Ik zou er zeker niet mee wachten tot de puberteit en het ook niet plompverloren zeggen op een moment dat je boos bent op je ex.
Maar juist te lang wachten nu maakt het alleen maar moeilijker. En juist omdat jullie eerlijk willen zijn tegenover ze.

Fijn dat de praktijkondersteuner je wil helpen. Je kunt het maar 1x vertellen hè en dan wil je het natuurlijk goed doen.

Maar....

De maar is niet als slecht iets... het is meer als in "je bent en blijft hun vader, maar we moeten ze gaan uitleggen hoe het zit"

En dat hoeft niet morgen, dat zei de praktijkondersteuner ook, we moeten samen proberen een plan te maken hoe we dat gaan doen, en dat kan best nog 3 maanden wachten.
Dan is hopelijk de rust ook wat terug. Ook omdat ze me voor de andere situatie allerlei tips heeft gegeven die rust kunnen brengen.

Die kon ik vandaag al meteen toepassen toen ex de kinderen kwam halen, ik heb hem vriendelijk begroet, gezegd wat er qua kinderen verteld moest worden, heb zelfs een cadeautje gehaald voor hem voor in de zak (omdat de oudste het zo zielig vond als er niks voor papa in de zak zat). En ik merkte dat er van zijn kant nog wat geprobeerd werd qua negativiteit, maar doordat ik daar niet op in ging, ging de overdracht redelijk soepel.

Praktijkondersteuner gaf aan dat eerlijkheid naar kinderen het beste is omdat ze anders in hun hoofd alles erger maken dan het misschien is. Dus dat ik ze had verteld dat papa en mama nu strijd hebben (niet waarover) en dat dat absoluut niet met hun te maken heeft dat was juist heel goed. Net als vragen beantwoorden die te maken hebben met kinderen krijgen, maar inderdaad even afwachten hoe ex bedenkt dit te willen aanvliegen, maar niet te lang (dus geen jaren meer wachten)

fijn

Dat je een andere manier gevonden hebt om om te gaan met de relatie. Hopelijk werkt dat snel zijn vruchten af.
Even terugkomend op de 'maar'. "je bent en blijft hun vader, maar we moeten ze gaan uitleggen hoe het zit" Dan blijft bij mij toch hangen: we moeten ze vertellen dat jij niet echt hun vader bent. Vandaar dat ik een beetje blijf zeuren over de manier waarop je het onderwerp ter discussie stelt. Je kunt ook zeggen: ze hebben vragen over voortplanting, maar voor hen is het belangrijk dat ze ook iets weten over onvruchtbaarheid en wat je daaraan kunt doen.

Tsjor

Link

https://www.freya.nl/kinderwens/zwangerschap-en-kind/kind-van-een-donor/

https://fiom.nl/afstammingsvragen/donorconceptie/ouders-donorkinderen

Hier nog wat tips in de linkjes. Vooral de tweede heeft veel info, misschien heb je er iets aan. (Als je ze zelf nog niet gevonden had)

Tsjor

Ik snap dat je dat zo ziet, maar zo bedoel ik het niet.

Hij is wel echt hun vader... dat zal ook nooit veranderen, er is meer dan dna nodig om een vader te zijn, en dat weet hij ook, ook dat ik daar zo over denk.

Het is een maar... omdat het in hun geval qua voortplanting anders is gegaan, en dat "moeten" we uitleggen, en niet morgen, maar ook niet op hun 18e

Mammavan2

'niet morgen, maar ook niet op hun 18e'

Tussen 'morgen' en hun 18e zitten nog jaren. Dus je hoeft er niet zo bovenop te zitten als je nu doet. Geef je ex een half jaar de tijd. Spreek af dat als hij het komende zomervakantie (!) nog niet verteld heeft, jjij een moment samen plant. Niet eerder.

Yuria en Tsjor

De kinderen vragen nu. Ze zitten nu in een "gunstige" leeftijd dus ik snap Mammavan2 heel goed. Het is juist voor donorkinderen heel belangrijk om het goed te vertellen. En in dit geval is het natuurlijk extra lastig omdat de ouders gescheiden zijn. Maar papa blijft papa, dat is het belangrijkste. En dat het een lastige situatie is, dat is zeker.

Moment

Het is ook voor donorkinderen heel goed om.her juiste moment te kiezen om het te vertellen. Sowieso moet het op de dagen dat de kids bij pappa zijn, want dan zien ze dat ze na het vertellen gewoon weer met de orde van de dag verder gaan en dat er verder niets veranderen.

Daarnaast moet het dus ook niet plotsklaps na een scheiding zijn terwijl de kids dat verweken dus.

maar

Ik weet niet of ik het gemist heb maar je hebt het aan iedereen verteld dat dit niet de kinderen van jouw ex zijn maar ben je nu echt nooit bang geweest dat iemand dat per ongeluk aan ze ging zeggen?

Maar

"Maar" geeft in feite een tegenstelling/afzwakking aan van het voorgaande. Dus door die zin te gebruiken zwak je zijn vaderschap af en dat is heel pijnlijk, ook als je het niet zo bedoelt. Ik zou dus heel zorgvuldig in hoe je het formuleert.

Als je nu al, in z’n algemeenheid, dingen gaat vertellen over voortplanting en onvruchtbaarheid/donoren ("dan kun je een zaadje krijgen van een andere man") dan zou ik daar ook op letten. "Maar het is toch de echte vader" geeft volgens mij meer twijfel "en dan krijgen de vader en moeder een kindje".

Maar Triva

Er open over zijn is toch niet zo vreemd?
Waarschijnlijk zijn ze dat al vanaf het begin geweest, vanaf het moment dat ze in het kid-circus kwamen. En dat is heel normaal hoor!
Hier hebben we vanaf het begin het ook verteld, het halve dorp wist waar we mee bezig waren. Van kleins af aan hebben we het aan het kind vertelt, op school was het bekend. Gewoon omdat het heel normaal is. Niks spannends aan.

Andersom

is ook heel normaal. Niet vertellen hoe de kinderen verwekt zijn, dat doe je in een gebruikelijke situatie tenslotte ook niet. Wel tegen de kinderen van kleins af aan, op hun niveau, eerlijk zijn over hoe ze verwekt zijn.

Vertellen

Ja en als.je het niet van kleins af aan verteld moet je het juiste moment afwachten om het te gaan vertellen. En dan zou ik zeker wachten tot de scheiding goed is verwerkt en de kinderen sowieso langere periode na het vertellen bij vader zijn

Open of niet

Natuurlijk ben je open, dan hoef je nergens meer over in te zitten. Maar zo simpel is het niet. Als tijdens mijn zwangerschap kreeg ik soms ongegeneerd vragen over de vader, met (als ik dan soms vertelde hoe het zat) meteen een stevig oordeel van: "ik vind dat dat moet kunnen" tot "heb je daar wel goed over nagedacht" en je hele sexleven dat erbij wordt vemeld. Echt schokkend, en zo relaxed vond ik het niet om "open" te zijn.
Ook op mijn werk was ik niet erg open. Dat ben ik sws niet, dus ook een kwestie van karakter. Intimi wisten en weten hoe het zit, in het belang van mijn dochter waren instanties en ouders van kinderen waar ze mee speelde wel op de hoogte. Er zal heus wel geroddeld zijn, maar dat gebeurt ook als je er open over bent. Verder gaat het niemand wat aan.
Ik besef ook wel dat ik niet bepaald een taboedoorbrekend rolmodel ben. Voor mij is het schipperen tussen mijn eigen privéleven en een zichtbaar controversiële manier van leven tegenover de privacy en integriteit ten opzichte van mijn dochter. Alleen maar open zijn naar iedereen is voor mij echt te simpel.
De enige aan wie ik uitleg verschuldigd ben is mijn dochter, en haar hele leven lang ben ik hier ook open over geweest naar haar toe.
Vanuit mijn perspectief vind ik het echt onbegrijpelijk dat een zgn "standaard-heterogezin" ongevraagd de hele wereld behalve de eigen kinderen inlicht over donorconceptie. Voor mij is het de omgekeerde wereld maar, nogmaals, vanuit mijn perspectief.
Ik vind dat je (ts) goed omgaat met de situatie zoals die nu eenmaal is. Je informeert je goed, er staan zeer bruikbare tips hier. Ik denk dat je ook schippert tussen verschillende belangen. Goed dat nu niet alleen maar boosheid overheerst. Ik wens je veel sterkte.

Toch nog een tip

Het helpt denk ik als je in je taalgebruik een duidelijk verschil maakt tussen de vader en de donor. Daarmee markeer je de verschillende "rollen", naast je uitleg natuurlijk.

Mooi tijdstip

De suggestie van Dees lijkt mij ook verstandig: ' Sowieso moet het op de dagen dat de kids bij pappa zijn, want dan zien ze dat ze na het vertellen gewoon weer met de orde van de dag verder gaan en dat er verder niets veranderen.'
Wellicht zijn ze in een van de vakanties wat langer bij hun vader, dan zou dat een mooi moment zijn.

Tsjor

huh?

"Hier hebben we vanaf het begin het ook verteld, het halve dorp wist waar we mee bezig waren. Van kleins af aan hebben we het aan het kind vertelt, op school was het bekend. Gewoon omdat het heel normaal is. Niks spannends aan."

Ik zeg toch helemaal niet dat dat niet normaal is of zou mogen? Jij hebt het van kleins af aan aan je kind verteld. Dat heeft Mammavan2 niet. Dat zou ik dus nooit aandurven tenzij je het alleen aan je ouders/schoonouders etc hebt verteld. Mammavan2 had het over 'iedereen': "We zijn er altijd naar iedereen open en eerlijk over geweest, alleen de kinderen zelf weten het (nog) niet." Ik vind het heel slecht als het halve dorp het weet maar je kinderen niet die 8 en 6 zijn. Straks vertelt een klasgenoot het aan ze.

En hierom

" Ik vind het heel slecht als het halve dorp het weet maar je kinderen niet die 8 en 6 zijn. Straks vertelt een klasgenoot het aan ze.

En om het bovenstaande wil mammavan2 het dus ook graag vertellen! Dat is het punt juist.
Ja ze hadden beter van kleins af aan kunnen vertellen, maar dat is niet gebeurd