Hoe vertellen tegen kinderen en wanneer. Biovader is anonieme donor

Nu alvast

Wat je nu alvast kunt doen: als je ergens (in het echt of in een boek) een gezin ziet met twee moeders, of twee vaders, of een geadopteerd kind, dat je dat benoemt (de aandacht erop vestigt) en dat je het eventueel uitlegt. Maar het belangrijkste is niet eens dat je het uitlegt, maar dat je gewoon heel vanzelfsprekend de termen 'vader' en 'moeder' gebruikt voor de ouders, zonder toevoegingen (!). En de niet-ouders noem je genetische vader/moeder, draagmoeder, zaaddonor, afstandsmoeder. De termen 'echte' of 'biologische' vader/moeder moet je helemaal niet gebruiken.

Dat doe je niet als inleiding of aanleiding om over je eigen situatie te praten. Je zorgt dat je kinderen de juiste betekenis van de woorden 'vader' en 'moeder' kennen. Want die betekenis geeft houvast en veiligheid: wat ze later ook maar te weten komen over hun eigen afkomst, volgens hun concept van 'vader' en 'moeder' verandert er niets.

-----

Ik weet niet of je ex straks gaat meewerken aan samen vertellen. Maar ook als je het eenzijdig gaat vertellen is het goed uit te stellen tot je (hopelijk) in iets rustiger vaarwater komt met je ex.

Voor 'tussen neus en lippen door' kun je een toevallige aanleiding creëren. Dan merken de kinderen minder dat het een onderwerp je door het gedoe met je ex toch wel flink bezig houdt. Je rijdt toevallig met de kinderen langs de kliniek waar je geinsemineerd bent. Of je komt in een fotodoos een foto van je eileiders tegen (nou ja, als het heel makkelijk ging heb je niet zo'n foto, maar misschien heb je iets anders uit die tijd...).

Ik snap wel dat je het niet van jongs af aan verteld hebt, hoor. In situaties waarin papa, mama en kind pas na de geboorte alledrie bij elkaar zijn komen te wonen is het makkelijk om daar iets over te zeggen of iets over te laten zien dat peuter/kleuter kan bevatten. Maar bij jullie gaat het echt alleen maar over voortplanting en verder nergens over.

Framen

'En nu ex man inmiddels leugens over mij de wereld in aan het brengen is en hij verder geen woord tegen mij zegt weet ik niet hoe we weer bij elkaar aan tafel kunnen gaan zitten.' Je houdt wel erg lang vast aan dit beeld. Is het je zoveel waard?
Gelukkig hebben jullie blijkbaar wel weer met elkaar kunnen praten.

Tsjor

Tsjor??? Ik snap je punt niet

Ik hou vast aan een beeld?
Dit is hoe het is....

Ik heb hem gisteravond "gesproken", hem vertelde wat het advies van de huisarts was.
Vervolgens heb ik hem gevraagd waarom hij denkt dat ik ben vreemdgegaan, en waarom hij dat de wereld in brengt, dan krijg ik als antwoord "dit gaat niet over de kinderen"
En komt hij met allerlei dingen die ik doe die niet in ons ouderschapsplan staan, als ik die vervolgens weerleg met tekst en uitleg dan krijg ik alleen gemompel, en een "nou dat zal dan wel". Als ik dan flauw wil zijn kan ik bij hem ook vanalles aankaarten wat hij niet volgens het ouderschapsplan doet, maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik geen zin heb in een welles nietes spelletje.

Er valt niet met hem te praten op dit moment. En ik heb het vaker gezegd, ik ben echt niet heilig in dit verhaal, en natuurlijk is het een heen en weer wijzen... maar als ik in zijn straatje lul dan is het goed, doe ik dat niet dan ben ik gek of zegt ie gewoon domweg niks meer.

Dus hoe moeten we dan, met zulke spanning, die de kinderen absoluut door hebben, hun gaan vertellen over hun ontstaan...
Dan is het "verstandiger" om alles te laten rusten en over een paar maanden eens te kijken hoe we dan tegen over elkaar staan. Het is het mij namelijk niet waard om nog meer stress en onrust bij de kinderen te veroorzaken.

De leugens

zijn begonnen bij je ' vriendin'. Hij is erin getrapt. Stom.
Goed om alles even te laten rusten, maar ik denk wel dat je na moet denken over hoe het eruit moet zien als je het wel wil gaan vertellen. Wat heb je daarvoor nodig?

Tsjor

Tsjor

Wat we daarvoor nodig zijn is een "normale" omgang met elkaar.
We hebben nu afgesproken voorlopig niks te zeggen, maar ook mijn ex weet dat we er geen jaar meer mee kunnen wachten.

Om van mijn kant de omgang normaal te laten verlopen heb ik dus hulp ingeroepen, zodat ik alles wat in mijn macht ligt er aan heb gedaan om dat mogelijk te maken.

Volgende week vrijdag heb ik een 1e gesprek en dan zien we daarna wel weer verder.

En toen kwam vanmorgen de vraag van de jongste die ik al eerder verwachte

"Mama.... hoe hebben jij en papa ons gemaakt"

Uuuuh... heb maar uitgelegd dat het op verschillende manieren kan, dat 2 vrouwen niet op dezelfde manier kinderen kunnen krijgen dan een man en een vrouw, en dat soms een man en een vrouw ook hulp nodig hebben van een dokter, en toen heb ik een ander onderwerp aangesneden🙈

Andere mogelijkheid

De doelstelling 'normale omgang' vind ik nogal lastig, want wat is 'normaal' en wie bepaalt dat.
De vraag van de jongste is wel een concreet moment om dat aan te pakken, nu, meteen. Wellicht kun je het ook overlaten aan je ex, het is voor hem in feite de lastigste materie. Wil hij misschien antwoord geven op de vraag van je jongste?

Tsjor

Mammavan2

Prima opgelost toch? Maar misschien dat je met je ex kunt overleggen dat als er weer vragen komen dat je het dan vertelt? Heb je al een boekje binnen?

Overleg met ex?

Overleg met ex op dit moment is nagenoeg niet mogelijk.
Hij is op de hoogte dat ik de vraag kreeg, maar kreeg daarop alleen als antwoord "ik ben druk aan het nadenken hoe we dit moeten aanvliegen, maar moet even het een en ander op een rijtje zetten"

Hij zit op dit moment met "vriendin" op een van de waddeneilanden, maar dat hoor ik eigenlijk niet te weten.... alleen beetje jammer dat me dat bij school verteld werd (gelukkig toen de kinderen nog in hun klas zaten)..
Hij is met hele andere dingen bezig dan met dit... hij denkt met zijn lul i.p.v. zijn hoofd zei mijn moeder vanmorgen.

En hij wil dit absoluut samen vertellen, en op zich ik ook wel, maar dat gaat op dit moment gewoon echt niet.... hij kijkt me niet aan en zegt nagenoeg geen woord tegen me, en ik merk aan mezelf dat ik eigenlijk steeds bozer op hem wordt. Hoe langer ik over de hele situatie en afgelopen tijd nadenk, hoe kwader ik word...

Jongste begon vanmiddag alweer over hoe kindjes gemaakt worden... Boekje is in bestelling, maar bol.com had vertraging in de levering.
Verder heb ik vrijdag gesprek o.a. over dit, en hoe überhaupt om te gaan met ex. Dus hopelijk kan die me wat handvaten geven om in elk geval zoveel mogelijk bij mezelf te blijven en het van mijn kant goed te blijven doen, dan kan dat me nooit verweten worden.

Mammavan2

Wat jammer dat je ex zo doet. Dit zou juist een geweldig moment zijn geweest om het te vertellen. Al hoeft dat echt niet samen hoor. Nu was (is) bij ons de situatie wel anders, maar volgens mij heb ik het eigenlijk altijd verteld. Gewoon omdat ik meer thuis was en hij mij altijd alles vroeg.
Misschien ook iets om vrijdag te gaan overleggen. Moet je het echt samen vertellen of is het ook goed als 1 van 2 het gewoon vertelt als er vragen zijn?
Wat een gedoe voor je zeg!! Hopelijk kun je vrijdag goede handvaten krijgen om er mee om te gaan.
Dikke knuffel voor je hoor!!

Verdriet voelen of woede opbouwen

'"ik ben druk aan het nadenken hoe we dit moeten aanvliegen, maar moet even het een en ander op een rijtje zetten" Waarom concludeer je daaruit dat overleg niet mogelijk is? Het nadenken kan wel heel lang duren, want het is een ingewikkelde vraag. dus wellicht moet je hem een deadline stellen: de vragen komen nu te direct en ik wil dan en dan erop ingaan, liefst samen, maar als je er dan nog niet uit bent doe ik het wel alleen.
'Hij is met hele andere dingen bezig dan met dit... hij denkt met zijn lul i.p.v. zijn hoofd zei mijn moeder vanmorgen.' fijn dat je moeder je richting woede stuurt. Ze had ook kunnen zeggen: hij is verliefd. Op een ander, dat wel.
Dat van die vriendin, had hij je dat moeten vertellen? Hoezo ga je op zulk geroddel in?
Je verzamelt argumenten om woedend te zijn. Maar eigenlijk ben je gewoon (nou ja, niet zomaar gewoon) intens verdrietig. Misschien moet je dat verdriet over die verloren droom toelaten, in plaats van het om te bouwen naar woede. De relatie is weg, afgelopen. Dat raakt je heel erg en dat is te begrijpen. Je verdriet is te begrijpen. Je woede is gezocht, gekunsteld en geconstrueerd. Woede is bovendien zelfdestructief, je wordt er niet gelukkiger van. Van verdriet ook niet, maar dat slijt in de loop van de tijd, daar kun je andere dingen tegenover zetten. Tegenover woede kan alleen maar 'wraak' komen: als hij dit doet, dan doe ik dat.

Tsjor

Onvruchtbaarheid

Hypothetisch: stel, man heeft nieuwe vriendin, vriendin heeft een kinderwens en man heeft nog niet verteld dat hij onvruchtbaar is. Dat kan het complex maken. Maar daar moet hij wel doorheen.
Voor mammavan2: ik zou niet de nadruk leggen op het vaderschap, maar als je dan toch het verhaal over het ontstaan van kinderen moet uitleggen zou ik, denk ik, vertellen over de zaadjes die bij het eitje moeten komen en dan vertellen dat soms die zaadjes dood zijn, de dokter weet ook niet waarom. Dan kun je ergens anders goede zaadjes halen. De kinderen kunnen dan zelf, al dan niet direct, concluderen dat hun vader niet hun biologische vader is. Als het jongetjes zijn zullen ze zich wellicht afvragen of hun zaadjes wel goed zijn en hoe ze dat kunnen weten. Dat laten doordringen van de informatie zal bij elk kind op een eigen wijze gebeuren en een eigen moment.

Tsjor

Uitleggen

Buiten de opmerkingen van tsjor (waar ik het mee eens ben): probeer je eens voor te stellen hoe je dit over 10 jaar dit moet uitleggen aan je kinderen. Ga je ze vertellen dat je hun vragen niet hebt beantwoord omdat je vond dat jullie het samen moesten vertellen terwijl vader dat niet wilde of kon en jij daar boos over was?
Het heeft mij vaak geholpen bij keuzes die ik moest maken: kan ik het mijn kind niet uitleggen, dan moet ik het niet doen. Hoe boos over verongelijkt ik me ook voelde soms.

Eens

Niet dat je nu gelijk de knoop hoeft door te hakken, maar ik zie ook niet in waarom je dit perse samen zou moeten vertellen. Dan wordt het een enorm belangrijk issue, terwijl het juist beter lijkt om er normaal over te doen. Wat dat betreft is het echt jammer dat jullie dit geheim hebben gehouden, raar advies ook van de ‘deskundigen ‘.

Het technische verhaal van Tjor lijkt me heel goed om dit uit te leggen, dan gaat het gesprek helemaal niet over hoe echt de vader is ofzo. En kunnen ze langzaam zelf conclusies trekken of nieuwe vragen stellen.

Wat ik me afvroeg nav van je woede en de conclusies die je trekt nav de opmerkingen van je ex, ben je bang dat hij zich terugtrekt uit het leven van de kinderen?

Poging 6

Heb al 5 keer een hel verhaal getypt en dan is het ineens weg 🙈

Hoe de relatie tussen ex en mij is is een heel ander verhaal, en een ander topic...ik ben niet boos omdat het tussen ons niks meer is geworden, daar ben ik, natuurlijk, verdrietig over... ik ben boos over de manier waarop het allemaal gegaan is...waarop het nog steeds gaat. De woede en het verdriet gaanmom andere dingen.

En wat ik hoor zijn geen roddels, het zijn gewoon dingen die mensen/vrienden/kennissen mij vertellen, maar allemaal wel dingen die hij zelf gezegd heeft, of dat ze hem in, het geval van vrijdag, al heel vroeg in de auto zagen zitten met "vriendin", waarop een vriend van hem bevestigde dat ze samen naar 1 van de eilanden waren. Waarschijnlijk verwachten ze dan reactie van mij, maar het enige wat ik dan zeg is "dat moet hij lekker zelf weten"

Ik trek niet de conclusie dat er geen overleg mogelijk is, er is geen overleg mogelijk... hoe overleg je met iemand die niet tegen je praat, en als hij dat doet je niet aankijkt.. en alleen boos en neerbuigend doet... en ik ben, zoals al vaker gezegd, echt niet heilig in dit verhaal, actie reactie, vandaar ook mijn gesprek vrijdag. Zodat ik handvaten heb hoe op een goede manier te reageren..

@zonnehoed...Ik ben niet bang dat hij zich terug trekt uit hun leven, hij is gek met ze en het zij ook gewoon zijn kinderen... het is meer het hoe en wanneer vertellen, mijn omgeving + huisarts zeggen "jullie moeten dit samen vertellen" ... maar hoe doe je dat als er zo'n strijd is...

Ik kan de kinderen inderdaad niet over 10 jaar gaan uitleggen hoe het zit dat is veel te laat...

Het was sowieso al lastig geweest als we op goede voet waren geweest want we hebben eigenlijk gewoon te lang gewacht, maar deze situatie maakt het nog lastiger omdat alles wat ik voorstel wordt afgeslagen.

bloem en bij

Ik begrijp niet zo goed waarom je niet gewoon het verhaal over de bloemetjes en de bijtjes aan je vragende kind kan vertellen. Dat heeft nu toch niks te maken met het feit dat het niet zijn vader is geweest die de bij was in jullie verhaal.

Kind wil gewoon weten waar kinderen vandaan komen, maar waarschijnlijk alleen hoe het globaal werkt en niet hoe het precies bij jullie is gegaan.

Dat is

Ook nog een prima reactie. Gewoon uitleggen waar kinderen vandaan komen, verschillende opties benoemen en nog even in het midden laten hoe dat dan specifiek bij jullie ging.

Het boek: ben jij ook op mij van Sandrijn van der Doef is hier geschikt voor. Staat ook een stuk in over op een andere manier kinderen krijgen, weet niet precies meer hoe.

Isella

Dat is wat ik voor nu ook gedaan heb. Dat is ook wat hij nu vroeg, hij kan ook niks anders vragen want hij weet niks anders..

Heb een boekje besteld over specifiek een donor, maar als het goed is komt dinsdag een boekje binnen "kriebels in je buik, hier komen kindjes vandaan"
Als hij weer met vragen komt dan kan ik dat met hem lezen, of hij zelf, want hij leert net lezen dus dat vind hij leuk

Half

' Kind wil gewoon weten waar kinderen vandaan komen, maar waarschijnlijk alleen hoe het globaal werkt en niet hoe het precies bij jullie is gegaan.'
Dat is wat het kind wil weten, inderdaad, omdat het kind niet weet dat er nog meer te weten is.
Mammavan2 en vadervan2 willen echter nog een ander verhaal vertellen, namelijk dat vadervan2 niet de biologische vader is. Dat kan ook op een later moment, maar de vraag is steeds: wanneer dan?
Ik denk dat je zo lang mogelijk vader de kans moet geven om mee te doen, maar op een gegeven moment toch een ultimatum moet stellen, dan maar alleen vertellen.
Ik zou het verhaal over de bloemetjes en de bijtjes dus aanvullen met een verhaal over onvruchtbaarheid. Kan heel algemeen. en hoe dat wordt opgelost. en dan eventueel aanvullen met: zo hebben wij het opgelost. Bij vragen over vader kan dan verteld worden dat iemand niet de biologische vader is, maar wel de vader die graag de kinderen wilde, wel de wensvader en de zorgvader.

Tsjor

Compleet andere insteek

Als je er niet uit komt kun je ook een heel andere insteek kiezen: je zegt dat je het aan hem overlaat om het te vertellen. Jij doet dan alleen de algemene vragen. Hij bepaalt dan zelf wat en wanneer hij iets vertelt. Niet meer jouw zorg. Het is voor hem het moeilijkste verhaal. en gezien de slechte verhouding loop je de kand dat je de nadruk gaat leggen op: hij is niet jullie echte vader (met alles wat je erbij bedenkt). Dat is, zelfs als het onderhuids is, geen goede boodschap voor de kinderen.

Tsjor

Inderdaad

Eens met reactie van Tsjor. Waarom laat je het niet aan je man over? Voor hem ligt het allemaal een stuk gevoeliger. Ik zou in dit geval de lead sowieso bij je man neerleggen. Je kan hem dit voorstel toch appen/mailen. Dan hoor je wel wat hij er van vindt.

Tekst - boek

Wat je kunt doen is een boek zoeken over zaaddonatie in een relatie. Een boek over alternatieve maniere waarop kinderen aan ouders komen.
En vraag je ex of hij het eens is met de tekst in dit boek.
En maak eventueel zelf een tekst wat je zou willen zeggen tegen je kinderen en raag of je ex daarmee in kan stemmen, dan kun je de tekst ook namens beiden aan je kinderen doorgeven zonder wachten en gedoe.

Het loopt altijd anders dan je denkt maar dan kun je toch uitgaan van de gezamenlijkheid en je geeft hem wat controle.

Trip en Tux
Twee vrolijke toekans
Door: Menno Malta/Opbrengsten gaan naar Unicef

Bijvoorbeeld dit boek het heeft goede reviews en is geschikt voor kinderen op de leeftijd van die van jou.

https://www.bol.com/nl/p/trip-en-tux/9200000024763835/

Vragen van kinderen

Het lijkt mij niet handig om kinderen waar je voor zorgt af te wijzen en geen antwoord te geven. Dat had ik zelf met kinderen van mijn zus waar ik op paste.

We konden het eens worden over een boek dat ik vond in de kinderboekwinkel hoe je met kinderen spreekt over sex.

Ik kon dat echt niet, geen antwoord geven. Terwijl ik wist dat mijn zus en haar man daar eigen beeld bij hadden en ik wilde het ook graag aan hen overlaten.

Dat was mijn eerste optie. Ik zei voortdurend dat ze voor die uitleg naar hun eigen moeder en/of vader moesten. Dat ging dus niet zo.

Op een gegeen moment waren we op de camping en hardop vroeg er een: waarom wil je niet vertellen wat sex is? Tante.... wil niet vertellen wat sex is!

Nou lekker dan. Dat boek bracht uitkomst. Daarmee bleek ik toch 'het' gesprek te voeren en er bleef echt wel wat discussie over en weer: 'waarom heb je nou dat gezegd?' maar het waren 'vruchtbare' gesprekken en het werd niet te zwaar.

Nergens

pleit iemand voor het afwijzen van de vragen van de kinderen. Er is een ander probleem, waar de kindreen waarschijnlijk nooit uit zichzelf naar zullen vragen. En het probleem is hoe je dat dan ter sprake brengt. Het lijkt mij niet handig als een tante zich daar ineens om gaat bekommeren.

Tsjor

Spagaat

Je komt in een spagaat als je dit bij een ander neerlegt en die het niet of halfslachtig doet. Dat heeft met je eigen waarden te maken, dat je vindt dat bepaalde informatie belangrijk is voor je kinderen en dat je met jezelf in de knoei komt als je er omwille van de ander over moet zwijgen. En natuurlijk kun je van mening verschillen over of en wanneer kinderen hier 'recht' op hebben maar je relateert nou eenmaal vanuit je eigen waarden en dus doet het ertoe of, hoe en wanneer het verhaal door de ander wordt verteld. Want dat bepaalt dan deels of er problemen van komen als je het 'gewoon' vertelt 'zoals het is'.

Ik zou zelf last krijgen van de gedachte als ik te lang iets belangrijks zou moeten verzwijgen of erover zou moeten liegen, als ik mezelf afhankelijk zou voelen van een ander of ik de waarheid zou kunnen vertellen. Ik zou mezelf ook niet langdurig in de positie willen plaatsen dat ik heel erg moet op mijn woorden moet passen omdat ik een bepaalde (halve) versie van het verhaal moet onthouden en ondersteunen. Ik ben echt heel slecht in dat soort dingen. Vroeg of laat praat ik dan mijn mond voorbij omdat ik er in een 'echt' gesprek iets 'echts' over zeg.

Ik zou het geloof ik doen zoals Tsjor in #45 beschrijft. Ik zou het wel eerst nog een tijdje parkeren want het is bijna onvermijdelijk dat je boosheid op je ex het gesprek (met hem) over deze kwestie kleurt. En dat zou ik zelf gewoon echt niet willen. Ik zou zelf die gevoelens ook graag eerst wat willen laten zakken voordat ik deze toch wel gevoelige koe bij de horens vat. Ik weet ook niet of ik het handig zou vinden om dit te laten samenvallen met de scheiding. Misschien zou hij gewoon eerst eens de kans moeten krijgen een jaartje 'gewoon' een gescheiden vader te leren zijn en dan pas dit te vertellen? Nu staat de vanzelfsprekendheid van de relatie tussen vader en kinderen zoals hij was al onder druk vanwege de scheiding en dan komt dit er nog bij. Het is wel erg veel tegelijk, ook voor de kinderen. Als ik zelf de waarde voel van wachten, zou voorlopig zwijgen ook niet meer hoeven aanvoelen als heel oneerlijk. Dan zou ik daarin ook tot rust kunnen komen en het gewoon een tijdje op de lange baan schuiven, tot er wat meer kalmte en ruimte ontstaat in de relatie met je ex. Dat is óók eerlijk.