U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hoe kinderen die een narcistische ouder hebben begeleiden
Deze vraag van Caroline is blijven liggen in het draadje ' hoe omgaan met een narcistische moeder'. Omdat deze vraag voor mij ook heel belangrijk is, zet ik hem even hier opnieuw in.
"Hoe kinderen begeleiden
Als je dit zo leest, hebben kinderen van narcistische moeders (maar vast ook van narcistische vaders) het heel zwaar. Met vaak langdurige gevolgen in de rest van hun leven.
Wat zou nou helpen om de negatieve gevolgen voor die kinderen zo klein mogelijk te maken?
Wat kan je doen als partner van zo'n narcistische ouder?
En wat als ex-partner ervan terwijl je kinderen nog steeds veel tijd bij die narcistische ouder doorbrengen?
Ik ben wel benieuwd wat de ervaringsdeskundigen hier denken (of weten) wat je het beste kunt doen.
Misschien moet ik hier een apart draadje over starten?"
"Floria, ik krijg het gevoel dat je innerlijke kind nu gekrenkt is."
Dat is echt te wazig voor mij.
weerbaar maken
Ja, kleine kinderen kun je wellicht niet continue beschermen als je gescheiden bent van een narcist en je hebt een 50-50 regeling. Maar als de vraag is - hoe maak je een kind weerbaar in zijn/haar relatie met een narcistische ouder, dan is de boodschap om maar bij de narcistische/misbruikende/mishandelende partner te blijven geen boodschap waar een kind weerbaar van wordt. Juist laten zien dat het gedrag van de ouder dermate destructief is, dat je je kind minimaal 50 % van de tijd uit die situatie wil halen, is een boodschap die je mee zou moeten willen geven.
Het is een valse vorm van bescherming als je bij een partner blijft die duidelijk continue het geestelijk en fysieke welzijn van je kind beschadigt. Juist laten zien, dat je wég kunt gaan bij zo iemand, dat je je eigen plan kunt trekken, dat de narcistische partner je niet in een houdgreep kan houden; dat is een boodschap waarmee je je kind weerbaar maakt. Bovendien bied je je kind de mogelijkheid om te ontsnappen uit de situatie bij de 'slechte' partner, door in geval van nood naar de andere ouder te gaan.
Mijn moeder verschool zich ook jaren achter ons en de mogelijke consequenties van scheiden. Wat heeft dat een hoop kapotgemaakt. Door maar bij hem te blijven, leerde ze ons dat mijn vader een soort almachtige was, voor wie we terecht bang waren. Terwijl het echte gevaar zat in de continue ondermijning van ons zelfbeeld en gevoel van veiligheid.
Inderdaad
Helemaal mee eens, Roos.
Als mijn kinderen thuiskomen met akelige verhalen, dan benoem ik ook dat dat gedrag de reden was dat ik niet met hem samen kon blijven. Ik had achteraf gezien eerder moeten scheiden, allerlei angsten hielden me tegen, maar juist deze overweging heeft mij geholpen wel de knoop door te hakken.
Ik vind dat opvoeden voordoen is. Ik wilde ze zo graag het goede voorbeeld meegeven: zorg goed voor jezelf, geef je grenzen aan, jouw mening is even belangrijk als andermans mening, en zo ziet een liefdevolle relatie eruit. Die voorbeelden kan ik nu wel geven.
Nog even over de boeken van Adriaan van Dis en Maarten 't Hart
OokZo, je schrijft: "Bedankt voor de leestips, maar ik ga er nu niet meer in duiken. Er zit een enorme weerstand bij mij. Ik wil niet meer. Die walgelijke stoornis heeft al een deel van mijn leven vergald, ik wil me nu richten op positieve dingen."
Dat begrijp ik uiteraard wel. Maar! Zonder nu drammerig te willen overkomen; de boeken die ik noemde in #30 kunnen voor volwassenen die in een narcistisch milieu zijn opgegroeid nu juist veel positiefs betekenen. In de eerste plaats door wat ik maar even 'lotgenotencontact op afstand' noem.
Overigens wilde het lot onlangs, dat ik bijna op één van de twee stuitte, terwijl hij zo te zien boodschappen aan het doen was. In de gauwigheid merkte ik op dat zijn ogen ondanks zijn toch al enigszins gevorderde leeftijd getuigden van een vitaliteit van heb ik-jou daar. "Ahah" constateerde ik stilletjes bij mezelf. "Heb ik het waarschijnlijk goed begrepen dat hij in het relaas over zijn moeder de nodige humor heeft verstopt!"
Enfin; de wereld draait almaar door - met of zonder moeders! - en is gelukkig klein genoeg voor dit soort belevenissen.
Rode krullenbol
Rode krullebol
Heb je hem niet even gesproken? Zou ik wel van jou verwachten..
Ik ben ook altijd blij om vitaliteit bij mijn kinderen te zien. En als ik het zie ben ik voor een deel gerustgesteld. Bij ons zie ik bij de jongens dat ze
in bepaalde situaties het gedrag van mijn man met een soort humor kunnen benaderen. De dochter kan dat niet. Waar dat precies aan ligt weet ik natuurlijk niet. Zij neemt in haar gedrag het meest afstand van hem. Gedrag met humor benaderen is een beetje afstand nemen denk ik, zodat het contact dat er is te verdragen is. Maar dat moet je wel willen of wel kunnen.
"Heb je hem niet even gesproken?"
Neen, maar wat een goede vraag!
Was het vanwege mijn ‘urban jungle’ uitdossing en wilde ik hem geen rolberoerte aanjagen? Bevond ik mij in een haastige stemming? Was het omdat ik veronderstelde dat een BN’er doorgaans niet wil dat willekeurige personen hem onverhoeds aanklampen voor een gesprekje? Liep hij met het zweet op zijn voorhoofd overbeladen boodschappentassen te torsen? Voelde ik me grieperig en vreesde ik hem aan te steken? Was het omdat ik daarvoor van nature veel te verlegen ben? Werd hij misschien reeds vergezeld door een adembenemend mooie vrouw? Of kwam het door alle narcistische ongein die ik door de loop der jaren heb meegemaakt en wilde ik dat onderwerp mijden als de pest?
Wat denk jij?
Uw quizmaster, Rode krullenbol
Rode Krullebol
Zeker moet het zijn omdat je veronderstelde dat een BN’er doorgaans niet wil dat willekeurige personen hem onverhoeds aanklampen voor een gesprekje. Alle andere redenen zijn denk ik voor jou niet belemmerend genoeg. Al kan ik natuurlijk niet beoordelen hoe je er uit ziet. Maar ja, mocht dat al te erg zijn, dan is dat toch juist er een bewijs van dat het je niet zo kan schelen hoe anderen over je denken?
Als ik een rode krullenbol zou hebben, zou ik me nergens door terug laten houden. Hoewel... te verwachten narcistisch gedrag ...?
En het juiste antwoord is ...
Dat van Thera. Met andere woorden: ik ken mijn plaats! Wie dat niet wil of kan geloven, doet dat dan maar niet.
Nog mijn oprechte verontschuldigingen overigens voor de zogeheten 'contaminatie' in mijn bijdrage #57. Het is natuurlijk ofwel "in de loop der jaren" of "door de jaren heen".
Opmerkelijk wel dat deze taalfout zich kennelijk heeft onttrokken aan de opmerkzaamheid van onze taalpurist Ad Hombre. Anders had hij er toch zeker wel iets over opgemerkt?
Rode krullenbol