U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Help! Ik ben 43, we hebben al pubers en ik ben overtijd!
Hopelijk komt er nog een bloeding, maar ik had altijd een hele regelmatige cyclus. Nu ben ik overtijd. Het is maar 2 dagen, maar ik zit in de zenuwen! onze kinderen worden dit jaar al 12 en 15, we zittenbeslist niet te psringen om het ehel circus van slapeloze nachten, poepluiers en altijd een kindje bij je nog eens mee te maken.
ik vond het pas echt leuk worden toen ze naar de basisschool gingen, eerlijk gezegd. En nu dreigt er gezinsuitbreiding. Ik zie mijn eigen kamertje in rook op gaan. Ik zie visioenen van met de vinger wijzende OOL-moeders: Ẅat ben jij een egoïstiche, ontaarde moeder!"
We hadden allang eens onder het mes gemoeten natuurlijk; het bleef er altijd bij, omdat man niet wilde en ik vond dat het zijn beurt was om eens een offer te brengen ;-)
Oh dear, is er hier een moeder die ook zo'n laatkomer heeft gekregen? Doet dit niet een enorme aanslag op je gezin?
Help!
@Flanagan
"Bespeur ik iets van kritiek op mijn zin?"
In tegendeel, je inspireerde me.
Overigens heb ik wel eens begrepen dat de meerderheid van de down kindjes worden geboren uit moeders die *onder* de risicogrens zitten qua leeftijd. Die laten zich normaal gesproken niet testen, maar het risico is nog steeds geen nul.
Geboren worden is nog steeds een van de gevaarlijkste periodes in een mensenleven. Maar ook al is je moeder over de 50 zoal seen vriendin van me, de kans dat het goed gaat is nog altijd veel groter dan de kans dat het fout gaat.
essure
Plaatsing lukte niet (is geen operatie hoor. Dat weet jij dan meteen en toen heb ik gevraagd of er direct spiraaltje geplaats kom worden...
Mijk
huh?
Waar slaat dat nu op Kaaskopje? Nee, daar ben ik absoluut niet bang voor maar ik kan niet normaal functioneren als je elke maand een rode zondvloed krijgt (om het maar bij de bijbel te houden.. ik had ook nog linzensoep kunnen gebruiken).
Mijn huisarts adviseerde mij de mirena toen ik na mijn veertigste opeens migraine kreeg ipv de pil tegen het probleem van die linzensoep. Migraine en anticonceptiepil vond ze geen goede combinatie.
Je dacht zeker dat ik bedoelde dat ik de pil EN de mirena heb EN dat mijn man gesteriliseerd is 
Barvaux
Het leek mij een beetje dubbelop ja:-). Vervelend dat je zo'n last hebt van je menstruatie.
essure
Ik heb vorige jaar de Essure behandeling gehad. De ingreep zelf was echt een fluitje van een cent.Het duurt nog geen 10 minuten.
Mirena plaatsen of tandartsbehandeling is erger. Het bevalt mij erg goed, ik voel me stukken beter dan met de Mirena of pil.
Vreemd verhaal
En nog vreemder dat een stel met kinderen van 12 en 15 door het hele huis condooms nodig kunnen hebben. Ben ik de enige die dit ongeloofwaardig vind, of ben ik gewoon jaloers?
Tjééémig de péééémig
Ik wil best reageren hoor, maar zo'n stapel zelfgenoegzame oordelen en vooroordelen, die moet ik even verwerken ;-)
Laat me even één misverstand uit deze discussie helpen: Ik heb altijd moeder willen worden, sinds mijn tienerjaren eigenlijk al. Ik wou er vijf. Maar de juiste vader diende zich maar niet aan. Na onze naïeve conceptie werd ons een zoon geboren waar we nu zielsveel van houden, zoals dat hoort in moederland. Maar onze relatie heeft ons allebei bijzonder veel moeite en pijn gekost.
Na zeven jaar zijn we uiteindelijk getrouwd. Ik vond dat wie a zegt, ook b moet zeggen. Na 3 jaar kwam er ook nog een dochter bij, die ons alle drie heel veel goeds heeft gebracht. Ik heb ondanks de moeite, ook wel genoten van het moederschap. Alleen vond ik die eerste jaren heel erg moeilijk; bij de jongste sliep ik twee jaar amper, bij de tweede werd ik incontinent. Ik ben er wel trots op dat ik ze allebei 2 jaar heb kunnen zogen. Dat begreep ook niemand, daar heb ik voor moeten vechten bij de oudste. Dat ik de jongste met katoenen luiers heb grootgebracht, daar schaam ik me evenmin voor en dat ik altijd voor ze thuis ben gebleven evenmin, al kreeg ik daar ook kritiek op van het werkende-moeder-front.
Het is al die jaren uitstekend gegaan met onze anticonceptiemethode; dat ik nu maar tweemaal overtijd ben geweest, bewijst dat wel. Maar ook ik besef wel dat nu de overgang naderbij komt, die cyclus niet meer regelmatig blijft en de methode dus onbetrouwbaar wordt. Ik ga met mijn man overleggen hoe het moet. Ik wil kiezen voor de meest zekere methode, en dat is zijn sterilisatie. Je kunt bij een man zijn zaad na 3 maanden bekijken en dan zien of er nog levende spermacellen inzitten. Zo niet, dan kun je los ;-)
Hartelijk dank voor het meedenken. En auw, voor al die harde woorden die er ook weer tussen zaten. Maar ja, dat is het risico van je kwetsbaar opstellen tegenover wildvreemden.
peenvogel
Op jouw leeftijd begon mijn menstruatie ook te rommelen. Periodes van heel vaak ongesteld, paar maanden niet ongesteld gaan over in steeds minder naar helemaal niet. Je eieren raken uitverkocht!!
Jaloers....
Ik ook 
.
Ik denk dat het zo ver van jouw beleving/ervaring af staat dat je niet kunt voorstellen dat iemand (na een langjarige relatie en al ietsjes ouder?) nog zulke heftige vrijpartijen heeft.
Het lijkt me wel heerlijk als je het nog zo voelt en dat je er zelf zoveel zin in hebt dat je het nog overal doet en jezelf niet onder controle hebt (althans zo komt het op mij over) 
.
nakomertjes
Ik ken veel voorbeelden van nakomertjes. Mijn moeder werd zwanger op haar veertigste, want de pil begon haar zo tegen te staan. Ik was vijftien en schaamde me rot. Na verloop van tijd raakte ons gezin aan het feit gewend en begonnen we het leuk te vinden. We mochten meehelpen met alle voorbereidingen. Mijn vader hoopte na drie dochters alsnog de gewenste zoon te krijgen. Negen maanden lang ging alles goed. Toen voelde mijn moeder geen leven meer. Een dag voor mijn zestiende verjaardag werd de bevalling opgewekt. Daar was de zoon, een prachtige baby. Maar dood. Mijn vader heeft het nooit goed kunnen verwerken.
De pijn als het fout gaat
Heftig Jutta. Wat een verdrietige geschiedenis.
Peenvogel
Jullie methode wordt niet onbetrouwbaar, dat is het kennelijk nu al. Oppassen dus. Veel succes met jullie beslissing. Ik vind het een verantwoordelijkheid van beide partijen, zoals hierboven ook al ergens staat. Ik zou het nooit willen afdwingen, mijn man bood het zelf aan na de geboorte van onze vierde, ons onverwachte kadootje. :)
Jutta
Ik heb helaas bij ons eerste kindje moeten meemaken dat hij niet levend geboren werd, ook een jongetje. Ik kan me dus voorstellen hoe dit geweest moet zijn voor je ouders en jou, het zusje. Ben je er zelf nog bang voor geweest, toen je zelf zwanger raakte?
Pubers in huis
"Ik denk dat het zo ver van jouw beleving/ervaring af staat dat je niet kunt voorstellen dat iemand (na een langjarige relatie en al ietsjes ouder?) nog zulke heftige vrijpartijen heeft.
Het lijkt me wel heerlijk als je het nog zo voelt en dat je er zelf zoveel zin in hebt dat je het nog overal doet en jezelf niet onder controle hebt (althans zo komt het op mij over) ."
Zo las ik de opmerking van Fay niet. Ik vroeg me hetzelfde af: hoe kun je zo spontaan toegeven aan seks als je elk moment gestoord kunt worden door een puber? Hier in huis lopen er 3 pubers rond, dus dat betekent dat onze seks beperkt wordt tot onze slaapkamer. Dat is namelijk de enige plek waarvan we zeker kunnen zijn dat er geen pubers zomaar binnenlopen.
In het kader van die pubers vind ik het dan wel weer heel goed dat Peenvogel overal condooms neerlegt. Is de kans op ongeplande kleinkinderen ook weer wat kleiner;-)
Tihama
Wat denk je van de buren? Wij hebben geen gordijnen aan de keukenkant en de inkijk is toch wel zo ver de kamer in dat ik het risico niet zou willen lopen:-))
Tjeemig Kaaskopje
Heel gauw kopen die gordijnen dan...
Pubers in huis 2
Zelfs in de slaapkamer kan hier eigenlijk niet meer, wij worden met enige regelmaat onderbroken door dochterlief die meldt dat ze last van ons heeft 
. Zoon slaapt gelukkig overal doorheen.
Wij zijn heel erg blij met het feit dat ze tegenwoordig een gezamenlijke sport hebben, zodat we zeker weten dat ze allebei het huis uit zijn!
Maar overal in huis condooms neerleggen zou hier een opstand veroorzaken hoor. Dat je ouders 'het' nog doen, daar wil je als puber echt NIET mee geconfronteerd worden!
En een beetje on topic: ik vind dat Peenvogel en partner zich erg onverantwoordelijk gedragen. Als je echt zeker weet dat je geen kinderen meer wilt zorg je voor een (min of meer) definitieve oplossing. Ik heb al mijn 3e Mirena, bevalt heel erg goed (niet meer ongesteld) dus voorlopig hou ik die maar. Hoeft manlief ook niet onder het mes.
Nee, niet overal
Ik zou het echt niet ergens anders in huis durven te doen tenzij er echt niemand thuis is en ik zeker weet dat ze ook niet thuis komen. Dat komt misschien een paar keer per jaar voor. Dus alleen op de slaapkamer en alleen 's nachts wanneer het niet opvalt en natuurlijk zonder geluid te maken. Ik hoop zo dat niemand iets merkt. Heeft ook wel iets spannends maar als we een weekend weg zijn of een keer alleen thuis zijn is het ook wel fijn dat we niet zo krampachtig hoeven te doen.
voor kaaskopje en anne
Dank je wel voor de lieve reacties. Ik schreef mijn verhaal op voor ik er erg in had. Kaaskopje, om een eerste kindje zo te moeten verliezen moet ook heel erg zijn. Het plotseling geen leven meer voelen, de twijfels. Ik heb zelf twee zonen gekregen maar dat heeft mijn vader niet meer meegemaakt. Mijn moeder wel. Zelf wist ik heel zeker dat de eerste een jongen zou worden. Hij zou iets heel maken. Dat is zo gegaan. Het kindje dat niet mocht leven vergeet je echter nooit. Dat zul jij maar al te goed weten kaaskopje.
Een doorsnee sexleven en voorlichting
De wildste fantasieën doen blijkbaar de ronde hier over ons avontuurlijk seksleven Dat valt dus best mee, of tegen: wij slapen op zolder als we het daar doen, is de kans groter dat de kinderen ons horen dan als we het beneden doen. En dat is altijd de bank. En het is altijd pas als we zeker weten dat ze naar dromenland vertrokken zijn, dus na elven 's avonds.
Dat is onze zgn. 'sleur'. En we hebben het ook jarenlang heel weinig gedaan, toen we problemen hadden. Eens in de maand was al veel toen. Dus hopelijk heb ik hiermee het beeld een beetje reëler gemaakt ;-)
Onze pubers weten heel goed dat we het ook doen zonder kinderen te verwekken. Ik geef ze seksuele voorlichting over hoe mooi het huwelijk kan zijn, hoe liefde groeit en hoe je weet of het ware liefde is, als je verkering hebt. En natuurlijk ook over alles wat mis kan gaan; seks onder dwang, onder invloed van drugs en alcohol, ziektes e.d. Maar ik leer ze wel dat je beter eerst kunt trouwen en dan pas kinderen verwekken, zodat je eerst leert voor elkaar verantwoordelijk te zijn en dan pas voor kinderen. Met voorbehoedsmiddelen heb je technisch misschien wel zekerheid, maar emotioneel en sociaal nog niet. Dat is voor hun makkelijk te illustreren aan de hand van ons voorbeeld. En wij zijn niet de enigen trouwens. 'Moetjes' komen vaker voor dan je denkt.
En dan heb ik toch mijn vraagtekens bij 'afdwingen'. Als je man weigert, dan dwingt hij toch jóu de verantwoordelijkheid af? Ik lees hier over vrouwen die zelf voor anticonceptie zorgen. En ik las ook van iemand die haar man de keuze liet om condooms te gebruiken, het nooit meer te doen of sterilisatie en die man koos voor het laatste tenslotte. Dát is toch geen afdwingen?
Wij hebben er over gepraat en mijn man is er nog niet klaar voor, zegt ie. Moet ik dan maar weer uitzoeken hoe we gezinsuitbreiding kunnen voorkomen? Zelf aan de pil/spiraal/onder het mes? Want dát voelt dus wel als afdwingen.
Peenvogel:
de vraag is nu: hoe wil jouw man dan voorkomen dat hij op dit moment zwanger wordt?
Karen
dat zal zo'n vaart niet lopen denk ik.....;-) HIJ wordt wat lastig zwanger.
In mijn ogen is het ook geen afdwingen; mannen komen er heel makkelijk mee weg door botweg nee te zeggen. 1 Nee is 2 nee in een relatie. 1 Ja is nog steeds nee in een relatie.
Ik vind dat kinderachtig, over complicaties zou ik niets willen horen. Alsof 9 maanden zwangerschap en een bevalling zonder risico zijn.
Over nieuwe kinderen wil ik ook niets horen. Hoezo als hij van gedachten verandert en nog kinderen wil met een ander.
Geldt dat niet voor een vrouw?
Als jij het voor jezelf zeker weet, dan zorgt hij ook maar dat hij het zeker weet, het is geen infantiel van 12.
Ik vind het niet gek hoor, zoals wij met mannen omgaan worden het nooit mannen die verantwoordelijkheid zijn, initiatief nemen, die zelf oplossingsgericht na gaan denken en een echte rol spelen in het gezin in plaats van alles vanzelfsprekend nemen omdat moeders het wel regelt. Die echte partners zijn en in teamverband kunnen wrken. Op een aantal na die ik graag eens zou ontmoeten voor een handtekening.
Astrid
"Ik vind het niet gek hoor, zoals wij met mannen omgaan worden het nooit mannen die verantwoordelijkheid zijn, initiatief nemen, die zelf oplossingsgericht na gaan denken en een echte rol spelen in het gezin in plaats van alles vanzelfsprekend nemen omdat moeders het wel regelt."
Even voor mijn duidelijkheid (vreselijke nieuwe uitdrukking trouwens): de 'wij' in de bovenstaande zin, is dat jij en Karen of is dat 'wij' als in 'wij vrouwen'?
nog niet klaar voor?
Tja, dit is niet de eerste keer. Ondanks de andere sores heeft je man er minstens anderhalf jaar over na kunnen denken. Hoezo bedoelt hij "is er nog niet klaar voor"Dat ben je in mijn beleving alleen als je nog niet zeker weet of je nog gezinsuitbreiding wilt, maar dat is volgens mij bij jullie nog niet aan de orde. Lijkt wel of jullie een soort wedstrijdje doen wie er het meest opgeofferd heeft. Jij vindt dat je je bijdrage geleverd hebt en dat hij nu aan de beurt is. En hij vind het nog niet zijn beurt. Vind ik van beide kanten een beetje rare redenatie. Bij ons werkte dat in ieder geval niet zo. Ingreep bij man is lichter dan bij de vrouw en ik reageerde slecht op hormonale anticonceptie DUS was manlief de klos. Beslissing dus gewoon samen genomen en niet afwegen wie zijn "beurt" het is.