Help! Ik ben 43, we hebben al pubers en ik ben overtijd!

200 op de 10.000 = 1 op de 50
615 op de 10.000 = 1 op de 16

Dat is toch zo'n beetje dezelfde orde van grootte als in het lijstje van Mijntje?

Peenvogel

Inmiddels laat men hier de statistieken los op de mogelijk ontstane situatie.
Maar zo lang duurt het toch niet om zo'n testje te doen?
Of is de uitslag zodanig dat je spijt hebt dat je het spotlicht hebt aangezet?

Ik hoop het beste voor je.

Groet, Maw.

Inderdaad

Toch zou ik weleens een overzicht willen zien van cijfers. Even googelen heeft mij niets opgeleverd. Steeds komt Down boven, misschien wel het hoogste cijfer maar er zijn natuurlijk meer risico's en die zijn niet allemaal hetzelfde.
Down kun je natuurlijk laten onderzoeken als je dat risico wenst te verkleinen.
Ook al zal risico stijgen, de meeste kinderen worden dan nog steeds gezond geboren.

Nieuwsgierig

Inmiddels een paar dagen later... weet je al wat?

en misschien

in de slaapkamer of badkamer. Gewoon overal dus eigenlijk.
Als je zo'n moeite hebt met zelfbeheersing, denk dan vooral aan 5 minuten lol en 20 jaar zorg en een kind met het stempel: je had er eigenlijk niet moeten zijn.

Daarbij moet je ook uitkijken met hormonale veranderingen ivm de overgang. Je menstruatie kan gaan schommelen en daarbij wordt jullie methode onbetrouwbaar.

Ik hoop dat hij alsnog voor de operatie gaat en niet jij?
Ik begrijp ook niet goed dat zo'n plan op de achtergrond raakt als iemand dement wordt. Ik neem aan dat je schoonvader niet in 1 dag volledig dement is geraakt? Even uitstel a la, maar 1.5 jaar is eigenlijk afstel. Tot het fout gaat.

Je bent nu door het oog van de naald gekropen, ik hoop echt dat jullie verantwoordelijkheidsgevoel verder reikt dan de eerst volgende kriebel.

Verbaasd

Ik ben helemaal verbaasd, weet niet eens wat ik moet zeggen... Wat een rare posting en reactie van TS.

Bij wat Astrid zegt kan ik me grotendeels aansluiten, onbegrijpelijk dit.

"Sukkels wat we waren"

Waren??

Groeten, Maw.

Huiarts

Bel nu direct de huisarts om in ieder geval in de tussentijd de pil te gaan slikken. Ik snap best dat je geen operatie wil. Wil ik ook niet en mijn man ook niet dus slik ik de pil. een spiraatje kan ook.

Maar onthouding en periodieke onthouding werkt dus blijkbaar niet bij jullie.

Jeetje

Ik denk dat ik binnen een half jaar zwanger zou zijn met zo'n 'natuurlijke' anticonceptiemethode. Mijn jongste is verwekt omdat ik dacht dat het 'wel een keer zonder kon' en ik prompt twee dagen te vroeg mijn eisprong kreeg. Dat was een keer leuk, maar daarna heb ik altijd wel gezorgd dat de boel goed dichtgetimmerd was.
Sterilisatie vind ik een brug te ver, maar mijn T-safe spiraal mag 10 jaar blijven zitten.

de bron

van mijn onderzoek weet ik helaas niet, dan moet ik weer opgoogelen en daar ben ik te lui voor :-)
Maar het is echt wel een verschil, met onder de dertig of boven de veertig. Met die kanttekening dat er meer is dan het syndroom van down en dat de testen niet altijd werken: ik bv had (jonger dan 40) volgens de tripletest nauwelijks kans op kind met een afwijking, maar toch.. en wel ernstiger dan menig downkind gekregen. Zo naief dat het niets uitmaakt ben ik dus niet meer. Wat niet wegneemt dat er altijd het meeste kans is op een gezond kind. Als je al gezonde kinderen hebt sta je er natuurlijk ook anders in dan als je nog een kinderwens hebt.

Peenvogel

Vind je niet dat je veel risico liep? Je kan ook een spiraaltje overwegen, ik heb daar goede ervaringen mee.
Ik ga mijn man niet laten opereren voor wat dan ook, ik vind niet dat je zoiets iemand kan opleggen.

Sterilisatie, heerlijk

Ben twee jaar geleden gesteriliseerd. De gyneacoloog zei dat het bij mij heel moeizaam ging vergeleken het gemiddelde, maar vergeleken wat de tandarts af en toe bij mij moet uitvoeren was het een eitje. Een eitje dat niet meer bevrucht wordt dus.

Duidelijk

Man draadjes doorknippen en jij essure. Dat is veilig en eerlijk (allebei een kleine ingreep). Maandag meteen afspraken maken!

niet opleggen?

Na jarenlang ellende met de pil, een vreselijke bevalling van nummer 1 en een vreselijke zwangerschap van nummer 2, vroeg man zich af hoe het nu moest, we wilden geen derde. Toen heb ik gezegd dat hij nu aan de beurt was om iets te doen om zwangerschap te voorkomen. Dat gedoe met condooms was hij na een paar weken al zat, de andere optie voor hem was dus sterilisatie, daar heeft hij zelf voor gekozen.

Ik heb niks opgelegd

Maar.... Heb aangegeven dat ik na de geboorte van jongst niet meer aan de pil zou beginnen. Dat gaf man de keuze tussen de regenjas, het mes of het nooit meer doen. Na wat onhandig gedoe met die jasjes heeft ie toch maar voor de dokter gekozen.

Al met al voelde ik me daar ook wel wat schuldig over en lag het uiteindelijk wel wat genuanceerder, want verstandelijk vond ie dat ik helemaal gelijk had maar gevoelsmatig was het toch wel een grote stap. Voor mij was nog een keer zwanger worden niet in de planning maar ook niet onoverkomelijk. Maar voor hem was het duidelijk: zijn gezinnetje was compleet. En dat gevoel gaf voor hem de doorslag.

Mirenaspiraal

Toen wij er twee hadden en ik het mooi vond (ook vanwege zware zwangerschappen, bevallingen en behoorlijke klachten door bekkeninstabiliteit) wilde ik zelf geen sterilisatie en mijn man ook niet.

Omdat ik ook zoiets had: het is zo definitief, wat als ik (in het ergste geval) overlijdt, hij vindt een ander en wil er dan opeens toch nog een kind mee? (NB Heb het recent in mijn omgeving meegemaakt: hij wilde nooit een 3e, maar toen vrouw overleed en nieuwe - jongere - vriendin nog een kind wilde, wilde hij het toch wel).

Ik had in elk geval geen behoefte om het af te dwingen bij hem.

Na een paar keer de pil vergeten te zijn was dat voor mij niet een teken dat ik nog een kind wilde, maar juist dat ik die pil helemaal zat was.

Ben toen aan het mirenaspiraaltje gegaan. 1x erin, 5 (of meer) jaar plezier ervan. En mocht ik (of hij) opeens van gedachten veranderen, dan is dat niet onomkeerbar. Spiraaltje eruit, en klaar, kan je weer verder.

Maar dat voor de zingen de kerk uit, ik vind het bizar dat mensen daar nog op durven te vertrouwen als ze ECHT geen kind willen.

In het geval van Peenvogel zou ik zeggen: OF je bent streng en laat je man uit altijd jasje, knip erin of niet meer doen kiezen OF doe er toch zelf wat aan. En gezien jouw postings zou ik dus kiezen uit: hij een knip erin of jij doet er zelf aan. De rest lijkt me onbetrouwbaar bij jullie .

Wat ga jij als puber om met serieuze zaken, je mag echt geluk hebben dat het maar twee maal fout ging in anderhalf jaar. Je weet ook niets van zwangerschapstesten (die allang betrouwbaar zijn op andere delen van de dag) en alle mogelijke anticonceptiemethoden.

Voor het zingen de kerk uit en periodieke onthouding? In welke tijd leef jij? Leuk als je nog wel een keertje zwanger wilt worden maar het nog even wil uitstellen, niet als je boven de 40 bent en absoluut niet geen kind meer wil.

Na onze tweede hebben wij er gewoon over gesproken en mijn man was wel zeker dat hij, als ik kwam te overlijden, ook met een andere vrouw geen kinderen meer wilde hebben (bepaalde redenen waar hij niet zomaar van af zou stappen) dus hij heeft zich laten steriliseren. Dat jullie daar minstens 12 jaar mee zijn gaan rommelen is echt je verantwoordelijkheden niet nemen. Overigens ben ik de pil weer gaan slikken en heb ik nu een mirena.

pas maar op

want naarmate de leeftijd oploopt is het allemaal niet zo regelmatig meer. Ik was ook strak regelmatig en gebruikte persona daar zat dus zelfs nog een wiskundige module achter en plasstaafjes etc en toch heb ik een 2e eisprong gehad vlak voordat ik normaal ongesteld zou worden. Ik was dus wel zwanger....ook periodieke onthouding met de persona. Ik heb nu essure en dat gaat helemaal niet mis want dat wordt getest met rontgen en contrastvloeistof. Dicht is dicht en onherstelbaar. Een ingreep van niks. Een ingreep bij de man kan toch complicaties opleveren. Anyway als je het echt niet wilt let dan beter op.

"aan de beurt zijn"

is nooit mijn redenatie geweest. Ik wilde beslist geen kinderen meer, condooms een vervelend alternatief en ik wilde beslist geen pil meer gaan gebruiken. Dus heb ik me laten steriliseren. Ik vind dat als jij (Peenvogel) geen kinderen meer wilt, jij ervoor moet zorgen dat je niet zwanger raakt. Hetzelfde geldt voor je man, als hij geen kinderen meer wilt, moet hij zorgen dat hij jou of een ander niet zwanger maakt.

Inderdaad Karen

Zo denk ik er ook over. Toch vond ik het best teleurstellend dat mijn man niet uit zichzelf zei: "nu ben ik aan de beurt" en dat ik het dus weer was die bij de huisarts lag voor de plaatsing van een mirena-spiraaltje.
Nadat ik (ik dus...) mij had verdiept in de mannen- vs vrouwensterilisatie en had geconcludeerd dat ik de mogelijke gevolgen voor mannen (pijn bij klaarkomen), toch een zwaarwegend argument tegen een ingreep bij hem vond.
Uiteindelijk ben ik blij, want ik heb geen menstruaties meer en die mis ik helemaal niet!
Groet, Maw.

Ik heb altijd gezegd tegen mijn man dat hij de anticonceptie moest verzorgen als hij geen kinderen meer wilde. Ik wil zelf niet aan de pil of het spiraaltje gebruiken en ik wil ook geen sterilisatie. Condooms vind ik prima. Periodiek onthouding kan ook uitstekend werken in veel gevallen mits je het zorgvuldig doet maar de kans op een ongelukje is aanwezig en daar moet je voor open staan.
Wij gebruiken nu een combinatie van condooms en periodieke onthouding. Ik denk niet dat ik meer zwanger zal raken maar mocht het ondanks alles toch gebeuren dan is het kind zeker welkom. Zou mijn man echt geen kind meer willen dan moet hij maar zorgen voor een meer permanente oplossing.
Ik vind dat sterilisatie best een ingreep is voor beide partijen en dus is dat echt iets waar je zelf 100% achter moet staan (als man of vrouw zijnde). Ik zou geen druk op mijn man leggen om zich te laten steriliseren maar tegelijk ben ik zelf ook heel duidelijk in wat ik niet wil: geen sterilisatie en geen pil/spiraaltje.

Oeps

Ik zie nu pas dat ik mijn reactie geschreven heb terwijl bij Peenvogel de vlag werd uitgehangen.

Ik heb de andere reacties nog niet gelezen, maar de opluchting begrijp ik, de opmerkingen over dat je al genoeg hebt opgeofferd en de melding dat kind 1 niet gepland was, sukkels die jullie waren..., en je niet op een roze wolk heeft doen zweven, komt op mij over als dat het moederschap je min of meer opgedrongen is. Weliswaar door eigen fout, maar het leven lijkt je een poets gebakken te hebben door je met een kind opgezadeld te hebben. Ik hoop dat kind 1 zich nooit een poets heeft hoeven voelen.

peenvogel

zij reageert niet meer.
denk ik tenminste, zo gaat 't meestal.
gr Angela

Barvaux

Ben je bang dat je als een soort Maria toch zwanger wordt?